TATARKIEWICZ Anna

Urodzona 18 marca 1921 we Lwowie; córka Mikołaja Jakubiszyna, rolnika, i Jadwigi z Romanowskich. Wczesne dzieciństwo spędziła w majątku rodziny matki Olchowa pod Zaleszczykami, administrowanym przez ojca. Od 1936 uczęszczała do Gimnazjum i Liceum ss. Sacré-Coeur we Lwowie; w 1939 zdała maturę. Po wybuchu II wojny światowej nadal przebywała we Lwowie, zajętym przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich; w 1939-41 studiowała filologię romańską na Państwowym Uniwersytecie Ukraińskim im. I. Franki. W czasie okupacji niemieckiej przebywała w 1942-44 we wsi Malinówka pod Sokalem. Po wkroczeniu wojsk radzieckich wiosną 1944 została zmobilizowana i skierowana do pracy w redakcji gazety 1. Armii Wojska Polskiego „Głos Żołnierza” (wyd. do czerwca 1944), a następnie do wydawanego przez Główny Zarząd Polityczno-Wychowawczy Wojska Polskiego pisma „Polska Zbrojna” (wyd. od stycznia 1945 w Lublinie). Od lutego 1945 przebywała wraz z redakcją tego dziennika w Łodzi, a od 1946 w Warszawie. Debiutowała w 1945 felietonem pt. Targowa zmartwychwstała, opublikowanym na łamach „Życia Warszawy” (nr 24; podpisana A.J.). W tymże roku zamieściła w „Polsce Zbrojnej” pierwszy przekład pt. Wspomnienia Francuza – więźnia Majdanka T.J. Faure'a (nr 31; podpisana A.J.), wiersz pt. Nad Nissą (nr 143) i opowiadanie pt. Powrót do zdrowia (nr 170). W piśmie tym ogłaszała następnie liczne artykuły, wiersze, opowiadania, felietony, recenzje teatralne, tłumaczenia z języka francuskiego i rosyjskiego (podpisywane także: A.J., aj, aj., (aj), (an)). Równocześnie studiowała romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1946 przebywała na trzymiesięcznym stypendium we Francji. W 1948 uzyskała magisterium. W 1948-50 pełniła funkcję kierownika działu kulturalnego „Polski Zbrojnej”; w redakcji tego dziennika pracowała do 1951 (także po zmianie tytułu na „Żołnierz Wolności”; tu też publikowała artykuły, recenzje filmowe i przekłady). Została członkiem Związku Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polskiej, następnie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (w 1950-51 członek zarządu klubu recenzentów teatralnych i filmowych). Artykuły, tłumaczenia i recenzje drukowała też w „Kulturze i Życiu” (1949-50, 1956-58; podpisywane także: A.J., (aj), (an)) i „Nowej Kulturze” (1950-62). W 1951 wyszła za mąż za Krzysztofa Tatarkiewicza, matematyka, i przeniosła się do Lublina. Zajęła się głównie pracą przekładową. Współpracowała z tygodnikiem „Kamena” (tu w 1953, 1955-65 liczne artykuły i recenzje teatralne podpisywane także: A.J.–T., A.T., (aj.), Ama, An). Od 1953 należała do Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). Recenzje książkowe publikowała także na łamach „Kwartalnika Neofilologicznego” (1957-62, 1968; także podpisywane A.T.). W 1961 otrzymała nagrodę MRN w Lublinie. W 1962 powróciła na stałe do Warszawy. Rozpoczęła, jako krytyk literacki, teatralny i filmowy, współpracę z czasopismami: „Film” (1964-85, z przerwami), „Polityka” (od 1964, także podpisywane: A.T., A. Tat.), „Współczesność” (1965-70, artykuły i przekłady), „Życie Literackie” (1965-69, 1977-80, artykuły i przekłady), „Więź” (1966-76, artykuły i recenzje), „Kino” (1969-70, 1972, 1974, 1983, 1988-89), „Kultura” (1969, 1972-81), „Tygodnik Kulturalny” (1970-74; w 1973-74 cykl pt. Zaproszenie do kina), „Tygodnik Powszechny” (1970-93, z przerwami, artykuły i recenzje filmowe). W 1969-2002 należała do zespołu redakcyjnego tygodnika „Forum”, z którym kontynuowała współpracę do jesieni 2004. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1956) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000). Zmarła 11 sierpnia 2019 w Warszawie.