BIO
Urodzony 15 grudnia 1883 we Lwowie; syn Władysława Albina Szyjkowskiego, drukarza, i Zofii z domu Kieres-Ankwicz. Uczęszczał do Gimnazjum V we Lwowie, w 1902 zdał maturę. Następnie studiował polonistykę na uniwersytetach w Genewie i we Lwowie. Ożenił się z Kitty Stepan. Pierwszą rozprawę naukową pt. Słowacki a Calderon ogłosił w 1905 w „Bibliotece Warszawskiej” (t. 3 z. 1). W 1906 uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Lwowskim oraz nominację na zastępcę nauczyciela i przez rok pracował w Gimnazjum IV we Lwowie. Od 1907 praktykował w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie, w 1911-23 był tam bibliotekarzem, a następnie kustoszem. Równocześnie kontynuował pracę naukową; w 1914 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy Myśl Jana Jakuba Rousseau w Polsce XVIII wieku i po otrzymaniu stanowiska docenta rozpoczął w 1915/16 wykłady. Rozwijał też twórczość krytyczną; współpracował z pismem „Świat Słowiański” (1907-08), z „Biblioteką Warszawską” (1910-14) oraz „Przeglądem Powszechnym” (1913-14; rozprawy i recenzje, także w działach: Zapiski bibliograficzne, Z piśmiennictwa polskiego, pod kryptonimami: Dr M.Sz., M.Sz.). W 1917-29 był stałym współpracownikiem „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, w którym w 1917-23 publikował (też pod pseudonimami: Emski, Walerian Emski, M.Sz.) liczne artykuły, korespondencje, recenzje teatralne oraz felietony pt. Notatki literackie i Z dnia. W 1919 redagował dwutygodnik „Maski”, tu też publikował liczne recenzje teatralne i literackie. W tymże roku otrzymał tytuł profesora oraz został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk (PAU). Należał w 1919 do założycieli krakowskiego teatru komediowego Bagatela; do 1923 był jego doradcą literackim, prowadził też szkołę dramatyczną przy tym teatrze oraz kursy literackie przy Instytucie Muzycznym w Krakowie. Był prezesem Oddziału Krakowskiego Związku Zawodowego Literatów Polskich. W 1923 wyjechał do Pragi, gdzie objął katedrę języka i literatury polskiej na Uniwersytecie Karola jako profesor zwyczajny i kierownik działu polonistycznego seminarium filologii słowiańskiej. Współpracował, jako członek zespołów redakcyjnych i autor rozpraw, artykułów i recenzji, z prasą naukową i codzienną w Pradze, m.in. z czasopismami „Slavia” (stale w 1925-32, 1936-38; tu recenzje w działach Polonica, Kritiký a referatý), „Prager Presse” (1926-31), „Slavische Rundschau” (1929-30, 1933, 1935-38; tu liczne artykuły i recenzje w dziale Literatur). Zamieszczał korespondencje w prasie polskiej, m.in. w „Słowie Polskim” (1924-25; tu Listy z Pragi), „Ilustrowanym Kurierze Codziennym” (1926-29), „Kurierze Warszawskim” (też pod pseudonimem Argus w 1927-28 i pod kryptonimem M.Sz. w 1928-38; rubryka Listy z Pragi 1926-38), pisał także stale w „Kurierze Literacko-Naukowym” (1927-30). Od 1930 redagował serię „Słowianie” w wydawnictwie F. Hoesicka. Był członkiem czeskich instytucji i towarzystw naukowych: Kralovské České Společnosti Nauk, Slovanský Ústav z siedzibą w Pradze. Współpracował z wieloma organizacjami społecznymi, m.in. Syndykatem Pisarzy Czeskich, Towarzystwem Przyjaciół Polski, Towarzystwem Czesko-Polskim, Klubem Czeskim w Pradze. W czasie II wojny światowej pozostał w Pradze, tu też mieszkał stale po wojnie. Od 1947 był członkiem zwyczajnym zamiejscowym PAU, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Publikował w pismach wydawanych w Polsce, m.in. w „Odrze” (1945-46), „Dzienniku Polskim” (1946) i jego dodatku „Od A do Z” (1946-47; tu m.in. felietony w cyklu Z księgi «Fasti»), „Przeglądzie Zachodnim” (1948-52), „Życiu i Myśli” (1950) a także w pismach czeskich „Slavia” (Praga, 1947/48), „Slovesná věda” (Praga, 1947-48). Zmarł 21 września 1952 w Pradze.
