BIO
Born on 29 January 1962 in Sulechów into a family of teachers; daughter of Wanda Słabowska and Józef Tokarczuk. She spent her childhood in the village of Klenica, near Zielona Góra, where her parents studied at the adult education people's university. She and her family then moved to Kietrz, in the Opole region, where she attended the C.K. Norwid Grammar School. She made her debut in 1979 with two short prose pieces,
Świąteczne zabijanie ryby (The Killing of the Christmas Fish) and Moi przyjaciele (My Friends), which were published in the youth periodical "Na przełaj" (no. 39; using the pseudonym Natasza Borodin). After completing advanced secondary education, she studied psychology (with a major in clinical psychology) at the University of Warsaw (UW). During this period, she worked as a volunteer at a psychiatric hospital. She graduated with a master's degree in 1985 and subsequently worked at the Mental Health Clinic in Wałbrzych from 1986 to 1989. She then worked until 1996 as a psychotherapist at the Methodological Centre in Wałbrzych, where she developed a teacher-training programme. During this period, she occasionally published poetry in the press, published a volume of verse, and also developed her prose writing, with excerpts of it appearing in various periodicals. She published reviews (in the "Ex Libris" supplement of the daily "Życie Warszawy" in 1994/95, in "Nowe Książki" in 1999 and in "Literatura na Świecie" in 2000). Her writing won awards at the Wałbrzych Literary Paths (Wałbrzyskie Ścieżki Literackie) festival in 1988 and 1990. She spent some time in the UK in the early 1990s, where she learned English and worked. She moved to the village of Krajanów in 1994. She joined the Polish Writers' Association (SPP) the same year. She received literary grants to travel to the United States in 1996 and Berlin in 2001/02. In 1997, she received the Kościelski Award from the Geneva-based Kościelski Foundation and the prestigious Passport prize of the weekly "Polityka". In 1998, she and her then husband Roman Fingas established the Ruta publishing house, which operated until 2004. There was also a bookshop under the same name in Wałbrzych. She joined the Polish PEN Club in 1999. She made her debut as a dramatist in 2000 with the play Skarb> (Treasure). She conceived the International Short Story Festival, which was inaugurated in Wroclaw in 2004 (and also ran in Jelenia Góra from 2005). She ran prose-writing workshops as part of the Postgraduate Programme in Literary and Artistic Studies at the Jagiellonian University (UJ) in Krakow, while from 2008 she occasionally taught courses in creative writing at the University of Opole (UO). She joined the editorial board of the quarterly "Krytyka Polityczna" and collaborated with the Polish Green Party. She has visited many countries around the world, including the UK, USA, China, New Zealand, Singapore, Malaysia, Syria and Egypt. From February to July 2009, she was a fellow at the Netherlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Sciences in Wassenaar, where she wrote the novel Prowadź swój pług przez kości umarłych (published in English translation in 2018 as Drive Your Plow over the Bones of the Dead). She has received numerous prizes, including the Crystal Mirror (Kryształowe Zwierciadło) of the monthly "Zwierciadło" in 2001, Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen = the Silesian Culture Prize of the State of Lower Saxony in 2003, the Nike Literary Prize for her novel Bieguni (Flights) in 2008 and for Księgi Jakubowe (The Books of Jacob) in 2015, the S.B. Linde Literary Prize of the Partner Cities Göttingen and Torun in 2008, the Uznam Literary Prize in 2021, the Vilenica Slovenian International Literary Prize in 2013, the Polish Ministry of Culture and National Heritage Prize in the literature category in 2015, and the British Man Booker International Prize – jointly with her translator Jennifer Croft – for Bieguni/ Flights in 2018. In 2015, she and Karol Maliszewski curated the Literary Heights Festival (Festiwal Góry Literatury) that takes place in and around Nowa Ruda and is organized by the Góry Babel (Mounts of Babel) Cultural Association and the Nowa Ruda District. She was appointed the jury of the European Poet of Freedom Prize. She received the silver Medal for Merit to Culture – Gloria Artis in 2009, was recognized for her Services to the City of Wałbrzych in 2016 and made an Ambassador of Wroclaw in 2016, when the city was European Capital of Culture. In 2019, she received the Nobel Prize for Literature for the year 2018. She has a son, Zbyszek (b. 1986). She married the philologist Grzegorz Zygadło. She lived in Wałbrzych and Nowa Ruda. She has a house in Krajanów, near Nowa Ruda, and currently lives in Wroclaw.
Twórczość
1. Miasto w lustrach. [Wiersze]. Warszawa: Okolice 1989, XIX s. Okolice. Arkusze Literackie, 10.
2. Numery. [Opowiadanie]. „Czas Kultury” 1993 nr 5 s. 20-29. Przedr. zob. poz. ↑s. 10-39.
Przekłady
chorwacki
Brojevi. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. W: Orkestru iza leđa. Zagreb 2001, przedruk w: O. Tokarczuk: Ormar. Zagreb 2003.
hindi
Kamare aura anya kahāniyām̐. [Przeł.] M. Purī. Naī Dillī 2019.
japoński
Bango. [Przeł.] M. Tsukada. W: Poketto-no nako-no Tōō bungaku. Yokohama 2006.
niemiecki
Zimmernummern. [Przeł.] E. Kinsky. W: O. Tokarczuk: Der Schrank. Erzählungen. Stuttgart, München 2000, wyd. nast. München 2001.
Adaptacje
radiowe
Adaptacja: E. Marcinkowska. Polskie Radio 2004.
telewizyjne
Scenariusz i reżyseria: A. Lipiec-Wróblewska. Telewizja Polska 2000.
3. Podróż Ludzi Księgi. [Powieść]. Warszawa: Przedświt [1993], 179 s. Wyd. nast.: tamże 1995; wyd. 2 poprawione Warszawa: W.A.B. 1996, tamże: wyd. 3 1996, 1997, 1998, 1999; wyd. przejrzane przejrzane przez autorkę Kraków: Wydawnictwo Literackie 2019, tamże: 2020, 2022.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta D. Stenka. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2019, płyta CD w formacie pdf.
Nagrody
Nagroda w konkursie literackim na najlepsze książki wydane w 1992-1993, ogłoszonym przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek w 1994.
Przekłady
duński
Broderskabets rejse. [Przeł.] R.K. Klukowska. København 1997.
estoński
Ühe Raamatu otsijate teekond. [Przeł.] H. Lindepuu. Halliste 2022.
ormiański
Grk’i mardkanc’ owġeworowt’yownë. [Przeł.] K. Aġabekyan. Erevan 1993.
rosyjski
Put’ lûdej Knigi. [Przeł.] K. Starosel’skaâ. Moskva 2002.
rumuński
Călătoria oamenilor Cărţii. [Przeł.] C. Geambaşu. Iaşi 2001, wyd. nast. tamże: 2018, 2019.
serbski
U potrazi za knjigom. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2001, wyd. nast. pt. Kad su ljudi pošli po knjigu tamże 2022.
ukraiński
Mandrìvka lûdej knigi. [Przeł.] N. Bìčuâ. L'vìv 2004.
węgierski
Az Őskönyv nyomában. [Przeł.] Z. Mihályi. Budapest 2000.
Adaptacje
radiowe
Adaptacja: E. Marcinkowska. Polskie Radio 1998.
Reżyseria: A. Piszczatowski. Polskie Radio 2010.
4. Szafa. [Opowiadanie]. „Nowy Nurt” 1994 nr 10 s. 12. Przedruk zob. poz. ↑s. 5-9.
Przekłady
chorwacki
Ormar. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. W: Orkestru iza leđa. Zagreb 2001, wyd. osobne: Ormar. Zagreb 2003.
macedoński
W: Son za nedofatlivoto mesto: fragmenti od sovremenata polska proza. Tokarčuk, Hvin, Stašuk. Skopje 2006.
szwedzki
Wyd. łącznie z przekł. Gra na wielu bębenkach [poz. ↑] pt. Spel på många små trummor. [Przeł.] J.H. Swahn. [Tallarp ] 2002, wyd. nast.: Johanneshov 2013, Linderöd [2018], Stockholm 2020.
Adaptacje
teatralne
(łącznie z wykorzystaniem tekstów H. Krall i J. Tuwima): Scenariusz: M. Kufel, M. Biały. Reżyseria: W. Hejno. Wystawienie: Tarnów, Teatr im. L. Solskiego 2005.
5. E.E. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1995, 206 s. Wyd. nast.: [wyd. 2 poprawione] Warszawa: W.A.B. 1996, [wyd. 3] Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1997; [wyd. 4-6?] Wałbrzych: Ruta 1998?-99; Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, tamże: 2015., 2019, 2020, 2021 Por. poz. ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: E. Kijowska. Warszawa : Zakład Nagrań i Wydawnictw ZN 1996, 7 kaset.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2007, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Przekłady
chiński
Ai'erna. Przeł. Z. Zhang. Hangzhou 2024.
duński
E.E. [Przeł.] R.K. Klukowska. København 1996.
estoński
E.E. [Przeł.] H. Lindepuu. Halliste 2022.
macedoński
E.E. [Przeł.] L. Tanušskaâ. Skopje 2014.
norweski
E.E. [Przeł.] A. Walseng. [Oslo] 2001.
słoweński
E.E. [Przeł.] L. Tanuševska. Skopje 2014.
Adaptacje
radiowe
Cz. 1-5. Polskie Radio 1995.
6. Prawiek i inne czasy. [Powieść]. Warszawa: W.A.B. 1996, 268 s. Wyd. nast.: Warszawa: Świat Książki 1997; wyd. 2 [właśc. 3] Warszawa: W.A.B. 1998; wyd. 4 poprawione Wałbrzych: Ruta 2000; Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, tamże 2015.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Ostaszewska. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, 1 płyta CD w formacie mp3, wyd. nast. 2017, [2019].
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2011, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Nagrody
Nagroda Paszport „Polityki” (za 1996), Nagroda Fundacji im. Kościelskich w Genewie (1997), nominacja do finału Nagrody Literackiej Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazeta Wyborcza” w 1997, nominacja do francuskiej nagrody Prix du Meilleur Livre Etranger w 1998.
Przekłady
angielski
Primeval and other times. [Przeł.] A. Lloyd-Jones. Prague 2010, wyd. nast.: Praha 2012; USA, Prague 2019.
białoruski
Pravek dy ìnš'yâ časy. [Przeł.] M. Šoda. Mìnsk 2010.
bułgarski
Pravek i drugi vremena. [Przeł.] G. Kr”stev. Sofiâ 2008, wyd. nast. tamże 2021.
chiński
Taigu he qitade shijian. [Przeł.:] L. Yi, H. Yuan. Taibei 2003, wyd. nast.: pt. Taiji he qitade shijian. Changsha 2006, pt. Taigu he qita de shijian. Chengdu, Beijing 2017; Taibei shi 2019.
chorwacki
Pravijek i ostala vremena. [Przeł.] P. Mioč. Zagreb 2001.
czeski
Pravěk a jiné časy. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 1999.
duński
Arilds tid og andre tider. [Przeł.] R.K. Klukowska. København 1998.
estoński
Algus ja teised ajad. [Przekł.] H. Lindepuu. Tartu 2012.
fiński
Alku ja muut ajat. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsinki 2007, wyd. 2 tamże 2019; wyd. jako dokument dźwiękowy: Helsinki 2019, 1 CD w formacie mp3.
francuski
Dieu, le temps, les hommes, et les anges. [Przeł.] Ch. Glogowski. Paris 1998, wyd. nast. tamże: 2019, 2020.
grecki
To archégono kai álloi kairoí. [Przeł.] A.D. Iōannídou. Athī́na 2017.
hiszpański
Un lugar llamado Antaño. [Przeł.:] E. Rabasco Macías, B. Wyrzykowska. Barcelona 2001 , wyd. nast.: Barcelona 2020, tamże 2021.
japoński
Puravieku to sonohoka no jidai. [Przeł.]H. Ogura. Kyōto 2019.
kataloński
Un lloc anomenat Antany. [Przeł.:] A. Rubió, J. Sławomirski. Barcelona 2001, wyd. nast. tamże 2020.
koreański
T'aego ŭi sigandŭl. [Przeł.] S. Choi. Sŏul T'ŭkpyŏl-si 2019.
litewski
Praamžiai ir kiti laikai. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius 2000, wyd. nast. 2021.
macedoński
Pravek i drugite vremina. [Przeł.] L. Tanuševska. Skopje 2007.
niderlandzki
Oer en andere tijden. [Przeł.] K. Lesman. Breda 1998, wyd. nast. Amsterdam 2020.
niemiecki
Ur und andere Zeiten. [Przeł.] E. Kinsky. Berlin 2000, wyd. nast.: wyd. 2-3 tamże 2000, [wyd. 4] Berlin 2002; München 2004; Zürich 2019.
ormiański
Hnadarë ew ayl žamanaknerë. [Przeł. Z. Boyaǰyan]. Erevan 2020.
portugalski
Outrora e outros tempos. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2020, wyd. nast. Lisboa 2022.
rosyjski
Pravek i drugie vremena. [Przeł.] T. Izotovaă. Moskva 2004, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
rumuński
Străveacul şi alte vremi. [Przeł.] O. Zaicik. Iaşi 2002 , wyd. nast. tamże: 2020, 2023.
serbski
Pamtivek i druga doba. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2013, wyd. nast. tamże: 2019, 2022.
słowacki
Pravek a iné časy. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2015, wyd. nast.: Levoča 2016; Bratislava 2022.
słoweński
Pravek in drugi časi. [Przeł.] J. Šuler-Galos. Maribor 2005.
szwedzki
Gammeltida och andra tider. [Przeł.] L. Ilke. Tollarp 2006.
turecki
Kadimzamanlar ve diğer vakitler. [Przeł.] N.T. Yüce. İstanbul 2020.
ukraiński
Pravik ta inši časi. [Przeł.] V. Dmitruk. L’vìv 2004.
węgierski
Őskor és más idők. [Przeł.] G. Korner. Budapest 2011.
włoski
Dio, il tempo, gli uomini e gli angeli. [Przeł.] R. Belletti. Roma [1999], wyd. nast. pt. Nella quiete del tempo: Roma 2013, Firenze 2020.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja: S. Majewski, P. Tomaszuk. Reżyseria: P. Tomaszuk. Wystawienie: Supraśl, Towarzystwo Wierszalin Teatr 1997, toż Telewizja Polska 1998 [nagroda w ogólnopolskim konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej w 1996/1997].
pt. Kłoska. Adaptacja: K. Łukaszewska. Reżyseria: M. Brand. Wystawienie: Sopot, Teatr Zielony Wiatrak 2000.
Scenariusz i reżyseria: M. Wasiewicz. Wystawienie: Łodź, Teatr 36 (w Kaplicy Salezjańskiej przy Wyższej Szkole Ekonomii i Zarządzania) 2000.
Scenariusz i reżyseria: E. Bednarska. Wystawienie: Wrocław, Towarzystwo im. E. Stein 2012.
pt. Prawiek. Scenariusz i reżyseria: K. Dworakowski. Wystawienie: Warszawa, Teatr Ochoty – Ośrodek Kultury Teatralnej 2018.
Adaptacja i reżyseria: Anna Sroka-Hryń. Wystawienie: Warszawa, Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza 2021.
Adaptacja i reżyseria: J. Bała. Wystawienie: Gdynia, Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza 2021.
Adaptacja i reżyseria: I. Gorzkowski. Wystawienie: Olsztyn, Teatr im. S. Jaracza 2023.
radiowe
Oprac.: A. Celmer-Zajączkowski. Cz. 1-10. Polskie Radio 1996.
7. Szafa. [Opowiadania]. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 1997, 46 s. Opowiadania Współczesne Polskie Wyd. nast.: wyd. 2 Wałbrzych: Ruta 1998; Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, tamże: 2006, wyd. 2 [!] 2014, dodruk 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022; wyd. łącznie z przekł. angielskim i niemieckim: Oprac. B. Szałasta-Rogowska. [Tłum. na język angielski: K. Krysta, tłum. na język niemiecki: M. Kuhnert]. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2022, 67 s. Podręczniki i Skrypty Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 213. Czytaj po Polsku. Materiały pomocnicze do nauki języka polskiego jako obcego. Edycja dla średnio początkujących, t. 10.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta Anna Romantowska. Warszawa : Zakład Nagrań i Wydawnictw Związku Niewidomych 1998, 1 kaseta.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2016, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Zawartość
Szafa [poz. ↑]; Numery [poz. ↑]; Deus ex.
Przekłady
bułgarski
Garderob''t. Razkazi. [Przeł.] K. Krumov. Sofiâ 2022.
chiński
Yigui. Wyd. łącznie z przekł. Czuły narrator [poz.↑ ] pt. Yigui. [Przeł.:] Z. Zhao, X. Cui. Hangzhou 2020.
chorwacki
Ormar. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. Zagreb 2003.
hindi
Kamre aura anya kahāniyām. [Przeł.] M. Purī. Nayī Dillī 2014.
niemiecki
Der Schrank. Erzählungen. [Przeł.] E. Kinsky. Stuttgart, München 2000, wyd. nast. München 2001.
perski
Komod. [Przeł.] D. Svâpâ. Tehrân 2022.
8. Dom dzienny, dom nocny. [Powieść]. Wałbrzych: Ruta 1998, 277 s. Wyd. nast.: wyd. 2 poprawione tamże 1999; Warszawa: Świat Książki 2000; Wałbrzych: Ruta 2004; Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, tamże: dodruki: 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, wyd. 2 2014, dodruki: 2015, 2018, [2019], 2020, [2021], 2022.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: E. Kijowska. Warszawa: Zakład Nagrań i Wydawnictw Związku Niewidomych 1999, 12 kaset; Czyta autorka. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, 1 płyta CD, wyd. nast. tamże: [2018], [2019], [2021].
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, tamże 2013, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Nagrody
Nominacja do finału Nagrody Literackiej Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 1999, Nagroda Literacka im. W.St. Reymonta (1999), nagroda literacka Brücke Berlin wspólnie z tłumaczką powieści na niemiecki, E. Kinsky, w 2002, nominacja do Międzynarodowej Dublińskiej Nagrody Literackiej IMPAC, przyznawanej utworom napisanym w języku angielskim lub przełożonym na angielski w 2004.
Przekłady
angielski
House of day, house of night. [Przeł.] A. Lloyd-Jones. London 2002, wyd. nast. Evanston, IL. 2003.
bułgarski
Dom dneven, dom noŝen. [Przeł.] H. Simeonova-Titova. Veliko T”rnovo 2005, wyd. nast. Sofiâ 2022.
chiński
Shou ji meng de jian tie bu. [Przeł.:] Yi Lijun, Yuan Hanrong yi. Taibei 2007, wyd. nast. tamże 2019.
chorwacki
Dom danji, dom nocni. [Przeł.] P. Mioč. Zagreb 2002, wyd. nast. Zagreb 2003.
czeski
Denní dům, noční dům. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2002, wyd. nast. tamże 2012.
duński
Dagens hus, nattens Hus. [Przeł.] H.L. Tonnesen. Kopenhaga 2014, wyd. nast. tamże 2020 .
estoński
Päeva maja, öö maja. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2013.
fiński
Päivän talo, yön talo. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsingissä 2004, wyd. nast. tamże 2019.
francuski
Maison de jour, maison de nuit. [Przeł.] Ch. Glogowski. Paris 2001 , wyd. nast.: Paris 2021; Paris, Lausanne 2022.
gruziński
C’erekayin town, gišerayin town. [Przeł. Z. Boyaǰyan]. Erewan 2022.
japoński
Hiru-no ie, yoru-no ie. [Przeł.] H. Ogura. Tōkyō 2010.
koreański
Nat ŭi chip, pam ŭi chip. [Przeł.] I Ok-chin. Sŏul 2020.
litewski
Dienos namai, nakties namai. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius 2007 , wyd. nast. tamże 2020; wyd. jako dokument elektroniczny Vilnius 2020.
niderlandzki
fragment: Amos. [Przeł.] K. Lesman. Breda 1998.
całość: Huis voor de dag, huis voor de nacht. [Przeł.] K. Lesman. Breda 1999, wyd. nast. Breda 2000.
niemiecki
Taghaus, Nachthaus. [Przeł.] E. Kinsky. Stuttgart, München 2001, wyd. nast.: München 2004, Zürich 2019.
norweski
Daghus, natthus. [Przeł. J. Wiedlocha]. Oslo 2021, wyd. nast. tamże 2022.
perski
Ḵâneh-ye rūz, ḵâneh-ye šab. [Przeł.] R.B. Ḥoseynī. Tehrân [2020].
Ḵâneh-ye rūzâneh, ḵâneh-ye šabâneh. [Przeł.] M. Baḵšâyeš. Tehrân [2021].
portugalski
Casa de dia, casa de noite. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2021.
rosyjski
Dom dnevnoj, dom nočnoj. [Przeł.] O.L. Katrečko. Moskva 2005.
rumuński
Casăde zi, casăde noapte. [Przeł.] C. Godun. Cluj-Napoca 2015.
serbski
Dnevna kuca, nocna kuca. [Przeł.] M. Markic. Beograd 2002.
słowacki
Dom vo dne, dom v noci. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2002.
słoweński
Dnevna hiša, nočna hiša. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2005.
szwedzki
Daghus, natthus. [Przeł.] J.H. Swahn. Sätaröd 2004., wyd. nast. [Tollarp] 2005.
turecki
Gündüzün evi, gecenin evi. [Przeł.] A. Polat. Istanbul 2004.
ukraiński
Dìm dnâ, dìm nočì. [Przekł. V. Dmitruk]. Kiïv 2021.
włoski
Casa di giorno, casa di notte. [Przeł.] R. Belletti. Roma [2007], wyd. nast. Firenze 2021.
Adaptacje
teatralne
Marek, Marek. [Monodram]. Reżyseria: P. Tomaszuk. Wystawienie: Supraśl, Towarzystwo Wierszalin Teatr 2000 (wykonanie A. Wnuczko).
Ofiara Wilgefortis. Adaptacja na motywach średniowiecznej legendy i powieści O. Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”: P. Tomaszuk. Reżyseria: P. Tomaszuk. Wystawienie: teatralne: Supraśl, Teatr Towarzystwo Wierszalin 2000, Bielsko-Biała, Teatr Lalek Banialuka 2001; radiowe: Polskie Radio 2001. Druk „Dialog” 2000 nr 5 s. 5-19. Przedruk pt. Ofiara Wilgefortis. Na motywach średniowiecznej legendy i powieści O. Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny” w: Trans/formacja. Dramat polski po 1989 roku. Antologia. Tom 1. Warszawa 2012.
Legenda o dziewczynie z brodą, czyli o świętej. Scenariusz: B. Łuszczyńska. Wystawienie: Wrocław, Teatr Łowcy Snów (Klub Stajnia nr 8A) 2001.
Czemu nie dajesz mi spać. Scenariusz: G. Kotłowski, H. Chmielarz. Reżyseria: H. Chmielarz. Wystawienie: Poznań, Teatr Ósmego Dnia 2002.
Paschalis. Scenariusz i reżyseria: R. Jasińska. Wystawienie: Wrocław, Teatr Arka 2004.
radiowe
Amos. Reżyseria i adaptacja: J. Wernio. Polskie Radio 2007.
9. E.E. Scenariusz widowiska telewizyjnego. Prapremiera: Reżyseria: M. Zmarz-Koczanowicz. Telewizja Polska 2000. Por. poz. ↑.
10. Opowieści wigilijne. [Autorzy:] J. Pilch, O. Tokarczuk, A. Stasiuk. Wałbrzych; Ruta; Wołowiec: Czarne 2000, 59 s.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy (powiększony o utwory innych autorów): Czyta opowiadanie O. Tokarczuk A. Dymna. Kraków: „Tygodnik Powszechny” 2012, plik w formacie mp3.
Tu O. Tokarczuk: Profesor Andrews w Warszawie, s. 21-38, przedruk zob. poz. ↑.
Przekłady
chorwacki
Božicne priče. [Przeł.:] D. Kaniecka, I. Vidovic Bolt, Đ. Čilic Škeljo. Zagreb 2008.
rumuński
Trei laureati Nike intr-o carte. [Przeł.] C. Godun. Chişinău 2011.
11. Skarb. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2000 nr 4 s. 5-20. Prapremiera: telewizyjna: Scenariusz i reżyseria: P. Mularuk. Telewizja Polska 2000; radiowa: Adaptacja i reżyseria: J. Mark. Polskie Radio 2020.
Nagrody
Nagroda Telewizyjnej Agencji Produkcji Teatralnej i Filmowej na utwór dramatyczny w 2000.
Przekłady
białoruski
Skarb. [Przeł.] G. Cišuk. W: Sučasnaja pol’skaja p’esa. Mìnsk 2002, wyd. nast. Mìnsk 2003.
12. Gra na wielu bębenkach. 19 opowiadań. Wałbrzych: Ruta 2001, 342 s. Wyd. nast.: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2007, tamże: 2015, 2020, 2022.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: w wyborze pt. Opowiadania zimowe. Czyta O. Tokarczuk. Muzyka: P. Klimek. Szczecin: MooMusic Studio. „3kropek Audio Publishing” S.C. Piotr Klimek Celina Muza-Visser [2003], 1 płyta CD; Gra na wielu bębenkach. Czyta M. Wójcik. Warszawa: G + J Gruner + Jar Polska 2008, 1 płyta CD w formacie mp3. Najlepsza Literatura Światowa..
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Nagrody
Dolnośląska Nagroda Literacka w 2001, nominacja do finału Nagrody Literackiej Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 2002, nagroda literacka telewizyjnego Magazynu Kulturalnego Pegaz w 2002.
Zawartość
Otwórz oczy, już nie żyjesz; Szkocki miesiąc; Podmiot; Wyspa. – Bardo. Szopka; Najbrzydsza kobieta świata; Wieczór autorski; Zdobycie Jerozolimy. Raten 1675. – Che Guevara; Skoczek; Profesor Andrews w Warszawie [poz. ↑]; Ariadna na Naksos; Glicynia; Tancerka; Wróżenie z fasoli; Żurek; Życzenie Sabiny; Próba generalna; Gra na wielu bębenkach.
