Urodzony 10 lipca 1933 w Małogoszczu; syn Franciszka Nieznanowskiego, rolnika, i Janiny z domu Bem. Uczęszczał do Liceum im. S. Żeromskiego w Kielcach. Po zdaniu matury w 1951, studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL); w 1955 uzyskał magisterium. W tymże roku debiutował artykułem pt. Mikołaj Sęp Szarzyński — poeta baroku, opublikowanym w „Tygodniku Powszechnym” (nr 31). W 1955 został członkiem Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza, a w 1956 członkiem współpracownikiem Towarzystwa Naukowego KUL. W 1955-57 uczestniczył w studiach aspiranckich, następnie pracował jako asystent na KUL. Artykuły i recenzje publikował m.in. w „Zeszytach Naukowych KUL” (1959-64, z przerwami), miesięczniku „Życie i Myśl” (1964-77, z przerwami), „Więzi” (1965-69, pod pseudonimem Stefan Surmacki) oraz w „Kierunkach” (1968-72). W 1962 uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim stopień doktora na podstawie rozprawy O poezji Kaspra Miaskowskiego (promotor prof. Juliusz Nowak-Dłużewski). W 1963 otrzymał stanowisko adiunkta na KUL. W tymże roku był założycielem (wspólnie z J. Nowakiem-Dłużewskim) Pracowni Staropolskiej Instytutu Wydawniczego Pax; w 1968-74 zajmował tu stanowisko pracownika naukowego, a w 1980-92 kuratora naukowego. W 1972 był jednym z inicjatorów wydawanej przez Pax serii „Silva Medii et Recentioris Aevi” (do 1979 członek kolegium redakcyjnego, w 1980 redaktor naczelny). W 1974 został zatrudniony jako adiunkt na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS). Za pracę dydaktyczną otrzymał w 1979 medal im. G. Piramowicza. W 1984 habilitował się na UMCS na podstawie pracy O artyzmie poezji staropolskiej i w 1985 uzyskał stanowisko docenta. W 1991 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1997 profesora zwyczajnego UMSC. Poza pracą naukową współpracował (od 1979) z Polskim Radiem. W 1986 został członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego KUL oraz Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. W 1990 objął funkcję prezesa Oddziału Lubelskiego Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. Należał do członków założycieli Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej (od 1992). W 2004 został redaktorem serii „Lubelska Biblioteka Staropolska” wydawanej przez oficynę Norbertinum. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1984) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1995). Zmarł 26 czerwca 2018 roku. Został pochowany w Małogoszczu.