BIO
Urodzony 7 sierpnia 1914 w Tarnowie; syn Alfreda Łaszowskiego, zawodowego wojskowego (pułkownika), i Wandy z domu Moes. Do szkół uczęszczał w Warszawie, Lwowie i Cieszynie, gdzie w tamtejszym gimnazjum był uczniem Juliana Przybosia. Po zdaniu matury, w 1933 podjął studia w zakresie estetyki i historii filozofii na Uniwersytecie Warszawskim (UW). W tymże roku debiutował artykułem ogłoszonym na łamach wydawanego w Krakowie czasopisma awangardy literackiej „Linia”. W 1934-35 był członkiem organizacji akademickiej Życie. Artykuły publicystyczne i reportaże publikował w tym czasie w pismach związanych z Polską Partią Socjalistyczną, w „Robotniku” i „Lewym Torze”. W 1935 debiutował jako prozaik fragmentem powieści politycznej pt. Psim swędem w „Gazecie Artystów” (nr 17). W 1936 związał się z Obozem Narodowo-Radykalnym i nacjonalistyczną organizacją „Falanga”. W tymże roku przebywał w Czechosłowacji i na Węgrzech w charakterze korespondenta „Prosto z mostu” i „Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego”; w pismach tych publikował do 1939. Współpracował też z czasopismami „Pion” (1935-38; tu m.in. nowela pt. Martwy punkt 1938 nr 33, wyróżniona w konkursie pisma) i „Kronika Polski i Świata” (1938-39; też pod pseudonimami: (ł), A.Ł., Alfred Ł.). W 1938 przebywał we Francji, gdzie brał czynny udział w życiu kulturalnym paryskiej Polonii. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie. Kontynuował twórczość literacką, pisząc w 1943-44 powieści: Miodowe miesiące (podpisaną pseudonimem Jan Gołębiowski), Błędne koło i Śpiewacy norymberscy, których maszynopisy zostały zniszczone w czasie powstania[P]. Uczestniczył w konspiracyjnym życiu kulturalnym oraz kończył studia na tajnym UW. Kontynuował też twórczość literacką, pisząc powieści. Po wojnie zajął się twórczością krytyczną i publicystyczną, publikując m.in. w poznańskim dwutygodniku „Życie Literackie” (1945-46; m.in. pod pseudonimem Edward Jastrząb) i nawiązał stałą współpracę z „Dziś i jutro” (1946-48, 1951-55; tu m.in. pod pseudonimami: Alfred Gerard, Ariel, Artur Zatopiński), a następnie z „Kierunkami” (od 1956-89, z przerwami; tu m.in. pod pseudonimami: Ariel, Bzik) oraz miesięcznikiem „Życie i Myśl” (1958-73, z przerwami; m.in. pod pseudonimem Ariel). W 1947 został członkiem Stowarzyszenia „Pax”. Od 1963 należał do Związku Literatów Polskich. W 1964 otrzymał nagrodę literacką im. W. Pietrzaka. Współpracował nadal z „Kierunkami” (w 1973-74 cykl wspomnieniowy pt. Pamiętnik literacki oraz cykl felietonów pt. Szalony margines, w 1980-81 cykl recenzji pt. Wycieczki osobiste i cykl felietonów pt. Listy do pisarzy), a także ze „Słowem Powszechnym” (1969-85, z przerwami; m.in. pod pseudonimem Jan Sowa; w 1971 cykl felietonów pt. Moje potyczki kulturalne), z „Poezją” (1971-89, z przerwami) i „W drodze” (1974-81, z przerwami). Zmarł 10 kwietnia 1997 w Warszawie; pochowany w grobie rodzinnym w Pilicy.
Twórczość
1. Czarny sezon. [Powieść]. Powst. ok. 1942-1945.
2. Główna kwatera. [Powieść]. Powst. ok. 1942-1945. Druk fragmentów pt. Zaklinacz zwierząt. „Dziś i Jutro” 1946 nr 35.
3. Psy gończe. [Powieść]. Powst. 1942. Wyd. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX" 1960, 198 s. Wyd. 2 tamże 1980.
4. Widzowie świata. [Powieść]. Powst. ok. 1942-1945.
5. Noc mediolańska. Powst. 1954. Wyd. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX" 1958, 369 s.
6. W przeddzień wyznania. Powieść. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX" 1956, 475 s.
7. Czas, który zabija. [Utwór sceniczny]. Powst. 1959 [inf. autora]. Druk fragmentów z II aktu „Życie i Myśl” 1959 nr 3/4 s. 52-62.
8. Proboszcz z Saint Galo. [Powieść]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1961, 363 s.
9. Oko w oko z młodością. [Szkice filozoficzne i literackie]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1963, 306 s.
Zawartość
10. Noc poślubna. [Utwór sceniczny]. Powst. ok. 1966.
11. Sprzedaż zdarzeń. [Powieść]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1970, 207 s.
12. Literatura i styl życia. Szkice, wspomnienia, rozmowy. Wybór, oprac. i przedmowa: S. Jończyk. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1985, 431 s.
Nagrody
Zawartość
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1966.
