BIO
Urodzona 11 lutego 1916 we wsi Przygłów pod Sulejowem; córka Antoniego Szmaglewskiego, pisarza gminnego, i Pelagii z Bystrońskich. Do 1930 mieszkała we wsi Woźniki pod Piotrkowem Trybunalskim, a następnie w Piotrkowie, gdzie uczęszczała do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego. Po śmierci obojga rodziców wychowywała się w rodzinie nauczycielki języka polskiego z tej szkoły, Aleksandry Matusiakowej. W 1933 otrzymała II nagrodę za opowiadanie nadesłane na konkurs „Kuźni Młodych” pt. Nasz pan woźny. W 1936 zdała maturę i od 1937 studiowała pedagogikę w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Współpracowała też z działem audycji dziecięcych Polskiego Radia. W 1937/38 odbywała praktykę w miesięczniku „Dom. Osiedle. Mieszkanie”. W 1939 ukończyła dwuletnie Studium Społeczno-Oświatowe Wolnej Wszechnicy Polskiej. Po wybuchu II wojny światowej pracowała ochotniczo jako pielęgniarka w szpitalu wojskowym w Piotrkowie Trybunalskim. W okresie okupacji niemieckiej przebywała nadal w Piotrkowie, gdzie uczestniczyła w pracy konspiracyjnej. W 1941/42 kierowała kursem dla młodzieży organizowanym przez „Społem”, prowadzonym w miejscowej Szkole Handlowej. W lipcu 1942 została aresztowana przez gestapo i po paromiesięcznym pobycie w więzieniu w Piotrkowie i Częstochowie została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Birkenau (Oświęcim-Brzezinka), myślała już wówczas o opisaniu swoich przeżyć i obserwacji. W styczniu 1945 w czasie ewakuacji obozu uciekła z transportu. Przebywała pewien czas w Krakowie, a potem zamieszkała w Łodzi, gdzie wkrótce ukończyła pracę nad tomem Dymy nad Birkenau. Równocześnie wznowiła studia z zakresu nauk społecznych na Uniwersytecie Łódzkim, które przez kilka miesięcy kontynuowała na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, po czym od wiosny 1946 do 1947 znowu w Łodzi. Została zaproszona do współpracy z Główną Komisją Badania Zbrodni Niemieckich. W 1946 występowała jako świadek oskarżenia w procesie zbrodniarzy wojennych w Norymberdze. W tymże roku wyszła za mąż za Witolda Wiśniewskiego, architekta. Współpracowała z rozgłośnią Polskiego Radia w Łodzi i z tamtejszą Wytwórnią Filmów Oświatowych. Została członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związku Literatów Polskich); była przewodniczącą Sekcji Prozy i okresowo przewodniczącą Oddziału Łódzkiego i członkiem Zarządu Głównego Związku. Prozę i recenzje publikowała m.in. w „Nowej Kulturze” (1952-61). Po podróży do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w 1952 ogłaszała w 1953 reportaże w prasie. W następnych latach publikowała powieści i opowiadania. W 1957 zamieszkała w Warszawie. Od 1958 należała do Polskiego PEN Clubu. Działała w Radzie Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa oraz w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1953), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1960) i Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1978). Zmarła 7 lipca 1992 w Warszawie.
Twórczość
1. Dymy nad Birkenau. [Warszawa:] Czytelnik 1945, 302 s. Wyd. nast.: wyd. 2-16 tamże 1946-1984; wyd. 17 (Utwory wybrane). Warszawa: Książka i Wiedza 1989, tamże wyd. 18 1994.
Przekłady
angielski
bułgarski
czeski
mongolski
niderlandzki
rosyjski
serbsko-chorwacki
ukraiński
2. Budujemy naszej Łodzi nowy dom. [Reportaż]. [Warszawa:] Czytelnik 1952, 31 s.
3. Łączy nas gniew. Warszawa: Wydawnictwo Polonia 1955, 33 s.
Przekłady
angielski
francuski
niemiecki
rosyjski
włoski
4. Prosta droga Łukasza. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1955, 615 s. Wyd. 2 tamże 1956.
5. Chleb i nadzieja. Opowiadania. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1958, 185 s. Wyd. 2 rozszerzone tamże 1960, 259 s.
Zawartość
Przekłady
ukraiński
6. Czarne Stopy. [Powieść młodzieżowa]. Katowice: Śląsk 1960, 256 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1962, wyd. 3 1964, wyd. 4 1965, wyd. 5 1967, 1970, wyd. 8 [!] 1972, wyd. 9 1974, wyd. 10 1974, wyd. 10 [!] 1977, wyd. 11 [1981], wyd. 12 [1984]; wyd. 14 Warszawa: Książka i Wiedza 1994, tamże: wyd. 15 1995, 1996, 1997, 1999, 2000; Warszawa: Świat Książki 2000; Warszawa: Książka i Wiedza 2001, tamże: 2002, 2003, 2004, 2005, 2006. Por. poz. ↑.
Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Czarne Stopy; Nowy ślad Czarnych Stóp. Warszawa: Książka i Wiedza 1989, 410 s. Wyd. nast. tamże (Utwory wybrane). Warszawa: Książka i Wiedza 1989.
7. Miłość i wyobraźnia. Komedia w 3 aktach. Wystawienie: Toruń, Teatr Ziemi Pomorskiej 1960.
8. Zapowiada się piękny dzień. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1960, 333 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1961, wyd. 3 1964, wyd. 4 1969, wyd. 5 1973, wyd. 6 1979, wyd. 7 poprawione 1988.
Przekłady
niderlandzki
9. Puste miejsce przy stole. [Opowiadanie]. Warszawa: Czytelnik 1963, 105 s. Przedruk zob. poz. ↑.
10. Krzyk wiatru. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1965, 188 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1967, wyd. 3 1970.
Przekłady
niderlandzki
11. Odcienie miłości. [Opowiadania]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1969, 222 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1971, wyd. 3 1973, wyd. 4 1978, wyd. 5 1985.
Zawartość
12. Niewinni w Norymberdze. [Powieść]. Warszawa: Książka i Wiedza 1972, 461 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1976, wyd. 3 1980, wyd. 4 1984, wyd. 5 1989.
Nagrody
Przekłady
niderlandzki
rosyjski
słowacki
13. Nowy ślad Czarnych Stóp. [Powieść]. Katowice: Śląsk 1973, 316 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1978, wyd. 3 [1985]; Warszawa: Książka i Wiedza 1994. Wyd. łącznie z Czarne Stopy zob. poz. ↑.
Nagrody
14. Wilcza jagoda. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1977, 191 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1978, wyd. 3 1988.
15. Biała róża. [Wspomnienia]. Warszawa: Książka i Wiedza 1983, 228 s.
Nagrody
Przekłady
ukraiński
16. Dwoje smutnych ludzi. [Opowiadania]. Warszawa: Czytelnik 1986, 214 s.
Zawartość
17. Czarne Stopy. Scenariusz filmowy. [Współautor:] W. Podgórski. Ekranizacja 1987. Por. poz. ↑.
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1953.