BIO

Urodzona 3 lipca 1904 w Odessie; córka Romana Auderskiego, inżyniera, i Heleny z domu Janelli; wnuczka zesłańca na Sybir w 1963. Początkowo uczyła się w domu, a następnie w 1917-18 uczęszczała do gimnazjum polskiego im. A. Jabłonowskiego w Odessie. W 1920 przyjechała z rodziną do Polski i zamieszkała w Warszawie. W 1923 ukończyła szkołę średnią im. C. Plater-Zyberk. W latach następnych (aż do wybuchu wojny światowej) utrzymywała się z pracy nauczycielskiej. W 1924 napisała trzyaktową sztukę Kopciuszek, wystawioną przez teatr szkolny gimnazjum C. Plater-Zyberk, gdzie wówczas uczyła. Studiowała polonistykę i pedagogikę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskała dyplomy w obu zakresach (w 1931 i w 1937). W tym czasie rozpoczęła też twórczość literacką oraz współpracę z radiem jako autorka słuchowisk. Debiutowała w 1928 opowiadaniem Zemsta drukowanym w czasopiśmie „Radio” (nr 11). W 1930-39 ogłaszała reportaże i felietony w „Kurierze Warszawskim” (pod pseudonimem: Albatros); publikowała również artykuły z dziedziny pedagogiki. Pracowała społecznie w Muzeum Wychowania oraz była konsultantem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Po wybuchu wojny pracowała jako wolontariuszka w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. W latach okupacji niemieckiej mieszkała nadal w Warszawie i uczyła na tajnych kompletach oraz udzielała lekcji prywatnych. Uczestniczyła w pracy konspiracyjnej jako członek Armii Krajowej (AK); w 1942-44 brała udział (pod pseudonimem: Nowicka) w organizowanej przez Biuro Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK akcji N. Była członkiem Centralnej Redakcji przygotowującej i drukującej dywersyjne wydawnictwa antyfaszystowskie w języku niemieckim. Współredagowała ze Sławomirem Dunin-Borkowskim pismo „Die Ostwache” (listopad 1942 — styczeń 1943) oraz redagowała pismo w języku polskim dla Volks i Stammdeutschów „Die Zukunft” (grudzień 1942 — marzec 1944). Za udział w tej akcji została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami (w lipcu 1944). Brała udział w powstaniu warszawskim jako Prasowy Sprawozdawca Wojenny. Redagowała wraz z S. Dunin-Borkowskim gazetę „Warszawa Walczy”, na jej łamach, a także m. in. „Biuletynu Informacyjnego” drukowała reportaże. Za udział w powstaniu otrzymała Krzyż Walecznych (zweryfikowany w 1959) oraz Warszawski Krzyż Powstańczy 1944 (1983), nadto za udział w II wojnie światowej Krzyż Walecznych w 1967. Po upadku Powstania przebywała do marca 1945 we wsi Lubcza pod Jędrzejowem, ucząc miejscowe dzieci. Od kwietnia mieszkała w Krakowie, gdzie prowadziła ćwiczenia na kursie języka rosyjskiego dla nauczycieli zorganizowanym przez Uniwersytet Jagielloński oraz opracowywała wraz z prof. Witoldem Doroszewskim słownik rosyjsko-polski. W tymże roku została członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich, ZLP). W styczniu 1946 wróciła do Warszawy i do 1950 pracowała jako kierownik działu wydawniczego oficyny Trzaska, Evert i Michalski. Wiosną 1946 w charakterze delegata Ministerstwa Oświaty brała udział w organizowaniu w Londynie akcji pomocy dla dzieci polskich ofiar wojny, w sierpniu tego roku uczestniczyła w Kongresie Ligii Nowego Wychowania w Paryżu. W 1950 podjęła pracę w redakcji Słownika języka polskiego (t. 1-11, wyd. 1958-69) jako redaktor koordynacyjny, a od 1961 do przejścia na emeryturę w 1969 zastępca redaktora naczelnego i kierownik redakcji. Była także z prof. Stanisławem Skorupką redaktorem Małego słownika języka polskiego (wyd. 1966-68). Równocześnie kontynuowała pracę literacką jako autorka utworów scenicznych, grywanych przez teatry zawodowe oraz amatorskie (w 1952-54 była wiceprezesem Sekcji Dramatu ZLP), a po 1970 powieściopisarka. Współpracowała z radiem, pisząc liczne słuchowiska radiowe, głównie dla młodzieży (w 1966 otrzymała nagrodę Polskiego Radia). W 1956-59 wchodziła w skład kolegium redakcyjnego miesięcznika „Dialog” oraz pełniła funkcję jego sekretarza. W 1957 została członkiem Polskiego PEN Clubu, członkiem-założycielem Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI; w latach następnych wchodziła w skład jego prezydium m. in. jako skarbnik i wiceprezes), w 1971 członkiem Towarzystwa Kultury Europejskiej (SEC). Była wiceprezesem (od 1960) i prezesem (1968-72) Oddziału Warszawskiego ZLP, a następnie (do 1978) wiceprezesem Zarządu Głównego. W związku z pełnionymi funkcjami społecznymi odbyła wiele podróży zagranicznych. Od 1980 była posłem na Sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej przez dwie kolejne kadencje. Wchodziła w skład prezydium Frontu Jedności Narodu. W 1982 należała do Komisji Inicjującej utworzenie Tymczasowej Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON), a od 1983 była członkiem Komitetu Wykonawczego Rady Krajowej PRON. W 1983-86 pełniła funkcję prezesa nowego ZLP, po czym została mianowana jego prezesem honorowym. Od 1984 była członkiem Narodowej Rady Kultury i Prezydium Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Za działalność literacką i społeczną otrzymała szereg nagród, m. in.: Rady Narodowej miasta Warszawy (1971), nagrodę literacką Prezesa Rady Ministrów (1975), nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1977), Nagrodę Państwową I stopnia (1985), nagrodę specjalną wydawnictwa MON (1985), nagrodę im. W. Pietrzaka (1986). W 1986 została wyróżniona tytułami honorowymi Zasłużony dla Kultury Narodowej oraz Homo Varsaviensis, przyznawanym przez redakcję tygodnika „Stolica”, a także odznaką Za Zasługi dla Dziennikarstwa. Odznaczona m. in. Krzyżem Kawalerskim (1955), Krzyżem Oficerskim (1965) i Krzyżem Komandorskim (1969) Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1974) i I klasy (1985), dyplomem Ministra Spraw Zagranicznych za zasługi w propagowaniu kultury polskiej za granicą (1985). Zmarła 21 lutego 2000 w Warszawie; pochowana tamże na Cmentarzu Powązkowskim.

