BIO

Urodzony 10 sierpnia 1905 w Przemyślu; syn Adama Leona Terleckiego, studenta medycyny (zmarł 1908), i Heleny Baran. W 1911-14 uczył się w szkole powszechnej w Przemyślu. W 1915, po wyjściu matki za mąż, zamieszkał we Lwowie. Uczęszczał do IV klasy szkoły podstawowej (1915/16), do Gimnazjum III im. Franciszka Józefa (później im. Króla Stefana Batorego; 1916-20), a następnie do Gimnazjum IV im. J. Długosza, gdzie też redagował szkolną gazetkę ścienną „Nasza Gazetka”. Po zdaniu matury w 1924 studiował filologię polską i historię sztuki na Uniwersytecie Jana Kazimierza (UJK) we Lwowie. Równocześnie pracował w Zakładzie Ubezpieczeń od Wypadków. Chory na gruźlicę, leczył się kilkakrotnie w Zakopanem. Debiutował w 1930 na łamach „Słowa Polskiego” (pod kryptonimem: T.T.) Wspomnieniem o Andrzeju W. Wroceńskim (znajomym z sanatorium w Zakopanem, zmarłym na gruźlicę; nr 30), a jako krytyk literacki recenzją Wiek męski poezji Tuwima (o Rzeczy czarnoleskiej; nr 32). Z dziennikiem tym współpracował stale jako krytyk literacki i teatralny do 1932 (też pod kryptonimem: T.T., L.M.; pierwszy artykuł podpisany: Tymon Terlecki pt. Kochanowski a współczesność, 1930 nr 155). Brał czynny udział w kampaniach prasowych dotyczących Teatru Miejskiego, popierając dyrekcję Leona Schillera; był zwolennikiem i propagatorem dokonań artystycznych Schillera, zwłaszcza tzw. teatru monumentalnego. W 1931/32 pełnił funkcję sekretarza redakcji „Słowa Polskiego”. Recenzje teatralne i artykuły dotyczące sceny lwowskiej zamieszczał także w „Świecie Kobiecym” (1930-31) oraz w pismach warszawskich: „Wiadomości Literackie” (1930-31), „Droga” (1932), „Kultura” (1932). Brał czynny udział w życiu kulturalnym Lwowa. W 1931 należał do nieformalnej grupy towarzyskiej Klub Pracowników Kultury Współczesnej i wchodził w skład redakcji jej pisma „Tydzień” (nr 1-3), w 1931-32 pełnił funkcję sekretarza Związku Zawodowego Literatów Polskich (ZZLP), współorganizował wieczory literackie i wygłaszał odczyty w Kasynie i w Kole Literacko-Artystycznym. Był związany z postępowo-radykalną grupą o programie syndykalistycznym Zespół Stu. W 1932 doktoryzował się na UJK na podstawie rozprawy Rodowód poetycki Ryszarda Berwińskiego (promotor prof. Juliusz Kleiner). W tymże roku wyjechał do Paryża jako stypendysta rządu francuskiego i kontynuował studia na Sorbonie i w Collège de France; przygotowywał książkę o prehistorii teatru. Odbył w tym czasie podróże do Hiszpanii, Anglii, Belgii i Holandii. Przesyłał korespondencje do „Słowa Polskiego” i do „Pionu” (od 1934), nawiązał też kontakt z „Tygodnikiem Ilustrowanym” (1933). Po powrocie do kraju w 1934 zamieszkał w Warszawie, gdzie – na zaproszenie Leona Schillera – został wykładowcą historii dramatu polskiego i światowego na Wydziale Aktorskim i Reżyserskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. W 1935/36 należał do rozszerzonego kierownictwa literackiego scen Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej. Był faktycznym redaktorem krajowym rocznika „Życie Sztuki”, wydawanego w Warszawie, a redagowanego w Paryżu przez Zygmunta Lubicz Zalewskiego (1934-35, 1938-39). W 1936-39 redagował czasopisma „Teatr” i „Scena Polska”. Stworzył i redagował serię wydawniczą Wiedza o Teatrze. Zbiór podręczników teatralnych (5 tomów). Kontynuował współpracę z „Pionem” (tu stałe recenzje teatralne do 1938), „Tygodnikiem Ilustrowanym” (do 1938), „Drogą” (1935-36). Współpracował z Polskim Radiem jako autor prelekcji i słuchowisk (w 1936 ogłosił artykuł dotyczący autonomiczności radia jako sztuki pt.Czy XII muza?, „Pion1936 nr 42). Wchodził w skład zarządu Oddziału Warszawskiego ZZLP. Był od 1935 członkiem Komisji Filologicznej, a w 1939 został członkiem korespondentem Komisji Historyczno-Literackiej Polskiej Akademii Umiejętności. W lipcu 1939 wyjechał na kurację zdrowotną do Francji. Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego i został skierowany do Szkoły Podchorążych w Coëtquidan. Był współzałożycielem i redaktorem pisma „Polska Walcząca. Tygodnik Gromady Żołnierskiej”, przeniesionego w styczniu do Paryża i wydawanego przez Wydział Propagandy i Oświaty Ministerstwa Spraw Wojskowych. Publikował też artykuły w wychodzącym w Paryżu piśmie „Czarno na białym” (pod pseudonimem Benvenuto). Po klęsce Francji i ewakuacji do Wielkiej Brytanii kontynuował od lipca 1940 redagowanie „Polski Walczącej” w Londynie; publikował tu liczne artykuły (od marca 1941 też pod pseudonimami: A.J., Aleksander Janowski). Brał udział w pracach zarządu Polskiego PEN Clubu oraz komitetu wykonawczego Związku Dziennikarzy Rzeczpospolitej w Londynie. Zdemobilizowany w maju 1945, pozostał w Londynie. W 1946 ożenił się z Antoniną Kopczyńską primo voto Żyw, pieśniarką (pseudonim artystyczny Tola Korian; zmarła w 1983). W 1946-48 służył w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia; uczestniczył w połączonych z prelekcjami objazdach obozów demobilizacyjnych i schronisk dla polskich emigrantów. Redagował nadal, do grudnia 1948, „Polskę Walczącą.”. Brał czynny udział w życiu kulturalnym emigracji polskiej. Był współzałożycielem w marcu 1945 i następnie wiceprezesem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (działającego do 1963), a także kierownikiem wydawnictw Stowarzyszenia (ukazało się ok. 15 tomów). W sierpniu 1946 należał do współzałożycieli, a potem członków zarządu Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (ZPPnO). Od 1947 był też członkiem Związku Artystów Scen Polskich za Granicą. Rozwijał działalność polityczną. W grudniu 1946 został członkiem Polskiego Ruchu Wolnościowego Niepodległość i Demokracja (NiD), przewodniczącym komisji, która w 1947 opracowała zasady programowe tego stronnictwa, przyjęte pod nazwą Karta Wolnego Polaka, a w 1949-57 przewodniczącym Rady Naczelnej. Współpracował z wydawanym przez NiD od 1946 pismem „Trybuna” (też pod pseudonimem Benvenuto). W 1954, reprezentując NiD, został członkiem Tymczasowej Rady Jedności Narodowej oraz Komisji Skarbu Narodowego. Równocześnie kontynuował twórczość krytyczną i literacką. Liczne artykuły, eseje i recenzje publikacji polskich (emigracyjnych i krajowych), a także obcych oraz przekłady utworów angielskich, amerykańskich i francuskich publikował głównie w „Wiadomościach” (Londyn, od 1946), „Kulturze” (Paryż, od 1947) i „Ostatnich Wiadomościach” (Mannheim; też pod pseudonimem Alcest). Ogłaszał studia i eseje w licznych książkach zbiorowych wydawanych w Londynie. Uczestniczył też w życiu naukowym emigracji. Od 1948 pracował na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (PUNO), początkowo jako wykładowca, a od 1952 jako profesor. W 1950 został współpracownikiem Komisji Historyczno-Filologicznej, a w 1953 członkiem zwyczajnym Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (PTNnO). Od około 1950 współpracował z Radiem Wolna Europa jako organizator dyskusji, autor pogadanek, słuchowisk, faktomontaży historycznych, adaptacji utworów dramatycznych i powieści. W 1951 został członkiem PEN Club Center for Writers in Exile. W 1953 za całokształt twórczości otrzymał nagrodę ZPPnO. Od 1955 do grudnia 1957 był prezesem ZPPnO; inicjował i organizował liczne imprezy literackie i wydawnicze, zabiegał o utworzenie nagród literackich, był członkiem jury nagród przyznawanych corocznie od 1955 przez „Wiadomości”. W 1955 został członkiem Towarzystwa Historycznego w Paryżu. W tymże roku przewodniczył Komitetowi Obchodu Roku Mickiewiczowskiego. W 1964 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez rok wykładał na University of Chicago jako visiting professor na wydziale Języków i literatur Słowiańskich. Po powrocie do Londynu został wybrany na prezesa ZPPnO. W październiku 1965 podjął ponownie pracę na uniwersytecie w Chicago jako full professor i do 1972 wykładał historię literatury i historię polskiego teatru. Był członkiem Association of Teachers of Slavic and East European Languages (1965-79), Modern Language Association (1965-79), Polskiego Towarzystwa Naukowego w Kanadzie. W 1966 odbył podróż do Ghany (opis wrażeń w Dzienniku z Ghany, „Kultura”, Paryż 1967 nr 11, 12, 1968 nr 1/2). W 1971 otrzymał nagrodę Polish Society of Arts and Sciences. Po przejściu na emeryturę prowadził nadal jako senior visiting professor seminaria i wykłady w State University of Illinois at Chicago Circle Campus. Wygłaszał odczyty na licznych kongresach naukowych, uniwersytetach, w instytutach badawczych w Stanach Zjednoczonych, Europie, a także w Izraelu. W 1972 przebywał w Paryżu na stypendium American Council for Learned Societies i prowadził badania dotyczące Stanisława Wyspiańskiego i Edwarda Gordona Craiga. W tymże roku otrzymał nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku. W 1973 uzyskał obywatelstwo amerykańskie. W 1978 powrócił do Londynu. Prowadził nadal ożywioną działalność naukową i literacką. Wykładał na PUNO historię teatru polskiego. Był prezesem PTNnO (1980-81), przewodniczącym Komisji Artystycznej Związku Artystów Scen Polskich za Granicą (1980-81). W 1981 odbył trzymiesięczny objazd naukowy po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Był stałym współpracownikiem wydawnictwa Encyclopaedia Britannica oraz autorem haseł w Columbia dictionary of modern European literature (Nowy Jork 1980). W 1987 zawarł związek małżeński z Niną Taylor, polonistką i tłumaczką. Otrzymał wiele nagród, m.in. Citatio of Honour of Polish-American Congress (1981), nagrodę im. S. Vincenza (Kraków 1985), nagrodę im. I. Radziszewskiego przyznaną przez Katolicki Uniwersytet Lubelski za całokształt dorobku naukowego w duchu humanizmu chrześcijańskiego (1990). W 1990 otrzymał doktorat honoris causa nadany przez Uniwersytet Wrocławski oraz tytuł członka honorowego Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza, w 1991 tytuł członka honorowego Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru. Wylew krwi do mózgu w czasie posiedzenia jury nagrody „Wiadomości” w 1990, a w następstwie paraliż uniemożliwiły mu dalszą pracę twórczą. Od tegoż roku mieszkał w Oxfordzie. W 1995 otrzymał nagrodę literacką im. Z. Hertza przyznaną przez paryską „Kulturę”, w 2000 nagrodę Fundacji W. i N. Turzańskich w Toronto. Zmarł 6 listopada 2000 w Oxfordzie.

