STRZELEWICZ Konrad

Urodzony 18 października 1934 w Żninie; syn Kazimierza Strzelewicza, pracownika cukrowni Żnin, powstańca wielkopolskiego, i Marii Kranz z Beimów. W czasie okupacji niemieckiej i w pierwszych latach po wojnie przebywał nadal w Żninie. W 1952 wyjechał do Bydgoszczy i przez parę miesięcy był zatrudniony jako pracownik fizyczny w przedsiębiorstwie Elektromontaż 2 Gdańsk. W 1953/54 uczęszczał na Uniwersyteckie Studia Przygotowawcze przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a w 1954/55 na II rok Uniwersyteckich Studiów Przygotowawczych przy Uniwersytecie Łódzkim, gdzie w 1955 zdał maturę. Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1960 uzyskał magisterium i do 1964 był nauczycielem języka polskiego i historii w Technikum Górnictwa Odkrywkowego w Krakowie. Debiutował w 1964 opowiadaniem pt. Podsumowanie opublikowanym na łamach miesięcznika „Więź” (nr 7/8). W 1964-65 pracował jako podinspektor szkolny w Wydziale Oświaty dzielnicy Kleparz w Krakowie, a następnie do 1969 jako nauczyciel w Szkole dla Pracujących nr 6. W 1969 otrzymał stypendium literackie im. T. Borowskiego, przyznane przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Od tegoż roku do 1971 był rzecznikiem prasowym w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie. Następnie do 1991 pracował jako dziennikarz w „Gazecie Krakowskiej” (w 1976-80 nazwa zmieniona na „Gazeta Południowa”; tu m.in. rubryka not recenzyjnych pt. Nasza księgarnia); w 1981-90 był kierownikiem działu ekonomicznego, później działu kulturalnego pisma. Prozę, artykuły drukował także m.in. na łamach czasopisma „Życie Literackie” (1968, 1970, 1972, 1977, 1980, 1983; w 1974-75 członek zespołu redakcyjnego). Od 1973 należał do Związku Literatów Polskich (ZLP) i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (do rozwiązania Stowarzyszenia w 1982). W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych odbył kilkanaście podróży zagranicznych, m.in. do Armenii, Francji, Iraku, Niemiec i Stanów Zjednoczonych. W 1974-75 był kierownikiem literackim Teatru Ludowego w Nowej Hucie, a w 1980-81 kierownikiem literackim Zespołu Filmowego „Kraków”. W 1982 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (od 1989 Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej). W 1987 otrzymał stypendium twórcze miasta Krakowa. W 1995 został wiceprezesem, a w 1996 prezesem Oddziału Krakowskiego ZLP. Odznaczony, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Złotym Krzyżem Zasługi (1979), złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” (1984), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1984), medalem „W Hołdzie Komendantowi” przyznanym przez Towarzystwo Pamięci Narodowej im. Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego (2004); otrzymał dyplom uznania Światowej Federacji Polskich Kombatantów za wybitny wkład w umacnianie polskiego patriotyzmu i polskich tradycji narodowych (2005). Zmarł 1 października 2014 w Krakowie.