Twórczość

1. Poczwarki Wielkiej Parady. Pamiętnik maturzystki. Warszawa: Dom Książki Polskiej 1935 [antydatowany: 1934], 264 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Warszawa: Trzaska, Evert i Michalski 1947 [antedatowany: 1946], 235 s.; [wyd. 3] [Gdańsk:] Novus Orbis 1994.

2. Les organisations de la jeunesse à l'école polonaise. Varsovie: Comité Polonais de l'Exposition Scolaire de Genève 1938, 63 s.

3. Połów. Sztuka w 2 aktach. Warszawa: Wydawnictwo Liga Morska i Kolonialna 1938, 87 s. Por. Słuchowiska radiowe.

Adaptacje

radiowe

Oprac.: S. Elmir. Polskie Radio 1939.

4. Poland. The children cannot wait. [Przedmowa:] W. J. Rose. London: New Education Fellowship 1946, 22 s.

5. Zbiegowie. Sztuka w 4 aktach. Prapremiera: Lublin, Teatr im. J. Osterwy 1952. Wyd. [Warszawa:] Czyt. 1952, 111 s. Wyd. nast. w oprac. dla zespołów świetlicowych. Uwagi inscenizacyjne: G. Lipszyc. Warszawa: Czytelnik 1952, 139 s. Por. Słuchowiska radiowe.

