BIO

Born on 29 January 1962 in Sulechów into a family of teachers; daughter of Wanda Słabowska and Józef Tokarczuk. She spent her childhood in the village of Klenica, near Zielona Góra, where her parents studied at the adult education people's university. She and her family then moved to Kietrz, in the Opole region, where she attended the C.K. Norwid Grammar School. She made her debut in 1979 with two short prose pieces,
Świąteczne zabijanie ryby (The Killing of the Christmas Fish) and Moi przyjaciele (My Friends), which were published in the youth periodical "Na przełaj" (no. 39; using the pseudonym Natasza Borodin). After completing advanced secondary education, she studied psychology (with a major in clinical psychology) at the University of Warsaw (UW). During this period, she worked as a volunteer at a psychiatric hospital. She graduated with a master's degree in 1985 and subsequently worked at the Mental Health Clinic in Wałbrzych from 1986 to 1989. She then worked until 1996 as a psychotherapist at the Methodological Centre in Wałbrzych, where she developed a teacher-training programme. During this period, she occasionally published poetry in the press, published a volume of verse, and also developed her prose writing, with excerpts of it appearing in various periodicals. She published reviews (in the "Ex Libris" supplement of the daily "Życie Warszawy" in 1994/95, in "Nowe Książki" in 1999 and in "Literatura na Świecie" in 2000). Her writing won awards at the Wałbrzych Literary Paths (Wałbrzyskie Ścieżki Literackie) festival in 1988 and 1990. She spent some time in the UK in the early 1990s, where she learned English and worked. She moved to the village of Krajanów in 1994. She joined the Polish Writers' Association (SPP) the same year. She received literary grants to travel to the United States in 1996 and Berlin in 2001/02. In 1997, she received the Kościelski Award from the Geneva-based Kościelski Foundation and the prestigious Passport prize of the weekly "Polityka". In 1998, she and her then husband Roman Fingas established the Ruta publishing house, which operated until 2004. There was also a bookshop under the same name in Wałbrzych. She joined the Polish PEN Club in 1999. She made her debut as a dramatist in 2000 with the play Skarb> (Treasure). She conceived the International Short Story Festival, which was inaugurated in Wroclaw in 2004 (and also ran in Jelenia Góra from 2005). She ran prose-writing workshops as part of the Postgraduate Programme in Literary and Artistic Studies at the Jagiellonian University (UJ) in Krakow, while from 2008 she occasionally taught courses in creative writing at the University of Opole (UO). She joined the editorial board of the quarterly "Krytyka Polityczna" and collaborated with the Polish Green Party. She has visited many countries around the world, including the UK, USA, China, New Zealand, Singapore, Malaysia, Syria and Egypt. From February to July 2009, she was a fellow at the Netherlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Sciences in Wassenaar, where she wrote the novel Prowadź swój pług przez kości umarłych (published in English translation in 2018 as Drive Your Plow over the Bones of the Dead). She has received numerous prizes, including the Crystal Mirror (Kryształowe Zwierciadło) of the monthly "Zwierciadło" in 2001, Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen = the Silesian Culture Prize of the State of Lower Saxony in 2003, the Nike Literary Prize for her novel Bieguni (Flights) in 2008 and for Księgi Jakubowe (The Books of Jacob) in 2015, the S.B. Linde Literary Prize of the Partner Cities Göttingen and Torun in 2008, the Uznam Literary Prize in 2021, the Vilenica Slovenian International Literary Prize in 2013, the Polish Ministry of Culture and National Heritage Prize in the literature category in 2015, and the British Man Booker International Prize – jointly with her translator Jennifer Croft – for Bieguni/ Flights in 2018. In 2015, she and Karol Maliszewski curated the Literary Heights Festival (Festiwal Góry Literatury) that takes place in and around Nowa Ruda and is organized by the Góry Babel (Mounts of Babel) Cultural Association and the Nowa Ruda District. She was appointed the jury of the European Poet of Freedom Prize. She received the silver Medal for Merit to Culture – Gloria Artis in 2009, was recognized for her Services to the City of Wałbrzych in 2016 and made an Ambassador of Wroclaw in 2016, when the city was European Capital of Culture. In 2019, she received the Nobel Prize for Literature for the year 2018. She has a son, Zbyszek (b. 1986). She married the philologist Grzegorz Zygadło. She lived in Wałbrzych and Nowa Ruda. She has a house in Krajanów, near Nowa Ruda, and currently lives in Wroclaw.

Twórczość

1. Miasto w lustrach. [Wiersze]. Warszawa: Okolice 1989, XIX s. Okolice. Arkusze Literackie, 10.

2. Numery. [Opowiadanie]. „Czas Kultury1993 nr 5 s. 20-29. Przedr. zob. poz. s. 10-39.

Przekłady

chorwacki

Brojevi. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. W: Orkestru iza leđa. Zagreb 2001, przedruk w: O. Tokarczuk: Ormar. Zagreb 2003.

hindi

Kamare aura anya kahāniyām̐. [Przeł.] M. Purī. Naī Dillī 2019.

japoński

Bango. [Przeł.] M. Tsukada. W: Poketto-no nako-no Tōō bungaku. Yokohama 2006.

niemiecki

Zimmernummern. [Przeł.] E. Kinsky. W: O. Tokarczuk: Der Schrank. Erzählungen. Stuttgart, München 2000, wyd. nast. München 2001.

Adaptacje

radiowe

Adaptacja: E. Marcinkowska. Polskie Radio 2004.

telewizyjne

Scenariusz i reżyseria: A. Lipiec-Wróblewska. Telewizja Polska 2000.

3. Podróż Ludzi Księgi. [Powieść]. Warszawa: Przedświt [1993], 179 s. Wyd. nast.: tamże 1995; wyd. 2 poprawione Warszawa: W.A.B. 1996, tamże: wyd. 3 1996, 1997, 1998, 1999; wyd. przejrzane przejrzane przez autorkę Kraków: Wydawnictwo Literackie 2019, tamże: 2020, 2022.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta D. Stenka. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2019, płyta CD w formacie pdf.

Nagrody

Nagroda w konkursie literackim na najlepsze książki wydane w 1992-1993, ogłoszonym przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek w 1994.

Przekłady

duński

Broderskabets rejse. [Przeł.] R.K. Klukowska. København 1997.

estoński

Ühe Raamatu otsijate teekond. [Przeł.] H. Lindepuu. Halliste 2022.

ormiański

Grk’i mardkanc’ owġeworowt’yownë. [Przeł.] K. Aġabekyan. Erevan 1993.

rosyjski

Put’ lûdej Knigi. [Przeł.] K. Starosel’skaâ. Moskva 2002.

rumuński

Călătoria oamenilor Cărţii. [Przeł.] C. Geambaşu. Iaşi 2001, wyd. nast. tamże: 2018, 2019.

serbski

U potrazi za knjigom. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2001, wyd. nast. pt. Kad su ljudi pošli po knjigu tamże 2022.

ukraiński

Mandrìvka lûdej knigi. [Przeł.] N. Bìčuâ. L'vìv 2004.

węgierski

Az Őskönyv nyomában. [Przeł.] Z. Mihályi. Budapest 2000.

Adaptacje

radiowe

Adaptacja: E. Marcinkowska. Polskie Radio 1998.
Reżyseria: A. Piszczatowski. Polskie Radio 2010.

4. Szafa. [Opowiadanie]. „Nowy Nurt1994 nr 10 s. 12. Przedruk zob. poz. s. 5-9.

Przekłady

chorwacki

Ormar. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. W: Orkestru iza leđa. Zagreb 2001, wyd. osobne: Ormar. Zagreb 2003.

macedoński

W: Son za nedofatlivoto mesto: fragmenti od sovremenata polska proza. Tokarčuk, Hvin, Stašuk. Skopje 2006.

szwedzki

Wyd. łącznie z przekł. Gra na wielu bębenkach [poz. ] pt. Spel på många små trummor. [Przeł.] J.H. Swahn. [Tallarp ] 2002, wyd. nast.: Johanneshov 2013, Linderöd [2018], Stockholm 2020.

Adaptacje

teatralne

(łącznie z wykorzystaniem tekstów H. Krall i J. Tuwima): Scenariusz: M. Kufel, M. Biały. Reżyseria: W. Hejno. Wystawienie: Tarnów, Teatr im. L. Solskiego 2005.

5. E.E. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1995, 206 s. Wyd. nast.: [wyd. 2 poprawione] Warszawa: W.A.B. 1996, [wyd. 3] Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1997; [wyd. 4-6?] Wałbrzych: Ruta 1998?-99; Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, tamże: 2015., 2019, 2020, 2021 Por. poz. .

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: E. Kijowska. Warszawa : Zakład Nagrań i Wydawnictw ZN 1996, 7 kaset.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2007, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Przekłady

chiński

Ai'erna. Przeł. Z. Zhang. Hangzhou 2024.

duński

E.E. [Przeł.] R.K. Klukowska. København 1996.

estoński

E.E. [Przeł.] H. Lindepuu. Halliste 2022.

macedoński

E.E. [Przeł.] L. Tanušskaâ. Skopje 2014.

norweski

E.E. [Przeł.] A. Walseng. [Oslo] 2001.

słoweński

E.E. [Przeł.] L. Tanuševska. Skopje 2014.

Adaptacje

radiowe

Cz. 1-5. Polskie Radio 1995.

6. Prawiek i inne czasy. [Powieść]. Warszawa: W.A.B. 1996, 268 s. Wyd. nast.: Warszawa: Świat Książki 1997; wyd. 2 [właśc. 3] Warszawa: W.A.B. 1998; wyd. 4 poprawione Wałbrzych: Ruta 2000; Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, tamże 2015.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Ostaszewska. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, 1 płyta CD w formacie mp3, wyd. nast. 2017, [2019].
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2011, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Nagrody

Nagroda Paszport „Polityki” (za 1996), Nagroda Fundacji im. Kościelskich w Genewie (1997), nominacja do finału Nagrody Literackiej Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazeta Wyborcza” w 1997, nominacja do francuskiej nagrody Prix du Meilleur Livre Etranger w 1998.

Przekłady

angielski

Primeval and other times. [Przeł.] A. Lloyd-Jones. Prague 2010, wyd. nast.: Praha 2012; USA, Prague 2019.

białoruski

Pravek dy ìnš'yâ časy. [Przeł.] M. Šoda. Mìnsk 2010.

bułgarski

Pravek i drugi vremena. [Przeł.] G. Kr”stev. Sofiâ 2008, wyd. nast. tamże 2021.

chiński

Taigu he qitade shijian. [Przeł.:] L. Yi, H. Yuan. Taibei 2003, wyd. nast.: pt. Taiji he qitade shijian. Changsha 2006, pt. Taigu he qita de shijian. Chengdu, Beijing 2017; Taibei shi 2019.

chorwacki

Pravijek i ostala vremena. [Przeł.] P. Mioč. Zagreb 2001.

czeski

Pravěk a jiné časy. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 1999.

duński

Arilds tid og andre tider. [Przeł.] R.K. Klukowska. København 1998.

estoński

Algus ja teised ajad. [Przekł.] H. Lindepuu. Tartu 2012.

fiński

Alku ja muut ajat. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsinki 2007, wyd. 2 tamże 2019; wyd. jako dokument dźwiękowy: Helsinki 2019, 1 CD w formacie mp3.

francuski

Dieu, le temps, les hommes, et les anges. [Przeł.] Ch. Glogowski. Paris 1998, wyd. nast. tamże: 2019, 2020.

grecki

To archégono kai álloi kairoí. [Przeł.] A.D. Iōannídou. Athī́na 2017.

hiszpański

Un lugar llamado Antaño. [Przeł.:] E. Rabasco Macías, B. Wyrzykowska. Barcelona 2001 , wyd. nast.: Barcelona 2020, tamże 2021.

japoński

Puravieku to sonohoka no jidai. [Przeł.]H. Ogura. Kyōto 2019.

kataloński

Un lloc anomenat Antany. [Przeł.:] A. Rubió, J. Sławomirski. Barcelona 2001, wyd. nast. tamże 2020.

koreański

T'aego ŭi sigandŭl. [Przeł.] S. Choi. Sŏul T'ŭkpyŏl-si 2019.

litewski

Praamžiai ir kiti laikai. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius 2000, wyd. nast. 2021.

macedoński

Pravek i drugite vremina. [Przeł.] L. Tanuševska. Skopje 2007.

niderlandzki

Oer en andere tijden. [Przeł.] K. Lesman. Breda 1998, wyd. nast. Amsterdam 2020.

niemiecki

Ur und andere Zeiten. [Przeł.] E. Kinsky. Berlin 2000, wyd. nast.: wyd. 2-3 tamże 2000, [wyd. 4] Berlin 2002; München 2004; Zürich 2019.

ormiański

Hnadarë ew ayl žamanaknerë. [Przeł. Z. Boyaǰyan]. Erevan 2020.

portugalski

Outrora e outros tempos. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2020, wyd. nast. Lisboa 2022.

rosyjski

Pravek i drugie vremena. [Przeł.] T. Izotovaă. Moskva 2004, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.

rumuński

Străveacul şi alte vremi. [Przeł.] O. Zaicik. Iaşi 2002 , wyd. nast. tamże: 2020, 2023.

serbski

Pamtivek i druga doba. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2013, wyd. nast. tamże: 2019, 2022.

słowacki

Pravek a iné časy. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2015, wyd. nast.: Levoča 2016; Bratislava 2022.

słoweński

Pravek in drugi časi. [Przeł.] J. Šuler-Galos. Maribor 2005.

szwedzki

Gammeltida och andra tider. [Przeł.] L. Ilke. Tollarp 2006.

turecki

Kadimzamanlar ve diğer vakitler. [Przeł.] N.T. Yüce. İstanbul 2020.

ukraiński

Pravik ta inši časi. [Przeł.] V. Dmitruk. L’vìv 2004.

węgierski

Őskor és más idők. [Przeł.] G. Korner. Budapest 2011.

włoski

Dio, il tempo, gli uomini e gli angeli. [Przeł.] R. Belletti. Roma [1999], wyd. nast. pt. Nella quiete del tempo: Roma 2013, Firenze 2020.

Adaptacje

teatralne

Adaptacja: S. Majewski, P. Tomaszuk. Reżyseria: P. Tomaszuk. Wystawienie: Supraśl, Towarzystwo Wierszalin Teatr 1997, toż Telewizja Polska 1998 [nagroda w ogólnopolskim konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej w 1996/1997].
pt. Kłoska. Adaptacja: K. Łukaszewska. Reżyseria: M. Brand. Wystawienie: Sopot, Teatr Zielony Wiatrak 2000.
Scenariusz i reżyseria: M. Wasiewicz. Wystawienie: Łodź, Teatr 36 (w Kaplicy Salezjańskiej przy Wyższej Szkole Ekonomii i Zarządzania) 2000.
Scenariusz i reżyseria: E. Bednarska. Wystawienie: Wrocław, Towarzystwo im. E. Stein 2012.
pt. Prawiek. Scenariusz i reżyseria: K. Dworakowski. Wystawienie: Warszawa, Teatr Ochoty – Ośrodek Kultury Teatralnej 2018.
Adaptacja i reżyseria: Anna Sroka-Hryń. Wystawienie: Warszawa, Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza 2021.
Adaptacja i reżyseria: J. Bała. Wystawienie: Gdynia, Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza 2021.
Adaptacja i reżyseria: I. Gorzkowski. Wystawienie: Olsztyn, Teatr im. S. Jaracza 2023.

radiowe

Oprac.: A. Celmer-Zajączkowski. Cz. 1-10. Polskie Radio 1996.

7. Szafa. [Opowiadania]. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 1997, 46 s. Opowiadania Współczesne Polskie Wyd. nast.: wyd. 2 Wałbrzych: Ruta 1998; Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, tamże: 2006, wyd. 2 [!] 2014, dodruk 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022; wyd. łącznie z przekł. angielskim i niemieckim: Oprac. B. Szałasta-Rogowska. [Tłum. na język angielski: K. Krysta, tłum. na język niemiecki: M. Kuhnert]. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2022, 67 s. Podręczniki i Skrypty Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 213. Czytaj po Polsku. Materiały pomocnicze do nauki języka polskiego jako obcego. Edycja dla średnio początkujących, t. 10.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta Anna Romantowska. Warszawa : Zakład Nagrań i Wydawnictw Związku Niewidomych 1998, 1 kaseta.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2016, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Zawartość

Szafa [poz. ]; Numery [poz. ]; Deus ex.

Przekłady

bułgarski

Garderob''t. Razkazi. [Przeł.] K. Krumov. Sofiâ 2022.

chiński

Yigui. Wyd. łącznie z przekł. Czuły narrator [poz. ] pt. Yigui. [Przeł.:] Z. Zhao, X. Cui. Hangzhou 2020.

chorwacki

Ormar. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. Zagreb 2003.

hindi

Kamre aura anya kahāniyām. [Przeł.] M. Purī. Nayī Dillī 2014.

niemiecki

Der Schrank. Erzählungen. [Przeł.] E. Kinsky. Stuttgart, München 2000, wyd. nast. München 2001.

perski

Komod. [Przeł.] D. Svâpâ. Tehrân 2022.

8. Dom dzienny, dom nocny. [Powieść]. Wałbrzych: Ruta 1998, 277 s. Wyd. nast.: wyd. 2 poprawione tamże 1999; Warszawa: Świat Książki 2000; Wałbrzych: Ruta 2004; Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, tamże: dodruki: 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, wyd. 2 2014, dodruki: 2015, 2018, [2019], 2020, [2021], 2022.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: E. Kijowska. Warszawa: Zakład Nagrań i Wydawnictw Związku Niewidomych 1999, 12 kaset; Czyta autorka. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, 1 płyta CD, wyd. nast. tamże: [2018], [2019], [2021].
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, tamże 2013, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Nagrody

Nominacja do finału Nagrody Literackiej Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 1999, Nagroda Literacka im. W.St. Reymonta (1999), nagroda literacka Brücke Berlin wspólnie z tłumaczką powieści na niemiecki, E. Kinsky, w 2002, nominacja do Międzynarodowej Dublińskiej Nagrody Literackiej IMPAC, przyznawanej utworom napisanym w języku angielskim lub przełożonym na angielski w 2004.

Przekłady

angielski

House of day, house of night. [Przeł.] A. Lloyd-Jones. London 2002, wyd. nast. Evanston, IL. 2003.

bułgarski

Dom dneven, dom noŝen. [Przeł.] H. Simeonova-Titova. Veliko T”rnovo 2005, wyd. nast. Sofiâ 2022.

chiński

Shou ji meng de jian tie bu. [Przeł.:] Yi Lijun, Yuan Hanrong yi. Taibei 2007, wyd. nast. tamże 2019.

chorwacki

Dom danji, dom nocni. [Przeł.] P. Mioč. Zagreb 2002, wyd. nast. Zagreb 2003.

czeski

Denní dům, noční dům. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2002, wyd. nast. tamże 2012.

duński

Dagens hus, nattens Hus. [Przeł.] H.L. Tonnesen. Kopenhaga 2014, wyd. nast. tamże 2020 .

estoński

Päeva maja, öö maja. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2013.

fiński

Päivän talo, yön talo. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsingissä 2004, wyd. nast. tamże 2019.

francuski

Maison de jour, maison de nuit. [Przeł.] Ch. Glogowski. Paris 2001 , wyd. nast.: Paris 2021; Paris, Lausanne 2022.

gruziński

C’erekayin town, gišerayin town. [Przeł. Z. Boyaǰyan]. Erewan 2022.

japoński

Hiru-no ie, yoru-no ie. [Przeł.] H. Ogura. Tōkyō 2010.

koreański

Nat ŭi chip, pam ŭi chip. [Przeł.] I Ok-chin. Sŏul 2020.

litewski

Dienos namai, nakties namai. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius 2007 , wyd. nast. tamże 2020; wyd. jako dokument elektroniczny Vilnius 2020.

niderlandzki

fragment: Amos. [Przeł.] K. Lesman. Breda 1998.
całość: Huis voor de dag, huis voor de nacht. [Przeł.] K. Lesman. Breda 1999, wyd. nast. Breda 2000.

niemiecki

Taghaus, Nachthaus. [Przeł.] E. Kinsky. Stuttgart, München 2001, wyd. nast.: München 2004, Zürich 2019.

norweski

Daghus, natthus. [Przeł. J. Wiedlocha]. Oslo 2021, wyd. nast. tamże 2022.

perski

Ḵâneh-ye rūz, ḵâneh-ye šab. [Przeł.] R.B. Ḥoseynī. Tehrân [2020].
Ḵâneh-ye rūzâneh, ḵâneh-ye šabâneh. [Przeł.] M. Baḵšâyeš. Tehrân [2021].

portugalski

Casa de dia, casa de noite. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2021.

rosyjski

Dom dnevnoj, dom nočnoj. [Przeł.] O.L. Katrečko. Moskva 2005.

rumuński

Casăde zi, casăde noapte. [Przeł.] C. Godun. Cluj-Napoca 2015.

serbski

Dnevna kuca, nocna kuca. [Przeł.] M. Markic. Beograd 2002.

słowacki

Dom vo dne, dom v noci. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2002.

słoweński

Dnevna hiša, nočna hiša. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2005.

szwedzki

Daghus, natthus. [Przeł.] J.H. Swahn. Sätaröd 2004., wyd. nast. [Tollarp] 2005.

turecki

Gündüzün evi, gecenin evi. [Przeł.] A. Polat. Istanbul 2004.

ukraiński

Dìm dnâ, dìm nočì. [Przekł. V. Dmitruk]. Kiïv 2021.

włoski

Casa di giorno, casa di notte. [Przeł.] R. Belletti. Roma [2007], wyd. nast. Firenze 2021.

Adaptacje

teatralne

Marek, Marek. [Monodram]. Reżyseria: P. Tomaszuk. Wystawienie: Supraśl, Towarzystwo Wierszalin Teatr 2000 (wykonanie A. Wnuczko).
Ofiara Wilgefortis. Adaptacja na motywach średniowiecznej legendy i powieści O. Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”: P. Tomaszuk. Reżyseria: P. Tomaszuk. Wystawienie: teatralne: Supraśl, Teatr Towarzystwo Wierszalin 2000, Bielsko-Biała, Teatr Lalek Banialuka 2001; radiowe: Polskie Radio 2001. Druk „Dialog” 2000 nr 5 s. 5-19. Przedruk pt. Ofiara Wilgefortis. Na motywach średniowiecznej legendy i powieści O. Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny” w: Trans/formacja. Dramat polski po 1989 roku. Antologia. Tom 1. Warszawa 2012.
Legenda o dziewczynie z brodą, czyli o świętej. Scenariusz: B. Łuszczyńska. Wystawienie: Wrocław, Teatr Łowcy Snów (Klub Stajnia nr 8A) 2001.
Czemu nie dajesz mi spać. Scenariusz: G. Kotłowski, H. Chmielarz. Reżyseria: H. Chmielarz. Wystawienie: Poznań, Teatr Ósmego Dnia 2002.
Paschalis. Scenariusz i reżyseria: R. Jasińska. Wystawienie: Wrocław, Teatr Arka 2004.

radiowe

Amos. Reżyseria i adaptacja: J. Wernio. Polskie Radio 2007.

9. E.E. Scenariusz widowiska telewizyjnego. Prapremiera: Reżyseria: M. Zmarz-Koczanowicz. Telewizja Polska 2000. Por. poz. .

10. Opowieści wigilijne. [Autorzy:] J. Pilch, O. Tokarczuk, A. Stasiuk. Wałbrzych; Ruta; Wołowiec: Czarne 2000, 59 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy (powiększony o utwory innych autorów): Czyta opowiadanie O. Tokarczuk A. Dymna. Kraków: Tygodnik Powszechny 2012, plik w formacie mp3.
Tu O. Tokarczuk: Profesor Andrews w Warszawie, s. 21-38, przedruk zob. poz. .

Przekłady

chorwacki

Božicne priče. [Przeł.:] D. Kaniecka, I. Vidovic Bolt, Đ. Čilic Škeljo. Zagreb 2008.

rumuński

Trei laureati Nike intr-o carte. [Przeł.] C. Godun. Chişinău 2011.

11. Skarb. [Utwór dramatyczny]. „Dialog2000 nr 4 s. 5-20. Prapremiera: telewizyjna: Scenariusz i reżyseria: P. Mularuk. Telewizja Polska 2000; radiowa: Adaptacja i reżyseria: J. Mark. Polskie Radio 2020.

Nagrody

Nagroda Telewizyjnej Agencji Produkcji Teatralnej i Filmowej na utwór dramatyczny w 2000.

Przekłady

białoruski

Skarb. [Przeł.] G. Cišuk. W: Sučasnaja pol’skaja p’esa. Mìnsk 2002, wyd. nast. Mìnsk 2003.

12. Gra na wielu bębenkach. 19 opowiadań. Wałbrzych: Ruta 2001, 342 s. Wyd. nast.: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2007, tamże: 2015, 2020, 2022.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: w wyborze pt. Opowiadania zimowe. Czyta O. Tokarczuk. Muzyka: P. Klimek. Szczecin: MooMusic Studio. „3kropek Audio Publishing” S.C. Piotr Klimek Celina Muza-Visser [2003], 1 płyta CD; Gra na wielu bębenkach. Czyta M. Wójcik. Warszawa: G + J Gruner + Jar Polska 2008, 1 płyta CD w formacie mp3. Najlepsza Literatura Światowa..
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Nagrody

Dolnośląska Nagroda Literacka w 2001, nominacja do finału Nagrody Literackiej Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 2002, nagroda literacka telewizyjnego Magazynu Kulturalnego Pegaz w 2002.

Zawartość

Otwórz oczy, już nie żyjesz; Szkocki miesiąc; Podmiot; Wyspa. – Bardo. Szopka; Najbrzydsza kobieta świata; Wieczór autorski; Zdobycie Jerozolimy. Raten 1675. – Che Guevara; Skoczek; Profesor Andrews w Warszawie [poz. ]; Ariadna na Naksos; Glicynia; Tancerka; Wróżenie z fasoli; Żurek; Życzenie Sabiny; Próba generalna; Gra na wielu bębenkach.

