SZMIDT Andrzej

Urodzony 1 października 1933 w Lyonie we Francji; syn Mieczysława Schmidta (wówczas radcy prawnego tamtejszego konsulatu polskiego) i Janiny Kleczeńskiej, prawników. W 1935 przyjechał wraz z rodzicami do Polski i zamieszkał w Warszawie; tu też przebywał nadal w czasie okupacji niemieckiej. Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał m.in. w Kozienicach, gdzie matka pracowała jako sędzia. Uczęszczał tam do liceum ogólnokształcącego; w 1951 zdał maturę. Następnie studiował polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W tym czasie rozpoczął twórczość poetycką. Debiutował w 1954 wierszem pt. Nad drogą opublikowanym w dodatku literackim „Słowa Powszechnego” pt. „W młodych oczach” (nr 9). W 1956, po uzyskaniu magisterium, wyjechał do Wrocławia, gdzie został redaktorem działu kulturalnego „Wrocławskiego Tygodnika Katolików”; publikował tu też wiersze, reportaże i recenzje literackie. Wkrótce zrezygnował z tego zajęcia i przeniósł się do Warszawy. Po krótkim okresie pracy w wypożyczalni Biblioteki Publicznej podjął współpracę z tygodnikiem „Za i przeciw” (tu też w 1957 felieton podpisany Brzuchatek). W 1957-58 pracował w Instytucie Książki i Czytelnictwa przy Bibliotece Narodowej oraz był zatrudniony przy redagowaniu Katalogu prasy polskiej w Biurze Wydawniczo-Propagandowym „Ruch”. W 1959 przeszedł do zespołu dwutygodnika „Współczesność”; w piśmie tym publikował do 1964 wiersze, artykuły i recenzje. W 1960-62 był nadto korektorem w Wydawnictwie Prawniczym. W 1962-63 prowadził stały felieton o książkach w gazecie „Gromada – Rolnik Polski”. W 1963 nawiązał stałą współpracę z miesięcznikiem „Więź” (tu wiersze oraz sporadycznie artykuły i recenzje); w 1981 został redaktorem działu poetyckiego, a w 1992 członkiem zespołu redakcyjnego. Od 1971 należał do Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). Ogłaszał utwory poetyckie także w „Kulturze” (1964-67, 1970-81, z przerwami), „Twórczości” (1970-71, 1978-84, z przerwami), „Literaturze” (1977-81), „Tygodniku Kulturalnym” (1978-81), a pod pseudonimem Michał Szary w wydawanych poza cenzurą pismach „Wezwanie” (1982, 1989) i „Wybór” (1985). W 1988 za twórczość poetycką, ze szczególnym uwzględnieniem tomu Wyrok nieprawomocny, otrzymał nagrodę literacką im. B. Sadowskiej, a w 1992 za całokształt poetyckiego dorobku, ze szczególnym uwzględnieniem tomu Skrzypeczki, nagrodę Czesława Miłosza. W 1989 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Polskiego PEN Clubu. W następnych latach wiersze publikował m.in. w „Kresach” (1994, 1997), „Sycynie” (1995, 1997, 1998) oraz nadal w „Więzi”. Zmarł 18 grudnia 2006 w Warszawie.