BIO

Born on 21 November 1931 in Lodz; son of the lawyer Erwin Koenig, and the civil servant Anna, née Bujanowska. He was raised by his mother following his parents' divorce in 1939. He attended the Stefan Żeromski High School in Lodz. He became a member of the Union of Polish Youth (ZMP) in 1949. After completing advanced secondary education in 1951, he studied Russian philology at the University of Lodz (UŁ). He moved to Warsaw in 1954 and continued his studies at the University of Warsaw (UW), graduating with a master's degree in 1955. From 1954 to 1956, he also worked as a proofreader for the State Publishing House for School Publications (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych). He made his debut with a review of two performances of Ewan MacColl's play The Travellers (staged in Lodz and Warsaw as Zatrzymać pociąg and Podróżni). The review appeared in the weekly "Teatr" (no. 7), where went on to publish intermittently in later years (1956-57, 1966-71, and 1986). He was a member of the Circle of Youth Theatre Critics led by Edward Csató at the Association of Polish Theatre and Film Artists (SPATiF). He worked for the editorial board of the theatre monthly "Dialog" from 1956 to 1966, initially as a junior and then senior editor, before later becoming head of department. He likewise published reviews and articles on theatre in the periodical. He also translated texts from Russian, mainly contemporary drama but also works on theatre. Between 1958 and 1975, he contributed occasionally to the periodical "Pamiętnik Teatralny". From 1961 to 1962 he was literary director at the National Theatre (Teatr Narodowy) in Warsaw. He joined the editorial board of "Współczesność" in 1966 where he was head of the theatre and film section. He likewise published theatre reviews there (1965-68). He was also a member of the editorial board of the literary monthly "Miesięcznik Literacki", where he continued to publish until 1970. In 1965, he joined the Polish Writers' Union (ZLP). In 1967, he applied to join the ruling Polish United Workers' Party (PZPR) and was accepted in 1968. Following the death of E. Csató he became editor-in-chief of the biweekly "Teatr", remaining in the post until 1972. He also published theatre reviews in periodicals including "Nowa Kultura" (1961-62), "Przegląd Kulturalny" (1960-63), "Kultura" (including the column Kronika teatralna [Theatre Chronicle] co-written with Elżbieta Wysińska published under the cryptonym KiW), and "Express Wieczorny" (1969-70). From 1968 to 1969 he was editor of the theatre almanac "Almanach Sceny Polskiej" and the puppet theatre quarterly "Teatr Lalek". He also collaborated with Polish Radio and Polish Television, serving for many years as a consultant on theatre. In 1966, he took up a post at the State Theatre School (PWST) in Warsaw, teaching courses on the history of theatre and drama. In 1972, he became a contracted lecturer at PWST and associate dean of the Faculty of Acting. He was also deputy rector of PWST between 1975 and 1981, and associate dean of the Faculty of Directing in 1981/82. In 1975, he co-founded the Faculty of Theatre Studies, serving as its dean until 1981 and again from 1987 to 1990 and 1993 to 1996 (and as associate dean from 1996 to 1999). In 1972, he rejoined the editorial board of "Dialog", serving as deputy editor-in-chief. He was briefly editor-in-chief in 1989. He published the regular column Sprawy bieżące (Current Affairs) in 1990/91. In 1972, he also became literary director of the Dramatyczny Theatre in Warsaw, remaining in the role until 1981. He received the 1975 Theatre Criticism