Przekłady

albański

Sonatë për shumë tamburë. [Przeł.] A. Beqiraj. Tiranë [2019].

angielski

opowiadania Żurek: Żurek soup. [Przekł.] A. Lloyd-Jones. W: Elsewhere. Stories from small town Europe. [Wyd.] M. Crossan. Manchester 2007.

bułgarski

Muzika ot mnogo barabani. [Przeł.] S. Borisova. Sofiâ 2006.

chiński

Shijie shang zui chou de nüren. Wyd. łącznie z przekł. Czuły narrator [poz. ] pt. Shijie shang zui chou de nüren. [Przeł:] Y. Mao, Ch. Fang. Hangzhou 2021 , wyd. nast. tamże 2024.

chorwacki

Najružnija žena na svijetu. [Przeł.:] Đ. Čilić i M.en Martić. Zaprešić 2022.

czeski

Hra na spoustu bubínků. [Przeł.] I. Mikešová. Olomouc 2005.

estoński

Maailma kőige inetum naisterahvas. [Przeł.] H. Lindepuu. Tallinn 2005, wyd. nast. tamże [2022] [przekł. w wyborze].

fiński

Rumpujen kaupunki. [Przeł.] O. Kärkkäinen. Helsinki 2023.

francuski

Jeu sur tambours et tambourins suivi de L'Armoire et autres nouvelles. [Przeł.]M. Laurent. Paris 2023.

gruziński

Shot’landiuri tve. [Przeł.] K. Volt’ersma. [Red.] I. Archuashvili. Tbilisi 2021.

niemiecki

Spiel auf vielen Trommeln. [Przeł.] E. Kinsky. Berlin 2006.

rosyjski

Igra na raznych barabanach. [Przeł.] E. Barzova [i in.]. Moskva 2006.

serbski

Svirka na mnoga bubnjeva. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2004.

słowacki

Hra na mnohých bubienkoch. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2003.

szwedzki

Spel på många små trummor. Wyd. łącznie z przekł. Szafa [poz. ] pt. Spel på många små trummor. [Przeł.] J.H. Swahn. [Tallarp] 2002, wyd. nast.: Johanneshov 2013, Linderöd [2018], Stockholm 2020.

turecki

Aç gözünü, artık yaşamıyorsun. [Przeł.] N.T. Yüce. İstanbul 2018, wyd. 2 tamże 2019.

ukraiński

Gra na bagat'oh barabančikah. [Przeł.] V. Dmitruk. L'vìv 2004.

węgierski

Sok dobon játszani. [Przeł.:] Z. Mihályi, L. Pálfalvi. Budapeszt 2006.

włoski

Che Guevara e altri racconti. [Przeł.:] S. De Fanti, B. Naumow. Udine [2006].

Adaptacje

radiowe

opowiadania Próba generalna. Adaptacja: M. Gajdziński. Reżyseria: H. Rozen. Polskie Radio 2007.

filmowe

opowiadania Ariadna na Naksos pt. Aria Diva: Scenariusz fabularnego filmu krótkometrażowego: A. Smoczyńska, R. Bolesto. Reżyseria: A. Smoczyńska. Ekranizacja 2007.
opowiadania Żurek: Scenariusz i reżyseria: R. Brylski. Ekranizacja 2003, wyd. jako dokument audiowizualny: [Warszawa:] Best Film [2003], 1 DVD; druk scenariusza pt. Żurek. Między wierszami, czyli adaptacja nietypowa. Łódź: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej 2011, 204 s.
opowiadania Glicynia: Scenariusz: P. Antolak, I. Kiszczak. Reżyseria: I. Kiszczak. Ekranizacja jako etiuda szkolna w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi 2016.

telewizyjne

Miłości: Scenariusz i reżyseria: F. Zylber. Telewizja Polska 2004.

13. Lalka i perła. [Esej]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2001, 84 s. Wyd. nast. tamże: 2001, 2006, 2016, 2021, 2022.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2016, pliki w formacie MOBI, EPUB.
Dot. powieści B. Prusa „Lalka”.

Przekłady

chiński

Wan‘ou yu zhenzhu. [Przeł.] Z. Zhang. Wyd. łącznie z przekł. Czuły narrator [poz.] pt. Wan‘ou yu zhenzhu. Hangzhou 2021, wyd, nast. tamże 2024.

gruziński

Tojina da margalit’i. [Przeł.] T. Mch’edlishvilma. Tbilisi 2021.

14. Ostatnie historie. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2004, 291 s. Wyd. nast. tamże: 2015, 2020.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013, pliki w formacie MOBI, EPUB, wyd. nast. tamże 2015.

Nagrody

Nagroda im. J. Wittiga w 2004.

Przekłady

bułgarski

Posledni istorii. [Przeł.] M. Kostova. Sofiâ 2008.

chiński

Zui hou de gushi. [Przeł.] Y. Li. Hangzhou 2023, wyd. nast. tamże 2024.

czeski

Poslední příběhy. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2007.

francuski

Récits ultimes. [Przeł.] G. Erhard. Lausanne 2007, wyd. nast. tamże: 2019, 2021.

niderlandzki

De laatste verhalen. [Przeł.] K. Lesman. Breda 2008.

niemiecki

Letzte Geschichten. [Przeł.] E. Kinsky. München 2006, wyd. nast. Zürich 2020; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Thomas. Berlin [2020].

rosyjski

Poslednie istorii. [Przeł.] L. Adel'gejm. Moskva 2006.

rumuński

Ultimele povestiri. [Przeł.] C. Godun. Iaşi 2018, wyd. nast. tamże 2019.

turecki

Son hikâyeler. [Przeł.] N.T. Yüce. İstanbul 2021.

ukraiński

Ostanni istrìï. [Przeł.] Ă. Senčišin. L’vìv 2007, wyd. nast. Kiïv 2021.

15. Anna In w grobowcach świata. [Powieść]. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak 2006, 218 s. Mity. Wyd. nast. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2015, tamże: 2019, 2020, 2022. Por. poz. .

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2015, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Przekłady

chiński

Shijie fenmu zhong de Anna Yin. [Przeł] X. Lin. Wyd. łącznie z poz. pt. Shijie fenmu zhong de Anna Yin. Hangzhou 2021.

czeski

Anna In v hrobech světa. [Przeł.] J. Faber. Zlín 2008.

niemiecki

AnnaIn in den Katakomben. [Przeł.] E. Kinsky. Berlin 2007, wyd. nast.: München 2008; Zürich 2022, tamże 2024.

serbski

Ana In silazi u Donji svet. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2020, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.

słowacki

Anna In v hrobkách sveta. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2008.

słoweński

Ana In v grobnicah sveta. [Przekł. i przedmowa] J. Unuk. Vnanje Gorice 2022.

Adaptacje

w formie komiksu

Ja, Nina Szubur. Ilustracje, tekst: D. Chmielewski. Warszawa: Wydawnictwo Komiksowe – Gildia Internet Services 2018, [152] s.

16. Bieguni. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2007, 451 s. Wyd. nast. tamże: 2009, 2015, 2018, 2019, 2020, 2022.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta H. Kinder-Kiss. Warszawa: Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix 2007-2012, 1 płyta audio CD Czytak Larix; Czytają: M. Cielecka, A. Kulesza, D. Stenka, M. Bonaszewski, W. Zborowski. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2019, 1 płyta CD.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Nagrody

Nagroda Literacka Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 2008, nagroda miesięcznika „Odra” za 2007 w 2008, nominacja do nagrody literackiej dla pisarzy z Europy Środkowej i Wschodniej Angelus w 2008, nominacja do finału Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury „Cogito” i nagroda w plebiscycie internautów towarzyszącym pierwszej edycji tej nagrody w 2008, w 2018 brytyjska nagroda (wspólnie z tłumaczką J. Croft) Man Booker International Prize oraz nominacja do finału amerykańskiej nagrody National Book Awords.

Przekłady

albański

Shtërgjet. [Przeł.] E. Lloha. Tiranë 2019.

angielski

Flights. [Przeł.] J. Croft. London 2016, wyd. nast.: Melbourne, Victoria 2017; London 2017, tamże: 2018, 2019, 2020, 2022; New York 2018, tamże 2019.

arabski

Raḥḥālah. [Przeł.] I. ʻAbd al-Ḥamīd. Bayrūt 2020.

bośniacki

Bjeguni. [Przeł.] M. Markić. Sarajevo 2019.

bułgarski

Beguni. [Przeł.] S. Borisova. Sofiâ 2009, wyd. nast. tamże 2019.

chiński

Yunyou. [Przeł.] S. Yu. Chengdu 2019, wyd. nast. Chengdu, Beijing 2021.
Yunyouzhe. [Przeł.] Z. Ye [C. Yeh]. Taibei 2020.

chorwacki

Bjeguni. [Przeł.] M. Martić. Zaprešić 2020, wyd. nast. tamże 2021.

czeski

Bĕguni. [Przeł.:] P. Vidlák, P. Peč. Brno 2008, wyd. nast. tamże: 2018, 2022; wyd. jako dokument elektroniczny: Brno 2018.

duński

Rejsende. [Przeł.] H.L. Tønnesen. København 2016, wyd. nast.: Nakskov 2019; København 2019; wyd. jako dokument elektroniczny: København 2017.

estoński

Rändajad. [Przeł.] H. Lindepuu. Halliste 2021.

farerski

Pløg beinagrindir teirra deyðu. [Przeł.] V. Streymoy. Vestmanna 2023.

fiński

Vaeltajat. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsingissä 2012, wyd. nast.: Helsinki 2019.

francuski

Les Pérégrins. [Przeł.] G. Erhard. Lausanne 2010, wyd. nast.: tamże: 2012, 2019; Paris 2021, tamże 2023.

grecki

Plánītes. Mythistórīma. [Przeł. A. Iōannidou]. Athī́na 2020, wyd. nast. tamże 2022.

hebrajski

Nedudim. [Przeł.] M. Borensṭeyn. Tel-Aviv 2023.

hiszpański

Los errantes. [Przeł.] A. Orzeszek. Barcelona 2019, wyd. nast.: Bogotá 2019; Ciudad de México 2020; Barcelona 2020.

japoński

Tōbōha. [Przeł.] H. Ogura. Tōkyō 2014.

kataloński

Cos. [Przeł.] X. Farré. Barcelona 2019.

koreański

Pangnangjadŭl. [Przeł.] S. Choi. Sŏul 2019, wyd. nast. tamże 2022.

litewski

Bėgūnai. Romanas. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius [2019], wyd. nast. tamże: [2020], 2022; wyd. jako dokument elektroniczny: Vilnius 2019, 1 płyta CD; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta V. Mickevičiūtė. Vilnius 2019.

malajalam

Nilaykkātta sañcāraṅṅaḷ. [Przekł. z angielskiego]. Tr̥śśūr‍ 2020.

mongolski

Hèsüülčid. [Przeł.] R. Bulgantamir. Ulaanbaatar 2022.

niderlandzki

De rustelozen. [Przeł.] G. Pauwelijn. Breda 2011, wyd. nast.: Amsterdam 2018; Breda 2019; wyd. jako dokument elektroniczny Breda 2012.

niemiecki

Unrast. [Przeł.] E. Kinsky. Frankfurt am Main 2009, wyd. nast.: München 2011; Zürich [2019], Frankfurt am Main, Zürich, Wien 2019; Zürich 2021.

norweski

Løperne. [Przeł.] A. Szczepańska. [Heimdal] 2012, wyd. nast. Oslo 2018.

perski

Gurīzhā. [Przeł.] F. Arjmand. Teheran 2019.

portugalski

Os vagantes. [Przeł. T. Barciński]. Rio de Janeiro 2014.
Viagens. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2019, wyd. nast.: wyd. 2 Lisboa 2019, wyd. 3-9 Amadora 2019-2021, wyd. 10 Lisboa 2022, wyd. 11 tamże 2023.
Correntes. [Przeł.] O. Bagińska-Shinzato. São Paulo 2021.

rosyjski

Bieguny. [Przeł.] I. Adel'gejm. Moskva 2010, wyd. nast.: tamże 2019; Kiїv 2020; Moskva 2022.

rumuński

Rătăcitorii. [Przeł.] C. Godun. Bucureşti 2012, wyd. nast. Iaşi 2018.

serbski

Beguni. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2010, wyd. nast. tamże 2019.

słoweński

Beguni. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2010.

szwedzki

Löparna. [Przeł.] J.H. Swahn. Tollarp 2009, wyd. nast.: Linderöd 2016; Stockholm 2019, tamże 2020; wyd. jako dokument elektroniczny: Johanneshov 2009, 1 płyta CD; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A.M. Käll. Stockholm 2019, 1 płyta CD.

turecki

Koşucular. [Przeł.] N.T. Yüce. Ankara 2016, wyd. nast. tamże 2019.

ukraiński

Biguni. [Przeł.] O. Slivins'kij. Harkiv 2011, wyd. nast. Kiïv 2020.

węgierski

Nyughatatlanok. [Przeł.] P. Hermann. Budapest 2021.

wietnamski

Bieguni, những người không ngừng chuyển động. [Przeł.] V.T. Nguyễn. [Hà Nội] H. 2020.

włoski

I vagabondi. [Przeł.] B. Delfino. Milano 2019, wyd. nast.: tamże 2020; Firenze, Milano 2023.

Adaptacje

teatralne

Adaptacja: M. Zadara, B. Wysocka. Reżyseria: M. Zadara. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny 2021.

filmowe

Adaptacja na motywach wątku Kunickiego pt. Zniknięcie: Scenariusz: O. Bielańska, A. Uryniak. Reżyseria: A. Uryniak. Ekranizacja 2011.

17. Prowadź swój pług przez kości umarłych. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2009, 315 s. Wyd. nast. tamże: 2015, 2017, 2021, 2022. Por. poz. .

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Kulesza. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2017, plik w formacie mp3, wyd. nast. tamże 2021.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Nagrody

Nagroda Śląski Wawrzyn Literacki w 2010, nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2010, nominacja do długiej listy amerykańskiej nagrody National Book Awards w 2019.

Przekłady

albański

Kaloje plugun mbi kockat e të vdekurve. [Przeł.] A. Beqiraj. Tiranë 2020.

angielski

Drive your plow over the bones of the dead. [Przeł.] A. Lloyd-Jones. London 2018, wyd. nast.: Melbourne 2018; London 2019; New York 2019; Melbourne 2021.

baskijski

Erabili goldea hilen hezurren gainetik. [Przeł.: A. Apalauza Ollo, S. Kolaczek]. Donostia 2020.

białoruski

Vâdzì svoj plug praz kostkì mërtvyh. [Przeł.] M. Šoda. Vilnius 2018.

bułgarski

Karaj pluga si prez kostite na m”rtvite. [Przekł.] S. Borisova. Sofiâ 2013, wyd. nast. tamże: 2014, 2020.

chiński

Mi gu zhi rang. Wyd. łącznie z przekł. Czuły narrator [poz. ]pt. Mi gu zhi rang. [Przeł.:] J. He, W. Sun. Hangzhou 2021.
Zhuti huodong liguo wangzhe guhai. [Przeł.] K. Zheng. Taibei shi 2023.

chorwacki

Tjeraj svoj plug preko mrtvačkih kostiju. [Przeł.] M. Martić. Zagreb 2013, wyd. nast. Zaprešić 2021.

czeski

Svůj vůz i pluh ved' přes kosti mrtvých. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2010, wyd. nast.: wyd. 2 Brno 2017; Brno 2018.

duński

Kør din plov over de dødes knogler. [Przeł.] H.L. Tonnesen. København 2012, wyd. nast.: tamże: 2017; Nakskov 2019; København 2019; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A.-M. Johansen. København 2020.

estoński

Aja oma atra läbi koolnute kontide. [Przekł.] H. Lindepuu. Halliste 2020, wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A.-R. Margiste. Tallinn 2020.

farerski

Pløg beinagrindir teirra deyðu. [Przeł. z angielskiego] V. Streymoy. Vestmanna 2023.

fiński

Aja aurasi vainajain luitten yli. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsinki 2020.

francuski

Sur les ossements des morts. [Przeł.] M. Carlier. Lausanne 2012, wyd. nast. Paris 2014; Lausanne 2019; Paris 2020; wyd. jako dokument elektroniczny: Lausanne 2017.

grecki

Odī́gīse to alétri sou pánō apó ta ostá tōn nekrōn. [Przeł.] A. Chatzīgiannídī. Athī́na 2022.

hiszpański

Sobre los huesos de los muertos. [Przeł.] A. Murcia. México 2015, wyd. nast.: Bogotá 2015, Madrid 2016; wyd. jako dokument elektroniczny: México 2015.

islandzki

Drag plóg þinn yfir bein hinna dauðu. Skáldsaga. [Przeł.] Á. Óskarsson. Reykjavík 2022.

koreański

Chugŭn idŭl ŭi ppyŏ wiro chaenggi rŭl kkŭrŏra. [Przeł.] S. Choe. Sŏul 2020.

litewski

Varyk savo arklą per mirusiųjų kaulus. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius 2020, wyd. nast. tamże [2021], wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta R. Jokubauskaitė. Vilnius 2020.

macedoński

Teraǰ si go plugot po koskite na mrtvite. [Przeł.] L. Tanuševska. Skopǰe 2021.

niderlandzki

Jaag je ploeg over de botten van de doden. [Przeł.:] Ch. Pothuizen, D. Zijlstra. Breda 2020, wyd. nast. tamże 2021; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Beversluis. Breda 2020; wyd. jako dokument elektroniczny: Breda 2020.

niemiecki

Der Gesang der Fledermäuse. [Przeł.] D. Daume. Frankfurt am Main 2011, wyd. nast.: Zürich 2019, tamże: 2020, 2022; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Thomas.

norweski

Før plogen din over de dødes knokler. [Przeł.] J. Wiedlocha. Osla 2019, wyd. nast. tamże 2020.

perski

Gâv âhanat râ barân (bar ostoḵvân-e mordagân). [Przeł.] Â. Šokūh. Tehrân [2022 lub 2023].
Bâ gâvâhan ostoḵvân-e mordagân râ šoḵm bezan. [Przeł.z angielskiego] D. Âzīrī. Tehrân [2020].
Ostoḵvân-e mordagân râ šoḵm bezan. [Przeł.] H.M. Moṭlaq. Tehrân [2021].
Dar ostoḵvânhâ-ye mordagân. [Przeł.] K. Mīrʻabbâsī. Tehrân [2022].

portugalski

Conduz o teu arado sobre os ossos dos mortos. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2019, wyd. nast. tamże 2021, 2022.
Sobre os ossos dos mortos. [Przeł.] O. Bagińska-Shinzato. São Paulo 2019, wyd. nast. tamże 2021.

rosyjski

Vedi svoj plug po kostâm mertveco. [Przeł.] I. Adel'gejm. Moskva 2020.

rumuński

Poartă-ți plugul peste oasele morților. [Przeł.] C. Godun. Iași 2019, wyd. nast. tamże 2023.

serbski

Vuci svoje ralo po kostima mrtvih. [Przeł.] M. Markić. Beograd; Novi Sad 2014.

słowacki

Cez kosti mŕtvych pluh svoj veď. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2021.

słoweński

Pelji svoj plug čez kosti mrtvih. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2014 , wyd. nast. tamże: 2019; wyd. jako dokument elektroniczny: Ljubljana 2014, plik w formacie EPUB; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Drobne. Ljubljana 2020.

szwedzki

Styr din plog över de dödas ben. [Przeł.] H. Swahn. [Tollarp] 2010, wyd. nast. Johanneshov 2019, Stockholm 2019, tamże 2020; wyd. jako dokument elektroniczny: Johanneshov 2011.

turecki

Sür pulluğunu ölülerin kemikleri üzerinde. [Przeł.] N.T. Yüce. İstanbul 2020.

ukraiński

Vedi svìj plug ponad kistkami mertvih. [Przeł.] B. Antonâk. L'vìv 2011.

węgierski

Hajtsad ekédet a holtak csontjain át. [Przeł.] G. Körner. Budapest 2019.

włoski

Guida il tuo carro sulle ossa dei morti. [Przeł.] S. De Fanti. Roma 2012, wyd. nast.: Firenze; Milan 2020, wyd. nast. tamże 2022; wyd. jako dokument elektroniczny: Roma 2012, plik w formacie EPUB.

Adaptacje

teatralne

Olga Tokarczuk z Wałbrzycha: Gniew. Adaptacja i reżyseria: B. Frąckowiak; Prowadź nas przez kości umarłych. Adaptacja i reżyseria: Ł. Chotkowski. Wystawienie: Wałbrzych, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego 2009.
Pomórnik. Kryminał ekologiczny. Adaptacja i reżyseria: E. Sadowska. Wystawienie: Poznań, Teatr Polski 2010.
Kotlina. Adaptacja i reżyseria: A. Olsten. Wystawienie: Wrocław, Teatr Współczesny 2013.
Drive your plow over the bones of the dead. [Przeł.] A. Lloyd-Jones. Dramaturgia: S. Ejiwunmi-Le Berre, L. Cook. Reżyseria: S. McBurney. Wystawienie: Londyn, Complicité, Barbican Theatre 2023.

18. Moment niedźwiedzia. [Szkice literackie]. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2012, 190 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2012, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Zawartość

Heterotopie: Jak wymyślić heterotopię. Gra towarzyska; Maski zwierząt; Feralne psy; Jak powstaje płec; Darkroom post coitum; Świat jest pułapką. – Pliki podróżne: Amsterdam z trzeciego piętra, czyli miasto w rozmiarze HS; Mapy lęku, czyli nil desperandum; Pochwała pragmatyzmu; Homo sapiens non urinat ventum; Ruch drogowy, Amsterdam; Pomnik; Partia zwierząt; Ptica polonica; Liczba mnoga; Gastrogeografia; Trzecie pytanie; Inne systemy parzenia kawy; Autostrady – gra; Dwugłos; Mapy lęku; eRodzina; Toalety; Obywatele najbogatszych państw świata; Niewolnica; Pies pustelnik; Biblioteka; Niedziela służących; Fotografowanie; Czary; Gry planszowe; Muzea Watykańskie; Ogrody działkowe i pola golfowe; Przyszła archeologia; Rzeka Mao; Wydmowa wycieczka; Edukacja Chinek; Dwie Kuchnie; Czas zero; Śmieci, Śmieci. – Pstrąg w migdałach: Pstrąg w migdałach; Nieskończenie wielkie pogranicze; Mały stronniczy przewodnik po Polsce dla Niemców z racji wstąpienia Polski do Unii; Dwanaście obrazków z Wałbrzycha, Nowej Rudy i okolic; Odra; Palec, który wskazuje na Księżyc; Znowu zaczynamy przypominać plemię; Moment niedźwiedzia.

Przekłady

czeski

Okamžik medvěda. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2014.

szwedzki

Björnens ögonblick. [Przeł.] J.H. Swahn. [Linderöd] 2014.

19. Księgi Jakubowe albo Wielka podróż przez siedem granic, pięć języków i trzy duże religie, nie licząc tych małych: opowiadana przez zmarłych, a przez autorkę dopełniona metodą koniektury, z wielu rozmaitych ksiąg zaczerpnięta, a także wspomożona imaginacją, która to jest największym naturalnym darem człowieka. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2014, 903 s. Wyd. nast. tamże 2021.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czytają: J. Peszek, A. Kulesza, M. Ostaszewska, A. Ferency, M. Bonaszewski, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2020.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2014, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Nagrody

Nagroda Literacka Nike oraz Nagroda Publiczności Nike, przyznana w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 2015, Międzynarodowa Nagroda Literacka Domu Kultury i Teatru Miejskiego w Sztokholmie w 2017, Nagroda Laure-Bataillon dla najlepszej książki przełożonej na język francuski w 2019, w 2022 nominacja do finału brytyjskiej Międzynarodowej Nagrody Bookera razem z tłumaczką na język angielski J. Croft oraz nominacja do długiej listy amerykańskiej nagrody National Book Awards.