Przekłady
albański
Sonatë për shumë tamburë. [Przeł.] A. Beqiraj. Tiranë [2019].
angielski
opowiadania Żurek: Żurek soup. [Przekł.] A. Lloyd-Jones. W: Elsewhere. Stories from small town Europe. [Wyd.] M. Crossan. Manchester 2007.
bułgarski
Muzika ot mnogo barabani. [Przeł.] S. Borisova. Sofiâ 2006.
chiński
Shijie shang zui chou de nüren. Wyd. łącznie z przekł. Czuły narrator [poz. ↑] pt. Shijie shang zui chou de nüren. [Przeł:] Y. Mao, Ch. Fang. Hangzhou 2021 , wyd. nast. tamże 2024.
chorwacki
Najružnija žena na svijetu. [Przeł.:] Đ. Čilić i M.en Martić. Zaprešić 2022.
czeski
Hra na spoustu bubínků. [Przeł.] I. Mikešová. Olomouc 2005.
estoński
Maailma kőige inetum naisterahvas. [Przeł.] H. Lindepuu. Tallinn 2005, wyd. nast. tamże [2022] [przekł. w wyborze].
fiński
Rumpujen kaupunki. [Przeł.] O. Kärkkäinen. Helsinki 2023.
francuski
Jeu sur tambours et tambourins suivi de L'Armoire et autres nouvelles. [Przeł.]M. Laurent. Paris 2023.
gruziński
Shot’landiuri tve. [Przeł.] K. Volt’ersma. [Red.] I. Archuashvili. Tbilisi 2021.
niemiecki
Spiel auf vielen Trommeln. [Przeł.] E. Kinsky. Berlin 2006.
rosyjski
Igra na raznych barabanach. [Przeł.] E. Barzova [i in.]. Moskva 2006.
serbski
Svirka na mnoga bubnjeva. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2004.
słowacki
Hra na mnohých bubienkoch. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2003.
szwedzki
Spel på många små trummor. Wyd. łącznie z przekł. Szafa [poz. ↑] pt. Spel på många små trummor. [Przeł.] J.H. Swahn. [Tallarp] 2002, wyd. nast.: Johanneshov 2013, Linderöd [2018], Stockholm 2020.
turecki
Aç gözünü, artık yaşamıyorsun. [Przeł.] N.T. Yüce. İstanbul 2018, wyd. 2 tamże 2019.
ukraiński
Gra na bagat'oh barabančikah. [Przeł.] V. Dmitruk. L'vìv 2004.
węgierski
Sok dobon játszani. [Przeł.:] Z. Mihályi, L. Pálfalvi. Budapeszt 2006.
włoski
Che Guevara e altri racconti. [Przeł.:] S. De Fanti, B. Naumow. Udine [2006].
Adaptacje
radiowe
opowiadania Próba generalna. Adaptacja: M. Gajdziński. Reżyseria: H. Rozen. Polskie Radio 2007.
filmowe
opowiadania Ariadna na Naksos pt. Aria Diva: Scenariusz fabularnego filmu krótkometrażowego: A. Smoczyńska, R. Bolesto. Reżyseria: A. Smoczyńska. Ekranizacja 2007.
opowiadania Żurek: Scenariusz i reżyseria: R. Brylski. Ekranizacja 2003, wyd. jako dokument audiowizualny: [Warszawa:] Best Film [2003], 1 DVD; druk scenariusza pt. Żurek. Między wierszami, czyli adaptacja nietypowa. Łódź: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej 2011, 204 s.
opowiadania Glicynia: Scenariusz: P. Antolak, I. Kiszczak. Reżyseria: I. Kiszczak. Ekranizacja jako etiuda szkolna w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi 2016.
telewizyjne
Miłości: Scenariusz i reżyseria: F. Zylber. Telewizja Polska 2004.
13. Lalka i perła. [Esej]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2001, 84 s. Wyd. nast. tamże: 2001, 2006, 2016, 2021, 2022.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2016, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Dot. powieści B. Prusa „Lalka”.
Przekłady
chiński
Wan‘ou yu zhenzhu. [Przeł.] Z. Zhang. Wyd. łącznie z przekł. Czuły narrator [poz.↑] pt. Wan‘ou yu zhenzhu. Hangzhou 2021, wyd, nast. tamże 2024.
gruziński
Tojina da margalit’i. [Przeł.] T. Mch’edlishvilma. Tbilisi 2021.
14. Ostatnie historie. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2004, 291 s. Wyd. nast. tamże: 2015, 2020.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013, pliki w formacie MOBI, EPUB, wyd. nast. tamże 2015.
Nagrody
Nagroda im. J. Wittiga w 2004.
Przekłady
bułgarski
Posledni istorii. [Przeł.] M. Kostova. Sofiâ 2008.
chiński
Zui hou de gushi. [Przeł.] Y. Li. Hangzhou 2023, wyd. nast. tamże 2024.
czeski
Poslední příběhy. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2007.
francuski
Récits ultimes. [Przeł.] G. Erhard. Lausanne 2007, wyd. nast. tamże: 2019, 2021.
niderlandzki
De laatste verhalen. [Przeł.] K. Lesman. Breda 2008.
niemiecki
Letzte Geschichten. [Przeł.] E. Kinsky. München 2006, wyd. nast. Zürich 2020; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Thomas. Berlin [2020].
rosyjski
Poslednie istorii. [Przeł.] L. Adel'gejm. Moskva 2006.
rumuński
Ultimele povestiri. [Przeł.] C. Godun. Iaşi 2018, wyd. nast. tamże 2019.
turecki
Son hikâyeler. [Przeł.] N.T. Yüce. İstanbul 2021.
ukraiński
Ostanni istrìï. [Przeł.] Ă. Senčišin. L’vìv 2007, wyd. nast. Kiïv 2021.
15. Anna In w grobowcach świata. [Powieść]. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 2006, 218 s. Mity. Wyd. nast. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2015, tamże: 2019, 2020, 2022. Por. poz. ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2015, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Przekłady
chiński
Shijie fenmu zhong de Anna Yin. [Przeł] X. Lin. Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Shijie fenmu zhong de Anna Yin. Hangzhou 2021.
czeski
Anna In v hrobech světa. [Przeł.] J. Faber. Zlín 2008.
niemiecki
AnnaIn in den Katakomben. [Przeł.] E. Kinsky. Berlin 2007, wyd. nast.: München 2008; Zürich 2022, tamże 2024.
serbski
Ana In silazi u Donji svet. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2020, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
słowacki
Anna In v hrobkách sveta. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2008.
słoweński
Ana In v grobnicah sveta. [Przekł. i przedmowa] J. Unuk. Vnanje Gorice 2022.
Adaptacje
w formie komiksu
Ja, Nina Szubur. Ilustracje, tekst: D. Chmielewski. Warszawa: Wydawnictwo Komiksowe – Gildia Internet Services 2018, [152] s.
16. Bieguni. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2007, 451 s. Wyd. nast. tamże: 2009, 2015, 2018, 2019, 2020, 2022.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta H. Kinder-Kiss. Warszawa: Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix 2007-2012, 1 płyta audio CD Czytak Larix; Czytają: M. Cielecka, A. Kulesza, D. Stenka, M. Bonaszewski, W. Zborowski. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2019, 1 płyta CD.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Nagrody
Nagroda Literacka Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 2008, nagroda miesięcznika „Odra” za 2007 w 2008, nominacja do nagrody literackiej dla pisarzy z Europy Środkowej i Wschodniej Angelus w 2008, nominacja do finału Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury „Cogito” i nagroda w plebiscycie internautów towarzyszącym pierwszej edycji tej nagrody w 2008, w 2018 brytyjska nagroda (wspólnie z tłumaczką J. Croft) Man Booker International Prize oraz nominacja do finału amerykańskiej nagrody National Book Awords.
Przekłady
albański
Shtërgjet. [Przeł.] E. Lloha. Tiranë 2019.
angielski
Flights. [Przeł.] J. Croft. London 2016, wyd. nast.: Melbourne, Victoria 2017; London 2017, tamże: 2018, 2019, 2020, 2022; New York 2018, tamże 2019.
arabski
Raḥḥālah. [Przeł.] I. ʻAbd al-Ḥamīd. Bayrūt 2020.
bośniacki
Bjeguni. [Przeł.] M. Markić. Sarajevo 2019.
bułgarski
Beguni. [Przeł.] S. Borisova. Sofiâ 2009, wyd. nast. tamże 2019.
chiński
Yunyou. [Przeł.] S. Yu. Chengdu 2019, wyd. nast. Chengdu, Beijing 2021.
Yunyouzhe. [Przeł.] Z. Ye [C. Yeh]. Taibei 2020.
chorwacki
Bjeguni. [Przeł.] M. Martić. Zaprešić 2020, wyd. nast. tamże 2021.
czeski
Bĕguni. [Przeł.:] P. Vidlák, P. Peč. Brno 2008, wyd. nast. tamże: 2018, 2022; wyd. jako dokument elektroniczny: Brno 2018.
duński
Rejsende. [Przeł.] H.L. Tønnesen. København 2016, wyd. nast.: Nakskov 2019; København 2019; wyd. jako dokument elektroniczny: København 2017.
estoński
Rändajad. [Przeł.] H. Lindepuu. Halliste 2021.
farerski
Pløg beinagrindir teirra deyðu. [Przeł.] V. Streymoy. Vestmanna 2023.
fiński
Vaeltajat. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsingissä 2012, wyd. nast.: Helsinki 2019.
francuski
Les Pérégrins. [Przeł.] G. Erhard. Lausanne 2010, wyd. nast.: tamże: 2012, 2019; Paris 2021, tamże 2023.
grecki
Plánītes. Mythistórīma. [Przeł. A. Iōannidou]. Athī́na 2020, wyd. nast. tamże 2022.
hebrajski
Nedudim. [Przeł.] M. Borensṭeyn. Tel-Aviv 2023.
hiszpański
Los errantes. [Przeł.] A. Orzeszek. Barcelona 2019, wyd. nast.: Bogotá 2019; Ciudad de México 2020; Barcelona 2020.
japoński
Tōbōha. [Przeł.] H. Ogura. Tōkyō 2014.
kataloński
Cos. [Przeł.] X. Farré. Barcelona 2019.
koreański
Pangnangjadŭl. [Przeł.] S. Choi. Sŏul 2019, wyd. nast. tamże 2022.
litewski
Bėgūnai. Romanas. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius [2019], wyd. nast. tamże: [2020], 2022; wyd. jako dokument elektroniczny: Vilnius 2019, 1 płyta CD; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta V. Mickevičiūtė. Vilnius 2019.
malajalam
Nilaykkātta sañcāraṅṅaḷ. [Przekł. z angielskiego]. Tr̥śśūr 2020.
mongolski
Hèsüülčid. [Przeł.] R. Bulgantamir. Ulaanbaatar 2022.
niderlandzki
De rustelozen. [Przeł.] G. Pauwelijn. Breda 2011, wyd. nast.: Amsterdam 2018; Breda 2019; wyd. jako dokument elektroniczny Breda 2012.
niemiecki
Unrast. [Przeł.] E. Kinsky. Frankfurt am Main 2009, wyd. nast.: München 2011; Zürich [2019], Frankfurt am Main, Zürich, Wien 2019; Zürich 2021.
norweski
Løperne. [Przeł.] A. Szczepańska. [Heimdal] 2012, wyd. nast. Oslo 2018.
perski
Gurīzhā. [Przeł.] F. Arjmand. Teheran 2019.
portugalski
Os vagantes. [Przeł. T. Barciński]. Rio de Janeiro 2014.
Viagens. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2019, wyd. nast.: wyd. 2 Lisboa 2019, wyd. 3-9 Amadora 2019-2021, wyd. 10 Lisboa 2022, wyd. 11 tamże 2023.
Correntes. [Przeł.] O. Bagińska-Shinzato. São Paulo 2021.
rosyjski
Bieguny. [Przeł.] I. Adel'gejm. Moskva 2010, wyd. nast.: tamże 2019; Kiїv 2020; Moskva 2022.
rumuński
Rătăcitorii. [Przeł.] C. Godun. Bucureşti 2012, wyd. nast. Iaşi 2018.
serbski
Beguni. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2010, wyd. nast. tamże 2019.
słoweński
Beguni. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2010.
szwedzki
Löparna. [Przeł.] J.H. Swahn. Tollarp 2009, wyd. nast.: Linderöd 2016; Stockholm 2019, tamże 2020; wyd. jako dokument elektroniczny: Johanneshov 2009, 1 płyta CD; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A.M. Käll. Stockholm 2019, 1 płyta CD.
turecki
Koşucular. [Przeł.] N.T. Yüce. Ankara 2016, wyd. nast. tamże 2019.
ukraiński
Biguni. [Przeł.] O. Slivins'kij. Harkiv 2011, wyd. nast. Kiïv 2020.
węgierski
Nyughatatlanok. [Przeł.] P. Hermann. Budapest 2021.
wietnamski
Bieguni, những người không ngừng chuyển động. [Przeł.] V.T. Nguyễn. [Hà Nội] H. 2020.
włoski
I vagabondi. [Przeł.] B. Delfino. Milano 2019, wyd. nast.: tamże 2020; Firenze, Milano 2023.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja: M. Zadara, B. Wysocka. Reżyseria: M. Zadara. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny 2021.
filmowe
Adaptacja na motywach wątku Kunickiego pt. Zniknięcie: Scenariusz: O. Bielańska, A. Uryniak. Reżyseria: A. Uryniak. Ekranizacja 2011.
17. Prowadź swój pług przez kości umarłych. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2009, 315 s. Wyd. nast. tamże: 2015, 2017, 2021, 2022. Por. poz. ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Kulesza. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2017, plik w formacie mp3, wyd. nast. tamże 2021.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Nagrody
Nagroda Śląski Wawrzyn Literacki w 2010, nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2010, nominacja do długiej listy amerykańskiej nagrody National Book Awards w 2019.
Przekłady
albański
Kaloje plugun mbi kockat e të vdekurve. [Przeł.] A. Beqiraj. Tiranë 2020.
angielski
Drive your plow over the bones of the dead. [Przeł.] A. Lloyd-Jones. London 2018, wyd. nast.: Melbourne 2018; London 2019; New York 2019; Melbourne 2021.
baskijski
Erabili goldea hilen hezurren gainetik. [Przeł.: A. Apalauza Ollo, S. Kolaczek]. Donostia 2020.
białoruski
Vâdzì svoj plug praz kostkì mërtvyh. [Przeł.] M. Šoda. Vilnius 2018.
bułgarski
Karaj pluga si prez kostite na m”rtvite. [Przekł.] S. Borisova. Sofiâ 2013, wyd. nast. tamże: 2014, 2020.
chiński
Mi gu zhi rang. Wyd. łącznie z przekł. Czuły narrator [poz. ↑ ]pt. Mi gu zhi rang. [Przeł.:] J. He, W. Sun. Hangzhou 2021.
Zhuti huodong liguo wangzhe guhai. [Przeł.] K. Zheng. Taibei shi 2023.
chorwacki
Tjeraj svoj plug preko mrtvačkih kostiju. [Przeł.] M. Martić. Zagreb 2013, wyd. nast. Zaprešić 2021.
czeski
Svůj vůz i pluh ved' přes kosti mrtvých. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2010, wyd. nast.: wyd. 2 Brno 2017; Brno 2018.
duński
Kør din plov over de dødes knogler. [Przeł.] H.L. Tonnesen. København 2012, wyd. nast.: tamże: 2017; Nakskov 2019; København 2019; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A.-M. Johansen. København 2020.
estoński
Aja oma atra läbi koolnute kontide. [Przekł.] H. Lindepuu. Halliste 2020, wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A.-R. Margiste. Tallinn 2020.
farerski
Pløg beinagrindir teirra deyðu. [Przeł. z angielskiego] V. Streymoy. Vestmanna 2023.
fiński
Aja aurasi vainajain luitten yli. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsinki 2020.
francuski
Sur les ossements des morts. [Przeł.] M. Carlier. Lausanne 2012, wyd. nast. Paris 2014; Lausanne 2019; Paris 2020; wyd. jako dokument elektroniczny: Lausanne 2017.
grecki
Odī́gīse to alétri sou pánō apó ta ostá tōn nekrōn. [Przeł.] A. Chatzīgiannídī. Athī́na 2022.
hiszpański
Sobre los huesos de los muertos. [Przeł.] A. Murcia. México 2015, wyd. nast.: Bogotá 2015, Madrid 2016; wyd. jako dokument elektroniczny: México 2015.
islandzki
Drag plóg þinn yfir bein hinna dauðu. Skáldsaga. [Przeł.] Á. Óskarsson. Reykjavík 2022.
koreański
Chugŭn idŭl ŭi ppyŏ wiro chaenggi rŭl kkŭrŏra. [Przeł.] S. Choe. Sŏul 2020.
litewski
Varyk savo arklą per mirusiųjų kaulus. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius 2020, wyd. nast. tamże [2021], wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta R. Jokubauskaitė. Vilnius 2020.
macedoński
Teraǰ si go plugot po koskite na mrtvite. [Przeł.] L. Tanuševska. Skopǰe 2021.
niderlandzki
Jaag je ploeg over de botten van de doden. [Przeł.:] Ch. Pothuizen, D. Zijlstra. Breda 2020, wyd. nast. tamże 2021; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Beversluis. Breda 2020; wyd. jako dokument elektroniczny: Breda 2020.
niemiecki
Der Gesang der Fledermäuse. [Przeł.] D. Daume. Frankfurt am Main 2011, wyd. nast.: Zürich 2019, tamże: 2020, 2022; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Thomas.
norweski
Før plogen din over de dødes knokler. [Przeł.] J. Wiedlocha. Osla 2019, wyd. nast. tamże 2020.
perski
Gâv âhanat râ barân (bar ostoḵvân-e mordagân). [Przeł.] Â. Šokūh. Tehrân [2022 lub 2023].
Bâ gâvâhan ostoḵvân-e mordagân râ šoḵm bezan. [Przeł.z angielskiego] D. Âzīrī. Tehrân [2020].
Ostoḵvân-e mordagân râ šoḵm bezan. [Przeł.] H.M. Moṭlaq. Tehrân [2021].
Dar ostoḵvânhâ-ye mordagân. [Przeł.] K. Mīrʻabbâsī. Tehrân [2022].
portugalski
Conduz o teu arado sobre os ossos dos mortos. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2019, wyd. nast. tamże 2021, 2022.
Sobre os ossos dos mortos. [Przeł.] O. Bagińska-Shinzato. São Paulo 2019, wyd. nast. tamże 2021.
rosyjski
Vedi svoj plug po kostâm mertveco. [Przeł.] I. Adel'gejm. Moskva 2020.
rumuński
Poartă-ți plugul peste oasele morților. [Przeł.] C. Godun. Iași 2019, wyd. nast. tamże 2023.
serbski
Vuci svoje ralo po kostima mrtvih. [Przeł.] M. Markić. Beograd; Novi Sad 2014.
słowacki
Cez kosti mŕtvych pluh svoj veď. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2021.
słoweński
Pelji svoj plug čez kosti mrtvih. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2014 , wyd. nast. tamże: 2019; wyd. jako dokument elektroniczny: Ljubljana 2014, plik w formacie EPUB; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Drobne. Ljubljana 2020.
szwedzki
Styr din plog över de dödas ben. [Przeł.] H. Swahn. [Tollarp] 2010, wyd. nast. Johanneshov 2019, Stockholm 2019, tamże 2020; wyd. jako dokument elektroniczny: Johanneshov 2011.
turecki
Sür pulluğunu ölülerin kemikleri üzerinde. [Przeł.] N.T. Yüce. İstanbul 2020.
ukraiński
Vedi svìj plug ponad kistkami mertvih. [Przeł.] B. Antonâk. L'vìv 2011.
węgierski
Hajtsad ekédet a holtak csontjain át. [Przeł.] G. Körner. Budapest 2019.
włoski
Guida il tuo carro sulle ossa dei morti. [Przeł.] S. De Fanti. Roma 2012, wyd. nast.: Firenze; Milan 2020, wyd. nast. tamże 2022; wyd. jako dokument elektroniczny: Roma 2012, plik w formacie EPUB.
Adaptacje
teatralne
Olga Tokarczuk z Wałbrzycha: Gniew. Adaptacja i reżyseria: B. Frąckowiak; Prowadź nas przez kości umarłych. Adaptacja i reżyseria: Ł. Chotkowski. Wystawienie: Wałbrzych, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego 2009.
Pomórnik. Kryminał ekologiczny. Adaptacja i reżyseria: E. Sadowska. Wystawienie: Poznań, Teatr Polski 2010.
Kotlina. Adaptacja i reżyseria: A. Olsten. Wystawienie: Wrocław, Teatr Współczesny 2013.
Drive your plow over the bones of the dead. [Przeł.] A. Lloyd-Jones. Dramaturgia: S. Ejiwunmi-Le Berre, L. Cook. Reżyseria: S. McBurney. Wystawienie: Londyn, Complicité, Barbican Theatre 2023.
18. Moment niedźwiedzia. [Szkice literackie]. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2012, 190 s.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Zawartość
Heterotopie: Jak wymyślić heterotopię. Gra towarzyska; Maski zwierząt; Feralne psy; Jak powstaje płec; Darkroom post coitum; Świat jest pułapką. – Pliki podróżne: Amsterdam z trzeciego piętra, czyli miasto w rozmiarze HS; Mapy lęku, czyli nil desperandum; Pochwała pragmatyzmu; Homo sapiens non urinat ventum; Ruch drogowy, Amsterdam; Pomnik; Partia zwierząt; Ptica polonica; Liczba mnoga; Gastrogeografia; Trzecie pytanie; Inne systemy parzenia kawy; Autostrady – gra; Dwugłos; Mapy lęku; eRodzina; Toalety; Obywatele najbogatszych państw świata; Niewolnica; Pies pustelnik; Biblioteka; Niedziela służących; Fotografowanie; Czary; Gry planszowe; Muzea Watykańskie; Ogrody działkowe i pola golfowe; Przyszła archeologia; Rzeka Mao; Wydmowa wycieczka; Edukacja Chinek; Dwie Kuchnie; Czas zero; Śmieci, Śmieci. – Pstrąg w migdałach: Pstrąg w migdałach; Nieskończenie wielkie pogranicze; Mały stronniczy przewodnik po Polsce dla Niemców z racji wstąpienia Polski do Unii; Dwanaście obrazków z Wałbrzycha, Nowej Rudy i okolic; Odra; Palec, który wskazuje na Księżyc; Znowu zaczynamy przypominać plemię; Moment niedźwiedzia.
Przekłady
czeski
Okamžik medvěda. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2014.
szwedzki
Björnens ögonblick. [Przeł.] J.H. Swahn. [Linderöd] 2014.
19. Księgi Jakubowe albo Wielka podróż przez siedem granic, pięć języków i trzy duże religie, nie licząc tych małych: opowiadana przez zmarłych, a przez autorkę dopełniona metodą koniektury, z wielu rozmaitych ksiąg zaczerpnięta, a także wspomożona imaginacją, która to jest największym naturalnym darem człowieka. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2014, 903 s. Wyd. nast. tamże 2021.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czytają: J. Peszek, A. Kulesza, M. Ostaszewska, A. Ferency, M. Bonaszewski, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2020.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2014, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Nagrody
Nagroda Literacka Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 2015, Międzynarodowa Nagroda Literacka Domu Kultury i Teatru Miejskiego w Sztokholmie w 2017, Nagroda Laure-Bataillon dla najlepszej książki przełożonej na język francuski w 2019, w 2022 nominacja do finału brytyjskiej Międzynarodowej Nagrody Bookera razem z tłumaczką na język angielski J. Croft oraz nominacja do długiej listy amerykańskiej nagrody National Book Awards.
Przekłady
angielski
The books of Jacob or, A fantastic journey across seven borders, five languages, and three major religions, not counting the minor sects. Told by the dead, supplemented by the author, drawing from a range of books, and aided by imagination, the which being the greatest natural gift of any person. That the wise might have it for a record, that my compatriots reflect, laypersons gain some understanding, and melancholy souls obtain some slight enjoyment. [Przeł.] J. Croft. London 2021, wyd. nast.: Wurundjeri Country, Melbourne, Victoria 2021; New York 2022; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czytają: A.L. Rickman. G. Messer. New York 2022, tamże 2023.
chorwacki
Knjige Jakubove ili Veliko putovanje preko sedam granica, pet jezika i tri velike religije, ne računajući one male. [Przeł.] M. Martić. Zagreb 2018, wyd. nast. tamże 2019; wyd. jako dokument elektroniczny: Zaprešić 2018, plik w formacie EPUB.
czeski
Knihy Jakubowy. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2016.
francuski
Les Livres de Jakób ou Le Grand voyage à travers sept frontières, cinq langues, trois grandes religions et d'autres moindres. Rapporté par les défunts, leur récit se voit complété par l'auteure selon la méthode des conjectures puiséés en divers livres, mais aussi secourues par l'imagination qui est le plus grand don naturel reçu par l'homme. [Przeł.] M. Laurent. Lausanne 2018, wyd. nast. Paris 2019, tamże: 2021, 2022.
grecki
Ta vivlίa tou Iakṓv. Mythistόrīma. [Przeł.] A.D. Iōannídou. Athī́na 2022.
gruziński
Ts’ignebi Iak’obisa anu didi mogzauroba. Shvidi kveq’nis sazghvarta gavlit khut enasa da sam did religiashi mtsireta chautvlelad : motkhrobili ats’ gardatsvlilta mier, shevsebuli mravali poliant’idan, modziebuli da amok’rebili avt’oriseuli k’oniekt’urebit : gamdidrebuli ts’armosakhvit – k’atstatvis momadlebuli am bunebrivi nich’it. Brdzentatvis sakhsovrad, uvitstatvis shesatsnobad, mamulishviltatvis gansasjelad, mch’munvaretatvis tavshesaktsevad. [Przeł.] K. Volt’ersma. [Red.:] I. Archuashvili, R. Zekalashvili. Tbilisi 2021.
hiszpański
Los libros de Jacob o Gran viaje a través de siete fronteras, cinco lenguas y tres grandes religiones sin contar otras pequeñas. [Posłowie:] A. Murcia. [Przeł.:] A. Orzeszek, E. Rubio. Barcelona 2023, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2023, plik w formacie EPUB.
litewski
Jokūbo knygos. Romanas. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius 2022.
niemiecki
Die Jakobsbücher oder Eine grosse Reise über sieben Grenzen, durch fünf Sprachen und drei grosse Religionen, die kleinen nicht mitgerechnet. eine Reise, erzählt von den Toten und von der Autorin ergänzt mit der Methode der Konjektur, aus mancherlei Büchern geschöpft und bereichert durch die Imagination, die grösste natürliche Gabe des Menschen. Den Klugen zum Gedächtnis, den Landsleuten zur Besinnung, den Laien zur erbaulichen Lehre, den Melancholikern zur Zerstreuung. [Przeł.:] L. Palmes , L. Quinkenstein. Zürich 2019, wyd. nast. tamże 2021.
