BIO

Born on 16 January 1959 in Wisła in the Cieszyn Silesia region; son of the bookkeeper Gustaw Szturc and the sawmill administrator Hermina Śliż. He was initially a pupil in Wisła, with his education including three years in the accordion class at the specialist music primary school, which was a branch of the State Music School in Cieszyn. He continued his education at the Grammar School in Wisła. While in the third class there, he was a finalist at the Olympiad of Polish Literature and Language. He made his debut in 1976 with the poems Bukowa zima (Beech winter), which appeared in the periodical "Zwrot" (no. 9), and Domy modrzewiowe (Larch houses), which was published in the newspaper "Głos Ludu" (no. 98). Both pieces received prizes at the Third Literary Competition held as part of the Week of Beskid Culture. After completing advanced secondary education in 1977, he took a degree in theatre studies and philosophy at the Jagiellonian University (UJ) in Krakow. From 1979, he was also on an individual study programme in Polish philology. In 1981, he was awarded a master's degree having submitted a dissertation titled Ewolucja idei kosmosu w twórczości Słowackiego (The Evolution of the Idea of the Cosmos in the Works of Słowacki), which was supervised by Prof. Maria Żmigrodzka. He was subsequently appointed assistant at the Department of the History of Nineteenth Century Polish Literature at the Institute of Polish Philology (IFP) at UJ. That year, he made his debut as a literary historian with the essay O modelach kosmosu w literaturze. („Ja” liryczne wobec harmonii wszechświata) (Literary Models of the Cosmos: The lyrical "I" and the harmony of the universe), which appeared in the literary and scholarly periodical "Warsztat". His research focused primarily on nineteenth-century literature and culture, in particular theatre, while in later years he also investigated questions related to the imagination, mythology and Classical culture. He made his debut as a theatre reviewer in 1981, discussing a performance of Fritz Hochwälder's Der öffentliche Anklager (The Public Prosecutor; in Polish as Oskarżyciel publiczny) in the daily "Echo Krakowa" (no. 34). He stopped collaborating with the newspaper following the imposition of martial law in December of the same year. He remained active as a scholar, publishing articles primarily on Romantic literature and drama, as well as literary and theatre reviews, and translations from French, including some that appeared in "Ruch Literacki" (intermittently 1982-85, and 1989-90) and "Nowe Książki" (1983-90). During the 1980s, he was also active as an editor, collaborating with independent publishing houses. His articles also appeared in the periodical "Robotnik", which was published outside the reach of state censorship, under the alias WSW. He also wrote poetry and painted. He was a lecturer at the Faculty of Acting and the Faculty of Directing at the Ludwik Solski State Theatre School (PWST) in Krakow. In 1989, he was awarded a doctoral degree for his thesis Ironia romantyczna – ogniwo przemian i sporów pomiędzy Sokratyczną i retoryczną ideą ironii (Romantic Irony: A source of transformation and controversy between the Socratic and rhetorical ideas of irony), which was supervised by Prof. Ewa Miodońska-Brookes. In 1991, he left for Paris, where he lectured in Polish literature and culture at Institut National des Langues et Civilisations Orientales (INALCO). He also collaborated with Centre de Recherche sur L'imaginaire (CRI) at the Stendhal University in Grenoble, where in 1994/95 he lectured on cultural anthropology. Together with his students and several acquaintances who were already associated with amateur theatre, he formed the theatre group Théâtre de l’Avenir-bemoll in 1993. He adapted works for the stage and directed performances there. He collaborated with the Frans Roggen Theatre Institute in Gent. His articles, essays and reviews appeared in periodicals including "Przegląd Humanistyczny" (1990 and 1996-97), "Teatr" (intermittently 1990-94, and 2001), "Revue des Études Slaves" (Paris, 1993), "Przegląd Artystyczno-Literacki" (1996-98; from 1997 "PAL Przegląd Artystyczno-Literacki"). He made his debut as a dramatist in 1994 with the piece Magnifikat (Magnificat), which appeared in "Dialog" (no. 12). He returned to Krakow in 1995, where he worked at the IFP at UJ and at the State Theatre School (PWST). He left for France again in 1997, where he lectured in comparative literature and the comparative history of theatre, in particularly Classical drama, at Université François Rabelais in Tours. During this period, he became acquainted with the French actress Charlotte Lafont and in 1998 they revived Théâtre de l’Avenir-bemoll. After returning to Krakow, he was employed at the Chair in Comparative Literature and then at the Chair in Theatre (later the Chair in Theatre and Drama) at the Institute of Polish Studies (from 2004 the Faculty of Polish Studies) at UJ. He was awarded a habilitation degree in 2000 from UJ for his study Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX wieku (The Theory of Romantic Drama in Nineteenth-Century Europe). That year, he was appointed chair of the Polish Comparative Literature Association and became a member of the International Comparative Literature Association. In 2001, he served as one of the scholarly editors of the University of Bialystok's publication series Antyk Romantyków (The Romantics' Antiquity). In 2002, he was appointed associated professor. That year he started lecturing in comparative mythology at the Faculty of Polish Studies at UJ. He also continued to teach the history of theatre and drama at the Faculty of Acting at PWST in Krakow (which in 2017 became the Stanisław Wyspiański AST National Academy of Theatre Arts). Between 2002 and 2005, he gave dramaturgy workshops as part of the Postgraduate Programme in Literary and Artistic Studies at UJ. Under his tutorship, students of the programme wrote the play Desperados, which subsequently appeared in the periodical "Portret" (2002, no. 12, pp. 162-165). In 2007, he joined the editorial board of the University of Bialystok's publication series Czarny Romantyzm (Black Romanticism) and the editorial board of the journal "Litteraria Copernicana", which is published by the Academic Publishing House (Wydawnictwo Naukowe) of the Nicolaus Copernicus University (UMK) in Torun. He joined the Association for the Study of Theatre History (Towarzystwo Badań Historii Teatru). He lectured at universities in Germany (Giessen and Berlin), Norway (Bergen) and France. He continued to write dramas, including the unpublished pieces Triforium (written 2004) and Niewolnicy sprzątają najlepiej (Slaves Tidy Up Best; written 2005). He travelled widely abroad, including visits to Greece and Indonesia in 2004, while in 2007 he went to Tunisia. In 2013, he joined the Scientific Council of the library studies and bibliology journal "Bibliotekarz Podlaski" and became a member of the Editorial Board of the occasional philology periodical "Próby", published by the Academic Circle of the Humanities Scholars' Club at the University of Bialystok (UwB). His articles and reviews appeared during this period in periodicals including "Bez Porównania" (2006; including a selection of poems in the cycle Czuwania [Vigils]), "Literacje" (2011-12), "Musica Antiqua Europae Orientalis" (2012 and 2014), "Próby" (2013-14), "Słowo i Myśl" (2013), "Didaskalia" (2014), "Teksty Drugie" (2014), "Pamiętnik Teatralny" (2015), "Slavia Orientalis" (2016), and "Konteksty" (2017). He was engaged in social initiatives, organizing educational activities for children in rural locations. He received the Meritorious Activist of Culture honour in 1999 and the Silver Cross of Merit in 2017. He lives in Krakow and Wisła.