Prize of the Polish Journalists Association (SPD), the Society of Polish-Soviet Friendship (TPPR) Prize in 1976 for his translations of Russian-language literature, the prize of the weekly "Przyjaźń" in 1976 in recognition of his achievements in staging Soviet dramas in Poland and then in 1986 for his translations of Russian and Soviet literature, the Wanda Wasilewska Prize from TPPR in 1988, and the Prize of the Head of the Committee for Radio and Television the same year. He was artistic director of the Polish Festival of Russian and Soviet Drama (1981; Ogólnopolski Festiwal Dramaturgii Rosyjskiej i Radzieckiej) and a member of the programme councils of many other theatre festivals, including the Festival of Contemporary Plays ( Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych) in Wroclaw, the Festival of Polish Classics ( Festiwal Klasyki Polskiej) in Opole, and the Warsaw Theatre Meetings (Warszawskie Spotkania Teatralne). Between 1983 and 1985, and again from 1987 to 1994, he was executive director of the Theatre and Literature Section of Polish Television (Redakcja Teatru i Programów Literackich Telewizji Polskiej). Following the abolition of the post, he was made editor of the Television Theatre programme at the Theatre and Film Production Agency (Agencja Produkcji Teatralnej i Filmowej), remaining in the post until 1998. He also appeared regularly on air, presenting introductions to premiere performances on Television Theatre. In 1993, he received the Superwiktor prize in recognition of his work as a television personality. He also held various positions in theatres outside Warsaw. He was a literary consultant at the Stefan Żeromski Theatre in Kielce (1982-85), and literary director at the Wybrzeże Theatre in Gdansk (1985-86) and at the Stary Theatre in Krakow (1998), subsequently serving as its artistic director until 2002. Between 1992 and 1999, he was head of the jury of the Kontakt International Theatre Festival in Torun. In 1993, he was appointed associate professor at PWST (which in 1996 became the Aleksander Zelwerowicz National Academy of Dramatic Art). Following his retirement in 2002, he continued to work there until 2007. During this period, his theatre reviews appeared in "Obserwator Codzienny" (1992), "Gazeta Wyborcza", "Rzeczpospolita", "Teatr" (2000, 2006-07), "Foyer" (in 2004/05 the regular column Palarnia [Smoking Room]), "Dziennik Polska Europa Świat" (2006-07), and "Polityka". He served on the Theatre Council of the Ministry of Culture and Arts (1990-92), the chapter of the Presidential Prize for Art for Children and Youth (Sztuka Młodym; 2002-05), and the Artistic Council of the Employers' Union – the Union of Polish Theatres (Rada Artystyczna Związku Pracodawców Unia Polskich Teatrów; from 2006). In 2006, he received the Prize of the Minister of Culture and National Heritage for his outstanding artistic and teaching achievements. He received the Knight's Cross (1986) and the Officer's Cross (2003) of the Order of Polonia Restituta. He married the television director Joanna Mosińska in 1954 (divorcing in 1968); in 1972 he married the stage designer Anna Rachel. He had two sons; one from his first marriage, the IT specialist Piotr
(b. 1958); and one from his second marriage, Krzysztof (b. 1975). Jerzy Koenig died on 11 July 2008 in Warsaw; he is buried at the city's Powązki Military Cemetery. In October 2008, the Faculty of Theatre Studies at the National Academy of Dramatic Art in Warsaw established the Jerzy Koenig Prize. It is awarded to graduates who produce outstanding achievements within three years of completing their degree.

