BIO
Urodzony 1 stycznia 1931 w Warszawie; syn Stanisława Ambroziewicza, księgowego, i Zofii z Piątkowskich. Do szkół uczęszczał w Warszawie; w czasie okupacji niemieckiej w 1943/44 uczył się na tajnych kompletach Gimnazjum im. S. Żeromskiego. Od 1943 był członkiem Szarych Szeregów. W 1945-48 kontynuował naukę w gimnazjum w Wyszkowie nad Bugiem, a następnie w Liceum Ogólnokształcącym Towarzystwa Przyjaciół Dzieci im. B. Limanowskiego w Warszawie. Należał do Związku Harcerstwa Polskiego, od 1947 do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, od 1948 do Związku Młodzieży Polskiej. Po zdaniu matury w 1950 studiował na Uniwersytecie Warszawskim; w 1953 uzyskał dyplom trzyletnich studiów. Od tegoż roku pracował w redakcji „Po prostu” (do 1958; tu też artykuły pod pseudonimem Andrzej Jeżewicz). Za właściwy debiut literacki uważał opublikowany w tym piśmie w 1956 cykl reportaży Na peryferiach praworządności, za który otrzymał wraz z Janem Olszewskim i Walerym Namiotkiewiczem Warszawską Literacką Nagrodę Młodych w 1957. Po zamknięciu „Po prostu” pracował w 1959-61 w redakcji „Dziennika Ludowego” (wobec zakazu druku pisał wyłącznie pod pseudonimem Jerzy Słota). Ogłaszał też artykuły w „Prawie i Życiu” oraz w „Kulisach” (1959-63 pod pseudonimem Jerzy Krak). Od 1962 pracował kolejno w redakcji „Tygodnika Kulturalnego” (do 1968) i „Argumentów” (1969-luty 1972). W 1970 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1972 rozpoczął pracę w Telewizji Polskiej jako redaktor naczelny Redakcji Publicystyki. W 1974 ożenił się z Izabelą Lechinger, pielęgniarką. W 1976 ukończył dwuletnie studia magisterskie na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1976-79 pracował jako korespondent Polskiego Radia i Telewizji w Rzymie. Po powrocie został naczelnym redaktorem Redakcji Dziennika Telewizyjnego, a od października 1980 był naczelnym redaktorem Warszawskiego Ośrodka Radiowo-Telewizyjnego (z półroczną przerwą po ogłoszeniu stanu wojennego). W 1974-80 otrzymał trzykrotnie Złoty Ekran, a w 1974-87 trzykrotnie nagrodę Prezesa Radia i Telewizji. W 1983-84 współredagował serię Ekspres Reporterów, wydawaną przez Krajową Agencję Wydawniczą (ukazało się 12 zeszytów). W 1983 był współzałożycielem i do połowy 1984 zastępcą redaktora naczelnego „Przeglądu Tygodniowego”. W 1984 został ponownie korespondentem w Rzymie, najpierw z ramienia Polskiej Agencji Interpress, a w 1988 Polskiego Radia i Telewizji (do 1990). W 1986 otrzymał nagrodę im. K. Pruszyńskiego za całokształt twórczości reporterskiej, a w 1987 nagrodę im. B. Prusa. W latach dziewięćdziesiątych był dyrektorem i członkiem Zarządu Generalnego Przedstawicielstwa Mercedes — Benz AG w Polsce i członkiem Rady Nadzorczej Sobiesław Zasada-Centrum SA. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Kawalerskim (1971) i Krzyżem Komandorskim (1974) Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1974). Zmarł 11 kwietnia 1995 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Twórczość
1. Posłuchajże wierny ludu. [Reportaże; współautor: A. Rowiński] Mag Aleksander. Warszawa: Iskry 1959, 157 s. Wyd. 2 rozszerzone [współautor:] A. Rowiński, tamże 1962.
2. Co nam zostanie z tych lat. [Reportaże; współautor:] A. Rowiński. Warszawa: Iskry 1962, 214 s.
3. Błędy i wybaczenia. [Reportaże; współautor:] A. Rowiński. Warszawa: Iskry 1963, 216 s.
4. Porwanie. Warszawa: Czytelnik 1964, 175 s.
5. Zaraza. Warszawa: Książka i Wiedza 1964, 214 s. Przedruk fragmentu zob.poz. ↑. Por. poz. ↑.
6. Plebanie na wulkanach. [Reportaże]. Warszawa: Iskry 1967, 326 s.
7. Apokalipsa. Warszawa: Książka i Wiedza 1968, 222 s.
8. Czarnoksiężnicy. [Reportaże; współautor:] A. Rowiński. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie 1969, 205 s.
9. Procesy. [Reportaże]. Warszawa: Iskry 1970, 378 s.
10. Zaraza. Scenariusz filmowy. [Współautor:] R. Załuski. Ekranizacja 1971. Por. poz. ↑.
11. Godziny szczerości. [Reportaże]. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1972, 396 s.
12. Ofensywa. Warszawa: Iskry 1972, 106 s.
13. Pradziadek „Sól”. Scenariusz filmu dokumentalnego. Ekranizacja 1973.
14. Nic darmo. [Reportaże]. Warszawa: Iskry 1977, 206 s.
15. Niczyj. [Reportaże]. Warszawa: Iskry 1977, 260 s.
16. Gra. [Powieść]. Warszawa: Książka i Wiedza 1982, 199 s.
17. Watykańskie ABC. Warszawa: Iskry 1987, 267 s.
18. Aniołowie śmierci. [Reportaże]. Warszawa: Książka i Wiedza 1988, 301 s.
19. Znam was wszystkich. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW” 1993, 228 s.
20. Zawód reporter. Ambroziewicz. Cz. 1. Wywiady przeprowadził i oprac.: T. Zakrzewski; cz. 2. Wybór tekstów, ilustracje, komentarze: B.A. Szczęsny. Warszawa: Rój 2000, 304 s.
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1991.