Twórczość
1. „Génie du Christianisme” a prądy umysłowe w Polsce porozbiorowej. „Przewodnik Naukowy i Literacki” 1907 nr 2-12. Wyd. osobne Lwów: Gubrynowicz i Schmidt 1908, 222 s.
2. Modelka. (Erotyk). „Nasz Kraj” 1907 nr 11, 12, 14, 15. Wyd. osobne Lwów: Gubrynowicz i Schmidt 1907, 43 s.
3. O pisarzu ludowym Władysławie L. Anczycu w dwudziestą piątą rocznicę śmierci opowiedział Marian Szyjkowski. „Poradnik Teatrów i Chórów Włościańskich” 1908 s. 54-60, 107-114. Wyd. osobne Lwów: Związek Teatrów i Chórów Włościańskich 1908, 16 s.
4. Władysław Ludwik Anczyc. Życie i pisma. T. 1. Monografia. Kraków: Nakład rodziny 1908, 378 s.
5. Myśl Jana Jakuba Rousseau w Polsce XVIII wieku. Kraków: Akademia Umiejętności 1913, 270 s.
6. Ossyan w Polsce na tle genezy romantycznego ruchu. „Rozprawy Akademii Umiejętności. Wydział Filologii” Seria III 1913 t. 7 s. 1-174; odbitka [Kraków 1913].
7. Schiller w Polsce. Studium historyczno-porównawcze. Kraków: Akademii Umiejętności 1915, 318 s.
8. Gessneryzm w poezji polskiej. „Rozprawy Akademii Umiejętności. Wydział Filologii” Seria III 1916 t. 8 s. 139-260; odbitka Kraków [1916].
9. Dzieje polskiego upiora przed wystąpieniem Mickiewicza. „Rozprawy Akademii Umiejętności. Wydział Filologii” Seria III 1917 t. 10 s. 339-406; odbitka Kraków 1917.
10. Zarys rozwoju piśmiennictwa polskiego. Poznań: Ostoja 1918, 245 s.
11. Legendy o wojnie. Warszawa: Gebethner i Wolff [1919], 49 s. Wyd. 2 Warszawa: Nakład Przezorności i Pomocy Warszawskich Pomocników Księgarzy [ok. 1920].
Zawartość
12. Dzieje nowożytnej tragedii polskiej. Kraków: Akademia Umiejętności 1920-1923.
[1]. Typ pseudoklasyczny 1661-1831. 1920, 421 s.
[2]. Typ szekspirowski. 1923, 343 s.
13. Dzieje komedii polskiej w zarysie. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1921, 126 s.
14. Adam Mickiewicz, budowniczy prawdziwej Polski. Lwów: H. Altenberg 1922, 176 s.
15. Lot miłości. [Proza poetycka]. Warszawa: J. Czarnecki 1922, 32 s.
16. Współczesna literatura polska z wypisami. (1863-1923). Poznań: Spółka Pedagogiczna 1923, 623 s.
17. Zarys dziejów Krakowa z planem miasta. Kraków: [b.w.] [1925], 32 s.
18. Literatura współczesna. Pozytywizm – Młoda Polska. Dla użytku szkół średnich. [Podręcznik]. Poznań: Spółka Pedagogiczna 1930, 361 s.
19. Cham. Scenariusz filmowy wg powieści E. Orzeszkowej. Ekranizacja 1931.
20. Polská účast v českém národním obrozeni. Praha: Práce Slovanského Ústavu 1931-1945.
[T.] 1. 1931, 508 s.
[T.] 2. [Przeł.] V. Kredba. 1935, 679 s.
[T.] 3. Romantismus. [Przeł.] J. Bečka. 1945, 289 s.
21. Polski udział w czeskim odrodzeniu. (Próba rekapitulacji). Poznań: Towarzystwo Polsko-Czechosłowackie 1935, 632 s. Por. poz. ↑ [t. 1].
22. Dramat w Polsce. W: Dzieje literatury pięknej w Polsce. Cz. 2. Wyd. 2. Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1936 s. 282-495.
23. Polskie peregrynacje do Pragi i Karlowych Warów. Od Augusta Mocnego do Adama Mickiewicza. [Warszawa:] Biblioteka Polska 1936, 331 s.
Zawartość
24. Polski romantyzm w czeskim życiu duchowym. [Szkice]. Poznań: Instytut Zachodni 1947, 492 s.
Zawartość
25. Czeskie odrodzenie w XIX wieku. [Warszawa:] Czytelnik 1948, 89 s.
26. Karol Hynek Macha, twórca czeskiego romantyzmu. [Warszawa:] Czytelnik 1948, 51 s.