Informacja autorki.

Przekłady

czeski

Zbĕhové. [Przeł.] H. Teigova. Praha 1953.

6. Rzeczpospolita zapłaci. Dramat historyczny w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Narodowy 1953. Wyd. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1954, 137 s.

Skrót pt. Rzeczpospolita zapłaci. Sztuka w 1 akcie. W: Rocznice i obchody kulturalne. T. 1. Epoka Odrodzenia. Warszawa 1953 s. 159-173. Por. Słuchowiska radiowe.

7. Baśń o królestwie Fali. Sztuka dla teatrów kukiełkowych. Prapremiera: Warszawa, Teatr Baj 1955. Wyd. pt. Zaczarowana zatoka. Uwagi inscenizacyjne: K. Krymkowa. Warszawa 1959, 72 s., powielone.

8. A jednak miłość. [Utwór dramatyczny]. Dialog 1956 nr 5 s. 27-38. Druk w: Wybór jednoaktówek. Warszawa 1959 s. 3-25.

Wystawiane przez teatry amatorskie.

9. Dopóki żyjemy. (Sierpień 1955 — Grudzień 1955). [Utwór dramatyczny]. Dialog 1956 nr 4 s. 3-37. Wyd. osobne: Uwagi inscenizacyjne T. Aleksandrowicz. [Warszawa:] Centralny Dom Twórczości Ludowej 1956, 88 s. powielone.

10. Garść bursztynu. (Sztuka w 1 akcie). Teatr Ludowy 1960 nr 9 s. 496-506. Prapremiera: Warszawa, Teatr Ludowy 1960.

11. Skarby Karkonoszy. [Sztuka kukiełkowa]. Prapremiera: Wałbrzych, Teatr Lalki 1960.

12. Ścieżka przez pole. Sztuka w 3 aktach. Uwagi inscenizacyjne: J. Nowacki. Warszawa 1960, 61 s., powielone.

Wystawiane przez teatry amatorskie.

Nagrody

I nagroda w Konkursie Tysiąclecia w 1959 na sztukę dla teatrów niezawodowych.

13. Kto zawinił. [Widowisko telewizyjne]. Telewizja Polska 1961.

14. Spotkanie w ciemnościach. Słuchowisko. Polskie Radio 1961. Druk „Dialog” 1961 nr 5 s. 20-30. Prapremiera: Lublin, Teatr im. J. Osterwy Scena Reduta 61 1962. Przedruk zob. poz. .

15. Awantura w Jaworowie. Sztuka w 3 aktach. Warszawa: Związek Ochotniczych Straży Pożarnych, Ministerstwo Obrony Narodowej 1964, 101 s.

16. Jabłko granatu. [Powieść]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1971, 261 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1973; [wyd. 3] Warszawa: Czytelnik 1978, [wyd. 4] tamże 1986.

Przekłady

bułgarski

Plod't na nara. [Przeł.] M. Metodiev. Sofija 1986.

czeski

Granatové jablko. [Przeł.] H. Stachová. Opava 1995.

ukraiński

Plíd granatovogo dereva. [Przeł.] D. Andruchìv. L'viv 1980.

17. Ptasi gościniec. [Powieść]. Warszawa: Książka i Wiedza 1973, 278 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1976, wyd. 3 1977, wyd. 4 1979, [wyd. 5] 1989.

Cz. 1; cz. 2 zob. poz. .

Nagrody

I nagroda w konkursie na powieść lub tom opowiadań poświęconych współczesności zorganizowanym przez Robotniczą Spółdzielnię Wydawniczą „Prasa Książka Ruch” i Związek Literatów Polskich w 1974, wspólna z poz. Nagroda im. L. Waryńskiego przyznana przez Robotniczą Spółdzielnię Wydawniczą „Prasa Książka Ruch” w 1984.

Przekłady

czeski

Cesta tažných ptaků. [Przeł.] Z. Koutenska. Praha 1989.