Die Jakobsbücher. [Przeł.] A. Volk. Adaptacja: J. Murawski. Reżyseria: E. Marciniak. Wystawienie: Hamburg, Thalia Theater 2021.
rosyjski
Knigi Âkova, ili Bol'šoe putešestvie čerez sem' granic, pât' âzykov i tri bol'šie religii, ne sčitaâ inyh malyh. Rasskazannoe umeršimi, avtorom že dopolnennoe metodom kon''ektury, iz množestva različnyh knig počerpnutoe, a takže podkreplennoe voobraženiem, kotoroe âvlâetsâ veličajšim darom, dannym čeloveku prirodoj. [Przeł.] I. Adel'gejm. [Przekł. tekstów poetyckich] A. Hovanski. Moskva 2023.
rumuński
Cărţile lui Iacob sau Marea călătorie peste şapte graniţe, cinci limbi şi trei religii mari, fără să le punem la socoteală pe cele mici, istorisită de cei morţi şi adăugită de autoare prin metoda conjuncturii, culeasă din multe şi felurite cărţi şi aţâţată de fantezie, care este cel mai mare har al omului : înţelepţilor întru pomenire, compatrioţilor întru reflecţiune, laicilor întru învăţătură, iar nostalgicilor întru divertisment. [Przeł.] C. Godun. Iaşi 2023.
serbski
Knjige Jakovljeve iliti Dugo putovanje preko sedam granica, pet jezika i tri velike religije, ne računajući one male o čemu pripovedaju počivši, a što je autorka nadopunila metodom konjekture, iz mnogovrsnih knjiga crpene, pride potkrepljene imaginacijom, najvećim prirodnim darom čovekovim: mudrima za podsećanje, kompatriotama za rasuđivanje, laicima za učenje, melanholicima za razonodu. [Przeł.] M. Markić. Belgrad 2017.
słoweński
Jakobove bukve ali Veliko popotovanje čez sedmero meja, petero jezikov in troje velikih ver, če sploh ne štejemo tistih malih, o katerem pripovedujejo pokojniki, pisateljica pa jih dopolni po metodi konjekture, vzeto iz veliko raznoterih bukev in oprto na domišljijo, ki je človekov največji naravni dar, modrim v spominek, rojakom v premislek, neukim v poduk, melanholikom pa v kratek čas. [Przeł.] J. Unuk. Vnanje Gorice 2017.
szwedzki
Jakobsböckerna eller Den väldiga färden över sju gränser, fem språk och tre stora religioner, de små ej att förglömma: berättad av de döda medelst en av författarinnan utarbetad metod för konjekturer, berikad av ett överdådigt urval böcker, därtill understödd av fantasien, vilken utgör naturens största gåva till mäniskan: för kloka till stöd för minnet, för patrioter till besinning, lekmän till studium, melankoliker till förströelse. [Przeł.] J.H. Swahn. Tollarp 2015 [powieść została uznana przez dziennik „Svenska Dagbladet” za jedną z najważniejszych książek roku, w 2016 autorka i tłumacz otrzymali Międzynarodową Nagrodę Literacką Domu Kultury i Teatru Miejskiego w Sztokholmie].
węgierski
Jakub könyvei avagy Nagy utazás a hét határon, öt nyelven és három nagy vallomáson át, a kisebbeket nem számolva. [Przeł.] G. Körner. Budapest 2022.
włoski
I libri di Jakub o Il grande viaggio attraverso sette frontiere, cinque lingue e tre grandi religioni, senza contare quelle minori. Narrato dai morti, e dall'autrice completato col metodo della congettura, da molti vari libri attinto e sorretto inoltre dall'immaginazione che dei doni naturali dell'uomo è il più grande. Memoriale per i saggi, riflessione per i compatrioti, istruzione per i laici, e svago per i malinconici. [Przeł.:] L. Ryba, B. Delfino. Firenze; Milano 2023.
Adaptacje
teatralne
Księgi Jakubowe. Adaptacja i dramaturgia: M. Kupryjanowicz, J. Czapliński. Reżyseria: E. Marciniak. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny im. Z. Hübnera 2016.
Die Jakobsbücher. Przeł. A. Volk. Adaptacja: J. Murawski. Reżyseria: E. Marciniak. Wystawienie: Hamburg, Theater Thalia 2021.
Księgi Jakubowe. Adaptacja sceniczna: B. Wysocka, M. Zadara. Reżyseria: M. Zadara. Wystawienie: Warszawa, Teatr Narodowy 2022.
20. Pokot. Scenariusz filmowy. [Współautor:] A. Holland. Reżyseria: A. Holland, K. Adamik. Ekranizacja (Polska, Czechy, Niemcy, Szwecja) 2017.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Agora 2017, 1 dysk optyczny (DVD).
Scenariusz na podstawie powieści Prowadź swój pług przez kości umarłych por. poz. ↑.
21. Zgubiona dusza. [Opowieść dla dzieci; ilustracje:] J. Concejo. Wrocław: Wydawnictwo Format 2017, 48 s.
Wyróżnienie jury w kategorii beletrystyka na Targach Książki dla Dzieci w Bolonii (BolognaRagazzi) w 2018.
Przekłady
angielski i chorwacki
The lost soul. {Przeł.] A. Lloyd-Jones. New York, NY 2021.
baskijski
Arima galdua. [Przeł.] I. Gracia Quintana. Barcelona 2019.
bułgarski
Izgubenata duša. [Przeł.] S. Borisova. Sofiâ 2019.
chiński
Yishi de linghun. [Przeł.] W.-Y. Lin. Taibei shi 2017.
czeski
Ztracená duše. [Przeł.] B. Doležalová. Brno 2021.
duński
Den fortabte sjæl. [Przeł.] H.L. Tønnesen. Roskilde 2020.
galicyjski
A alma perdida. [Przeł. A. Garrido González]. Barcelona 2019.
gruziński
Gzaabneuli suli. [Przeł.] G. Gok’ieli. Tbilisi 2021.
hebrajski
Nefesh avudah. [Przeł.] T. Netanel. Tel-Aviv 2022.
japoński
Maigo no tamashii. [Przeł.] H. Ogura. Tōkyō 2020.
kataloński
L'ànima perduda. [Przeł.] X. Farré. Barcelona 2019.
koreański
Irŏbŏrin yŏnghon. [Przeł.] J. Lee. Kyŏnggi-do P'aju-si 2018.
litewski
Pamesta siela. [Przeł.] B. Jonuškaitė. Vilnius 2020.
niemiecki
Die verlorene Seele. [Przeł.] L. Quinkenstein. Zürich 2019.
portugalski
A alma perdida. [Przeł.] G. Borowski. São Paulo 2020.
A alma perdida. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2020.
słowacki
Stratená duša. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2020.
słoweński
Izgubljena duša. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2023.
węgierski
Az elveszett lélek. [Przeł.] V. Kellermann. Budapest 2021.
włoski
L'anima smarrita. [Przeł.:] R. Belletti. Milano 2018, wyd. nast. tamże 2021.
22. Ahat ilī. Siostra bogów. [Libretto opery w 3 aktach]. [Muzyka:] A. Nowak. Prapremiera: Reżyser: P. Partum. Dyrygent: M. Moś. Kraków, festiwal Sacrum Profanum 2018. Wyd. Posłowie, komentarze, wybór ilustracji: Z. Mikołejko. [Tłum. libretta: A. Lloyd-Jones – angielski, ksiądz Mitrat S. Strach – staro-cerkiewno-słowiański, T. Pindel – hiszpański, R. Nava Nava – nahuatl, O. Drewnowska-Rymarz, Adam Kryszeń – akadyjski, A. Szypowska – starogrecki, łacina]. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2024, 233 s.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument audiowizualny: Ahat ilī. – Siostra bogów; Operacja opera. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 2020, Images, 1 Blu-ray + 1 booklet [zawiera rejestrację wykonania opery na festiwalu Sacrum Profanum oraz film dokumentalny „Operacja opera” w reżyserii J. Sosińskiego poświęcony kompozytorowi, A. Nowakowi. Booklet zawiera komentarz E. Szczecińskiej w języku polskim i angielskim oraz libretto w językach oryginalnych – angielskim, staro-cerkiewno-słowiańskim, hiszpańskim, nahuatl, akadyjskim, starogreckim i łacińskim – z tłumaczeniem na język polski i angielski.
Libretto wg powieści „Anna In w grobowcach świata” (poz. ↑).
W wydaniu książkowym informacja: Książka ukazuje się w dniu wręczenia Oldze Tokarczuk doktoratu honorowego przyznanego przez Senat Uniwersytetu Gdańskiego za Jej twórczość literacką oraz działalność kulturalną i społeczną – Gdańsk, 18 marca 2024.
Zawartość
Wydanie książkowe zawiera: Ahat ilī. – Siostra bogów. Sceny dramatyczne. – Ahat ilī. – Siostra bogów. Libretto. – Z. Mikołejko: Zstąpić w otchłań, zamieszkać w pieśni [komentarz].
Przekłady
Przekład libretta na akadyjski, angielski, hiszpański, łaciński, nahuatl, starocerkiewno-słowiański, starogrecki współwydane z polskim zob. wyżej.
23. Opowiadania bizarne. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, 249 s. Wyd. nast. tamże 2022.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: K. Baar, M. Bonaszewski, M. Cielecka, R. Jarociński, F. Kosior, M. Kowalik, K. Kuboth-Schuchardt, D. Stenka, W. Zborowski oraz O. Tokarczuk [opowiadanie „Wizyta”]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, 1 płyta CD w formacie mp3, .
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Zawartość
Zielone dzieci; Przetwory; Szwy; Wizyta; Prawdziwa historia; Serce; Transfugium; Góra Wszystkich Świętych; Kalendarz ludzkich świąt.
Przekłady
bułgarski
Čudati razkazi. [Przeł.] S. Borisova. Sofiâ 2021.
chiński
Guaidan gushi ji. [Przeł.] Y. Li. Hangzhou 2020, wyd. nast. tamże: 2021, 2024.
Guaidan gushi ji [Przeł.] K. Zheng. Taibei shi 2022.
chorwacki
Bizarne pripovijesti. [Przeł.] M. Martić. Zagreb 2021.
czeski
Bizarní povídky. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2020, wyd. nast. tamże 2021.
duński
Bizarre fortællinger. [Przeł. H.L. Tønnesen]. København 2022; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A.-M. Johansen. København 2022.
francuski
opowiadania Zielone dzieci: Les enfants verts ou Le récit de singuliers événements survenus en Volhynie, consignés par William Davisson, médecin de sa Majesté le roi Jean II Casimir. [Przeł.] M. Carlier. Lille 2016.
Histoires bizarroïdes. [Przeł.] M. Laurent. Paris, Lausanne 2020.
macedoński
Bizarni raskazi. [Przeł.] L. Tanuševska. Skopǰe 2022.
niemiecki
Die grünen Kinder. Bizarre Geschichten. [Przeł.] L. Quinkenstein. Zürich 2020, wyd. też jako dokument elektroniczny.
norweski
Bisarre fortellinger. [Przeł. J. Wiedlocha]. Oslo 2020, wyd. nast. tamże 2021.
perski
Bačeh'hâ-ye sabz. [Przeł.] K. Mīrʻabbâsī. Tehrân [2022].
portugalski
Histórias bizarras. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2022, wyd. nast. tamże 2022.
rosyjski
Dikovinnye istorii. [Przeł. I. Adel'gejm]. Moskva 2019, wyd. nast. Kiїv 2020.
rumuński
Povestiri bizare. [Przeł.] C. Godun. Iași 2020.
serbski
Bizarne priče. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2020, wyd. nast. tamże 2021;wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Tomić. Beograd 2020, 1 płyta CD.
słoweński
Bizarne zgodbe. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2020, wyd. nast. tamże 2021; wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2021.
ukraiński
Himernì opovìdannâ. [Przeł.: V. Dmitruk]. Kiïv 2020.
węgierski
Bizarr történetek. [Przeł.] N. Petneki. Budapest 2019, wyd. nast. tamże 2021.
Adaptacje
teatralne
opowiadania Transfugium: Oprac. tekstu i reżyseria: K. Rekowski. Wystawienie: Kalisz, Teatr im. W. Bogusławskiego, Scena Kameralna 2019.
24. Profesor Andrews w Warszawie; Wyspa. [Opowiadania]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, 75 s. Wyd. nast. tamże: 2022, 2023. Zob. poz. ↑, ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, pliki w formacie MOBI, EPUB.
25. Czuły narrator. [Eseje]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2020, 292 s. Wyd. nast. tamże 2022.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta Olga Tokarczuk. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2021, plik w formacie mp3 [zawiera także oryginalne nagranie mowy noblowskiej z 7 XII 2019 w Akademii Szwedzkiej w Sztokholmie].
Zawartość
Ognozja; Ćwiczenia z obcości; Maski zwierząt; Niesamowity tygiel braci Quay, londyńskich alchemików filmu; Prace Hermesa, czyli jak tłumacze codziennie ratują świat; Palec w soli, czyli Krótka historia mojego czytania; O daimonionie i innych motywacjach pisarskich; Wykłady łódzkie Psychologia narratora; Psychologia literackiego stwarzania świata. Jak powstały Księgi Jakubowe; Przypadek Duszejko. Postaci literackie; Kraina Metaksy; Czuły narrator .
Przekłady
bułgarski
Čuvstvitelniât razkazvač. Eseta. [Przeł.:] K. Krumov, S. Borisova. Sofiâ 2021.
chiński
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł.↑ pt. Yigui. [Przeł.:] Z. Zhao, X. Cui. Hangzhou 2020.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. ↑ pt. Shijie shang zui chou de nüren. [Przeł:] Y. Mao, Ch. Fang. Hangzhou 2021.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. ↑ pt. Guaidan gushi ji. [Przeł.] Y. Li. Hangzhou 2021.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. ↑ pt. Mi gu zhi rang. [Przeł.] J. He. Hangzhou 2021.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. ↑ pt. Shijie fenmu zhong de Anna Yin. [Przeł.] X. Lin. Hangzhou 2021.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. ↑ pt. Wan‘ou yu zhenzhu. [Przeł.] Z. Zhang. Hangzhou 2021.
czeski
Vnímavý vypravěč. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2022.
fiński
eseju Ognozja: Ognosia. Essee. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsinki; Porvoo 2023.
francuski
Le tendre narrateur. Discours du Nobel et autres textes. [Przeł.] M. Laurent. Paris; Lausanne 2021.
hiszpański
Tierno narrador. [Przeł.] ? Viña del Mar, Chile 2021.
japoński
Yasashii katarite : Nōberu Bungakushō kinen kōen. [Przeł.:] H. Ogura, K. Kuyama. Tōkyō 2021.
koreański
Tajŏnghan sŏsulcha. [Przeł.] S. Ch'oe. Sŏul 2022.
litewski
Jautrusis pasakotojas. Esė. [Przeł.:] R. Strielkūnas, B. Jonuškaitė, V. Jarutis. Vilnius 2021.
niderlandzki
De tedere verteller. Essays. [Przeł.:] Ch. Pothuizen, D. Zijlstra. Breda 2023.
niemiecki
Der liebevolle Erzähler . Vorlesung zur Verleihung des Nobelpreises für Literatur. Mit dem Essey: Wie Übersetzer die Welt retten . [Przeł.] L. Palmes. Zürich [2021 ?].
Übungen im Fremdsein. Essays und Reden. [Przeł.:] B. Hartmann, L. Palmes, L. Quinkenstein. Zürich 2021.
słoweński
Pozorni pripovedovalec. [Przekł. i przedmowa:] J. Unuk. Ljubljana 2022.
26. Znikanie pani B. Scenariusz noweli filmowej. [Współautorka:] A. Kazejak. Reżyseria: A. Kazejak. Ekranizacja (łącznie z 4 innymi nowelami pt. Erotica 2022) 2020.
27. Empuzjon. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2022, 400 s.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2022 , plik w formacie EPUB, MOBI.
Przekłady
czeski
Empusion. Přírodně-léčivý horor. [Przeł. P. Vidlák. Brno 2023.
duński
Empusion. En naturhelbredelseshorror. [Przeł,:] J. Preis, J.H. Monrad. København 2024.
niderlandzki
Empusion. Een natuurgeneeskundig griezelverhaal. [Przeł.] K. Lesman. Amsterdam 2023.
niemiecki
Empusion. Eine natur(un)heilkundliche Schauergeschichte. [Przeł.:] L. Palmes, L. Quinkenstein. Zürich 2023, wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: T. Weisschnur. Berlin 2023, plik w formacie mp3.
portugalski
Empúsio. Romance de terror naturopático. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Lisboa 2023.
serbski
Empuzion. Naturopatski horor. [Przeł.]M. Markić. Beograd 2023.
słowacki
Empúzion. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2023.
szwedzki
Empusion. Naturläkande skräck. [Przeł.] J.H. Swahn. Stockholm 2023.
Adaptacje
Empuzjon. Adaptacja i reżyseria: R. Talarczyk. Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego w kooprodukcji z: Warszawa, Teatr Studio 2023 toż: Wrocław, Instytut im. J. Grotowskiego 2023.
28. Pan Wyrazisty. [Opowieść; ilustracje:] J. Concejo. Wrocław: Wydawnictwo Format 2023, 64 s.
Przekłady
bułgarski
Gospodin Izrazitelen. [Ilustracje:] J. Konseho. [Przeł.] K. Krumov. Sofiâ 2023.
duński
Hr. Tydelig. [Ilustracje:] J. Concejo. [Przeł.:] J. Preis , J.H. Monrad. Roskilde 2023.
koreański
Irhŏbŏrin ŏlgul. [Ilustracje:] J. Concejo. [Przeł.] J. Lee. Sŏul 2023.
niemiecki
Herr Unverwechselbar. [Ilustracje:] J. Concejo. [Przeł.] L. Quinkenstein. Zürich 2023.
serbski
Gospodin Razgovetni. [Ilustracje:] J̌. Konseho. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2023.
włoski
Il signor Mirabile. [Ilustracje:] J. Concejo. [Przeł.] R. Belletti. Milano 2023.
Wybory utworów literackich w przekładach
chorwacki
• Ormar. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. Zagreb 2003.
macedoński
• Son za nedofatlivoto mesto. Fragmenti od sovremenata polska proza. Tokarčuk, Hvin, Stašuk. Skopje 2006.
niemiecki
• Der Schrank. Erzählungen. [Przeł.] E. Kinsky. Stuttgart, München 2000, wyd. nast.: München 2001; Zürich [2020].
Przekłady utworów literackich w antologiach zagranicznych
• Antologie literatur visegrádských zemí = A visegrádi országok irodalmi antológiája = Antologia literacka państw wyszehradzkich = Literárna antológia krajín Vyšehradskej skupiny = [Literary anthology of Visegrad 4 countries]. [Red.:] I. Rodrigez, P.B. Pál, P. Marciszuk, I. Martinová. Budapest 2007 [teksty w języku czeskim, polskim, węgierskim, słowackim, angielskim]; Die schönen Überbleibsel nach dem Ende der Welt. Sudeten, literarisch = Piękne resztki po końcu świata. Sudety literackie = Krásné relikty po konci svĕta. Sudety literárně. [Oprac.:] J. Bernig, W. Browarny, Ch. Prunitsch. Dresden 2017 [teksty w języku niemieckim, polskim, czeskim].
angielski
• In our own words. Vol. 5. Essays, lyrics, poetry and verse. [Oprac.:] M.P. Weaver. Cary 2004.
• May Day. Young literature from the ten new member states of the European Union. [Oprac.] Z. Kovács. Luxemburg 2005.
• The third shore. [Oprac.:] A. Schwarz, L. Von Flotow. Evanston, Ill. 2006, wyd. nast. Single (Irlandia) 2007.
• Elsewhere. Stories from small town Europe. [Oprac.:] M. Crossan. Manchester 2007.
• Best European fiction 2011. [Oprac.:] A. Hemon. Champaign, Ill., London, Dublin 2010.
• The Best Short Stories 2022. The O. Henry Prize Winners. New York 2022.
białoruski
• Sučasnaja pol’skaja p’esa. [Red.:] V.A. Grybajly. Mìnsk 2002, wyd. nast. Mìnsk 2003.
• Babìlënskaâ biblioteka. Mìnsk 2007.
• Dvaccac’ pol’skìch apavâdan’nâŭ. [Oprac.:] A. Hadanovìč. Mìnsk 2007.
• Zlačynstva, sèr! Zbornìk dètèktyŭnaga apavâdannâ. Peraklady. [Wybór i przekł.:] G. Ânkuta. Mìnsk 2013.
bułgarski
• Lûbimi polski avtori i tvorbi. Izbrani studentski prevodi = Ulubieni polscy autorzy i dzieła. Wybrane tłumaczenia studenckie. [Red.:] M. Grigorova. Veliko T”rnovo 2014.
chorwacki
• Orkestru iza leđa. [Oprac.:] I.V. Bolt, D. Nowacki. Zagreb 2001.
• Festival! Antologija europske kratke priče. [Oprac.] R.S. Bodrožic. Zagreb 2011.
fiński
• Ruoka. [Tłum.] T. Kärkkäinen. Helsinki 2013.
francuski
• Le tendre narrateur. Discours du Nobel et autres textes. [Przeł.] M. Laurent. Paris 2021.
• [Mille neuf cent quatre-vingt neuf] 1989. Paris 2009.
hiszpański
• Elogio del cuento polaco. [Wybór i przekł.:] S. Pitol, R. Mendoga. México 2012.
japoński
• Poketto-no naka-no Tōō bungaku. Yokohama 2006.
• Tōō-no sōzōryoku: Gendai tōō bungaku gaido. [Red.:] M. Nishi, M. Numano, A. Oku. Kyōto 2016.
niemiecki
• Ich trage das Land. [Oprac.:] B. Newirth. Klagenfurt 1996.
• Trialog IV. Deutschland, Frankreich, Polen. [Red.:] B. Baumann [i in.]. Eggingen 1998.
• Landschaften und Luftinsel. [Oprac.:] A. Markiewicz. München 2000.
• Neue Geschichten aus der Pollakey. [Oprac.:] B. Helbig-Mischewski, K.M. Załuski. [Red.:] J. Arlt. Jestetten 2000.
• Polnische Literatur und deutsch-polnische Literaturbeziehungen. [Oprac.:] M. Kneipp, M. Mack [przy współpracy:] K. Götz, R. Schliephacke. Berlin 2003.
• Mein Schlesien – meine Schlesier. Zugänge und Sichtweisen. Teil 2. [Oprac.:] M. Halub, M. Weber. Leipzig [2014].
rosyjski
• Inostrannaâ literatura. [Wybór:] K. Starosel’skaâ. Moskva 2006.
szwedzki
• Polen berättar. [Red.:] I. Grönberg, S. Ingvarsson. Stockholm 2005 , wyd. nast. tamże 2019; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Bergström. Enskede 2006.
turecki
• Kehribar ülkesinden yeni öyküler. Çağdaş Polonya edebiyatı antolojisi . [Red.:] N. Yüce. İstanbul 2014.
węgierski
• Huszadik századi lengyel novellák. [Oprac.:] L. Pálfalvi. Budapest 2007.
wietnamski
• Ngày tình nhân cuối cùng: Truyện ngắn Ba Lan chọn lọc. Hồ Chí Minh 2012.
• Viết & đọc. Chuyên đề mùa hạ 2020. [Przeł.: C.T. Nguyễn, M.Q.Phạm]. H. 2020 .
włoski
• Cinque letterature oggi. [Oprac.:] A. Cosentino. Udine 2002.
• Racconti spirituali. [Red.] A. Bonaiuto. Torino 2020.
Montaże utworów
• Szkic do spektaklu. Scenariusz i reżyseria: A. Stawiak. Wystawienie: Wałbrzych, Teatr Antrakt przy Wałbrzyskim Ośrodku Kultury 2003.
• Olga Tokarczuk z Wałbrzycha. Wystawienie: Wałbrzych, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego 2011 [projekt złożony z adaptacji „Prowadź swój pług przez kości umarłych” pt. Gniew zob. poz.↑ oraz instalacji „Prowadź nas przez kości umarłych” Łukasza Chotkowskiego (na podstawie także: Anna In w grobowcach świata (poz. ↑), Bieguni (poz. ↑), Gra na wielu bębenkach (poz. ↑) oraz tekstów E. Jelinek)].
• Być tam, gdzie się nie jest. Scenariusz w formie monodramu na podstawie fragmentów książek O. Tokarczuk: „Dom dzienny, dom nocny”, „Podróż ludzi księgi” oraz „Bieguni”: M. Łągiewka. Reżyseria: M. Łągiewka. Wystawienie: Szczecin, Teatr Lalek „Pleciuga” 2021 [spektakl realizowany w ramach Stypendium Twórczego Miasta Szczecin].
Prace redakcyjne
1. Mały angielsko-polski słownik przysłów. Red. i oprac. O. Tokarczuk. [Wałbrzych:] Unus 1993, 180 s.
2. A. Samuels, B. Shorter, F. Plaut: Krytyczny słownik analizy Jungowskiej. Tłum.: W. Bobecki, L. Zielińska. [Red. i oprac. O. Tokarczuk]. Wałbrzych: Unus 1994, 242 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 2011.
Autor o sobie
• Jak powstały „Księgi Jakubowe”. „Książki. Magazyn do Czytania” 2015 nr 3.
Wywiady
• Najważniejsza jest opowieść. Rozm. K. Maliszewski. „Nowy Nurt” 1994 nr 16.
• Jest jakiś wyraźny wzór nad nami. Rozm. A. Kosińska. „Dekada Literacka” 1995 nr 3.
• Zdarzyło się i już. Rozm. M. Urbanek. „Polityka” 1995 dod. „Polityka – Kultura” nr 5.
• Mogę przestać pisać. Rozm. K. Maliszewski. „Odra” 1996 nr 4.
• Nie tu i nie teraz. [Cz. 1]. Rozm.: P. Czapliński, P. Śliwiński. „Arkusz” 1996 nr 2, przedruk łącznie z cz. 2 pt. Chciałabym pilnować środka. Rozmowa z O. Tokarczuk. (Cz. 2) w: P. Czapliński, P. Śliwiński: Kontrapunkt. Poznań 1999.
• Czas Olgi. Rozm. J. Sobolewska. „Życie” 1997 nr 241.
• Jesteśmy księgą. Rozm. U. Smoktunowicz. „Kartki”, Białystok 1997 nr 1 (14).
• Kwestia postrzegania. Rozm. A. Koss. „Kresy” 1997 nr 24.
• Nie chcę tworzyć nowych bytów – rozmowa z Olgą Tokarczuk. Rozm. E. Waszczuk. „Pro Arte” 1997 nr 6.
• Nie ma mnie jednej. Rozm. J. Baran. „Sycyna” 1997 nr 24.
• Podziemne rzeki. Rozm. G. Łęcka. „Polityka” 1997 nr 4, przedruk w: G. Łęcka: Salon literacki. Warszawa 2000.
• „Sny są ważną sferą życia...” = „Träume sind eine wichtige Sphaere des Lebens...”. Rozm. J. Buesser. „Wir”, Berlin 1997 nr 4 [tekst w języku polskim i niemieckim].
• Drugie stworzenie świata. („Deus Ex” Olgi Tokarczuk i „Winniczki, kałuże, deszcz...” Pawła Huelle). Rozm. M. Szyłak. „Graffiti” 1998 nr 2.
• Radość narracji. (Rozmowa z Olgą Tokarczuk). Rozm. S. Bereś. „Dykcja” 1998 nr 9/10.
• Robię porządki w rzeczywistości. Rozm. M. Cichy. „Gazeta Wyborcza” 1999 nr 231.
• Tyle zła w imię miłości… Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 1999 nr 249.
• Zmarszczki świata. Rozm.: J. Klejnocki, J. Sosnowski. „Polityka” 1999 nr 14.
• Źle się uczyłam historii. Rozm. W. Chmielewski. „Rzeczpospolita” 1999 nr 58.
• Tajemne porządki świata. Rozm. S. Bereś. „Odra” 2000 nr 7/8 [dot. głównie: Dom dzienny, dom nocny].
• Wracaj do nas, jak tylko będziesz mogła. „Tytuł” 2000 nr 3.
• Kicz nie musi być słodki. Rozm. M. Michalska. „Gazeta Wyborcza” 2002 nr 220.