Twórczość

1. Pamiętnik z wyspy. Powst. 1929 (?). Druk fragmentów: Śmierć brata Hieronima. „Ateneum” 1938 nr 6.

Powstały podczas kuracji na wyspie Lopud, tekst zaginął w Paryżu podczas II wojny światowej. (informacja w notatniku T. Terleckiego, datowana Douglas 4.VI.1940).

2. Rodowód poetycki Ryszarda Berwińskiego. Poznań: Drukarnia Chojnackiego 1937, 296 s. Biblioteka Kroniki Miasta Poznania, nr 5.

3. Funkcja społeczna teatru. „Życie Sztuki”. 1938 s. 95-109. Wyd. osobne Warszawa 1938, 19 s. Przedruk zob. poz. .

4. Le théâtre. W: Pologne. 1919-1939. Vol. 3: Vie intellectuelle et artistique. Neuchâtel [1946] s. 713-735.

5. Nowa emigracja polska. Powst. 1947. Rękopis, 56 s.

Broszura pod pierwotnym tytułem „Co jest zadaniem nowej emigracji ?” została napisana na zamówienie K. Wierzyńskiego; tekst zachowany w archiwum T. Terleckiego w Oxfordzie (informacja N. Taylor-Terleckiej).

6. Polska a Zachód. Próba syntezy. Londyn: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich 1947, 48 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1947, wyd. 3 1947.

7. Papierowa magia. Wiadomości”, Londyn 1949 nr 48 s. 3. Przedruk zob. poz. s. 171-179; „Pismo” 1983 nr 5/6 s. 79-82. Wyd. osobne Katowice; Pszczyna: Towarzystwo Przyjaciół Książki. Oddział Śląski 1998, [10] s.

Wspomnienie o księgarstwie we Lwowie.

8. Stefan Żeromski – wczoraj i dziś. Londyn: Wydziały Kultury i Oświaty Związku Głównego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów 1951, 15 s., powielone. Materiały Oświaty. Dział Odczytów, 1.