Adaptacje

teatralne

łącznie z Babie lato [poz. ] pt. Sądzone mu było wybierać: Adaptacja: J. Kondracki, S. Woroniecki. Wystawienie: Szczecin, Teatr Współczesny 1980.

radiowe

Adaptacja: H. Auderska. Polskie Radio 1984.

telewizyjne

łącznie z Babie lato [poz. ] pt. Sądzone mu było wybierać: Adaptacja: J. Kondracki, S. Woroniecki. Telewizja Polska 1982.

Wyd. łącznie z poz. pt. Ptasi gościniec; Babie lato. T. 1-2. Warszawa: Książka i Wiedza 1976, 220 + 270 s. Wyd. nast.: tamże 1984, 413 s.; Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1987.

18. Babie lato. [Powieść]. Warszawa: Książka i Wiedza 1974, 340 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1976, wyd. 3 1977, [wyd. 4] 1979.

Cz. 2; cz. 1 zob. poz. .

Nagrody

Nagroda w konkursie Spółdzielni Wydawniczej „Książka i Wiedza” na powieść o tematyce współczesnej w 1974 , wspólna z poz. Nagroda im. L. Waryńskiego przyznana przez Robotniczą Spółdzielnię Wydawniczą „Prasa Książka Ruch” w 1984.

Adaptacje

teatralne

łącznie z Ptasi gościniec [poz. ] pt. Sądzone mu było wybierać: Adaptacja: J. Kondracki, S. Woroniecki. Wystawienie: Szczecin, Teatr Współczesny 1980.

telewizyjne

łącznie z Ptasi gościniec [poz. ] pt. Sądzone mu było wybierać: Adaptacja: J. Kondracki, S. Woroniecki. Telewizja Polska 1982.

Wyd. łącznie z poz. pt. Ptasi gościniec; Babie lato. T. 1-2. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Książka i Wiedza1976, 220 + 270 s. Wyd. nast.: tamże 1984, 413 s.; Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1987.

19. Kwartet wokalny. [Wybór słuchowisk radiowych]. [Posłowie:] A. Bukowska. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1977, 243 s.

Zawartość

Kwartet wokalny [Polskie Radio 1977]; Szmaragdowe oczy [Polskie Radio 1975; por. poz. ]; Spotkanie w ciemnościach [poz. ]; Narodziny nowych światów [Polskie Radio 1964]; Dzieci wracają [Polskie Radio 1971]; Akcja „N” [Polskie Radio 1973; przedruk W: Drzewo jabłoni na wiosnę. Warszawa 1979 s. 160-173]; Złota książeczka [Polskie Radio 1966]; Szczerbatek [Polskie Radio 1959]; Warszawa Bernarda Canaletta [Polskie Radio 1966]; Victoria [Polskie Radio 1971]; Kiedy słońce zaszło w południe [Polskie Radio 1970]; Ojczyzna dla wszystkich jedna [Polskie Radio 1972]; Bez korony [Polskie Radio 1967]; Bolko i Regelinda [Polskie Radio 1968]; Pod Cedynią.

20. Szmaragdowe oczy. [Opowiadania]. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1977, 132 s. Wyd. 2 tamże 1978.

Zawartość

Szmaragdowe oczy [por. poz. ]; Bratek.

21. Miecz Syreny. [Powieść]. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1980, 295+409 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1982, wyd. 3 1985; wyd. 3 [właśc. 4] Warszawa: Książka i Wiedza 1994.

Przekłady

rosyjski

Varšavskaja sirena. [Przeł.] E. Nevjakin, L. Vasil'ev. Moskva 1984, wyd. nast. tamże 1990.

22. Zwyczajnie człowiek. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1980, 162 s.

23. Królowa Bona. [Serial telewizyjny w 12 odcinkach]. Telewizja Polska 1981. Por. poz. .

24. Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny. Scenariusz filmowy. Współautor: S. Kasprzysiak, J. Majewski. Ekranizacja 1982.

25. Smok w herbie. Królowa Bona. [Powieść]. T. 1-2 Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1983. 323 + 291 s. Wyd. nast. tamże: [wyd. 2] 1984, [wyd. 3] 1989. Por. poz. .