• Komfort wolności. Rozm. B. Dudko. „Kartki”, Białystok 2002 nr 27.
• Nigdy nie płakałam nad żadną postacią. W: S. Bereś: Historia literatury polskiej w rozmowach. XX-XXI wiek. Warszawa 2002.
• Bez szufladek. Rozm. K. Bany. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 2003 nr 120.
• „Nie wyobrażam sobie świata, w którym ludzie odmówią kontaktu z literaturą…” Rozm.: M. Wietrzyk, P. Urbaniak. „Pro Libris” 2003 nr 2.
• Preteksty do snucia opowieści. Rozm. I. Smolka. „Nowe Książki” 2004 nr 8.
• Sztuka dobrego umierania. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 2004 nr 208 [dot. gł.: Ostatnie historie].
• „Moja książka jest celebracją śmierci”. Rozm. A. Wojciechowska. „Orbis Linguarum” 2005 vol. 29.
• O psiej psyche. W: O psach, kotach i aniołach. Rozmawia J. Srzałka. Komentuje Z. Bauman. Kraków 2006, wyd. nast. tamże: wyd. 2 zmienione 2009, [wyd. 3] 2017.
• Pisze się i idzie dalej. Rozm. A. Kołodyńska. „Gazeta Wyborcza” 2006 nr 210 [dot.: Anna In w grobowcach świata].
• Śpiew o zaginionej bogini. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 2006 nr 235 [dot.: Anna In w grobowcach świata].
• Bieguni. Rozm. K. Dunin. „Gazeta Wyborcza” 2007 nr 246 dod. „Wysokie Obcasy” nr 42.
• Chroń, Panie, opowiadanie. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Lampa” 2007 nr 9.
• Czuję się niewiarygodnie w świecie. Rozm. S. Bereś. „Dziennik” 2007 nr 233 [dot.: Bieguni].
• Podróże stateczne i niestateczne. Rozm.: K. Janowska, P. Mucharski. „Gazeta Wyborcza” 2007 nr 128.
• Jestem okiem i uchem. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Gazeta Wyborcza” 2008 nr 217 [dot.: Bieguni].
• Własny pokój: Nike 2008. Rozm. K. Kubisiowska. „Tygodnik Powszechny” 2008 nr 42.
• Błąd w oprogramowaniu świata. „Polityka” 2009 nr 45 [dot. m.in.: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
• Mamy obsesję hierarchiczności. „Dziennik Gazeta Prawna” 2009 nr 233 [dot.: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
• Na barykadzie. Rozm. K. Janowska. „Zwierciadło” 2009 nr 12 [dot. pojęcia wolności].
• Zbrodnia i astrolożka. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Gazeta Wyborcza” 2009 nr 45 dod. „Duży Format” nr z 19 XI [dot.: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
• Dziś wolno mi więcej. Rozm. N. Kuc. „Twój Styl” 2010 nr 5.
• Na kontrze. Rozm. I. Ostrowska. „Czas Kultury” 2010 [nr] 4 [dot. inscenizacji: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
• Niekończąca się podróż. W: M. Wilk: W biegu … książka podróżna. Rozmowy z pisarzami (i nie tylko). Kraków 2010.
• Olga Tokarczuk i syndrom Waldka D. Rozm. W. Nowak. „Wysokie Obcasy Extra” 2010 nr 2.
• Proszę o miejsce dla odmieńców. Rozm. M. Jędrysik. „Gazeta Wyborcza” 2010 nr 106.
• Rozmowa z O. Tokarczuk. Rozm. R. Kraszewska. „Znaj” 2010 nr 6.
• Świat ambon. Rozm. K.E. Wieliczko. „Krytyka Polityczna” 2010 [nr] 20/21.
• Awantura o kury. Rozm. K. Kubisiowska. „Tygodnik Powszechny” 2012 nr 15 [dot. stosunku ludzi do zwierząt w związku z wydaniem: Moment niedźwiedzia].
• Pejzaż horyzontalny. Rozm. R. Rient. „Zwierciadło” 2012 nr 3.
• Nigdy nie zgodzę się z tym, że w literaturze zostało opowiedziane „wszystko”... Rozm. A. Bienias. „Fraza” 2013 nr 3.
• Historię trzeba opowiadać na nowo. Rozm. M. Nogaś. „Tygodnik Powszechny” 2014 nr 21 dod. „Conrad Festiwal” [dot. m.in.: Księgi Jakubowe].
• Pisząc „Księgi Jakubowe”, na sześć lat przeniosłam się w XVIII wiek … „Nowa Trybuna Opolska” 2014 nr 298.
• Tęsknota za herezją. Rozm M. Sadowska. „Newsweek Polska” 2014 nr 43.
• Tokarczuk: Wrocław? Bliżej Monachium niż Berlina. Rozm. M. Piekarska. „Gazeta Wyborcza” 2014 nr 285 dod. „Wrocław”.
• Tropem herezji. Rozm. T. Stawiszyński. „Tygodnik Powszechny” 2014 nr 42 [dot.: Księgi Jakubowe].
• Zmieniam się, więc jestem. Rozm. A. Jasińska. „Twój Styl” 2014 nr 12.
• Brakujące światy. Rozm. D. Foks. „Tygodnik Powszechny” 2015 nr 44.
• Ludzie, nie bójcie się! Rozm. D. Wodecka. „Gazeta Wyborcza” 2015 nr 237.
• Olga Tokarczuk: Idą ciężkie czasy. Rozm. M. Piekarska. „Gazeta. Wyborcza” 2015 nr 289.
• Przeniosłam się do XVIII wieku. Rozm. D. Nowicka. „Polska. Metropolia Warszawa” 2015 nr 8 dod. „Polska Café” [dot.: Księgi Jakubowe].
• „Seit diesem Moment hat sich die Welt erneuert, sie ist jetzt für immer anders”. Olga Tokarczuk im Gespräch mit Stephan Wolting. W: Deutschland- und Polenbilder in der Literatur nach 1989. Mit 6 Abbildungen. Göttingen 2015 .
• To nie jest kraj dla heretyków. Niesamowita i pouczająca odyseja Jakuba Franka. Rozm. D. Wodecka. „Gazeta Wyborcza” 2015 nr 19 [dot.: Księgi Jakubowe].
• Tokarczuk: To ja jestem patriotką. Rozm. M. Piekarska. „Gazeta Wyborcza” 2015 nr289 dod. „Wrocław”.
• Jedyny Żyd, który żył jak Pan. Z Olgą. Tokarczuk, P. Maciejką oraz z A. Pankiem rozm. M. Garlińska i M. Koryciński. „Fragile” 2016 nr 4.
• Literatura, czyli odwieczny fejsbuk. Rozm. J. Koźbiel. „Więź” 2016 nr 1.
• Połączyć wewnętrzne światy. Rozm. J. Koźbiel. W tejże: Słowo i sen. Pruszków 2016.
• Walka o przeszłość. Rozm. J. Sobolewska. „Polityka” 2016 nr 24.
• Diabelskie poczucie bezsilności. Rozm. A. Pawlicka. „Newsweek Polska” 2017 nr 9.
• „Pokot” to thriller, rasowy kryminał. Rozm.: J. Antczak, Ł. Śmigiel. „Polska Metropolia Warszawska” 2017 nr 15.
• Świat stał się brzydki. „Polityka” 2017 nr 31.
• Jak zaśpiewać Tokarczuk. Rozm. M. Nogaś. „Gazeta Wyborcza” 2018 nr 214 [dot. libretta opery „Ahat ilī. Siostra bogów” na podstawie powieści „Anna In w grobowcach świata”].
• Nasz bizarny świat. Rozm. A. Pawlicka. „Newsweek Polska” 2018 nr 18/19 [dot.: Opowiadania bizarne].
• Perspektywy z londyńskiej taksówki. Z Olgą Tokarczuk, laureatką The Man Brooker International Prize 2018, rozmawia M. Nogaś. „Gazeta Wyborcza” 2018 nr 121 [w związku z. nagrodą dla powieści „Bieguni”].
• Światy bizarne. Rozm. K. Kubisiowska. „Tygodnik Powszechny” 2018 nr 14 [dot.: Opowiadania bizarne].
• Uczucie dziwnego niepokoju. Rozm. N. Szostak. „Gazeta Wyborcza” 2018 nr 99.
• Fantastyka powinna walczyć o swoje. Wywiad z Olgą Tokarczuk. [Rozm.M. Hernes]. „Nowa Fantastyka” 2019 nr 7.
• Jestem sroka Olga. Z Olgą Tokarczuk, laureatką Literackiej Nagrody Nobla za rok 2018 rozm. M. Nogaś. „Książki. Magazyn do czytania” 2019 nr 6.
• Nawet moje włosy są już polityczne. Z Olgą Tokarczuk tuż przed wręczeniem literackiego Nobla rozmawia M. Nogaś. „Gazeta Wyborcza” 2019 nr 285.
• Postacie na wolności. Rozm. M.P. Markowski. „Tygodnik Powszechny” 2019 nr 45.
• Robię porządki. Z Olgą Tokarczuk rozmawiali M. Cichy i W. Nowak. „Gazeta Wyborcza” 2019 nr 239 dod. specjalny „Nasza Tokarczuk”.
• Olga Tokarczuk. Pisanie jest dla mnie stanem nieustannej uwagi. W: M. Nogaś: Z niejednej półki. Wywiady. Warszawa 2020.
• Staram się nie marnować papieru. Nobel dla Polki . Rozm. S. Komaiszko. „Wprost” 2020 nr 42.
• Oŝe ne e zaginala. Razgovori s polski intelektualci : Rišard Krinicki, Eva Lipska, Zigmunt Bauman, Andžej Hvalba, Mihal Rušinek, Danuta Valensa, Olga Tokarčuk, Sebastian Kudas, Andžej Franašek, Irena Gruždinska, Marek Bienčik, Kristina Stronček, Adam Zagaevski, Marčin Âvorski, Vojčeh Galonzka. [Rozm.] M. Bodakov. Sofiâ 2021.
• Czuły narrator w trybie wojennym źle się czuje. Rozm. T. Lis. „Newsweek Polska” 2022 nr 21 [dot.: Czuły narrator].
• Czy będą mnie podziwiać? Z Olgą Tokarczuk, pisarką i z Joanną Concejo, ilustratorką i graficzką rozmawia Michał Nogaś. „Książki. Magazyn do czytania” 2022 nr 6.
• Słowo i płeć. Rozmowy Janiny Koźbiel. Pruszków 2022 [tu wywiad także z O. Tokarczuk].
• W poszukiwaniu lustra. Rozm. M. Nogaś. „Gazeta Wyborcza” 2022 nr 117 [dot. Empuzjon].
• Shared heritage – den Osten übersetzen. Gespräch mit Olga Tokarczuk, Lisa Palmes und Lothar Quinkenstein, Weimar, 1. November 2022. Oldenburg [2023].
Słowniki i bibliografie
• Strona internetowa: Zob. link [dostęp 4 maja 2024].
• Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2 . Warszawa 2000 (M. Jentys).
• A. HEIDINGER: Olga Tokarczuk. Zestawienie bibliograficzne w wyborze za lata 1993-2022. Wałbrzych: Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna „Biblioteka pod Atlantami” w Wałbrzychu 2024 , 148 s.
Ogólne
Książki
• A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Olga Tokarczuk. Red.: E. Kalinowska-Styczeń, I. Kaluta. [Przeł.] A. Volk. Kraków: Villa Decius. Arbeitsgruppe Literatur Polska 2000 2000, 23 s. [zawiera także fragment prozy O. Tokarczuk i recenzji jej utworów].
• Światy Olgi Tokarczuk. Studia i szkice. Pod red. M. Rabizo-Birek, M. Pocałuń-Dydycz i A. Bieniasa. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego; Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne „Fraza“ 2013, 380 s.
Zawartość
O. Tokarczuk: Palec w soli, czyli Krótka historia mojego czytania. – I. Syntezy: M. RABIZO-BIREK: Jeśli znajdziesz swoje miejsce będziesz nieśmiertelna; L. WICKOWSKA-MACIĄG: Pomiędzy metafizyką a codziennością. Bohaterki Olgi Tokarczuk jako Hestie (na podstawie powieści napisanych przed rokiem 2000); K. STARZYK: Kobiety w światach Olgi Tokarczuk; R. MAGRYŚ: Libido i kompleks Edypa w wybranych utworach Olgi Tokarczuk; I. WRÓBEL: Źródła i funkcje niezwykłości, fenomenów i kuriozów w powieściach. – II. Interpretacje: A. BIENAS: Z drugiej strony luster. Uwagi o debiucie poetyckim Olgi Tokarczuk; M. NALEPA: Demony, duchy i potworki, czyli kłopoty z dorastaniem; M. POCAŁUŃ-DYDYCZ: Dojrzewanie Erny i dziecięca pierwotność, czyli dwa obrazy kobiecości w „E.E.”; M. RABIZO-BIREK: Twórca i niszczyciel – czas w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”; K. MACIĄG: „Lalka” perłą jest!; M. RABIZO-BIREK: Pierwsze i drugie czytanie „Ostatnich historii”; M. DUL-KUŹNIAR: „Anna In w grobowcach świata” – Olgi Tokarczuk przepisywanie mitu; O. WERETIUK: Olgi Tokarczuk „przesunięcie znaczenia i uwagi z człowieka na to, co nie jest człowiekiem” w powieści „Prowadź swój pług przez kości umarłych”; J. WOLSKI: „Obrazek jak z dziwacznej bajki”. Olga Tokarczuk w Szwajcarii. – III. W prawieku: M. NALEPA: Gra w światy Olgi Tokarczuk; S. BARAN: Labirynt jako doświadczenie inicjacyjne na podstawie powieści „Prawiek i inne czasy”; M. JARMUSZ: Imitacja magiczności w „Prawieku i innych czasach”; K. KRZYSZTOŃ: Metafora – sposób kształtowania świata przedstawionego w powieści „Prawiek i inne czasy”]. – IV. Zbiorowy portret Olgi Tokarczuk. (Zebrał, opracował, wstępem i biogramami opatrzył A. Bienias). – V. Teksty prozatorskie i poetyckie Olgi Tokarczuk, opublikowane przed debiutem powieściowym. (Wybór O. Tokarczuk, zebrał i spisał A. Bienias). – VI. Bibliografia rozproszonych tekstów Olgi Tokarczuk (teksty opublikowane w prasie, antologiach, wstępy do książek i katalogów). Oprac. A. Bienias.
• M. JANACHOWSKA-BUDYCH: Gedächtnismedium Literatur. Zur Wirkung der Literatur in der Erinnerungskultur am Beispiel der Werke von Elfriede Jelinek und Olga Tokarczuk. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza 2014, 184 s. Język, Kultura, Komunikacja, 14.
• M. ŚWIERKOSZ: W przestrzeniach tradycji. Proza Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk w sporach o literaturę, kanon i feminizm. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN; Stow. Pro Cultura Litteraria 2014, 388 s. Lupa Obscura.
• K. KANTNER: Jak działać za pomocą słów? Proza Olgi Tokarczuk jako dyskurs krytyczny. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas” 2019, 329 s. Modernizm w Polsce. Studia nad nowoczesną polską literaturą, sztuką, kulturą i myślą humanistyczną, 61.
• K.A. KŁOSIŃSKI: Quoquo (dokądkolwiek). Lublin: Marginalia Pracownia Edytorska 2020, 75 s.
• D. MUNTEAN: Călătorind prin vremi cu Olga Tokarczuk = Wandering through times with Olga Tokarczuk. [Przeł. na angielski] Z. Diaconescu. Cluj-Napoca: Editura Mega 2020, 150 s. [tekst w języku rumuńskim i angielskim].
• Czytając Olgę Tokarczuk. Publikacja towarzysząca nadaniu Oldze Tokarczuk doktoratu honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. [Red.: K. Uczkiewicz, P.J. Fereński]. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2022, 191 s.
• Olga Tokarczuk. Comparative perspectives. [Red.:] L. Wiśniewska, J. Lipski. New York, NY: Routledge 2023, 157 s.
Zawartość
R. Pokrywka: Olga Tokarczuk and Daniel Kehlmann. Genres, themes, languages, and positions in the literary field; M. Moch: On the borderland of Judaism, Islam and Christianity. Unorthodox religious experience in Olga Tokarczuk’s „The books of Jacob” and Milorad Pavić’s „Dictionary of the Khazars”; M. Stanisz: Integrating narratives. The art of storytelling according to Isaac Bashevis Singer and Olga Tokarczuk; M. Stanisz: Found souls. Olga Tokarczuk meets Joanna Concejo; M. Stanisz: Heterotopias in the prose of Olga Tokarczuk. The literary images of „Cabinets de Curiosités” and scientists’ study rooms in the context of the visual arts; L. Wiśniewska: Metamorphoses of myths in „Anna In in the tombs of the world”.
• J. POMORSKI: Polish theory of history and metahistory in Topolski, Pomian, and Tokarczuk. From Hayden White and beyond. Milton: Taylor & Francis Group 2023, 250 s., wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2023, plik w formacie EPUB.
Artykuły
• A. FRANASZEK: Oczy Olgi T. „NaGłos” 1995 nr 21, przedruk w tegoż: Była sobie raz krytyka. Katowice 2003.
• E. KRASKOWSKA: Czas Olgi. „Arkusz” 1996 nr 12.
• D. MATERSKA, E. POPIOŁEK: Czas Tokarczuk. „Wiadomości Kulturalne” 1996 nr 26.
• M. NALEPA: Demony, duchy i potworki, czyli kłopoty z dorastaniem. „Fraza” 1996 nr 13, przedruk w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013.
• S. SARNICKA: „Naprawdę istnieją tylko osoby”. (O powieściach O. Tokarczuk). „Warsztaty Polonistyczne” 1996 nr 2.
• S. BORTNOWSKI: Wiersz Czesława Miłosza i proza Olgi Tokarczuk. „Warsztaty Polonistyczne” 1997 nr 1.
• M.J. CZERWIŃSKI: Gnoza Olgi Tokarczuk. „Dykcja” 1997 nr 7/8.
• R. GRUPIŃSKI, I. KIEC: Stworzyć i opisać świat, czyli Kilka uwag o literaturze nieprzyjemnej. W tychże: Niebawem spadnie błoto. Poznań 1997.
• K. MARTWICKI: Literacka teologia codzienności. „Więź” 1997 nr 2 [dot. także twórczości J. Baczaka i A. Stasiuka].
• J. SOSNOWSKI: Budzik dla duszy. „Gazeta Wyborcza” 1997 nr 235.
• A. TOCZYSKI: Cogito. „Świat Psychoanalizy” 1997 nr 1/2.
• J.-M. De MONTREMY. „Magazine Litteraire”, Yvelines 1998 nr 367.
• B. KANIEWSKA: O niewyrażalności doświadczenia dzieciństwa w młodej prozie. W: Literatura wobec niewyrażalnego. Warszawa 1998 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
• D. LUETVOGT: O prozie Olgi Tokarczuk. „Bez Wandy” 1998 nr 6.
• B. WOJEWODA: Obrazy Boga w prozie O. Tokarczuk. „Kresy” 1998 nr 1.
• B. HELBIG-MISCHEWSKI: Weibliche Subjektlosigkeit in der modernen polnischen Frauenprosa von Izabela Filipiak und Olga Tokarczuk. „Zeitschrift für Slawistik”, Potsdam 1999 nr 2.
• J. ŁUKOSZ: Ziemia Olgi. „Twórczość” 1999 nr 11, przedruk w tegoż: Imperia i prowincje. Wrocław 2000.
• M. RABIZO-BIREK: „Jeśli znajdziesz swoje miejsce, będziesz nieśmiertelna”. „Fraza” 1999 nr 2/3, przedruk w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013.
• M. WOLNY: Dom Olgi. „Polityka” 1999 nr 44.
• H. ZAWORSKA: Olga i Manuela. „Wprost” 1999 nr 8 [dot. też M. Gretkowskiej].
• M. BIEŃKOWSKA: [E.T.A.] Hoffmann – Schulz – Tokarczuk – estetyczne powinowactwa. „Kresy” 2000 nr 1.
• Cz. RUDNIK: Czasy Olgi Tokarczuk. „Zwrot” 2000 nr 1.
• M. ZALESKI: Pięciu pisarzy na XXI wiek. „Gazeta Wyborcza” 2000 nr 14.
• J. CHŁOSTA-ZIELONKA: Myśl feministyczna w fabularnych kreacjach Olgi Tokarczuk. W: W kontekstach kultury, historii i geografii. Olsztyn 2001.
• K. CHMIELEWSKA: Realizm magiczny po polsku albo popyt na odwieczną mądrość. „Bez Dogmatu” 2001 nr 47.
• E. PORĘBA: Bezdomność a zakorzenienie w prozie Olga Tokarczuk. W: Światy nowej prozy. Kraków 2001.
• K. DÖBLER: Mosaik einer Landschaft. Olga Tokarczuks poetisches Portrait des Glatzer Landes = Mozaika pejzażu. Portret Ziemi Kłodzkiej Olgi Tokarczuk. „Dialog” [Niemcy] 2002 nr 61.
• M. ORSKI: Mitopoetyka bytu. „Odra” 2002 nr 6.
• K. UNIŁOWSKI: Cała prawda o „prozie środka”. Cz. 2-3. „FA-art” 2002 nr 4, 2003 nr 1/2, przedruk zmieniony pt. „Proza środka”, czyli stereotyp literatury nowoczesnej w tegoż: Granice nowoczesności. Katowice 2006.
• L. WICKOWSKA-MACIĄG: Między apoteozą a mizoginizmem. O kreacjach postaci kobiecych w twórczości Olgi Tokarczuk. „Fraza” 2002 nr 1/2.
• M. ŻARCZYŃSKA: Technika symultaniczna w prozie Olgi Tokarczuk. W: Literackie strategie lat dziewięćdziesiątych. Olsztyn 2002.
• O. FLISZEWSKA: W kręgu mitu. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” 2003 [z.] 6.
• M. ORSKI: Życie snem Olgi Tokarczuk. W tegoż: Lustratorzy wyobraźni, rewidenci fikcji. Warszawa 2003.
• A. REJTER: Świat przyrody w prozie Olgi Tokarczuk. Stereotyp – reinterpretacja – kreacja. „Język Artystyczny” 2003 t. 12.
• A. TOCZKO: Szaleństwo czy normalność? „Psychoanaliza” uczuć i pragnień w twórczości Olgi Tokarczuk. W: A mnie się marzy... Wybór materiałów z Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Studentów i Doktorantów. Katowice 2003.
• K. UNIŁOWSKI: Cała prawda o „prozie środka”. „FA-art” 2003 nr 1/2, 4.
• D. UTRACKA: Chronotopia uznakowiona a metafizyka rzeczy. Wokół prozy Olgi Tokarczuk. „Prace Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury” 2003 z. 9.
• A. ZAWADA: Lornetka Olgi Tokarczuk. „Pomsty” 2003 [t.] 8.
• J. ZGRZYWA: Zabawy językowe Olgi Tokarczuk. „Studia Językoznawcze” 2003 t. 2.
• K. DUNIN: Czytając Polskę. Warszawa 2004, passim.
• K. MAJBRODA: W kręgu codzienności, mitu, magii – wątki antropologiczne w prozie Olgi Tokarczuk. „Zeszyty Etnologii Wrocławskiej” 2004 nr 1.
• M. SZULC PACKALI: The Polish mother figure on trial. Some preliminary thoughts on selected works by Natasha Goerke and Olga Tokarczuk. W: The new woman and the aesthetic opening. Unlocking gender in twentieth-century texts. Stockholm 2004.
• L. WICKOWSKA-MACIĄG: Dom codzienny – dom podzielony, czyli rodzina zdezintegrowana w powieściach Olgi Tokarczuk. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego. Seria Filologiczna. Dydaktyka” 2004 z. 3.
• M. ŻARCZYŃSKA: Problematyka tożsamości w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Swojskość i obcość. Olsztyn 2004.
• J. BRACH-CZAINA: Gender w twórczości Olgi Tokarczuk i Tamary Bołdak-Janowskiej. „Pogranicza” 2005 nr 2.
• O. FLISZEWSKA: Przestrzeń w twórczości Olgi Tokarczuk. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” 2005 [z.] 7 t. 1.
• M. LAURENT: De la „Clef” de Tadeusz Konwicki à la „Maison” d’ Olga Tokarczuk ou la nécessaire mais difficile transgression des interdits. „Orbis Linguarum” 2005 vol. 28.
• R. WÓJS: Niemcy, starość, śmierć. Mityzacja przestrzeni dolnośląskiej w prozie Olgi Tokarczuk. „Orbis Linguarum” 2005 vol. 29.
• A. NĘCKA: Granice przyzwoitości. Katowice 2006, passim.
• Z. BIDAKOWSKI: Ich Troje. Polska literatura rozpoznana aż nadto. „Rzeczpospolita” 2007 nr 234 [dot. także S. Chwina i P. Huellego].
• M. JENTYS: Argonautka: trzy pierwsze podróże. „Wyspa” 2007 nr 2.
• J. KONIECKO: Czas aniołów Olgi Tokarczuk i Gabriela Garcii Marqueza. „Topos” 2007 nr 3.
• S. BARAN: Literackie światy OlgiTokarczuk. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego. Seria Filologiczna. Historia Literatury” 2008 z. 3.
• K. DUNIN: Pisarka. „Odra” 2008 nr 5.
• E. POŁCZYŃSKA: Tworzyć „kształt” – o serii Olgi Tokarczuk; Wędrówka po uniwersum i „kłączu” jako sposób na wtajemniczenie według Olgi Tokarczuk; Światy kreowane w serii Olgi Tokarczuk. W tejże: Topos labiryntu w dwudziestowiecznych narracjach seryjnych. Toruń 2008.
• M. ŚWIERKOSZ: Doświadczenie historii a pamięć ciała w prozie Olgi Tokarczuk. „FA-art” 2008 nr 4.
• O. WILCZYŃSKA: Metafizyka śmierci w prozie Olgi Tokarczuk. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” 2008 [z.] 11.
• P. ZACHAREWICZ: Olgi Tokarczuk. Literatura neognozy. W tegoż: W stronę nowego paradygmatu. Toruń 2008.
• W. BAŁUS: Do granic. Olga Tokarczuk i Władysław Strzemiński. „Teksty Drugie” 2009 nr 3 .
• M. JENTYS: Księga podróży. O Oldze Tokarczuk. W tejże: Argonauci naszych czasów. Toruń 2009.
• M. PŁACZEK: „Morderstwo w pełnym majestacie”. O figurze martwej kobiety w prozie pisarek polskich tworzących po 1989 roku. „Fraza” 2009 nr 3/4.
• O. WILCZYŃSKA: Metafizyka miłości w prozie narracyjnej. „Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej we Włocławku. Rozprawy Humanistyczne” 2009 t. 11.
• W. GORBACZEWSKA: Obrazki z życia ... czyli wschodniosłowiańskie rozmyślania nad prozą. Tłum. G. Michałowski. „Podlaski Kwartalnik Kulturalny” 2011 nr 4.
• B. KLIŚ: Polifonia, czyli wielogłosowość tekstu literackiego w wybranych tekstach prozatorskich Olgi Tokarczuk i Andrzeja Stasiuka . „LingVaria” 2011 nr 2.