9. Teatr amatorski. Zadania i metody pracy. London: Światowy Komitet YMCA. Polska Sekcja w Wielkiej Brytanii [1951], 11 s., powielone.

10. Paryż. [Eseje]. Wiersz wstępny K. Wierzyńskiego. Rysunki M. Bohusza- Szyszki. Tonbridge, Kent: Oficyna Poetów i Malarzy 1952, 77 s. Przedruk zob. poz. .

Zawartość

Paryż odnaleziony; Kuszenie w Paryżu.

11. Krytyka personalistyczna. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1957, 34 s. Przedruk w: Kartografowie dziwnych podróży. Kraków 2004.

Wyd. nast. łącznie z poz. pt. Krytyka personalistyczna; Egzystencjalizm chrześcijański. Przedmowa: K. Dybciak. Warszawa: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak1987, 81 s.

12. Egzystencjalizm chrześcijański. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1958, 40 s.

Wyd. nast. łącznie z poz. pt. Krytyka personalistyczna; Egzystencjalizm chrześcijański. Przedmowa: K. Dybciak. Warszawa: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 1987, 81 s.

13. Ludzie, książki i kulisy. Londyn: B. Świderski 1960, 187 s.

Zawartość

I: Ostap Ortwin [zob. Prace redakcyjne poz. ]; Bolesław Leśmian; Stefan Napierski [zob. Prace redakcyjne poz. ]; Jan Lechoń. – II: Stanisława Wysocka [zob. Prace redakcyjne poz. ]; Juliusz Osterwa; Stanisław Stanisławski [zob. Prace redakcyjne poz. ]; Leon Schiller. – III: Papierowa magia [poz. ].

14. Pani Helena. Opowieść biograficzna o Modrzejewskiej. Londyn: Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas1962, 281 s. Wyd. nast. z posłowiem E. Orzechowskiego Kraków: Wydawnictwo Literackie 1991.

15. Tysiąclecie Polski chrześcijańskiej. Wkład do kultury powszechnej. Przedmowa: M. Kukiel. Chicago: Dziennik Chicagowski1967, 71 s.

16. Stanisław Wyspiański. [Monografia w języku angielskim]. [Boston:] Twayne Publishers 1983, 155 s.

17. Rzeczy teatralne. Nota biograficzna: J. Timoszewicz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1984, 454 s.

Nagrody

Nagroda Teatralna Książka roku 1984 przyznana przez jury Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI).

Zawartość

Wczesne urzeczenia. – Refleksje teoretyczne. Ekskursy w historię: Z nadmiaru i z braku; Funkcja społeczna teatru [poz. ]; Widz i aktor; Moralność w teatrze; „Hamlet” polski i angielski; Krytyczna ocena „lekcji teatralnej” Mickiewicza. – Wokół Wyspiańskiego i Schillera: Wyspiański i tzw. „Wielka Reforma Teatralna”; Stanisław Wyspiański i poetyka dramatu symbolicznego; Polski inspirator Katherine Mansfield; Ostatni romantyk sceny polskiej; Summa teatralna Leona Schillera. – Szkice do portretów i wspomnienia: Stanisława Wysocka; Stanisław Stanisławski; Wspomnienie o Juliuszu Osterwie; Jaracz – po pięciu latach; Edmund Wierciński; Horzyca – człowiek teatru; Antywspomnienie o Arnoldzie Szyfmanie; O Elżbiecie Barszczewskiej; Wiktor Brumer; Stefan Essmanowski; Do Mieczysławy Ćwiklińskiej; Garstka wspomnień; Klimat PISTu [Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej]. – Wśród książek o teatrze: Mickiewicz na scenie [dot.: Mickiewicz na scenach polskich]; Teatr, który oglądał Słowacki [dot.: M.A. Allévy-Viala: Inscenizacja romantyczna we Francji]; Geniusz i sobek [recenzja: J.Szczublewski, E. Szwankowski: Alojzy Żółkowski-syn]; Twórca szkoły krakowskiej [recenzja wyd.: S. Koźmian: Teatr]; „Mała” Modrzejewska [J. Szczublewski: Helena Modrzejewska]; Ekshumacja krytyka [recenzja wyd.: W. Bogusławski: Siły i środki naszej sceny; W. Bogusławski: Aktorzy warszawscy]; Pawlikowski we Lwowie [recenzja: F. Pajączkowski: Teatr lwowski pod dyrekcją Tadeusza Pawlikowskiego. 1900-1906]; Homo theatralis Leopoliensis [recenzja: H. Cudnowski: Niedyskrecje teatralne]; „Adwent” i „Antoś” [recenzja: K. Adwentowicz: Wspominki; A. Fertner: Podróże komiczne]; Teatr małej formy [recenzja: Dymek z papierosa, czyli wspomnienia o scenach, scenkach i nadscenkach]; „Orzeł” Reduty [recenzja: E. Krasiński: Edward Wierciński]; Zwierciadło dyrektora teatru [recenzja: A. Szyfman: 55 lat w teatrze]; Szyfmanowska odyseja [recenzja: A. Szyfman: Moja tułaczka wojenna]; Teatr – Feniks powstający z popiołów [recenzja: S. Mrozińska: Teatr wśród ruin Warszawy]; „W garderobie duchów” Wierzyńskiego; O teatrze – integralnie [recenzja: B. Korzeniewski: Spory o teatr]; Krytyka „Boykotta” [recenzja: J. Kott: Miarka za miarkę]; Szekspir odczytany na nowo [recenzja: J. Kott: Szkice o Szekspirze]; Opowieść o Hamlecie i „Hamlecie” [recenzja: T. Kudliński: Dziedzictwo zemsty]; Słowo i gest [recenzja: I. Sławińska: Sceniczny gest poety]; Pamiętnik dramatopisarza [recenzja: L.H. Morstin: Moje przygody teatralne]; Polski dramat awangardowy [dot.: Twentieth-century Polish avant-garde drama].

18. Szukanie równowagi. Szkice literackie i publicystyczne. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1985, 417 s. Wyd. 2 Londyn: Polska Fundacja Kulturalna 1988.

Zawartość

U korzeni: Europejskość i odrębność kultury polskiej; Kultura Drugiej Niepodległości. – Pod uderzeniem klęski: Do emigracji polskiej 1945 roku; Po dziesięciu latach; O socjalizmie chrześcijańskim; Do podstaw romantyzmu społecznego; Dramat Guglielma Ferrero. – Wokół Mickiewicza: Mickiewicz i my [dot. działalności A. Mickiewicza na emigracji]; Śmierć patetyczna; Notatki o Mickiewiczu. – Wobec dwu tragedii: Mimo wszystko jestem frankofilem; „Alle Juden raus...”. – Dalekie zbliżenia: Leonardo i Paul [dot. szkicu P. Valéry: Introduction à la méthode de Léonard da Vinci. 1894]; Marginalia Kopernikowskie; Conrad w kulturze polskiej. – Wycieczki w plastykę: Kossowski of Aylesford; Marian Bohusz – malarz inspiracji religijnej. – O dwu przyjaciołach: Wierzyński, czyli poeta; Andrzej Bobkowski. – Moi dwaj współcześni: Dylan Thomas; Sztuka pisarska Leszka Kołakowskiego. – Norwid i Eliot: „Pójdź ze mną” [dot.: C.K. Norwid: Vade-mecum]; Światła nad ziemią jałową [o pracach publicystycznych T.S. Eliota]. – Zamknięcie.

