BIO
Urodzony 12 lipca 1911 w Kowalu pod Włocławkiem; syn Jana Ostromęckiego, urzędnika, i Marii z Kasińskich. W 1920 przeprowadził się wraz z rodziną do Kalisza (tu uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. T. Kościuszki), a następnie do Zduńskiej Woli, gdzie w 1930 ukończył Państwowe Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego. W tymże roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Podczas studiów wstąpił do Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej (był członkiem do 1939) oraz brał udział w pracach Koła Polonistów. W 1934 uzyskał magisterium i do 1937 odbywał aplikację sądową w Warszawie. Od 1938 pracował w Departamencie Nauki i Szkół Wyższych Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Debiutował w 1939 na łamach poznańskiej „Kultury” wierszami pt. Ręce, Światło, Łaska, Narodziny (nr 36). W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Warszawie i pracował w sklepie. Od 1943 brał udział w działalności konspiracyjnej jako członek Armii Krajowej (m.in. w Biurze Informacji Prasowej). Studiował polonistykę na tajnych kursach Uniwersytetu Ziem Zachodnich i uczestniczył w konspiracyjnych wieczorach literackich, na których prezentował swoje wiersze. Po powstaniu warszawskim i pobycie na wsi w okolicach Grójca, w lutym 1945 powrócił do Warszawy i od maja tegoż roku do 1948 pracował w Ministerstwie Odbudowy, najpierw jako radca prawny, później w dziale propagandowo-prasowym. Rozwijał twórczość literacką. Wiersze, artykuły i recenzje publikował na łamach wielu czasopism, m.in. „Tygodnika Powszechnego” (1945-50, 1958-59, 1972, 1977-79), „Odry” (1946-47, 1958-59), „Tygodnika Warszawskiego” (1946-49), „Warszawy” (1946-48, 1950), „Życia Literackiego” (1946, 1951-53, 1955-74, z przerwami), „Arkony” (1947-48), „Stolicy” (1947-65, z przerwami). W 1946-47 należał do warszawskiej grupy literatów katolickich Próg, której był współzałożycielem, później również współredaktorem i współautorem kolumny literackiej tej grupy najpierw w „Odnowie”, a potem w „Tygodniku Warszawskim”. Współpracował też w tym okresie z redakcją czasopisma „Nowiny Literackie”. W 1947 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związku Literatów Polskich (ZLP)). W 1948 ożenił się z Martą Nowosad, aktorką. W 1949 rozpoczął pracę w Redakcji Audycji Poetyckich Polskiego Radia, najpierw jako redaktor, a od 1956 do przejścia na emeryturę w 1976 jako jej kierownik. Uprawiał różne formy twórczości radiowej, pisał słuchowiska poetyckie, felietony i reportaże. Został kilkakrotnie wyróżniony nagrodami Polskiego Radia za teksty słuchowisk i nagrodą Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1964) w dziedzinie twórczości radiowej. Wiersze, reportaże, artykuły, recenzje i przekłady z literatur słowiańskich, literatury francuskiej, hiszpańskiej i niemieckiej publikował m.in. w czasopismach „Radio i Świat” (1950, 1954-57, 1963), „Twórczość” (1950-55, 1961-68, 1971-77), „Nowa Kultura” (1952-63, z przerwami), „Nowe Książki” (1957-61), „Radio i Telewizja” (1958, 1962-67), „Więź” (1962-79, z przerwami), „Współczesność” (1962-68), „Kultura” (1965-74, 1978), „Poezja” (1966-79), „W drodze” (1974-79). Wiersze dla dzieci publikował w „Świerszczyku” (1954, 1956, 1959-63, 1968-69, 1971, 1979) i „Płomyczku” (1959-83, z przerwami). W 1971-76 był kierownikiem literackim Operetki Warszawskiej. W 1972 otrzymał nagrodę im. W. Pietrzaka. Należał do Polskiego PEN Clubu (od 1968) i Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC; od 1973). Brał udział w pracach ZLP jako członek Komisji Statutowej (1973-75) i członek Zarządu Głównego (od 1975). Był współtwórcą idei Duszpasterstwa Środowisk Twórczych i współorganizatorem pierwszych Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1954), Krzyżem Kawalerskim (1964) i Krzyżem Oficerskim (1974) Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1976). Zmarł 8 stycznia 1979 w Warszawie.
Twórczość
1. Popiół niepodległy. [Wiersze]. Warszawa: Rodzina Polska 1947, 77 s.
Zawartość
2. Domy nad Wisłą. Powieść dla młodzieży. Warszawa: Książka i Wiedza 1950, 252 s.
Przekłady
niemiecki
3. Ludzie rusztowań. [Reportaże]. [Współautor:] M. Krajewski. Warszawa: Książka i Wiedza 1950, 173 s.
4. Nasza droga. [Opowiadanie dla dzieci] Warszawa: Książka i Wiedza 1950, 14 s.
5. Młoda Warszawa. Sztuka w 3 aktach, 6 odsłonach. [Współautor:] M. Serkowska. Prapremiera: Poznań, Teatr Młodego Widza 1951. Polskie Radio 1951. Wyd. Warszawa: Nasza Księgarnia 1952, 112 s.
Nagrody
6. Muzyka nad Młynowem. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1952, 75 s.
Zawartość
7. Narodziny miasta Nowe Tychy. [Reportaże beletryzowane]. Warszawa: Książka i Wiedza 1952, 52 s.
8. Reportaż z miasta młodości. [Warszawa:] Czytelnik 1952, 46 s.
9. Wędrowcy czasu. [Wiersze]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1958, 60 s.
10. Wieża z ziarnek maku. [Wiersze]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1960, 51 s.
11. Dach świata. [Partytura]. Do słów B. Ostromęckiego. [Muzyka:] W. Rudziński. Przekł. na niemiecki W. Wirpsza. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1961, 77 s. Por. poz. ↑.
12. Ptaki u słonych źródeł. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1965, 57 s.
13. Znak planety. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1968, 65 s.
14. Dach świata. [Wiersze]. [B.m.w.] 1971, 7 s. Por. poz. ↑.
15. Lirnicy, trubadurzy i tyrteje. [Eseje]. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1972, 398 s.
Nagrody
Zawartość
16. Sulamita. Opera w 1 akcie, 5 obrazach. Libretto B. Ostromęcki. [Muzyka:] W. Rudziński. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1972, 139 s.
17. Wybór wierszy. Warszawa: Czytelnik 1972, 295 s.
Zawartość
18. Laury i piołuny. [Eseje]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1974, 207 s.
Zawartość
19. Poezje wybrane. Wybór i wstęp B. Ostromęcki. Nota biograficzna: J. Bandrowska-Wróblewska. [Warszawa:] Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1975, 171 s.
20. Twój głos na każdej drodze. [Wiersze]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1977, 71 s.
21. Cedr. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1982, 53 s.
22. Dom odnaleziony. [Wiersze]. Wstęp: J. Twardowski. Wybór i oprac.: T.K. Ostromęcki. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1986, 162 s.
Zawartość
Wydania osobne tekstów piosenek z nutami, m.in.
Słuchowiska radiowe, m.in.
Przekłady i adaptacje
Nagrody
Inne adaptacje
Słuchowiska radiowe, m.in.:.
Prace redakcyjne
Zob. też Przekłady i adaptacje poz. ↑.
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1957, 1978.