Twórczość

1. Ironia romantyczna. Pojęcie, granice i poetyka. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1992, 266 s.

Rozprawa doktorska.

Zawartość

Zawiera części: Ironia sokratyczna; Ironia retoryczna; Ironia romantyczna: Pojęcie ironii romantycznej; Granice ironii romantycznej; Ironia jako principium creationis; Ironia romantyczna jako poetyka dzieła.

2. Magnifikat. [Utwór dramatyczny]. „Dialog1994 nr 12 s. 47-67. Przedruk zob. poz. . Prapremiera: Reżyseria: A. Augustynowicz. Szczecin, Teatr Współczesny 1995.

3. Osiem szkiców o ironii. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 1994, 113 s.

Zawartość

I. „Król Edyp” Sofoklesa. Ironia tragiczna jako zasada budowy akcji tragedii; II. „Miarka za miarkę” Szekspira. Ironia retoryczna jako podstawa napięcia dramatycznego; III. „Fantazy” Słowackiego. Ironia jako sztuka rozdawania ról, nie zawsze ironicznych; IV. Od romansu hellenistycznego do „Orlanda szalonego” Ariosta. Ironia – zasada konstrukcji wieloplanowej; V. Od romansu średniowiecznego do „Opowieści kanterberyjskich” Chaucera. Ironia, czyli pretekst zawikłania fabuły; VI. Wokół „Don Kiszota” Cervantesa. Ironia, czyli źródło techniki zwierciadlanych odbić; VII. Swift – Fielding – Sterne. Ironia jako zasada gier powieściowych; VIII. „Don Juan” Byrona i „Beniowski” Słowackiego. Ironia jako principium poematu dygresyjnego.

4. Faust” Goethego. Ku antropologii romantycznej. [Studia]. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 1995, 80 s.

Zawartość

I. Od legendy do mitu; II. Człowiek faustyczny; III. Faust – człowiek romantyczny; IV. „Faust” – dramat inicjacji. Ciemność i jasność; V. Astronomiczne modele kosmosu w „Fauście”; VI. Alchemiczne modele kosmosu w „Fauście”; VII. „Eritis sicut Deus”; VIII. „Był na początku czyn”; IX. Drzwi śmierci.

5. Maurice Maeterlinck ou la dialectique entre l’extérieur et l’intérieur de l’homme. [Szkic]. Gent: Frans Roggenstichtung 1995, 16 s.

6. Kuszenie świętego Antoniego. [Utwór dramatyczny]. „Dialog1996 nr 2 s. 5-18. Przedruk zob. poz. . Prapremiera: Reżyseria: K. Prus. Koszalin, Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego 1996.

7. O obrotach sfer romantycznych. Studia o ideach i wyobraźni. Bydgoszcz: Homini 1997, 195 s.

Zawartość

Idea „wielkiej całości”. Od Oświecenia ku romantyzmowi; Przemiany postaw etycznych bohaterów dramatów Słowackiego; Millenaryzm Juliusza Słowackiego; Mistyczny kosmos Juliusza Słowackiego; Kosmos Adama Mickiewicza; Symbolika ziarna w III cz. „Dziadów”; Symbolika inicjacji w „Krakusie” Cypriana K. Norwida; Mit fundacyjny narodu w „Wandzie” Cypriana K. Norwida; Zasady antropologii kulturowej Cypriana K. Norwida. (O notatkach poety); Podróże do wnętrza ziemi. Novalis – Hölderlin; Mitologia nicości: Antoni Malczewski; Opium i wyobraźnia. (Studium z poetyki „przeklętej wrażliwości”).

