ALEKSANDROWICZ-ULRICH Alina

Urodzona 13 kwietnia 1931 w Borunach pod Wilnem, w rodzinie nauczycielskiej; córka Michała Aleksandrowicza i Stefanii z Wasilewskich. W czasie II wojny światowej przebywała na Wileńszczyźnie. Po wyzwoleniu zamieszkała w Drawsku Pomorskim, gdzie ukończyła liceum humanistyczne. Od 1950 studiowała filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a od 1952 na Uniwersytecie Warszawskim. Po uzyskaniu magisterium w 1955 rozpoczęła pracę w Katedrze Historii Literatury Polskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie na stanowisku asystenta, a następnie starszego asystenta. Debiutowała w 1953 artykułem Wróciłam z festiwalu w Budapeszcie opublikowanym w „Sztandarze Ludu” (nr 208); pierwszą pracę naukową Demaskatorska funkcja komizmu i satyry w dramatach Gabrieli Zapolskiej ogłosiła w 1957 w „Annales Universitatis Mariae Curie Skłodowska”. W 1956 została członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Prowadząc badania nad literaturą polskiego Oświecenia i preromantyzmu oraz nad literaturą ludową, publikowała artykuły w czasopismach naukowych m. in. „Przeglądzie Humanistycznym”, „Pamiętniku Literackim”, oraz w czasopismach literackich m. in. „Kamenie” (1956-78). W 1962 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Adam Naruszewicz jako satyryk. (Wybrane zagadnienia) napisanej pod kierunkiem prof. Janiny Gorbaczowskiej i w tymże roku została adiunktem w Katedrze Historii Literatury II UMCS. W 1963 przebywała na miesięcznym stażu szkoleniowym w Pradze i w Bratysławie, a w 1965 na stażu naukowym w Paryżu. W 1969 otrzymała Nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego III stopnia. Od 1969-78 pełniła funkcje prodziekana do spraw dydaktycznych Wydziału Humanistycznego UMCS, a w 1974 objęła kierownictwo Zakładu Historii Literatury na tymże uniwersytecie. W 1975 uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Nieznana twórczość Marii Wirtemberskiej, za którą otrzymała w tymże roku Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki II stopnia. W 1976 przebywała na półrocznym stypendium naukowym w Paryżu. W 1980 została mianowana profesorem nadzwyczajnym. Była wiceprzewodniczącą Rady Naukowej działającej przy Stowarzyszeniu Twórców Ludowych i redaktorem „Biuletynu Informacyjnego” tego stowarzyszenia. W 1981-89 i następnie w 1997-99 była członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN. W 1982 otrzymała Wojewódzką Nagrodę Kulturalną za całokształt działalności w upowszechnianiu kultury ludowej. W 1983 została redaktorem naukowym sekcji filologicznej „Annales Universitatis Mariae Curie Skłodowska”. W 1985-89 była członkiem Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich. W 1992 otrzymała stanowisko profesora zwyczajnego na UMCS. Została członkiem m.in. Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym, Towarzystwa Miłośników Książki, International Organisation für Volkskunst, Société Internationale d'Etude du Dix — huitième siècle. Weszła w skład Rady Naukowej Krajowego Domu Twórczości Ludowej. Do 2001 była redaktorem naukowym sekcji filologicznej „Annales Universitatis Mariae Curie Skłodowska. Philologiae” i redaktorem pięciu tomów monotematycznych tego rocznika. W 2001 przeszła na emeryturę na UMCS; kontynuowała pracę naukową. Była członkiem zwyczajnym Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003). Mieszka w Lublinie.