STRASBURGER Janusz

Urodzony 21 lutego 1925 w Warszawie; syn Jana Strasburgera, inżyniera technologa, i Małgorzaty z Krasowskich. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał nadal w Warszawie i pracował zarobkowo w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych. Równocześnie kontynuował (z przerwami) naukę na tajnych kompletach gimnazjalnych i licealnych; w 1944 zdał maturę. W tym okresie zaczął się także samodzielnie uczyć języka hiszpańskiego i nowogreckiego. Po wojnie rozpoczął w 1945 studia w Instytucie Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Równocześnie do 1949 był asystentem Katedry Literatury Włoskiej UW. Debiutował w 1947 esejem pt. Portret Cervantesa zamieszczonym na łamach „Nowin Literackich” (nr 32). W tymże roku zawarł związek małżeński z Haliną Chomicz, prawniczką. Rozpoczął twórczość poetycką (publikowaną po 1989) oraz przekładową z języka hiszpańskiego i francuskiego. W 1949 pracował w dziale dokumentacji Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków. Po uzyskaniu w 1950 magisterium był pracownikiem naukowym Sekcji Teatru Państwowego Instytutu Sztuki (obecnie Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk), w 1951-56 jako kierownik Działu Teatru Powszechnego. W 1952-57 wykładał historię teatru powszechnego na Wydziale Reżyserskim, w 1955-56 także na Wydziale Aktorskim i Estradowym w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, a w 1957-59 na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Rozwijał twórczość przekładową, głównie z języka greckiego i hiszpańskiego. Od 1957 należał do Związku Literatów Polskich (ZLP). Współpracował od 1967 z Polskim Radiem jako autor tekstów dla kalendarza radiowego. Zainicjował w 1957 serię wydawniczą słowników literatur obcych w wydawnictwie Wiedza Powszechna; w 1959-62 przewodniczył jej komitetowi redakcyjnemu. Opracowywał transkrypcję greckich nazw geograficznych dla map i wydawnictw Państwowego Przedsiębiorstwa Wydawnictw Kartograficznych; był także konsultantem tego wydawnictwa w zakresie geografii Grecji i Hiszpanii. Odbył wiele podróży zagranicznych, głównie do Grecji, Francji i Hiszpanii, gdzie nawiązał kontakty ze środowiskami twórczymi i naukowymi. W 1962-67 współpracował z greckim czasopismem „Epochés”. W 1970-80 wykładał historię literatury hiszpańskiej w Instytucie Filologii Romańskiej, a od 1977 także w Instytucie Iberystyki UW. Jednocześnie prowadził w obu tych Instytutach seminarium z przekładu poetyckiego. Artykuły i przekłady ogłaszał m.in. w miesięczniku „Literatura na Świecie” (od 1971, z przerwami). W 1972 został członkiem honorowym Stowarzyszenia Pisarzy Greckich. Od 1981 do 1989 przewodniczył Klubowi Tłumaczy i Krytyków Literatur Obcych przy Oddziale Warszawskim ZLP; był tam też założycielem Koła Młodych. W 1986 został członkiem – korespondentem Związku Tłumaczy Greckich. W 1987-89 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji do Spraw Tłumaczy przy Zarządzie Głównym ZLP; był także członkiem Komisji Kwalifikacyjnej Zarządu. Odznaczony m.in. greckim Złotym Krzyżem Orderu Feniksa (1978) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989). Zmarł 17 grudnia 2000 w Warszawie.