Przekłady

angielski

The books of Jacob or, A fantastic journey across seven borders, five languages, and three major religions, not counting the minor sects. Told by the dead, supplemented by the author, drawing from a range of books, and aided by imagination, the which being the greatest natural gift of any person. That the wise might have it for a record, that my compatriots reflect, laypersons gain some understanding, and melancholy souls obtain some slight enjoyment. [Przeł.] J. Croft. London 2021, wyd. nast.: Wurundjeri Country, Melbourne, Victoria 2021; New York 2022; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czytają: A.L. Rickman. G. Messer. New York 2022, tamże 2023.

chorwacki

Knjige Jakubove ili Veliko putovanje preko sedam granica, pet jezika i tri velike religije, ne računajući one male. [Przeł.] M. Martić. Zagreb 2018, wyd. nast. tamże 2019; wyd. jako dokument elektroniczny: Zaprešić 2018, plik w formacie EPUB.

czeski

Knihy Jakubowy. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2016.

francuski

Les Livres de Jakób ou Le Grand voyage à travers sept frontières, cinq langues, trois grandes religions et d'autres moindres. Rapporté par les défunts, leur récit se voit complété par l'auteure selon la méthode des conjectures puiséés en divers livres, mais aussi secourues par l'imagination qui est le plus grand don naturel reçu par l'homme. [Przeł.] M. Laurent. Lausanne 2018, wyd. nast. Paris 2019, tamże: 2021, 2022.

grecki

Ta vivlίa tou Iakṓv. Mythistόrīma. [Przeł.] A.D. Iōannídou. Athī́na 2022.

gruziński

Ts’ignebi Iak’obisa anu didi mogzauroba. Shvidi kveq’nis sazghvarta gavlit khut enasa da sam did religiashi mtsireta chautvlelad : motkhrobili ats’ gardatsvlilta mier, shevsebuli mravali poliant’idan, modziebuli da amok’rebili avt’oriseuli k’oniekt’urebit : gamdidrebuli ts’armosakhvit – k’atstatvis momadlebuli am bunebrivi nich’it. Brdzentatvis sakhsovrad, uvitstatvis shesatsnobad, mamulishviltatvis gansasjelad, mch’munvaretatvis tavshesaktsevad. [Przeł.] K. Volt’ersma. [Red.:] I. Archuashvili, R. Zekalashvili. Tbilisi 2021.

hiszpański

Los libros de Jacob o Gran viaje a través de siete fronteras, cinco lenguas y tres grandes religiones sin contar otras pequeñas. [Posłowie:] A. Murcia. [Przeł.:] A. Orzeszek, E. Rubio. Barcelona 2023, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2023, plik w formacie EPUB.

litewski

Jokūbo knygos. Romanas. [Przeł.] V. Jarutis. Vilnius 2022.

niemiecki

Die Jakobsbücher oder Eine grosse Reise über sieben Grenzen, durch fünf Sprachen und drei grosse Religionen, die kleinen nicht mitgerechnet. eine Reise, erzählt von den Toten und von der Autorin ergänzt mit der Methode der Konjektur, aus mancherlei Büchern geschöpft und bereichert durch die Imagination, die grösste natürliche Gabe des Menschen. Den Klugen zum Gedächtnis, den Landsleuten zur Besinnung, den Laien zur erbaulichen Lehre, den Melancholikern zur Zerstreuung. [Przeł.:] L. Palmes , L. Quinkenstein. Zürich 2019, wyd. nast. tamże 2021.
Die Jakobsbücher. [Przeł.] A. Volk. Adaptacja: J. Murawski. Reżyseria: E. Marciniak. Wystawienie: Hamburg, Thalia Theater 2021.

rosyjski

Knigi Âkova, ili Bol'šoe putešestvie čerez sem' granic, pât' âzykov i tri bol'šie religii, ne sčitaâ inyh malyh. Rasskazannoe umeršimi, avtorom že dopolnennoe metodom kon''ektury, iz množestva različnyh knig počerpnutoe, a takže podkreplennoe voobraženiem, kotoroe âvlâetsâ veličajšim darom, dannym čeloveku prirodoj. [Przeł.] I. Adel'gejm. [Przekł. tekstów poetyckich] A. Hovanski. Moskva 2023.

rumuński

Cărţile lui Iacob sau Marea călătorie peste şapte graniţe, cinci limbi şi trei religii mari, fără să le punem la socoteală pe cele mici, istorisită de cei morţi şi adăugită de autoare prin metoda conjuncturii, culeasă din multe şi felurite cărţi şi aţâţată de fantezie, care este cel mai mare har al omului : înţelepţilor întru pomenire, compatrioţilor întru reflecţiune, laicilor întru învăţătură, iar nostalgicilor întru divertisment. [Przeł.] C. Godun. Iaşi 2023.

serbski

Knjige Jakovljeve iliti Dugo putovanje preko sedam granica, pet jezika i tri velike religije, ne računajući one male o čemu pripovedaju počivši, a što je autorka nadopunila metodom konjekture, iz mnogovrsnih knjiga crpene, pride potkrepljene imaginacijom, najvećim prirodnim darom čovekovim: mudrima za podsećanje, kompatriotama za rasuđivanje, laicima za učenje, melanholicima za razonodu. [Przeł.] M. Markić. Belgrad 2017.

słoweński

Jakobove bukve ali Veliko popotovanje čez sedmero meja, petero jezikov in troje velikih ver, če sploh ne štejemo tistih malih, o katerem pripovedujejo pokojniki, pisateljica pa jih dopolni po metodi konjekture, vzeto iz veliko raznoterih bukev in oprto na domišljijo, ki je človekov največji naravni dar, modrim v spominek, rojakom v premislek, neukim v poduk, melanholikom pa v kratek čas. [Przeł.] J. Unuk. Vnanje Gorice 2017.

szwedzki

Jakobsböckerna eller Den väldiga färden över sju gränser, fem språk och tre stora religioner, de små ej att förglömma: berättad av de döda medelst en av författarinnan utarbetad metod för konjekturer, berikad av ett överdådigt urval böcker, därtill understödd av fantasien, vilken utgör naturens största gåva till mäniskan: för kloka till stöd för minnet, för patrioter till besinning, lekmän till studium, melankoliker till förströelse. [Przeł.] J.H. Swahn. Tollarp 2015 [powieść została uznana przez dziennik „Svenska Dagbladet” za jedną z najważniejszych książek roku, w 2016 autorka i tłumacz otrzymali Międzynarodową Nagrodę Literacką Domu Kultury i Teatru Miejskiego w Sztokholmie].

węgierski

Jakub könyvei avagy Nagy utazás a hét határon, öt nyelven és három nagy vallomáson át, a kisebbeket nem számolva. [Przeł.] G. Körner. Budapest 2022.

włoski

I libri di Jakub o Il grande viaggio attraverso sette frontiere, cinque lingue e tre grandi religioni, senza contare quelle minori. Narrato dai morti, e dall'autrice completato col metodo della congettura, da molti vari libri attinto e sorretto inoltre dall'immaginazione che dei doni naturali dell'uomo è il più grande. Memoriale per i saggi, riflessione per i compatrioti, istruzione per i laici, e svago per i malinconici. [Przeł.:] L. Ryba, B. Delfino. Firenze; Milano 2023.

Adaptacje

teatralne

Księgi Jakubowe. Adaptacja i dramaturgia: M. Kupryjanowicz, J. Czapliński. Reżyseria: E. Marciniak. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny im. Z. Hübnera 2016.
Die Jakobsbücher. Przeł. A. Volk. Adaptacja: J. Murawski. Reżyseria: E. Marciniak. Wystawienie: Hamburg, Theater Thalia 2021.
Księgi Jakubowe. Adaptacja sceniczna: B. Wysocka, M. Zadara. Reżyseria: M. Zadara. Wystawienie: Warszawa, Teatr Narodowy 2022.

20. Pokot. Scenariusz filmowy. [Współautor:] A. Holland. Reżyseria: A. Holland, K. Adamik. Ekranizacja (Polska, Czechy, Niemcy, Szwecja) 2017.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Agora 2017, 1 dysk optyczny (DVD).
Scenariusz na podstawie powieści Prowadź swój pług przez kości umarłych por. poz. .

21. Zgubiona dusza. [Opowieść dla dzieci; ilustracje:] J. Concejo. Wrocław: Wydawnictwo Format 2017, 48 s.

Wyróżnienie jury w kategorii beletrystyka na Targach Książki dla Dzieci w Bolonii (BolognaRagazzi) w 2018.

Przekłady

angielski i chorwacki

The lost soul. {Przeł.] A. Lloyd-Jones. New York, NY 2021.

baskijski

Arima galdua. [Przeł.] I. Gracia Quintana. Barcelona 2019.

bułgarski

Izgubenata duša. [Przeł.] S. Borisova. Sofiâ 2019.

chiński

Yishi de linghun. [Przeł.] W.-Y. Lin. Taibei shi 2017.

czeski

Ztracená duše. [Przeł.] B. Doležalová. Brno 2021.

duński

Den fortabte sjæl. [Przeł.] H.L. Tønnesen. Roskilde 2020.

galicyjski

A alma perdida. [Przeł. A. Garrido González]. Barcelona 2019.

gruziński

Gzaabneuli suli. [Przeł.] G. Gok’ieli. Tbilisi 2021.

hebrajski

Nefesh avudah. [Przeł.] T. Netanel. Tel-Aviv 2022.

japoński

Maigo no tamashii. [Przeł.] H. Ogura. Tōkyō 2020.

kataloński

L'ànima perduda. [Przeł.] X. Farré. Barcelona 2019.

koreański

Irŏbŏrin yŏnghon. [Przeł.] J. Lee. Kyŏnggi-do P'aju-si 2018.

litewski

Pamesta siela. [Przeł.] B. Jonuškaitė. Vilnius 2020.

niemiecki

Die verlorene Seele. [Przeł.] L. Quinkenstein. Zürich 2019.

portugalski

A alma perdida. [Przeł.] G. Borowski. São Paulo 2020.
A alma perdida. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2020.

słowacki

Stratená duša. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2020.

słoweński

Izgubljena duša. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2023.

węgierski

Az elveszett lélek. [Przeł.] V. Kellermann. Budapest 2021.

włoski

L'anima smarrita. [Przeł.:] R. Belletti. Milano 2018, wyd. nast. tamże 2021.

22. Ahat ilī. Siostra bogów. [Libretto opery w 3 aktach]. [Muzyka:] A. Nowak. Prapremiera: Reżyser: P. Partum. Dyrygent: M. Moś. Kraków, festiwal Sacrum Profanum 2018. Wyd. Posłowie, komentarze, wybór ilustracji: Z. Mikołejko. [Tłum. libretta: A. Lloyd-Jones – angielski, ksiądz Mitrat S. Strach – staro-cerkiewno-słowiański, T. Pindel – hiszpański, R. Nava Nava – nahuatl, O. Drewnowska-Rymarz, Adam Kryszeń – akadyjski, A. Szypowska – starogrecki, łacina]. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2024, 233 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument audiowizualny: Ahat ilī. – Siostra bogów; Operacja opera. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 2020, Images, 1 Blu-ray + 1 booklet [zawiera rejestrację wykonania opery na festiwalu Sacrum Profanum oraz film dokumentalny „Operacja opera” w reżyserii J. Sosińskiego poświęcony kompozytorowi, A. Nowakowi. Booklet zawiera komentarz E. Szczecińskiej w języku polskim i angielskim oraz libretto w językach oryginalnych – angielskim, staro-cerkiewno-słowiańskim, hiszpańskim, nahuatl, akadyjskim, starogreckim i łacińskim – z tłumaczeniem na język polski i angielski.
Libretto wg powieści „Anna In w grobowcach świata” (poz. ).
W wydaniu książkowym informacja: Książka ukazuje się w dniu wręczenia Oldze Tokarczuk doktoratu honorowego przyznanego przez Senat Uniwersytetu Gdańskiego za Jej twórczość literacką oraz działalność kulturalną i społeczną – Gdańsk, 18 marca 2024.

Zawartość

Wydanie książkowe zawiera: Ahat ilī. – Siostra bogów. Sceny dramatyczne. – Ahat ilī. – Siostra bogów. Libretto. – Z. Mikołejko: Zstąpić w otchłań, zamieszkać w pieśni [komentarz].

Przekłady

Przekład libretta na akadyjski, angielski, hiszpański, łaciński, nahuatl, starocerkiewno-słowiański, starogrecki współwydane z polskim zob. wyżej.

23. Opowiadania bizarne. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, 249 s. Wyd. nast. tamże 2022.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: K. Baar, M. Bonaszewski, M. Cielecka, R. Jarociński, F. Kosior, M. Kowalik, K. Kuboth-Schuchardt, D. Stenka, W. Zborowski oraz O. Tokarczuk [opowiadanie „Wizyta”]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, 1 płyta CD w formacie mp3, .
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, pliki w formacie MOBI, EPUB.

Zawartość

Zielone dzieci; Przetwory; Szwy; Wizyta; Prawdziwa historia; Serce; Transfugium; Góra Wszystkich Świętych; Kalendarz ludzkich świąt.

Przekłady

bułgarski

Čudati razkazi. [Przeł.] S. Borisova. Sofiâ 2021.

chiński

Guaidan gushi ji. [Przeł.] Y. Li. Hangzhou 2020, wyd. nast. tamże: 2021, 2024.
Guaidan gushi ji [Przeł.] K. Zheng. Taibei shi 2022.

chorwacki

Bizarne pripovijesti. [Przeł.] M. Martić. Zagreb 2021.

czeski

Bizarní povídky. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2020, wyd. nast. tamże 2021.

duński

Bizarre fortællinger. [Przeł. H.L. Tønnesen]. København 2022; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A.-M. Johansen. København 2022.

francuski

opowiadania Zielone dzieci: Les enfants verts ou Le récit de singuliers événements survenus en Volhynie, consignés par William Davisson, médecin de sa Majesté le roi Jean II Casimir. [Przeł.] M. Carlier. Lille 2016.
Histoires bizarroïdes. [Przeł.] M. Laurent. Paris, Lausanne 2020.

macedoński

Bizarni raskazi. [Przeł.] L. Tanuševska. Skopǰe 2022.

niemiecki

Die grünen Kinder. Bizarre Geschichten. [Przeł.] L. Quinkenstein. Zürich 2020, wyd. też jako dokument elektroniczny.

norweski

Bisarre fortellinger. [Przeł. J. Wiedlocha]. Oslo 2020, wyd. nast. tamże 2021.

perski

Bačeh'hâ-ye sabz. [Przeł.] K. Mīrʻabbâsī. Tehrân [2022].

portugalski

Histórias bizarras. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Amadora 2022, wyd. nast. tamże 2022.

rosyjski

Dikovinnye istorii. [Przeł. I. Adel'gejm]. Moskva 2019, wyd. nast. Kiїv 2020.

rumuński

Povestiri bizare. [Przeł.] C. Godun. Iași 2020.

serbski

Bizarne priče. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2020, wyd. nast. tamże 2021;wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Tomić. Beograd 2020, 1 płyta CD.

słoweński

Bizarne zgodbe. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2020, wyd. nast. tamże 2021; wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2021.

ukraiński

Himernì opovìdannâ. [Przeł.: V. Dmitruk]. Kiïv 2020.

węgierski

Bizarr történetek. [Przeł.] N. Petneki. Budapest 2019, wyd. nast. tamże 2021.

Adaptacje

teatralne

opowiadania Transfugium: Oprac. tekstu i reżyseria: K. Rekowski. Wystawienie: Kalisz, Teatr im. W. Bogusławskiego, Scena Kameralna 2019.

24. Profesor Andrews w Warszawie; Wyspa. [Opowiadania]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, 75 s. Wyd. nast. tamże: 2022, 2023. Zob. poz. , .

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2018, pliki w formacie MOBI, EPUB.

25. Czuły narrator. [Eseje]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2020, 292 s. Wyd. nast. tamże 2022.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta Olga Tokarczuk. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2021, plik w formacie mp3 [zawiera także oryginalne nagranie mowy noblowskiej z 7 XII 2019 w Akademii Szwedzkiej w Sztokholmie].

Zawartość

Ognozja; Ćwiczenia z obcości; Maski zwierząt; Niesamowity tygiel braci Quay, londyńskich alchemików filmu; Prace Hermesa, czyli jak tłumacze codziennie ratują świat; Palec w soli, czyli Krótka historia mojego czytania; O daimonionie i innych motywacjach pisarskich; Wykłady łódzkie Psychologia narratora; Psychologia literackiego stwarzania świata. Jak powstały Księgi Jakubowe; Przypadek Duszejko. Postaci literackie; Kraina Metaksy; Czuły narrator .

Przekłady

bułgarski

Čuvstvitelniât razkazvač. Eseta. [Przeł.:] K. Krumov, S. Borisova. Sofiâ 2021.

chiński

Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. pt. Yigui. [Przeł.:] Z. Zhao, X. Cui. Hangzhou 2020.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. pt. Shijie shang zui chou de nüren. [Przeł:] Y. Mao, Ch. Fang. Hangzhou 2021.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. pt. Guaidan gushi ji. [Przeł.] Y. Li. Hangzhou 2021.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. pt. Mi gu zhi rang. [Przeł.] J. He. Hangzhou 2021.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. pt. Shijie fenmu zhong de Anna Yin. [Przeł.] X. Lin. Hangzhou 2021.
Wenrou de jiangshuzhe. Wyd. łącznie z przekł. pt. Wan‘ou yu zhenzhu. [Przeł.] Z. Zhang. Hangzhou 2021.

czeski

Vnímavý vypravěč. [Przeł.] P. Vidlák. Brno 2022.

fiński

eseju Ognozja: Ognosia. Essee. [Przeł.] T. Kärkkäinen. Helsinki; Porvoo 2023.

francuski

Le tendre narrateur. Discours du Nobel et autres textes. [Przeł.] M. Laurent. Paris; Lausanne 2021.

hiszpański

Tierno narrador. [Przeł.] ? Viña del Mar, Chile 2021.

japoński

Yasashii katarite : Nōberu Bungakushō kinen kōen. [Przeł.:] H. Ogura, K. Kuyama. Tōkyō 2021.

koreański

Tajŏnghan sŏsulcha. [Przeł.] S. Ch'oe. Sŏul 2022.

litewski

Jautrusis pasakotojas. Esė. [Przeł.:] R. Strielkūnas, B. Jonuškaitė, V. Jarutis. Vilnius 2021.

niderlandzki

De tedere verteller. Essays. [Przeł.:] Ch. Pothuizen, D. Zijlstra. Breda 2023.

niemiecki

Der liebevolle Erzähler . Vorlesung zur Verleihung des Nobelpreises für Literatur. Mit dem Essey: Wie Übersetzer die Welt retten . [Przeł.] L. Palmes. Zürich [2021 ?].
Übungen im Fremdsein. Essays und Reden. [Przeł.:] B. Hartmann, L. Palmes, L. Quinkenstein. Zürich 2021.

słoweński

Pozorni pripovedovalec. [Przekł. i przedmowa:] J. Unuk. Ljubljana 2022.

26. Znikanie pani B. Scenariusz noweli filmowej. [Współautorka:] A. Kazejak. Reżyseria: A. Kazejak. Ekranizacja (łącznie z 4 innymi nowelami pt. Erotica 2022) 2020.

27. Empuzjon. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2022, 400 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2022 , plik w formacie EPUB, MOBI.

Przekłady

czeski

Empusion. Přírodně-léčivý horor. [Przeł. P. Vidlák. Brno 2023.

duński

Empusion. En naturhelbredelseshorror. [Przeł,:] J. Preis, J.H. Monrad. København 2024.

niderlandzki

Empusion. Een natuurgeneeskundig griezelverhaal. [Przeł.] K. Lesman. Amsterdam 2023.

niemiecki

Empusion. Eine natur(un)heilkundliche Schauergeschichte. [Przeł.:] L. Palmes, L. Quinkenstein. Zürich 2023, wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: T. Weisschnur. Berlin 2023, plik w formacie mp3.

portugalski

Empúsio. Romance de terror naturopático. [Przeł.] T. Fernandes Swiatkiewicz. Lisboa 2023.

serbski

Empuzion. Naturopatski horor. [Przeł.]M. Markić. Beograd 2023.

słowacki

Empúzion. [Przeł.] K. Chmel. Bratislava 2023.

szwedzki

Empusion. Naturläkande skräck. [Przeł.] J.H. Swahn. Stockholm 2023.

Adaptacje

Empuzjon. Adaptacja i reżyseria: R. Talarczyk. Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego w kooprodukcji z: Warszawa, Teatr Studio 2023 toż: Wrocław, Instytut im. J. Grotowskiego 2023.

28. Pan Wyrazisty. [Opowieść; ilustracje:] J. Concejo. Wrocław: Wydawnictwo Format 2023, 64 s.

Przekłady

bułgarski

Gospodin Izrazitelen. [Ilustracje:] J. Konseho. [Przeł.] K. Krumov. Sofiâ 2023.

duński

Hr. Tydelig. [Ilustracje:] J. Concejo. [Przeł.:] J. Preis , J.H. Monrad. Roskilde 2023.

koreański

Irhŏbŏrin ŏlgul. [Ilustracje:] J. Concejo. [Przeł.] J. Lee. Sŏul 2023.

niemiecki

Herr Unverwechselbar. [Ilustracje:] J. Concejo. [Przeł.] L. Quinkenstein. Zürich 2023.

serbski

Gospodin Razgovetni. [Ilustracje:] . Konseho. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2023.

włoski

Il signor Mirabile. [Ilustracje:] J. Concejo. [Przeł.] R. Belletti. Milano 2023.

Wybory utworów literackich w przekładach

chorwacki

Ormar. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. Zagreb 2003.

macedoński

Son za nedofatlivoto mesto. Fragmenti od sovremenata polska proza. Tokarčuk, Hvin, Stašuk. Skopje 2006.

niemiecki

Der Schrank. Erzählungen. [Przeł.] E. Kinsky. Stuttgart, München 2000, wyd. nast.: München 2001; Zürich [2020].

Przekłady utworów literackich w antologiach zagranicznych

Antologie literatur visegrádských zemí = A visegrádi országok irodalmi antológiája = Antologia literacka państw wyszehradzkich = Literárna antológia krajín Vyšehradskej skupiny = [Literary anthology of Visegrad 4 countries]. [Red.:] I. Rodrigez, P.B. Pál, P. Marciszuk, I. Martinová. Budapest 2007 [teksty w języku czeskim, polskim, węgierskim, słowackim, angielskim]; Die schönen Überbleibsel nach dem Ende der Welt. Sudeten, literarisch = Piękne resztki po końcu świata. Sudety literackie = Krásné relikty po konci svĕta. Sudety literárně. [Oprac.:] J. Bernig, W. Browarny, Ch. Prunitsch. Dresden 2017 [teksty w języku niemieckim, polskim, czeskim].

angielski

In our own words. Vol. 5. Essays, lyrics, poetry and verse. [Oprac.:] M.P. Weaver. Cary 2004.
May Day. Young literature from the ten new member states of the European Union. [Oprac.] Z. Kovács. Luxemburg 2005.
The third shore. [Oprac.:] A. Schwarz, L. Von Flotow. Evanston, Ill. 2006, wyd. nast. Single (Irlandia) 2007.
Elsewhere. Stories from small town Europe. [Oprac.:] M. Crossan. Manchester 2007.
Best European fiction 2011. [Oprac.:] A. Hemon. Champaign, Ill., London, Dublin 2010.
The Best Short Stories 2022. The O. Henry Prize Winners. New York 2022.

białoruski

Sučasnaja pol’skaja p’esa. [Red.:] V.A. Grybajly. Mìnsk 2002, wyd. nast. Mìnsk 2003.
Babìlënskaâ biblioteka. Mìnsk 2007.
Dvaccac’ pol’skìch apavâdan’nâŭ. [Oprac.:] A. Hadanovìč. Mìnsk 2007.
Zlačynstva, sèr! Zbornìk dètèktyŭnaga apavâdannâ. Peraklady. [Wybór i przekł.:] G. Ânkuta. Mìnsk 2013.

bułgarski

Lûbimi polski avtori i tvorbi. Izbrani studentski prevodi = Ulubieni polscy autorzy i dzieła. Wybrane tłumaczenia studenckie. [Red.:] M. Grigorova. Veliko T”rnovo 2014.

chorwacki

Orkestru iza leđa. [Oprac.:] I.V. Bolt, D. Nowacki. Zagreb 2001.
Festival! Antologija europske kratke priče. [Oprac.] R.S. Bodrožic. Zagreb 2011.

fiński

Ruoka. [Tłum.] T. Kärkkäinen. Helsinki 2013.

francuski

• Le tendre narrateur. Discours du Nobel et autres textes. [Przeł.] M. Laurent. Paris 2021.
[Mille neuf cent quatre-vingt neuf] 1989. Paris 2009.

hiszpański

Elogio del cuento polaco. [Wybór i przekł.:] S. Pitol, R. Mendoga. México 2012.

japoński

Poketto-no naka-no Tōō bungaku. Yokohama 2006.
Tōō-no sōzōryoku: Gendai tōō bungaku gaido. [Red.:] M. Nishi, M. Numano, A. Oku. Kyōto 2016.

niemiecki

Ich trage das Land. [Oprac.:] B. Newirth. Klagenfurt 1996.
Trialog IV. Deutschland, Frankreich, Polen. [Red.:] B. Baumann [i in.]. Eggingen 1998.
Landschaften und Luftinsel. [Oprac.:] A. Markiewicz. München 2000.
Neue Geschichten aus der Pollakey. [Oprac.:] B. Helbig-Mischewski, K.M. Załuski. [Red.:] J. Arlt. Jestetten 2000.
Polnische Literatur und deutsch-polnische Literaturbeziehungen. [Oprac.:] M. Kneipp, M. Mack [przy współpracy:] K. Götz, R. Schliephacke. Berlin 2003.
Mein Schlesien – meine Schlesier. Zugänge und Sichtweisen. Teil 2. [Oprac.:] M. Halub, M. Weber. Leipzig [2014].

rosyjski

Inostrannaâ literatura. [Wybór:] K. Starosel’skaâ. Moskva 2006.

szwedzki

Polen berättar. [Red.:] I. Grönberg, S. Ingvarsson. Stockholm 2005 , wyd. nast. tamże 2019; wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Bergström. Enskede 2006.

turecki

Kehribar ülkesinden yeni öyküler. Çağdaş Polonya edebiyatı antolojisi . [Red.:] N. Yüce. İstanbul 2014.

węgierski

Huszadik századi lengyel novellák. [Oprac.:] L. Pálfalvi. Budapest 2007.

wietnamski

Ngày tình nhân cuối cùng: Truyện ngắn Ba Lan chọn lọc. Hồ Chí Minh 2012.
Viết & đọc. Chuyên đề mùa hạ 2020. [Przeł.: C.T. Nguyễn, M.Q.Phạm]. H. 2020 .

włoski

Cinque letterature oggi. [Oprac.:] A. Cosentino. Udine 2002.
Racconti spirituali. [Red.] A. Bonaiuto. Torino 2020.

Montaże utworów

Szkic do spektaklu. Scenariusz i reżyseria: A. Stawiak. Wystawienie: Wałbrzych, Teatr Antrakt przy Wałbrzyskim Ośrodku Kultury 2003.
Olga Tokarczuk z Wałbrzycha. Wystawienie: Wałbrzych, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego 2011 [projekt złożony z adaptacji „Prowadź swój pług przez kości umarłych” pt. Gniew zob. poz. oraz instalacji „Prowadź nas przez kości umarłych” Łukasza Chotkowskiego (na podstawie także: Anna In w grobowcach świata (poz. ), Bieguni (poz. ), Gra na wielu bębenkach (poz. ) oraz tekstów E. Jelinek)].
Być tam, gdzie się nie jest. Scenariusz w formie monodramu na podstawie fragmentów książek O. Tokarczuk: „Dom dzienny, dom nocny”, „Podróż ludzi księgi” oraz „Bieguni”: M. Łągiewka. Reżyseria: M. Łągiewka. Wystawienie: Szczecin, Teatr Lalek „Pleciuga 2021 [spektakl realizowany w ramach Stypendium Twórczego Miasta Szczecin].

Prace redakcyjne

1. Mały angielsko-polski słownik przysłów. Red. i oprac. O. Tokarczuk. [Wałbrzych:] Unus 1993, 180 s.
2. A. Samuels, B. Shorter, F. Plaut: Krytyczny słownik analizy Jungowskiej. Tłum.: W. Bobecki, L. Zielińska. [Red. i oprac. O. Tokarczuk]. Wałbrzych: Unus 1994, 242 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 2011.

Autor o sobie

Jak powstały „Księgi Jakubowe. „Książki. Magazyn do Czytania2015 nr 3.

