BIO
Urodzony 7 października 1892 w Krakowie w rodzinie inteligenckiej; syn Piotra Bielaka i Anny z Jukierów. Uczył się w gimnazjum w Sanoku, potem zaś w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. W 1910-14 studiował filologię polską i klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ). W czasie studiów, za młodzieńczą rozprawkę pt. Władysław Syrokomla i jego poezje otrzymał na konkursie Akademii Umiejętności II nagrodę im. K. Bieleckiego. W listopadzie 1916, po złożeniu egzaminu nauczycielskiego, otrzymał uprawnienia do nauczania języka i literatury polskiej oraz łaciny w szkolnictwie średnim. W tymże roku podjął pracę pedagogiczną, początkowo w szkolnictwie prywatnym (szkoła Marii Ramułtowej), a w 1917-39 w państwowym. Debiutował w 1918 artykułem Mieczysław Romanowski. W pięćdziesiątą piątą rocznicę śmierci ogłoszonym w „Głosie Narodu” (nr 94). W 1919 otrzymał doktorat na podstawie pracy Wpływ Mickiewicza na Kasprowicza i Romanowskiego , napisanej pod kierunkiem prof. Ignacego Chrzanowskiego. Od 1920 działał w Towarzystwie Literackim im. A. Mickiewicza, od 1927 jako członek zarządu. W 1924-27 wykładał na kursach dla nauczycieli szkół średnich a w 1929-30 w Studium Pedagogicznym Henryka Rowida. Równolegle kontynuował pracę historycznoliteracką, publikując rozprawy i szkice m. in. w „Głosie Narodu” (1922-32, 1935-39), „Ruchu Pedagogicznym” (1922-23, 1930), „Przeglądzie Współczesnym” (1926-30, 1932), „Poloniście” (1934). W 1926 został członkiem Związku Dziennikarzy Polskich. Od 1927 wykładał dydaktykę literatury polskiej w Studium Pedagogicznym UJ. Od 1933 był przewodniczącym Ogniska Metodycznego Nauki Języka i Literatury Polskiej w Okręgu Szkolnym Krakowskim. W 1928 został współpracownikiem Komisji Historii Literatury Polskiej Polskiej Akademii Umiejętności. Za zasługi na polu szkolnictwa otrzymał w 1936 Złoty Krzyż Zasługi, a w 1936 Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej. W czasie okupacji niemieckiej został w listopadzie 1939 aresztowany i do końca grudnia był przetrzymywany w więzieniu Montelupich w Krakowie, a następnie — do czerwca 1940 w obozie pracy w Nowym Wiśniczu. Po zwolnieniu brał udział w tajnym nauczaniu oraz w szkolnictwie zawodowym. Po wojnie powrócił do pracy w szkolnictwie średnim i wyższym. W 1945-50 wykładał w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie i w Studium Pedagogicznym UJ. W 1954 podjął wykłady historii literatury polskiej w Katedrze Historii Literatury Polskiej UJ, a w 1957 przejął część zajęć po zmarłym prof. Juliuszu Kleinerze. Współpracował w różnych okresach m.in. z Ogniskiem Metodycznym Nauki Języka i Literatury Polskiej w Okręgu Szkolnym Krakowskim (do 1948 był jego przewodniczącym). W 1959 został mianowany docentem. W 1960 był jednym z inicjatorów wznowienia dwumiesięcznika „Ruch Literacki”. Od 1961 przewodniczył zarządowi Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. W 1963 przeszedł na emeryturę. W 1964-69 redagował „Roczniki Historycznoliterackie Polskiej Akademii Nauk”. W 1969 odbyła się na UJ uroczystość odnowienia jego doktoratu w pięćdziesięciolecie promocji. Zmarł 17 stycznia 1973 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Rakowickim.
Twórczość
1. Czasy reakcji po powstaniu [styczniowym]. W świetle źródeł przedstawił F. Bielak. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1924 s. 17-32.
2. Działalność naukowa Szymona Starowolskiego. „Studia i Materiaiy z Dziejów Nauki” 1957, t. 5 z. 1 s. 201-337.
3. Z odległości lat. Wspomnienia i sylwetki. Wybór i oprac.: K. Świerzowski. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1979, 379 s.
Zawartość
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace edytorskie i redakcyjne
Dla 3 klasy gimnazjum. 1935, 336 s.
Dla 4 klasy gimnazjalnej. 1936, 360 s.
Z. 1. „Wszędzie twój brat ...”. Warszawa 1946, 61 s. Wyd. nast. tamże 1948.
Z. 2. „A czy znasz ty ...”. 1947, 83 s.
Z. 3. „O wieści gminna ...”. 1948, 93 s.
Wyd. łączne z. 1-3 tamże 1948.
Z. 1. „Siła jest dziwów”. 1947, 79 s. Wyd. 2 zmienione 1948.
Z. 2. „Nie rzucim ziemi skąd nasz ród”. 1947, 76 s.
Z. 3. „Młodości, ty nad poziomy wylatuj”. 1948, 288 s.
Z. 4. „Za waszą wolność i naszą ...”. 1948, 100 s.
Wyd. łączne z. 1-4 tamże 1949.
Z. 1. „Nie złamie wolnych żadna klęska”. Warszawa 1947, 75 s. Wyd. 2 zmienione tamże 1948.
Z. 2. „Święta miłości ...”. Warszawa 1947, 83 s.
Z. 3. „Za wolność i lud”. Warszawa 1948, 464 s. Wyd. 2 tamże 1948.
T. 1. Gody życia. Opowieść. Wstęp i objaśnienia F. Bielak. Wyd. 5. 1948, 148 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1951, 1956.