8. Samnia. [Utwór dramatyczny]. „Dialog1997 nr 7 s. 5-18. Przedruk zob. poz. .

9. [Krótka historia literatury polskiej] A short history of Polish literature. Part 2. From 1795 to the present. [Przeł.:] P. Leese, E. Wójcik-Leese. Kraków: PAN 1998, 119 s. Polish Academy of Science, Crakow, Branch. Learning for All, 488.

10. Powrót Sabinek. [Utwór dramatyczny]. K. Korotkich: Kilka słów zamiast wstępu. „poNADto1999 nr 3 s. 63-81. Przedruk zob. poz. .

11. Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX wieku. Bydgoszcz: Homini 1999, 276 s.

Rozprawa habilitacyjna.

Zawartość

I. Narodziny teorii dramatu romantycznego. – II. Wielkie teorie romantyczne: 1. Wiktor Hugo i dramat romantyczny; 2. François-René Chateaubriand i poeci salonu Emile’a Deschampsa wobec dramatu romantycznego; 3. Teoria dramatu romantycznego we Włoszech i w Hiszpanii; 4. George Gordon Byron a zagadnienia konstrukcji bohatera romantycznego; 5. August Wilhelm Schlegel w poszukiwaniu tradycji dramatu romantycznego; 6. Ludwig Tieck: pomiędzy teorią a praktyką dramatu romantycznego; 7. Friedrich Wilhelm Hegel i problemy nowoczesnej tragedii; 9. Adam Mickiewicz i koncepcja dramatu słowiańskiego w Lekcji XVI. – III. Ewolucja teorii dramatu romantycznego. – Bibliografia prac na temat teorii dramatu romantycznego.

12. Archeologia wyobraźni. Studia o Słowackim i Norwidzie. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2001, 245 s.

Zawartość

Strona Słowackiego: „Marząc w różach kolor czarny...”; Słowacki hiszpański: o sposobie oglądania wydarzeń politycznych; Słowacki – Mickiewicz. Mickiewicz – Goethe; Transformacje gwiazdy Arcturus; Metamorfozy mitemów antycznych w „Samuelu Zborowskim”; „Nowa Dejanira” i stary Nessus; Nad pustym sarkofagiem Helois. – Strona Norwida: „Przykryjcie mnie lepiej!...”; Norwidowy Don Kichot na tle literatury XIX wieku. O „Epos-nasza” (1848): o sposobie oglądania samotności; Pokój z widokiem na wieczność. Hadrian i inne czasy; Grecy w twórczości Norwida; Pani M. idzie do muzeum; Epimenides i ruiny; Pompeja.

13. Moje przestrzenie. Szkice o wrażliwości ludzkiej. Kraków: Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Krakowskiej 2004, 236 s.

Zawartość

I. Przestrzenie myśli: Ironia jako energia rozstrzygnięć etycznych; Życie i myśli doktora Georgiusa Faustusa; Doktor Marcin Luter wobec Apokalipsy św. Jana; Czy jest możliwa symbolika dobra?; Oko ikony. – II. Przestrzenie czytania: „Balladyna” Juliusza Słowackiego; Ryty przejścia jako podstawa struktury obrzędu w „Dziadach” Mickiewicza; Gwiazda przeznaczenia: „Arcturus”; Jak czytali romantycy. – III. Przestrzenie utożsamień: Artur Rimbaud: podróże wyobraźni tekstowej w „Statku pijanym”; Lęk Baudelaire’a; Federico Garcia Lorca: „Bo ja to już nie ja”; „Nocna strona” istnienia (Genet i Ghelderode); Heroiczna zoomorfia. James Douglas Morrison – poeta i wyobraźnia.

14. Mitoznawstwo porównawcze. [Studia; autorzy:] M. Dybizbański, W. Szturc. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2006, 252 s.

Zawartość

Tu W. Szturca: Wstęp. – Parerga I. Przekształcenia mitu Syren w literaturze i sztuce; Parerga II. Troja – Wawel – Skamander – redundancja mitematyczna; Parerga III. Apollo i Marsjasz – repartycje mitu; Parerga IV. Nierządnica babilońska – refutacja mitologiczna; Parerga V. Transformacje mitu Babilonii w kulturze europejskiej; Parerga VI. Oblicza Nabuchodonozora; Parerga VII. Semiramida Północy – bibelotage. – Rozdz. I. Mitoznawstwo starożytne i nowożytne. Od Hekatajosa z Miletu do Giambattisty Vico. – Rozdz. II: Parerga XI. Podważenie prawdy mitu personalnego. Polonocentryzm a austroslawizm. Wokół sporu o „ideę czeską” pomiędzy Adamem Mickiewiczem a Leonem Thunem. – Rozdz. III. Współczesne kierunki w mitoznawstwie porównawczym. Od Jakoba Bachofena do Gilberta Duranda. – Zakończenie. „Biblioteka jako smok”.

15. Śmierć i kaleka. (Monodia). [Utwór dramatyczny]. „Litteraria Copernicana2010 nr 1 (5) s. 140-148.