• A. NĘCKA: „Iść, ciągle iść w stronę słońca”. W pułapce metazdjęć Olgi Tokarczuk i Andrzeja Stasiuka. „artPAPIER” 2011 nr 15/16, przedruk w tejże: Co ważne i ważniejsze. Notatki o prozie polskiej XXI wieku. Mikołów 2012.
• D. NOWACKI: Kto im dał skrzydła. Katowice 2011, passim.
• A. BROCKMANN: Literatur als Heterotopie. Spatial turn in den Romanen von Olga Tokarczuk. W: Kulturelle Grenzgänge.Festschrift für Christa Ebert zum 65. Geburtstag. Berlin 2012.
• A. KŁOS: Śmiertelni nieśmiertelni, nieśmiertelni śmiertelni. W: Rozkład jazdy. Wrocław 2012.
• P. PRACHNIO: Proza Olgi Tokarczuk w perspektywie latynoamerykańskiego realizmu magicznego. „Notatnik Multimedialny” 2012 [nr] 1/2.
• K.E. WIELICZKO: Ludzie bez właściwości. Przygody z tożsamością w powieściach Olgi Tokarczuk. „Akcent” 2012 nr 1.
• Zbiorowy portret Olgi Tokarczuk. Wstęp, zebrał i oprac.: A. Bienias. „Fraza” 2012 nr 4.
Zawartość
K. KOFTA: Brand dla Olgi Tokarczuk; S. DŁUSKI: Duchowe centrum, czyli kilka uwag osobistych o opowiadaniu Olgi Tokarczuk; J. JARZĘBSKI: Namiocik bieguna; A. BAGŁAJEWSKI: Czas pociągu; K. JANUSZEWSKA: Gdzie jesteś Olgo?; A. BOLECKA: Powieści – traktaty; W. FELSKI: O religijności w prozie Olgi Tokarczuk słów kilka; M. LACHMAN: Paradoksy wizerunku.
• M. CUBER: Żydowskie sekrety. Mitologie żydowskie w prozie Olgi Tokarczuk. W tejże: Metonimie Zagłady. Katowice 2013.
• D. DOBROWOLSKA: Postmodernistyczna powieść historyczna. (Powieści: O. Tokarczuk, M. Tulli, E. Rylskiego). W tejże: My o przeszłości, przeszłość o nas. Toruń 2013.
• K. DUNIN: Czy Olga Tokarczuk jest pisarką polityczną? W: Obraz literatury w komunikacji społecznej po roku ’89. Warszawa 2013.
• S. IWASIÓW: Celem mojej pielgrzymki jest zawsze inny pielgrzym... Podróż w prozie Olgi Tokarczuk. „Fraza” 2013 nr 3.
• B. KARWOWSKA: Druga płeć na wygnaniu. Doświadczenie migracyjne w opowieściach powojennych pisarek polskich. Kraków 2013, passim.
• T. MIZERKIEWICZ: Nowe formy obecności mitu w polskiej prozie. Mityczne anagramy Tokarczuk. W tegoż: Literatura obecna. Kraków 2013.
• U.E. EIGLER: Heimat, space, narrative. Toward a transnational approach to flight and expulsion. Rochester, New York 2014, passim.
• M. GRIGOROVA: Očite na slovoto. „Polonistični studii”, Veliko T”rnovo 2014 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
• D. GRUNTKOWSKA: Romantyczna wizja kobiecości w prozie Olgi Tokarczuk. W: Romantyzm użytkowy. Długie trwanie romantyzmu w kulturze polskiej. Szczecin 2014.
• W. OWCZARSKI: Ironiczne sny Olgi Tokarczuk. „Odra” 2014 nr 2.
• M. RABIZO-BIREK: Odkrywanie miejsc niemieckich w prozie Olgi Tokarczuk i Karola Maliszewskiego. W: Opcja niemiecka. Kraków 2014.
• K. KANTNER: Kim jest autor? Literatura jako gra i wróżba. (Koncepcje autorstwa Olgi Tokarczuk). „Tekstualia” 2015 nr 3.
• A. OKU, M. NISHI, M. NUMANO: Tōō-no sōzōryoku: Gendai tōō bungaku Gaido. Kyōto 2016 [dot. m.in. O. Tokarczuk]..
• J. PACYNIAK: Recepcja twórczości Jenny Erpenbeck w Polsce i w krajach niemieckojęzycznych. „Transfer” 2016 t. 1 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
• A. BYRSKA: Język kobiecy jako złudzenie? Pytania o istnienie narracji uwarunkowanej przez płeć. „Wielogłos” 2017 nr 2 [dot. też twórczości S. Chutnik, Z. Nałkowskiej, Sz. Twardocha].
• A.F. DE CARLO: „Ecce femina” – podróż do źródła kobiecości. Wokół krwi menstruacyjnej we współczesnej literaturze polskiej na podstawie wybranych przykładów – Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne” 2017 [nr] 2.
• A. ŁEBKOWSKA: Co nowego w „teatrze mowy”? „Wielogłos” 2017 nr 4, przedruk w: Apetyt na literaturę. Kraków 2019[dot. też J. Dukaja i Z. Kruszyńskiego].
• K. PIETRYCH: Historie palimpsestowe Olgi Tokarczuk. Literackie zabawy (z) Eco? W: Ecowskie inspiracje. Semiotyka w komunikacji i kulturze. Łódź 2017.
• A. REJTER: Literatura wobec dyskursu posthumanizmu. Na przykładzie prozy Olgi Tokarczuk. „Język Artystyczny” 2017 t. 16.
• L. BUGAJSKI: Ruszyła winda na literacki szczyt. „Wprost” 2018 nr 22.
• B. KARWOWSKA: Mythical subversions. (Olga Tokarczuk). W: Being Poland. A new history of Polish literature and culture since 1918. Toronto, Buffalo, London 2018.
• A. LARENTA: Grzybnia jako metafora w twórczości Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL” 2018 [nr] 13.
• D. LUKOVIĆ: Twórczość Olgi Tokarczuk na serbskim i chorwackim rynku książki. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia” 2018 [t.] 16.
• J. PACYNIAK: Deutsche, polnische und ukrainische Grenzräume und das Gedächtnis der Dingwelt bei Olga Tokarczuk, Joanna Bator und Żanna Słoniowska. W: Auf den Ruinen der Imperien. Erzählte Grenzräume in der mittel- und osteuropäischen Literatur nach 1989. Berlin 2018 .
• M. SOWIŃSKI: Olga Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny” 2018 nr 29.
• E. WALĄG: Kossak, Tokarczuk, Colette. W poszukiwaniu ciała i języka zwierząt. W: Zwierzę, język, emocje: dyskursy i narracje. Katowice 2018.
• R. WIŚNIEWSKI: Notatki z undergruntu. Opowieść o magicznych próbach Olgi Tokarczuk. „Odra” 2018 nr 9.
• M. BŁASZAK: Partykuły „dali” i „li” w macedońskich przekładach prozy Olgi Tokarczuk. W: Wyraz i zdanie w językach słowiańskich. Monografia I. Siedlce 2019.
• P. BRATKOWSKI: Outsiderka na wojnie. „Newsweek Polska” 2019 nr 42.
• K. BRENSKOTT: Przerwać krąg repetycji. Człowiek i czas(y) w prozie Olgi Tokarczuk. zy są jakieś pytania? Szkice o najnowszej literaturze polskiej. Kraków 2019.
• L. BUGAJSKI: Koronacja. Nobel dla Polki. „Wprost” 2019 nr 42.
• J. BURSZTA: Nomadyzm Olgi Tokarczuk. „Czas Kultury” 2019 nr 3.
• J. DEHNEL: Tokarczukożercy. Dlaczego prawica atakuje noblistkę. „Gazeta Wyborcza” 2019 nr 284.
• R. KOZIOŁEK: Pani Literatura. „Tygodnik Powszechny” 2019 nr 42.
• A. KRÓL: Zaginąć w świecie. „W Drodze” 2019 nr 11.
• D. LUKOVIĆ: Nagroda Nobla dla Olgi Tokarczuk w komentarzach prasy serbskiej i chorwackiej. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia” 2019 [t.] 17.
• K. MALISZEWSKI: Olga. Notatnik. Ze snów i przypomnień. „Wyspa” 2019 nr 4.
• K. MASŁOŃ: Mitotwórstwo Olgi Tokarczuk. Niestrawna dieta nowej noblistki. W tym, co pisze Tokarczuk, nie-Polacy są ważniejsi od Polaków, niekatolicy od katolików, a zwierzęta od ludzi. Co nam serwuje nowa noblistka? „Do Rzeczy” 2019 nr 45.
• D. NOWACKI: Olga Tokarczuk na Olimpie. „Śląsk” 2019 nr 10.
• Ł. PILIP, N. SZOSTAK: Jak się rodzą pomysły na Nobla. „Książki. Magazyn do czytania” 2019 nr 6.
• D. PRAIS: Między przedmiotem a podmiotem. Status psich bohaterów w twórczości Olgi Tokarczuk. W: Kot, pies, człowiek. Gdańsk 2019.
• J. SOBOLEWSKA: Jak Tokarczuk oczarowała Szwedów. „Polityka” 2019 nr 51/52.
• J. SOBOLEWSKA: Poszukiwanie sensu w czasach chaosu. „Polityka” 2019 nr 42,.
• To on pomógł Oldze Tokarczuk dostać Nobla. Rozmowa z tłumaczem książek noblistki [J.H. Swahn]. Rozm. N. Szostak. „Gazeta Wyborcza” 2019 nr 283.
• R. ZIEMKIEWICZ: Tokarczuk – nowy totem i młot salonu. Polityka na Noblu. Obsesyjna potrzeba lewicowo-liberalnego salonu, by wykreować Tokarczuk na męczennicę, ma konkretny, polityczny cel. „Do Rzeczy” 2019 nr 51.
• B. ŻYNIS: Nowe religie? Kilka przykładów religijnej ekspresji bohaterek Olgi Tokarczuk. W: Sacrum w doświadczeniu kobiet : kulturowe perspektywy – polska i światowa. Słupsk 2019.
• P. ĆWIKŁA: Fabula interrupta„. Olgi Tokarczuk refleksja o powieści w świetle socjologii literatury. W: Socjologia bez granic. O naukowej tożsamości działań na rzecz człowieka i jego środowiska. Księga jubileuszowa dedykowana profesor Kazimierze Wódz. Katowice 2020.
• J. HUTCHENS: Queer transgressions in twentieth-century Polish fiction. Gender, nation, politics. Lanham 2020 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
• K. JARZYŃSKA: Wywoływanie duszy. Olgi Tokarczuk gra na wielu religiach. „Ruch Literacki” 2020 z. 5.
• E. KĄCKA: Dar bogini; A. MARCHEWKA: Popatrz, wszystko już w tym świecie jest. „Znak” 2020 nr 4.
• R. KOZIOŁEK: Magowie made in Poland. „Książki. Magazyn literacki” 2020 nr 1.
• A. LARENTA: Metamorficzność postaci w twórczości Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL” 2020 nr 16.
• A. LLOYD-JONES: Śmiała, oryginalna i prowokująca; O. ZABUŻKO: Czas demiurgini. Tłum. U. Pieczek; Z. MIKOŁEJKO: Między nadzieją a ciemnością. „Znak” 2020 nr 4.
• „Nowy Napis” 2020 nr 5.
Zawartość
J.M. RUSZAR: Paradoksy Sienkiewicza i Tokarczuk. Czytelnicy a literaturoznawcy; P. KACZMARSKI: Zaczarowanie, samokształcenie i mądrość ze wschodu; Z. SALA: Abstrakty i zbyt proste pytania; I. BROŻEK: Strategie przedstawiania męskości w prozie Olgi Tokarczuk P. KOSENDA: Golem z gatunkowej gliny czyli Noblistka na manowcach fantastyki; M. GÓRNIAK: Przestrzenie dziwności. O „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk; F. MATWIEJCZUK: Olga Tokarczuk. Styl i poglądy; P. KUSIAK: W stronę wyjścia. Pozorna wspólnotowość Olgi Tokarczuk; K. KURANDO: O czułości; K. BRENSKOTT: Granica, która oddziela od światła. Obraz(y) czasu w twórczości Olgi Tokarczuk.
• J. PASZEK: Słowo po słowie aż po posłowie. O stylu prozy Olgi Tokarczuk. Po-gwarki profesora. „Śląsk” 2020 nr 3.
• „Postscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1.
Zawartość
I. ADELGEJM: Doświadczenie tanatyczne i przezwyciężenie trwogi tanatycznej w powieściach Olgi Tokarczuk. „Ostatnie historie” i „Anna In w grobowcach świata”; A. NĘCKA: Podróżując w głąb człowieczego wnętrza. Na marginesie twórczości Olgi Tokarczuk; O. SŁYWYNSKI: Obcy w poszukiwaniu domu : „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk dla współczesnej Ukrainy, Polski, Europy; L. Tanuševska: Tłumaczenie tłumaczenia (czyli William Blake w powieści Olgi Tokarczuk); V. VAS: Zamieszkiwać w bezdomności, czyli Motyw domu w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”; M. MACIOŁEK: O biegunie – językoznawczo (rozważania w kontekście tytułu powieści Olgi Tokarczuk „Bieguni”); D. NOWACKI: Cały ten zgiełk. O wczesnych reakcjach na uhonorowanie Olgi Tokarczuk Literacką Nagrodą Nobla = All that jazz : early reactions to the Nobel Prizein Literature awarded to Olga Tokarczuk; S. HABRYCH: Coś jest ze światem nie tak. Recepcja twórczości Olgi Tokarczuk po otrzymaniu Literackiej Nagrody Nobla; C. GEAMBAŞU: Olga Tokarczuk w Rumunii; C. GODUN: Od „Biegunów” do „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. Kilka uwag dotyczących recepcji fabularnego świata Olgi Tokarczuk w Rumuni; O. NACHLIK: O krok do Nobla i krok po nim. Recepcja twórczości Olgi Tokarczuk na Ukrainie; M. GRIGOROVA: Głos Olgi Tokarczuk w Bułgarii, czyli Jak odnaleźć zgubioną duszę; Podróż między dwoma językami. O pracy nad przekładem tekstów Olgi Tokarczuk = Journey between two languages. Z Esterą Czoj – tłumaczką literatury polskiej na język koreański – rozmawia Wioletta Hajduk-Gawron; O wierności. O pracy nad przekładem tekstów Olgi Tokarczuk. Z Yi Lijun – tłumaczką literatury polskiej na język chiński – rozmawia Zhao Zhen. Przełożył Michał Kumor; Z węgierskiej perspektywy. Olga Tokarczuk. Z Lajosem Pálfalvim rozmawia Sandra Trela.
• N. RUDNICKA, A. Chvankova: Analiza informacji w mediach polskich i rosyjskich w dniu odebrania Nagrody Nobla przez Olgę Tokarczuk. „Forum Artis Rhetoricae” 2020 nr 1.
• J. SOSNOWSKI: I wtedy będziemy wiedzieli. „Więź” 2020 nr 1.
• D. ŻEBROWSKA: Mistrzostwo polskiej noblistki Olgi Tokarczuk i jej świat wartości (prolegomena). W: Społeczeństwo – kultura – wychowanie. Księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Januszowi Sztumskiemu z okazji 90-lecia urodzin. Częstochowa 2020.
• A. FOLTYNIAK-PĘKALA: Czułość w dorzeczu pięciu nurtów. W: Sztuka inwencji. Ryszarda Nycza praktykowanie humanistyki : rozmowy, inspiracje, kontynuacje. Kraków 2021.
• K. JASTRZĘBSKA: Irina Adelgejm. Rosyjska tłumaczka i literaturoznawczy; L. TANUSZEWSKA: Słownictwo specjalistyczne w prozie Olgi Tokarczuk jako wyzwanie translatorskie; J.W. UNDERHILL, A. GŁAZ: Olga Tokarczuk is IN. Dialogue between James W.Underhill and Adam Głaz on filtering Olga Tokarczuk’s „tender worldview” into English during her Nobel Lecture; K. SIWEK: A flight of Tokarczuk translators. Remarks on collaboration and cooperation. „Między Oryginałem a Przekładem” 2021 nr 1/4.
• D. KALINOWSKI: Women rule. Manuela Gretkowska, Olga Tokarczuk, and the self-liberation of Polish women. W: Wheels of change : feminist transgressions in Polish culture and society. [Słupsk] 2021.
• E. MICHTA: Czułość jest tą najskromniejszą odmianą miłości [...]. Kilka uwag na temat miłości w wybranych utworach Olgi Tokarczuk. W: Literatura, kultura i sztuka – wybrane motywy. Lublin 2021.
• R. NYCZ: Wielowarstwowy konkret i konstelacyjna całość. Laudacja dla Olgi Tokarczuk z okazji nadania Pisarce tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. „Alma Mater” 2021 nr 227.
• M. RABIZO-BIREK: Wejście w świat. Uwagi o juweniliach Olgi Tokarczuk. W: Silva rerum. Rzecz o współczesnej i dawnej polszczyźnie. T. 2. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Kazimierzowi Ożogowi. Rzeszów 2021.
• E. SŁAWKOWA: Unus Mundus. Człowiek i natura w języku prozy Olgi Tokarczuk. „Poradnik Językowy” 2021 z. 3.
• L. WU: Literackie przekłady i formy prezentacji twórczości Olgi Tokarczuk w Chinach. „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” 2021 nr 40.
• B. BACZYŃSKA: Don Kichot jako loco bizarro. Na tropie bizarności jako kategorii estetycznej. „Ruch Literacki” 2022 z. 5.
• K. BRENSKOTT: „Nie pojawia się w pismach ani w ewangeliach”. O czułości, miłości i ich religijnych kontekstach w twórczości Olgi Tokarczuk. „Teksty Drugie” 2022 nr 4.
• A. CHUDZIŃSKA-PARKOSADZE: Żywioł ziemi w twórczości Olgi Tokarczuk. W: Żywioły. Motyw ziemi w literaturze, kulturze i sztuce. Gdańsk, Sopot 2022.
• M. FALKOWSKA: „Czułość” we współczesnej polszczyźnie na tle koncepcji Olgi Tokarczuk. W: Já – ty, my – oni. Člověk jako bytost společenská. Jazyk = Ja – ty, my – oni. Człowiek jako istota społeczna. Język. Praha 2022.
• I. IWASIÓW: Ratunkowa gra (w) słowa. „Gazeta Wyborcza” 2022 nr 29 dod. „Duży Format” [dot. wypowiedzi O. Tokarczuk nt. czytelników].
• D. KOSIŃSKI: I tupała nóżką bosą : Olga Tokarczuk połączyła strzechy i idiotów zapewne niebacznym przypadkiem. „Tygodnik Powszechny” 2022 nr 33 [dot. wypowiedzi O. Tokarczuk nt. czytelników].
• R. LIS: Dzieci z osiedla przyczep. „Gazeta Wyborcza” 2022 nr 176 [dot. wypowiedzi O. Tokarczuk nt. czytelników].
• [M. MAJEWSKA, AL. MICHALAK, M. ŚLEBIODA:] Outstanding Polish women. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej 2022, 72 s. [m.in. dot. O. Tokarczuk].
• K. MALISZEWSKI: Do Krainy Metaksy. Tokarczuk a Brakoniecki. „Twórczość” 2022 nr 5.
• K. MALISZEWSKI: „Orbis Linguarum” 2022 vol. 56.
• K. MALISZEWSKI: Wybrane aspekty eseistyki Olgi Tokarczuk. „Orbis Linguarum” 2022 vol. 56.
• A. MENCWEL: Psowie, kotowie oraz inni bracia i siostry. „Gazeta Wyborcza” 2022 nr 77 dod. „Wolna Sobota” [laudacja wygłoszona podczas nadania Oldze Tokarczuk doktoratu honorowego Uniwersytetu Warszawskiego].
• M. Poks: „A relative, really: disturbingly similar”. Nonhuman animals in the works of Olga Tokarczuk. „Świat i Słowo = World and Word” 2022 nr 2.
• M. RABIZO-BIREK: Olga Tokarczuk i poezja. W: Poezja polska ostatnich dwustu lat. Odczytania i przekroje dla profesora Mariana Stali na jubileusz. Kraków 2022.
• J. RADOMSKI: Dlaczego słowa Olgi Tokarczuk są tak bolesne. „Gazeta Wyborcza” 2022 nr 168 [dot. wypowiedzi O. Tokarczuk nt. czytelników].
• „Ruch Literacki” 2022 z. 3.
Zawartość
M. ŚWIERKOSZ: Poetyka splotów. Posthumanistyczna wyobraźnia Olgi Tokarczuk; A. ŁEBKOWSKA: Granice empatii w twórczości Olgi Tokarczuk; T. MIZERKIEWICZ: Olga Tokarczuk i przekraczanie granic. Lektura hillmanowska; A. REJTER: Strategie nazewnicze wobec kreowanych światów w prozie Olgi Tokarczuk; K. BRENSKOTT: Ontologiczny underdog. O słabości i śladzie w twórczości Olgi Tokarczuk. Wstępne rozpoznania.
• P. SKOCZYLAS: Multimodale Vermittlung von Emotionen am Beispiel von Tweets über Nobelpreisträgerin Olga Tokarczuk. „Linguistische Treffen in Wrocław” 2022 [nr] 1.
• P. SKOCZYLAS: Multimodale Vermittlung von Emotionen am Beispiel von Tweets über Nobelpreisträgerin Olga Tokarczuk. „Linguistische Treffen in Wrocław” 2022 vol. 21 [nr] 1.
• K. STALA, B. TÖRNQUIST-PLEWA: Olgi Tokarczuk szwedzka droga do Nagrody Nobla. W: Polsko-szwedzkie spotkania po roku 1918. Literatura – język – kultura. Uppsala 2022 .Zob. link.
• J. Wolfreys: Olga Tokarczuk’s ‘Early Modern’ Fantasia. W: Literary invention and the cartographic imagination. Early modern to late modern. Leiden, The Netherlands; Boston 2022; wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2022, plik w formacie PDF.
• A. DRAGUŁA: Ognozja, czyli Olgi Tokarczuk teologia sekularna. „Filologia Polska” 2023 [t.] 9.
• I. KASPROWICZ: Witajcie w antropocenie. Wyzwania i projekcje papieża Franciszka, Olgi Tokarczuk i Ewy Bińczyk. W: Krajobraz naturalny i kulturowy. Słupsk 2023.
• M. KOLANKOWSKA: Rehabilitacja przestrzeni. O małych miastach w twórczości Olgi Tokarczuk. „Kultura Współczesna” 2023 nr 4.
• M. KORONKIEWICZ, P. KACZMARSKI: Between the mythical and the moders. Polishness in the work of Olga Tokarczuk and Dorota Masłowska. W: Polish literature as world literature. New York; London; Oxford; New Delhi; Sydney 2023.
• A. KRAWCZYK-BOCIAN: Biograficzne istnienie w opowieści. Bydgoszcz 2023 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
• N.A. MICHNA: Od czułego narratora do etyki czułości. Posthumanistyczna krytyka antropocentryzmu w twórczości Olgi Tokarczuk i Patricii Piccinini. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica” 2023 [t.] 11.
• L. MNICH: Koncept „čužìj” u sučasnìj pol's'kìj lìteraturì na materìalì zbìrki opovìdan' „Nečužì”. W: Bohater utworu literackiego jako Inny w literaturze europejskiej po 1989 roku. Siedlce 2023.
• M. Monmany: Del Drina al Vístula. Lecturas centroeuropeas. Madrid 2023 [m.in. o O. Tokarczuk].
• T. WIŚNIEWSKI: Complicité, czyli Współuczestnictwo. „Tekstualia” 2023 nr 1 [dot.: S. McBurney, B. Schulz].
• A. ADAMOWICZ-POŚPIECH: The advanced connection of beliefs and style. Joseph Conrad in the eyes of Olga Tokarczuk W: Conrad's presence in contemporary culture. Adaptations and appropriations. Boston 2024.
• G. HEIDEMANN: Zwischen Echo und Palimpsest. Erbstücke im Grenzland bei Olga Tokarczuk (Text-Mosaik), Tomasz Różycki (Poem) und Agata Bara (Comic); S. Pasewalck: Adoptierte Vorfahren. Adoption als Beweggrund und Sujet bei Gusel Jachina und Olga Tokarczuk. W: Shared heritage – gemeinsames Erbe. Kulturelle Interferenzräume im östlichen Europa als Sujet der Gegenwartsliteratur. Berlin; München; Boston 2024.
Numery
• I.T. BAUER: Zur Problematik von nonverbaler Sprache innerhalb von Mehrsprachigkeit . W: Vícejazyčnost. Český, polský a německý jazyk, literatura a kultura v komparaci. Příspěvky z 10. mezinárodní studentské konference interFaces. Praha 2016.
• K. JASTRZĘBSKA: „Nie-miejsce”, ślad i pamięć. Opowiadanie Olgi Tokarczuk „Numery” w przekładzie Kseni Starosielskiej. „Przekładaniec” 2020 nr 41.
Podróż Ludzi Księgi
• M. LENGREN: Dyskretny smak wątpliwości. „Twórczość” 1994 nr 7.
• T. MAJERAN: Umysł nierozpoznany. „Czas Kultury” 1994 nr 1.
• R. SIOMA. „Nowe Książki” 1994 nr 12.
• J. SOSNOWSKI: Trzy powody wyruszenia w tę podróż. Ludzie książki, gódźcie się z kulturą masową! „Gazeta Wyborcza” 1994 nr 137 dod. „Gazeta o Książkach” nr 6.
• M. ORSKI: O księdze i książkach. „Przegląd Powszechny” 1995 nr 3.
• J. SZAKET: Księga pamiątkowa. „FA-art” 1995 nr 2.
• S. BUGAJSKA: Opis i zmyślanie. „Wiadomości Kulturalne” 1997 nr 6 [dot. też: Prawiek i inne czasy].
• M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pismo – świat. O powieści inicjacyjnej Olgi Tokarczuk. „Podróż Ludzi Księgi”. W: W poszukiwaniu nowego kanonu. Goleszów 2003.
• K. CYMANOW-SOSIN: „Podróż Ludzi Księgi” Olgi Tokarczuk jako artystyczne motto debiutantki. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria” 2007 [nr] 7.
• M. GRIGOROVA: Legenda – obraz – apokryf. Przesłania Paola Ucella w utworach Gustawa Herlinga-Grudzińskiego i Olgi Tokarczuk. „Świat i Słowo” 2011 nr 1.
• K. NOWAKOWSKA: „Podróż ludzi Księgi” Olgi Tokarczuk. „Cogito” 2012 nr 6.
• J. SOBOLEWSKA: Nowa podróż ludzi Księgi. „Polityka” 2014 nr 43.
• E. SHARAPOVA: Magičeskij realizm v romanah Ol'gi Tokarčuk: „Pravek i drugie vremena”, „Put' Lûdej Knigi”, „Dom dnevnoj, dom nočnoj”. „Acta Humana” 2015 nr 6.
• A. KERLIN: Droga do pełni w powieści Olgi Tokarczuk „Podróż ludzi Księgi”. W: Kultura wobec nieświadomego. Studia (post)psychoanalityczne. Toruń 2017.