19. Opowieść o dwóch miastach: Londyn – Paryż. Tekst: T. Terlecki. Rysunki: M. Bohusz-Szyszko. Wiersze: J. Pietrkiewicz, K. Wierzyński. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna 1987, 121 s.

Zawartość

Zawiera szkice: Londyn – z upływem czasu i Tamizy; Paryż odnaleziony [poz. ]; Kuszenie w Paryżu [poz. ].

20. Spotkanie ze swoimi. Wybór autora. Redakcja naukowa: J. Degler. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1999, 393 s.

Zawartość

Jan Kasprowicz i pani Marusia; Bolesław Leśmian [poz. ]; Ostap Ortwin [poz. ]; Juliusz Kleiner; Stefan Napierski [poz. ]; Stefan Essmanowski; Ludwik Hieronim Morstin; Józef Wittlin; Jan Lechoń [poz. ]; Ignacy Baliński; Stanisław Stroński; Antoni Bogusławski; Maria Pawlikowska-Jasnorzewska; Stefania Zahorska; Andrzej Bobkowski; Mieczysław Grydzewski; Jerzy Stempowski; Tadeusz Sułkowski; Aleksander Janta-Połczyński; Wiktor Brumer; Herminia Naglerowa (i „Wierność życiu”); Beata Obertyńska; Samuel Tyszkiewicz; Juliusz Osterwa [poz. ]; Leon Schiller [poz. ]; Wilam Horzyca; Stanisława Wysocka [poz. ]; Stanisław Stanisławski [poz. ]; Edmund Wierciński; Mieczysława Ćwiklińska; Arnold Szyfman; Elżbieta Barszczewska; Rodowód – Lwów [przemówienie przygotowane z okazji otrzymania tytułu doktora honoris causa UWr. w siedzibie PUNO w Londynie 3 VI 1992]. – J. Degler: T. Terlecki. „jedność w wielorakości”; Nota biograficzna.

21. Emigracja naszego czasu. [Wybór studiów]. Red.: N. Taylor-Terlecka, J. Święch. Posłowie: N. Taylor-Terlecka. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie–Skłodowskiej w Lublinie 2003, 345 s.

Plan książki pt.Emigracja naszego czasu” albo „Emigracja naszego pokolenia” ułożył sam autor.

Zawartość

J. Święch: Terlecki po latach. – Teksty w działach: Emigracja polska wczoraj i dziś. – Sprawy społeczne. – Emigracja i kraj. – Kultura i literatura. – W kręgu NiDu [Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja”]. – Aneks.

22. Zaproszenie do podróży. Szkice o miastach i kulturach. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2006, 367 s.

Teksty w podziale na trzy części: Przed wojną. – Wojna. – ...i potem. – nadto posł.: N. Taylor-Terlecka: Zaproszenie do podróży znad Pełtwi do Ghany.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

Tendencje formalne współczesnego teatru polskiego; Życie sztuki za granicą. Francja. Życie Sztuki 1934 t. 1 s. 55-56; s. 208-261.
Wojciech Bogusławski – pisarz. Droga 1936 nr 9 s. 689-696, przedruk pt. Pisarstwo Wojciecha Bogusławskiego. „Kultura”, Paryż 1950 nr 7/8 s. 66-72.
Niełatwy żywot. Pion 1938 nr 24/25 s. 1-2 [o K. Irzykowskim].
The Polish monumental theatre. W: New writing and daylight. Autumn 1944 s. 105-110.
Emigracja i Kraj. Kultura”, Paryż 1948 nr 7 s. 13-24.
Mickiewicz wieczny. Kultura”, Paryż 1949 nr 16/17 s. 187-193.
Shaw w Polsce. Kultura”, Paryż 1951 nr 10 s. 127-136.
Apokalipsa Christophera Dawsona. Kultura”, Paryż 1953 nr 2/3 s. 47-64.
Hamlet polski i angielski. Kultura”, Paryż 1954 nr 1/2 s. 61-79.
Vade-mecum [C. Norwida]. Kultura”, Paryż 1954 nr 5 s. 61-75.
Wigilie Adama Mickiewicza. W: Mickiewicz żywy. Londyn 1955 s. 13-22.
Śmierć patetyczna. Wiadomości”, Londyn 1956 nr 14/15 s. 1-3 [dot. A. Mickiewicza].
Wyspiański i my. W: Wyspiański żywy. Londyn 1957 s. 5-14.
Festiwal szekspirowski w Londynie. Kultura”, Paryż 1964 nr 7/8 s. 49-75.
Polish drama and European theatre. Drama Critique”, Detroit 1967 nr 10 s. 30-38.
Polish poetry in a double speculum. Tri-quaterly”, Evanston 1967 nr 9 s. 229-241; przedruk w: New writing of East Europe. Chicago 1968 s. 244-256.
Analiza strukturalna „Dwóch teatrów” Jerzego Szaniawskiego. Tematy”, Nowy Jork 1969 nr 31/32 s. 281-305.
The greatness and ill fortune of Stanisław Wyspiański. Antemurale”, Rzym 1970 t. 14 s. 259-277.
Wyspiański in two perspectives. Antemurale”, Rzym 1971 t. 15 s. 299-315.
O „wieloetniczności”, zdumieniach i alarmach. Kultura”, Paryż 1972 nr 1/2 s. 204-211.
Polish historical antecedents of surrealism in drama. Zagadnienia Rodzajów Literackich 1973 t. 16 z. 2 s. 35-51.
The dionisian and apollinian antinomy in K. Wierzyński early poetry. W: For Wiktor Weintraub. The Hague, Paris 1975 s. 515-538; przekł.: polski: Antynomia dionizyjsko-apolińska we wczesnej poezji Kazimierza Wierzyńskiego. Tłumaczył: R. Pawlukiewicz. „Przegląd Humanistyczny” 1988 nr 7 s. 55-73.
Polski dramat awangardowy. Kultura”, Paryż 1977 nr 11 s. 20-30.
Amerykański eksperyment wielokulturowy. Kultura”, Paryż 1979 nr 1/2 s. 51-73.
Młoda Polska” lwowska. W: Polski Lwów. Londyn 1981 s. 28-41.
E.G. Craig, reforma teatralna i symbolizm. W: O teatrze i dramacie. Wrocław 1989 s. 113-125.
Stanisław Wyspiański: literacki dylemat narodowości i uniwersalności. W: Literatura polska na obczyźnie. T. 5. Londyn 1989 s. 242-257.