16. Nowe przestrzenie. Szkice o namiętności. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2011, 149 s.

Zawartość

Od Autora; Palą miłosne ognie. „Fedra” Racine’a; Namiętności duszy. Kartezjusz; Namiętność geometrii. Zagadnienie delijskie i Norwid; Widziałem nagie nimfy. O pewnym napisie nagrobnym; Gelobt sey uns die ewge Nacht. Namiętna noc Novalisa; Ironia i melancholia. [J.] Słowacki; Namiętność poza historią. O nieistnieniu tragedii w literaturze polskiej; Namiętność i śmierć. [H. von] Kleist – [G.] Büchner; Nawoływania syren. „Powrót Odysa” [S.] Wyspiańskiego; Namiętny adept hellenizmu św. Pawła. Słowacki; [A.] Rimbaud: Namiętność światła; Święty Sebastian – miłość do pięknego cierpienia; Jorge Luis Borges, José Lezama Lima – namiętność i utożsamienie.

17. Rytualne źródła teatru. Obrzęd, maska, święto. Kraków: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego 2013, 387 s., [16] s. tablic.

Nagrody

Nominacja do Nagrody Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za 2013.

Zawartość

Wstęp. – Człowiek paleolitu. Z jaskini do domu; Rytuały Arkony. W stronę Świętowida; „Nevedomaja strana”. Drogi ku słowiańskim zaświatom; Szeptucha i polscy szamani; Rytuały przedchrześcijańskiej Łotwy; Babilońskie rytuały inicjacyjne. „Enuma elisz”i „Gilgamesz”; Natjaśastra Bharaty, czyli miłość teatru; Rytuały zaklinania deszczu; Człowiek w masce antylopy; Gesty mimetyczne; Gesty i ruchy tropiczne. Rytualny taniec balijski kecak; Mimesis maski i przestrzenie arche: mit – natura – sen; Taniec zoomorficzny; Taniec jako ideogram u Berberów; Matematyka gestów rytualnych islamu; Taniec orgiastyczny i ekstatyczny pochówek zmarłego; Rytuały taneczne Hawajów; Rytuały Oceanii. W kręgu nuna; Maski Oceanii. W kręgu kultury t’ao t’ie; Maski Oceanii. W kręgu ambalażu; Maski Oceanii. Kultura Sepiku; Zookineza. Rytualne tańce Indian amerykańskich i maski śmierci; Rytuał ofiary Azteków. Tezcatlipoca; Egipt. Od emblematu ruchu do misterium. Nagada-Abydos; Księga Bram – scenariusz wędrówki w zaświatach; Grecja. Rytuały delfickie i Apollo; Ironiczna maska losu. Edyp król; Grecja. Od archeogestu do kodu gestycznego; Trzy starogreckie „maski” obrzędowe: Gorgona – Artemis – Dionizos; Śmierć kozła; Misterium chleba i misterium wina. Demeter – Dionizos.

18. Dotkliwe przestrzenie. Studia o rytmach śmierci. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2015, 223 s. Teatr/Konstelacje.

Zawartość

Od autora. – I. Luterańskie pieśni żałoby; II. Dom. Nauka czytania; III. Luter. Apokalipsa; IV. „Dzieje grzechu” [S. Żeromskiego]. Erotyka muzyczna; V. Pożegnanie ikony; VI. Eleusis Słowackiego [dot. m.in. wiersza „Córka Cerery”]; VII. „Akropolis” [S. Wyspiańskiego] – rytm nocy, rytmy świtu; VIII. Wyspiański. Rytmy mowy; IX. Wersologika [J.] Tuwima; X. Ironia romantyczna. Tworzyć-niszczyć; XI. Ironia – stan po destrukcji; XII. Ostinato śmierci. Narracje [dot. m.in. kompozycji „Księgi tysiąca i jednej nocy”]; XIII. [A.] Artaud. Pisanie jest doszczętne.

19. Tod i Trauma. (Monodia). Druk 2015 zob. poz. s. 387-399. Prapremiera: Reżyseria: T. Kaczorowski. Kraków, Cricoteka – Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora 2018. Wystawienie inne: Reżyseria: Natalia Mazurkiewicz. Kraków, Teatr Przypadków Feralnych 2020.

20. Trauma. Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Korotkich. Białystok: Instytut Filologii Polskiej UwB [Uniwersytetu w Białymstoku], Książnica Podlaska 2015, 402 s. Białostocka Kolekcja Filologiczna. Literatura, 1.

Zawartość

Zwiastowanie; Magnifikat [poz. ]; Kuszenie świętego Antoniego [poz. ]; Andersen. (Dramat operowy); Peeling; Powrót Sabinek. (Komedia dla drobnomieszczan w trzech aktach) [poz. ]; Samnia [poz. ]; Tod i Trauma. (Monodia) [poz. .

21. Żywobyci. [Wiersze]. Wisła: Miejska Biblioteka Publiczna im. J. Śniegonia; Cieszyn: Interfon 2015, 36 s.

Teksty w gwarze wiślańskiej.

Zawartość

Cykle: Cygóński żywobyci; Po chałpach; Wiesieli na Gróniczku.

22. Genetyka widowiska. Człowiek, maska, rytuał, widowisko. Kraków: Księgarnia Akademicka 2017, 350 s.

Zawartość

Od Autora. – Gen wyobraźni; Maski; Rytuały i widowiska; Fenomenologia przedstawienia.

23. Gottträger. [Utwór dramatyczny]. Wystawienie (jako sztuka czytana): Warszawa, Biblioteka Instytutu Literatury Polskiej, Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego 2017. Czytanie: P. Michalak.