Wywiady

Najważniejsza jest opowieść. Rozm. K. Maliszewski. „Nowy Nurt1994 nr 16.
Jest jakiś wyraźny wzór nad nami. Rozm. A. Kosińska. „Dekada Literacka1995 nr 3.
Zdarzyło się i już. Rozm. M. Urbanek. „Polityka1995 dod. „Polityka – Kultura” nr 5.
Mogę przestać pisać. Rozm. K. Maliszewski. „Odra1996 nr 4.
Nie tu i nie teraz. [Cz. 1]. Rozm.: P. Czapliński, P. Śliwiński. „Arkusz1996 nr 2, przedruk łącznie z cz. 2 pt. Chciałabym pilnować środka. Rozmowa z O. Tokarczuk. (Cz. 2) w: P. Czapliński, P. Śliwiński: Kontrapunkt. Poznań 1999.
Czas Olgi. Rozm. J. Sobolewska. „Życie1997 nr 241.
Jesteśmy księgą. Rozm. U. Smoktunowicz. „Kartki”, Białystok 1997 nr 1 (14).
Kwestia postrzegania. Rozm. A. Koss. „Kresy1997 nr 24.
Nie chcę tworzyć nowych bytów – rozmowa z Olgą Tokarczuk. Rozm. E. Waszczuk. „Pro Arte1997 nr 6.
Nie ma mnie jednej. Rozm. J. Baran. „Sycyna1997 nr 24.
Podziemne rzeki. Rozm. G. Łęcka. „Polityka1997 nr 4, przedruk w: G. Łęcka: Salon literacki. Warszawa 2000.
Sny są ważną sferą życia...” = „Träume sind eine wichtige Sphaere des Lebens.... Rozm. J. Buesser. „Wir”, Berlin 1997 nr 4 [tekst w języku polskim i niemieckim].
Drugie stworzenie świata. („Deus Ex” Olgi Tokarczuk i „Winniczki, kałuże, deszcz...” Pawła Huelle). Rozm. M. Szyłak. „Graffiti1998 nr 2.
Radość narracji. (Rozmowa z Olgą Tokarczuk). Rozm. S. Bereś. „Dykcja1998 nr 9/10.
Robię porządki w rzeczywistości. Rozm. M. Cichy. „Gazeta Wyborcza1999 nr 231.
Tyle zła w imię miłości… Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita1999 nr 249.
Zmarszczki świata. Rozm.: J. Klejnocki, J. Sosnowski. „Polityka1999 nr 14.
Źle się uczyłam historii. Rozm. W. Chmielewski. „Rzeczpospolita1999 nr 58.
Tajemne porządki świata. Rozm. S. Bereś. „Odra2000 nr 7/8 [dot. głównie: Dom dzienny, dom nocny].
Wracaj do nas, jak tylko będziesz mogła. „Tytuł2000 nr 3.
Kicz nie musi być słodki. Rozm. M. Michalska. „Gazeta Wyborcza2002 nr 220.
Komfort wolności. Rozm. B. Dudko. „Kartki”, Białystok 2002 nr 27.
Nigdy nie płakałam nad żadną postacią. W: S. Bereś: Historia literatury polskiej w rozmowach. XX-XXI wiek. Warszawa 2002.
Bez szufladek. Rozm. K. Bany. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 2003 nr 120.
Nie wyobrażam sobie świata, w którym ludzie odmówią kontaktu z literaturą… Rozm.: M. Wietrzyk, P. Urbaniak. „Pro Libris2003 nr 2.
Preteksty do snucia opowieści. Rozm. I. Smolka. „Nowe Książki2004 nr 8.
Sztuka dobrego umierania. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita2004 nr 208 [dot. gł.: Ostatnie historie].
Moja książka jest celebracją śmierci. Rozm. A. Wojciechowska. „Orbis Linguarum2005 vol. 29.
O psiej psyche. W: O psach, kotach i aniołach. Rozmawia J. Srzałka. Komentuje Z. Bauman. Kraków 2006, wyd. nast. tamże: wyd. 2 zmienione 2009, [wyd. 3] 2017.
Pisze się i idzie dalej. Rozm. A. Kołodyńska. „Gazeta Wyborcza2006 nr 210 [dot.: Anna In w grobowcach świata].
Śpiew o zaginionej bogini. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita2006 nr 235 [dot.: Anna In w grobowcach świata].
Bieguni. Rozm. K. Dunin. „Gazeta Wyborcza2007 nr 246 dod. „Wysokie Obcasy” nr 42.
Chroń, Panie, opowiadanie. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Lampa2007 nr 9.
Czuję się niewiarygodnie w świecie. Rozm. S. Bereś. „Dziennik2007 nr 233 [dot.: Bieguni].
Podróże stateczne i niestateczne. Rozm.: K. Janowska, P. Mucharski. „Gazeta Wyborcza2007 nr 128.
Jestem okiem i uchem. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Gazeta Wyborcza2008 nr 217 [dot.: Bieguni].
Własny pokój: Nike 2008. Rozm. K. Kubisiowska. „Tygodnik Powszechny2008 nr 42.
Błąd w oprogramowaniu świata. „Polityka2009 nr 45 [dot. m.in.: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
Mamy obsesję hierarchiczności. „Dziennik Gazeta Prawna2009 nr 233 [dot.: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
Na barykadzie. Rozm. K. Janowska. „Zwierciadło2009 nr 12 [dot. pojęcia wolności].
Zbrodnia i astrolożka. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Gazeta Wyborcza2009 nr 45 dod. „Duży Format” nr z 19 XI [dot.: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
Dziś wolno mi więcej. Rozm. N. Kuc. „Twój Styl2010 nr 5.
Na kontrze. Rozm. I. Ostrowska. „Czas Kultury2010 [nr] 4 [dot. inscenizacji: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
Niekończąca się podróż. W: M. Wilk: W biegu … książka podróżna. Rozmowy z pisarzami (i nie tylko). Kraków 2010.
Olga Tokarczuk i syndrom Waldka D. Rozm. W. Nowak. „Wysokie Obcasy Extra2010 nr 2.
Proszę o miejsce dla odmieńców. Rozm. M. Jędrysik. „Gazeta Wyborcza2010 nr 106.
Rozmowa z O. Tokarczuk. Rozm. R. Kraszewska. „Znaj2010 nr 6.
Świat ambon. Rozm. K.E. Wieliczko. „Krytyka Polityczna2010 [nr] 20/21.
Awantura o kury. Rozm. K. Kubisiowska. „Tygodnik Powszechny2012 nr 15 [dot. stosunku ludzi do zwierząt w związku z wydaniem: Moment niedźwiedzia].
Pejzaż horyzontalny. Rozm. R. Rient. „Zwierciadło2012 nr 3.
Nigdy nie zgodzę się z tym, że w literaturze zostało opowiedziane „wszystko... Rozm. A. Bienias. „Fraza2013 nr 3.
Historię trzeba opowiadać na nowo. Rozm. M. Nogaś. „Tygodnik Powszechny2014 nr 21 dod. „Conrad Festiwal” [dot. m.in.: Księgi Jakubowe].
Pisząc „Księgi Jakubowe”, na sześć lat przeniosłam się w XVIII wiek …Nowa Trybuna Opolska2014 nr 298.
Tęsknota za herezją. Rozm M. Sadowska. „Newsweek Polska2014 nr 43.
Tokarczuk: Wrocław? Bliżej Monachium niż Berlina. Rozm. M. Piekarska. „Gazeta Wyborcza2014 nr 285 dod. „Wrocław”.
Tropem herezji. Rozm. T. Stawiszyński. „Tygodnik Powszechny2014 nr 42 [dot.: Księgi Jakubowe].
Zmieniam się, więc jestem. Rozm. A. Jasińska. „Twój Styl2014 nr 12.
Brakujące światy. Rozm. D. Foks. „Tygodnik Powszechny2015 nr 44.
Ludzie, nie bójcie się! Rozm. D. Wodecka. „Gazeta Wyborcza2015 nr 237.
Olga Tokarczuk: Idą ciężkie czasy. Rozm. M. Piekarska. „Gazeta. Wyborcza2015 nr 289.
Przeniosłam się do XVIII wieku. Rozm. D. Nowicka. „Polska. Metropolia Warszawa2015 nr 8 dod. „Polska Café” [dot.: Księgi Jakubowe].
Seit diesem Moment hat sich die Welt erneuert, sie ist jetzt für immer anders. Olga Tokarczuk im Gespräch mit Stephan Wolting. W: Deutschland- und Polenbilder in der Literatur nach 1989. Mit 6 Abbildungen. Göttingen 2015 .
To nie jest kraj dla heretyków. Niesamowita i pouczająca odyseja Jakuba Franka. Rozm. D. Wodecka. „Gazeta Wyborcza2015 nr 19 [dot.: Księgi Jakubowe].
Tokarczuk: To ja jestem patriotką. Rozm. M. Piekarska. „Gazeta Wyborcza2015 nr289 dod. „Wrocław”.
Jedyny Żyd, który żył jak Pan. Z Olgą. Tokarczuk, P. Maciejką oraz z A. Pankiem rozm. M. Garlińska i M. Koryciński. „Fragile2016 nr 4.
Literatura, czyli odwieczny fejsbuk. Rozm. J. Koźbiel. „Więź2016 nr 1.
Połączyć wewnętrzne światy. Rozm. J. Koźbiel. W tejże: Słowo i sen. Pruszków 2016.
Walka o przeszłość. Rozm. J. Sobolewska. „Polityka2016 nr 24.
Diabelskie poczucie bezsilności. Rozm. A. Pawlicka. „Newsweek Polska2017 nr 9.
Pokot” to thriller, rasowy kryminał. Rozm.: J. Antczak, Ł. Śmigiel. „Polska Metropolia Warszawska2017 nr 15.
Świat stał się brzydki. „Polityka2017 nr 31.
Jak zaśpiewać Tokarczuk. Rozm. M. Nogaś. „Gazeta Wyborcza2018 nr 214 [dot. libretta opery „Ahat ilī. Siostra bogów” na podstawie powieści „Anna In w grobowcach świata”].
Nasz bizarny świat. Rozm. A. Pawlicka. „Newsweek Polska2018 nr 18/19 [dot.: Opowiadania bizarne].
Perspektywy z londyńskiej taksówki. Z Olgą Tokarczuk, laureatką The Man Brooker International Prize 2018, rozmawia M. Nogaś. „Gazeta Wyborcza2018 nr 121 [w związku z. nagrodą dla powieści „Bieguni”].
Światy bizarne. Rozm. K. Kubisiowska. „Tygodnik Powszechny2018 nr 14 [dot.: Opowiadania bizarne].
Uczucie dziwnego niepokoju. Rozm. N. Szostak. „Gazeta Wyborcza2018 nr 99.
Fantastyka powinna walczyć o swoje. Wywiad z Olgą Tokarczuk. [Rozm.M. Hernes]. „Nowa Fantastyka2019 nr 7.
Jestem sroka Olga. Z Olgą Tokarczuk, laureatką Literackiej Nagrody Nobla za rok 2018 rozm. M. Nogaś. „Książki. Magazyn do czytania2019 nr 6.
Nawet moje włosy są już polityczne. Z Olgą Tokarczuk tuż przed wręczeniem literackiego Nobla rozmawia M. Nogaś. „Gazeta Wyborcza2019 nr 285.
Postacie na wolności. Rozm. M.P. Markowski. „Tygodnik Powszechny2019 nr 45.
Robię porządki. Z Olgą Tokarczuk rozmawiali M. Cichy i W. Nowak. „Gazeta Wyborcza2019 nr 239 dod. specjalny „Nasza Tokarczuk”.
Olga Tokarczuk. Pisanie jest dla mnie stanem nieustannej uwagi. W: M. Nogaś: Z niejednej półki. Wywiady. Warszawa 2020.
Staram się nie marnować papieru. Nobel dla Polki . Rozm. S. Komaiszko. „Wprost2020 nr 42.
Oŝe ne e zaginala. Razgovori s polski intelektualci : Rišard Krinicki, Eva Lipska, Zigmunt Bauman, Andžej Hvalba, Mihal Rušinek, Danuta Valensa, Olga Tokarčuk, Sebastian Kudas, Andžej Franašek, Irena Gruždinska, Marek Bienčik, Kristina Stronček, Adam Zagaevski, Marčin Âvorski, Vojčeh Galonzka. [Rozm.] M. Bodakov. Sofiâ 2021.
Czuły narrator w trybie wojennym źle się czuje. Rozm. T. Lis. „Newsweek Polska2022 nr 21 [dot.: Czuły narrator].
Czy będą mnie podziwiać? Z Olgą Tokarczuk, pisarką i z Joanną Concejo, ilustratorką i graficzką rozmawia Michał Nogaś. „Książki. Magazyn do czytania2022 nr 6.
Słowo i płeć. Rozmowy Janiny Koźbiel. Pruszków 2022 [tu wywiad także z O. Tokarczuk].
W poszukiwaniu lustra. Rozm. M. Nogaś. „Gazeta Wyborcza2022 nr 117 [dot. Empuzjon].
Shared heritage – den Osten übersetzen. Gespräch mit Olga Tokarczuk, Lisa Palmes und Lothar Quinkenstein, Weimar, 1. November 2022. Oldenburg [2023].

Słowniki i bibliografie

Strona internetowa: Zob. link [dostęp 4 maja 2024].
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2 . Warszawa 2000 (M. Jentys).
A. HEIDINGER: Olga Tokarczuk. Zestawienie bibliograficzne w wyborze za lata 1993-2022. Wałbrzych: Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna „Biblioteka pod Atlantami” w Wałbrzychu 2024 , 148 s.

Ogólne

Książki

A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Olga Tokarczuk. Red.: E. Kalinowska-Styczeń, I. Kaluta. [Przeł.] A. Volk. Kraków: Villa Decius. Arbeitsgruppe Literatur Polska 2000 2000, 23 s. [zawiera także fragment prozy O. Tokarczuk i recenzji jej utworów].
Światy Olgi Tokarczuk. Studia i szkice. Pod red. M. Rabizo-Birek, M. Pocałuń-Dydycz i A. Bieniasa. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego; Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne „Fraza“ 2013, 380 s.

Zawartość

O. Tokarczuk: Palec w soli, czyli Krótka historia mojego czytania. – I. Syntezy: M. RABIZO-BIREK: Jeśli znajdziesz swoje miejsce będziesz nieśmiertelna; L. WICKOWSKA-MACIĄG: Pomiędzy metafizyką a codziennością. Bohaterki Olgi Tokarczuk jako Hestie (na podstawie powieści napisanych przed rokiem 2000); K. STARZYK: Kobiety w światach Olgi Tokarczuk; R. MAGRYŚ: Libido i kompleks Edypa w wybranych utworach Olgi Tokarczuk; I. WRÓBEL: Źródła i funkcje niezwykłości, fenomenów i kuriozów w powieściach. – II. Interpretacje: A. BIENAS: Z drugiej strony luster. Uwagi o debiucie poetyckim Olgi Tokarczuk; M. NALEPA: Demony, duchy i potworki, czyli kłopoty z dorastaniem; M. POCAŁUŃ-DYDYCZ: Dojrzewanie Erny i dziecięca pierwotność, czyli dwa obrazy kobiecości w „E.E.”; M. RABIZO-BIREK: Twórca i niszczyciel – czas w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”; K. MACIĄG: „Lalka” perłą jest!; M. RABIZO-BIREK: Pierwsze i drugie czytanie „Ostatnich historii”; M. DUL-KUŹNIAR: „Anna In w grobowcach świata” – Olgi Tokarczuk przepisywanie mitu; O. WERETIUK: Olgi Tokarczuk „przesunięcie znaczenia i uwagi z człowieka na to, co nie jest człowiekiem” w powieści „Prowadź swój pług przez kości umarłych”; J. WOLSKI: „Obrazek jak z dziwacznej bajki”. Olga Tokarczuk w Szwajcarii. – III. W prawieku: M. NALEPA: Gra w światy Olgi Tokarczuk; S. BARAN: Labirynt jako doświadczenie inicjacyjne na podstawie powieści „Prawiek i inne czasy”; M. JARMUSZ: Imitacja magiczności w „Prawieku i innych czasach”; K. KRZYSZTOŃ: Metafora – sposób kształtowania świata przedstawionego w powieści „Prawiek i inne czasy”]. – IV. Zbiorowy portret Olgi Tokarczuk. (Zebrał, opracował, wstępem i biogramami opatrzył A. Bienias). – V. Teksty prozatorskie i poetyckie Olgi Tokarczuk, opublikowane przed debiutem powieściowym. (Wybór O. Tokarczuk, zebrał i spisał A. Bienias). – VI. Bibliografia rozproszonych tekstów Olgi Tokarczuk (teksty opublikowane w prasie, antologiach, wstępy do książek i katalogów). Oprac. A. Bienias.
M. JANACHOWSKA-BUDYCH: Gedächtnismedium Literatur. Zur Wirkung der Literatur in der Erinnerungskultur am Beispiel der Werke von Elfriede Jelinek und Olga Tokarczuk. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza 2014, 184 s. Język, Kultura, Komunikacja, 14.
M. ŚWIERKOSZ: W przestrzeniach tradycji. Proza Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk w sporach o literaturę, kanon i feminizm. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN; Stow. Pro Cultura Litteraria 2014, 388 s. Lupa Obscura.
K. KANTNER: Jak działać za pomocą słów? Proza Olgi Tokarczuk jako dyskurs krytyczny. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas 2019, 329 s. Modernizm w Polsce. Studia nad nowoczesną polską literaturą, sztuką, kulturą i myślą humanistyczną, 61.
K.A. KŁOSIŃSKI: Quoquo (dokądkolwiek). Lublin: Marginalia Pracownia Edytorska 2020, 75 s.
D. MUNTEAN: Călătorind prin vremi cu Olga Tokarczuk = Wandering through times with Olga Tokarczuk. [Przeł. na angielski] Z. Diaconescu. Cluj-Napoca: Editura Mega 2020, 150 s. [tekst w języku rumuńskim i angielskim].
Czytając Olgę Tokarczuk. Publikacja towarzysząca nadaniu Oldze Tokarczuk doktoratu honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. [Red.: K. Uczkiewicz, P.J. Fereński]. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2022, 191 s.
Olga Tokarczuk. Comparative perspectives. [Red.:] L. Wiśniewska, J. Lipski. New York, NY: Routledge 2023, 157 s.

Zawartość

R. Pokrywka: Olga Tokarczuk and Daniel Kehlmann. Genres, themes, languages, and positions in the literary field; M. Moch: On the borderland of Judaism, Islam and Christianity. Unorthodox religious experience in Olga Tokarczuk’s „The books of Jacob” and Milorad Pavić’s „Dictionary of the Khazars”; M. Stanisz: Integrating narratives. The art of storytelling according to Isaac Bashevis Singer and Olga Tokarczuk; M. Stanisz: Found souls. Olga Tokarczuk meets Joanna Concejo; M. Stanisz: Heterotopias in the prose of Olga Tokarczuk. The literary images of „Cabinets de Curiosités” and scientists’ study rooms in the context of the visual arts; L. Wiśniewska: Metamorphoses of myths in „Anna In in the tombs of the world”.
J. POMORSKI: Polish theory of history and metahistory in Topolski, Pomian, and Tokarczuk. From Hayden White and beyond. Milton: Taylor & Francis Group 2023, 250 s., wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2023, plik w formacie EPUB.

Artykuły

A. FRANASZEK: Oczy Olgi T. „NaGłos1995 nr 21, przedruk w tegoż: Była sobie raz krytyka. Katowice 2003.
E. KRASKOWSKA: Czas Olgi. „Arkusz1996 nr 12.
D. MATERSKA, E. POPIOŁEK: Czas Tokarczuk. „Wiadomości Kulturalne1996 nr 26.
M. NALEPA: Demony, duchy i potworki, czyli kłopoty z dorastaniem. „Fraza1996 nr 13, przedruk w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013.
S. SARNICKA: Naprawdę istnieją tylko osoby. (O powieściach O. Tokarczuk). „Warsztaty Polonistyczne1996 nr 2.
S. BORTNOWSKI: Wiersz Czesława Miłosza i proza Olgi Tokarczuk. „Warsztaty Polonistyczne1997 nr 1.
M.J. CZERWIŃSKI: Gnoza Olgi Tokarczuk. „Dykcja1997 nr 7/8.
R. GRUPIŃSKI, I. KIEC: Stworzyć i opisać świat, czyli Kilka uwag o literaturze nieprzyjemnej. W tychże: Niebawem spadnie błoto. Poznań 1997.
K. MARTWICKI: Literacka teologia codzienności. „Więź1997 nr 2 [dot. także twórczości J. Baczaka i A. Stasiuka].
J. SOSNOWSKI: Budzik dla duszy. „Gazeta Wyborcza1997 nr 235.
A. TOCZYSKI: Cogito. „Świat Psychoanalizy1997 nr 1/2.
J.-M. De MONTREMY. „Magazine Litteraire”, Yvelines 1998 nr 367.
B. KANIEWSKA: O niewyrażalności doświadczenia dzieciństwa w młodej prozie. W: Literatura wobec niewyrażalnego. Warszawa 1998 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
D. LUETVOGT: O prozie Olgi Tokarczuk. „Bez Wandy1998 nr 6.
B. WOJEWODA: Obrazy Boga w prozie O. Tokarczuk. „Kresy1998 nr 1.
B. HELBIG-MISCHEWSKI: Weibliche Subjektlosigkeit in der modernen polnischen Frauenprosa von Izabela Filipiak und Olga Tokarczuk. „Zeitschrift für Slawistik”, Potsdam 1999 nr 2.
J. ŁUKOSZ: Ziemia Olgi. „Twórczość1999 nr 11, przedruk w tegoż: Imperia i prowincje. Wrocław 2000.
M. RABIZO-BIREK: Jeśli znajdziesz swoje miejsce, będziesz nieśmiertelna. „Fraza1999 nr 2/3, przedruk w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013.
M. WOLNY: Dom Olgi. „Polityka1999 nr 44.
H. ZAWORSKA: Olga i Manuela. „Wprost1999 nr 8 [dot. też M. Gretkowskiej].
M. BIEŃKOWSKA: [E.T.A.] Hoffmann – Schulz – Tokarczuk – estetyczne powinowactwa. „Kresy2000 nr 1.
Cz. RUDNIK: Czasy Olgi Tokarczuk. „Zwrot2000 nr 1.
M. ZALESKI: Pięciu pisarzy na XXI wiek. „Gazeta Wyborcza2000 nr 14.
J. CHŁOSTA-ZIELONKA: Myśl feministyczna w fabularnych kreacjach Olgi Tokarczuk. W: W kontekstach kultury, historii i geografii. Olsztyn 2001.
K. CHMIELEWSKA: Realizm magiczny po polsku albo popyt na odwieczną mądrość. „Bez Dogmatu2001 nr 47.
E. PORĘBA: Bezdomność a zakorzenienie w prozie Olga Tokarczuk. W: Światy nowej prozy. Kraków 2001.
K. DÖBLER: Mosaik einer Landschaft. Olga Tokarczuks poetisches Portrait des Glatzer Landes = Mozaika pejzażu. Portret Ziemi Kłodzkiej Olgi Tokarczuk. „Dialog” [Niemcy] 2002 nr 61.
M. ORSKI: Mitopoetyka bytu. „Odra2002 nr 6.
K. UNIŁOWSKI: Cała prawda o „prozie środka. Cz. 2-3. „FA-art2002 nr 4, 2003 nr 1/2, przedruk zmieniony pt. „Proza środka”, czyli stereotyp literatury nowoczesnej w tegoż: Granice nowoczesności. Katowice 2006.
L. WICKOWSKA-MACIĄG: Między apoteozą a mizoginizmem. O kreacjach postaci kobiecych w twórczości Olgi Tokarczuk. „Fraza2002 nr 1/2.
M. ŻARCZYŃSKA: Technika symultaniczna w prozie Olgi Tokarczuk. W: Literackie strategie lat dziewięćdziesiątych. Olsztyn 2002.
O. FLISZEWSKA: W kręgu mitu. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica2003 [z.] 6.
M. ORSKI: Życie snem Olgi Tokarczuk. W tegoż: Lustratorzy wyobraźni, rewidenci fikcji. Warszawa 2003.
A. REJTER: Świat przyrody w prozie Olgi Tokarczuk. Stereotyp – reinterpretacja – kreacja. „Język Artystyczny2003 t. 12.
A. TOCZKO: Szaleństwo czy normalność?Psychoanaliza” uczuć i pragnień w twórczości Olgi Tokarczuk. W: A mnie się marzy... Wybór materiałów z Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Studentów i Doktorantów. Katowice 2003.
K. UNIŁOWSKI: Cała prawda o „prozie środka. „FA-art2003 nr 1/2, 4.
D. UTRACKA: Chronotopia uznakowiona a metafizyka rzeczy. Wokół prozy Olgi Tokarczuk. „Prace Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury2003 z. 9.
A. ZAWADA: Lornetka Olgi Tokarczuk. „Pomsty2003 [t.] 8.
J. ZGRZYWA: Zabawy językowe Olgi Tokarczuk. „Studia Językoznawcze2003 t. 2.
K. DUNIN: Czytając Polskę. Warszawa 2004, passim.
K. MAJBRODA: W kręgu codzienności, mitu, magii – wątki antropologiczne w prozie Olgi Tokarczuk. „Zeszyty Etnologii Wrocławskiej2004 nr 1.
M. SZULC PACKALI: The Polish mother figure on trial. Some preliminary thoughts on selected works by Natasha Goerke and Olga Tokarczuk. W: The new woman and the aesthetic opening. Unlocking gender in twentieth-century texts. Stockholm 2004.
L. WICKOWSKA-MACIĄG: Dom codzienny – dom podzielony, czyli rodzina zdezintegrowana w powieściach Olgi Tokarczuk. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego. Seria Filologiczna. Dydaktyka2004 z. 3.
M. ŻARCZYŃSKA: Problematyka tożsamości w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Swojskość i obcość. Olsztyn 2004.
J. BRACH-CZAINA: Gender w twórczości Olgi Tokarczuk i Tamary Bołdak-Janowskiej. „Pogranicza2005 nr 2.
O. FLISZEWSKA: Przestrzeń w twórczości Olgi Tokarczuk. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica2005 [z.] 7 t. 1.
M. LAURENT: De la „Clef” de Tadeusz Konwicki à la „Maison” d’ Olga Tokarczuk ou la nécessaire mais difficile transgression des interdits. „Orbis Linguarum2005 vol. 28.
R. WÓJS: Niemcy, starość, śmierć. Mityzacja przestrzeni dolnośląskiej w prozie Olgi Tokarczuk. „Orbis Linguarum2005 vol. 29.
A. NĘCKA: Granice przyzwoitości. Katowice 2006, passim.
Z. BIDAKOWSKI: Ich Troje. Polska literatura rozpoznana aż nadto. „Rzeczpospolita2007 nr 234 [dot. także S. Chwina i P. Huellego].
M. JENTYS: Argonautka: trzy pierwsze podróże. „Wyspa2007 nr 2.
J. KONIECKO: Czas aniołów Olgi Tokarczuk i Gabriela Garcii Marqueza. „Topos2007 nr 3.
S. BARAN: Literackie światy OlgiTokarczuk. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego. Seria Filologiczna. Historia Literatury2008 z. 3.
K. DUNIN: Pisarka. „Odra2008 nr 5.
E. POŁCZYŃSKA: Tworzyć „kształt” – o serii Olgi Tokarczuk; Wędrówka po uniwersum i „kłączu” jako sposób na wtajemniczenie według Olgi Tokarczuk; Światy kreowane w serii Olgi Tokarczuk. W tejże: Topos labiryntu w dwudziestowiecznych narracjach seryjnych. Toruń 2008.
M. ŚWIERKOSZ: Doświadczenie historii a pamięć ciała w prozie Olgi Tokarczuk. „FA-art2008 nr 4.
O. WILCZYŃSKA: Metafizyka śmierci w prozie Olgi Tokarczuk. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica2008 [z.] 11.
P. ZACHAREWICZ: Olgi Tokarczuk. Literatura neognozy. W tegoż: W stronę nowego paradygmatu. Toruń 2008.
W. BAŁUS: Do granic. Olga Tokarczuk i Władysław Strzemiński. „Teksty Drugie2009 nr 3 .
M. JENTYS: Księga podróży. O Oldze Tokarczuk. W tejże: Argonauci naszych czasów. Toruń 2009.
M. PŁACZEK: Morderstwo w pełnym majestacie. O figurze martwej kobiety w prozie pisarek polskich tworzących po 1989 roku. „Fraza2009 nr 3/4.
O. WILCZYŃSKA: Metafizyka miłości w prozie narracyjnej. „Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej we Włocławku. Rozprawy Humanistyczne2009 t. 11.
W. GORBACZEWSKA: Obrazki z życia ... czyli wschodniosłowiańskie rozmyślania nad prozą. Tłum. G. Michałowski. „Podlaski Kwartalnik Kulturalny2011 nr 4.
B. KLIŚ: Polifonia, czyli wielogłosowość tekstu literackiego w wybranych tekstach prozatorskich Olgi Tokarczuk i Andrzeja Stasiuka . „LingVaria 2011 nr 2.
A. NĘCKA: Iść, ciągle iść w stronę słońca. W pułapce metazdjęć Olgi Tokarczuk i Andrzeja Stasiuka. „artPAPIER2011 nr 15/16, przedruk w tejże: Co ważne i ważniejsze. Notatki o prozie polskiej XXI wieku. Mikołów 2012.
D. NOWACKI: Kto im dał skrzydła. Katowice 2011, passim.
A. BROCKMANN: Literatur als Heterotopie. Spatial turn in den Romanen von Olga Tokarczuk. W: Kulturelle Grenzgänge.Festschrift für Christa Ebert zum 65. Geburtstag. Berlin 2012.
A. KŁOS: Śmiertelni nieśmiertelni, nieśmiertelni śmiertelni. W: Rozkład jazdy. Wrocław 2012.
P. PRACHNIO: Proza Olgi Tokarczuk w perspektywie latynoamerykańskiego realizmu magicznego. „Notatnik Multimedialny2012 [nr] 1/2.
K.E. WIELICZKO: Ludzie bez właściwości. Przygody z tożsamością w powieściach Olgi Tokarczuk. „Akcent2012 nr 1.
Zbiorowy portret Olgi Tokarczuk. Wstęp, zebrał i oprac.: A. Bienias. „Fraza2012 nr 4.

