BIO
Urodzony 12 czerwca 1882 w Jaworowie pod Lwowem; syn Ludwika Bernackiego, prawnika, urzędnika starostwa, i Karoliny ze Stupnickich. Po ukończeniu gimnazjum w konwikcie jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem, studiował od 1900 polonistykę na Uniwersytecie Lwowskim. Równocześnie w 1900-04 pracował w Krajowym Archiwum Akt Grodzkich i Ziemskich. Debiutował w 1901 artykułem Pamiątki szekspirowskie w domu gotyckim w Puławach opublikowanym w „Kłosach” (nr 3). Od 1904 był członkiem Towarzystwa Popierania Nauki Polskiej, od 1920 Towarzystwa Naukowego Lwowskiego. W 1905 uzyskał doktorat na podstawie pracy Motyw z chłopa król w literaturze polskiej. Przez krótki czas uczył w II Szkole Realnej we Lwowie. Od 1906 do końca życia pracował w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Lwowie, początkowo jako skryptor, następnie jako wicekustosz. W 1908-11 był nadto nauczycielem w Krajowej Szkole Gospodarstwa Lasowego. Równocześnie kontynuował pracę badawczą, zajmując się literaturą i teatrem Oświecenia oraz zabytkami pisanymi oraz drukowanymi literatury staropolskiej. Dla potrzeb badań naukowych odwiedzał europejskie biblioteki i archiwa (m.in. we Włoszech, w Rosji, Holandii, Rumunii). W 1907 był członkiem Komisji Rewizyjnej Komitetu Redakcyjnego „Lamusa”. Od tegoż roku (do 1910) należał do Rady Nadzorczej Towarzystwa Wydawniczego we Lwowie. W 1908 został wybrany na członka korespondenta Komisji Literackiej Akademii Umiejętności. Był członkiem Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza, a w 1908-11 redaktorem odpowiedzialnym „Pamiętnika Literackiego”. W 1912 poślubił Marię Pochwalską. W 1914 redagował wspólnie z Mieczysławem Rulikowskim miesięcznik „Książka” oraz jego dodatek „Miesięcznik Bibliograficzny”. Po wybuchu I wojny światowej przebywał do 1915 w Wiedniu, po czym powrócił do Lwowa. Od 1915 był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Kontyunuował pracę w Ossolineum: w 1916 został kustoszem, w 1917 wicedyrektorem, w 1918 dyrektorem do spraw naukowych, w 1919 dyrektorem, nadto do 1923 kierował Wydawnictwem Zakładu, a od 1928 był członkiem Komitetu Zarządzającego Wydawnictwa. Równocześnie, mianowany w 1917 przez Radę Archiwalną, pełnił funkcję konserwatora krajowego dla Galicji Wschodniej. W tymże roku został członkiem korespondentem warszawskiego oddziału Związku Bibliotekarzy Polskich; przewodniczył kołu lwowskiemu Związku (1925-29). W 1918-20 redagował poświęcone bibliofilstwu czasopismo „Exlibris”. W 1919 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie studium bibliograficznego Pierwsza książka polska. Od 1920 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności (PAU) i członkiem jej Komisji Historii Sztuki. Uczestniczył w akcji rewindykacyjnej, wypływającej z postanowień traktatu ryskiego, występując w 1922 w Moskwie jako ekspert Mieszanej Komisji Specjalnej do spraw zwrotu księgozbiorów polskich. W 1921 rozpoczął prowadzone później przez wiele lat poszukiwania źródłowe materiałów do życia i twórczości Ignacego Krasickiego (ogłoszone częściowo w 1929-34 na łamach „Pamiętnika Literackiego)”, m.in. w 1930 odbył podróż do Fromborka, Heidelbergu, Szynortu, Królewca i Berlina. W 1926 wszedł w skład państwowej Rady Archiwalnej w Warszawie. Od tegoż roku do 1936 był prezesem Rady Naukowej Domu Książki Polskiej w Warszawie. W 1928 redagował „Rocznik Zakładu Narodowego im. Ossolińskich”. W tymże roku był w Szaroszpataku na Węgrzech w związku z pracami nad edycją Biblii królowej Zofii. Prowadził sprawę zakupu dla Biblioteki Narodowej Psałterza floriańskiego; wyjeżdżał w tej sprawie trzykrotnie w 1930-31 do klasztoru św. Floriana w Linzu (Austria). W 1933-37 ponownie redagował „Pamiętnik Literacki”. W 1935 zorganizował we Lwowie Zjazd Naukowy im. I. Krasickiego. W tymże roku został odznaczony Srebrnym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury za szerzenie czytelnictwa. Od 1938 był członkiem czynnym PAU. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1928). Zmarł nagle 19 września 1939 we Lwowie; z powodu działań wojennych został tymczasowo pochowany w ogrodach Ossolineum, skąd szczątki przeniesiono w nieznane miejsce; grób symboliczny znajduje się na lwowskim Cmentarzu na Łyczakowie.