24. Eironeia. Kraków: Księgarnia Akademicka 2018, 425 s. Biblioteka Aretuzy, 11.

Zawartość

Cz. 1. Ironia – paradygmat retoryczny. – Ironia Sokratesa; Etos ironisty; Energia ironii: Sokrates – „Eutyfron” Platona; Ironia w tragedii: „Król Edyp” Sofoklesa; Ironia w teorii i mowach Cycerona; Ironia Kwintyliana i jego kontynuatorów; Ironia i dramat: „Miarka za miarkę” Szekspira; Ironia i romans: „Orland szalony” Ariosta; Ironia i poemat: „Opowieści kanterberyjskie” Chaucera; Ironia i przypowieść: „Don Kichot” Cervantesa; Ironia i powieść: Swift, Fielding, Sterne. – Cz. 2. Ironia – paradygmat romantyczny. – Ironia romantyczna: Friedrich Schlegel; Przemiany idei romantycznej u następców Schlegla; Krytyka ironii romantycznej: Hegel i Kierkegaard; Ironia romantyczna a symbol; Ironia romantyczna – alegoria – natura; Ironia romantyczna – mit – powieść; Ironia romantyczna i proces twórczy; Ironia romantyczna jako „pisanie o pisaniu”; Ironia romantyczna a intertekstualność; Ironia romantyczna jako świat podwójnie oznaczony; Ironia romantyczna a retoryczna: „Fantazy” Słowackiego; Ironia romantyczna jako poetyka – „permanentna parabaza”; Ironia romantyczna jako dygresja w poemacie; Ironia romantyczna – „transcendentalna błazenada”; Ironia romantyczna a poetyka fragmentu; „Romantyczno-ironiczne pisarstwo”.

25. Diapazony i Fonosfery. [Studia]. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2020, 260 s. Teatr / Konstelacje.

Zawartość

Wprowadzenie. – Diapazony: Wstęp do części pierwszej; Modele postaw bohaterskich w dramatach XVIII i XIX wieku; „Ajas” Sofoklesa. Wiwisekcja; Antropotechnika okrucieństwa; Paul Celan; Okrutny Babilon; Mit fundacyjny. Mitoneum; Danton; Raniewska. – Fonosfery: Wstęp do części drugiej; Wyspiański. Brzmienie i cisza; Brzmienia „Legendy II”. Agonia i agon; Requiem; Mgła; Krystian Lupa. Brzmienia – echo podmiotu; Inny. Arthur Rimbaud; Artur Rimbaud. Dźwięk / obraz; Opium i wyobraźnia akuzmatyczna; This is the end. Jim Morrison.

26. Fonosfera tekstów Stanisława Wyspiańskiego. Brzmienie jako źródło istnienia. Białystok: Wydawnictwo Prymat, Mariusz Śliwowski 2022, 61 s. Prelekcje Mistrzów Wydziału Filologicznego Uniwersytetu w Białymstoku, 27.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