Zawartość

K. KOFTA: Brand dla Olgi Tokarczuk; S. DŁUSKI: Duchowe centrum, czyli kilka uwag osobistych o opowiadaniu Olgi Tokarczuk; J. JARZĘBSKI: Namiocik bieguna; A. BAGŁAJEWSKI: Czas pociągu; K. JANUSZEWSKA: Gdzie jesteś Olgo?; A. BOLECKA: Powieści – traktaty; W. FELSKI: O religijności w prozie Olgi Tokarczuk słów kilka; M. LACHMAN: Paradoksy wizerunku.
M. CUBER: Żydowskie sekrety. Mitologie żydowskie w prozie Olgi Tokarczuk. W tejże: Metonimie Zagłady. Katowice 2013.
D. DOBROWOLSKA: Postmodernistyczna powieść historyczna. (Powieści: O. Tokarczuk, M. Tulli, E. Rylskiego). W tejże: My o przeszłości, przeszłość o nas. Toruń 2013.
K. DUNIN: Czy Olga Tokarczuk jest pisarką polityczną? W: Obraz literatury w komunikacji społecznej po roku ’89. Warszawa 2013.
S. IWASIÓW: Celem mojej pielgrzymki jest zawsze inny pielgrzym... Podróż w prozie Olgi Tokarczuk. „Fraza2013 nr 3.
B. KARWOWSKA: Druga płeć na wygnaniu. Doświadczenie migracyjne w opowieściach powojennych pisarek polskich. Kraków 2013, passim.
T. MIZERKIEWICZ: Nowe formy obecności mitu w polskiej prozie. Mityczne anagramy Tokarczuk. W tegoż: Literatura obecna. Kraków 2013.
U.E. EIGLER: Heimat, space, narrative. Toward a transnational approach to flight and expulsion. Rochester, New York 2014, passim.
M. GRIGOROVA: Očite na slovoto. „Polonistični studii”, Veliko T”rnovo 2014 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
D. GRUNTKOWSKA: Romantyczna wizja kobiecości w prozie Olgi Tokarczuk. W: Romantyzm użytkowy. Długie trwanie romantyzmu w kulturze polskiej. Szczecin 2014.
W. OWCZARSKI: Ironiczne sny Olgi Tokarczuk. „Odra2014 nr 2.
M. RABIZO-BIREK: Odkrywanie miejsc niemieckich w prozie Olgi Tokarczuk i Karola Maliszewskiego. W: Opcja niemiecka. Kraków 2014.
K. KANTNER: Kim jest autor? Literatura jako gra i wróżba. (Koncepcje autorstwa Olgi Tokarczuk). „Tekstualia2015 nr 3.
A. OKU, M. NISHI, M. NUMANO: Tōō-no sōzōryoku: Gendai tōō bungaku Gaido. Kyōto 2016 [dot. m.in. O. Tokarczuk]..
J. PACYNIAK: Recepcja twórczości Jenny Erpenbeck w Polsce i w krajach niemieckojęzycznych. „Transfer2016 t. 1 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
A. BYRSKA: Język kobiecy jako złudzenie? Pytania o istnienie narracji uwarunkowanej przez płeć. „Wielogłos2017 nr 2 [dot. też twórczości S. Chutnik, Z. Nałkowskiej, Sz. Twardocha].
A.F. DE CARLO: Ecce femina” – podróż do źródła kobiecości. Wokół krwi menstruacyjnej we współczesnej literaturze polskiej na podstawie wybranych przykładów – Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne2017 [nr] 2.
A. ŁEBKOWSKA: Co nowego w „teatrze mowy”?Wielogłos2017 nr 4, przedruk w: Apetyt na literaturę. Kraków 2019[dot. też J. Dukaja i Z. Kruszyńskiego].
K. PIETRYCH: Historie palimpsestowe Olgi Tokarczuk. Literackie zabawy (z) Eco? W: Ecowskie inspiracje. Semiotyka w komunikacji i kulturze. Łódź 2017.
A. REJTER: Literatura wobec dyskursu posthumanizmu. Na przykładzie prozy Olgi Tokarczuk. „Język Artystyczny2017 t. 16.
L. BUGAJSKI: Ruszyła winda na literacki szczyt. „Wprost2018 nr 22.
B. KARWOWSKA: Mythical subversions. (Olga Tokarczuk). W: Being Poland. A new history of Polish literature and culture since 1918. Toronto, Buffalo, London 2018.
A. LARENTA: Grzybnia jako metafora w twórczości Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL2018 [nr] 13.
D. LUKOVIĆ: Twórczość Olgi Tokarczuk na serbskim i chorwackim rynku książki. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia2018 [t.] 16.
J. PACYNIAK: Deutsche, polnische und ukrainische Grenzräume und das Gedächtnis der Dingwelt bei Olga Tokarczuk, Joanna Bator und Żanna Słoniowska. W: Auf den Ruinen der Imperien. Erzählte Grenzräume in der mittel- und osteuropäischen Literatur nach 1989. Berlin 2018 .
M. SOWIŃSKI: Olga Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny2018 nr 29.
E. WALĄG: Kossak, Tokarczuk, Colette. W poszukiwaniu ciała i języka zwierząt. W: Zwierzę, język, emocje: dyskursy i narracje. Katowice 2018.
R. WIŚNIEWSKI: Notatki z undergruntu. Opowieść o magicznych próbach Olgi Tokarczuk. „Odra2018 nr 9.
M. BŁASZAK: Partykuły „dali” i „li” w macedońskich przekładach prozy Olgi Tokarczuk. W: Wyraz i zdanie w językach słowiańskich. Monografia I. Siedlce 2019.
P. BRATKOWSKI: Outsiderka na wojnie. „Newsweek Polska2019 nr 42.
K. BRENSKOTT: Przerwać krąg repetycji. Człowiek i czas(y) w prozie Olgi Tokarczuk. zy są jakieś pytania? Szkice o najnowszej literaturze polskiej. Kraków 2019.
L. BUGAJSKI: Koronacja. Nobel dla Polki. „Wprost2019 nr 42.
J. BURSZTA: Nomadyzm Olgi Tokarczuk. „Czas Kultury2019 nr 3.
J. DEHNEL: Tokarczukożercy. Dlaczego prawica atakuje noblistkę. „Gazeta Wyborcza2019 nr 284.
R. KOZIOŁEK: Pani Literatura. „Tygodnik Powszechny2019 nr 42.
A. KRÓL: Zaginąć w świecie. „W Drodze2019 nr 11.
D. LUKOVIĆ: Nagroda Nobla dla Olgi Tokarczuk w komentarzach prasy serbskiej i chorwackiej. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia2019 [t.] 17.
K. MALISZEWSKI: Olga. Notatnik. Ze snów i przypomnień. „Wyspa2019 nr 4.
K. MASŁOŃ: Mitotwórstwo Olgi Tokarczuk. Niestrawna dieta nowej noblistki. W tym, co pisze Tokarczuk, nie-Polacy są ważniejsi od Polaków, niekatolicy od katolików, a zwierzęta od ludzi. Co nam serwuje nowa noblistka? „Do Rzeczy2019 nr 45.
D. NOWACKI: Olga Tokarczuk na Olimpie. „Śląsk2019 nr 10.
Ł. PILIP, N. SZOSTAK: Jak się rodzą pomysły na Nobla. „Książki. Magazyn do czytania2019 nr 6.
D. PRAIS: Między przedmiotem a podmiotem. Status psich bohaterów w twórczości Olgi Tokarczuk. W: Kot, pies, człowiek. Gdańsk 2019.
J. SOBOLEWSKA: Jak Tokarczuk oczarowała Szwedów. „Polityka2019 nr 51/52.
J. SOBOLEWSKA: Poszukiwanie sensu w czasach chaosu. „Polityka2019 nr 42,.
To on pomógł Oldze Tokarczuk dostać Nobla. Rozmowa z tłumaczem książek noblistki [J.H. Swahn]. Rozm. N. Szostak. „Gazeta Wyborcza2019 nr 283.
R. ZIEMKIEWICZ: Tokarczuk – nowy totem i młot salonu. Polityka na Noblu. Obsesyjna potrzeba lewicowo-liberalnego salonu, by wykreować Tokarczuk na męczennicę, ma konkretny, polityczny cel. „Do Rzeczy2019 nr 51.
B. ŻYNIS: Nowe religie? Kilka przykładów religijnej ekspresji bohaterek Olgi Tokarczuk. W: Sacrum w doświadczeniu kobiet : kulturowe perspektywy – polska i światowa. Słupsk 2019.
P. ĆWIKŁA: Fabula interrupta„. Olgi Tokarczuk refleksja o powieści w świetle socjologii literatury. W: Socjologia bez granic. O naukowej tożsamości działań na rzecz człowieka i jego środowiska. Księga jubileuszowa dedykowana profesor Kazimierze Wódz. Katowice 2020.
J. HUTCHENS: Queer transgressions in twentieth-century Polish fiction. Gender, nation, politics. Lanham 2020 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
K. JARZYŃSKA: Wywoływanie duszy. Olgi Tokarczuk gra na wielu religiach. „Ruch Literacki2020 z. 5.
E. KĄCKA: Dar bogini; A. MARCHEWKA: Popatrz, wszystko już w tym świecie jest. „Znak2020 nr 4.
R. KOZIOŁEK: Magowie made in Poland. „Książki. Magazyn literacki2020 nr 1.
A. LARENTA: Metamorficzność postaci w twórczości Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL2020 nr 16.
A. LLOYD-JONES: Śmiała, oryginalna i prowokująca; O. ZABUŻKO: Czas demiurgini. Tłum. U. Pieczek; Z. MIKOŁEJKO: Między nadzieją a ciemnością. „Znak2020 nr 4.
Nowy Napis 2020 nr 5.

Zawartość

J.M. RUSZAR: Paradoksy Sienkiewicza i Tokarczuk. Czytelnicy a literaturoznawcy; P. KACZMARSKI: Zaczarowanie, samokształcenie i mądrość ze wschodu; Z. SALA: Abstrakty i zbyt proste pytania; I. BROŻEK: Strategie przedstawiania męskości w prozie Olgi Tokarczuk P. KOSENDA: Golem z gatunkowej gliny czyli Noblistka na manowcach fantastyki; M. GÓRNIAK: Przestrzenie dziwności. O „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk; F. MATWIEJCZUK: Olga Tokarczuk. Styl i poglądy; P. KUSIAK: W stronę wyjścia. Pozorna wspólnotowość Olgi Tokarczuk; K. KURANDO: O czułości; K. BRENSKOTT: Granica, która oddziela od światła. Obraz(y) czasu w twórczości Olgi Tokarczuk.
J. PASZEK: Słowo po słowie aż po posłowie. O stylu prozy Olgi Tokarczuk. Po-gwarki profesora. „Śląsk2020 nr 3.
Postscriptum Polonistyczne 2020 nr 1.

Zawartość

I. ADELGEJM: Doświadczenie tanatyczne i przezwyciężenie trwogi tanatycznej w powieściach Olgi Tokarczuk. „Ostatnie historie” i „Anna In w grobowcach świata”; A. NĘCKA: Podróżując w głąb człowieczego wnętrza. Na marginesie twórczości Olgi Tokarczuk; O. SŁYWYNSKI: Obcy w poszukiwaniu domu : „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk dla współczesnej Ukrainy, Polski, Europy; L. Tanuševska: Tłumaczenie tłumaczenia (czyli William Blake w powieści Olgi Tokarczuk); V. VAS: Zamieszkiwać w bezdomności, czyli Motyw domu w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”; M. MACIOŁEK: O biegunie – językoznawczo (rozważania w kontekście tytułu powieści Olgi Tokarczuk „Bieguni”); D. NOWACKI: Cały ten zgiełk. O wczesnych reakcjach na uhonorowanie Olgi Tokarczuk Literacką Nagrodą Nobla = All that jazz : early reactions to the Nobel Prizein Literature awarded to Olga Tokarczuk; S. HABRYCH: Coś jest ze światem nie tak. Recepcja twórczości Olgi Tokarczuk po otrzymaniu Literackiej Nagrody Nobla; C. GEAMBAŞU: Olga Tokarczuk w Rumunii; C. GODUN: Od „Biegunów” do „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. Kilka uwag dotyczących recepcji fabularnego świata Olgi Tokarczuk w Rumuni; O. NACHLIK: O krok do Nobla i krok po nim. Recepcja twórczości Olgi Tokarczuk na Ukrainie; M. GRIGOROVA: Głos Olgi Tokarczuk w Bułgarii, czyli Jak odnaleźć zgubioną duszę; Podróż między dwoma językami. O pracy nad przekładem tekstów Olgi Tokarczuk = Journey between two languages. Z Esterą Czoj – tłumaczką literatury polskiej na język koreański – rozmawia Wioletta Hajduk-Gawron; O wierności. O pracy nad przekładem tekstów Olgi Tokarczuk. Z Yi Lijun – tłumaczką literatury polskiej na język chiński – rozmawia Zhao Zhen. Przełożył Michał Kumor; Z węgierskiej perspektywy. Olga Tokarczuk. Z Lajosem Pálfalvim rozmawia Sandra Trela.
N. RUDNICKA, A. Chvankova: Analiza informacji w mediach polskich i rosyjskich w dniu odebrania Nagrody Nobla przez Olgę Tokarczuk. „Forum Artis Rhetoricae2020 nr 1.
J. SOSNOWSKI: I wtedy będziemy wiedzieli. „Więź2020 nr 1.
D. ŻEBROWSKA: Mistrzostwo polskiej noblistki Olgi Tokarczuk i jej świat wartości (prolegomena). W: Społeczeństwo – kultura – wychowanie. Księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Januszowi Sztumskiemu z okazji 90-lecia urodzin. Częstochowa 2020.
A. FOLTYNIAK-PĘKALA: Czułość w dorzeczu pięciu nurtów. W: Sztuka inwencji. Ryszarda Nycza praktykowanie humanistyki : rozmowy, inspiracje, kontynuacje. Kraków 2021.
K. JASTRZĘBSKA: Irina Adelgejm. Rosyjska tłumaczka i literaturoznawczy; L. TANUSZEWSKA: Słownictwo specjalistyczne w prozie Olgi Tokarczuk jako wyzwanie translatorskie; J.W. UNDERHILL, A. GŁAZ: Olga Tokarczuk is IN. Dialogue between James W.Underhill and Adam Głaz on filtering Olga Tokarczuk’s „tender worldview” into English during her Nobel Lecture; K. SIWEK: A flight of Tokarczuk translators. Remarks on collaboration and cooperation. „Między Oryginałem a Przekładem2021 nr 1/4.
D. KALINOWSKI: Women rule. Manuela Gretkowska, Olga Tokarczuk, and the self-liberation of Polish women. W: Wheels of change : feminist transgressions in Polish culture and society. [Słupsk] 2021.
E. MICHTA: Czułość jest tą najskromniejszą odmianą miłości [...]. Kilka uwag na temat miłości w wybranych utworach Olgi Tokarczuk. W: Literatura, kultura i sztuka – wybrane motywy. Lublin 2021.
R. NYCZ: Wielowarstwowy konkret i konstelacyjna całość. Laudacja dla Olgi Tokarczuk z okazji nadania Pisarce tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. „Alma Mater2021 nr 227.
M. RABIZO-BIREK: Wejście w świat. Uwagi o juweniliach Olgi Tokarczuk. W: Silva rerum. Rzecz o współczesnej i dawnej polszczyźnie. T. 2. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Kazimierzowi Ożogowi. Rzeszów 2021.
E. SŁAWKOWA: Unus Mundus. Człowiek i natura w języku prozy Olgi Tokarczuk. „Poradnik Językowy2021 z. 3.
L. WU: Literackie przekłady i formy prezentacji twórczości Olgi Tokarczuk w Chinach. „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka2021 nr 40.
B. BACZYŃSKA: Don Kichot jako loco bizarro. Na tropie bizarności jako kategorii estetycznej. „Ruch Literacki2022 z. 5.
K. BRENSKOTT: Nie pojawia się w pismach ani w ewangeliach. O czułości, miłości i ich religijnych kontekstach w twórczości Olgi Tokarczuk. „Teksty Drugie2022 nr 4.
A. CHUDZIŃSKA-PARKOSADZE: Żywioł ziemi w twórczości Olgi Tokarczuk. W: Żywioły. Motyw ziemi w literaturze, kulturze i sztuce. Gdańsk, Sopot 2022.
M. FALKOWSKA: Czułość” we współczesnej polszczyźnie na tle koncepcji Olgi Tokarczuk. W: Já – ty, my – oni. Člověk jako bytost společenská. Jazyk = Ja – ty, my – oni. Człowiek jako istota społeczna. Język. Praha 2022.
I. IWASIÓW: Ratunkowa gra (w) słowa. „Gazeta Wyborcza2022 nr 29 dod. „Duży Format” [dot. wypowiedzi O. Tokarczuk nt. czytelników].
D. KOSIŃSKI: I tupała nóżką bosą : Olga Tokarczuk połączyła strzechy i idiotów zapewne niebacznym przypadkiem. „Tygodnik Powszechny2022 nr 33 [dot. wypowiedzi O. Tokarczuk nt. czytelników].
R. LIS: Dzieci z osiedla przyczep. „Gazeta Wyborcza2022 nr 176 [dot. wypowiedzi O. Tokarczuk nt. czytelników].
[M. MAJEWSKA, AL. MICHALAK, M. ŚLEBIODA:] Outstanding Polish women. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej 2022, 72 s. [m.in. dot. O. Tokarczuk].
K. MALISZEWSKI: Do Krainy Metaksy. Tokarczuk a Brakoniecki. „Twórczość2022 nr 5.
K. MALISZEWSKI: Orbis Linguarum 2022 vol. 56.
K. MALISZEWSKI: Wybrane aspekty eseistyki Olgi Tokarczuk. „Orbis Linguarum2022 vol. 56.
A. MENCWEL: Psowie, kotowie oraz inni bracia i siostry. „Gazeta Wyborcza2022 nr 77 dod. „Wolna Sobota” [laudacja wygłoszona podczas nadania Oldze Tokarczuk doktoratu honorowego Uniwersytetu Warszawskiego].
M. Poks: A relative, really: disturbingly similar. Nonhuman animals in the works of Olga Tokarczuk. „Świat i Słowo = World and Word2022 nr 2.
M. RABIZO-BIREK: Olga Tokarczuk i poezja. W: Poezja polska ostatnich dwustu lat. Odczytania i przekroje dla profesora Mariana Stali na jubileusz. Kraków 2022.
J. RADOMSKI: Dlaczego słowa Olgi Tokarczuk są tak bolesne. „Gazeta Wyborcza2022 nr 168 [dot. wypowiedzi O. Tokarczuk nt. czytelników].
Ruch Literacki 2022 z. 3.

Zawartość

M. ŚWIERKOSZ: Poetyka splotów. Posthumanistyczna wyobraźnia Olgi Tokarczuk; A. ŁEBKOWSKA: Granice empatii w twórczości Olgi Tokarczuk; T. MIZERKIEWICZ: Olga Tokarczuk i przekraczanie granic. Lektura hillmanowska; A. REJTER: Strategie nazewnicze wobec kreowanych światów w prozie Olgi Tokarczuk; K. BRENSKOTT: Ontologiczny underdog. O słabości i śladzie w twórczości Olgi Tokarczuk. Wstępne rozpoznania.
P. SKOCZYLAS: Multimodale Vermittlung von Emotionen am Beispiel von Tweets über Nobelpreisträgerin Olga Tokarczuk. „Linguistische Treffen in Wrocław2022 [nr] 1.
P. SKOCZYLAS: Multimodale Vermittlung von Emotionen am Beispiel von Tweets über Nobelpreisträgerin Olga Tokarczuk. „Linguistische Treffen in Wrocław2022 vol. 21 [nr] 1.
K. STALA, B. TÖRNQUIST-PLEWA: Olgi Tokarczuk szwedzka droga do Nagrody Nobla. W: Polsko-szwedzkie spotkania po roku 1918. Literatura – język – kultura. Uppsala 2022 .Zob. link.
J. Wolfreys: Olga Tokarczuk’s ‘Early Modern’ Fantasia. W: Literary invention and the cartographic imagination. Early modern to late modern. Leiden, The Netherlands; Boston 2022; wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2022, plik w formacie PDF.
A. DRAGUŁA: Ognozja, czyli Olgi Tokarczuk teologia sekularna. „Filologia Polska2023 [t.] 9.
I. KASPROWICZ: Witajcie w antropocenie. Wyzwania i projekcje papieża Franciszka, Olgi Tokarczuk i Ewy Bińczyk. W: Krajobraz naturalny i kulturowy. Słupsk 2023.
M. KOLANKOWSKA: Rehabilitacja przestrzeni. O małych miastach w twórczości Olgi Tokarczuk. „Kultura Współczesna2023 nr 4.
M. KORONKIEWICZ, P. KACZMARSKI: Between the mythical and the moders. Polishness in the work of Olga Tokarczuk and Dorota Masłowska. W: Polish literature as world literature. New York; London; Oxford; New Delhi; Sydney 2023.
A. KRAWCZYK-BOCIAN: Biograficzne istnienie w opowieści. Bydgoszcz 2023 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
N.A. MICHNA: Od czułego narratora do etyki czułości. Posthumanistyczna krytyka antropocentryzmu w twórczości Olgi Tokarczuk i Patricii Piccinini. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica2023 [t.] 11.
L. MNICH: Koncept „čužìj” u sučasnìj pol's'kìj lìteraturì na materìalì zbìrki opovìdan' „Nečužì. W: Bohater utworu literackiego jako Inny w literaturze europejskiej po 1989 roku. Siedlce 2023.
M. Monmany: Del Drina al Vístula. Lecturas centroeuropeas. Madrid 2023 [m.in. o O. Tokarczuk].
T. WIŚNIEWSKI: Complicité, czyli Współuczestnictwo. „Tekstualia2023 nr 1 [dot.: S. McBurney, B. Schulz].
A. ADAMOWICZ-POŚPIECH: The advanced connection of beliefs and style. Joseph Conrad in the eyes of Olga Tokarczuk W: Conrad's presence in contemporary culture. Adaptations and appropriations. Boston 2024.
G. HEIDEMANN: Zwischen Echo und Palimpsest. Erbstücke im Grenzland bei Olga Tokarczuk (Text-Mosaik), Tomasz Różycki (Poem) und Agata Bara (Comic); S. Pasewalck: Adoptierte Vorfahren. Adoption als Beweggrund und Sujet bei Gusel Jachina und Olga Tokarczuk. W: Shared heritage – gemeinsames Erbe. Kulturelle Interferenzräume im östlichen Europa als Sujet der Gegenwartsliteratur. Berlin; München; Boston 2024.

Numery

I.T. BAUER: Zur Problematik von nonverbaler Sprache innerhalb von Mehrsprachigkeit . W: Vícejazyčnost. Český, polský a německý jazyk, literatura a kultura v komparaci. Příspěvky z 10. mezinárodní studentské konference interFaces. Praha 2016.
K. JASTRZĘBSKA: Nie-miejsce”, ślad i pamięć. Opowiadanie Olgi Tokarczuk „Numery” w przekładzie Kseni Starosielskiej. „Przekładaniec2020 nr 41.