Twórczość

1. Pięćdziesiąt lat teatru ZSRR (1917-1967); „Taganka. Kronika. Pamiętnik Teatralny 1967 nr 3/4 s. 301-364; 434-446.

Tu także na s. 365-416 zdjęcia w wyborze J. Koeniga – Zob. też Prace redakcyjne poz. .

2. Rekolekcje teatralne. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1979, 236 s. Współczesna Krytyka Polska.

Teksty drukowane w prasie w 1960-1977.

Zawartość

Co to jest? [wstęp]. – I: Sprawa pierwsza: dramat; Temat drugi: krytyka teatralna; Teatr jest sztuką; Prowincja?; Repertuar; Młodzi, zdolni [reżyserzy]; Teatr z kalendarza [dot. praktyki planowania przedstawień]. – II: Polityka – dokument – teatr; Bardzo modne „Wyzwolenie” [S. Wyspiańskiego w Teatrze Narodowym w Warszawie]; „Woyzek” Swinarskiego [dot. inscenizacji sztuki G. Büchnera w Starym Teatrze w Krakowie]; Krakowski Witkacy [dot. inscenizacji: „Bezimienne dzieło” w Teatrze im. J. Słowackiego, „Oni” i „Nowe Wyzwolenie” w Starym Teatrze]; Teatr Przybyszewskiej; Kto to jest Erwin Axer; „Bo ja wiem…” Jana Kosińskiego. – III: Teatropisanie [uwagi nt. teatrologii, krytyki teatralnej]; Wróżyć – ale z czego? [dot. perspektyw teatru na 1971-1975]; Pomagać? [dot. dramaturgii współczesnej]; Zwyciężyliśmy [dot. sezonu teatralnego 1971/1972]; Z czym są kłopoty? [dot. możliwości debiutu dramaturgicznego]; Sprawa otwarta [dot. trzydziestolecia teatru polskiego, tekst z 1973]; Inscenizacja i inscenizatorzy; Dwa i pół sezonu we „Współczesności” [dot. działu krytyki teatralnej w 1966-1968]. – IV. Regulamin krytyki teatralnej (projekt) [tekst z 1960].

3. Kto ma mieć pomysły? Szkice i felietony teatralne z lat 1978–2008. Wybór i oprac.: P. Płoski. [Posłowie: J. Majcherek]. Kraków; Warszawa: Instytut Książki w Krakowie Dział Wydawnictw 2014, 376 s. Teatr. Krytycy.

Zawartość

I. Szkice, artykuły, wspomnienia: Czy pamiętamy o nim [dot. E. Csató]; „Mały” Raszewski [dot.: Z. Raszewski: Krótka historia teatru polskiego]; Nie tylko recenzje [dot.: E. Csató: Interpretacje]; Nie tylko o krytyce [dot. sytuacji krytyki teatralnej]; Zajmować się teatrem można bardzo różnie [dot. wiedzy o teatrze]; Piscator po raz drugi; Konkurs [dot. konkursu na słuchowisko radiowe]; To nie takie proste; Notatki prelegenta; Spowiedź z własnych grzechów; Kim jest dziś Leon Schiller dla polskiego teatru; W gwarze więziennej [dot.: J. Krasiński: Czapa]; Teatr TV nie jest wyspą samotną; Mój teatr warszawski; Nie tylko role [wspomnienie o J. Świderskim]; Wieczory Adolfa Rudnickiego [dot.: A. Rudnicki: Wieczór jest sercem dnia]; Wiedza o teatrze; Kim był [K.] Puzyna?; Quodlibet [Z.] Raszewskiego [dot.: Trudny rebus]; Ważna partia szachów [dot.: Z. Hübner: Polityka i teatr]; [J.] Jarocki nie cierpi chyba jednego; Z Łodzi w świat [dot. J Kosińskiego]; Nie tylko historia [dot. jubileuszu „Pamiętnika Teatralnego”]; Zamiast teatru; Bez paniki; Rekolekcje teatralne: wiosna; Aktor Tadeusz Łomnicki (1927–1992); Prosto z Berliner Ensemble [wspomnienie o K. Swinarskim]; Pozdrowienia z przeszłości [dot.: Sto przedstawień w opisach polskich autorów. Oprac.: Z. Raszewski]; I krytyk teatralny także [dot. krytyki teatralnej T. Słobodzianka]; Są przedstawienia – i jest teatr [dot. V Festiwalu Unii Teatrów Europy]; Lubiliśmy sobie porozmawiać. Wspomnienie o Andrzeju Wanacie; Najtrudniej jest mówić o kimś, kogo się znało [wspomnienie o Z. Hübnerze]; Siła tajemna [dot. stulecia prapremiery „Wesela” S. Wyspiańskiego]; Różne odcienie szarości; Nasz [K.] Dejmek; Coś nam nie bardzo wychodzi; W oczekiwaniu na proroka; Dwa teatry [dot. dziejów teatru studenckiego]; Kilka uwag o nieistniejącym, a wciąż możliwym [dot. teatru telewizji dla dzieci i młodzieży]; Osobność [dot. E. Axera]; Gorący kartofel. Refleksje po VI Festiwalu „Dwa Teatry”; Bez [T.] Łomnickiego; Wiele lat temu zgrzeszyłem pychą; [J.] Jarocki: widzialna ręka reżysera. – II. Felietony: [L.] Jouvet i pan Robineau [dot.: J. Giraudoux: Improwizacja paryska]; Teatr i pieniądze; Sprawy bieżące. I-VII; Kto ma mieć pomysły?; Ćwierć wieku [dot. Wydziału Wiedzy o Teatrze PWST w Warszawie]; Zmierzch inteligencji? [wspomnienie o W. Terleckim]; Jak najdalej od podejrzanych estetów i szarpidrutów; Osobisty rachunek sumienia z [K.] Dejmkiem w tle; Kto nie lubi Petera Steina; Nie zadawaj głupich pytań; Ja też mam swoją notatkę; Śni mi się sąd ostateczny; Jak pisać dramaty; Gdzie jesteśmy, co nas czeka?; Więcej pytań niż odpowiedzi; Czytam. Nie wychodzę z domu [dot.: Z. Raszewski: Raptularz]; Czterdzieści cztery lata z Jerzym Grzegorzewskim; Od pomysłu do pomysłu; Stare i nowe; Mijają lata, mijają artyści; Redaktor, który odmienił nam teatr [dot. A. Tarna]. – [Posłowie:] J. Majcherek: Czy będziemy o nim pamiętać?