O modelach kosmosu w literaturze. („Ja” liryczne wobec harmonii wszechświata). „Warsztat1981 s. 151-176.
Tajemnice ciemnej i świetlistej pajęczyny. (O zagadce metamorfozy Boga i Kosmosu w mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego). „Ruch Literacki1982 nr 5/6 s. 235-245.
O rzekomych tradycjach romantycznych w dzisiejszym dramacie. „Dialog1984 nr 10 s. 86-93 [dot. m.in. dramatów E. Brylla, B. Drozdowskiego i B. Urbankowskiego].
Maria” Antoniego Malczewskiego w malarskim dominium vanitatis. „Ruch Literacki1985 nr 4 s. 263-277.
Strategie perswazyjne współczesnej recenzji teatralnej. W: Polska krytyka teatralna lat 1944-1980. Katowice 1986 s. 164-182. Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 756.
Le grain mystique dans le symbolisme du sacrifice: Le messianisme polonais – Mickiewicz, Towiański, Słowacki. W: Messianisme et slavophilie. Cracovie 1987 s. 101-109.
Ironia i transcendencja. Próba ujęcia istoty ironiczności. „Studenckie Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego1988 t. 7 z. 3 s. 97-112.
Kosmos w „Dziadach” Adama Mickiewicza. W: Mickiewicz. W 190-lecie urodzin. Materiały z sesji naukowej 2-4 grudnia 1988. Białystok 1993 s. 185-194.
Tradycje romantyzmu w polskim dramacie współczesnym. (1945-1983). W: Dramat i teatr po roku 1945. Wrocław 1994 s. 37-68.
Maria” Malczewskiego. Od vanitas ku nihilizmowi. „Przegląd Humanistyczny1996 nr 2 s. 71-83.
Mowa jako rytm w teatrze Stanisława Wyspiańskiego. W: Stanisław Wyspiański. Materiały z sesji naukowej na Uniwersytecie Jagiellońskim 7-9 czerwca 1995. Kraków 1996 s. 99-110.
Oświecenie – romantyzm. (Z dziejów idei natury i Wielkiej Całości). „Przegląd Humanistyczny1996 nr 4 s. 13-28.
Pojęcie narodowości i powszechności literatury w ujęciu romantycznych szkół krytycznych. W: Narodowy i ponadnarodowy charakter literatury. Kraków 1996 s. 137-148 [tekst w języku polskim i francuskim].
Słowacki jako interpretator Mickiewicza. „PAL Przegląd Artystyczno-Literacki1998 nr 1/2 s. 13-21.
Konstrukcja izotopowa „Balladyny. „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza1999 s. 57-72 [dot. języka J. Słowackiego].
Na Krecie i w Pompei: Zmartwychwstanie Kurety i skamienienie retora. W: Antyk romantyków – model europejski i wariant polski. Toruń 2003 s. 431-458.
Myśl protestancka w „Zdaniach i uwagach” [A. Mickiewicza]. W: Mickiewicz mistyczny. Warszawa 2005 s. 290-296.
Romantyzm i pozytywizm – dwie antropologie literackie. W: Polonistyka w przebudowie. T. 2. Kraków 2005 s. 556-561.
Obraz Mezopotamii w kulturze europejskiej w XVIII i XIX wieku – pierwsze rozpoznania. W: Hieroglifem pisane dzieje… Warszawa 2007 s. 75-87.
Figlio, non tanto forte. Mickiewicz Wyspiańskiego. W: Sztuka słowa, sztuka obrazu. Kraków 2009 s. 33-40 [dot.: S. Wyspiański: Legion; Wyzwolenie].
Enklawa” i „tabor” w „Chacie za wsią” Józefa Ignacego Kraszewskiego, czyli powieściopisarz – socjologiem. W: Kraszewski i wiek XIX. Białystok 2014 s. 575-584.
Friedrich Schlegel – początki intertekstualności. W: Romantyzm w lustrze postmodernizmu (i odwrotnie). Warszawa 2014 s. 161-172.
Hermeneia” a interpretacja ikony. Sacrum świata wschodniego i zachodniego w kulturze słowiańszczyzny. „Musica Antiqua Europae Orientalis”, Bydgoszcz 2014 s. 11-23.
Krystian Lupa. Scenografia – filozofia przestrzeni teatralnej. „Didaskalia2014 nr 123 s. 52-63, przedruk w: Odsłony współczesnej scenografii. Kraków 2016 s. 163-185.
Droga do Maryjki z Nijmegen. W: Czary, alchemia, opętanie w kulturze na przestrzeni stuleci. Warszawa 2015 s. 19-25.
Fenomenologia przedstawienia. „Pamiętnik Teatralny2015 z. 1 s. 32-47.
Piękno melancholii. W: Piękno Juliusza Słowackiego. T. 3. Metamorphosis. Białystok 2015 s. 593-603.
Profesor Andrzej Szczeklik. Mitologie poszukiwanej harmonii a katharsis. W: Literatura piękna i medycyna. Kraków 2015 s. 279-300.
Egipskie biblioteki „Ksiąg Podziemia. W: Bibliotheca mundi. Białystok 2016 s. 231-250.
Poetyka a polityka dramatu po 1968 roku. W: W teatrze dziejów. Dramat historyczny ostatnich 150 lat. Warszawa 2016 s. 250-270.
Antropologia pieśni ludowej. O spektaklu „Do DNA”. „Konteksty2017 nr 1/2 s. 312-321.
Antropotechnika okrucieństwa. W: Crudelitas. Poznań 2017 s. 163-180.
Bez stóp – ani rusz. Wersologika Juliana Tuwima. W: Julian Tuwim. Tradycja, recepcja, perspektywy badawcze. Białystok 2017 s. 15-34.
Danton”: wektory interpretacji filmu Andrzeja Wajdy. „Przestrzenie Teorii2017 nr 27 s. 59-75.
Hamlet w ruinach cywilizacji niemieckiej. „Reszta jest milczeniem” Helmuta Käutnera. W: Lustra i echa. Kraków 2017 s. 55-71.
Jego Tańcząca Moc. Maski Dogonów. „Teatr Lalek” [on-line] 2017 nr 3-4. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 29 czerwca 2024].
Miejsce teatrologii w szkole artystów teatru. Impresje nauczyciela. W: Teatrologia na rozdrożach. Katowice 2017 s. 140-146.
Tadeusz Kantor: poeta i Thanatos. W: Ja” w przestrzeniach aksjologicznych. Katowice 2017 s. 123-140.
Mit fundacyjny i mity degradacji. „Wanda” Norwida. W: Mity założycielskie w literaturze XIX wieku. Opole 2018 s. 45-53.
Myśli o brzmieniach „Requiem” Wyspiańskiego; Fonosfera „Legendy II” Stanisława Wyspiańskiego.W: Poza kanonem. Wyspiański. Warszawa 2018 s. 81-93; 393-404.
Zawisza Czarny” Tetmajera. „Fantazya dramatyczna”. W: Dramaty zapomniane – niedoczytane – pominięte. Warszawa 2018 s. 105-114.
Ajas” Sofoklesa. Heroiczna schizomorfia. W: Heroica. Bohaterstwo w literaturze i kulturze europejskiej. Poznań 2019 s. 53-65.
Jerzy Nowosielski. Malarz i teolog monastyczny. W: Chrześcijańskie dziedzictwo duchowe narodów słowiańskich. Seria 5. Monastycyzm i mistycyzm w literaturze, kulturze i języku Słowian. Białystok 2021 s. 63-86.
Alegorie pychy w teorii, teatrze i malarstwie do połowy XVI wieku. W: Suberbia. Aspekty, efekty, obrzeża. Poznań 2022 s. 149-172.
Cyprian Kamil Norwid. Figury młodości = Cyprian Kamil Norwid. Figures of youth. W: Norwid wobec młodości. Białystok 2022 s. 21-31.
Österreichische Literatur als Raum für „neue Erfahrungen” im zeitgenössichen polnischen Theater. W: Österreich und die slawischen Länder. Lausanne 2022 s. 175-184.
Romanticism. W: A history of Polish theater. Cambridge 2022 s. 100-111.
The symbolism of initiation in Krakus by Cyprian K. Norwid. W: On Cyprian Norwid. Volume 3. Interpretations. Berlin 2022 s.
Wolność, historia, pacyfizm. O dramatach Stanisława Hadyny. „Pamiętnik Teatralny2022 z. 1 s. 75-93.