Podróż Ludzi Księgi

M. LENGREN: Dyskretny smak wątpliwości. „Twórczość1994 nr 7.
T. MAJERAN: Umysł nierozpoznany. „Czas Kultury1994 nr 1.
R. SIOMA. „Nowe Książki1994 nr 12.
J. SOSNOWSKI: Trzy powody wyruszenia w tę podróż. Ludzie książki, gódźcie się z kulturą masową! „Gazeta Wyborcza1994 nr 137 dod. „Gazeta o Książkach” nr 6.
M. ORSKI: O księdze i książkach. „Przegląd Powszechny1995 nr 3.
J. SZAKET: Księga pamiątkowa. „FA-art1995 nr 2.
S. BUGAJSKA: Opis i zmyślanie. „Wiadomości Kulturalne1997 nr 6 [dot. też: Prawiek i inne czasy].
M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pismo – świat. O powieści inicjacyjnej Olgi Tokarczuk. „Podróż Ludzi Księgi”. W: W poszukiwaniu nowego kanonu. Goleszów 2003.
K. CYMANOW-SOSIN: Podróż Ludzi Księgi” Olgi Tokarczuk jako artystyczne motto debiutantki. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria2007 [nr] 7.
M. GRIGOROVA: Legenda – obraz – apokryf. Przesłania Paola Ucella w utworach Gustawa Herlinga-Grudzińskiego i Olgi Tokarczuk. „Świat i Słowo2011 nr 1.
K. NOWAKOWSKA: Podróż ludzi Księgi” Olgi Tokarczuk. „Cogito2012 nr 6.
J. SOBOLEWSKA: Nowa podróż ludzi Księgi. „Polityka2014 nr 43.
E. SHARAPOVA: Magičeskij realizm v romanah Ol'gi Tokarčuk: „Pravek i drugie vremena”, „Put' Lûdej Knigi”, „Dom dnevnoj, dom nočnoj. „Acta Humana2015 nr 6.
A. KERLIN: Droga do pełni w powieści Olgi Tokarczuk „Podróż ludzi Księgi. W: Kultura wobec nieświadomego. Studia (post)psychoanalityczne. Toruń 2017.
E. GÓRECKA: Mikrokosmos. O obrazach oberży i jej funkcjach narracyjnych w „Podróży ludzi księgi” Olgi Tokarczuk. W: Rzeczpospolita domów. 5. Karczmy, zajazdy, gospody... Słupsk 2019.
M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pisanie świata. „Liber Mundi” w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Komunikowanie polityk(i) w literaturze i w mediach. 2021 [dot. też: Prawiek i inne czasy; Bieguni].

E.E.

W. BONOWICZ, A. WIEDEMANN: Ja z jednej strony i z drugiej strony Erny Eltzner. „Nowy Nurt1995 nr 23.
G. BORKOWSKA: Erna i duchy. „Kresy1995 nr 23.
S. BUGAJSKA: Najważniejsze są osoby. „Wiadomości Kulturalne1995 nr 48.
P. DUNIN-WĄSOWICZ: Pejzaż z Olgą i Manuelą. „Życie Warszawy1995 nr 214 [dot. też: M. Gretkowska: My zdies emigranty].
A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Dorastanie Erny. „Polityka1995 nr 24.
J. JARZĘBSKI: Olga Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny1995 nr 40, przedruk w tegoż: Apetyt na Przemianę. Kraków 1997.
J. KLEJNOCKI: Pocztówki z Atlantydy. „Życie Warszawy1995 nr 81 dod. „Ex Libris”.
J. SOSNOWSKI: Panna E.E.Gazeta Wyborcza1995 nr 8 dod. „Gazeta o Książkach”, polem.: K. DUNIN: Kogutek czy kurka. „Życie Warszawy” 1995 dod. „Ex Libris” nr 83.
P. ŚLIWIŃSKI: Duch powieści. „Res Publica Nowa1995 nr 12.
K. UNIŁOWSKI: Lekka, łatwa i przyjemna. „FA-art1995 nr 3, przedr. w tegoż: Skądinąd. Bytom 1998.
Z. BAUER: Zapomniany język przeczuć. „Nowe Książki1996 nr 3.
A. CZACHOWSKA: Piekło krwawe. „Twórczość1996 nr 1.
G. KOCIUBA: Dyskretny urok spirytyzmu. „Akcent1996 nr 3.
E. KRASKOWSKA: W świetle pokwitających dziewcząt. „Arkusz1996 nr 4 [dot. m.in.: E.E.].
T. MIZERKIEWICZ: E.E. Kwadrans. „Arkusz1996 nr 2.
M. ORSKI: Wywoływanie” ludzi. „Przegląd Powszechny1996 nr 3, przedruk pt. Olga Tokarczuk: rojenia modernistyczne w tegoż: Autokreacje i mitologie. Wrocław 1997.
M. RATAJCZAK: Klucze do nas samych. „Odra1996 nr 2.
L. SZARUGA: Problemy tożsamości. „Sycyna1996 nr 5.
R.A. ZIEMKIEWICZ: Chwila z medium. „Nowa Fantastyka1996 nr 5.
J. CZAPLIŃSKA: Stejny napad, jine knihy. „Napady svate Klary” Pavla Kohouta a „E.E.” Olgy Tokarczuk. W: Současné vztahy české a polské literatury. Sborník z mezinárodní vědecké konference. Opava 2001.
M. BAKKE: Kobieta jako źródło niesamowitego. Uwagi na marginesie „E.E.” Olgi Tokarczuk i „Wampira” Władysława Reymonta. W: Codzienne, przedmiotowe, cielesne. Izabelin 2002.
N. BROWARNY: Mieszczańska ikonosfera w powieściach Stefana Chwina, Pawła Huellego i Olgi Tokarczuk. W: Polska proza i poezja po 1998 roku wobec tradycji. Toruń 2007, przedruk pt. Powieść z mieszczańskimi tradycjami. („E.E.” Olgi Tokarczuk, „Ester” Stefana Chwina, „Castorp” Pawła Huellego). W tegoż: Fikcja i wspólnota. Wrocław 2008.
K. KANTNER: Podmiotowość „mediumiczna. „E.E.” Olgi Tokarczuk jako powieść psychologiczna. „Ruch Literacki2015 z. 1.
D. TARGOSZ: Cielesność i ciało w „E.E.” Olgi Tokarczuk. „Heteroglossia2021 nr 11.

Prawiek i inne czasy

W. BROWARNY: Powieściowe transgresje Olgi Tokarczuk. „Arkusz1996 nr 12.
M. CIEŃSKI: Powieść ze środka wszechświata. „Odra1996 nr 11.
P. CZAPLIŃSKI: Milknąca saga; O. DUNIN: Świat, dom, oś. „Życie Warszawy1996 nr 132.
M. JENTYS: Osiem światów. „Twórczość1996 nr 10, przedruk w tejże: Nić Ariadny. Toruń 2005.
J. MARKIEWICZ: Stara orkiestra, nowe instrumenty. „Rzeczpospolita1996 nr 150.
M. NALEPA: Gra w światy Olgi Tokarczuk. „Fraza1996 nr 14.
D. NOWACKI: Satysfakcja i satys-fuckcja. „FA-art1996 nr 3, przedruk w szkicu pt. Próba rynku w tegoż: Zawód czytelnik. Wwa 1999.
M. ORSKI: Realizm mitologiczny. „Nowe Książki1996 nr 8.
A. OSTOWICZ: Danie z kuchni Marqueza. „Topos1996 nr 4.
M. PIASECKI: Prawiek XX wieku (Nowa powieść Tokarczuk). „Gazeta Wyborcza1996 nr 130.
J. STRĘKOWSKI: Młynki boże. „Magazyn Literacki1996 nr 3/4.
A. TATARKIEWICZ: Niebieska i Boska. Co krytycy przeoczyli pisząc o Oldze Tokarczuk. „Polityka1996 nr 28.
M. ZAPĘDOWSKA: Cały rozbity świat. „Czas Kultury1996 nr 4.
S. BUGAJSKA: Opis i zmyślenie. „Wiadomości Kulturalne1997 nr 6 [dot. też: Podróż Ludzi Księgi].
A. KOSS: Żywot człowieka poczciwego. Epilog? „Kresy1997 nr 1.
D. MATERSKA, E. POPIOŁEK: Wszędzie centrum świata. „Nowa Fantastyka1997 nr 2.
J. MIELNICZUK. „Pro Arte1997 nr 6.
A. SURYN: Prawiek” – albo prawdziwa opowieść o życiu. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1997 nr 289.
B. WOJEWODA: Ucieczka z labiryntu. „Śląsk1997 nr 5.
M. WOŁK: Osiemdziesiąt lat samotności. „Przegląd Artystyczno-Literacki1997 nr 4.
Z. ZIĄTEK: Prawiek: miejsce i czas. „Regiony1997 nr 3, przedruk w szkicu pt. Od dokumentów czasu do literatury miejsca. (Zbigniew Kruszyński i Olga Tokarczuk) w tegoż: Wiek dokumentu. Warszawa 1999 [dot. też: Z. Kruszyński: Szkice historyczne].
A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Opowieści ze środka wszechświata. „Res Publica Nowa1998 nr 1 [dot. też: W. Myśliwski: Widnokrąg].
M. HANCZAKOWSKI: Wiecie choć, gdzie Prawiek leży. „Arcana1998 nr 3.
Z. KRUSZYŃSK: Mit i Świat. O „Prawieku” Olgi Tokarczuk. „Miesięcznik Prowincjonalny1998 nr 1.
E. KULA: Tę wałbrzyską pisarkę czyta się z lubością. „Warsztaty Polonistyczne1998 nr 4.
A. LEGEŻYŃSKA: Młynek do kawy i inne modele kosmosu. „Polonistyka1998 nr 2, przedruk w tejże: Krytyk jako domokrążca. Poznań 2002.
E. NATONIEWSKA: Olga Tokarczuk „Prawiek i inne czasy” (Propozycja metodyczna). „Język Polski w Szkole Średniej1998 z. 1.
P. CZAPLIŃSKI, P. ŚLIWIŃSKI: Dlaczego ona? O powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W tychże: Kontrapunkt. Poznań 1999.
A. ŁOPATA: Człowiek, Bóg, czas i historia w powieści „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk. „Język Polski w Szkole Średniej1999 z. 3.
J. ŁUKOSZ: Ziemia Olgi. „Twórczość1999 nr 11.
E. MADEYSKA: Książka, która może oczarować. „Polonistyka1999 nr 9.
J. KOWALSKA: Prawiek” i „Widnokrąg” [W. Myśliwskiego]: apetyty na mit. „Dialog2000 nr 10.
P. MARCISZUK: Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk. W: Rytmy prozy, czyli jak czytać polską prozę współczesną. Warszawa 2000.
E. SKIBIŃSKA: Nazwy własne we francuskim przekładzie „Prawieku i innych czasów” Olgi Tokarczuk. W: Przekładając nieprzekładalne. Materiały z I Międzynarodowej Konferencji Translatorycznej Gdańsk – Elbląg. Gdańsk 2000.
E. SZYBOWICZ: Mityzacja w powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy. W: Interpretacje . Materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej. II Szczecińskie Spotkania Studenckie, 11-13 maja 1999. Szczecin 2000 .
A. CIEŚLIKOWA: Nazwa w tekście a tekst w nazwie. W: Semantyka tekstu artystycznego. Lublin 2001 [dot. onomastyki w tekstach literackich; szerzej o „Prawieku i innych czasach”].
M. GORCZYCKA: Prawiek i inne czasy” w klasie IV LO. „Forum Humanistów2001 nr 3.
J. MAZUR-FEDAK: Mity i schematy wyobraźni. O powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W: Światy nowej prozy. Kraków 2001.
T. MIZERKIEWICZ: Próba całości – „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk; Wariacje czasowe – „Prawiek i inne czasy” raz jeszcze. W tegoż: Stylizacje mityczne w prozie polskiej po 1968 r . Poznań 2001 .
E. POŁCZYŃSKA: Mityczno-indywidualna podróż O. Tokarczuk – „Prawiek i inne czasy. W: W poszukiwaniu nowego kanonu. Goleszów 2003.
D. LÜTVOGT: Raum und Zeit in Olga Tokarczuks Roman „Prawiek i inne czasy” („Ur- und andere Zeiten”). Frankfurt am Main: Peter Lang 2004, 484 s. Studien zur Deutschen und Europäischen Literatur des 19. und 20. Jahrhunderts..
M. JENTYS: Światy Olgi Tokarczuk. W tejże: Nić Ariadny. Toruń 2005.
B. KANIEWSKA, A. LEGEŻYŃSKA, P. ŚLIWIŃSKI: W świecie mitycznego porządku. „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk. W tychże: Literatura polska XX wieku. Poznań 2005.
M. DREV: Svetlobno senčnata panorama: Olga Tokarczuk, Pravek in drugi časi ... „Delo”, Ljubljana 2006 nr z 29 XI.
D. ADAMOWICZ: Stwarzanie światów! Nie ma nic prostszego!. „Orbis Linguarum2007 vol. 31.
J. KLEJNOCKI: W środku mitu. „Polityka2008 nr 43.
B. CISOWSKA: Magiczny realizm Prawieku. „Prace Naukowe Akademii im. J. Długosza w Częstochowie. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury2009 z. 11.
V. PAROBEK. „World Literature Today”, Norman, OK 2010 nr 5.
B. CISOWSKA: Kreacjonistyczne obrazy rzeczywistości w prozie Olgi Tokarczuk: („Prawiek i inne czasy”). „Świat i Słowo2011 nr 1.
M. KAY. „The Polish Review”, New York, NY 2011 nr 3.
E. SHARAPOVA: Magičeskij realizm v romanah Ol'gi Tokarčuk: „Pravek i drugie vremena”, „Put' Lûdej Knigi”, „Dom dnevnoj, dom nočnoj. „Acta Humana2015 nr 6.
M. PIWIŃSKA, K. BUSZKOWSKA, O. ZAKOLSKA, A. DOKTÓR: Echa i tęsknoty romantyczne w polskiej kulturze współczesnej: „Opowieści galicyjskie” Andrzeja Stasiuka, „Prawiek” Olgi Tokarczuk oraz „Świteź” Kamila Polaka w poetyce „Ballad i romansów” Adama Mickiewicza. „Pamiętnik Literacki2016 z. 4.
E. SKIBIŃSKA, R. Solová, J. WESOŁA: Le „réalisme magique” de „Prawiek i inne czasy” d’Olga Tokarczuk filtré par la traduction. Étude comparative des traductions tchèque, française et espagnole. „Między Oryginałem a Przekładem2017 nr 1/4.
A. CHUDZIŃSKA-PARKOSADZE: Obrazy kobiet w powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy. W: Kobieta w oczach kobiet. Warszawa 2019.
M. UJMA: (Nie)magia w powieściach „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk i „Ślady” Jakuba Małeckiego. W: Między prawdą a zwątpieniem. W poszukiwaniu obrazu przeszłości. T. 5. Częstochowa 2019.
M. Białek-Osses: (Un)translatability : onomastics in Olga Tokarczuk’s „Primeval and Other Times. „Forum Filologiczne Ateneum2020, t. 1.
G. WALCZAK: Prawiek zamknięty w teatrze. „Podgląd2020 nr 1.
M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pisanie świata. „Liber Mundi” w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Komunikowanie polityk(i) w literaturze i w mediach. 2021 [dot. też: Podróż Ludzi Księgi; Bieguni].
A. AMENTA: Sulle traduzioni italiane di „Prawiek i inne czasy” di Olga Tokarczuk. „Kwartalnik Neofilologiczny2022 z. 2.
L.F. SCHRAML: Kollektives Gedächtnis und literarische Erinnerungskultur : Erinnern und Vergessen in polnischen und persischen Texten der Gegenwart. Berlin 2022 [m.in. dot.: Prawiek i inne czasy].
K. KORCZ: Żywotność Bachtinowskiej „poetyki czasoprzestrzeni” na przykładzie „Prawieku i innych czasów” oraz „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk. „Zagadnienia Rodzajów Literackich2023 z. 2.
M.A. Zekić: Nazwy własne w powieści Prawiek i inne czasy Olgi Tokarczuk oraz ich przekład na język serbski i angielski. [Praca doktorska]. Gdańsk 2023, 285 k. Wydział Filologiczny. Uniwersytet Gdański.

Szafa

M. CICHY: Merton i inne wiary. „Gazeta Wyborcza1998 nr 44.
M. CIEŚLIK: Cały świat w szafie. „Polityka1998 nr 18.
A. CZACHOWSKA: Własne światy. „PAL Przegląd Artystyczno-Literacki1998 nr 9.
P. CZAPLIŃSKI: Innego przełomu nie będzie. „Gazeta Wyborcza1998 nr 64.
M. JENTYS: Trzy opowiastki filozoficzne. „Sycyna1998 nr 14.
J. KLEJNOCKI: Deus ex armari. „FA-art1998 nr 1/2.
B. NOWICKI: Wobec tajemnicy trwania. „Opcje1998 nr 2.
A. PALIŃSKA: Apetyt na Tokarczuk. „Dykcja1998 nr 9/10.
R. POCZEKAJ: Creator Mundi. „Czas Kultury1998 nr 3.
M. RABIZO-BIREK: Komputer, numery i stara szafa. „Twórczość1998 nr 7.
B. WARKOCKI: W poszukiwaniu straconego sensu. „Pro Arte1998 nr 10.
M. ZAREMBA: Ślad po śladzie. „Magazyn Literacki1998 nr 1.
D. NOWACKI: Próba rynku. W tegoż: Zawód: czytelnik. Warszawa 1999 [dot. też: Dom dzienny, dom nocny].
E. DUTKA: Przykładam ucho do mebli. Zaproszenie do lektury opowiadań Pawła Huellego i Olgi Tokarczuk na „godzinach polskiego” w liceum. „Z Teorii i Praktyki Dydaktyki Języka Polskiego2004.
A. FRANKE: Z głębi Szafy. „Śląsk2006 nr 3.
J. BURSEY. „Review of Contemporary Fiction”, Champaign, IL 2010 nr 2.
W. SCOTT. „Booklist”, Chicago, IL 2010 nr 16.
B. CISOWSKA: Kreacjonistyczne obrazy rzeczywistości w prozie Olgi Tokarczuk. („Prawiek i inne czasy”). „Świat i Słowo2011 nr 1.
K. MAJDZIK: Oblicza melancholii: „Szafa” Olgi Tokarczuk i jej chorwacki przekład . „Przekłady Literatur Słowiańskich 2012 t. 3 cz. 1.
D. DOBROWOLSKA: Mityzacje Olgi Tokarczuk. Symbolika rzeczy w świecie konsumpcji w opowiadaniu „Numery” z tomu „Szafa”. W tejże: My o przeszłości, przeszłość o nas. Toruń 2013.
E.V. WAMPUSZYC: Magical Realism in Olga Tokarczuk's „Primeval and Other Times” and „House of Day, House of Night. „East European Politics and Societies2014 nr 2 .

Dom dzienny, dom nocny

U. CHOWANIEC: Tekst powieściowy jako zapis autentycznego przeżycia i czasu w utworach Izabeli Filipiak [„Niebieska menażeria”], Manueli Gretkowskiej [„Światowidz”] oraz Olgi Tokarczuk. W: Literatura polska 1990-2000. T. 2. Kraków 2002.
K. MALISZEWSKI: Święta Księga Sudetów. „Pomosty1997/98 [t.] 2/3.
M. CIEŚLIK: Dom snów. „Polityka1998 nr 49.
J. KLEJNOCKI: Mój sen jest moim domem. „Gazeta Wyborcza1998 nr 264.
J. CHŁOSTA: O czym mówi kobieta kobiecie. „Portret1999 nr 8/9.
A. CZACHOWSKA: Mieszanie światów. „Res Publica Nowa1999 nr 4.
P. CZAPLIŃSKI: Śmierć zamieszkana. „Dom dzienny, dom nocny” Olgi Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny1999 nr 8, w tegoż: Mikrologi ze śmiercią. Poznań 2001.
G. EBERHARDT: Dom na rzece. „Tygodnik Solidarność1999 nr 29.
H. GOSK: Fragment i całość. „Nowe Książki1999 nr 2.
A. JARECKI: Opowieści noworudzkie. „Studium1999 nr 1/2.
K. JASTREMSKI. „World Literature Today”, Norman, OK 1999 nr 3.
J. KORKOZOWICZ: Dom w chmurach. „Głos Nauczycielski1999 nr 29.
J. KOŹBIEL: Księga przemian bolesnych. „Sycyna1999 nr 3/4.
M. LENGREN: Książka – dom; J. ŁUKOSZ. „Twórczość1999 nr 11.
K. MASŁOŃ: Ukryte sygnały historii. „Rzeczpospolita1999 nr 43 dod. „Plus Minus”.
D. NOWACKI: Jest o czym mówić. „FA-art1999 nr 1, przedruk w szkicu pt. Próba rynku w tegoż: Zawód: czytelnik. Warszawa 1999 [dot. też: Prawiek i inne czasy].
J. ORSKA: Kosmologia Kotliny Kłodzkiej. „Odra1999 nr 6.
M. ORSKI: O prozie Olgi Tokarczuk. „Przegląd Powszechny1999 nr 11.
J. SZAKET: Tort dla szlifierzy. „Dekada Literacka1999 nr 4.
J. SZUREK: Stan idealnej kontemplacji świata w „Domu dziennym, domu nocnym. „Warsztaty Polonistyczne1999 [nr] 4.
M. ZALESKI: Dom literatury. „Gazeta Wyborcza1999 nr 11.
J. PODSIADŁO: Dlaczego naród czyta „Domy” Olgi Tokarczuk. „Res Publica Nowa2000 nr 12.
J. POŁTYN: Prywatne światy gnostyczne. „Fraza2000 nr 4, przedruk w: Miejsca, ludzie, opowieści. O twórczości Andrzeja Stasiuka. Rzeszów 2018 [dot. też: A. Stasiuk: Dukla].
M. RABIZO-BIREK: Twórca i niszczyciel: czas w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny. „Topos2000 nr 3/4, przedruk w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013.
B. ŚWIDERSKI: Jasnowidz i czarnowidz. „Res Publica Nowa2000 nr 1/2.
U. CHOWANIEC: W poszukiwaniu „kobiecego świata. W: Światy nowej prozy. Kraków 2001 [dot. też: I. Filipiak: Niebieska menażeria].
M. DAMPZ: Trunkowy outsider i mistyk (czyli Marek Marek O. Tokarczuk). „PAL Przegląd Artystyczno-Literacki2001 nr 3.
B. K. SOSIN: Tokarczuk w postmodernistycznym świecie. „Suplement2001 nr 4.
A. BROWNJOHN: Silesian fantasies. „Times Literary Supplement. TLS”, Londyn 2002 nr 5190.
K. Döbler: Mozaika pejzażu. Poetycki portret Ziemi Kłodzkiej. „Dialog. Magazyn Polsko-Niemiecki2002 nr 61.
H. GOSK: Postać literacka wobec wymiaru codzienności. W tejże: Bohater swoich czasów. Izabelin 2002 [dot. m.in. O. Tokarczuk].
G. OCIEPA: Śląsk wyobrażony w wybranych utworach Henryka Wańka i Olgi Tokarczuk. W: Silesia Philologica. I Kongres Germanistyki Wrocławskiej. Wrocław 2002 [dot. także: H. Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957].
S. SKOWRON: Między baśnią, fantastyką a snem. „Gazeta Noworudzka2002 nr 282, przedruk w tejże: Piękno i myśl w najnowszej sztuce słowa, linii i barwy. (Recenzje, analizy, interpretacje). Nowa Ruda 2009.
B.K. SOSIN: Dom dzienny, dom nocny” Olgi Tokarczuk. W poszukiwaniu utraconej tożsamości. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria2002 z. 1.
Z. KRZYWICKA: W młodopolskich zakamarkach „Domu dziennego, domu nocnego. W: Modernistyczne źródła dwudziestowieczności. Warszawa 2003.
J. CISARANO. „Carolina Quarterly”, Chapel Hill, NC 2004 nr 2/3.
E. HRYNIEWICZ-YARBROUGH. „Missouri Review”, Columbia, MO 2004 nr 1.
T. NAZARENKO. „Slavic & East European Journal”, Tucson, AZ 2004 nr 2.
E. SZYBOWICZ: Dom senny. „Kresy2004 nr 4.
A. JANIKOWSKA: Szczelinami o domowej pracy. „Kresy2005 nr 1/2 [dot. też: J. Brach-Czaina: Szczeliny istnienia].
A. FIJAŁKOWSKA: Trzy poziomy oniryzmu w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny. „Dyskurs2007 z. 3.
J. SEMPRUCH: Patriarchy in post-1989 Poland and Tokarczuk’s „Dom dzienny, dom nocny” („The Day House, the Night House”). „CLCWeb: Comparative Literature & Culture: A WWWeb Journal”, West Lafayette, IN 2008 nr 3.
E. SZYBOWICZ: Skandalista Jezus Chrystus. W tejże: Apokryfy w polskiej prozie współczesnej. Poznań 2008.
M. KUBAT: Olga Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny. Analiza książki „Dom dzienny, dom nocny” Olga Tokarczuk [!] na podstawie problematyki granicy. Zürich 2009, 198 s. Universität Zürich.
U. PALECZEK: Olga Tokarczuk's "House of day, house of night": gendered in feminist translation. „Canadian Slavonic Papers”, Ottawa 2010 nr 1.
K. UNIŁOWSKI: Proza jako pedagogika społeczna. (Przypadek „Domu dziennego, domu nocnego” Olgi Tokarczuk). W: Dwadzieścia lat literatury polskiej 1989-2009. Szczecin 2010 .
J. HUTCHENS: Transgressions: palimpsest and the destruction of gender and national identity in Tokarczuk's Dom dzienny, dom nocny. W: The effect of palimpsest: culture, literature, history. Frankfurt am Main; New York 2011.
K. UKLEJA: Poszukiwanie tożsamości w „Domu dziennym, domu nocnym” Olgi Tokarczuk. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione2012 [nr] 7.
U. JEKUTSCH: Heiligenkult – Roman – Theaterstück. Zur Übertragung des Kults der hl. Kümmernis in die neue polnische Literatur. „Rocznik Komparatystyczny2014.
E.V. WAMPUSZYC: Magical Realism in Olga Tokarczuk's „Primeval and Other Times” and „House of Day, House of Night. „East European Politics and Societies2014 nr 2.
E. SHARAPOVA: Magičeskij realizm v romanah Ol'gi Tokarčuk: „Pravek i drugie vremena”, „Put' Lûdej Knigi”, „Dom dnevnoj, dom nočnoj. „Acta Humana2015 nr 6.
K. SMOLA: Reste, Spuren, Palimpseste : Metaphern und Metonymien des Gedächtnisses in der polnischen Prosa der Gegenwart. W: Räume, Zeiten und Transferprozesse in der polnischen und anderen ostmitteleuropäischen Literaturen. Wiesbaden 2017 [dot. też: M. Tulli: Sny i kamienie].
M. GRIGOROVA: Pewien polsko-czeski dialog. Legenda o brodatej świętej u Olgi Tokarczuk (Dom dzienny, dom nocny, 1998) i Jakuba Arbesa (Ukrzyżowana, 1876). W: Słowacja, Europa Środkowa i jeszcze dalej. Tom dedykowany profesor Joannie Goszczyńskiej. Warszawa 2019.
I. BROŻEK: Strategie przedstawiania męskości w prozie Olgi Tokarczuk. „Nowy Napis2020 nr 5 [dot. też: Bieguni; Ostatnie historie].
V. VAS: Zamieszkiwać w bezdomności, czyli Motyw domu w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny. „Potscriptum Polonistyczne2020 nr 1.
A. ŻOR: Zamiast recenzji. „Res Humana2021 nr 6.
J. ZŁOTKOWSKA: Krzyż jako drogowskaz i droga ku wyzwoleniu w „Żywocie Kummernis” Olgi Tokarczuk. W: Podążając za Mistrzem. Pamięci Profesora Zbigniewa Zielonki – Ojca słupskiej polonistyki. Słupsk 2023.
H. GOSK: Emisariusze światów równoległych : o tym, jak pewien Niemiec, Żyd i staruszka rzeczywistość sąsiadowania numinotycznie odmieniali. „Tekstualia2024 nr 1[dot. także: S. Chwin: Hanemann; P. Huelle: Weiser Dawidek].