4. Rosjanie. Wybór i red.: P. Płoski. Warszawa: Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego; Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia; Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza 2020, 338 s. Wiedza o Teatrze.

Zbiór 30 tekstów rozproszonych w książkach i czasopismach, głównie z lat 1960-1967, dotyczących teatru rosyjskiego i radzieckiego.

Zawartość

P. Płoski: Koenig i Rosjanie. – I: Same gęby krzywe. O Gogolu; Aleksander Ostrowski; W stronę Płatonowa; Czechow ciągle współczesny; Stary, dobry Czechow; Kto to był Anton Czechow? – II: Mistrz czy maniak?; Wsiewołod Meyerhold. Kalendarium; Meyerholda „Październik teatralny”; Meyerhold i jego książka; Rzecz o Wachtangowie; Tairow i jego teatr; Stanisławski czyta Tairowa; Z doświadczeń Eisensteina w teatrze. – III: Teatr radziecki: sezon pierwszy; Teatr radziecki: okres Łunaczarskiego; Teatr radziecki: Wachtangow; Teatr radziecki: Tairow; Teatr radziecki: repertuar na co dzień; Teatr radziecki: przykład Brechta. – IV: Przykład Majakowskiego; Czechow, MChAT i współczesność; Nie dajmy się znowu zaskoczyć; Refleksje moskiewskie; Premiery moskiewskie; Notatka z Moskwy; Taganka; Wachtangowcy; Władimir Wysocki. – V. Rosjanie.

Przekłady

1. P. Hacks: Historia o starym wdowcu z roku 1637. [Utwór dramatyczny]. Tłum.: J. Koenig, K. Puzyna. „Dialog” 1965 nr 8 s. 35-42. Wystawienie: radiowe: Adaptacja i reżyseria: T. Szczepański. Polskie Radio 1969; teatralne: Reżyseria: Z. Mamont. Szczecin, Teatr Krypta 1969; telewizyjne: Reżyseria: I. Cywińska. Telewizja Polska 1976 .

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej: zob. link.
2. W. Majakowski: Jak się macie i inne scenariusze filmowe. Przekł.: J. Koenig, J. Brzęczkowski. Wstępny szkic „Majakowski w filmie radzieckim” napisał K.T. Toeplitz. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1960, 265 s.
3. E. Stawskij: Przyciąganie ziemskie. [Utwór dramatyczny]. Wystawienie: Reżyseria: A. Obidniak. Kalisz, Teatr im. W. Bogusławskiego 1964.
4. M. Szatrow: Szósty lipca. [Utwór dramatyczny]. Wystawienie: telewizyjne: Reżyseria: J. Krasowski. Telewizja Polska 1965; teatralne: Reżyseria: J. Krasowski. Wrocław, Teatr Polski 1967; radiowe: Adaptacja: K. Białek. Reżyseria: E. Płaczek. Polskie Radio 1969.

