BIO
Urodzony w 1895 w rodzinie adwokata. W dzieciństwie stracił ojca. Od 1905 uczęszczał do VIII Gimnazjum we Lwowie o profilu klasycznym, a po jego ukończeniu w 1914 rozpoczął studia w Wiedniu. Wkrótce przerwał naukę z powodu powołania do wojska austriackiego. Ze względu na stan zdrowia (gruźlica) nie brał udziału w walkach. Debiutował w 1919 cyklem artykułów pt. Wojna a twórczość, drukowanym w lwowskiej „Gazecie Wieczornej” (nr 4868, 4870, 4874, 4876, 4882, 4884); w piśmie tym, a także w „Gazecie Porannej” publikował do 1921. W 1919-21 należał do grupy poznańskich ekspresjonistów, skupionych wokół czasopisma „Zdrój” (tu artykuły do 1922). Jako współredaktor „Zdroju” i autor publikowanych w nim artykułów programowych stał się jednym z głównych teoretyków polskiego ekspresjonizmu. W 1920 przebywał u Jerzego Hulewicza w Kościankach pod Poznaniem. Zmarł 15 czerwca 1923 w Zakopanem.
Twórczość
1. Tadeusza Micińskiego „Kniaź Patiomkin”, „Nietota”, „Xiądz Faust”. „Zdrój” 1919 t. 9 z. 2-4; t. 10 z. 1/2. Wyd. osobne Poznań: „Zdrój” 1920, 50 s. Przedruk pt. Trzy dzieła Tadeusza Micińskiego zob. poz. ↑.
2. Anima nostra. Przełomu część pierwsza. [Wiersze]. Poznań: „Zdrój” 1920, 139 s.
3. Triumfy. Przełomu część czwarta. [Wiersze]. Poznań: „Zdrój” 1920, 159 s.
4. Człek wędrowny. [Poemat]. Lwów: Prom 1921, 74 s. Przedruk poprawione i uzupełnione zob. poz. ↑.
5. Na przełomie. O nowej i starej poezji. [Szkice]. Lwów: Odrodzenie 1921, 210 s.
Zawartość
6. Z ksiąg prawdy. [Poemat]. Lwów: Nakład autora 1921, 16 s.
7. Człeka wędrownego tragedia radosna. [Poematy]. (Pisma T. 1). Lwów: Oświata 1924, 180 s. Por. poz. ↑.