Przekłady i adaptacje

1. A. Koestler: Ciemność w południe. [Powieść]. Wstęp: [J. Stempowski] P. Hostowiec. Kultura”, Paryż 1949 nr 16/17 s. 1-165. Wyd. osobne: Posłowie: T. Maulnier. [J. Stempowski] PH: Od paryskiego wydawcy. [Warszawa:] Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA* 1981 [właśc. 1982], 175, 15 s. Wyd. nast.: z przedmową W. Bukowskiego Paryż: Instytut Literacki 1983; [Kraków: b.w.* 1983]; [Poznań:] Agencja Informacyjna „Solidarności Walczącej*” [1984]; Warszawa: Wydawnictwo W* 1985; Warszawa: ReKontra* 1986; Warszawa: CDN* 1988; [Toruń:] to* [1988]; Warszawa: Wola* 1988; Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1990.
2. D. Thomas: Pod Mleczną Drogą. Sztuka na głosy. Adaptacja: T. Terlecki. Polskie Radio Wolna Europa, Monachium 1954. Wystawienie: Londyn, Estrada Polska Ośrodka Społeczno–Kulturalnego 1980. Druk „Oficyna Poetów,” Londyn 1979 nr 3 s. 9-15. Wyd. osobne London: Poets and Painters Press 1981, 49 s.
3. J. Supervielle: Wół i osioł u żłobka. Wiadomości”, Londyn 1963 nr 51/52 s. 1. Wyd. osobne z posłowiem T. Zakrzewskiego Toruń: Towarzystwo Bibliofilów im. J. Lelewela 1989, 25 s.

Słuchowiska radiowe, m.in.

• zob. Przekłady i adaptacje poz. .
Misterium o Męce Pańskiej. Adaptacja na podstawie utworu Mikołaja z Wilkowiecka. Polskie Radio, Warszawa 1936.
Napoleon. Adaptacja na podstawie utworu P. Raynolda. Polskie Radio, Warszawa 1937.
Mały Eyolf. Adaptacja na podstawie utworu H. Ibsena. Polskie Radio, Warszawa 1937.
Jonasz i Wieloryb. Adaptacja na podstawie utworu J. Bridie. Radio Wolna Europa, Monachium 1955 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Król i poeta. Adaptacja na podstawie sztuki T. de Banville: Gringoire. Radio Wolna Europa, Monachium 1955 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Ostatni etap. O podróży Adama Mickiewicza na Wschód. Radio Wolna Europa, Monachium 1955 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Sokrates. Adaptacja na podstawie sztuki M. Andersona: Barefoot in Athens. Radio Wolna Europa, Monachium 1955 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Wspomnienia o Bożym Narodzeniu. Adaptacja na podstawie utworu D. Thomasa. Radio Wolna Europa, Monachium 1956 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Dialog o świętym Narodzeniu Pańskim. Adaptacja na podstawie staropolskich tekstów z XVII wieku. Radio Wolna Europa, Monachium 1957 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Królewna Śnieżka. Adaptacja na podstawie utworu O. Gallico. Radio Wolna Europa, Monachium 1957 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Święcone u księcia Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła-Sierotki. Adaptacja na podstawie utworu J. Słowackiego. Radio Wolna Europa, Monachium 1957 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Ukrzyżowanie. Adaptacja na podstawie misterium staroangielskiego. Radio Wolna Europa, Monachium 1960 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Dialog o Zmartwychwstaniu Pańskim. Adaptacja na podstawie utworu dramatycznego W. Potockiego. Radio Wolna Europa, Monachium 1960 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Dwunastu podróżnych. Słuchowisko noworoczne na podstawie baśni J.Ch. Andersena. Radio Wolna Europa, Monachium 1960 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Szopka krakowska. Na podstawie autentycznych źródeł. Radio Wolna Europa, Monachium 1977 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).
Zmartwychwstał prawdziwie. Adaptacja na podstawie sztuki R. Horspoola. Radio Wolna Europa, Monachium 1977 (nagranie dostępne w Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie).

Prace edytorskie i redakcyjne

1. Pamiętnik Nadzwyczajnego Walnego Zjazdu Delegatów Związku Artystów Scen Polskich poświęconego sprawom i zagadnieniom artystycznym. Pod red. T. Terleckiego. Warszawa: Związek Artystów Scen Polskich 1936, 268 s.
2. Straty kultury polskiej 1939-1944. Praca zbiorowa pod red. [J. Hulewicza] A. Ordęgi i T. Terleckiego. T. 1-2. Glasgow: Książnica Polska 1945, 570 + 560 s. Wyd. z zasiłku Funduszu Kultury Narodowej. Przedruk zob. poz. .
Tu też szkice biograficzne T. Terleckiego: w t. 1: Stefan Napierski; Stanisław Stanisławski; Stanisława Wysocka, – w t. 2: Wiktor Brumer; Ostap Ortwin.
W przedruku [poz. ] pominięto szkic: Wiktor Brumer.
3. A. Mickiewicz: Słowa do emigracji i słowa do Europy. Wybór publicystyki. Oprac.: T. Terlecki. Londyn: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich 1948, XXVI, 133 s.
4. A. Fredro: Pierwsza lepsza, czyli nauka zbawienna. Komedia w 1 akcie wierszem. Oprac.: T. Terlecki. Por. Świetl.”, Londyn 1949; odbitka Londyn Sekcja Polska YMCA w W[ielkiej] Brytanii oraz Zarząd Główny Stowarzyszenia Polskich Kombatantów 1950, 24 s. + Dod. do tekstu „Pierwszej lepszej”: T. Terlecki: Przed kurtyną; Uwagi reżyserskie; Notatka bibliograficzna, 8 s.
5. O Adamie Mickiewiczu. Opracowania: Z. Nowakowski, T. Terlecki; Wybór poezji i prozy poety; Wiersze o Mickiewiczu. [Londyn:] Wydział Kultury i Oświaty Zarządu Głównego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów [1949], 48 s. Materiały Oświatowe, z. [3].
Tu też artykuł T. Terleckiego: Kim jest Mickiewicz, s. 3-10.
6. Leonardo da Vinci w 500 lecie urodzin. [Książka zbiorowa; red.:] T. Terlecki. [Tunbridge Wells, Kent:] Oficyna Poetów i Malarzy na Emigracji w Anglii 1953, 83 s.
7. Stanisław Stroński. W 50-lecie pracy pisarskiej. [Książka zbiorowa]. Red.: A. Bogusławski, T. Terlecki. Tunbridge Wells, Kent: Oficyna Poetów i Malarzy na Emigracji w Anglii 1954, 112 s.
8. M. Pawlikowska-Jasnorzewska: Ostatnie utwory. Materiał zebrał i ułożył T. Terlecki. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1956, 123 s. Wyd. nast.: [B.m.w.* 1979?]; Warszawa: Most 1993, wyd. 2 tamże 1996.
9. [Trzydziestolecie] XXX lecie „Wiadomości. Materiał zebrał i ułożył T. Terlecki. Londyn: Nakład „Wiadomości”, odbite w Oficynie Poetów i Malarzy 1957, 193, [11] s.
Tu też szkic T. Terleckiego: O „Wiadomościach” bezprzymiotnikowych, s. 47-55.
10. Literatura polska na obczyźnie 1940-1960. Praca zbiorowa wydana staraniem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie pod red. T. Terleckiego. T. 1-2. Londyn: B. Świderski 1964, 1965, 593 + 785 s.
11. H. Naglerowa: Wierność życiu. Powieść. Oprac. i wstępem opatrzył T. Terlecki. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna 1967, 237 s.
12. O Tadeuszu Sułkowskim. Red.: K. Sowiński, T. Terlecki. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1967, 210 s.
13. H. Naglerowa: Tu jest Polska. Sztuka w 4 aktach. Oprac. [i wstęp]: T. Terlecki. Londyn: Gryf 1968, 90 s.
14. M. Pawlikowska-Jasnorzewska: Ostatnie notatniki. Oprac.: T. Terlecki. „Wiadomości”, Londyn 1973 nr 51/52/53 s. 8-9. Wyd. osobne łącznie z: Szkicownik poetycki II. Toruń: Algo 1993, 122 s.
Tu T. Terleckiego: Podzwonne, s. 5-13 oraz Komentarz edytorski do: Ostatnie notatniki, s. 51-57.
15. M. Pawlikowska-Jasnorzewska: Czterolistna koniczyna albo szachownica. Zbiór czterowierszy. Wyd.: T. Terlecki. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1980, 115 s.
Zawiera też faksymile utworów.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1958.