Przekłady

litewski

Karalienė Bona. [Przeł.:] K. Trečiakauskas, Z. Bezekavčiene. Vilnius 1994.

rosyjski

Koroleva Bona. Drakon w gerbie. [Przeł.:] G. Jazykowa, V. Borisov. Moskva 1988 [właśc.] 1989. Wyd. nast.: Sankt-Peterburg 1994.

26. Zabić strach. [Powieść]. Warszawa: Książka i Wiedza 1985, 158 s.

Nagrody

Nagroda Zarządu Głównego Stowarzyszenia Księgarzy Polskich 1986.

Przekłady

czeski

Zabít strach. [Przeł.] H. Stachová. „Svetova Literatura”, Praha 1986 z. 2.

Słuchowiska radiowe, m.in.

• Zob. poz. , .
Połów. Polskie Radio 1938, 1975 [por. poz. ].
Zbiegowie. Polskie Radio 1954 [por. poz. ].
Rzeczpospolita zapłaci. Polskie Radio 1955 [por. poz. ].
Książę niezłomny. Polskie Radio 1958.
Na tamten brzeg. Polskie Radio 1958; druk: „Dialog” 1958 nr 4 s. 93-103.
Odsiecz Wiednia. Polskie Radio 1958.
Rycerz i smok. Polskie Radio 1958.
Złociste ziarno. Polskie Radio 1958.
Żelazny mąż. Polskie Radio 1958.
Jan i Cecylia. Polskie Radio 1959.
Medal i Róże. Polskie Radio 1959.
Niezwykłe spotkanie. Polskie Radio 1959.
Śladem zbiegów. Polskie Radio 1959.
Za naszą i waszą wolność. Polskie Radio 1959.
Chcemy być inni. Polskie Radio 1960; druk: „Dialog” 1960 nr 3 s. 21-34.
Koniec nocy. Polskie Radio 1960.
Konik zwierzyniecki. Polskie Radio 1960.
Nadszedł czas. Polskie Radio 1960.
Ziemia mówi. Polskie Radio 1960.
Babie lato. Polskie Radio 1961.
Broni się Głogów. Polskie Radio 1961.
Emisariusz. Polskie Radio 1961.
Idzie burza. Polskie Radio 1961.
Korona Króla Bolesława. Polskie Radio 1961.
Jutro. Polskie Radio 1962.
Książęce nadanie. Polskie Radio 1962.
Leonardo i gwiazdy. Polskie Radio 1962.
Rok 1863. Polskie Radio 1962.
Godzina przestrogi. Polskie Radio 1963.
Karuzela. Polskie Radio 1963.
Rycerski pas. Polskie Radio 1963.
Niemcza — gród niezdobyty. Polskie Radio 1964.
Zbroja pana Tęczyńskiego. Polskie Radio 1964.
Drewniany miecz. Polskie Radio 1965.
Lew Lechistanu. Polskie Radio 1965.
Zęby smoka. Polskie Radio 1965.
Złote malowidła. Polskie Radio 1965.
Jenerał Sowiński. Polskie Radio 1966.
Jestem Polakiem. Polskie Radio 1966.
Koń. Polskie Radio 1966.
Królewska korona. Polskie Radio 1967.
Pięć księżyców. Polskie Radio 1967.
Miód pana Lompy. Polskie Radio 1968.
Przed Grunwaldem. Polskie Radio 1968.
Tragiczna pomyłka. Polskie Radio 1970.
Garść bursztynu. Polskie Radio 1971 [por. Twórczość poz. ].
Hetmańska Buława. Polskie Radio 1972.
Marsylianka. Polskie Radio 1972.
Nie panami kwitnie Rzeczpospolita. Polskie Radio 1972 [por. Twórczość poz. ].
Pierwsze w Europie. Polskie Radio 1973.
Żagiel na niebie. Polskie Radio 1973.
Przechodniu powiedz Sparcie... Polskie Radio 1974.
Zwycięzca spod Kircholmu. Polskie Radio 1974.
Jedna z gwiazd. Polskie Radio 1976.
Obrona Głogowa. Polskie Radio 1976.
Samotność. Polskie Radio 1978, przekł.: czes.: Osmĕlost. Radio (Praga) 1984.
Gdy słońce zaszło w południe. Polskie Radio 1988.