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej: zob. link.
5. I. Dworiecki: Człowiek znikąd. (Kronika współczesna w 2 częściach). [Utwór dramatyczny]. „Dialog1972 nr 11 s. 21-60. Wystawienie: Reżyseria: J. Kozowski. Olsztyn-Elbląg, Teatr im. S. Jaracza 1973.

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej:zob. link.
6. A. Gelman: Protokół pewnego zebrania partyjnego. (Sztuka w 2 aktach z prologiem). „Dialog1976 nr 4 s. 41-70. Wystawienie: teatralne: Reżyseria: T. Łomnicki. Warszawa, Teatr na Woli 1976; radiowe: Adaptacja: W. Billip. Reżyseria: Z. Nardelli. Polskie Radio 1976.

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej:zob. link.
Wystawienia też pt.: Premia; Szansa.
7. A. Gelman: Sprzężenie zwrotne. (Sztuka w 2 aktach). „Dialog1978 nr 10 s. 40-77. Wystawienie: radiowe: Reżyseria: J. Świderski. Polskie Radio 1979; teatralne: Reżyseria: A. Rozhin. Warszawa, Teatr na Woli 1980 .
8. A. Gelman: My, niżej podpisani. (Sztuka w 2 aktach). „Dialog1979 nr 10 s. 58-90. Wystawienia: teatralne: Reżyseria: A. Ziębiński. Warszawa, Teatr Popularny 1980; radiowe: Reżyseria: W. Maciejewski. Polskie Radio 1980; telewizyjne: Reżyseria: M. Kopiński. Telewizja Polska 1988.

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej: zob. link(https://encyklopediateatru.pl/osoby/10309/jerzy-koenig).
Wystawienia też pt. Bilet w jedną stronę.
9. E. Bragiński, E. Rjazanow: Garaże. Scenariusz filmowy. „Dialog1980 nr 10 s. 57-85. Wystawienie: Reżyseria: D. Bargiełowski. Łódź, Teatr Powszechny 1986.

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej: zob. link.
10. W. Brumel, J. Szpitalnyj: Doktor Nazarow. [Utwór dramatyczny]. Wystawienie: Reżyseria: J. Bratkowski. Telewizja Polska 1980.
11. A. Gelman: Sami ze wszystkimi. [Utwór dramatyczny]. „Dialog1984 nr 10 s. 38-64. Wystawienie: Reżyseria: A. Rozhin. Szczecin, Teatr Współczesny 1985.

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej: zob. link.
Wystawienia też pt. Węzeł.
12. A. Gelman: Ławeczka. (Podział na akty wedle uznania reżysera). [[Utwór dramatyczny]. „Dialog1986 nr 4 s. 69-93. Wystawienie: teatralne i telewizyjne: Reżyseria: M. Wojtyszko. Warszawa, Teatr Powszechny 1986; Telewizja Polska 1988; radiowe: Reżyseria: I. Villqist. Polskie Radio 2013.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny wystawienia telewizyjnego: Warszawa: Telewizja Polska 2008, 1 dysk optyczny (DVD). Złota Setka Teatru Telewizji.

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej: zob. link.
13. A. Gelman: Stuknięta. [Utwór dramatyczny]. Wystawienie: Reżyseria: A. Grigorjan. Bydgoszcz, Teatr Polski 1987.
Wystawienia też pt. Zinula.
14. G. Mamlin: Dzwony. [Utwór dramatyczny]. Wystawienie: teatralne: Reżyseria: S. Nosowicz. Kraków, Stary Teatr 1987; telewizyjne: Reżyseria: B. Sałacka. Telewizja Polska 1989.