• E. GÓRECKA: Mikrokosmos. O obrazach oberży i jej funkcjach narracyjnych w „Podróży ludzi księgi” Olgi Tokarczuk. W:
Rzeczpospolita domów. 5. Karczmy, zajazdy, gospody... Słupsk 2019.
• M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pisanie świata. „Liber Mundi” w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Komunikowanie polityk(i) w literaturze i w mediach. 2021 [dot. też: Prawiek i inne czasy; Bieguni].
E.E.
• W. BONOWICZ, A. WIEDEMANN: Ja z jednej strony i z drugiej strony Erny Eltzner. „Nowy Nurt” 1995 nr 23.
• G. BORKOWSKA: Erna i duchy. „Kresy” 1995 nr 23.
• S. BUGAJSKA: Najważniejsze są osoby. „Wiadomości Kulturalne” 1995 nr 48.
• P. DUNIN-WĄSOWICZ: Pejzaż z Olgą i Manuelą. „Życie Warszawy” 1995 nr 214 [dot. też: M. Gretkowska: My zdies emigranty].
• A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Dorastanie Erny. „Polityka” 1995 nr 24.
• J. JARZĘBSKI: Olga Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny” 1995 nr 40, przedruk w tegoż: Apetyt na Przemianę. Kraków 1997.
• J. KLEJNOCKI: Pocztówki z Atlantydy. „Życie Warszawy” 1995 nr 81 dod. „Ex Libris”.
• J. SOSNOWSKI: Panna E.E. „Gazeta Wyborcza” 1995 nr 8 dod. „Gazeta o Książkach”, polem.: K. DUNIN: Kogutek czy kurka. „Życie Warszawy” 1995 dod. „Ex Libris” nr 83.
• P. ŚLIWIŃSKI: Duch powieści. „Res Publica Nowa” 1995 nr 12.
• K. UNIŁOWSKI: Lekka, łatwa i przyjemna. „FA-art” 1995 nr 3, przedr. w tegoż: Skądinąd. Bytom 1998.
• Z. BAUER: Zapomniany język przeczuć. „Nowe Książki” 1996 nr 3.
• A. CZACHOWSKA: „Piekło krwawe”. „Twórczość” 1996 nr 1.
• G. KOCIUBA: Dyskretny urok spirytyzmu. „Akcent” 1996 nr 3.
• E. KRASKOWSKA: W świetle pokwitających dziewcząt. „Arkusz” 1996 nr 4 [dot. m.in.: E.E.].
• T. MIZERKIEWICZ: E.E. Kwadrans. „Arkusz” 1996 nr 2.
• M. ORSKI: „Wywoływanie” ludzi. „Przegląd Powszechny” 1996 nr 3, przedruk pt. Olga Tokarczuk: rojenia modernistyczne w tegoż: Autokreacje i mitologie. Wrocław 1997.
• M. RATAJCZAK: Klucze do nas samych. „Odra” 1996 nr 2.
• L. SZARUGA: Problemy tożsamości. „Sycyna” 1996 nr 5.
• R.A. ZIEMKIEWICZ: Chwila z medium. „Nowa Fantastyka” 1996 nr 5.
• J. CZAPLIŃSKA: Stejny napad, jine knihy. „Napady svate Klary” Pavla Kohouta a „E.E.” Olgy Tokarczuk. W: Současné vztahy české a polské literatury. Sborník z mezinárodní vědecké konference. Opava 2001.
• M. BAKKE: Kobieta jako źródło niesamowitego. Uwagi na marginesie „E.E.” Olgi Tokarczuk i „Wampira” Władysława Reymonta. W: Codzienne, przedmiotowe, cielesne. Izabelin 2002.
• N. BROWARNY: Mieszczańska ikonosfera w powieściach Stefana Chwina, Pawła Huellego i Olgi Tokarczuk. W: Polska proza i poezja po 1998 roku wobec tradycji. Toruń 2007, przedruk pt. Powieść z mieszczańskimi tradycjami. („E.E.” Olgi Tokarczuk, „Ester” Stefana Chwina, „Castorp” Pawła Huellego). W tegoż: Fikcja i wspólnota. Wrocław 2008.
• K. KANTNER: Podmiotowość „mediumiczna”. „E.E.” Olgi Tokarczuk jako powieść psychologiczna. „Ruch Literacki” 2015 z. 1.
• D. TARGOSZ: Cielesność i ciało w „E.E.” Olgi Tokarczuk. „Heteroglossia” 2021 nr 11.
Prawiek i inne czasy
• W. BROWARNY: Powieściowe transgresje Olgi Tokarczuk. „Arkusz” 1996 nr 12.
• M. CIEŃSKI: Powieść ze środka wszechświata. „Odra” 1996 nr 11.
• P. CZAPLIŃSKI: Milknąca saga; O. DUNIN: Świat, dom, oś. „Życie Warszawy” 1996 nr 132.
• M. JENTYS: Osiem światów. „Twórczość” 1996 nr 10, przedruk w tejże: Nić Ariadny. Toruń 2005.
• J. MARKIEWICZ: Stara orkiestra, nowe instrumenty. „Rzeczpospolita” 1996 nr 150.
• M. NALEPA: Gra w światy Olgi Tokarczuk. „Fraza” 1996 nr 14.
• D. NOWACKI: Satysfakcja i satys-fuckcja. „FA-art” 1996 nr 3, przedruk w szkicu pt. Próba rynku w tegoż: Zawód czytelnik. Wwa 1999.
• M. ORSKI: Realizm mitologiczny. „Nowe Książki” 1996 nr 8.
• A. OSTOWICZ: Danie z kuchni Marqueza. „Topos” 1996 nr 4.
• M. PIASECKI: Prawiek XX wieku (Nowa powieść Tokarczuk). „Gazeta Wyborcza” 1996 nr 130.
• J. STRĘKOWSKI: Młynki boże. „Magazyn Literacki” 1996 nr 3/4.
• A. TATARKIEWICZ: Niebieska i Boska. Co krytycy przeoczyli pisząc o Oldze Tokarczuk. „Polityka” 1996 nr 28.
• M. ZAPĘDOWSKA: Cały rozbity świat. „Czas Kultury” 1996 nr 4.
• S. BUGAJSKA: Opis i zmyślenie. „Wiadomości Kulturalne” 1997 nr 6 [dot. też: Podróż Ludzi Księgi].
• A. KOSS: Żywot człowieka poczciwego. Epilog? „Kresy” 1997 nr 1.
• D. MATERSKA, E. POPIOŁEK: Wszędzie centrum świata. „Nowa Fantastyka” 1997 nr 2.
• J. MIELNICZUK. „Pro Arte” 1997 nr 6.
• A. SURYN: „Prawiek” – albo prawdziwa opowieść o życiu. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1997 nr 289.
• B. WOJEWODA: Ucieczka z labiryntu. „Śląsk” 1997 nr 5.
• M. WOŁK: Osiemdziesiąt lat samotności. „Przegląd Artystyczno-Literacki” 1997 nr 4.
• Z. ZIĄTEK: Prawiek: miejsce i czas. „Regiony” 1997 nr 3, przedruk w szkicu pt. Od dokumentów czasu do literatury miejsca. (Zbigniew Kruszyński i Olga Tokarczuk) w tegoż: Wiek dokumentu. Warszawa 1999 [dot. też: Z. Kruszyński: Szkice historyczne].
• A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Opowieści ze środka wszechświata. „Res Publica Nowa” 1998 nr 1 [dot. też: W. Myśliwski: Widnokrąg].
• M. HANCZAKOWSKI: Wiecie choć, gdzie Prawiek leży. „Arcana” 1998 nr 3.
• Z. KRUSZYŃSK: Mit i Świat. O „Prawieku” Olgi Tokarczuk. „Miesięcznik Prowincjonalny” 1998 nr 1.
• E. KULA: Tę wałbrzyską pisarkę czyta się z lubością. „Warsztaty Polonistyczne” 1998 nr 4.
• A. LEGEŻYŃSKA: Młynek do kawy i inne modele kosmosu. „Polonistyka” 1998 nr 2, przedruk w tejże: Krytyk jako domokrążca. Poznań 2002.
• E. NATONIEWSKA: Olga Tokarczuk „Prawiek i inne czasy” (Propozycja metodyczna). „Język Polski w Szkole Średniej” 1998 z. 1.
• P. CZAPLIŃSKI, P. ŚLIWIŃSKI: Dlaczego ona? O powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W tychże: Kontrapunkt. Poznań 1999.
• A. ŁOPATA: Człowiek, Bóg, czas i historia w powieści „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk. „Język Polski w Szkole Średniej” 1999 z. 3.
• J. ŁUKOSZ: Ziemia Olgi. „Twórczość” 1999 nr 11.
• E. MADEYSKA: Książka, która może oczarować. „Polonistyka” 1999 nr 9.
• J. KOWALSKA: „Prawiek” i „Widnokrąg” [W. Myśliwskiego]: apetyty na mit. „Dialog” 2000 nr 10.
• P. MARCISZUK: „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk. W: Rytmy prozy, czyli jak czytać polską prozę współczesną. Warszawa 2000.
• E. SKIBIŃSKA: Nazwy własne we francuskim przekładzie „Prawieku i innych czasów” Olgi Tokarczuk. W: Przekładając nieprzekładalne. Materiały z I Międzynarodowej Konferencji Translatorycznej Gdańsk – Elbląg. Gdańsk 2000.
• E. SZYBOWICZ: Mityzacja w powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W: Interpretacje . Materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej. II Szczecińskie Spotkania Studenckie, 11-13 maja 1999. Szczecin 2000 .
• A. CIEŚLIKOWA: Nazwa w tekście a tekst w nazwie. W: Semantyka tekstu artystycznego. Lublin 2001 [dot. onomastyki w tekstach literackich; szerzej o „Prawieku i innych czasach”].
• M. GORCZYCKA: „Prawiek i inne czasy” w klasie IV LO. „Forum Humanistów” 2001 nr 3.
• J. MAZUR-FEDAK: Mity i schematy wyobraźni. O powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W: Światy nowej prozy. Kraków 2001.
• T. MIZERKIEWICZ: Próba całości – „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk; Wariacje czasowe – „Prawiek i inne czasy” raz jeszcze. W tegoż: Stylizacje mityczne w prozie polskiej po 1968 r . Poznań 2001 .
• E. POŁCZYŃSKA: Mityczno-indywidualna podróż O. Tokarczuk – „Prawiek i inne czasy”. W: W poszukiwaniu nowego kanonu. Goleszów 2003.
• D. LÜTVOGT: Raum und Zeit in Olga Tokarczuks Roman „Prawiek i inne czasy” („Ur- und andere Zeiten”). Frankfurt am Main: Peter Lang 2004, 484 s. Studien zur Deutschen und Europäischen Literatur des 19. und 20. Jahrhunderts..
• M. JENTYS: Światy Olgi Tokarczuk. W tejże: Nić Ariadny. Toruń 2005.
• B. KANIEWSKA, A. LEGEŻYŃSKA, P. ŚLIWIŃSKI: W świecie mitycznego porządku. „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk. W tychże: Literatura polska XX wieku. Poznań 2005.
• M. DREV: Svetlobno senčnata panorama: Olga Tokarczuk, Pravek in drugi časi ... „Delo”, Ljubljana 2006 nr z 29 XI.
• D. ADAMOWICZ: „Stwarzanie światów! Nie ma nic prostszego!”. „Orbis Linguarum” 2007 vol. 31.
• J. KLEJNOCKI: W środku mitu. „Polityka” 2008 nr 43.
• B. CISOWSKA: Magiczny realizm Prawieku. „Prace Naukowe Akademii im. J. Długosza w Częstochowie. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury” 2009 z. 11.
• V. PAROBEK. „World Literature Today”, Norman, OK 2010 nr 5.
• B. CISOWSKA: Kreacjonistyczne obrazy rzeczywistości w prozie Olgi Tokarczuk: („Prawiek i inne czasy”). „Świat i Słowo” 2011 nr 1.
• M. KAY. „The Polish Review”, New York, NY 2011 nr 3.
• E. SHARAPOVA: Magičeskij realizm v romanah Ol'gi Tokarčuk: „Pravek i drugie vremena”, „Put' Lûdej Knigi”, „Dom dnevnoj, dom nočnoj”. „Acta Humana” 2015 nr 6.
• M. PIWIŃSKA, K. BUSZKOWSKA, O. ZAKOLSKA, A. DOKTÓR: Echa i tęsknoty romantyczne w polskiej kulturze współczesnej: „Opowieści galicyjskie” Andrzeja Stasiuka, „Prawiek” Olgi Tokarczuk oraz „Świteź” Kamila Polaka w poetyce „Ballad i romansów” Adama Mickiewicza. „Pamiętnik Literacki” 2016 z. 4.
• E. SKIBIŃSKA, R. Solová, J. WESOŁA: Le „réalisme magique” de „Prawiek i inne czasy” d’Olga Tokarczuk filtré par la traduction. Étude comparative des traductions tchèque, française et espagnole. „Między Oryginałem a Przekładem” 2017 nr 1/4.
• A. CHUDZIŃSKA-PARKOSADZE: Obrazy kobiet w powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W: Kobieta w oczach kobiet. Warszawa 2019.
• M. UJMA: (Nie)magia w powieściach „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk i „Ślady” Jakuba Małeckiego. W: Między prawdą a zwątpieniem. W poszukiwaniu obrazu przeszłości. T. 5. Częstochowa 2019.
• M. Białek-Osses: (Un)translatability : onomastics in Olga Tokarczuk’s „Primeval and Other Times”. „Forum Filologiczne Ateneum” 2020, t. 1.
• G. WALCZAK: Prawiek zamknięty w teatrze. „Podgląd” 2020 nr 1.
• M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pisanie świata. „Liber Mundi” w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Komunikowanie polityk(i) w literaturze i w mediach. 2021 [dot. też: Podróż Ludzi Księgi; Bieguni].
• A. AMENTA: Sulle traduzioni italiane di „Prawiek i inne czasy” di Olga Tokarczuk. „Kwartalnik Neofilologiczny” 2022 z. 2.
• L.F. SCHRAML: Kollektives Gedächtnis und literarische Erinnerungskultur : Erinnern und Vergessen in polnischen und persischen Texten der Gegenwart. Berlin 2022 [m.in. dot.: Prawiek i inne czasy].
• K. KORCZ: Żywotność Bachtinowskiej „poetyki czasoprzestrzeni” na przykładzie „Prawieku i innych czasów” oraz „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk. „Zagadnienia Rodzajów Literackich” 2023 z. 2.
• M.A. Zekić: Nazwy własne w powieści Prawiek i inne czasy Olgi Tokarczuk oraz ich przekład na język serbski i angielski. [Praca doktorska]. Gdańsk 2023, 285 k. Wydział Filologiczny. Uniwersytet Gdański.
Szafa
• M. CICHY: Merton i inne wiary. „Gazeta Wyborcza” 1998 nr 44.
• M. CIEŚLIK: Cały świat w szafie. „Polityka” 1998 nr 18.
• A. CZACHOWSKA: Własne światy. „PAL Przegląd Artystyczno-Literacki” 1998 nr 9.
• P. CZAPLIŃSKI: Innego przełomu nie będzie. „Gazeta Wyborcza” 1998 nr 64.
• M. JENTYS: Trzy opowiastki filozoficzne. „Sycyna” 1998 nr 14.
• J. KLEJNOCKI: Deus ex armari. „FA-art” 1998 nr 1/2.
• B. NOWICKI: Wobec tajemnicy trwania. „Opcje” 1998 nr 2.
• A. PALIŃSKA: Apetyt na Tokarczuk. „Dykcja” 1998 nr 9/10.
• R. POCZEKAJ: Creator Mundi. „Czas Kultury” 1998 nr 3.
• M. RABIZO-BIREK: Komputer, numery i stara szafa. „Twórczość” 1998 nr 7.
• B. WARKOCKI: W poszukiwaniu straconego sensu. „Pro Arte” 1998 nr 10.
• M. ZAREMBA: Ślad po śladzie. „Magazyn Literacki” 1998 nr 1.
• D. NOWACKI: Próba rynku. W tegoż: Zawód: czytelnik. Warszawa 1999 [dot. też: Dom dzienny, dom nocny].
• E. DUTKA: Przykładam ucho do mebli. Zaproszenie do lektury opowiadań Pawła Huellego i Olgi Tokarczuk na „godzinach polskiego” w liceum. „Z Teorii i Praktyki Dydaktyki Języka Polskiego” 2004.
• A. FRANKE: Z głębi Szafy. „Śląsk” 2006 nr 3.
• J. BURSEY. „Review of Contemporary Fiction”, Champaign, IL 2010 nr 2.
• W. SCOTT. „Booklist”, Chicago, IL 2010 nr 16.
• B. CISOWSKA: Kreacjonistyczne obrazy rzeczywistości w prozie Olgi Tokarczuk. („Prawiek i inne czasy”). „Świat i Słowo” 2011 nr 1.
• K. MAJDZIK: Oblicza melancholii: „Szafa” Olgi Tokarczuk i jej chorwacki przekład . „Przekłady Literatur Słowiańskich” 2012 t. 3 cz. 1.
• D. DOBROWOLSKA: Mityzacje Olgi Tokarczuk. Symbolika rzeczy w świecie konsumpcji w opowiadaniu „Numery” z tomu „Szafa”. W tejże: My o przeszłości, przeszłość o nas. Toruń 2013.
• E.V. WAMPUSZYC: Magical Realism in Olga Tokarczuk's „Primeval and Other Times” and „House of Day, House of Night”. „East European Politics and Societies” 2014 nr 2 .
Dom dzienny, dom nocny
• U. CHOWANIEC: Tekst powieściowy jako zapis autentycznego przeżycia i czasu w utworach Izabeli Filipiak [„Niebieska menażeria”], Manueli Gretkowskiej [„Światowidz”] oraz Olgi Tokarczuk. W: Literatura polska 1990-2000. T. 2. Kraków 2002.
• K. MALISZEWSKI: Święta Księga Sudetów. „Pomosty” 1997/98 [t.] 2/3.
• M. CIEŚLIK: Dom snów. „Polityka” 1998 nr 49.
• J. KLEJNOCKI: Mój sen jest moim domem. „Gazeta Wyborcza” 1998 nr 264.
• J. CHŁOSTA: O czym mówi kobieta kobiecie. „Portret” 1999 nr 8/9.
• A. CZACHOWSKA: Mieszanie światów. „Res Publica Nowa” 1999 nr 4.
• P. CZAPLIŃSKI: Śmierć zamieszkana. „Dom dzienny, dom nocny” Olgi Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny” 1999 nr 8, w tegoż: Mikrologi ze śmiercią. Poznań 2001.
• G. EBERHARDT: Dom na rzece. „Tygodnik Solidarność” 1999 nr 29.
• H. GOSK: Fragment i całość. „Nowe Książki” 1999 nr 2.
• A. JARECKI: Opowieści noworudzkie. „Studium” 1999 nr 1/2.
• K. JASTREMSKI. „World Literature Today”, Norman, OK 1999 nr 3.
• J. KORKOZOWICZ: Dom w chmurach. „Głos Nauczycielski” 1999 nr 29.
• J. KOŹBIEL: Księga przemian bolesnych. „Sycyna” 1999 nr 3/4.
• M. LENGREN: Książka – dom; J. ŁUKOSZ. „Twórczość” 1999 nr 11.
• K. MASŁOŃ: Ukryte sygnały historii. „Rzeczpospolita” 1999 nr 43 dod. „Plus Minus”.
• D. NOWACKI: Jest o czym mówić. „FA-art” 1999 nr 1, przedruk w szkicu pt. Próba rynku w tegoż: Zawód: czytelnik. Warszawa 1999 [dot. też: Prawiek i inne czasy].
• J. ORSKA: Kosmologia Kotliny Kłodzkiej. „Odra” 1999 nr 6.
• M. ORSKI: O prozie Olgi Tokarczuk. „Przegląd Powszechny” 1999 nr 11.
• J. SZAKET: Tort dla szlifierzy. „Dekada Literacka” 1999 nr 4.
• J. SZUREK: Stan idealnej kontemplacji świata w „Domu dziennym, domu nocnym”. „Warsztaty Polonistyczne” 1999 [nr] 4.
• M. ZALESKI: Dom literatury. „Gazeta Wyborcza” 1999 nr 11.
• J. PODSIADŁO: Dlaczego naród czyta „Domy” Olgi Tokarczuk. „Res Publica Nowa” 2000 nr 12.
• J. POŁTYN: Prywatne światy gnostyczne. „Fraza” 2000 nr 4, przedruk w: Miejsca, ludzie, opowieści. O twórczości Andrzeja Stasiuka. Rzeszów 2018 [dot. też: A. Stasiuk: Dukla].
• M. RABIZO-BIREK: Twórca i niszczyciel: czas w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”. „Topos” 2000 nr 3/4, przedruk w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013.
• B. ŚWIDERSKI: Jasnowidz i czarnowidz. „Res Publica Nowa” 2000 nr 1/2.
• U. CHOWANIEC: W poszukiwaniu „kobiecego świata”. W: Światy nowej prozy. Kraków 2001 [dot. też: I. Filipiak: Niebieska menażeria].
• M. DAMPZ: Trunkowy outsider i mistyk (czyli Marek Marek O. Tokarczuk). „PAL Przegląd Artystyczno-Literacki” 2001 nr 3.
• B. K. SOSIN: Tokarczuk w postmodernistycznym świecie. „Suplement” 2001 nr 4.
• A. BROWNJOHN: Silesian fantasies. „Times Literary Supplement. TLS”, Londyn 2002 nr 5190.
• K. Döbler: Mozaika pejzażu. Poetycki portret Ziemi Kłodzkiej. „Dialog. Magazyn Polsko-Niemiecki” 2002 nr 61.
• H. GOSK: Postać literacka wobec wymiaru codzienności. W tejże: Bohater swoich czasów. Izabelin 2002 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
• G. OCIEPA: Śląsk wyobrażony w wybranych utworach Henryka Wańka i Olgi Tokarczuk. W: Silesia Philologica. I Kongres Germanistyki Wrocławskiej. Wrocław 2002 [dot. także: H. Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957].
• S. SKOWRON: Między baśnią, fantastyką a snem. „Gazeta Noworudzka” 2002 nr 282, przedruk w tejże: Piękno i myśl w najnowszej sztuce słowa, linii i barwy. (Recenzje, analizy, interpretacje). Nowa Ruda 2009.
• B.K. SOSIN: „Dom dzienny, dom nocny” Olgi Tokarczuk. W poszukiwaniu utraconej tożsamości. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria” 2002 z. 1.
• Z. KRZYWICKA: W młodopolskich zakamarkach „Domu dziennego, domu nocnego”. W: Modernistyczne źródła dwudziestowieczności. Warszawa 2003.
• J. CISARANO. „Carolina Quarterly”, Chapel Hill, NC 2004 nr 2/3.
• E. HRYNIEWICZ-YARBROUGH. „Missouri Review”, Columbia, MO 2004 nr 1.
• T. NAZARENKO. „Slavic & East European Journal”, Tucson, AZ 2004 nr 2.
• E. SZYBOWICZ: Dom senny. „Kresy” 2004 nr 4.
• A. JANIKOWSKA: Szczelinami o domowej pracy. „Kresy” 2005 nr 1/2 [dot. też: J. Brach-Czaina: Szczeliny istnienia].
• A. FIJAŁKOWSKA: Trzy poziomy oniryzmu w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”. „Dyskurs” 2007 z. 3.
• J. SEMPRUCH: Patriarchy in post-1989 Poland and Tokarczuk’s „Dom dzienny, dom nocny” („The Day House, the Night House”). „CLCWeb: Comparative Literature & Culture: A WWWeb Journal”, West Lafayette, IN 2008 nr 3.
• E. SZYBOWICZ: Skandalista Jezus Chrystus. W tejże: Apokryfy w polskiej prozie współczesnej. Poznań 2008.
• M. KUBAT: Olga Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”. Analiza książki „Dom dzienny, dom nocny” Olga Tokarczuk [!] na podstawie problematyki granicy. Zürich 2009, 198 s. Universität Zürich.
• U. PALECZEK: Olga Tokarczuk's "House of day, house of night": gendered in feminist translation. „Canadian Slavonic Papers”, Ottawa 2010 nr 1.
• K. UNIŁOWSKI: Proza jako pedagogika społeczna. (Przypadek „Domu dziennego, domu nocnego” Olgi Tokarczuk). W: Dwadzieścia lat literatury polskiej 1989-2009. Szczecin 2010 .
• J. HUTCHENS: Transgressions: palimpsest and the destruction of gender and national identity in Tokarczuk's Dom dzienny, dom nocny. W: The effect of palimpsest: culture, literature, history. Frankfurt am Main; New York 2011.
• K. UKLEJA: Poszukiwanie tożsamości w „Domu dziennym, domu nocnym” Olgi Tokarczuk. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione” 2012 [nr] 7.
• U. JEKUTSCH: Heiligenkult – Roman – Theaterstück. Zur Übertragung des Kults der hl. Kümmernis in die neue polnische Literatur. „Rocznik Komparatystyczny” 2014.
• E.V. WAMPUSZYC: Magical Realism in Olga Tokarczuk's „Primeval and Other Times” and „House of Day, House of Night”. „East European Politics and Societies” 2014 nr 2.
• E. SHARAPOVA: Magičeskij realizm v romanah Ol'gi Tokarčuk: „Pravek i drugie vremena”, „Put' Lûdej Knigi”, „Dom dnevnoj, dom nočnoj”. „Acta Humana” 2015 nr 6.
• K. SMOLA: Reste, Spuren, Palimpseste : Metaphern und Metonymien des Gedächtnisses in der polnischen Prosa der Gegenwart. W: Räume, Zeiten und Transferprozesse in der polnischen und anderen ostmitteleuropäischen Literaturen. Wiesbaden 2017 [dot. też: M. Tulli: Sny i kamienie].
• M. GRIGOROVA: Pewien polsko-czeski dialog. Legenda o brodatej świętej u Olgi Tokarczuk (Dom dzienny, dom nocny, 1998) i Jakuba Arbesa (Ukrzyżowana, 1876). W: Słowacja, Europa Środkowa i jeszcze dalej. Tom dedykowany profesor Joannie Goszczyńskiej. Warszawa 2019.
• I. BROŻEK: Strategie przedstawiania męskości w prozie Olgi Tokarczuk. „Nowy Napis” 2020 nr 5 [dot. też: Bieguni; Ostatnie historie].
• V. VAS: Zamieszkiwać w bezdomności, czyli Motyw domu w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”. „Potscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1.
• A. ŻOR: Zamiast recenzji. „Res Humana” 2021 nr 6.
• J. ZŁOTKOWSKA: Krzyż jako drogowskaz i droga ku wyzwoleniu w „Żywocie Kummernis” Olgi Tokarczuk. W:
Podążając za Mistrzem. Pamięci Profesora Zbigniewa Zielonki – Ojca słupskiej polonistyki. Słupsk 2023.