N. Taylor-Terlecka: Kronika życia i twórczości Tymona Terleckiego. Powst. 1999. Maszynopis w Pracowni Dokumentacji Literatury XX w. IBL PAN, Warszawa.

Autor o sobie

T. Terlecki: Z innego brzegu. W: Kraj lat dziecinnych. Londyn 1942.
T. Terlecki: [Wypowiedź w:] Dlaczego nie wracamy. Londyn 1956.
T. Terlecki: Autoreferat o „Literaturze [polskiej na obczyźnie 1940-1960].Kultura”, Paryż 1963 nr 3.

Wywiady

Rozmowa o „Literaturze polskiej na obczyźnie. Rozm. J. Kowalewski. Wiadomości”, Londyn 1964 nr 11.
Profesor niezwyczajny. Rozm. Z. Dec-Skrzyńska. Dziennik Polski”, Detroit 1970 nr z 12/13 VI.
O pierwszej angielskiej monografii Wyspiańskiego. Rozm. J. Kowalewski. Orzeł Biały”, Londyn 1983 nr 1376.

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 3. Warszawa 1964.
Terlecki Tymon. [Hasło w:]: Dictionary of international biography. Vol. 12. Cambridge 1976.
[J. Zieliński] J. Kowalski: Tymon Terlecki. W tegoż: Leksykon polskiej literatury emigracyjnej. Lublin* 1989, wyd. 2 tamże 1990.
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Warszawa 2000 (I. Sławińska).

Ogólne

Książki

Tymon Terlecki. Etos emigranta. Pod red.: J. Kryszaka i M. Mroczkowskiej. Toruń: Pracownia Badań Emigracji Instytutu Literatury Polskiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu 2004, 202 s.

Zawartość

J. Kryszak: Wprowadzenie; A. Siomkajło: Świat – Ojczyzna Tymona Terleckiego – K. Dorosz SJ: Europejskość i polskość. Splot pojęć i ludzi; W. Ligęza: „Ułomna siła zaklinania”. Opowieść o dwóch miastach Tymona Terleckiego; W. Lewandowski: Tymon Terlecki czyta Wierzyńskiego, przedruk w tegoż: Tymon Terlecki. Strofy dla mew i mgieł... Toruń 2005; K. Adamczyk: „Alle Juden raus”... T. Terlecki. głos samotnego chrześcijanina; M. Kozioł: Tymon Terlecki – tajemnica pamięci; V. Wejs-Milewska: Człowiek i etos w humanistycznej refleksji Tymona Terleckiego (w świetle publikacji paryskiej „Kultury”); K. Stachewicz: „Poznanie filozoficzne jest ciągłym poszukiwaniem”. Kilka refleksji na marginesie poszukiwań filozoficznych Tymona Terleckiego; M. Peter: Dzieło i twórca. Personalizm Tymona Terleckiego; D. Heck: Ateoretyczna teoria. Personalizm Tymona Terleckiego. – Świadectwa: Uwielbiał koty. O Tymonie Terleckim z N. Taylor rozmawiają K. Dorosz SJ i R. Moczkodan; „Człowiek renesansowy”. O osobie i dziele Tymona Terleckiego z B. Taborskim rozmawia K. Dorosz SJ; B. Taborski: Spotkania z Tymonem Terleckim.