Wystawienia następne

Informacje na stronie internetowej: zob. link.
Grane też pt. Zdjęcia próbne.
15. W. Meyerhold: Przed rewolucją. (1905-1917). Wstęp i wybór: J. Koenig. Przekł.: A. Drawicz i J. Koenig. Noty: A. Fewralski. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1988, 313 s. Teorie Współczesnego Teatru..
16. U. Widmer: Top dogs. [Utwór dramatyczny]. „Dialog1998 nr 8 s. 57-86. Wystawienie: telewizyjne: Reżyseria: F. Zylber. Telewizja Polska 1999; teatralne: Reżyseria: B. Wyszomirski. Gdańsk, Teatr Wybrzeże 2000 .
17. A. Czechow: Historie zakulisowe. Na podstawie opowiadań w przekładzie J. Koeniga scenariusz teatralny napisał W. Zawistowski. Wystawienie: Reżyseria: Z. Zapasiewicz. Warszawa, Teatr Powszechny 2003.

Prace redakcyjne

1. Anty-Dialog. Ukazuje się raz w roku, w kwietniu, jako bezpłatny dodatek do „Dialogu”. Red. odpowiedzialny J. Koenig [1959] nr 1, 16 s.
2. A.J. Tairow: Notatki reżysera i proklamacje artysty. Przeł. J. Ludawska. Wstęp i noty: J. Koenig. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1964, 189 s. Teorie Współczesnego Teatru. Wyd. nast. tamże: 1978, 1979.
3. M. Rozowski: Cudowny wieczór. [Utwór dramatyczny]. Przeł. M. Tywonek. Oprac. tekstu: J. Koenig. Wystawienie: Reżyseria: K. Ciciszwili. Telewizja Polska 1965.
4. Pięćdziesiąt lat teatru ZSRR (1917-1967). Red.: B. Korzeniewski, Z. Raszewski, [J. Koenig]. „Pamiętnik Teatralny1967 nr 3/4, 520 s.
Numer monograficzny współredagowany wg inf. J. Timoszewicza przez J. Koeniga. – Zob. też Twórczość poz. .
5. J. Wachtangow: Poszukiwania. Wybór i przekł.: H. Bieniewski. Wstęp: H. Bieniewski i E. Csató. Noty: J. Koenig. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1967, 151 s. Teorie Współczesnego Teatru..
6. Teatry studenckie w Polsce. Red.: J. Koenig. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1968, 293 s.
7. Almanach sceny polskiej 1967/68. Pod red. J. Koeniga. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1969, 268 s.
8. Antologia dramatu. Wybór i posłowie: J. Koenig. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1976, 473 + 404 s. Biblioteka Literatury XXX-lecia..
9. Spotkania z Meyerholdem Wybór wspomnień. Przeł. E. P. Melach. Komitet redakcyjny: M. A. Walentij [i in.]. Wybór i kalendarium: J. Koenig. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1981, 354 s.
Zob. też Przekłady poz. .

Omówienia i recenzje

Informacje J. Timoszewicza i P. Płoskiego w 2013.