• H. GOSK: Emisariusze światów równoległych : o tym, jak pewien Niemiec, Żyd i staruszka rzeczywistość sąsiadowania numinotycznie odmieniali. „Tekstualia” 2024 nr 1[dot. także: S. Chwin: Hanemann; P. Huelle: Weiser Dawidek].
Zob. też Wywiady.
E.E. Scenariusz widowiska telewizyjnego
• J. KOWALSKA: Opowieść stwarza świat. „Teatr” 2020 nr 1.
Gra na wielu bębenkach
• A. GŁOWACKA: Wielość w jedności. „Opcje” 2002 nr 2.
• J. KLEJNOCKI: Na pewno jest szczęście. „Gazeta Wyborcza” 2002 nr 27.
• J. KORKOZOWICZ: Na wielu instrumentach. „Głos Nauczycielski” 2002 nr 30.
• K. KRALKOWSKA-GĄTKOWSKA: Blask „międzybytu”. „Śląsk” 2002 nr 12.
• K. MALISZEWSKI: Bębnienie na pobudkę. „Res Publica Nowa” 2002 nr 4.
• K. MASŁOŃ: Rośniemy jak nocne rośliny. „Rzeczpospolita” 2002 nr 4.
• T. MIZERKIEWICZ: Mała sudecka muzyka. „Arkusz” 2002 nr 6.
• D. NOWACKI: Symfonia na bębenki. „Polityka” 2002 nr 5.
• R. OSTASZEWSKI: Więcej mięsa. „FA-art” 2002 nr 1.
• M. RABIZO-BIREK: Pięknie gra. „Twórczość” 2002 nr 9.
• U. ŚMIETANA: Gry, rytmy i role. „Czas Kultury” 2002 nr 2.
• M. WITKOWSKI: Przy pałeczkach Olgi Tokarczuk. „Nowe Książki” 2002 nr 2.
• E. ZAMORSKA-PRZYŁUSKA: Słownik, tematów, wątków i powtórzeń. (O. Tokarczuk – „Gra na wielu bębenkach”). „Studium” 2002 nr 2.
• E. DUTKA: Od „Sądu ostatecznego” Memlinga do „Próby generalnej” Tokarczuk, czyli o Apokalipsie i apokalipsach na lekcjach w liceum. „Nowa Polszczyzna” 2003 nr 2.
• M. RABIZO-BIREK: Sztuka czy życie? Dylematy „Podobrazia” i „Pigmentu” Grzegorza Strumyka oraz „Gry na wielu bębenkach” Olgi Tokarczuk. W: Literatura w kręgu wartości. Bydgoszcz 2003.
• A. SZCZEBLEWSKA: Rytm bębenków. „Topos” 2003 nr 1/3.
• P. URBANIAK. „Pro Libris” 2003 nr 2.
• P. CZAPLIŃSKI: Zdradliwy realizm. W tegoż: Efekt bierności. Kraków 2004.
• P. KIERZEK: Tokarczuk „Gra na wielu bębenkach”. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” 2006 [z.] 8.
• K. PUFAL: Świat przedstawiony w opowiadaniach Olgi Tokarczuk „Gra na wielu bębenkach”. Złotów: Wydawnictwo i Szkolenia Przemysław Pufal 2011, 146 s., dostępny także jako dokument on-line.
• I. SLIVKOVÁ: Mit urody a „Najbrzydsza kobieta świata” Olgi Tokarczuk . „Postscriptum Polonistyczne” 2017 [nr 2].
• M. WALCZAK: Psychologia głębi w opowiadaniu Olgi Tokarczuk „Skoczek” ze zbioru „Gra na wielu bębenkach”. W: Uwolnij umysł. Rozważania na temat języka, literatury i kultury. Łódź 2022.
• J. LIPSKI: Conquering the body in Olga Tokarczuk's „The island”. W tegoż: Castaway bodies in the eighteenth-century English Robinsonade. Boston 2024.
Lalka i perła
• S. BORTNOWSKI: Jak Olga Tokarczuk czyta „Lalkę” Bolesława Prusa? „Polonistyka” 2001 nr 10.
• M. CUBER: Przez „Lalkę” do perły. „FA-art” 2001 nr 4.
• H. GOSK: Ponadczasowa przyjemność poszukiwania sensu. „Nowe Książki” 2001 nr 9.
• K. MACIĄG. „Fraza” 2001 nr 4.
• A. TATARKIEWICZ: Czy Wokulski ocalił duszę? „Rzeczpospolita” 2001 nr 154.
• T. WROCZYŃSKI: Radość czytania. „Biuletyn Informacyjny Biblioteki Narodowej” 2001 [nr] 2.
• G. BORKOWSKA: Zwierciadło „Lalki”. „Res Publica Nowa” 2002 nr 1.
• K. KRALKOWSKA-GĄTKOWSKA: Prus mistyczny. „Śląsk” 2002 nr 5.
• E. PACZOSKA: Czekając na perłę. (Na marginesach książki Olgi Tokarczuk o „Lalce”). W tejże: Dojrzewanie, dojrzałość, niedojrzałość. Warszawa 2004.
• L. RZYMOWSKA: Powrót do „Lalki i perły”. O wartości eseju Olgi Tokarczuk w ujęciu komparatystycznym. „Rocznik Komparatystyczny” 2021 nr 12.
Ostatnie historie
• P. CZAPLIŃSKI: Trzy opowieści Olgi. „Gazeta Wyborcza” 2004 nr 224.
• M. CZUBAJ: Seks, śnieg i śmierć. „Polityka” 2004 nr 38.
• U. GLENSK: „Składamy się z tego, co umarło”. „Kresy” 2004 nr 4.
• H. GOSK: Opowieść terapeutyczna. „Studium” 2004/2005 nr 6/1.
• P. MACKIEWICZ: Drugie światy. „Topos” 2004 nr 6.
• K. MALISZEWSKI: Wszystko, co ostatnie. „Odra” 2004 nr 12.
• T. MIZERKIEWICZ: Ogarnięci chłodem. „Nowe Książki” 2004 nr 8.
• D. NOWACKI: Witaj, smutku. „FA-art” 2004 nr 2.
• R. OSTASZEWSKI: Nie takie ostatnie… „Tygodnik Powszechny” 2004 nr 43.
• A. SKRENDO: Egzamin z tanata. „Pogranicza” 2004 nr 6.
• M. CUBER: Pani śmierć pisze sagę. „Res Publica Nowa” 2005 nr 1.
• A. CZYŻAK: Smutne historie o umieraniu. „Polonistyka” 2005 nr 10.
• A. FRANKE. „Śląsk” 2005 nr 8.
• M. JENTYS: Czysty kraj. „Twórczość” 2005 nr 6, przedruk w tejże: Nić Ariadny. Toruń 2005, Argonauci naszych czasów. Toruń 2009.
• M. LAREK: Kobiece historie. „Czas Kultury” 2005 nr 1.
• M. ORSKI: „Śmiercionośna lawina” Olgi Tokarczuk. „Przegląd Powszechny” 2005 nr 5.
• A. SZÓSTAK: Współczesna sztuka umierania. „Pro Libris” 2005 nr 2.
• K. UNIŁOWSKI: Śmiertelność kobiet. „Opcje” 2005 nr 1, przedruk w tegoż: Kup pan książkę. Katowice 2008.
• A.A. WÓJCIK: Ogniwa w łańcuchu życia. „Fraza” 2005 nr 1/2.
• P. PIASZCZYŃSKI: Taniec śmierci. „Borussia” 2006 nr 15.
• A. JUZIUK: „Ostatnie historie” – „śmierć i tekst”. „Kwartalnik Opolski” 2008 nr 1.
• K. WITKOŚ: Literatura a psychologia głębi. „Ostatnie historie” Olgi Tokarczuk, czyli droga do indywiduacji C.G. Junga. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria” 2009 [nr] 9.
• M. ORSKI: Narratorka „kiwa się”. W tegoż: Opowieści dla dorosłych i opowiastki dla niedorosłych. Wrocław 2010 [dot. też: Bieguni].
• T. MIZERKIEWICZ: Nowe formy obecności mitu w polskiej prozie. Mityczne anagramy Tokarczuk. W tegoż: Literatura obecna. Kraków 2013.
• I. ADELGEJM: Doświadczenie tanatyczne i przezwyciężenie trwogi tanatycznej w powieściach Olgi Tokarczuk : „Ostatnie historie” i „Anna In w grobowcach świata”. „ Postscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1.
• I. BROŻEK: Strategie przedstawiania męskości w prozie Olgi Tokarczuk. „Nowy Napis” 2020 nr 5 [dot. też: Dom dzienny, dom nocny; Bieguni].
• J. SZEWCZYK: Pejzaże umierania i żałoby w polskiej literaturze ostatnich dekad. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL” 2023 nr 22.
Zob. też Wywiady.
Anna In w grobowcach świata
• M. BARABASZ: Śmierć jeszcze raz inaczej. „Gazeta Wyborcza” 2006 nr 219.
• P. CZAPLIŃSKI: Cyberpunk sumeryjski. „Gazeta Wyborcza” 2006 nr 213.
• B. DARSKA: Świat bez granic. „Dekada Literacka” 2006 nr 4.
• P. DUNIN-WĄSOWICZ: Podziwiam, nie myślę. „Lampa” 2006 nr 10.
• M. GERAGA: Tabletki na nieśmiertelność, czyli podróży ciąg dalszy. „Fraza” 2006/2007 nr 41.
• M. MIECZNICKA: Intelektualna papka. „Dziennik” 2006 nr 127.
• A. MORAWIEC: Na zamówienie. „Nowe Książki” 2006 nr 11.
• D. NOWACKI: Stawka większa niż mit. Sceptycznie o nowej książce O. Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny” 2006 nr 39.
• K. UNIŁOWSKI: Anna In na straganach świata. „FA-art” 2006 nr 4.
• M. JENTYS: Zmartwychwstanie bogini. „Twórczość” 2007 nr 4, przedruk w tejże: Argonauci naszych czasów. Toruń 2009.
• I. MIKRUT: Futurystyczne cmentarzysko. „Śląsk” 2007 nr 3.
• T. MIZERKIEWICZ: Terrorysta, on patrzy. „FA-art” 2007 nr 4, przedruk w tegoż: Literatura obecna. Kraków 2013 [dot. też: Bieguni].
• T. PAWLAK. „Pro Libris” 2007 nr 2.
• K. SIPKO: Przeszłość w przyszłości. „Odra” 2007 nr 1.
• A. PEKANIEC: Opowiadać – podróżować – żyć. „Dekada Literacka” 2008 nr 1 [dot. też: Bieguni].
• D. SIWOR: Olgi Tokarczuk gra w mit: „Anna In w grobowcach świata”. „Konteksty Kultury” 2012 [nr] 9.
• J. BŁASZCZAK: Czekając na zmierzch bogów. „Tygodnik Powszechny” 2018 nr 38.
• K. WITCZAK: Coincidentia oppositorum. Podziemie jako odpowiedź na świat/ło w powieści Olgi Tokarczuk „Anna In w grobowcach świata”. W: Przestrzeń w kulturze współczesnej. [T. 3]. Podziemia literatura. Bydgoszcz 2018.
• P. BOGALECKI: Postsekularna katabaza. Książeczka Olgi Tokarczuk. „Czas Kultury” 2019 nr 3 [dot. też: Ahat ilī. – Siostra bogów].
• M. KŁOBUKOWSKI: Niech żyje bogini! Mitologiczna antropologia kobiecości na przykładzie powieści Olgi Tokarczuk „Anna In w grobowcach świata”. W: Kobieta w oczach kobiet. Warszawa 2019.
• Sz. KRAWIEC: Od pisarza do milionera. „Wprost” 2019 nr 48.
• I. ADELGEJM: Doświadczenie tanatyczne i przezwyciężenie trwogi tanatycznej w powieściach Olgi Tokarczuk : „Ostatnie historie” i „Anna In w grobowcach świata”. „ Postscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1.
• A. AMENTA: Wokół reinterpretacji sumeryjskiego mitu o bogini Innanie w „Annie in w ogrodach świata” Olgi Tokarczuk. [Przeł.] A. Cypko. W: Boginie, bohaterki, syreny, pajęczyce. Warszawa 2020.
• I. ADAMCZEWSKA: Żeby śpiewacy się nie opluli. „Książki. Magazyn do czytania” 2024 nr 2 [dot. głównie: Ahat ilī. Siostra bogów].
Zob. też Wywiady.
Bieguni
• A. BAGŁAJEWSKI: Na widnokręgu i poza widnokręgiem. Poza widnokrąg. W tegoż: Mapy dwudziestolecia 1989-2009. Lublin 2012.
• M. CUBER: Podróżuję, więc jestem. „Polityka” 2007 nr 41.
• B. DARSKA: To, co umożliwia przetrwanie. „Opcje” 2007 nr 4.
• A. DOBIEGAŁA: Błogosławiony, który idzie. „Fraza” 2007 nr 3.
• A. FRANASZEK: Wezwanie niepokoju. „Gazeta Wyborcza” 2007 nr 242.
• T. MIZERKIEWICZ: Terrorysta, on patrzy. „FA-art” 2007 nr 4, przedruk w tegoż: Literatura obecna. Kraków 2013 [dot. też: Anna In w grobowcach świata].
• M.I. NIEMCZYŃSKA: Wszystkie świata strony. „Gazeta Wyborcza” 2007 nr 237.
• D. NOWACKI: Podróżowanie jest koniecznością: O. Tokarczuk – powrót do formy. „Tygodnik Powszechny” 2007 nr 41.
• M. PIETRZAK: Pochwała ruchu. „Studium” 2007/2008 nr 5/6/1.
• I. POPRAWA: Olga travel. „Odra” 2007 nr 12.
• A. BAGŁAJEWSKI. „Kresy” 2008 nr 3.
• Z. BIDAKOWSKI: Nerka delfina w formalinie. „Rzeczpospolita” 2008 nr 4.
• D. CIRLIĆ-STRASZYŃSKA: Kolejny „boarding”. „Nowe Książki” 2008 nr 1.
• W. GÓRSKA: Między biegunami, między okładkami. „Migotania, Przejaśnienia” 2008 nr 1/2.
• M. LAREK: Literatura i nowe media. „Czas Kultury” 2008 nr 6.
• I. MIKRUT: W poszukiwaniu właściwego czasu. „Śląsk” 2008 nr 1.
• M. ORSKI: Historie ciała. „Przegląd Powszechny” 2008 nr 5.
• R. PAWŁOWSKI: Nike dla O. Tokarczuk. „Gazeta Wyborcza” 2008 nr 234.
• A. PEKANIEC: Opowiadać – podróżować – żyć. „Dekada Literacka” 2008 nr 1 [dot. też: Anna In w grobowcach świata].
• P. URBANIAK: Błogosławiony, który idzie. „Twórczość” 2008 nr 1.
• W. BAŁUS: Do granic: Olga Tokarczuk i Władysław Strzemiński. „Teksty Drugie” 2009 nr 3.
• M. CIELECKI: Demon pośpiechu. „Czterdzieści Cztery” 2009 [nr] 2.
• I. RADISCH. „Die Zeit”, Hamburg 2009 nr z 10 VI, przekład polski: Dokąd jedzie Olga. Przyswajanie polskich pisarzy. „Forum” 2009 nr 25 [dot. przekł. niemieckiego powieści].
• S. SKOWRON: Jesteśmy jak atomy… Rozważania o książce O. Tokarczuk „Bieguni”. W tejże: Piękno i myśl w najnowszej sztuce słowa, linii i barwy. (Recenzje, analizy, interpretacje). Nowa Ruda 2009.
• K. WIELICZKO: Śladami Kairosa. „Akcent” 2009 nr 1.
• M. ORSKI: Narratorka „kiwa się”. W tegoż: Opowieści dla dorosłych i opowiastki dla niedorosłych. Wrocław 2010 [dot. też: Ostatnie historie].
• I. ŁOSSOWSKA: Olga Tokarczuk. W tejże: Śladami moich lektur. Warszawa 2012.
• M. KRUPKA: U pošukah vlasnogo časoprostoru. Hronotop podorožì u tvorčostì ukraïns'kih i pol's'kih pis'mennic'. „Studia Ukrainica Posnaniensia” 2014 z. 2 [dot. też: O. Zabužko].
• A. LARENTA: Labirynt jako przestrzeń mityczna w „Biegunach” Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze” 2014 [t.] 4.
• B. TRYGAR: Post-fenomenologiczna narracja w powieści „Bieguni” Olgi Tokarczuk . „Tematy i Konteksty” 2015 nr 5.
• P. BRATKOWSKI: Biec, frunąć, myśleć. „Newsweek Polska” 2018 nr 23.
• M. BARBARUK: Biegnij, Olga, biegnij! „Tygodnik Powszechny” 2018 nr 23.
• P. BOROŃ: Klęska, nie literacki triumf. „Nasz Dziennik” 2018 nr 121.
• M. KUBE: Tokarczuk z Brookerem. „Rzeczpospolita” 2018 nr 119.
• T. MIŁKOWSKI: „Bieguni” albo furtka ocalenia. „Dziennik Trybuna” 2018 nr 113.
• P. SIKORA: Błękitne laguny. „Tygodnik Powszechny” 2018 nr 32 [dot. też: W. Jagielski: Na Wschód od Zachodu].
• J. SOSNOWSKI: Tokarczuk: najwyższy level; Kolczyki polskiej pokojówki. Z Antonią Lloyd-Jones rozm. M. Nogaś „Gazeta Wyborcza” 2018 nr 121 [wywiad z tłumaczką „Biegunów”].
• H. FONTAŃSKI: Registrovaâ harakteristika obrazov pamâti v romane Ol'gi Tokarčuk Beguny i ego perevode na russkij âzyk. W: Porządek słów. Gramatyka, tekst, styl, dyskurs. Księga jubileuszowa dedykowana profesor Zoi Nowożenowej z okazji 45-lecia pracy naukowej = Porâdok slov. Grammatika, tekst, stil', diskurs. Ûbilejnaâ monografiâ, posvâŝennaâ 45-letiû naučnoj deâtel'nosti professor Zoi L. Novoženovoj. Gdańsk 2019.
• K. HOFFMANN: Zawsze ku, nie od–do. Eksperyment, podróż i dekonstrukcja w „Biegunach” Olgi Tokarczuk. „Czas Kultury” 2019 nr 3.
• Znalezienie wydawcy zajęło mi dziesięć lat. Z Jennifer Croft rozmawia Weronika Szwebs. „Czas Kultury” 2019 nr 3.
• I. BROŻEK: Strategie przedstawiania męskości w prozie Olgi Tokarczuk. „Nowy Napis” 2020 nr 5 [dot. też: Dom dzienny, dom nocny; Ostatnie historie].
• M. MACIOŁEK: O biegunie – językoznawczo (rozważania w kontekście tytułu powieści Olgi Tokarczuk „Bieguni”). „Postscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1.
• A. NĘCKA: Podróżując w głąb człowieczego wnętrza. Na marginesie twórczości Olgi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1 [dot. także: Księgi Jakubowe].
• E. SOKALSKA: Słownictwo dotyczące zmysłu smaku w powieści „Bieguni” Olgi Tokarczuk. W: Fizyczne aspekty ludzkiego życia i ich odzwierciedlenie w języku i literaturze. Szczecin 2020.
• M. SZREDER: Nauka statystyki z Szymborską i Tokarczuk. „Forum Akademickie” 2020 nr 5 [dot. też: W. Szymborska: Przyczynek do statystyki].
• B. ZAKRZEWSKA: Sylwiczność mile widziana, czyli Po nitce do... Kairosa. Wokół „Biegunów” Olgi Tokarczuk z liberaturą w tle. Oiem czytelniczki. „Przydroża” 2020 nr 7.
• K. RODZEWICZ: „Czyż nie dobija się koni?” jedno z pytań w „Biegunach” Olgi Tokarczuk. „Pryzmat Literacki” 2021 nr 2.
• E. BRANDENBURSKA: „Źle używany intelekt plami nas afektami”. Jakim językiem próbują mówić o odczuciach i emocjach wybrani bohaterowie „Biegunów” Olgi Tokarczuk? W: Od uwielbienia do wzgardy. O języku emocji w różnych typach dyskursu. Warszawa 2021.
• G. FRANCZAK: „Ogumienie mózgu” w „słabym świetle postępu”. O pułapkach translacji syntagmatycznej i niebezpośredniej na przykładzie włoskiej wersji „Biegunów” Olgi Tokarczuk; M. PIETRYGA: The use of explicitation to retain the foreignness of Olga Tokarczuk’s „Flights”. „Między Oryginałem a Przekładem” 2021 nr 1/4.
• M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pisanie świata. „Liber Mundi” w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Komunikowanie polityk(i) w literaturze i w mediach. 2021 [dot. też: Podróż Ludzi Księgi; Prawiek i inne czasy].
• K. ŻYŚKO: A translator as an author. On the dynamics of meaning behind „podróż” and „ruch” in the English translation of „Bieguni” by Olga Tokarczuk. „Heteroglossia” 2022 nr 13.
• M. TOMCZOK: Nastroić się na teren. Między opowieścią kairotyczną a ognostyczną. „Autobiografia” 2023 nr 2.
Zob. też Wywiady.
Recenzje realizacji teatralnych
• D. KOSIŃSKI: Teatr jest wahaniem. „Bieguni” Michała Zadary, jak książka Olgi Tokarczuk, kończą się sceną wyjścia z hali odlotów, ku kolejnej podróży. „Tygodnik Powszechny” 2021 nr 8.
• J. KOWALSKA: Melancholia podróży. „Teatr” 2021 nr 3.
Prowadź swój pług przez kości umarłych
• P. KOFTA: Wspólnicy Pana Boga. „Dziennik Gazeta Prawna” 2009 nr 237 dod. „Kultura”.
• D. NOWACKI: Czy wypada jeść mięso? „Gazeta Wyborcza” 2009 nr 275.
• R. OSTASZEWSKI: Te, co skaczą i fruwają… zabijają? „FA-art” 2009 nr 4.
• W. BROWARNY: Gatunek sudecki. „Odra” 2010 nr 9.
• A. CZACHOWSKA: Hiperpoprawność O. Tokarczuk. „Twórczość” 2010 nr 3.
• A. DOBIEGAŁA: Kobieta u pługa. „Fraza” 2010 nr 3/4.
• W. GÓRSKA: Proroctwa Blake'a znad trucheł; W. SOBIERAJ: Thriller moralny... w innym kontekście. „Migotania, Przejaśnienia” 2010 nr 1.
• M. MATUSZEWSKA: Z wielką odwagą w obronie mniejszych. „Polska. Gazeta Wrocławska” 2010 nr 1.
• J. PETROWICZ: Gwiazdy i stopy. „Znaczenia” 2010 nr 4.
• E. PROKOPOWICZ: Zborsuczone suki. „Fragile” 2010 nr 3.
• G. PRZEPIÓRKA: Kobieta, która widzi inaczej niż wszyscy. „Kresy” 2010 nr 1/2.
• J. SZLACHTA-MISZTAL: „Zwierzęca” zemsta. „Śląsk” 2010 nr 2.
• J. WIERZEJSKA: Idź za pługiem z radością. „Nowe Książki” 2010 nr 3.
• A. KAŁUŻA: Wszyscy tacy niewinni – świat zwierząt. W tejże: Wielkie wygrane. Mikołów 2011 [dot. też: P. Hong: Kobieta i małpa; A. Kaczanowski: Szkielet małpy].
• M. RABIZO-BIREK: „Polscy” Blake i Friedrich. W tejże: Romantyczni i nowocześni. Rzeszów 2012.
• M. WÓJCIK-DUDEK: Zwierzęta a dydaktyka literatury. Wokół szkolnej lektury powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Postscriptum Polonistyczne” 2012 nr 2.
• A. WZOREK: Olgi Tokarczuk gra z regułami powieści kryminalnej: (na podstawie Prowadź swój pług przez kości umarłych). „Respectus Philologicus” 2013 nr 24.
• K. NADANA-SOKOŁOWSKA: Czarownice, pijaczki, dziwaczki i wojowniczki. Obrazy starzejących się kobiet w wybranych powieściach polskich pisarek współczesnych. W: Oblicza kobiecej starości. Kraków 2016 [dot. też: J. Bator: Ciemno, prawie noc; I. Iwasiów: Pięćdziesiątka].
• J.B. BEDNAREK, D. GOSTYŃSKI, P. CZAPLIŃSKI: Mroczna fanaberia. „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. W tychże: Literatura i jej natury. Przewodnik ekokrytyczny dla nauczycieli i uczniów szkół średnich. Poznań 2017.
• N. SZOSTAK: Jaka ksiażka, taki kraj. Co powinni czytać premierzy. Jaka powieść najlepiej opisuje nasz kraj? Propozycji było wiele, ale zwyciężczyni jest tylko jedna. „Gazeta Wyborcza” 2019 nr 176.
• Tajemnica głosu Janiny Duszejko. Rozmowa z Antonią Lloyd-Jones, tłumaczką literatury z języka polskiego na angielski. Rozm. N. Szostak. „Gazeta Wyborcza” 2019 nr 86.
• A. MOROZ: Czy człowiek występujący w obronie przyrody przed drugim człowiekiem to Nestbeschmutzer? Wokół powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Czas Kultury” 2020 nr 1.
• L. Tanuševska: Tłumaczenie tłumaczenia (czyli William Blake w powieści Olgi Tokarczuk). „Postscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1.
• A. CHORĄŻY: Głos kogoś Innego. Czuły narrator w powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Literackie” 2021 nr 60.
• P.J. Fereński, A. Kwapisz: Olga Tokarczuk jako pisarka ekofeministyczna albo O czym może świadczyć literatura. „Konteksty” 2021 nr 1/2.
• J. WAWRYK: Stara kobieta we wspólnocie i poza nią. (Sołtyska z „Diabłów” Tadeusza Nowaka i Janina Duszejko z „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. W: Wspólnota : formy – historie – horyzonty. Poznań 2021.
• A. JANCELEWICZ: Postkolonializm trący kiełbasą myśliwską. „Wegańskość” powieści „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. W: Ekologia w dyskursie. Wokół animal studies. Słupsk 2022.
• D. JUDEK: Porównania przyrodnicze w powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Zielonogórskie Seminaria Językoznawcze” 2022.
• O. ORZĄDAŁA: Polska powieść kryminalna wobec natury i zwierząt . Tokarczuk – Pasierski. W: Człowiek i natura w języku, literaturze, kulturze i sztuce współczesnej. 2022 [dot. także: J. Pasierski: W imię natury].
• B. RYCIELSKA: Kategoria czułości w Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. Konceptualizacje metaforyczne. W: W kręgu zagadnień języka, literatury i kultury. Księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Jarosławowi Wierzbińskiemu. Łódź 2022.
• B. RYCIELSKA: Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. Świat przedstawiony i obrazowanie metaforyczne. „Heteroglossia” 2022 NR 12.
• M. SOSNOWSKA: „What sort of a world is this, where killing and pain are the norm? What on earth is wrong with us?” : nature strikes back in Olga Tokarczuk's „Drive your plow over the bones of the dead”. „Academic Journal of Modern Philology” 2022 vol. 15.