Prace redakcyjne

1. Akcja N. Wspomnienia 1941-1944. Red.: H. Auderska, Z. Ziółek. Przedmowa: S. Okęcki. Warszawa: Czytelnik 1972, 764 s.
Tu także H. Auderska. wspomnienie pt. Pisane okupacyjną nocą, s. 225-320.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1953, 1956, 1964, 1970, 1976, 1988.

Wywiady

Życie bez strachu. [Rozm.] H. Maślińska. Kontrasty 1987 nr 10.

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 1. Warszawa 1963.
Sz. Gąssowski: Współcześni dramatopisarze polscy. Warszawa 1979.
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (Redakcja).

Ogólne

Książki

A. Bukowska: Auderska. [Przeł.] B. Grzegorzewska. Varsovie: Agencja Autorska, Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik 1978, 61 s. [tekst polski w rękopisie].

Artykuły

M. Piwińska: Halina Auderska. Tygodnik Kulturalny 1965 nr 26.
S. Bardijewska: Przodkowie i spadkobiercy. W tejże: Muza bez legendy. Szkice o dramaturgii radiowej. Warszawa 1978.
T. Budrewicz: Żyć w świecie z historią. Literatura 1978 nr 41.
T. Budrewicz: Człowiek i historia w utworach dramatycznych Haliny Auderskiej. Rocznik Naukowo-Dydaktyczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie 1980 nr 72.
J. Rohoziński: Haliny Auderskiej droga do Polski. Miesięcznik Literacki 1985 nr 10/11.
P. Kuncewicz: Agonia i nadzieja (Literatura polska 1918-1986): Żelazna lady. Przegląd Tygodniowy 1988 nr 14.
S. Melkowski: Prawda bohatera. Kierunki 1989 nr 36.
J. Rohoziński: Halina Auderska. W: Literatur Polens 1944 — bis 1985. Berlin 1990.
K. Masłoń: Zmarła Halina Auderska. Rzeczpospolita 2000 nr 45.

Poczwarki Wielkiej Parady

M. Graban-Pomirska: Pensjonarka. W tejże: Szkoła narzeczonych. Gdańsk 2006.

Zbiegowie

E. Csato: Zbiegowie” w Lublinie i Warszawie. Teatr 1952 nr 17.

Ptasi gościniec

A. Wiercińska: Sztuka narracji w „Ptasim gościńcu” Haliny Auderskiej. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Opolskiego 1978 nr 16.
S. Melkowski: Prawda autora” i „prawda bohatera. Argumenty 1980 nr 10 [dot. też: Babie lato].
M. Bobran: Oznajmienia imiesłowowe jako środek stylistyczno-składniowy w powieści Haliny Auderskiej „Ptasi gościniec. Prace Humanistyczne 1981 nr 15.
T. Budrewicz: Poetyka „Ptasiego gościńca” i „Babiego lata” Haliny Auderskiej. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1986, 134 s.
A. Marzec: Ptasi gościniec” Haliny Auderskiej. W: Lektury licealisty. Wrocław 1986.
A. Marzec: Odyseja Poleszuka. W tejże: Od Schulza do Myśliwskiego. Warszawa 1988 [dot. też: Babie lato].

Babie lato

S. Melkowski: Prawda autora” i „prawda bohatera. Argumenty 1980 nr 10 [dot. też: Ptasi gościniec].
T. Budrewicz: Poetyka „Ptasiego gościńca” i „Babiego lata” Haliny Auderskiej. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1986, 134 s.
A. Marzec: Odyseja Poleszuka. Polonistyka 1986 nr 7 [dot. też: Ptasi gościniec].