BIO
Urodzony 26 czerwca 1932 w Warszawie; syn Czesława Bieńkowskiego, pracownika poczty, i Heleny z Walczyńskich. Uczęszczał do Liceum Stefana Batorego w Warszawie. Po zdaniu matury w 1951 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim (UW); magisterium uzyskał w 1955. W czasie studiów zaczął zajmować się edytorstwem; w 1954 ogłosił w „Eosie” (nr 1) łaciński wiersz Joachima Bielskiego. W 1955 podjął pracę w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (IBL PAN) w Warszawie w Pracowni Bibliografii Staropolskiej i Historii Książki. Od 1960 brał też udział w pracach Pracowni Historii Literatury XVII w. W 1956 rozpoczął trwającą do 1963 stałą współpracę z pismem „Meander”, ogłaszając komunikat bibliograficzny pt. Szesnastowieczny rękopis przekładu «Moraliów» Plutarcha w zbiorach Biblioteki Narodowej (nr 12); w 1959 opublikował w tymże czasopiśmie pierwszą rozprawkę naukową pt. Teoria i praktyka prooemium u Cicero (nr 6). W 1957 ożenił się z Barbarą Tatarską, filologiem. W 1962 otrzymał na UW tytuł doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy Joachimi Bilscii carmina latina nunc primum in unum volumen collecta , napisanej pod kierunkiem prof. Kazimierza Kumanieckiego. Studia, rozprawy, artykuły i recenzje ogłaszał m. in. w rocznikach „Odrodzenie i Reformacja w Polsce” (od 1967), „Pamiętnik Literacki” (1967-75), a także w „Kwartalniku Historii Nauki i Techniki” (od 1970). Habilitował się w 1968 na podstawie rozprawy Fabularne motywy antyczne w dramacie staropolskim i ich rola ideowa . W 1972, w związku z pracą naukową, wyjeżdżał do Włoch. W 1975 przeszedł z IBL do Zakładu (następnie: Instytutu) Historii Nauki, Oświaty i Techniki PAN, gdzie pracował na stanowisku docenta. Studia, artykuły i recenzje drukował nadal w czasopismach „Odrodzenie i Reformacja w Polsce”, „Rozprawy z Dziejów Oświaty”, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, a także w roczniku „Organon”. Od 1977 publikował w serii Rozprawy z Dziejów Oświaty. W 1983 został mianowany profesorem. W 1985-89 był członkiem Rady Naukowej IBL. Zmarł 28 lipca 2015 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Północnym.
Twórczość
1. Fabularne motywy antyczne w dramacie staropolskim i ich rola ideowa. Studium z dziejów kultury staropolskiej. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1967, 144 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
Zawartość
2. Problematyka nauki w literaturze staropolskiej od XVI do XVIII wieku. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1968, 108 s. Zakład Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk.
Zawartość
3. Kierunki recepcji nowożytnej myśli naukowej w szkołach polskich (1600-1773). Cz. 1. Przyrodoznawstwo. Cz. 2. Humanistyka. [Współautor:] B. Bieńkowska. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego 1973, 1976, 119 + 111 s.
Zawartość
4. Antyk w literaturze i kulturze staropolskiej (1450-1750). Główne problemy i kierunki recepcji. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1976 [właśc. 1975], 209 s. Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich.
Zawartość
5. Komeński w nauce i tradycji. Wrocław, Gdańsk: Wydawnictwo Ossolineum 1980, 104 s. Polska Akademia Nauk, Instytut Historii Nauki, Oświaty i Techniki.
Zawartość
6. Wiedza przyrodnicza w Polsce w wieku XVI. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1985, 169 s.
Zawartość
7. Jan Amos Komeński o nauczaniu i wychowaniu. Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna 1998, 95 s.
8. Staropolski świat nauki. Uczeni i szkoły wobec osiągnięć nowożytnych nauk przyrodniczych. [Współautor:] J. Dobrzycki. Warszawa: Retro-Art 1998, XIV, 99 s.
9. Co równać się może z drzewami naszemi? Obraz rodzimej przyrody w literaturze i malarstwie. Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna 2000, 115 s.
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Przekłady
Prace edytorskie i redakcyjne
Nagrody
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1991.