• L. WIŚNIEWSKA: Tokarczuk. Bohaterka romantyczna w powieści „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Wiek XIX” 2022.
• K. RYTLEWSKA: Zemsta degradowanej natury w utworach „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk i „Piasku Saraswati” Risto Isomäkiego. „Heteroglossia” 2023 nr 15.
Zob. też Wywiady.
Recenzje adaptacji teatralnych
w Londynie
• K. ZIELIŃSKI: Przecież nie mają głosu w parlamentach. „Teatr” 2023 nr 7/8.
w Poznaniu
• M. LAREK: Moralitet w objęciach popu. „Teatr” 2010 nr 11.
• I. OSTROWSKA: Noir w kostiumie ekologii. „Czas Kultury” 2010 [nr] 6.
we Wrocławiu
• J. DERBISZ: Szukanie wrażliwości. „Opcje” 2013 nr 3, s. 144-146.
• M. KOŚCIELNIAK: Aktorki i psy. Ekologiczny spektakl według Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny” 2013 nr 12.
• M. PIEKARSKA: Psy wymowniejsze od ludzi. „Gazeta Wyborcza” 2013 nr 62 dod. „Wrocław”.
Moment niedźwiedzia
• M. CUBER: Chronić niedźwiedzia. „Twórczość” 2012 nr 7.
• J. CYNGOT: Wymyślić świat – projekt otwarty. O heterotopiach Olgi Tokarczuk. „Migotania” 2012 nr 2.
• M. DUDA: Niedźwiedzia przysługa. „Nowe Książki” 2012 nr 7.
• K. MASŁOŃ: Czas nauczyć się gdakać. „Uważam Rze” 2012 nr 13.
• M. PIEKARSKA: Pisarka stwarza świat. „Gazeta Wyborcza” 2012 nr 84 dod. „Wrocław”.
• E. SZYBOWICZ: Zakład Pascala dla ateisty. „Gazeta Wyborcza” 2012 nr 84.
• M. WOJAK: Gra nietowarzyska. „Wyspa” 2012 nr 2.
Księgi Jakubowe
• L. BUGAJSKI: Wiele hałasu o nic. „Rzeczpospolita” 2014 nr 260 dod. „Plus Minus”.
• P. CZAPLIŃSKI: „Księgi Jakubowe”, czyli dwieście lat samotności. „Gazeta Wyborcza” 2014 nr 245.
• J. SOBOLEWSKA: Nowa podróż ludzi księgi. „Polityka” 2014 nr 43.
• J. SOSNOWSKI: Księga totalna. „Więź” 2014 nr 4.
• M. WAPIŃSKA: Pragnienie poezji. „Dziennik Gazeta Prawna” 2014 nr 241.
• L. BUGAJSKI: Sekta Jakubowa. „Twórczość” 2015 nr 1.
• R. KOZIOŁEK: Wybawienie od złej mowy [laudacja z okazji przyznania Nagrody Literackiej Nike]]; T. SOBOLEWSKI: Tokarczuk i poszukiwacze światła. „Gazeta Wyborcza” 2015 nr 232.
• Z. KRÓL: Historia pisana literaturą. „Tygodnik Powszechny” 2015 nr 42.
• J. KURKIEWICZ. „Książki. Magazyn do Czytania” 2015 nr 3.
• J. ŁADYKA: Olgi Tokarczuk wielka podróż. „Res Humana” 2015 nr 3.
• R. MAGRYŚ: Ponadnarodowa epopeja Olgi Tokarczuk. „Fraza” 2015 nr 4.
• K. PIETRYCH: „Księgi Jakubowe” – powieść współczesna. „Nowe Książki” 2015 nr 2.
• B. ROGATKO: Opowieść o wielkiej podróży, obcości i Mesjaszach. „Nowa Dekada Krakowska” 2015 nr 1/2, przedruk w tegoż: Czas zbliżeń. Kraków 2015.
• W. SADKOWSKI: Wydłużenie perspektywy. „Res Humana” 2015 nr 5.
• J. SOBOLEWSKA: Tokarczuk. Poszukiwacze. „Gazeta Wyborcza” 2015 nr 206.
• R. WIŚNIEWSKI: Rozdroża wybitności. „Odra” 2015 nr 3.
• Ł. ŻUREK: Spojrzenie z dystansu. „dwutygodnik.com” [on-line] 2015 nr 152. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 kwietnia 2019] [dot. też: Sz. Twardoch: Drach].
• A. LARENTA: Geografia w „Księgach Jakubowach” Olgi Tokarczuk: przypadek Iwania. „Białostockie Studia Literaturoznawcze” 2016 [t.] 9.
• J. PRZYKLENK, K. SUJKOWSKA-SOBISZ: Doświadczenia lekturowe cyfrowego tubylca. Na przykładzie recepcji „Ksiąg Jakubowach” Olgi Tokarczuk. „Język Artystyczny” 2017 t. 16.
• D. ZUBIK: Państwo ponad podziałami? Obcość w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Subiektywizm w języku. Lublin 2017.
• Księgi ponadnarodowe. Rozm. Z M. Marticiem A. Wojtaszek. „Tygodnik Powszechny” 2018 nr 48 [rozmowa z tłumaczem na język chorwacki].
• A. LARENTA: Przestrzenie „Ksiąg Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Wyobraźnia przestrzenna w perspektywie geopoetyki. Białystok 2018.
• P. ZABOROWSKA: Konceptualisering av språkspel i den svenska översättningen av „Księgi Jakubowe” („Jakobsböckerna”) av Olga Tokarczuk : „till stor del består världen av ord, som, sedan de väl uttalats, gör anspråk på den allmänna ordningen...”. „Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Humanistyczne” 2018 nr 4.
• A. JEZIORKOWSKA-POLAKOWSKA: Podróż z Jakubem Frankiem. „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk. „Iudaica Russica” 2019 nr 1.
• „Księgi Jakubowe” pod drzewem oliwnym. Z J.H. Swahnem rozm. M. Kube. „Rzeczpospolita” 2019 nr 285 [tłumaczem na język szwedzki].
• M. LAMPARSKA: O „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk słów kilka. „Tekstura” 2019 [t.] 9.
• M. OLĘDZKA: Mit Mesjasza w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. „Prace Polonistyczne” Seria 74: 2019.
• J. PRZYKLENK, K. SUJKOWSKA-SOBISZ: Od pokrewieństwa do podobieństwa. Rodzina w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Od pokrewieństwa do podobieństwa. Rodzina w Księgach Jakubowych Olgi Tokarczuk. W: Współczesny i dawny obraz rodziny w języku. Szczecin 2019.
• I. MACIEJEWSKA: Naukowy i literacki portret saskiego encyklopedysty Benedykta Chmielowskiego. W: Fons omnis honesti O literaturze w służbie wartości. Tradycja antyczna, kultura ziemiańska, encyklopedyzm i komunikacja. Łódź 2020.
• A. NĘCKA: Podróżując w głąb człowieczego wnętrza. Na marginesie twórczości Olgi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1[dot. także: Bieguni].
• J. PASZEK: O stylu prozy Olgi Tokarczuk. Dopowiedzenie od L do Ż. „Śląsk” 2020 nr 4.
• D. PIECHOTA: „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk. (Re)konstrukcje przeszłości z Sienkiewiczem i Prusem w tle. „Bibliotekarz Podlaski” 2020 nr 1.
• O. SŁYWYNSKI: Obcy w poszukiwaniu domu. „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk dla współczesnej Ukrainy, Polski, Europy. „Postscriptum Polonistyczne” 2020 nr 1.
• A. CUMMINS: A magical mystic tour. „The Observer”, Londyn 2021 nr z 21 XI Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 maja 2024].
• W. KRUPOWIES: Prorok Mesjasza. Postać Nachmana w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Oblicza męskości w literaturze i sztuce. Siedlce 2021.
• T. LAING-SMITH: A Nobel-winner’s epic that aims to rival War and Peace. „Telegraph” 2021 nr z 26 XI.
• A. MAJKIEWICZ: Przekład literacki na cztery ręce, czyli O warsztacie niemieckiego tandemu tłumaczy „Ksiąg Jakubowych” Olgi Tokarczuk. „Między Oryginałem a Przekładem” 2021 nr 1/4 [dot.: L. Palmes , L. Quinkenstein].
• D. O'DRISCOLL: Extraordinary novel searches for meaning. „The Irish Times”, Dublin 2021 nr z 25 XI.
• A. SENIOR: The story of a messiah (and a very naughty boy). „The Times”, Londyn 2021 nr z 11 XI. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 maja 2024].
• C. TAYLOR: The rise and fall of a Messiah: Olga Tokarczuk’s epic novel of Jewish life in Poland. „Prospect”, Londyn 2021 nr z 4 XI. Dostępny w Inernecie: Zob. link [dostęp 2 maja 2024].
• M. THEROUX: A messiah’s story. „The Guardian” 2021 nr z 10 XI. Dostępny w Internecie Zob. link [dostęp 7 maja 2024].
• D. GARNER: A Nobel Prize Winner’s Sophisticated and Overwhelming Novel. „New York Times” 2022 nr z 24 I.
• F. JAMESON: The fog of history. „London Review of Book” 2022 nr 6.
• E. KRZYŻANOWSKA-WALASZCZYK: Mapa Isaaka Tiriona a „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk. „Z Dziejów Kartografii” 2022 t. 24.
• E. PROKOP-JANIEC: Historia i koniektury w „Księgach Jakubowych”. „Ruch Literacki” 2022 z. 3.
• J. SHULEVITZ: Savior? Monster? A messianic leader rallies his followers. „New York Times” 2022 nr z 2 II. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 maja 2024].
• A. SUTCLIFFE: Prophet of Podolia. Olga Tokarczuk’s magnum opus about a messianic mystic. „Times Literary Supplement (TLS)”, London 2022 nr z 21 I.
• H. EGGERT: Rezeption und Kontexte. Olga Tokarczuk „Jakobsbücher” und ich als Leser. W: Narrative der Grenze. Die Etablierung und Überschreitung von Grenzen. Göttingen 2023.
• A. KOBIAŁKA: Wizerunek kobiety jako Innego na przykładzie kreacji Katarzyny Kossakowskiej – bohaterki „Ksiąg Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Język w przestrzeni kulturowej, publicznej, politycznej. Kielce 2023.
Zob. też Wywiady.
Recenzje adaptacji teatralnych
w Gdyni
• B. ŻARINOW: Wizualizacja wolności i zniewolenia na scenie. W: Maski wolności w dramacie i teatrze XX i XXI wieku. Katowice 2019.
w Hamburgu
• N. STASZCZAK-PRÜFER: Frank znaczy obcy. „Teatr” 2021 nr 11 [recenzja wystawienia w Theater Thalia w reżyserii E. Marciniak].
w Warszawie
• O. KATAFIASZ: Z czego powstaje opowieść. „Didaskalia” 2016 nr 133/134.
• T. MIŁKOWSKI: Anty-Sienkiewicz albo wróg publiczny. „Dziennik Trybuna” 2016 nr 155.
• P. SKRZYDELSKI: Oszukać czas. „Teatr” 2016 nr 7/8.
• D. KARPIUK: Zobaczymy się. „Newsweek Polska” 2022 nr 46.
• W. MROZEK: Poczet mesjaszy : „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk w inscenizacji Michała Zadary. „Gazeta Wyborcza” 2022 nr 265.
• A. PAJĘCKA: Hochsztaplerzy. „Teatr” 2023 nr 1.
Pokot
• M. SADOWSKA: Słodko—gorzki. „Newsweek Polska” 2017 nr 8.
• P. ZAREMBA: Rewolucja podstarzałych hippisów. „W Sieci” 2017 nr 10.
• A. SIEMIENIUK: „Pokot” Agnieszki Holland i Olgi Tokarczuk. O tym, jak przekład intermedialny wpływa na konstrukt medialny u odbiorcy. „Kultura i Edukacja” 2019 nr 3.
• J. JAWORSKA: Opowieści o łowach i zemście. „Dialog” 2020 nr 4.
• M.I. KOWALCZYK: Dwie perspektywy „Pokotu” w edukacji ekologicznej. Między Olgą Tokarczuk i Agnieszką Holland a przyrodniczą rzeczywistością. W: Równowaga gatunków a równowaga społeczna (łowiectwo na Pomorzu Środkowym). Słupsk 2023.
Zgubiona dusza
• M. BASZEWSKA: Szukając siebie. Recenzja „Zgubionej duszy” Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. „Kultura Liberalna” [on-line] 2017 nr 463. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 4 grudnia 2017].
• K. KUBISIOWSKA: Dusza z ciała uleciała (i fika). „Gazeta Wyborcza” 2017 nr 267 dod. „Kraków”.
• M. PIEKARSKA: W poszukiwaniu zagubionej duszy. „Gazeta Wyborcza” 2017 nr 271 dod. „Wrocław”.
• A. PALACZ: Spróbujmy ocenić. „Wydawca” 2018 nr 6/9.
• M. NOGAŚ: Od maleńkiej książki do wielkiej mowy. Dzieło sztuki Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. „Gazeta Wyborcza” 2019 nr 292.
• M. WOŹNIAK: O ciele „Zgubionej duszy”. Recenzja projektu książki Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. „Tekstura” 2019.
• B. MYTYCH-FORAJTER: Oddychanie. O sile (z) roślin na podstawie książek Olgi Tokarczuk „Zgubiona dusza” i Martina Widmarka „Dom, który się przebudził”. W: Żywioły w literaturze dziecięcej. Powietrze. Kraków 2020.
• A. SZARY: Jak zostałam wiedźmą i... zgubiłam duszę. O „dorosłych autorkach” piszących dla dzieci (Dorota Masłowska i Olga Tokarczuk). „Guliwer” 2020 nr 1.
• D. MICHUŁKA: Powroty do dzieciństwa. „Czuły narrator” wobec pamięci i doświadczenia czasu w książce „Zgubiona dusza” Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. W: Między Fredrą a Norwidem. Prace ofiarowane profesorowi Marianowi Urselowi. Kielce; Wrocław 2022.
Ahat ilī. Siostra bogów
• J. BŁASZCZAK: Czekając na zmierzch bogów. „Tygodnik Powszechny” 2018 nr 38.
• M. CIUPKA: Strzeż się szalonej kobiety! [on-line] “dwutygodnik.com” 2018 nr 246. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 28 listopada 2018].
• M. NOGAŚ: Jak zaśpiewać Tokarczuk? Opera na podstawie powieści pisarki na festiwalu Sacrum Profanum w Krakowie. „Gazeta Wyborcza” 2018 nr 214 [tu także wywiad z autorką].
• P. BOGALECKI: Postsekularna katabaza. Książeczka Olgi Tokarczuk. „Czas Kultury” 2019 nr 3 [dot. też: Anna In w grobowcach świata].
• I. ADAMCZEWSKA: Żeby śpiewacy się nie opluli. „Książki. Magazyn do czytania” 2024 nr 2 [dot. też: Anna In w grobowcach świata].
• W. SZOT: Tak jeszcze nie pisałam. „Gazeta Wyborcza” 2024 nr 68 [dot. wydania książkowego].
Opowiadania bizarne
• M. BAUCHROWICZ-KŁODZIŃSKA: Literatura eksperymentu myślowego. „Nowe Książki” 2018 nr 10.
• K. KOWALCZUK: Czarująca bizarność. „Śląsk” 2018 nr 11.
• M. ORSKI: W świecie świętych klonów i egonów. „Odra” 2018 nr 9.
• J. SOBOLEWSKA: Dziwna zmiana. „Polityka” 2018 nr 16.
• K. SZKARADNIK: Tam, gdzie świat się rozłazi. „Twórczość” 2018 nr 10.
• B. BACZYŃSKA, M. GŁOWICKA: La vos bizzaro y sus insólitas fortunas literarias. W: Voces dialogantes. Estudios en homenaje al profesor Wiaczesław Nowikow. Łódź 2019.
• A. KANIA: Opowiadania nieoswojone. „Książki. Magazyn literacki” 2019 nr 6.
• I. BURKACKA: Słowa zahaczki w „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk. W: „Ojczysta święta mowo!... wiąże nas twoje słowo”. Polszczyzna w perspektywie diachronicznej. Studia i szkice. Białystok 2020.
• M. GÓRNIAK: Przestrzenie dziwności. O „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk. „Nowy Napis” 2020 nr 5.
• K. WĄDOLNY-TATAR: Apokryficzność „Opowiadań bizarnych” Olgi Tokarczuk. W: Deformacja – brzydota – odmienność. Literatura, język, kultura, dydaktyka. Kraków 2020.
• A. ŁOWCZANIN: Environmental dys/utopian short stories in Olga Tokarczuk's „Opowiadania bizarne”. W: The postworld in-between utopia and dystopia. Intersectional, feminist, and non-binary approaches in 21st century speculative culture. London, New York 2021.
• K. SORDYL: Prefiguracja a historiografia Haydena White’a w opowiadaniu „Zielone dzieci” Olgi Tokarczuk. „Rocznik Komparatystyczny”. 2021 nr 12.
• D. URBAN: Przepis na rewolucję. Opowiadania Olgi Tokarczuk. W kontekście protestów, które przetoczyły się niedawno przez ulice polskich miast, można uznać opowiadanie polskiej noblistki za realizujący się na naszych oczach scenariusz rewolty społecznej, o jakiej marzy od dawna lewa strona sceny politycznej . „Do Rzeczy” 2021 nr 6.
• C. GODUN: Elemente de cultură și civilizație polonă în povestirea „Copiii verzi” a Olgăi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne” 2022 nr 2.
• A. NĘCKA-CZAPSKA: „Skomplikowany splot sensów”. Na marginesie „Opowiadań bizarnych” Olgi Tokarczuk. „Ruch Literacki” 2022 z. 3.
• K. SORDYL: Ciało post/nie/ludzkie w „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL” 2022 nr 20.
• I. GRALEWICZ‑WOLNY: Po człowieku? „Wizyta” Olgi Tokarczuk jako narracja antropoceniczna. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica” 2023 [t.] 11.
Zob. też Wywiady.
Czuły narrator
• J. CIEŚLAK: Czytajmy świat ze zrozumieniem. „Rzeczpospolita” 2020 nr 264.
• R. GAWIN: Anarchistyczno-ekologicznie-feministyczny thriller bez elementów czarnej komedii czyli Olgi Tokarczuk mowa noblowska typowo polska. (Analiza bez syntezy). „Elewator” 2020 nr 1.
• T. GOBAN-KLAS: Olgi Tokarczuk wprowadzenie do świata mediów. „Zdanie” 2020 nr 1/2.
• P. GOŹLIŃSKI: Człowiek ma ciało, duszę i narratora. Pierwsza po Noblu. „Książki. Magazyn do Czytania” 2020 nr 6.
• P. GUTOWSKI: Czy możliwa jest metafizyka w literaturze współczesnej? Na kanwie wykładów noblowskich Wisławy Szymborskiej i Olgi Tokarczuk. „Akcent” 2020 nr 2.
• W. KAJTOCH: O mowie noblowskiej Olgi Tokarczuk. W: Od modernizacji do mediosfery. Meandry transformacji w komunikowaniu. Prace ofiarowane dr. hab. Ryszardowi Filasowi. Kraków 2020.
• ks. H. SEWERYNIAK: A gdzie prawda. „Rzeczpospolita” 2020 nr 291.
• A. MENCWEL: Czuły wielogłos. „Twórczość” 2020 nr 7/8.
• W. OSZAJCA przy współpracy R. STUGIŃSKIEGO: Zmaterializować czułość. „Akcent” 2020 nr 3.
• K. SAMSEL: Dziecko nad brzegami dudniącej rzeki. Wciąż wokół mowy noblowskiej Olgi Tokarczuk. „Elewator” 2020 nr 2.
• J. SOBOLEWSKA: Dusza, ciało i narrator. „Polityka” 2020 nr 46.
• N. SZOSTAK: Noblistka czule o świecie. Nowa książka Olgi Tokarczuk. „Gazeta Wyborcza” 2020 nr 264.
• M. BARBARUK: Nowe media czułości ; A. BEDNAREK-BOHDZIEWICZ: Poza ramy i kadry, czyli Literatura jako świadectwo. Wokół mowy noblowskiej Olgi Tokarczuk „Czuły narrator”; M. KLINGER: „Hymn o czułości” Olgi Tokarczuk – próba egzegezy. „Konteksty” 2021 nr 1/2.
• A. CAŁEK: Narracja w biografii. Od ustanawiania sensu do budowania relacji. „Zagadnienia Rodzajów Literackich” 2021 z. 2.
• W. KAJTOCH: Wykład wykładu. Rzecz o mowie noblowskiej Olgi Tokarczuk = The lecture about a lecture. On Olga Tokarczuk's Nobel speech. [Przeł.] A. Nowakowska. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2021, 89 s. [tekst w języku polskim i angielskim].
• R. KUŹNIAR: Nie zgadzam się z Olgą Tokarczuk. „Gazeta Wyborcza” 2021 nr 48 dod. „Wolna Sobota”.
• L. MALINOWSKI: Literatura i pamięć. W: Kultura wobec kryzysu. Polska i świat. Łomża 2021 [dot. też: A. Leszczyński:Ludowa historia Polski; T. Różewicz: Do piachu].
• L. MAREK: O spotkaniu czułego odbiorcy z czułym narratorem, czyli Opowieść o książce „Czuły narrator” Olgi Tokarczuk. „Parezja” 2021 nr 1.
• T. MIŁKOWSKI: Jesteśmy tu po to, żeby czytać. „Dziennik Trybuna” 2021 nr 10.
• G. RONGE: „Coś jest ze światem nie tak”. „Nowe Książki” 2021 nr 3.
• W. SADKOWSKI: Wyznania Olgi Tokarczuk. „Res Humana” 2021 nr 1.
• J. SARNECKA: Czuły narrator w podróży do czytelnika. „Fraza” 2021 nr 1/2.
• B. TOMALAK: Kilka słów o Krainie Metaksy Olgi Tokarczuk. „Świat i Słowo” 2021 nr 2.
• H.M. WRÓBLEWSKA: Dramat – twórczość – transgresja. Przestrzenie intersubiektywnych doświadczeń w mistrzowskim dyskursie. „Przestrzenie Teorii” 2021 [nr] 36 [dot. też: W. Szymborska: Poeta i świat].
• M. Steciąg :„Coś jest ze światem nie tak”. Mowa noblowska Olgi Tokarczuk w perspektywie ekolingwistyki zaangażowanej, czyli o wartościach i antywartościach w kontekście zachowania życia na Ziemi. W: Dobro – prawda – piękno. Zielona Góra 2022.
• T. TEREFENKO: Obraz współczesnego człowieka nakreślony w przemowie noblowskiej Olgi Tokarczuk w świetle ewangelijnego modelu uczniostwa. W: Znaczenie edukacji i uczniostwa. Warszawa 2022.
• A. ZAJĄC: W poszukiwaniu nowego uniwersalizmu : o „Czułym narratorze” Olgi Tokarczuk i trzech pytaniach stawianych przez literaturę współczesną. W: Języki literatury współczesnej. Warszawa 2022.
Empuzjon
• R. BOBRYK: Uwagi o przestrzeni w „Empuzjonie” Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL” 2022 nr 21.
• R. BOBRYK: Uwagi o przestrzeni w „Empuzjonie” Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze” 2022 nr 21.
• M. BRODACKA-DWOJAK: Na co choruje świat? O najnowszych powieściach Radki Denemarkovej i Olgi Tokarczuk. „Konteksty Kultury” 2022 [nr] 19 [dot. też: R. Denemarková: Hodiny z olova].
• L. BUGAJSKI: Inna przemiana. „Twórczość” 2022 nr 12.
• J. CIEŚLAK: Horror kobiety, horror mężczyzny. „Rzeczpospolita” 2022 nr 123.
• P. CZAPLIŃSKI: Zobaczyć widzenie; R. KOZIOŁEK: Kraina czarownic. „Książki. Magazyn do czytania” 2022 nr 3.
• M. HERNES: Nowa narracja. „Nowa Fantastyka” 2022 nr 7.
• Z.H. Hübner: Jeszcze o „Empuzionie” Olgi Tokarczuk. „Res Humana” 2022 nr 6.
• R. KOZIOŁEK: Rozbieranie. Olga Tokarczuk sięgnęła po klejnot literacki w postaci Sokołowska, wsi i sanatorium, które było rzeczywistym prototypem Berghofu z „Czarodziejskiej góry”. „Tygodnik Powszechny” 2022 nr 22.
• A. MADALIŃSKI: Wołanie o wielość. „Znak” 2022 nr 7/8.
• M. MIZURO: Pierwiastek kobiecy. „Odra” 2022 nr 9.
• W. ORLIŃSKI: Nowa Tokarczuk, czyli Filozoficznie o gównoburzach. „Gazeta Wyborcza” 2022 dod. „Duży Format” nr 29.
• J. SOBOLEWSKA: Anomalia. „Polityka” 2022 nr 23.
• P. SUBOCZ-BIAŁEK: Czy w „Empuzjonie” straszy? „Nowe Książki” 2022 nr 10.
• E. TENDERENDA-OŻÓG. „Książki. Magazyn literacki” 2022 nr 6.
• A. ŻOR: Spór o prawa Innych. Nowa powieść Olgi Tokarczuk. „Res Humana” 2022 nr 5.
• M. BIERNACKI: Dlaczego „Empuzjon” nie jest arcydziełem? „Sieci” 2023 nr 4.
• K. KORCZ: Żywotność Bachtinowskiej „poetyki czasoprzestrzeni” na przykładzie „Prawieku i innych czasów” oraz „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk. „Zagadnienia Rodzajów Literackich” 2023 z. 2.
• W. KRUPOWIES: Bohater „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk jako figura podwójnej tożsamości. W: Bohater utworu literackiego jako Inny w literaturze europejskiej po 1989 roku. Siedlce 2023 .
• W. KRUPOWIES: Bohater „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk jako figura podwójnej tożsamości. W: Bohater utworu literackiego jako Inny w literaturze europejskiej po 1989 roku. Siedlce 2023 .
• P. MAŁOCHLEB: Proza dla zdrowych = The prose for the healthy. [Przeł. z polskiego] A. Zano. „Herito” 2023 nr 51/52.
• R. SIDORKIEWICZ: Empuzjon „nie dla idiotów”, czyli Domyślny język Olgi Tokarczuk. „Akant” 2023 nr 2.
• R. SIDORKIEWICZ: Empuzjon „nie dla idiotów”, czyli Domyślny język Olgi Tokarczuk. „Akant” 2023 nr 2.
• J. WESOŁOWSKI: Mój empuzjon. „Odra” 2023 nr 1.
• J. WESOŁOWSKI: Mój empuzjon. „Odra” 2023 nr 1.
• J. ZALEWSKI: Smutek ironistki albo Skarb, którego nie było. Wokół „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk. „Akcent” 2023 nr 1.
Recenzje adaptacji teatralnych
w Katowicach
• W. MROZEK, T. DOSTATNI: Kobiet się boją: „Empuzjon” Olgi Tokarczuk po raz pierwszy w teatrze. „Gazeta Wyborcza” 2023 nr 111.
• A. TOMASIEWICZ: Oswojona obcość. „Teatr” 2023 nr 9 [dot. wystawienia w Warszawie].
