BIO
Urodzona 15 maja 1954 w Opolu; córka Jana Badury, prawnika, i Stefanii z Izbickich, ekonomistki. Uczyła się w I Liceum Ogólnokształcącym im. M. Kopernika w Opolu. Debiutowała w 1971 wierszami: Czarownice, Poezja, Szczęście dla dziewcząt nieładnych drukowanymi w „Kalendarzu Opolskim”, w którym ogłaszała utwory poetyckie także w latach następnych; za właściwy debiut uważa wiersze: Palcem dotykam okładek..., To już tyle lat... ogłoszone w 1973 w miesięczniku „Nowy Wyraz” (nr 12). Po zdaniu matury w 1972 rozpoczęła studia na Uniwersytecie Wrocławskim w zakresie filologii polskiej, a od 1976 nadto w zakresie historii sztuki, uzyskała dyplomy magistra filologii polskiej (w 1977) i magistra historii sztuki (w 1980). W 1974-81 należała do Stowarzyszenia PAX. W 1977 wyszła za mąż za Witolda Tegnerowicza, ekonomistę. W 1977-81 pracowała we wrocławskiej redakcji dziennika „Słowo Powszechne”. W 1978 otrzymała nagrodę literacką młodych im. W. Pietrzaka. Była laureatką konkursów poetyckich. Od 1982 pracowała w szkole podstawowej jako nauczycielka języka polskiego. W 1986 została członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszkała we Wrocławiu.
Twórczość
1. Most. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1976, 22 s.
2. Zabawa dopiero się zaczyna. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1981, 27 s.
3. Zimne powietrze. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1982, 46 s.
4. Wszystko będzie darowane. [Wiersze]. Wrocław: OTO [Ośrodek Teatru Otwartego] „Kalambur” Galeria Literacka Młodych 1984, 19 s.
5. Ostatnie rzędy nie słyszą. [Wiersze]. Kraków; Wrocław: Wydawnictwo Literackie 1985, 66 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1988.
