BIO
Urodzony 29 października 1937 we wsi Białobłoty (województwo kaliskie); syn Franciszka Abramowicza, rolnika, i Stanisławy z domu Skowrońskiej. Po śmierci ojca w 1938 i matki w 1939 wychowywany był przez babkę mieszkającą we wsi rodzinnej, a później u dalszych krewnych na wsi w okolicach Jarocina, gdzie w 1948 ukończył szkołę podstawową. W 1950-51 pracował jako urzędnik w Koninie, ucząc się jednocześnie w wieczorowym liceum ogólnokształcącym. Następnie mieszkał w Warszawie, gdzie uzyskawszy stypendium Stowarzyszenia PAX uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego św. Augustyna. Po roku przeniósł się do Płocka i kontynuował naukę w wieczorowym liceum ogólnokształcącym, pracując jako urzędnik w magistracie. W 1952 wstąpił do zakonu salezjanów i w następnym roku złożył śluby zakonne, podejmując równocześnie studia w Instytucie Filozofii i Psychologii Towarzystwa Salezjańskiego w Woźniakowie. W 1957 z powodu złego stanu zdrowia powrócił do życia świeckiego i przez rok pracował w charakterze pracownika umysłowego w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego w Nowych Tychach. Od 1959 do 1962 przebywał w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Prabutach, po czym uzyskał rentę inwalidzką. W 1964 zrezygnował z renty i podjął pracę w nadleśnictwie Biała Królikowska (województwo kaliskie). W 1965-66 ponownie przebywał w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Sokołowsku pod Wałbrzychem; wówczas powtórnie uzyskał rentę inwalidzką. Debiutował w 1966 wierszem „Wrzosowisko” w „Tygodniku Kulturalnym” (nr 13). W 1969 został członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP) i podjął aktywną działalność społeczno-kulturalną w środowisku wiejskim. Był m. in. współzałożycielem i kierownikiem artystycznym Zespołu Pieśni i Tańca „Białobłoty”. W 1975-79 był dyrektorem Gminnego Ośrodka Kultury w Gizałkach (woj. kaliskie). Po rozwiązaniu w 1983 ZLP, wstąpił w 1984 do ponownie powołanego ZLP. W 1985 otrzymał nagrodę literacką Wojewody Kaliskiego (za upowszechnianie piękna ziemi kaliskiej w twórczości literackiej). Wiersze publikował w „Gazecie Poznańskiej” (1988-89), „Tygodniku Ludowym” (1988-89) oraz „Nurcie” (1989). Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1986). Zmarł 5 marca 1997 w Białej Królikowskiej; pochowany w Królikowie koło Konina.
W 1999 w Gminnym Centrum Kultury w Gizałkach otwarta została Pracownia (muzeum) M.C. Abramowicza (od 2004 działa w Gimnazjum im. M.C. Abramowicza w Białobłotach).
Twórczość
1. Urzeczenie. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1970, 47 s.
2. Kochanek białej gołębicy. [Powieść]. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie. 1973, 379 s.
3. Twarze na piasku. [Wiersze]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1977, 79 s.
4. Donosy z Białej Królikowskiej. [Cykl 12 felietonów]. „Południowa Wielkopolska”. 1981 nr 12, 1982 nr 1-8, 1983 nr 1-4.
5. Sennik niedzielny. [Wiersze]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1984, 107 s.
6. Dni darowane. [Wiersze]. Poznań: Związek Literatów Polskich 1991, 35 s.
7. W kantyku ziemi. [Wiersze]. Poznań: Związek Literatów Polskich 1991, 70 s.
8. Confiteor. [Wiersze]. Poznań: Związek Literatów Polskich 1994, 39 s.
9. Uroki i zdziwienia. [Wiersze]. Poznań: Związek Literatów Polskich 1994, 38 s.
10. Maria Magdalena. [Powieść]. Poznań: Pallotinum 1995, 124 s.
11. Listy nie wysłane. [Wiersze]. Poznań: Wydawnictwo Fundacji Literacka 1996, 40 s.
12. Dwa żywoty. [Opowiadania]. Poznań: Wydawnictwo Fundacji Literacka 1998, 78 s.
13. Listy spod klepsydry. [Miniatury literackie]. Poznań: Pallotinum 2000, 115 s.
14. Czarna struga. Opowiadania. Poznań: Kontekst; Fundacja Literacka 2002, 106 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1988, 1990.
