BIO
Urodzony 8 listopada 1934 w Pińsku na Polesiu; syn Pawła Sity, urzędnika samorządowego (byłego oficera legionowego), i Franciszki z domu Matuszczyk. Po wybuchu II wojny światowej i wkroczeniu armii radzieckiej na Polesie, jego ojciec został aresztowany (zginął w Starobielsku), a rodzina wywieziona w głąb Rosji, w okolice Archangielska. W 1942 w ślad za Armią Polską wyjechał do Iranu, a następnie do Indii, gdzie mieszkał kolejno w Karaczi, Kolhapur, Puna i w Bombaju. W 1948 przyjechał do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w Londynie, tu ukończył szkołę średnią oraz studia techniczne w zakresie inżynierii konstrukcyjnej. Debiutował w 1954 wierszem pt. Odloty, ogłoszonym w wychodzącym w Londynie miesięczniku „Życie Akademickie” (nr 47/48). Następnie publikował wiersze w londyńskim miesięczniku „Merkuriusz Polski-Życie Akademickie” (1955-58), wchodził także w skład jego redakcji. W 1959 wraz z częścią tego zespołu utworzył pismo „Kontynenty-Nowy Merkuriusz” (od 1961 pt. „Kontynenty”; publikował tu do 1962) i należał do jego zespołu redakcyjnego. Był związany z grupą poetów nazywanych „grupą londyńską” lub „grupą «Kontynentów»”. Współpracę z prasą krajową rozpoczął w 1956 opublikowaniem fragmentów poematu pt. Człowiek o siedmiu twarzach na łamach tygodnika „Po prostu” (nr 49). W 1957 ożenił się z Aldoną Kiełbińską, lekarką. Od tegoż roku do 1959 pracował w biurze projektowym w Londynie na stanowisku młodszego inżyniera. W grudniu 1959 powrócił do Polski i zamieszkał w Warszawie. Od 1960 należał do Związku Literatów Polskich (ZLP; do rozwiązania Związku w 1983). Był członkiem zespołu redakcyjnego dwutygodnika „Współczesność” (1960-66), początkowo jako kierownik działu zagranicznego, a następnie poetyckiego i teatralnego (tu też m.in. artykuły podpisane: Kropka, Omega). Zaczął w tym czasie pisać utwory dramatyczne; zajął się także pracą przekładową z języka angielskiego. W 1961-63 współpracował stale jako recenzent teatralny z tygodnikiem „Polityka”. W 1964 za twórczość poetycką otrzymał nagrodę im. Z. Polkowskiej-Szkaradzińskiej w konkursie zorganizowanym przez „Kontynenty-Nowy Merkuriusz” w Londynie. Był kierownikiem literackim Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach (1962-63), oraz teatrów w Warszawie: Klasycznego (1963-65), Powszechnego (1966-69) i Narodowego (1969-74). W 1967 został członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1968 za przekłady z języka angielskiego otrzymał nagrodę „Roju” (Roy Publishers, Nowy Jork) im. M. Kistera. Pełnił liczne funkcje w ZLP, był wiceprezesem Klubu Dramatopisarzy Polskich (1974-83), członkiem Prezydium Zarządu Głównego (od 1978), przewodniczącym Komisji do Spraw Tłumaczy (1978-80). W 1976 podpisał „Memoriał 101”, wyrażający protest przeciw projektowanym zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Od tegoż roku do 1981 był kierownikiem literackim Teatru Polskiego w Poznaniu. W 1976-86 wyjeżdżał kilkakrotnie z wykładami na uniwersytety amerykańskie i kanadyjskie. W 1977 otrzymał nagrodę im. W. Pietrzaka, a w 1978 nagrodę Polskiego PEN Clubu za przekłady poezji angielskiej. W tymże roku został członkiem Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI), w 1979-81 był wiceprezesem, a w 1981-85 prezesem Międzynarodowego Komitetu Dramatopisarzy ITI. W 1980-83 pełnił funkcję wiceprezesa ZLP. W 1980-82 był członkiem prezydium, od 1983 wiceprezesem Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych (zawieszonego w stanie wojennym). W 1981-83 pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru Dramatycznego w Warszawie. W 1989 roku otrzymał doroczną nagrodę Funduszu Literatury. W tymże roku został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, był też do 1990 wiceprezesem Zarządu Tymczasowego Stowarzyszenia. W 1990-91 był prezesem i redaktorem naczelnym Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. W 1991-96 sprawował funkcję ambasadora Rzeczpospolitej Polskiej w Królestwie Danii. W 1996 otrzymał Komandorię Orderu Danebrog przyznaną przez królową Danii. W 1997-99 był wiceprezesem Polskiego PEN Clubu. Zmarł 4 stycznia 2011 w Warszawie.
Twórczość
1. Wiozę swój czas na ośle. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1958, 58 s.
Nagrody
Zawartość
2. Płaczcie miasta. [Utwór dramatyczny]. Powst. ok. 1960.
3. Zdjęcie z koła. [Wiersze]. Warszawa: Iskry 1960, 85 s.
Zawartość
4. Świetny Włodzio i rzemieślnicy. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Gliwice, Teatr Studencki 1961.
5. Ucieczka do Egiptu. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1964, 53 s.
6. W pierwszej i trzeciej osobie. [Eseje, wiersze i przekłady poezji angielskiej]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1967, 316 s.
Zawartość
7. Lucy in the sky with diamonds. [Opowiadanie]. „Twórczość” 1968 nr 9 s. 11-53. Wyd. osobne pt. LSD. [Opowiadanie]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1980, 83 s.
Przekłady
węgierski
8. Mów z nią domowym nie przewoźnym rymem. [Scenariusz]. Telewizja Polska 1971. Por. poz. ↑.
9. Pasja doktora Faustusa. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1971 nr 2 s. 5-64. Prapremiera: pt. Pasja doktora Fausta: Warszawa, Teatr Narodowy 1971. Przedruk zob. poz. ↑.
10. Szekspir na dzisiaj. [Szkice]. Warszawa: Iskry 1971, 348 s.
Zawartość
Adaptacje
teatralne
11. Potępienie doktora Fausta. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Gdańsk, Teatr Wybrzeże 1972. Druk „Dialog” 1972 nr 2 s. 5-58. Przedruk zob. poz. ↑.
12. Pasja i potępienie doktora Fausta. [Utwory dramatyczne]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1973, 263 s.
Zawartość
13. Wiersze dawne i nowe. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1974, 103 s.
Zawartość
14. Polonez. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1978 nr 8 s. 5-68. Prapremiera: Warszawa, Teatr Ateneum 1981. Wyd. osobne Warszawa: Czytelnik 1979, 144 s. Wyd. 2 tamże 1991. Telewizja Polska 1991.
Nagrody
15. Dzień Świętego Stanisława. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera radiowa pt. Marsz Królewski: Polskie Radio 1979.
16. Słuchaj, Izraelu! [Utwór dramatyczny]. Cz. 1-2. „Dialog” 1988 nr 9 s. 5-55, nr 11/12 s. 5-49. Prapremiera: Kraków, Stary Teatr 1989.
Przekłady i adaptacje
Zawartość
Przekłady
angielski
niemiecki
Wystawienia następne
Zawartość
Prace redakcyjne
Zob. też Przekłady i adaptacje poz. ↑, ↑.
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN ok. 1965, ok. 1979, 1989, 1999, 2007.
