BARTYŃSKI Andrzej

Urodzony 25 maja 1934 we Lwowie; syn Władysława Bartyńskiego, profesora Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie, i Antoniny z domu Kobielec. Po wybuchu II wojny światowej przebywał nadal we Lwowie, w czasie okupacji niemieckiej uczęszczał do polskiej szkoły powszechnej. W 1943 uwięziony przez gestapo wraz z rodziną, działającą w Armii Krajowej, utracił w wyniku przesłuchań wzrok. Po zajęciu Lwowa przez wojska radzieckie był od 1944 uczniem ukraińskiej szkoły dla niewidomych. W 1946 wraz z rodziną zamieszkał we Wrocławiu. W 1949 ukończył podstawową szkołę specjalną dla niewidomych w Laskach pod Warszawą, a w 1953 uzyskał świadectwo dojrzałości w I Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Podczas nauki w liceum był członkiem Koła Młodych przy Oddziale Wrocławskim Związku Literatów Polskich (ZLP). Równocześnie uczył się śpiewu i w 1953 zaczął występować jako pieśniarz. Debiutował w 1956 wierszem Rapsod o Jesieninie, ogłoszonym we wrocławskim piśmie „Życie Uniwersytetu” oraz w dodatku do „Gazety Robotniczej” pt. „Sprawy i Ludzie” (nr 32). W październiku 1956 był współzałożycielem wrocławskiej grupy młodych poetów i plastyków Dlaczego nie (działającej do końca jesieni 1958). Współpracował ściśle z wrocławskim tygodnikiem „Poglądy” (1956-57), a także z Polskim Radiem (1956-60). Od 1957 studiował polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim, w 1962 uzyskał magisterium, po napisaniu pod kierunkiem prof. Jana Trzynadlowskiego dwujęzycznej (polsko-włoskiej) pracy dyplomowej z dziedziny teorii literatury. Równocześnie rozwijał twórczość literacką, m.in. ogłaszając wiersze i utwory prozą w „Nowych Sygnałach” (1956-57), „Kierunkach” (1957-59) i „Współczesności” (1958-64). Był współautorem wrocławskiego almanachu młodych Dojrzewające słowa (1958) oraz współredaktorem jednodniówki młodych literatów i plastyków wrocławskich Prowincja (1961). W 1961 został członkiem ZLP (do rozwiązania Związku w 1983), w którym był m.in. członkiem sądu koleżeńskiego Oddziału Wrocławskiego. W 1964 uzyskał uprawnienia artysty estradowego wydane przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Brał udział w tournée artystycznym po Czechosłowacji, Rumunii i na Węgrzech, a w 1967 po Anglii i Szkocji. Od 1964 związany był z Klubem Młodzieży Artystycznej Arka. Był laureatem wielu konkursów literackich, m.in. Kłodzkiej Wiosny Poetyckiej (1964, 1966, 1967, 1968, 1970). W tym czasie ogłaszał wiersze i opowiadania w „Życiu Literackim” (1965-67), „Poezji” (1974-77) oraz wrocławskich „Wiadomościach” (1980-81). W 1983 został członkiem nowego ZLP, w którym pełnił funkcję wiceprezesa Oddziału Wrocławskiego. W 1984 otrzymał nagrodę miasta Wrocławia. Powstałe w tym okresie wiersze publikował w „Regionach” (1986) oraz na łamach „Wiary i Odpowiedzialności” (1988). W 1989 został wybrany na przewodniczącego Rady Kultury i Sztuki przy Zarządzie Głównym Polskiego Związku Niewidomych. W tymże roku publikował wiersze w „Wieczorze Wrocławia”. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, także działaczem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Polskiego Związku Niewidomych. Odznaczony m.in. medalem Za Wolność i Zwycięstwo (1964), odznaką Budowniczy Wrocławia (1967), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1969), Krzyżem Kawalerskim (1972) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985). Zmarł 16 czerwca 2018 we Wrocławiu; pochowany tamże na cmentarzu parafialnym pw. św. Wawrzyńca.