Przekłady i adaptacje

1. M. de Ghelderode: Słońce zachodzi. [Utwór dramatyczny]. Przekł. W. Szturc. Wystawienie: Reżyseria: J. van Houtten. Asystent reżyseria W. Szturc. Inscenizacja: J. van Houtten, W. Szturc. Kraków, Teatr Lalki i Maski „Groteska 1991.
2. A. Czechow: Trzy siostry. [Utwór dramatyczny]. Adaptacja i reżyseria: W. Szturc. Wystawienie: Paryż, Théâtre de l’Avenir-bemoll (Instytut Polski) 1992.

Wystawienia następne

Gandawa, Theater Backstage 1992.
Informacja o wystawieniach wg: Zob. link [dostęp 06 kwietnia 2024].
3. Molière: Mieszczanin szlachcicem; Skąpiec; Chory z urojenia; Świętoszek. [Utwory dramatyczne]. Reżyseria i adaptacja teatralna pt. Cztery twarze człowieka: W. Szturc. Wystawienie: Gandawa, Theater Backstage 1994.

Wystawienia następne

Brugia, Teatro Sabbatini 1994.
Informacja o wystawieniach wg: Zob. link [dostęp 06.04. 2024].
4. H. von Kleist: Penthesilea. [Utwór dramatyczny]. Przekł. W. Szturc. Wystawienie: Reżyseria: G. Jarzyna-Horst. Kraków, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego 1996.
5. S. Beckett: Kołysanka; Ohio Impromptu. [Utwory dramatyczne]. Reżyseria i adaptacja teatralna pt. Szepcząc: W. Szturc. Wystawienie: Tours, Théâtre de l’Avenir-bemoll (Café Blue Jeans) 1997.

Wystawienia następne

Cieszyn, Festiwal „Na granicy1998.
Informacja o wystawieniach wg: Zob. link [dostęp 06.04. 2024].
W przedstawieniu występowali jako aktorzy Ch. Lafont i W. Szturc.
6. Cudowna historia Maryjki z Nijmegen, która przez siedem lat miała do czynienia z diabłem. Anonimowy mirakl niderlandzki z XV wieku. Przekł. i posłowie: P. Oczko. Adaptacja literacka: W. Szturc. Kraków: Script 1998, 72 s.
7. F. Dostojewski: Idiota. [Powieść]. Reżyseria i adaptacja teatralna (fragmentu): W. Szturc. Wystawienie: Tours, Théâtre de l’Avenir-bemoll (L’Espace Chez Pascal) 1998.
Informacja o wystawieniu wg:Zob. link [dostęp 6 kwietnia 2024].
Po premierze oskarżono W. Szturca o założenie sekty (ze względu na muzykę prawosławną w przedstawieniu i ikony na feretronach i sztandarach przed budynkiem), zakazano dalszych wystawień, a scenariusz został skonfiskowany przez policję.
8. S. Wyspiański: Akropolis. [Utwór dramatyczny]. Oprac. dramaturgiczne tekstu: W. Szturc. Reżyseria: A. Augustynowicz. Wystawienie: Szczecin, Teatr Współczesny 2015.
9. Do Dna. Dramaturgia: W. Szturc. Scenariusz i reżyseria: E. Kaim. Aranżacje muzyczne: D.S. Rudnicki. Wystawienie: Kraków, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna 2017.
Muzyczny spektakl dyplomowy studentów IV r. Wydziału Aktorskiego, specjalności wokalno-aktorskiej, oparty na archaicznych pieśniach ludowych.
10. S. Wyspiański: Legenda II. Kierownictwo merytoryczne: M. Prussak. Reżyseria i dramaturgia: W. Szurc. Muzyka: D.S. Rudnicki. Wystawienie: Warszawa, Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego 2017.
Spektakl muzyczny.
11. Wyspiański. Koncert. Scenariusz: W. Szturc, E. Kaim. Reżyseria: E. Kaim. Muzyka: D.S. Rudnicki, S. Radwan, Z. Konieczny, W. Kilar. Wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 2018.
Przedstawienie muzyczne złożone z fragmentów utworów S. Wyspiańskiego.
12. J. Słowacki: Książę niezłomny. Scenariusz: W. Szturc, M. Telega. Dramaturgia: W. Szturc. Reżyseria: M. Telega. Wystawienie: Szczecin, Teatr Współczesny 2021.

