Urodzony 21 maja 1923 w Warszawie; syn Stanisława Ziembickiego, adwokata, i Leokadii z Piekarskich, położnej. Uczęszczał do Gimnazjum Fundacji Anieli i Wojciecha Górskich. W czasie okupacji niemieckiej pozostał w Warszawie i pracował jako buchalter. W 1941 uzyskał maturę na tajnych kompletach i rozpoczął studia polonistyczne na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1941 wierszem pt. Paradoks, opublikowanym w wydawanym przez Niemców w Warszawie ilustrowanym tygodniku „7 Dni” (nr 17; do sierpnia 1942 ogłosił w tym piśmie dalszych sześć wierszy). W sierpniu 1943 zamieścił w tajnym miesięczniku „Sztuka i Naród” fragment wiersza pt. Kopernik (nr 9/10; podpisanym Józef Błażeja); całość ukazała się tamże anonimowo w 1944 (nr lipcowy, 16) z dedykacją Pamięci poległego pod pomnikiem Kopernika, autora liryku «Ranny Różą» (Wacława Bojarskiego). Został członkiem Armii Krajowej. Walczył w powstaniu warszawskim, był współredaktorem „Codziennych Wiadomości Powstańczych” i sprawozdawcą wojskowym, a także kolporterem. Opuścił Warszawę wraz z ludnością cywilną 2 października 1944 i do końca wojny ukrywał się u rodziny w Grodzisku. Po wojnie kontynuował od 1945 studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1946 rozpoczął pracę w Polskim Radiu w Warszawie jako redaktor odpowiedzialny w Dziale Literackim. Ożenił się z Kazimierą Wawerską, polonistką (rozwiedzeni). W 1946-47 publikował wiersze i artykuły w czasopismach „Dziś i jutro”, „Tygodnik Powszechny” i „Tygodnik Warszawski”. W 1946 należał do założycieli grupy literackiej Próg, której był członkiem do 1948. Wstąpił w 1946 do Polskiej Partii Socjalistycznej, a od 1948 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (do 1958). W 1950 został członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP). Współpracował z „Odrodzeniem” (1946-50)„, Radiem i Światem” (1946-56; tu w 1953 fragmenty reportaży radiowych), „Poprostu” (1948). Przekładał też wiersze z języka rosyjskiego. W 1951 otrzymał nagrodę Polskiego Radia za słuchowisko pt. Komunardzi. W 1958 został usunięty z ZLP pod zarzutem kolaboracji z okupantem niemieckim. W latach następnych nie publikował utworów literackich. Pracował w Zakładach Wydawnictw Spółdzielczych Centralnego Związku Samopomocy Rolniczej, w 1958-81 był redaktorem, następnie kierownikiem Redakcji Wydawnictw Książkowych i zastępcą redaktora naczelnego Wydawnictwa Spółdzielczego Samopomoc Chłopska. Od 1960 należał do Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Zmarł 17 września 1983 w Warszawie.