Zob. też Wywiady.

E.E. Scenariusz widowiska telewizyjnego

J. KOWALSKA: Opowieść stwarza świat. „Teatr2020 nr 1.

Opowieści wigilijne

M. MIZURO: Karp z proszku. „FA-art2000 nr 3/4.

Gra na wielu bębenkach

A. GŁOWACKA: Wielość w jedności. „Opcje2002 nr 2.
J. KLEJNOCKI: Na pewno jest szczęście. „Gazeta Wyborcza2002 nr 27.
J. KORKOZOWICZ: Na wielu instrumentach. „Głos Nauczycielski2002 nr 30.
K. KRALKOWSKA-GĄTKOWSKA: Blask „międzybytu. „Śląsk2002 nr 12.
K. MALISZEWSKI: Bębnienie na pobudkę. „Res Publica Nowa2002 nr 4.
K. MASŁOŃ: Rośniemy jak nocne rośliny. „Rzeczpospolita2002 nr 4.
T. MIZERKIEWICZ: Mała sudecka muzyka. „Arkusz2002 nr 6.
D. NOWACKI: Symfonia na bębenki. „Polityka2002 nr 5.
R. OSTASZEWSKI: Więcej mięsa. „FA-art2002 nr 1.
M. RABIZO-BIREK: Pięknie gra. „Twórczość2002 nr 9.
U. ŚMIETANA: Gry, rytmy i role. „Czas Kultury2002 nr 2.
M. WITKOWSKI: Przy pałeczkach Olgi Tokarczuk. „Nowe Książki2002 nr 2.
E. ZAMORSKA-PRZYŁUSKA: Słownik, tematów, wątków i powtórzeń. (O. Tokarczuk – „Gra na wielu bębenkach”). „Studium2002 nr 2.
E. DUTKA: Od „Sądu ostatecznego” Memlinga do „Próby generalnej” Tokarczuk, czyli o Apokalipsie i apokalipsach na lekcjach w liceum. „Nowa Polszczyzna2003 nr 2.
M. RABIZO-BIREK: Sztuka czy życie? Dylematy „Podobrazia” i „Pigmentu” Grzegorza Strumyka oraz „Gry na wielu bębenkach” Olgi Tokarczuk. W: Literatura w kręgu wartości. Bydgoszcz 2003.
A. SZCZEBLEWSKA: Rytm bębenków. „Topos2003 nr 1/3.
P. URBANIAK. „Pro Libris2003 nr 2.
P. CZAPLIŃSKI: Zdradliwy realizm. W tegoż: Efekt bierności. Kraków 2004.
P. KIERZEK: Tokarczuk „Gra na wielu bębenkach. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica2006 [z.] 8.
K. PUFAL: Świat przedstawiony w opowiadaniach Olgi Tokarczuk „Gra na wielu bębenkach. Złotów: Wydawnictwo i Szkolenia Przemysław Pufal 2011, 146 s., dostępny także jako dokument on-line.
I. SLIVKOVÁ: Mit urody a „Najbrzydsza kobieta świata” Olgi Tokarczuk . „Postscriptum Polonistyczne2017 [nr 2].
M. WALCZAK: Psychologia głębi w opowiadaniu Olgi Tokarczuk „Skoczek” ze zbioru „Gra na wielu bębenkach. W: Uwolnij umysł. Rozważania na temat języka, literatury i kultury. Łódź 2022.
J. LIPSKI: Conquering the body in Olga Tokarczuk's „The island. W tegoż: Castaway bodies in the eighteenth-century English Robinsonade. Boston 2024.

Lalka i perła

S. BORTNOWSKI: Jak Olga Tokarczuk czyta „Lalkę” Bolesława Prusa?Polonistyka2001 nr 10.
M. CUBER: Przez „Lalkę” do perły. „FA-art2001 nr 4.
H. GOSK: Ponadczasowa przyjemność poszukiwania sensu. „Nowe Książki2001 nr 9.
K. MACIĄG. „Fraza2001 nr 4.
A. TATARKIEWICZ: Czy Wokulski ocalił duszę?Rzeczpospolita2001 nr 154.
T. WROCZYŃSKI: Radość czytania. „Biuletyn Informacyjny Biblioteki Narodowej2001 [nr] 2.
G. BORKOWSKA: Zwierciadło „Lalki. „Res Publica Nowa2002 nr 1.
K. KRALKOWSKA-GĄTKOWSKA: Prus mistyczny. „Śląsk2002 nr 5.
E. PACZOSKA: Czekając na perłę. (Na marginesach książki Olgi Tokarczuk o „Lalce”). W tejże: Dojrzewanie, dojrzałość, niedojrzałość. Warszawa 2004.
L. RZYMOWSKA: Powrót do „Lalki i perły. O wartości eseju Olgi Tokarczuk w ujęciu komparatystycznym. „Rocznik Komparatystyczny2021 nr 12.

Ostatnie historie

P. CZAPLIŃSKI: Trzy opowieści Olgi. „Gazeta Wyborcza2004 nr 224.
M. CZUBAJ: Seks, śnieg i śmierć. „Polityka2004 nr 38.
U. GLENSK: Składamy się z tego, co umarło. „Kresy2004 nr 4.
H. GOSK: Opowieść terapeutyczna. „Studium2004/2005 nr 6/1.
P. MACKIEWICZ: Drugie światy. „Topos2004 nr 6.
K. MALISZEWSKI: Wszystko, co ostatnie. „Odra2004 nr 12.
T. MIZERKIEWICZ: Ogarnięci chłodem. „Nowe Książki2004 nr 8.
D. NOWACKI: Witaj, smutku. „FA-art2004 nr 2.
R. OSTASZEWSKI: Nie takie ostatnie…Tygodnik Powszechny2004 nr 43.
A. SKRENDO: Egzamin z tanata. „Pogranicza2004 nr 6.
M. CUBER: Pani śmierć pisze sagę. „Res Publica Nowa2005 nr 1.
A. CZYŻAK: Smutne historie o umieraniu. „Polonistyka2005 nr 10.
A. FRANKE. „Śląsk2005 nr 8.
M. JENTYS: Czysty kraj. „Twórczość2005 nr 6, przedruk w tejże: Nić Ariadny. Toruń 2005, Argonauci naszych czasów. Toruń 2009.
M. LAREK: Kobiece historie. „Czas Kultury2005 nr 1.
M. ORSKI: Śmiercionośna lawina” Olgi Tokarczuk. „Przegląd Powszechny2005 nr 5.
A. SZÓSTAK: Współczesna sztuka umierania. „Pro Libris2005 nr 2.
K. UNIŁOWSKI: Śmiertelność kobiet. „Opcje2005 nr 1, przedruk w tegoż: Kup pan książkę. Katowice 2008.
A.A. WÓJCIK: Ogniwa w łańcuchu życia. „Fraza2005 nr 1/2.
P. PIASZCZYŃSKI: Taniec śmierci. „Borussia2006 nr 15.
A. JUZIUK: Ostatnie historie” – „śmierć i tekst. „Kwartalnik Opolski2008 nr 1.
K. WITKOŚ: Literatura a psychologia głębi. „Ostatnie historie” Olgi Tokarczuk, czyli droga do indywiduacji C.G. Junga. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria2009 [nr] 9.
M. ORSKI: Narratorka „kiwa się. W tegoż: Opowieści dla dorosłych i opowiastki dla niedorosłych. Wrocław 2010 [dot. też: Bieguni].
T. MIZERKIEWICZ: Nowe formy obecności mitu w polskiej prozie. Mityczne anagramy Tokarczuk. W tegoż: Literatura obecna. Kraków 2013.
I. ADELGEJM: Doświadczenie tanatyczne i przezwyciężenie trwogi tanatycznej w powieściach Olgi Tokarczuk : „Ostatnie historie” i „Anna In w grobowcach świata. „ Postscriptum Polonistyczne2020 nr 1.
I. BROŻEK: Strategie przedstawiania męskości w prozie Olgi Tokarczuk. „Nowy Napis2020 nr 5 [dot. też: Dom dzienny, dom nocny; Bieguni].
J. SZEWCZYK: Pejzaże umierania i żałoby w polskiej literaturze ostatnich dekad. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL2023 nr 22.

Zob. też Wywiady.

Anna In w grobowcach świata

M. BARABASZ: Śmierć jeszcze raz inaczej. „Gazeta Wyborcza2006 nr 219.
P. CZAPLIŃSKI: Cyberpunk sumeryjski. „Gazeta Wyborcza2006 nr 213.
B. DARSKA: Świat bez granic. „Dekada Literacka2006 nr 4.
P. DUNIN-WĄSOWICZ: Podziwiam, nie myślę. „Lampa2006 nr 10.
M. GERAGA: Tabletki na nieśmiertelność, czyli podróży ciąg dalszy. „Fraza2006/2007 nr 41.
M. MIECZNICKA: Intelektualna papka. „Dziennik2006 nr 127.
A. MORAWIEC: Na zamówienie. „Nowe Książki2006 nr 11.
D. NOWACKI: Stawka większa niż mit. Sceptycznie o nowej książce O. Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny2006 nr 39.
K. UNIŁOWSKI: Anna In na straganach świata. „FA-art2006 nr 4.
M. JENTYS: Zmartwychwstanie bogini. „Twórczość2007 nr 4, przedruk w tejże: Argonauci naszych czasów. Toruń 2009.
I. MIKRUT: Futurystyczne cmentarzysko. „Śląsk2007 nr 3.
T. MIZERKIEWICZ: Terrorysta, on patrzy. „FA-art2007 nr 4, przedruk w tegoż: Literatura obecna. Kraków 2013 [dot. też: Bieguni].
T. PAWLAK. „Pro Libris2007 nr 2.
K. SIPKO: Przeszłość w przyszłości. „Odra2007 nr 1.
A. PEKANIEC: Opowiadać – podróżować – żyć. „Dekada Literacka2008 nr 1 [dot. też: Bieguni].
D. SIWOR: Olgi Tokarczuk gra w mit: „Anna In w grobowcach świata. „Konteksty Kultury2012 [nr] 9.
J. BŁASZCZAK: Czekając na zmierzch bogów. „Tygodnik Powszechny2018 nr 38.
K. WITCZAK: Coincidentia oppositorum. Podziemie jako odpowiedź na świat/ło w powieści Olgi Tokarczuk „Anna In w grobowcach świata”. W: Przestrzeń w kulturze współczesnej. [T. 3]. Podziemia literatura. Bydgoszcz 2018.
P. BOGALECKI: Postsekularna katabaza. Książeczka Olgi Tokarczuk. „Czas Kultury2019 nr 3 [dot. też: Ahat ilī. – Siostra bogów].
M. KŁOBUKOWSKI: Niech żyje bogini! Mitologiczna antropologia kobiecości na przykładzie powieści Olgi Tokarczuk „Anna In w grobowcach świata”. W: Kobieta w oczach kobiet. Warszawa 2019.
Sz. KRAWIEC: Od pisarza do milionera. „Wprost2019 nr 48.
I. ADELGEJM: Doświadczenie tanatyczne i przezwyciężenie trwogi tanatycznej w powieściach Olgi Tokarczuk : „Ostatnie historie” i „Anna In w grobowcach świata. „ Postscriptum Polonistyczne2020 nr 1.
A. AMENTA: Wokół reinterpretacji sumeryjskiego mitu o bogini Innanie w „Annie in w ogrodach świata” Olgi Tokarczuk. [Przeł.] A. Cypko. W: Boginie, bohaterki, syreny, pajęczyce. Warszawa 2020.
I. ADAMCZEWSKA: Żeby śpiewacy się nie opluli. „Książki. Magazyn do czytania2024 nr 2 [dot. głównie: Ahat ilī. Siostra bogów].

Zob. też Wywiady.

Bieguni

A. BAGŁAJEWSKI: Na widnokręgu i poza widnokręgiem. Poza widnokrąg. W tegoż: Mapy dwudziestolecia 1989-2009. Lublin 2012.
M. CUBER: Podróżuję, więc jestem. „Polityka2007 nr 41.
B. DARSKA: To, co umożliwia przetrwanie. „Opcje2007 nr 4.
A. DOBIEGAŁA: Błogosławiony, który idzie. „Fraza2007 nr 3.
A. FRANASZEK: Wezwanie niepokoju. „Gazeta Wyborcza2007 nr 242.
T. MIZERKIEWICZ: Terrorysta, on patrzy. „FA-art2007 nr 4, przedruk w tegoż: Literatura obecna. Kraków 2013 [dot. też: Anna In w grobowcach świata].
M.I. NIEMCZYŃSKA: Wszystkie świata strony. „Gazeta Wyborcza2007 nr 237.
D. NOWACKI: Podróżowanie jest koniecznością: O. Tokarczuk – powrót do formy. „Tygodnik Powszechny2007 nr 41.
M. PIETRZAK: Pochwała ruchu. „Studium2007/2008 nr 5/6/1.
I. POPRAWA: Olga travel. „Odra2007 nr 12.
A. BAGŁAJEWSKI. „Kresy2008 nr 3.
Z. BIDAKOWSKI: Nerka delfina w formalinie. „Rzeczpospolita2008 nr 4.
D. CIRLIĆ-STRASZYŃSKA: Kolejny „boarding. „Nowe Książki2008 nr 1.
W. GÓRSKA: Między biegunami, między okładkami. „Migotania, Przejaśnienia2008 nr 1/2.
M. LAREK: Literatura i nowe media. „Czas Kultury2008 nr 6.
I. MIKRUT: W poszukiwaniu właściwego czasu. „Śląsk2008 nr 1.
M. ORSKI: Historie ciała. „Przegląd Powszechny2008 nr 5.
R. PAWŁOWSKI: Nike dla O. Tokarczuk. „Gazeta Wyborcza2008 nr 234.
A. PEKANIEC: Opowiadać – podróżować – żyć. „Dekada Literacka2008 nr 1 [dot. też: Anna In w grobowcach świata].
P. URBANIAK: Błogosławiony, który idzie. „Twórczość2008 nr 1.
W. BAŁUS: Do granic: Olga Tokarczuk i Władysław Strzemiński. „Teksty Drugie2009 nr 3.
M. CIELECKI: Demon pośpiechu. „Czterdzieści Cztery2009 [nr] 2.
I. RADISCH. „Die Zeit”, Hamburg 2009 nr z 10 VI, przekład polski: Dokąd jedzie Olga. Przyswajanie polskich pisarzy. „Forum” 2009 nr 25 [dot. przekł. niemieckiego powieści].
S. SKOWRON: Jesteśmy jak atomy… Rozważania o książce O. Tokarczuk „Bieguni”. W tejże: Piękno i myśl w najnowszej sztuce słowa, linii i barwy. (Recenzje, analizy, interpretacje). Nowa Ruda 2009.
K. WIELICZKO: Śladami Kairosa. „Akcent2009 nr 1.
M. ORSKI: Narratorka „kiwa się. W tegoż: Opowieści dla dorosłych i opowiastki dla niedorosłych. Wrocław 2010 [dot. też: Ostatnie historie].
I. ŁOSSOWSKA: Olga Tokarczuk. W tejże: Śladami moich lektur. Warszawa 2012.
M. KRUPKA: U pošukah vlasnogo časoprostoru. Hronotop podorožì u tvorčostì ukraïns'kih i pol's'kih pis'mennic'. „Studia Ukrainica Posnaniensia2014 z. 2 [dot. też: O. Zabužko].
A. LARENTA: Labirynt jako przestrzeń mityczna w „Biegunach” Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze2014 [t.] 4.
B. TRYGAR: Post-fenomenologiczna narracja w powieści „Bieguni” Olgi Tokarczuk . „Tematy i Konteksty 2015 nr 5.
P. BRATKOWSKI: Biec, frunąć, myśleć. „Newsweek Polska2018 nr 23.
M. BARBARUK: Biegnij, Olga, biegnij!Tygodnik Powszechny2018 nr 23.
P. BOROŃ: Klęska, nie literacki triumf. „Nasz Dziennik2018 nr 121.
M. KUBE: Tokarczuk z Brookerem. „Rzeczpospolita2018 nr 119.
T. MIŁKOWSKI: Bieguni” albo furtka ocalenia. „Dziennik Trybuna2018 nr 113.
P. SIKORA: Błękitne laguny. „Tygodnik Powszechny2018 nr 32 [dot. też: W. Jagielski: Na Wschód od Zachodu].
J. SOSNOWSKI: Tokarczuk: najwyższy level; Kolczyki polskiej pokojówki. Z Antonią Lloyd-Jones rozm. M. Nogaś „Gazeta Wyborcza2018 nr 121 [wywiad z tłumaczką „Biegunów”].
H. FONTAŃSKI: Registrovaâ harakteristika obrazov pamâti v romane Ol'gi Tokarčuk Beguny i ego perevode na russkij âzyk. W: Porządek słów. Gramatyka, tekst, styl, dyskurs. Księga jubileuszowa dedykowana profesor Zoi Nowożenowej z okazji 45-lecia pracy naukowej = Porâdok slov. Grammatika, tekst, stil', diskurs. Ûbilejnaâ monografiâ, posvâŝennaâ 45-letiû naučnoj deâtel'nosti professor Zoi L. Novoženovoj. Gdańsk 2019.
K. HOFFMANN: Zawsze ku, nie od–do. Eksperyment, podróż i dekonstrukcja w „Biegunach” Olgi Tokarczuk. „Czas Kultury2019 nr 3.
Znalezienie wydawcy zajęło mi dziesięć lat. Z Jennifer Croft rozmawia Weronika Szwebs. „Czas Kultury2019 nr 3.
I. BROŻEK: Strategie przedstawiania męskości w prozie Olgi Tokarczuk. „Nowy Napis2020 nr 5 [dot. też: Dom dzienny, dom nocny; Ostatnie historie].
M. MACIOŁEK: O biegunie – językoznawczo (rozważania w kontekście tytułu powieści Olgi Tokarczuk „Bieguni”). „Postscriptum Polonistyczne2020 nr 1.
A. NĘCKA: Podróżując w głąb człowieczego wnętrza. Na marginesie twórczości Olgi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne2020 nr 1 [dot. także: Księgi Jakubowe].
E. SOKALSKA: Słownictwo dotyczące zmysłu smaku w powieści „Bieguni” Olgi Tokarczuk. W: Fizyczne aspekty ludzkiego życia i ich odzwierciedlenie w języku i literaturze. Szczecin 2020.
M. SZREDER: Nauka statystyki z Szymborską i Tokarczuk. „Forum Akademickie2020 nr 5 [dot. też: W. Szymborska: Przyczynek do statystyki].
B. ZAKRZEWSKA: Sylwiczność mile widziana, czyli Po nitce do... Kairosa. Wokół „Biegunów” Olgi Tokarczuk z liberaturą w tle. Oiem czytelniczki. „Przydroża2020 nr 7.
K. RODZEWICZ: Czyż nie dobija się koni?” jedno z pytań w „Biegunach” Olgi Tokarczuk. „Pryzmat Literacki2021 nr 2.
E. BRANDENBURSKA: Źle używany intelekt plami nas afektami. Jakim językiem próbują mówić o odczuciach i emocjach wybrani bohaterowie „Biegunów” Olgi Tokarczuk? W: Od uwielbienia do wzgardy. O języku emocji w różnych typach dyskursu. Warszawa 2021.
G. FRANCZAK: Ogumienie mózgu” w „słabym świetle postępu. O pułapkach translacji syntagmatycznej i niebezpośredniej na przykładzie włoskiej wersji „Biegunów” Olgi Tokarczuk; M. PIETRYGA: The use of explicitation to retain the foreignness of Olga Tokarczuk’s „Flights”. „Między Oryginałem a Przekładem2021 nr 1/4.
M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pisanie świata. „Liber Mundi” w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Komunikowanie polityk(i) w literaturze i w mediach. 2021 [dot. też: Podróż Ludzi Księgi; Prawiek i inne czasy].
K. ŻYŚKO: A translator as an author. On the dynamics of meaning behind „podróż” and „ruch” in the English translation of „Bieguni” by Olga Tokarczuk. „Heteroglossia2022 nr 13.
M. TOMCZOK: Nastroić się na teren. Między opowieścią kairotyczną a ognostyczną. „Autobiografia2023 nr 2.

Zob. też Wywiady.

Recenzje realizacji teatralnych

D. KOSIŃSKI: Teatr jest wahaniem. „Bieguni” Michała Zadary, jak książka Olgi Tokarczuk, kończą się sceną wyjścia z hali odlotów, ku kolejnej podróży. „Tygodnik Powszechny2021 nr 8.
J. KOWALSKA: Melancholia podróży. „Teatr2021 nr 3.

Prowadź swój pług przez kości umarłych

P. KOFTA: Wspólnicy Pana Boga. „Dziennik Gazeta Prawna2009 nr 237 dod. „Kultura”.
D. NOWACKI: Czy wypada jeść mięso?Gazeta Wyborcza2009 nr 275.
R. OSTASZEWSKI: Te, co skaczą i fruwają… zabijają? „FA-art2009 nr 4.
W. BROWARNY: Gatunek sudecki. „Odra2010 nr 9.
A. CZACHOWSKA: Hiperpoprawność O. Tokarczuk. „Twórczość2010 nr 3.
A. DOBIEGAŁA: Kobieta u pługa. „Fraza2010 nr 3/4.
W. GÓRSKA: Proroctwa Blake'a znad trucheł; W. SOBIERAJ: Thriller moralny... w innym kontekście. „Migotania, Przejaśnienia2010 nr 1.
M. MATUSZEWSKA: Z wielką odwagą w obronie mniejszych. „Polska. Gazeta Wrocławska2010 nr 1.
J. PETROWICZ: Gwiazdy i stopy. „Znaczenia2010 nr 4.
E. PROKOPOWICZ: Zborsuczone suki. „Fragile2010 nr 3.
G. PRZEPIÓRKA: Kobieta, która widzi inaczej niż wszyscy. „Kresy2010 nr 1/2.
J. SZLACHTA-MISZTAL: Zwierzęca” zemsta. „Śląsk2010 nr 2.
J. WIERZEJSKA: Idź za pługiem z radością. „Nowe Książki2010 nr 3.
A. KAŁUŻA: Wszyscy tacy niewinni – świat zwierząt. W tejże: Wielkie wygrane. Mikołów 2011 [dot. też: P. Hong: Kobieta i małpa; A. Kaczanowski: Szkielet małpy].
M. RABIZO-BIREK: Polscy” Blake i Friedrich. W tejże: Romantyczni i nowocześni. Rzeszów 2012.
M. WÓJCIK-DUDEK: Zwierzęta a dydaktyka literatury. Wokół szkolnej lektury powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Postscriptum Polonistyczne2012 nr 2.
A. WZOREK: Olgi Tokarczuk gra z regułami powieści kryminalnej: (na podstawie Prowadź swój pług przez kości umarłych). „Respectus Philologicus2013 nr 24.
K. NADANA-SOKOŁOWSKA: Czarownice, pijaczki, dziwaczki i wojowniczki. Obrazy starzejących się kobiet w wybranych powieściach polskich pisarek współczesnych. W: Oblicza kobiecej starości. Kraków 2016 [dot. też: J. Bator: Ciemno, prawie noc; I. Iwasiów: Pięćdziesiątka].
J.B. BEDNAREK, D. GOSTYŃSKI, P. CZAPLIŃSKI: Mroczna fanaberia. „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. W tychże: Literatura i jej natury. Przewodnik ekokrytyczny dla nauczycieli i uczniów szkół średnich. Poznań 2017.
N. SZOSTAK: Jaka ksiażka, taki kraj. Co powinni czytać premierzy. Jaka powieść najlepiej opisuje nasz kraj? Propozycji było wiele, ale zwyciężczyni jest tylko jedna. „Gazeta Wyborcza2019 nr 176.
Tajemnica głosu Janiny Duszejko. Rozmowa z Antonią Lloyd-Jones, tłumaczką literatury z języka polskiego na angielski. Rozm. N. Szostak. „Gazeta Wyborcza2019 nr 86.
A. MOROZ: Czy człowiek występujący w obronie przyrody przed drugim człowiekiem to Nestbeschmutzer? Wokół powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Czas Kultury2020 nr 1.
L. Tanuševska: Tłumaczenie tłumaczenia (czyli William Blake w powieści Olgi Tokarczuk). „Postscriptum Polonistyczne2020 nr 1.
A. CHORĄŻY: Głos kogoś Innego. Czuły narrator w powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Literackie2021 nr 60.
P.J. Fereński, A. Kwapisz: Olga Tokarczuk jako pisarka ekofeministyczna albo O czym może świadczyć literatura. „Konteksty2021 nr 1/2.
J. WAWRYK: Stara kobieta we wspólnocie i poza nią. (Sołtyska z „Diabłów” Tadeusza Nowaka i Janina Duszejko z „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. W: Wspólnota : formy – historie – horyzonty. Poznań 2021.
A. JANCELEWICZ: Postkolonializm trący kiełbasą myśliwską. „Wegańskość” powieści „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. W: Ekologia w dyskursie. Wokół animal studies. Słupsk 2022.
D. JUDEK: Porównania przyrodnicze w powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych. „Zielonogórskie Seminaria Językoznawcze2022.
O. ORZĄDAŁA: Polska powieść kryminalna wobec natury i zwierząt . Tokarczuk – Pasierski. W: Człowiek i natura w języku, literaturze, kulturze i sztuce współczesnej. 2022 [dot. także: J. Pasierski: W imię natury].
B. RYCIELSKA: Kategoria czułości w Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych. Konceptualizacje metaforyczne. W: W kręgu zagadnień języka, literatury i kultury. Księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Jarosławowi Wierzbińskiemu. Łódź 2022.
B. RYCIELSKA: Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych. Świat przedstawiony i obrazowanie metaforyczne. „Heteroglossia2022 NR 12.
M. SOSNOWSKA: What sort of a world is this, where killing and pain are the norm? What on earth is wrong with us?” : nature strikes back in Olga Tokarczuk's „Drive your plow over the bones of the dead. „Academic Journal of Modern Philology2022 vol. 15.
L. WIŚNIEWSKA: Tokarczuk. Bohaterka romantyczna w powieści „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Wiek XIX2022.
K. RYTLEWSKA: Zemsta degradowanej natury w utworach „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk i „Piasku Saraswati” Risto Isomäkiego. „Heteroglossia2023 nr 15.

