ANDRZEJEWSKI Bogumił Witalis

Urodzony 1 lutego 1922 w Poznaniu; syn Teofila Andrzejewskiego, kupca hurtownika i eksportera skór surowych, i Zofii z domu Karaszewicz-Tokarzewskiej. Uczęszczał do Gimnazjum im. Bergera w Poznaniu, a w 1937-39 do Gimnazjum i Liceum O. Balzera w Zakopanem. Jesienią 1940 przedostał się na Węgry i w 1941 dotarł do Palestyny. Był żołnierzem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich; w 1941 został ranny w bitwie pod Tobrukiem. Debiutował w 1941 w piśmie „Przy Kierownicy w Tobruku” (nr 4/5) wierszami: Koledze, Upiór, Zegar oraz migawkami z życia kompanii Cekaemy, krótkie serie. Wiersze i prozę publikował następnie w pismach „Kurier Polski w Bagdadzie” (1942-43), „Polska Walcząca” (Londyn, 1943-44), „Nowa Polska” (Londyn, 1943-45). Po wojnie zamieszkał w Wielkiej Brytanii. W 1946 ożenił się z Sheilą Muriel Weekes. Studiował anglistykę i język staronorweski w Oriel College w Oxfordzie, w 1947 uzyskał stopień Bachelor of Arts in English Language and Literature , a w 1948-49 studiował językoznawstwo ogólne i klasyczny język arabski w School of Oriental and African Studies University of London. W 1950-51 przeprowadził badania naukowe nad językiem somalijskim w Brytyjskim Protektoracie Somaliland, w Departamencie Oświaty, w celu stworzenia ortografii dla tego języka. W 1952-64 był wykładowcą języków i literatury kuszyckiej w tej uczelni. W 1962 uzyskał stopień Doctor of Philosophy na podstawie pracy pt. Declensions of Somali Nouns, napisanej pod kierunkiem prof. M. Guthrie'go. Kilkakrotnie prowadził prace badawcze w Afryce. W 1964-80 pracował na stanowisku docenta języków kuszyckich na University of London. W 1980 został mianowany profesorem języków i literatur kuszyckich na tymże uniwersytecie. Współpracował z Somalijską Akademią Nauk i Sztuk w Mogadiszu i Szwedzką Agencją dla Współpracy Naukowej z Krajami Rozwijającymi się. Prace naukowe w języku angielskim zamieszczał w czasopismach specjalistycznych, m. in. „African Language Studies” (1960-74) i „Ethiopianist Notes”, kontynuowane od 1979 pod nazwą „Northeast African Studies” (1978-88). Równocześnie rozwijał twórczość literacką, publikując wiersze w paryskiej „Kulturze” (1949-54, 1967), w londyńskich „Wiadomościach” (1967, 1969-70, 1973) i „Dzienniku Polskim” (1987-89), a wiersze i prozę poetycką w „Poezji” (1987) i „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” (Londyn, 1987-88). W 1970 otrzymał nagrodę „Wiadomości” za najwybitniejsze utwory poetyckie ogłoszone w tym piśmie w 1969. Przeszedł na emeryturę w 1982, kontynuował twórczość naukową i literacką. W 1988 został odznaczony przez rząd Somalii Orderem Gwiazdy Somalijskiej w stopniu komandorskim za wkład naukowy w dziedzinie języka i literatury somalijskiej oraz za udział w stworzeniu oficjalnej ortografii dla języka somalijskiego. Zmarł 2 grudnia 1994 w Harpenden pod Londynem.