Prace redakcyjne

1. I Warsztaty Wydziałów Aktorskich Polskich Szkół Teatralnych. Kraków, 24-29 X 1993. Oprac.: W. Szturc, J. Popiel. Kraków: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna 1994, 62 s.
2. Juliusz Słowacki – poeta europejski. Red.: M. Cieśla-Korytowska, W. Szturc, A. Ziołowicz. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2000, 205 s.
Materiały konferencyjne.
3. Hieroglifem pisane dzieje… Starożytny wschód w wyobraźni romantyków. Studia. Pod. red. W. Szturca i M. Bisior-Dombrowskiej. Warszawa: DiG; Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego 2007, 220 s.
4. L. Krop: Higiena osobista i inne rzeczy wymagane. [Wiersze]. [Wstęp i red.]: W. Szturc. Wadowice: Drukarnia i Wydawnictwo Grafikon; Wisła: na zlecenie Wiślańskiego Centrum Kultury [2015], 47 s.
5. Crudelitas. Okrucieństwo w literaturze i kulturze europejskiej. Red. nauk.: E. Wesołowska, W. Szturc. Poznań.: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. A. Mickiewicza 2017, 431 s. Badania Interdyscyplinarne – Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, 48.
6. Heroica. Bohaterstwo w literaturze i kulturze europejskiej. Red. naukowa: A. Gawarecka, W. Szturc, E. Wesołowska. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. A. Mickiewicza 2019, 362 s. Badania Interdyscyplinarne – Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, 52.
7. Superbia. Aspekty, efekty, obrzeża. Pod red. W. Szturca, E. Wesołowskiej, M. Puk. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. A. Mickiewicza 2022, 242 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 2009, 2024.

Autor o sobie

Soliloquium. „Przegląd Artystyczno-Literacki1996 nr 4 [komentarz do dramatu „Magnifikat”].

Wywiady

Z potrzeby, która trafiła w zamówienie. „Dramaturgia Polska1995 nr 1 [dot. też dramatu „Magnifikat”].
Zawsze interesował mnie człowiek. Rozm. J. Szturc. „Ewangelik2004 nr 3.
O empatii, niemym Skardze, wielogłosach, śniegu i ocalaniu świata. Rozm. J. Czernik. „Bez Porównania2005 nr 2.
Wciąż tańczymy chocholi taniec. Rozmowa z Włodzimierzem Szturcem i Ewą Kaim, reżyserką i scenarzystką spektaklu „Wyspiański – Koncert” przygotowywanego w Teatrze im. Słowackiego. Rozm. P. Kopeć. „Gazeta Wyborcza2018 nr 250.

Ogólne

Artykuły

Z.W. SOLSKI: Projekt dramaturgiczny „Die Gottlobmachine. „Format2018 nr 78 dod. „Format Literacki” nr 4 [dot. też A. Gottloba].

Ironia romantyczna

M. KALINOWSKA. „Pamiętnik Literacki1994 z. 3.

Magnifikat

• Zob. Autor o sobie i Wywiady.

Recenzje realizacji teatralnych

w Szczecinie

J. KISIELIŃSKI: Nudna stypa. „Teatr1995 nr 6.
P. MICHAŁOWSKI: Magnifikat” i de profundis z wieży Babel. „Odra1995 nr 12.

„Faust” Goethego

Ł. DREWNIAK: Przez ciemność ku wiecznej jasności. „Gazeta Wyborcza1995 nr 282 dod. „Gazeta w Krakowie”.
M. FRANKIEWICZ: Przed kolejną lekturą „Fausta. „Didaskalia1995 nr 10.
K. LIPIŃSKI. „Ruch Literacki1996 z. 5.

Kuszenie świętego Antoniego

Recenzje realizacji teatralnych

w Koszalinie

M. KOŁOWSKA: Kuszenie formą. „Głos Pomorza1996 nr 78.
M. SZUMOWSKA: Kuszące obrazy. „Opcje1997 nr 1.

O obrotach sfer romantycznych

J. BOROWCZYK. „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka1999 t. 6 [dot. też: Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX wieku].
A. GRABOWSKI: Puzzle bez obrazka. „Znak1999 nr 6.
Z. ZYGLEWSKI. „Przegląd Bydgoski2000 R. 11.

Powrót Sabinek

K. KOROTKICH: Apokalipsa w stylu radosnej groteski. Świat kobiet w dramacie Włodzimierza Szturca. „Powrót Sabinek”. W: Ateny. Rzym. Bizancjum. Mity śródziemnomorza w kulturze XIX i XX wieku. Białystok 2008.

Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX wieku

J. BOROWCZYK. „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka1999 t. 6 [dot. też: O obrotach sfer romantycznych].
J. ZARZYCKA: Dyskurs o dramacie. „Przekrój1999 nr 21.

Archeologia wyobraźni

A. FABIANOWSKI: Przeszłość – jest to dziś. „Nowe Książki2002 nr 2.

Rytualne źródła teatru

P. MORAWSKI: Aborygeni i jaskiniowcy. „Teatr2014 nr 12 [dot. też: M. Kocur: Źródła teatru].
D. RATAJCZAKOWA: Po śladach. „Didaskalia2014 nr 121/122.
Zapis spotkania promocyjnego z Włodzimierzem Szturcem, autorem książki „Rytualne źródła teatru. Prowadzenie B. Guczalska. (Fragmenty). „Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie2014 nr 6.

Tod i Trauma

K. TOKARSKA-STANGRET: Tod i lalka. „Teatr2018 nr 8.

Żywobyci

(drc). „Echo Wisły2015 nr [12].

Diapazony i Fonosfery

T. SŁAWEK: Sensy i dźwięki. O książce Włodzimierza Szturca. „Pamiętnik Teatralny2021 z. 1.

Legenda II

M. DZIEWULSKA: Po stronie muzyki. W: Poza kanonem. Warszawa 2018.