Wywiady

O teatrze, widzach i recenzjach – mówi Jerzy Koenig. „Express Wieczorny1969 nr 54.
Aktor w labiryncie konwencji. Rozmowa z Jerzym Koenigiem. W: J. Niesiobędzki: Rozmowy istotne. Gdańsk 1983.
Krytyka teatralna: bilard czy strzelnica? Rozm. B. Winnicka. Życie Literackie 1983 nr 17.
Rozm. M. Stankiewiczówna. Sztandar Młodych 1983 nr 149.
Wielokąt bermudzki. Rozm. z Jerzym Koenigiem, dyrektorem Teatru Telewizji, M. Jarocka. Argumenty 1983 nr 19.
Rozm. M. Huniewicz. Sztandar Młodych 1987 nr 215.
Teatr dla obojętnych? Rozmowa z Jerzym Koenigiem, redaktorem naczelnym Teatru Telewizji. Życie Warszawy 1990 nr 215.
Nie ja robię Teatr Telewizji. Z Jerzym Koenigiem rozm. W. Majcherek. Teatr 1992 nr 11.
Łatwego sposobu na odnowę nie widzę. Rozm. z Jerzym Koenigiem, krytykiem teatralnym, szefem Teatru Telewizji, J.R. Kowalczyk. Rzeczpospolita 1996 nr 6.
Rozstanie z Kobrą. Rozm. z Jerzym Koenigiem, szefem Teatru TV, J. Wakar. „Życie Warszawy 1997 nr 27.
Dobrze, że to nie paszcza lwicy – mówi Jerzy Koenig, nowy dyrektor artystyczny Starego Teatru. Gazeta Krakowska 1998 nr 305.
Próbowałem zrozumieć teatr. Rozm. E. Likowska. Przegląd 2001 nr 50.
Okularnik w teatrze. Rozm. J. Godlewska. Notatnik Teatralny 2009 nr 52/53.

Ogólne

Artykuły

L. ŚLIWONIK:miejsce spotkania. Jerzy Koenig. 1931-2008. „Scena2008 nr 2.
W. MAJCHEREK: Jerzy Koenig. (1931-2008). Notatki do epitafium. Zeszyty Literackie 2008 nr 4.
W. MAJCHEREK: Kim był Jerzy Koenig?; K. KUTZ: Pan Jerzy od Teatru Telewizji. Teatr 2008 nr 11.
W. MAJCHEREK: Teatrowi poświęcił życie. Gazeta Wyborcza 2008 nr 164 dod.Stołeczna”.
J. WAKAR: Chcieliśmy być tacy jak Jerzy Koenig. Dziennik 2008 nr 163.
J. SIERADZKI: Jerzy Koenig; D. ŻMIJ-ZIELIŃSKA: Z młodości „Dialogu”; P. MITZNER: K. – dziekan Jurek; T. NYCZEK: Panichida dla Jurka. Dialog 2009 nr 2.
E. GUDERIAN-CZAPLIŃSKA: Jerzy Koenig: to nie takie proste. „Dialog2014 nr 10.
J. WAKAR: Testament mimo woli. „Teatr2014 nr 7/8.
Sz. KAZIMIERCZAK: Nietolerancja, czyli Koenig kontra Hanuszkiewicz. „Teatr2018 nr 10.
G. WIŚNIEWSKI: Powrót Gelmana, przypomnienie Koeniga. „Dziennik Trybuna2021 nr 253/255.

Rekolekcje teatralne

P.J. DOMAŃSKI: Eseistyka potrzebna. Nowe Książki 1979 nr 19.
M. FIK. „Twórczość1979 nr 12.
K. MĘTRAK. „Express Wieczorny1979 nr 44 dod.Kulisy”.
Z. GREŃ: Autoportret. Życie Literackie 1980 nr 2, przedr. w tegoż: Teatr zamknięty. Kr. 1984.

Kto ma mieć pomysły?

H. BALTYN: Teatropisanie. Nowe Książki 2014 nr 5.
Pomysł, czyli namysł . [Dyskusja z udziałem:] P. Płoski, M. Piekutowa, W. Majcherek, P. Sztarbowski. Rozm. J. Kopciński. Teatr 2014 nr 7/8.
B. SOLA: Coś więcej niż teatr?Odra2014 nr 12.
R. URBAŃSKI: Pan w ciemnych okularach. Nietak-t 2014 nr 16/17.
J. WAKAR: Testament mimo woli. Teatr 2014 nr 7/8.

Rosjanie

R. WĘGRZYNIAK: Koenig o sowieckim teatrze [on-line] Powst. 2020. Dostępny w Internecie: zob. link [dostęp 14 września 2020].
M. PIWOWAR: Soczysta porcja rosyjskości. „Rzeczpospolita2021 nr z 2 VIII.

Antologia dramatu

T. KRZEMIEŃ: Kanon jak każdy niedoskonały. Kultura 1976 nr 36.