STWORA Stanisław

Urodzony 5 stycznia 1888 w Krakowie w rodzinie inteligenckiej; syn Wojciecha Stwory i Emilii z domu Raszke; ojciec Jacka Stwory, prozaika, dziennikarza radiowego. Uczył się w III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Debiutował w 1906 wierszem pt. Nowa pieśń, zamieszczonym w piśmie uczniowskim „Znicz” (nr 1, ciąg dalszy 1907 nr 2; podpisany kryptonimem S.S.), z którym współpracował do 1909. W następnych latach wiersze ogłaszał w pismach krakowskich, m.in. w „Gazecie Powszechnej” (1908-10), „Przyjacielu Ludu” (1908-09) i „Głosie Narodu” (1911-15, 1917-18, 1924, 1929). Pracował jako dziennikarz w redakcji „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” (1911-21, 1923-39; publikował m.in. pod kryptonimami: Stw, St.Stw.) oraz „Nowej Reformy” (1912, 1914-19, 1921, 1924-37); w dziennikach tych drukował artykuły i recenzje literackie, teksty publicystyczne, felietony oraz wiersze. Podczas pierwszej wojny światowej walczył w Legionach Polskich. W 1918 powrócił do Krakowa i kontynuował pracę dziennikarską. Ożenił się ze Stefanią z Godulów, nauczycielką. Był związany z ruchem ludowym; w 1930 uczestniczył m.in. w organizowaniu przez Centrolew Kongresu Obrony Prawa i Wolności Ludu w Krakowie. Poza dziennikami, z którymi współpracował etatowo, publikował m.in. w „Piaście” i w „Tempie Dnia” (1934-39). Po wybuchu II wojny światowej pozostał w Krakowie. Zmarł tamże 30 września 1942.