Szklarski Alfred

BIO

Urodzony 21 stycznia 1912 w Chicago; syn emigranta politycznego, działacza Polskiej Partii Socjalistycznej i dziennikarza Andrzeja Szklarskiego, i Marii z domu Karkosik. Uczęszczał do szkoły w Chicago. W 1922 przebywał w Polsce przez kilka miesięcy, a w 1928 przyjechał do kraju na stałe. Uczył się w Gimnazjum im. J. Długosza we Włocławku. W 1930/31 uczestniczył w rocznym kursie przygotowującym do nauki w Szkole Nauk Politycznych (SNP) w Warszawie, a następnie studiował na Wydziale Politycznym (Konsularno-Dyplomatycznym) tej szkoły; dyplom otrzymał jesienią 1938. W 1939 ożenił się z Krystyną Murawską, wówczas studentką SNP. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał nadal w Warszawie. W grudniu 1939 podjął, trwającą do końca 1944, współpracę z jawną prasą polskojęzyczną, wydawaną przez Niemców (publikował pod pseudonimami: A.M.; A. Mur.; A. Murawski; Alfred Murawski; Mur.; Roman Szklarski). Debiutował opowiadaniem pt. Wróżba, ogłoszonym na łamach „Nowego Kuriera Warszawskiego” (1939 nr 62; podpisany: Alfred Murawski). Był pracownikiem redakcji miesięcznika „Fala” (1940-43) i tygodnika „7 Dni” (1940-44). Powieści w odcinkach, opowiadania, felietony i reportaże publikował w wymienionych pismach, a także w: „Co miesiąc powieść” (1941-42), „Gońcu Krakowskim” (1940; podpisany tu m.in.: Roman Szklarski) i „Ilustrowanym Kurierze Polskim” (1943-44). Za tę działalność został przez władze Polski podziemnej napiętnowany w 1942 karą infamii (informacja: „Biuletyn Informacyjny” 1942 nr 18). W czasie powstania warszawskiego zgłosił się jako strzelec ochotnik do Batalionu Armii Krajowej „Piorun”. Po upadku powstania przebywał krótko w obozie przejściowym w Pruszkowie, następnie w Starachowicach i wraz z odszukaną rodziną od października 1944 w Krakowie. W grudniu tego roku zamieścił w „Nowym Kurierze Warszawskim” cykl reportaży pt. Z dni grozy. Konająca stolica (nr 282-300; podpisany: A. Murawski). W lutym 1945 zamieszkał w Katowicach. Pracował kolejno w Biurze Informacji i Propagandy Urzędu Wojewódzkiego (1945), Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego (1945-46, sekretarz redakcji pisma „Świat Górnika”), Związku Zawodowym Metalowców (1946-48, sekretarz redakcji pisma „Metalowiec”) oraz w prywatnym wydawnictwie Awir. Równocześnie kontynuował twórczość powieściopisarską (pod pseudonimami: Alfred Bronowski, Fred Garland). W 1949 został skazany za współpracę z prasą jawną podczas okupacji i do 1953 odbywał karę więzienia w Strzelcach Opolskich. Następnie powrócił do Katowic, gdzie do 1977 pracował jako sekretarz w Wydawnictwie Górniczo-Hutniczym przekształconym w 1957 w Wydawnictwo „Śląsk”. Od tegoż roku publikował powieści dla młodzieży, głównie z cyklu o przygodach Tomka. W 1960 został członkiem Związku Literatów Polskich (m.in. pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej). Za cykl książek o przygodach Tomka otrzymał w 1967 i 1968 nagrodę Orle Pióro, przyznawaną w plebiscycie czytelniczym organizowanym przez Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia” oraz redakcje „Płomyka” i „Świata Młodych”. W 1971 został uhonorowany przez dzieci Orderem Uśmiechu. W 1972 otrzymał nagrodę Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach, w 1973 i ponownie w 1987 nagrodę Prezesa Rady Ministrów, w 1975 nagrodę miasta Katowic. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), medalem „Człowiekowi szlachetnemu – dzieci” (1974) oraz odznaką „Zasłużony w Rozwoju Województwa Katowickiego” (1987). Zmarł 9 kwietnia 1992 w Katowicach.

Twórczość

1. Pilotka i miłość. [Powieść]. „Dziennik Poranny” 1940 nr 44-71; „Goniec Krakowski” 1940 nr 52-79; „Kurier Częstochowski” 1940 nr 148-175.

Autor podpisany: Roman Szklarski.

Informacja o autorstwie: W. Wójcik: Prasa gadzinowa Generalnego Gubernatorstwa. Kraków 1988 s. 97.

2. Kulisy sławy. [Opowieść]. „Co Miesiąc Powieść” 1941 nr 1 s. 1-46.