BARANOWSKA Małgorzata

Urodzona 15 marca 1945 w Krakowie; córka Bolesława Baranowskiego, redaktora i tłumacza, i Anny z Mayznerów. Mieszkała kolejno w Cieszynie i Bytomiu, a od 1948 w Warszawie, gdzie uczęszczała do podstawowej szkoły muzycznej, a następnie do VII Liceum Ogólnokształcącego im. J. Słowackiego. W 1958-60 należała do Związku Harcerstwa Polskiego. W 1961 odbyła podróż do Francji, Belgii i Włoch. W 1964 debiutowała jako poetka wierszem pt. Historia opublikowanym w tygodniku „Stolica” (nr 20). Po zdaniu matury w 1964 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim (UW). Równocześnie pracowała w 1966 jako technik w Obserwatorium Astronomicznym UW (została współautorką dwóch opracowań naukowych), a w 1967 jako redaktor w Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego. Należała do Zrzeszenia Studentów Polskich. W 1970 uzyskała tytuł magistra i podjęła pracę w Instytucie Wydawniczym Nasza Księgarnia. W 1972 została zatrudniona w Instytucie Badań Literackich (IBL) PAN, początkowo w bibliotece, a następnie na stanowisku asystenta. Obok pracy naukowej rozwijała twórczość poetycką i krytycznoliteracką. Nawiązała stałą współpracę z miesięcznikiem „Twórczość”, w którym publikowała wiersze, szkice krytyczne i recenzje (od 1971 z przerwami do 1990). Ogłaszała też liczne artykuły literackie i recenzje w wielu czasopismach, m.in. w tygodniku „Literatura” (1972-76; w 1975 członek kolegium redakcyjnego), miesięcznikach „Nowy Wyraz” (1973-75), „Teksty” (1973-76, 1979) i „Literatura na Świecie” (1973-78, m.in. należała do zespołu konsultacyjnego). Od 1975 współpracowała z Polskim Radiem jako autorka słuchowisk dla dzieci oraz licznych audycji poświęconych literaturze (m.in. w 1980-81 cykl pt. Lektury Małgorzaty Baranowskiej). Od tegoż roku była członkiem Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). Na przełomie 1975/76 przebywała we Francji na stypendium rządu francuskiego. Kontynuowała twórczość krytycznoliteracką publikując szkice i recenzje m.in. w „Wiedzy i Życiu” (1977-80) i „Odrze” (1977-83). W 1980 uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy pt.Wyobraźnia surrealistyczna w polskiej poezji międzywojennej, której promotorem była prof. Alina Brodzka, i w tymże roku otrzymała stanowisko adiunkta w IBL. W 1989 została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wiersze, artykuły, recenzje i szkice literackie publikowała m.in. w „Twórczości” (1987-2004; tu w 1995-2005 cykl pt. Prywatna historia poezji), „Kulturze Niezależnej” (1990), „Tygodniku Literackim” (1990), „Tekstach Drugich” (1990-91), „Potopie” (1991), „Tygodniku Powszechnym” (1998), „Tekstach Drugich” (1993, 2000) oraz „Nowych Książkach” (2001-02, 2005). W 1985 otrzymała nagrodę literacką przyznawaną przez Fundację im. Z. i J.K. Wendów. Była kolekcjonerką pocztówek. Cierpiała przez wiele lat na poważną chorobę (toczeń rumieniowaty); o tym problemie napisała książkę To jest wasze życie. Być sobą w chorobie przewlekłej . Zmarła 22 stycznia 2012 w Warszawie; pochowana tamże na Cmentarzu Powązkowskim..