Zob. też Wywiady.

Recenzje adaptacji teatralnych

w Londynie

K. ZIELIŃSKI: Przecież nie mają głosu w parlamentach. „Teatr2023 nr 7/8.

w Poznaniu

M. LAREK: Moralitet w objęciach popu. „Teatr2010 nr 11.
I. OSTROWSKA: Noir w kostiumie ekologii. „Czas Kultury2010 [nr] 6.

we Wrocławiu

J. DERBISZ: Szukanie wrażliwości. „Opcje2013 nr 3, s. 144-146.
M. KOŚCIELNIAK: Aktorki i psy. Ekologiczny spektakl według Tokarczuk. „Tygodnik Powszechny2013 nr 12.
M. PIEKARSKA: Psy wymowniejsze od ludzi. „Gazeta Wyborcza2013 nr 62 dod. „Wrocław”.

Moment niedźwiedzia

M. CUBER: Chronić niedźwiedzia. „Twórczość2012 nr 7.
J. CYNGOT: Wymyślić świat – projekt otwarty. O heterotopiach Olgi Tokarczuk. „Migotania2012 nr 2.
M. DUDA: Niedźwiedzia przysługa. „Nowe Książki2012 nr 7.
K. MASŁOŃ: Czas nauczyć się gdakać. „Uważam Rze2012 nr 13.
M. PIEKARSKA: Pisarka stwarza świat. „Gazeta Wyborcza2012 nr 84 dod. „Wrocław”.
E. SZYBOWICZ: Zakład Pascala dla ateisty. „Gazeta Wyborcza2012 nr 84.
M. WOJAK: Gra nietowarzyska. „Wyspa2012 nr 2.

Księgi Jakubowe

L. BUGAJSKI: Wiele hałasu o nic. „Rzeczpospolita2014 nr 260 dod. „Plus Minus”.
P. CZAPLIŃSKI: Księgi Jakubowe”, czyli dwieście lat samotności. „Gazeta Wyborcza2014 nr 245.
J. SOBOLEWSKA: Nowa podróż ludzi księgi. „Polityka2014 nr 43.
J. SOSNOWSKI: Księga totalna. „Więź2014 nr 4.
M. WAPIŃSKA: Pragnienie poezji. „Dziennik Gazeta Prawna2014 nr 241.
L. BUGAJSKI: Sekta Jakubowa. „Twórczość2015 nr 1.
R. KOZIOŁEK: Wybawienie od złej mowy [laudacja z okazji przyznania Nagrody Literackiej Nike]]; T. SOBOLEWSKI: Tokarczuk i poszukiwacze światła. „Gazeta Wyborcza2015 nr 232.
Z. KRÓL: Historia pisana literaturą. „Tygodnik Powszechny2015 nr 42.
J. KURKIEWICZ. „Książki. Magazyn do Czytania2015 nr 3.
J. ŁADYKA: Olgi Tokarczuk wielka podróż. „Res Humana2015 nr 3.
R. MAGRYŚ: Ponadnarodowa epopeja Olgi Tokarczuk. „Fraza2015 nr 4.
K. PIETRYCH: Księgi Jakubowe” – powieść współczesna. „Nowe Książki2015 nr 2.
B. ROGATKO: Opowieść o wielkiej podróży, obcości i Mesjaszach. „Nowa Dekada Krakowska2015 nr 1/2, przedruk w tegoż: Czas zbliżeń. Kraków 2015.
W. SADKOWSKI: Wydłużenie perspektywy. „Res Humana2015 nr 5.
J. SOBOLEWSKA: Tokarczuk. Poszukiwacze. „Gazeta Wyborcza2015 nr 206.
R. WIŚNIEWSKI: Rozdroża wybitności. „Odra2015 nr 3.
Ł. ŻUREK: Spojrzenie z dystansu. „dwutygodnik.com [on-line] 2015 nr 152. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 kwietnia 2019] [dot. też: Sz. Twardoch: Drach].
A. LARENTA: Geografia w „Księgach Jakubowach” Olgi Tokarczuk: przypadek Iwania. „Białostockie Studia Literaturoznawcze2016 [t.] 9.
J. PRZYKLENK, K. SUJKOWSKA-SOBISZ: Doświadczenia lekturowe cyfrowego tubylca. Na przykładzie recepcji „Ksiąg Jakubowach” Olgi Tokarczuk. „Język Artystyczny2017 t. 16.
D. ZUBIK: Państwo ponad podziałami? Obcość w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Subiektywizm w języku. Lublin 2017.
Księgi ponadnarodowe. Rozm. Z M. Marticiem A. Wojtaszek. „Tygodnik Powszechny2018 nr 48 [rozmowa z tłumaczem na język chorwacki].
A. LARENTA: Przestrzenie „Ksiąg Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Wyobraźnia przestrzenna w perspektywie geopoetyki. Białystok 2018.
P. ZABOROWSKA: Konceptualisering av språkspel i den svenska översättningen av „Księgi Jakubowe” („Jakobsböckerna”) av Olga Tokarczuk : „till stor del består världen av ord, som, sedan de väl uttalats, gör anspråk på den allmänna ordningen.... „Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Humanistyczne2018 nr 4.
A. JEZIORKOWSKA-POLAKOWSKA: Podróż z Jakubem Frankiem. „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk. „Iudaica Russica2019 nr 1.
Księgi Jakubowe” pod drzewem oliwnym. Z J.H. Swahnem rozm. M. Kube. „Rzeczpospolita2019 nr 285 [tłumaczem na język szwedzki].
M. LAMPARSKA: O „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk słów kilka. „Tekstura2019 [t.] 9.
M. OLĘDZKA: Mit Mesjasza w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. „Prace Polonistyczne” Seria 74: 2019.
J. PRZYKLENK, K. SUJKOWSKA-SOBISZ: Od pokrewieństwa do podobieństwa. Rodzina w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Od pokrewieństwa do podobieństwa. Rodzina w Księgach Jakubowych Olgi Tokarczuk. W: Współczesny i dawny obraz rodziny w języku. Szczecin 2019.
I. MACIEJEWSKA: Naukowy i literacki portret saskiego encyklopedysty Benedykta Chmielowskiego. W: Fons omnis honesti O literaturze w służbie wartości. Tradycja antyczna, kultura ziemiańska, encyklopedyzm i komunikacja. Łódź 2020.
A. NĘCKA: Podróżując w głąb człowieczego wnętrza. Na marginesie twórczości Olgi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne2020 nr 1[dot. także: Bieguni].
J. PASZEK: O stylu prozy Olgi Tokarczuk. Dopowiedzenie od L do Ż. „Śląsk2020 nr 4.
D. PIECHOTA: Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk. (Re)konstrukcje przeszłości z Sienkiewiczem i Prusem w tle. „Bibliotekarz Podlaski2020 nr 1.
O. SŁYWYNSKI: Obcy w poszukiwaniu domu. „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk dla współczesnej Ukrainy, Polski, Europy. „Postscriptum Polonistyczne2020 nr 1.
A. CUMMINS: A magical mystic tour. „The Observer”, Londyn 2021 nr z 21 XI Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 maja 2024].
W. KRUPOWIES: Prorok Mesjasza. Postać Nachmana w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Oblicza męskości w literaturze i sztuce. Siedlce 2021.
T. LAING-SMITH: A Nobel-winner’s epic that aims to rival War and Peace. „Telegraph2021 nr z 26 XI.
A. MAJKIEWICZ: Przekład literacki na cztery ręce, czyli O warsztacie niemieckiego tandemu tłumaczy „Ksiąg Jakubowych” Olgi Tokarczuk. „Między Oryginałem a Przekładem2021 nr 1/4 [dot.: L. Palmes , L. Quinkenstein].
D. O'DRISCOLL: Extraordinary novel searches for meaning. „The Irish Times”, Dublin 2021 nr z 25 XI.
A. SENIOR: The story of a messiah (and a very naughty boy). „The Times”, Londyn 2021 nr z 11 XI. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 maja 2024].
C. TAYLOR: The rise and fall of a Messiah: Olga Tokarczuk’s epic novel of Jewish life in Poland. „Prospect”, Londyn 2021 nr z 4 XI. Dostępny w Inernecie: Zob. link [dostęp 2 maja 2024].
M. THEROUX: A messiah’s story. „The Guardian2021 nr z 10 XI. Dostępny w Internecie Zob. link [dostęp 7 maja 2024].
D. GARNER: A Nobel Prize Winner’s Sophisticated and Overwhelming Novel. „New York Times2022 nr z 24 I.
F. JAMESON: The fog of history. „London Review of Book2022 nr 6.
E. KRZYŻANOWSKA-WALASZCZYK: Mapa Isaaka Tiriona a „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk. „Z Dziejów Kartografii2022 t. 24.
E. PROKOP-JANIEC: Historia i koniektury w „Księgach Jakubowych. „Ruch Literacki2022 z. 3.
J. SHULEVITZ: Savior? Monster? A messianic leader rallies his followers. „New York Times2022 nr z 2 II. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 maja 2024].
A. SUTCLIFFE: Prophet of Podolia. Olga Tokarczuk’s magnum opus about a messianic mystic. „Times Literary Supplement (TLS)”, London 2022 nr z 21 I.
H. EGGERT: Rezeption und Kontexte. Olga Tokarczuk „Jakobsbücher” und ich als Leser. W: Narrative der Grenze. Die Etablierung und Überschreitung von Grenzen. Göttingen 2023.
A. KOBIAŁKA: Wizerunek kobiety jako Innego na przykładzie kreacji Katarzyny Kossakowskiej – bohaterki „Ksiąg Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Język w przestrzeni kulturowej, publicznej, politycznej. Kielce 2023.

Zob. też Wywiady.

Recenzje adaptacji teatralnych

w Gdyni

B. ŻARINOW: Wizualizacja wolności i zniewolenia na scenie. W: Maski wolności w dramacie i teatrze XX i XXI wieku. Katowice 2019.

w Hamburgu

N. STASZCZAK-PRÜFER: Frank znaczy obcy. „Teatr2021 nr 11 [recenzja wystawienia w Theater Thalia w reżyserii E. Marciniak].

w Warszawie

O. KATAFIASZ: Z czego powstaje opowieść. „Didaskalia2016 nr 133/134.
T. MIŁKOWSKI: Anty-Sienkiewicz albo wróg publiczny. „Dziennik Trybuna2016 nr 155.
P. SKRZYDELSKI: Oszukać czas. „Teatr2016 nr 7/8.
D. KARPIUK: Zobaczymy się. „Newsweek Polska2022 nr 46.
W. MROZEK: Poczet mesjaszy : „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk w inscenizacji Michała Zadary. „Gazeta Wyborcza2022 nr 265.
A. PAJĘCKA: Hochsztaplerzy. „Teatr2023 nr 1.

Pokot

M. SADOWSKA: Słodko—gorzki. „Newsweek Polska2017 nr 8.
P. ZAREMBA: Rewolucja podstarzałych hippisów. „W Sieci2017 nr 10.
A. SIEMIENIUK: Pokot” Agnieszki Holland i Olgi Tokarczuk. O tym, jak przekład intermedialny wpływa na konstrukt medialny u odbiorcy. „Kultura i Edukacja2019 nr 3.
J. JAWORSKA: Opowieści o łowach i zemście. „Dialog2020 nr 4.
M.I. KOWALCZYK: Dwie perspektywy „Pokotu” w edukacji ekologicznej. Między Olgą Tokarczuk i Agnieszką Holland a przyrodniczą rzeczywistością. W: Równowaga gatunków a równowaga społeczna (łowiectwo na Pomorzu Środkowym). Słupsk 2023.

Zgubiona dusza

M. BASZEWSKA: Szukając siebie. Recenzja „Zgubionej duszy” Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. „Kultura Liberalna” [on-line] 2017 nr 463. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 4 grudnia 2017].
K. KUBISIOWSKA: Dusza z ciała uleciała (i fika). „Gazeta Wyborcza2017 nr 267 dod. „Kraków”.
M. PIEKARSKA: W poszukiwaniu zagubionej duszy. „Gazeta Wyborcza2017 nr 271 dod. „Wrocław”.
A. PALACZ: Spróbujmy ocenić. „Wydawca2018 nr 6/9.
M. NOGAŚ: Od maleńkiej książki do wielkiej mowy. Dzieło sztuki Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. „Gazeta Wyborcza2019 nr 292.
M. WOŹNIAK: O ciele „Zgubionej duszy. Recenzja projektu książki Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. „Tekstura2019.
B. MYTYCH-FORAJTER: Oddychanie. O sile (z) roślin na podstawie książek Olgi Tokarczuk „Zgubiona dusza” i Martina Widmarka „Dom, który się przebudził”. W: Żywioły w literaturze dziecięcej. Powietrze. Kraków 2020.
A. SZARY: Jak zostałam wiedźmą i... zgubiłam duszę. O „dorosłych autorkach” piszących dla dzieci (Dorota Masłowska i Olga Tokarczuk). „Guliwer2020 nr 1.
D. MICHUŁKA: Powroty do dzieciństwa. „Czuły narrator” wobec pamięci i doświadczenia czasu w książce „Zgubiona dusza” Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. W: Między Fredrą a Norwidem. Prace ofiarowane profesorowi Marianowi Urselowi. Kielce; Wrocław 2022.

Ahat ilī. Siostra bogów

J. BŁASZCZAK: Czekając na zmierzch bogów. „Tygodnik Powszechny2018 nr 38.
M. CIUPKA: Strzeż się szalonej kobiety! [on-line] “dwutygodnik.com” 2018 nr 246. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 28 listopada 2018].
M. NOGAŚ: Jak zaśpiewać Tokarczuk? Opera na podstawie powieści pisarki na festiwalu Sacrum Profanum w Krakowie. „Gazeta Wyborcza2018 nr 214 [tu także wywiad z autorką].
P. BOGALECKI: Postsekularna katabaza. Książeczka Olgi Tokarczuk. „Czas Kultury2019 nr 3 [dot. też: Anna In w grobowcach świata].
I. ADAMCZEWSKA: Żeby śpiewacy się nie opluli. „Książki. Magazyn do czytania2024 nr 2 [dot. też: Anna In w grobowcach świata].
W. SZOT: Tak jeszcze nie pisałam. „Gazeta Wyborcza2024 nr 68 [dot. wydania książkowego].

Opowiadania bizarne

M. BAUCHROWICZ-KŁODZIŃSKA: Literatura eksperymentu myślowego. „Nowe Książki2018 nr 10.
K. KOWALCZUK: Czarująca bizarność. „Śląsk2018 nr 11.
M. ORSKI: W świecie świętych klonów i egonów. „Odra2018 nr 9.
J. SOBOLEWSKA: Dziwna zmiana. „Polityka2018 nr 16.
K. SZKARADNIK: Tam, gdzie świat się rozłazi. „Twórczość2018 nr 10.
B. BACZYŃSKA, M. GŁOWICKA: La vos bizzaro y sus insólitas fortunas literarias. W: Voces dialogantes. Estudios en homenaje al profesor Wiaczesław Nowikow. Łódź 2019.
A. KANIA: Opowiadania nieoswojone. „Książki. Magazyn literacki2019 nr 6.
I. BURKACKA: Słowa zahaczki w „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk. W: Ojczysta święta mowo!... wiąże nas twoje słowo”. Polszczyzna w perspektywie diachronicznej. Studia i szkice. Białystok 2020.
M. GÓRNIAK: Przestrzenie dziwności. O „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk. „Nowy Napis2020 nr 5.
K. WĄDOLNY-TATAR: Apokryficzność „Opowiadań bizarnych” Olgi Tokarczuk. W: Deformacja – brzydota – odmienność. Literatura, język, kultura, dydaktyka. Kraków 2020.
A. ŁOWCZANIN: Environmental dys/utopian short stories in Olga Tokarczuk's „Opowiadania bizarne. W: The postworld in-between utopia and dystopia. Intersectional, feminist, and non-binary approaches in 21st century speculative culture. London, New York 2021.
K. SORDYL: Prefiguracja a historiografia Haydena White’a w opowiadaniu „Zielone dzieci” Olgi Tokarczuk. „Rocznik Komparatystyczny”. 2021 nr 12.
D. URBAN: Przepis na rewolucję. Opowiadania Olgi Tokarczuk. W kontekście protestów, które przetoczyły się niedawno przez ulice polskich miast, można uznać opowiadanie polskiej noblistki za realizujący się na naszych oczach scenariusz rewolty społecznej, o jakiej marzy od dawna lewa strona sceny politycznej . „Do Rzeczy2021 nr 6.
C. GODUN: Elemente de cultură și civilizație polonă în povestirea „Copiii verzi” a Olgăi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne2022 nr 2.
A. NĘCKA-CZAPSKA: Skomplikowany splot sensów. Na marginesie „Opowiadań bizarnych” Olgi Tokarczuk. „Ruch Literacki2022 z. 3.
K. SORDYL: Ciało post/nie/ludzkie w „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL2022 nr 20.
I. GRALEWICZ‑WOLNY: Po człowieku?Wizyta” Olgi Tokarczuk jako narracja antropoceniczna. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica2023 [t.] 11.

Zob. też Wywiady.

Czuły narrator

J. CIEŚLAK: Czytajmy świat ze zrozumieniem. „Rzeczpospolita2020 nr 264.
R. GAWIN: Anarchistyczno-ekologicznie-feministyczny thriller bez elementów czarnej komedii czyli Olgi Tokarczuk mowa noblowska typowo polska. (Analiza bez syntezy). „Elewator2020 nr 1.
T. GOBAN-KLAS: Olgi Tokarczuk wprowadzenie do świata mediów. „Zdanie2020 nr 1/2.
P. GOŹLIŃSKI: Człowiek ma ciało, duszę i narratora. Pierwsza po Noblu. „Książki. Magazyn do Czytania2020 nr 6.
P. GUTOWSKI: Czy możliwa jest metafizyka w literaturze współczesnej? Na kanwie wykładów noblowskich Wisławy Szymborskiej i Olgi Tokarczuk. „Akcent2020 nr 2.
W. KAJTOCH: O mowie noblowskiej Olgi Tokarczuk. W: Od modernizacji do mediosfery. Meandry transformacji w komunikowaniu. Prace ofiarowane dr. hab. Ryszardowi Filasowi. Kraków 2020.
ks. H. SEWERYNIAK: A gdzie prawda. „Rzeczpospolita2020 nr 291.
A. MENCWEL: Czuły wielogłos. „Twórczość2020 nr 7/8.
W. OSZAJCA przy współpracy R. STUGIŃSKIEGO: Zmaterializować czułość. „Akcent2020 nr 3.
K. SAMSEL: Dziecko nad brzegami dudniącej rzeki. Wciąż wokół mowy noblowskiej Olgi Tokarczuk. „Elewator2020 nr 2.
J. SOBOLEWSKA: Dusza, ciało i narrator. „Polityka2020 nr 46.
N. SZOSTAK: Noblistka czule o świecie. Nowa książka Olgi Tokarczuk. „Gazeta Wyborcza2020 nr 264.
M. BARBARUK: Nowe media czułości ; A. BEDNAREK-BOHDZIEWICZ: Poza ramy i kadry, czyli Literatura jako świadectwo. Wokół mowy noblowskiej Olgi Tokarczuk „Czuły narrator”; M. KLINGER: Hymn o czułości” Olgi Tokarczuk – próba egzegezy. Konteksty2021 nr 1/2.
A. CAŁEK: Narracja w biografii. Od ustanawiania sensu do budowania relacji. „Zagadnienia Rodzajów Literackich2021 z. 2.
W. KAJTOCH: Wykład wykładu. Rzecz o mowie noblowskiej Olgi Tokarczuk = The lecture about a lecture. On Olga Tokarczuk's Nobel speech. [Przeł.] A. Nowakowska. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2021, 89 s. [tekst w języku polskim i angielskim].
R. KUŹNIAR: Nie zgadzam się z Olgą Tokarczuk. „Gazeta Wyborcza2021 nr 48 dod. „Wolna Sobota”.
L. MALINOWSKI: Literatura i pamięć. W: Kultura wobec kryzysu. Polska i świat. Łomża 2021 [dot. też: A. Leszczyński:Ludowa historia Polski; T. Różewicz: Do piachu].
L. MAREK: O spotkaniu czułego odbiorcy z czułym narratorem, czyli Opowieść o książce „Czuły narrator” Olgi Tokarczuk. „Parezja2021 nr 1.
T. MIŁKOWSKI: Jesteśmy tu po to, żeby czytać. „Dziennik Trybuna2021 nr 10.
G. RONGE: Coś jest ze światem nie tak. „Nowe Książki2021 nr 3.
W. SADKOWSKI: Wyznania Olgi Tokarczuk. „Res Humana2021 nr 1.
J. SARNECKA: Czuły narrator w podróży do czytelnika. „Fraza2021 nr 1/2.
B. TOMALAK: Kilka słów o Krainie Metaksy Olgi Tokarczuk. „Świat i Słowo2021 nr 2.
H.M. WRÓBLEWSKA: Dramat – twórczość – transgresja. Przestrzenie intersubiektywnych doświadczeń w mistrzowskim dyskursie. „Przestrzenie Teorii2021 [nr] 36 [dot. też: W. Szymborska: Poeta i świat].
M. Steciąg :„Coś jest ze światem nie tak”. Mowa noblowska Olgi Tokarczuk w perspektywie ekolingwistyki zaangażowanej, czyli o wartościach i antywartościach w kontekście zachowania życia na Ziemi. W: Dobro – prawda – piękno. Zielona Góra 2022.
T. TEREFENKO: Obraz współczesnego człowieka nakreślony w przemowie noblowskiej Olgi Tokarczuk w świetle ewangelijnego modelu uczniostwa. W: Znaczenie edukacji i uczniostwa. Warszawa 2022.
A. ZAJĄC: W poszukiwaniu nowego uniwersalizmu : o „Czułym narratorze” Olgi Tokarczuk i trzech pytaniach stawianych przez literaturę współczesną. W: Języki literatury współczesnej. Warszawa 2022.

Empuzjon

R. BOBRYK: Uwagi o przestrzeni w „Empuzjonie” Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL2022 nr 21.
R. BOBRYK: Uwagi o przestrzeni w „Empuzjonie” Olgi Tokarczuk. „Białostockie Studia Literaturoznawcze2022 nr 21.
M. BRODACKA-DWOJAK: Na co choruje świat? O najnowszych powieściach Radki Denemarkovej i Olgi Tokarczuk. „Konteksty Kultury2022 [nr] 19 [dot. też: R. Denemarková: Hodiny z olova].
L. BUGAJSKI: Inna przemiana. „Twórczość2022 nr 12.
J. CIEŚLAK: Horror kobiety, horror mężczyzny. „Rzeczpospolita2022 nr 123.
P. CZAPLIŃSKI: Zobaczyć widzenie; R. KOZIOŁEK: Kraina czarownic. „Książki. Magazyn do czytania2022 nr 3.
M. HERNES: Nowa narracja. „Nowa Fantastyka2022 nr 7.
Z.H. Hübner: Jeszcze o „Empuzionie” Olgi Tokarczuk. „Res Humana2022 nr 6.
R. KOZIOŁEK: Rozbieranie. Olga Tokarczuk sięgnęła po klejnot literacki w postaci Sokołowska, wsi i sanatorium, które było rzeczywistym prototypem Berghofu z „Czarodziejskiej góry”. „Tygodnik Powszechny2022 nr 22.
A. MADALIŃSKI: Wołanie o wielość. „Znak2022 nr 7/8.
M. MIZURO: Pierwiastek kobiecy. „Odra2022 nr 9.
W. ORLIŃSKI: Nowa Tokarczuk, czyli Filozoficznie o gównoburzach. „Gazeta Wyborcza2022 dod. „Duży Format” nr 29.
J. SOBOLEWSKA: Anomalia. „Polityka2022 nr 23.
P. SUBOCZ-BIAŁEK: Czy w „Empuzjonie” straszy?Nowe Książki2022 nr 10.
E. TENDERENDA-OŻÓG. „Książki. Magazyn literacki2022 nr 6.
A. ŻOR: Spór o prawa Innych. Nowa powieść Olgi Tokarczuk. „Res Humana2022 nr 5.
M. BIERNACKI: Dlaczego „Empuzjon” nie jest arcydziełem?Sieci2023 nr 4.
K. KORCZ: Żywotność Bachtinowskiej „poetyki czasoprzestrzeni” na przykładzie „Prawieku i innych czasów” oraz „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk. „Zagadnienia Rodzajów Literackich2023 z. 2.
W. KRUPOWIES: Bohater „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk jako figura podwójnej tożsamości. W: Bohater utworu literackiego jako Inny w literaturze europejskiej po 1989 roku. Siedlce 2023 .
W. KRUPOWIES: Bohater „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk jako figura podwójnej tożsamości. W: Bohater utworu literackiego jako Inny w literaturze europejskiej po 1989 roku. Siedlce 2023 .
P. MAŁOCHLEB: Proza dla zdrowych = The prose for the healthy. [Przeł. z polskiego] A. Zano. „Herito2023 nr 51/52.
R. SIDORKIEWICZ: Empuzjon „nie dla idiotów”, czyli Domyślny język Olgi Tokarczuk. „Akant2023 nr 2.
R. SIDORKIEWICZ: Empuzjon „nie dla idiotów”, czyli Domyślny język Olgi Tokarczuk. „Akant2023 nr 2.
J. WESOŁOWSKI: Mój empuzjon. „Odra2023 nr 1.
J. WESOŁOWSKI: Mój empuzjon. „Odra2023 nr 1.
J. ZALEWSKI: Smutek ironistki albo Skarb, którego nie było. Wokół „Empuzjonu” Olgi Tokarczuk. „Akcent2023 nr 1.

Recenzje adaptacji teatralnych

w Katowicach

W. MROZEK, T. DOSTATNI: Kobiet się boją: „Empuzjon” Olgi Tokarczuk po raz pierwszy w teatrze. „Gazeta Wyborcza2023 nr 111.
A. TOMASIEWICZ: Oswojona obcość. „Teatr2023 nr 9 [dot. wystawienia w Warszawie].