Artykuły

S. Grabiński: Profil literacki Tymona Terleckiego. Gazeta Artystów 1935 nr 23.
J. Czachowska: W kręgu „Polski Walczącej” (Coëtquidan – Paryż). W: Polskie środowiska twórcze na emigracji we Francji. Wrzesień 1939 – czerwiec 1940. Warszawa 1995.
Z. Grabowski: Weteran prasy emigracyjnej. „Polska Walcząca” i jej redaktor. Orzeł Biały”, Rzym 1945 nr 32.
Z. Broncel: Krytyk polskiego sprzysiężenia. Wiadomości”, Londyn 1954 nr 25.
Z. Kozarynowa: Tymon Terlecki o Tysiącleciu. Wiadomości”, Londyn 1968 nr 9.
J. Bujnowski: O Stanisławie Wyspiańskim. Trzy prace Tymona Terleckiego. Wiadomości”, Londyn 1973 nr 37 [omówienie prac: Stanisław Wyspiański and the poetics of symbolist drama. „The Polish Review”, Nowy Jork 1970 nr 4; The greatness and ill fortune of Stanisław Wyspiański. „Antemurale”, Rzym 1970; Wyspiański in two perspectives. „Antemurale”, Rzym 1971].
Z. Udalska: Teatrologia w Polsce w latach 1918-1939. Warszawa 1977, passim.
M. Danilewicz Zielińska: Szkice o literaturze emigracyjnej. Paryż 1978 i wyd. nast. Wrocław 1992, passim.
K. Grabowski: Tymon „Ateńczyk” i jego „Pani Helena. Gazeta Niedzielna”, Londyn 1979 nr 43, 44.
Z.W. Wałaszewski: Tymon Terlecki teatrolog, profesor i pisarz. Gazeta Niedzielna”, Londyn 1983 nr 46.
K. Kibish: Tymon Terlecki – pisarz emigracyjny. Nowy Dziennik Chicagowski 1986 nr 41.
D. Kostewicz: Należę do Europy jak do Boga. Gazeta Niedzielna.”, Londyn 1986 nr 45.
F. Śmieja: Szukanie równowagi. Związkowiec,” Toronto 1986 nr 2.
[K. Rutkowski] A.J. Rembowski: Tymon Terlecki sub tegmine fagi. Kontakt”, Paryż 1987 nr 5.
T. Nowakowski: Tymoniada. „Nowy Dziennik” dod. Przegląd Polski”, Nowy Jork 1988 nr z 22 IX.
A. Siomkajło: Między słowem a działaniem. (O Tymonie Terleckim). Słowo Ojczyste”, Londyn 1989 nr 3.
I. Sławińska: Na torze prawości. Tygodnik Powszechny 1990 nr 43.
A. Pomian: Powrót z obczyzny. Rzecz o Tymonie Terleckim. Ethos 1991 nr 1/2.
J. Degler: Tymona Terleckiego „jedność w wielorakości. Odra 1992 nr 2/3, przedruk w: T. Terlecki: Spotkanie ze swoimi. Wrocław 1999.
E. Kalemba-Kasprzak: Tymon Terlecki krytyk teatralny. W: Krytycy teatralni XX wieku. Wrocław 1992.
M. Pytasz: Taki wieszcz, jaki słuchacz. W tegoż: Znajomym gościńcem. Katowice 1993.
A. Kuligowska-Korzeniewska: Tymon Terlecki o teatrologii. Dialog 1995 nr 8.
M. Danilewicz Zielińska: 90-lecie urodzin Tymona Terleckiego. Kultura”, Paryż 1995 nr 10.
I. Sławińska: Wkład Antoniny i Tymona Terleckich w prezentację Wyspiańskiego na Zachodzie. W: Stanisław Wyspiański – studium artysty. Kraków 1996.
Polska Walcząca” i pierwszy obóz Wojska Polskiego w Coëtquidan. Ze wspomnień Tymona Terleckiego i innych oprac. i przygotowała do druku N. Taylor. Kresy 1997 nr 3.
A.J. Dąbrowski: Daj nam trochę złota, Tymonie. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski 2000 nr z 18 VIII.
K. Dybciak: Szukanie równowagi. Życie 2000 nr 245.
J.R. Kowalczyk: Życiorys wpisany w teatr. Rzeczpospolita 2000 nr 203.
A. Kuligowska-Korzeniewska: Tymon Terlecki. (1905-2000); A. Pomian: Wspomnienie. „Nowy Dziennikdod. Przegląd Polski”, Nowy Jork 2000 nr z 24 XI.
R. Pawłowski: Posłaniec. Gazeta Wyborcza 2000 nr z 8 XI.
R. Taborski: Tymon Terlecki. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza 2000 wyd. 2001.
Archiwum Emigracji2001 z. 4 [tu m.in.: N. Taylor: „Polska Walcząca” i pierwszy obóz WP [Wojska Polskiego] w Coetquidan.; N. Taylor: Głos diabelskego adwokata ( w sprawie literatury na emigracji); A. Pomian: Tymon Terlecki. Wspomnienie; R. Nowotarska: O Profesorze, (czyli coś w rodzaju post scriptum); R. Nowotarska: Nad książkami Tymona Terleckiego; R. Nowotarska, A. Azariew: Goodbye Mr Chips; R. Moczkodan: Historia jednej recenzji – przyczynek do losów „Literatury polskiej na obczyźnie 1940-1960”].
A. Kuligowska-Korzeniewska: Śmierć niezłomnego londyńczyka. Tygiel Kultury 2001 nr 1/3.
A.M. Rychlińska: Tymon Terlecki. Gazeta Wyborcza 2001 nr z 18 XII.
N. Taylor: Polska Walcząca. W: Dziennikarze polscy na emigracji. Opole 2001.
K. Muszkowski: Tymon Terlecki 1905-2000. W tegoż: Parasol angielski. Lublin 2002.
W. Lewandowski: Tymon Londyńczyk. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski2003 nr z 31 X [skrócona wersja wystąpienia na spotkaniu w Polskim PEN-Clubie w Warszawie 26 IX 2003].
N. Taylor-Terlecka: Broszura dla Kazia, czyli katechizm dla Polonii amerykańskiej. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski 2003 nr z 6 VI.
K. Dybciak: Emigracja naszego czasu. O kulturze i polityce nietylko emigracyjnej. Arkana 2004 nr 3.
R. Taborski: Tymon Terlecki – człowiek teatru. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza 2004.
M. Kusiba: T. Terlecki. Arcyosoba. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski 2005 nr z 2 XII.
W. Lewan: Tymon Terlecki w zwierciadle czasu. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski 2005 nr z 12 VIII.
N. Taylor-Terlecka: Tymon Terlecki. Emigrant – etos i rzeczywistość. W: Pisarz na emigracji. Warszawa [2005].
A. Bobkowski: Listy do Tymona Terleckiego 1956-1961. Oprac. i posłowiem opatrzyła N. Taylor-Terlecka. Warszawa: Biblioteka „Więzi2006, 251 s. [zawartość: esej Tymona Terleckiego: Andrzej Bobkowski („Wiadomości,” Londyn 1962 nr 32-33); Korespondencja Andrzeja Bobkowski: (13 listów). – Aneks: Korespondencja Barbary Bobkowskiej oraz Toli i Tymona Terleckich (21 listów)].
J. Święch: O moralny standard emigracji. W tegoż: Nowoczesność. Warszawa 2006.
M. Stępień: Emigracja naszego czasu. O Tymonie Terleckim. W tegoż: Wśród emigrantów. Kraków 2007.

Rodowód poetycki Ryszarda Berwińskiego

K. Czachowski. „Pion1937 nr 27, przedruk w tegoż: Pod piórem. Kraków 1947.
W. Kubacki: Monografia Berwińskiego. Wiadomości Literackie 1937 nr 42.
H. Michalski. „Kultura1937 nr 50.
M. Tyrowicz. „Przegląd Powszechny1937 t. 216.

Funkcja społeczna teatru

Z. Leśnodorski. „Życie Literackie1938 nr 5.
J. Kuroczycki. „Pion1939 nr 10.

Paryż

A. Drwęska: Pochwała Paryża. Wiadomości”, Londyn 1952 nr 38.
H. Naglerowa: Paryż” Tymona Terleckiego. Ostatnie Wiadomości”, Mannheim 1952 nr 44.
Z.L. Zaleski: Paryż” Tymona Terleckiego. Orzeł Biały”, Londyn 1952 nr 48.

