BIO
Urodzona 23 maja 1914 w Witebsku na Białorusi; córka Władysława Odlanickiego-Poczobuta, lekarza, i Natalii Wandy z domu Duborgel-Sazonow, nauczycielki. W 1920 przyjechała wraz z rodzicami do Wielkopolski. Do szkoły średniej uczęszczała w Kościanie. Po zdaniu matury w 1932 podjęła studia z zakresu socjologii na Uniwersytecie Poznańskim (UPozn.), później była asystentką przy Katedrze Etnografii i Etnologii UPozn. Debiutowała jako poetka w 1935 wierszami pt. Narodziny wiersza, Reverie nordique, Noc, Tam-tam, Poeta romantyczny, ogłoszonymi w poznańskim „Głosie” (nr 6; podpisana Eleonora Poczobut-Odlanicka); drukowała tam wiersze także w następnym roku. Wkrótce potem została członkinią poznańskiego Klubu Poetów „Prom” (1936-39). W 1936 uzyskała magisterium na UPozn. W 1937 wyszła za mąż za Jana Szczepańskiego, socjologa. W czasie okupacji niemieckiej przebywała początkowo w Poznańskiem, potem na Śląsku Cieszyńskim. W 1940 wyjechała (za mężem wywiezionym na roboty przymusowe) do Wrocławia, a w 1941 do Wiednia; pracowała w tym czasie jako robotnica i sprzątaczka. Po II wojnie światowej powróciła w 1947 do Polski. Zamieszkała w Łodzi i studiowała w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych na Wydziale Grafiki w klasie prof. Władysława Strzemińskiego. W 1951 ukończyła studia i utrzymywała się z prac plastycznych. Równocześnie rozwijała twórczość literacką. W 1954 rozpoczęła druk opowiadań (później również powieści w odcinkach) dla młodzieży w „Płomyku” (1954-59, 1963), a potem także w „Świecie Młodych” (1955-57, 1971). W następnych latach publikowała wiersze m.in. w „Literaturze” (1973-76) i „Kulturze” (1974, 1976, 1981). Od 1960 była członkinią Związku Literatów Polskich. Wiele podróżowała, m.in. do Niemiec (1958), Austrii (1958, 1959), Francji (1959), Jugosławii (1959), Stanów Zjednoczonych (1960-61 i 1974). W 1963 przeprowadziła się do Warszawy. W 1977 otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży. Zmarła 30 listopada 2004.
Twórczość
1. Uwiedzione źródła. [Wiersze]. Poznań: Skład główny Księgarni S. Dippla 1938, [31] s.
2. Zemsta Karibu. [Powieść]. Pierwodruk pt. Karibu, syn wodza. „Płomyk” 1956/1957 nr 9, 16, 1958/1959 nr 1-6, 8-20. Wyd. osobne zmienione Warszawa: Nasza Księgarnia 1959, 194 s. Wyd. 2 Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1978. Przedruk zob. poz. ↑ (wyd. 2).
3. Karibu i inne opowiadania. Warszawa: Nasza Księgarnia 1957, 210 s. Wyd. nast. pt. Karibu tamże: wyd. 2 rozszerzone 1966, 250 s., wyd. 3 1983, wyd. 4 1991. Zob. też poz. ↑, ↑.
Zawartość
Przekłady
czeski
4. Sprzysiężenie Czarnej Wydry. [Powieść]. [Łódź:] Wydawnictwo Łódzkie 1958, 271 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1961, wyd. 3 1966, wyd. 4 1968; wyd. 5 Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1973; wyd. 6 Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1984.
5. Dziki Anda. [Cykl powieściowy]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia 1961-1963.
Przekłady
czeski
niemiecki
[Cz. 1]. Dziki Anda. 1961, 218 s.
[Cz. 2]. Ucho wodza. 1963, 209 s.
Wyd. łączne: Warszawa: Nasza Księgarnia 1968, 429 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1976, wyd. 3 1981, wyd. 4 1988.
6. Kucharki. Sztuka w 3 aktach. „Dialog” 1961 nr 1 s. 5-35. Prapremiera: Warszawa, Teatr Kameralny 1965. Telewizja Polska 1981.
Adaptacje
radiowe
7. Odwaga. [Opowiadania]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1971, 213 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1977; wyd. 3 Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1986.
Zawartość
8. Skaza. [Wiersze]. Ilustracje N. Szczepańska. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1975, 72 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1967.