Twórczość
1. Przyczynki do dziejów najdawniejszej powieści polskiej. „Pamiętnik Literacki” 1903 s. 394-410, 567-585; odbitka uzupełniona Lwów: Towarzystwo Literackie im. A. Mickiewicza 1904, 46 s.
2. Źródła niektórych komedii Franciszka Zabłockiego. „Pamiętnik Literacki” 1907 z. 1 s. 36-45, z. 2 s. 176-201, z. 3 s. 310-325; odbitka znacznie rozszerzona Lwów: Towarzystwo Literackie im. A. Mickiewicza 1908, 79 s.
3. Jan Nepomucen Kamiński. 1777-1855. Materiały do bibliografii Kamińskiego i dziejów teatru polskiego we Lwowie. W: Stulecie „Gazety Lwowskiej”. 1811-1911. T. 1. Cz. 2. Życiorysy. Lwów 1911 s. 14-70.
4. Shakespeare w Polsce do końca XVIII wieku. W: W. Shakespeare: Dzieła. T. 12. Warszawa 1913 s. 387-418.
5. Pierwsza książka polska. Studium bibliograficzne z 86 podobiznami. Lwów: Wydawnictwo Ossolineum 1918, VIII, 510 s. Przedruk typograficzny Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1979.
6. Rozwój i zadania bibliografii polskiej. Powst. 1919. Druk w: „Ze Skarbca Kultury” 1953 nr 2 s. 39-54. Przedruk w odbitce: K. Lewicki: Habilitacja Ludwika Bernackiego w Uniwersytecie Jagiellońskim. Wrocław 1953 s. 7-22.
7. Biblioteka Narodowa w Warszawie. Projekt. Lwów: Nakład autora, Drukarnia Ossolineum 1921, 8 s.
8. Obiad czwartkowy. (Obraz literacki). [W 1 akcie; współautor:] T. Czapelski. Warszawa: M. Arct 1925, 38 s. Przedruk: Wstęp i przypisy: K. Białek. Prolog i epilog dopisał K. Korcelli. „Teatr Ludowy” 1965 nr 11 s. 5-26.
9. Teatr, dramat i muzyka za Stanisława Augusta. T. 1. Źródła i materiały. T. 2. Notatki i studia. Lwów: Wydawnictwo Ossolineum 1925, XV, 474 + 443 s. Przedruk typograf. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1979.
Zawartość
10. Regulamin pracowni naukowej i wypożyczalni Biblioteki Zakładu Narodowej im. Ossolińskich. Lwów: Wydawnictwo Ossolineum 1927, 24 s.
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace edytorskie
T. 3. Historia poezji polskiej XVII-XVIII wieku (od 1632 do 1740). Oprac. L. Biernacki. 1911, 276 s.
T. 4. Historia poezji polskiej XVIII wieku. Cz. 1. Czasy Stanisława Augusta 1764-1795. Oprac. L. Bernacki. 1908, VIII, 319 s.
T. 1, 4-6. 1937, XII, 300 + 265 + 512 + 404 s.
T. 2-3. 1939, 221 + 282 s.