Krytyka personalistyczna

• [S. Baliński] stan. bal.: Nowy humanizm. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1959 nr 3 [dot. też: Egzystencjalizm chrześcijański].
Z. Najder: Recepty i logika. Twórczość 1957 nr 10/11.
M.J. Flack. „Books Abroad”, Oklahoma 1958 nr 2.
J. Ostrowski: Traktat o krytyce. Orzeł Biały”, Londyn 1958 nr 8.
A. Rogalski: Krytyka personalistyczna. Kierunki 1958 nr 36.
K. Dybciak: Personalistyczna krytyka literacka. Teoria i opis nurtu z lat trzydziestych. Wrocław 1981 [m.in. o pracach T. Terleckiego: Krytyka personalistyczna; Egzystencjalizm chrześcijański].
D. Ulicka: Na scenie kultury. Nowe Książki 1988 nr 11 [dot. też: Egzystencjalizm chrześcijański].
J. Prokop: Literatura i spotkanie. Więź 1989 nr 5 [dot. też: Egzystencjalizm chrześcijański].

Egzystencjalizm chrześcijański

A. Rogalski. „Kierunki1958 nr 43.
• [S. Baliński] stan. bal.: Nowy humanizm. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1959 nr 3 [dot. też: Krytyka personalistyczna].
K. Dybciak: Personalistyczna krytyka literacka. Teoria i opis nurtu z lat trzydziestych. Wrocław 1981 [m.in. o pracach T. Terleckiego: Krytyka personalistyczna; Egzystencjalizm chrześcijański].
D. Ulicka: Na scenie kultury. Nowe Książki 1988 nr 11 [dot. też: Krytyka personalistyczna].
J. Prokop: Literatura i spotkanie. Więź 1989 nr 5 [dot. też: Krytyka personalistyczna].

Ludzie, książki i kulisy

Z. Kozarynowa: Magia książki i sceny. Wiadomości”, Londyn 1960 nr 29.
[J. Stempowski] P. Hostowiec. „Kultura”, Paryż 1960 nr 10.

Pani Helena

M. Czapska. „Kultura”, Paryż 1962 nr 10.
S. Kossowska: Bukiet z Paradyzu. Wiadomości”, Londyn 1962 nr 42.
J. Żurawicka. „Problemy Polonii Zagranicznejt. 3: 1962/1963.
J. Pini-Suchodolska: Dwie powieści o Helenie Modrzejewskiej. Teatr 1963 nr 6 [dot. też: A. Gronowicz: Modjeska, her life and loves].
J. Szczublewski: O Modrzejewskiej. Najnowsze badania. Pamiętnik Teatralny 1964 z. 3.
B. Taborski. „Kontynenty – Nowy Merkuriusz”, Londyn 1964 nr 63.
M.M. Coleman: A Polish play for Modjeska. „Polish American Historical Association”, Orchard Lake (MI) 1965 nr 1.
M.M. Coleman: Nadjezda. The Polish Review”, Nowy Jork 1965 nr 3.
Z. Bieńkowski: Dygresje: Tymon i Helena. Nowe Książki 1992 nr 7/8.

Stanisław Wyspiański. Próba nowego spojrzenia

N. Taylor: O wyzwoleniu wyobraźni, czyli o Stanisławie Wyspiańskim. Gazeta Niedzielna”, Londyn 1983 nr 46.
W. Weintraub. „Tydzień Polski1983 nr 50.
T. Halikowska. „Irish Slavonic Studies”, Belfast 1984 nr 5.
I. Sławińska. „Pamiętnik Teatralny1984 nr 1/2.
N. Taylor. „Scottish Slavonic Review”, Edynburg 1984 nr 3.
J. Baer. „The Polish Review”, Nowy Jork 1985 nr 4.
D. Pirie. „The Slavonic and East European Review”, Londyn 1985 t. 64.
M. Prussak: Wyspiański dla Amerykanów. Dialog 1985 nr 1.

Rzeczy teatralne

Z. Greń: Pochwały Tymona Terleckiego. Życie Literackie 1985 nr 42.
[J. Kłossowicz] (J.K.): Rzecz teatralna. Literatura 1985 nr 5.
J. Koprowski: Teatr Tymona Terleckiego. Kierunki 1985 nr 13.
J. Majcherek: Rzeczy teatralne Tymona Terleckiego. Teatr 1985 nr 19.
W. Natanson: Nowe spojrzenie. Nowe Książki 1985 nr 5.
J. Sieradzki: Tymon Terlecki i my. Dialog 1985 nr 8.
E. Radecka: Tymon Terlecki – człowiek teatru. Miesięcznik Literacki 1986 nr 6.
J. Sieradzki. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski 1986 nr z 9 I.
J. Zieliński: Tymona Terleckiego sztuka eseju. Dialog 1986 nr 9.

Szukanie równowagi

H. Heinsdorf: Znakomity polski eseista. Tydzień Polski”, Londyn 1985 nr 51.
A. Pomian. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski 1985 nr z 14 XI.
A. Witek: Szukanie równowagi. Gazeta Niedzielna”, Londyn 1985 nr 45.
J. Jurkszus-Tomaszewska: Świat myśli i idei. Orzeł Biały”, Londyn 1986 nr 45.
W. Duszka. „Tygodnik Powszechny1987 nr 7.
J. Dąbała. „Przegląd Powszechny1988 nr 3.
J. Katz-Hewetson. „Kultura”, Paryż 1988 nr 10.
Z. Kozarynowa. „Tydzień Polski”, Londyn 1988 nr 32.
J. Lerski. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski 1988 nr z 7 VII.
M. Paszkiewicz: Świadek namysłu. Gazeta Niedzielna”, Londyn 1988 nr 34.
A. Pomian. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1988 nr 176.

Opowieść o dwóch miastach

S. Kossowska. „Tydzień Polski”, Londyn 1987 nr 47.
F. Mantel: Londyn – Paryż. Gazeta Niedzielna”, Londyn 1987 nr 46.
A. Pomian. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. Przegląd Polski”, Nowy Jork 1988 nr z 28 I.

Spotkania ze swoimi

J. Chłap-Nowakowa: Spotkania Tymona Terleckiego. Arcana 1999 nr 6.
J. Jastrzębski: Sztafeta pamięci. Odra 2000 nr 5.
I. Sławińska: Wśród bliskich i znajomych. Akcent 2000 nr 1/2.
A. Zawada: Galeria bliskich. Nowe Książki 2000 nr 1.

Literatura polska na obczyźnie 1940-1960

Cz. Bednarczyk, Z. Grabowski: Dwugłos. Kontynenty – Nowy Merkuriusz”, Londyn 1964 nr 69.
B. Czaykowski: Piśmiennictwo polskie na obczyźnie. Kultura”, Paryż 1964 nr 11.
J. Ostrowski: Literatura przez mikroskop. Orzeł Biały”, Londyn 1964 nr 27/28.
[J. Stempowski] P. Hostowiec: Literatura polska na obczyźnie 1940-1960. Refleksje czytelnika. Wiadomości”, Londyn 1967 nr 41.