BIERNACKI Andrzej

Urodzony 13 września 1931 w Imielnie (Kutnowskie) w rodzinie ziemiańskiej; syn Jana Biernackiego i Marii z Pułaskich. Po wybuchu II wojny światowej został w 1940 wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni i do końca wojny przebywał kolejno w Ossie pod Rawą Mazowiecką i w Uleńcu pod Grójcem. W tym czasie uczył się u prywatnych nauczycieli. W 1945 rozpoczął naukę w gimnazjum ogólnokształcącym w Łowiczu. W 1947 wyjechał do Wrocławia i kontynuował naukę kolejno w III Gimnazjum Ogólnokształcącym i w I Gimnazjum Ogólnokształcącym, gdzie w 1949 zdał egzamin maturalny. Następnie pracował krótko jako goniec. Debiutował anonimowo w 1949 notami ogłaszanymi w dziale miejskim wrocławskiego „Słowa Polskiego”. Od 1950 studiował polonistykę na Uniwesytecie Warszawskim. W 1953 został relegowany z uczelni pod zarzutem niewłaściwej postawy politycznej. W 1959, po przywróceniu mu praw studenta, złożył egzamin magisterski u prof. Juliana Krzyżanowskiego. W czasie studiów pracował jako adiustator w redakcji tygodnika „Dziś i jutro” (usunięty w 1954); w piśmie tym od 1952 publikował recenzje i artykuły pod pseudonimem (abe). W 1955-57 był lektorem w Teatrze Polskim. Od 1955 ogłaszał liczne recenzje literackie, artykuły, przekłady, sprawozdania i noty w miesięczniku „Twórczość”, najczęściej używając pseudonimu Abe. W 1958 otrzymał przydział pracy do tygodnika „Robotnik Rolny”. Od tegoż roku publikował w miesięczniku „Więź”. W 1959-61 nie pracował etatowo. Nawiązał współpracę z „Polskim słownikiem biograficznym”, w którym do 1983 ogłosił kilkadziesiąt haseł. Publikował recenzje we „Współczesności” (1961-66), a także w „Perspectives Polonaises” (1961-79); nadto redagował „Blok Notes Muzeum im. A. Mickiewicza” (1961-64). Następnie do 1966 pracował w Ośrodku Dokumentacji i Informacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk (PAN). W 1966 został zatrudniony w Instytucie Historii Nauki i Techniki PAN, od 1967 jako sekretarz redakcji rocznika „Organon”. Studia i artykuły poświęcone historii nauki oraz historii literatury XIX wieku drukował m.in. W „Kwartalniku Historii Nauki i Techniki” (1967-79), „Tygodniku Powszechnym” (od 1972), „Dialogu” (od 1976). W 1971 został członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1971 ożenił się z Różą Jodłowską, historykiem sztuki. W 1976, protestując przeciwko projektowanym zmianom w Konstytucji PRL, podpisał Memoriał 25. W 1977-83 był członkiem Związku Literatów Polskich. Opracowywał w „Roczniku Literackim” (od tomu za rok 1981) dział pt. Z materiałów biobibliograficznych dotyczących pisarzy zmarłych (ogłosił ponad sto biogramów). W 1989 doktoryzował się na podstawie pracy o Aleksandrze Przezdzieckim, napisanej pod kierunkiem prof. Tadeusza Ulewicza. W tymże roku został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1990 był jednym z członków założycieli reaktywowanej Kasy im. J. Mianowskiego i Fundacji Popierania Nauki. Należy do International Federation of Journalist. W 1991 nawiązał współpracę z paryską „Kulturą” i wychodzącą w Krakowie „Dekadą Literacką”. Kontynuował współpracę z miesięcznikiem „Twórczość”, w którym nadal publikował recenzje literackie, artykuły, przekłady, sprawozdania i noty, nadal używając pseudonimu Abe. W 1997 habilitował się w Instytucie Historii Nauki i Techniki PAN na podstawie rozprawy Historia ośmiu zjazdów polonistycznych. Od Michała Bobrzyńskiego do Stefana Żółkiewskiego. W 2002 został redaktorem naczelnym rocznika „Organon”. Zmarł 23 lipca 2021 w Warszawie.