BIO
Urodzony 8 maja 1917 w Kijowie; syn Stanisława Zielińskiego, adwokata, i Ksawery z Gniewoszów. W lutym 1922 powrócił z matką do kraju i zamieszkał najpierw w Konstancinie pod Warszawą, a następnie w Warszawie. Od 1927 uczył się w Państwowym Gimnazjum im. S. Staszica; maturę zdał w 1936. W tym czasie należał do Związku Harcerstwa Polskiego. Od września 1936 do lipca 1937 odbywał jako ochotnik czynną służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a od lipca 1937 w 29. Pułku Artylerii Lekkiej w Grodnie. We wrześniu 1937 został przeniesiony do rezerwy w stopniu kaprala podchorążego i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Dorywczo zajmował się pracą dziennikarską. Debiutował w 1938 reportażem Nocleg w Małych Hrycewiczach. Obrazek z manewrów, ogłoszonym w „Kronice Polski i Świata” (nr 41). Reportaże publikował też w „ABC”, „Polonii”, „Słowie Pomorskim”, „Gwieździe Polarnej” (Stany Zjednoczone) oraz w piśmie „Wiarus Polski” (Lille; tu w 1939 reportaże podpisnae: Idem). Po wybuchu II wojny światowej jako podchorąży 4. baterii 29. Pułku Artylerii Lekkiej I Dywizjonu brał udział w kampanii wrześniowej, w czasie której został ranny. Pod koniec września dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu, a następnie w kilku stalagach, m.in. w Oberlangen, Fullen oraz w obozie pracy przymusowej dla jeńców wojennych w Hoffnungstahl. Po zakończeniu wojny udał się przez Czechosłowację, Niemcy, Holandię, Belgię, Francję do Włoch. Tam wstąpił do 2. Korpusu Polskiego. Po zwolnieniu z wojska pracował w 1946-47 jako oficer łącznikowy w stopniu porucznika przy armii amerykańskiej w Polskiej Misji Repatriacyjnej w Wiesbaden. W 1946 ożenił się z Lucyną Szal. W sierpniu 1947 powrócił z żoną do Polski i zamieszkał w Warszawie. Rozpoczął studia na Wydziale Konsularnym Akademii Nauk Politycznych, które zmuszony był wkrótce przerwać z powodu gruźlicy. Pierwsze opowiadania pt. Dwie wiosny i Rękawiczka opublikował w 1948 na łamach tygodnika „Kuźnica” (nr 28). W 1948-49 współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”. W 1949 został członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP; od 1956 członek Komisji Rewizyjnej; w 1962-64, 1975-78 członek Zarządu Głównego). Od września 1950 do marca 1951 był recenzentem Komisji do Spraw Amatorskich Zespołów Teatralnych Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1952 został wybrany na posła do Sejmu Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Liczne opowiadania i felietony zamieszczał m.in. w „Twórczości” (1950-59), „Życiu Literackim” (1951-84), „Nowej Kulturze” (1952-63; tu w 1957 cykl pt. Listy z Amerdagandy), „Dzienniku Polskim” (w 1953 cykl felietonów pt. Z podróży do ZSRR), „Świecie” (1953-66), „Głosie Pracy” (w 1956-59 stały felieton tygodniowy). Współpracował stale w 1960-90 jako recenzent z miesięcznikiem „Nowe Książki”, na jego łamach w 1960-66 i w 1969-84 zamieszczał gawędy o książkach pt. Wycieczki balonem (opublikowane później w 6 tomach); w 1966-69 rubrykę tę prowadził w tygodniku „Kultura”, do jego zespołu redakcyjnego należał w 1963-74, kierował tam także działem publicystyki kulturalnej. W 1961 został członkiem rady programowej i kolegium Redakcji Polskiej Literatury Współczesnej w Państwowym Wydawnictwie „Iskry”. W 1962-64 publikował w tygodniku „Świat” cykl felietonów literackich pt. Pamiętnik oswojonego. Nadto w 1965-74 współpracował z Polskim Radiem i Telewizją jako autor felietonów o książkach. W 1969-72 pełnił obowiązki kierownika literackiego Zespołu Filmowego „Plan”. W 1972 redagował serię Klasyka Młodych, przygotowywaną w wydawnictwach Iskry i Nasza Księgarnia. W 1973-77 zasiadał w kolegium Naczelnej Redakcji Publicystyki Kulturalnej Telewizji Polskiej. W 1978 otrzymał nagrodę literacką miasta Warszawy. W 1979 został członkiem Rady Literacko-Wydawniczej powołanej przez Ministra Kultury i Sztuki. W 1982 wszedł w skład redakcji tygodnika „Tu i teraz” (tu w 1982-85 stały felieton literacki pt. Cień krokodyla). Został członkiem tzw. nowego ZLP (w 1985 Zarządu Głównego). W 1987 otrzymał nagrodę „Trybuny Ludu”. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1955) i Krzyżem Oficerskim (1959) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1977) oraz odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1984). Zmarł 14 sierpnia 1995 w Otwocku; pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Twórczość
1. Dno miski. [Opowiadania]. Warszawa: Książka i Wiedza 1949, 141 s. Wyd. 2 Warszawa: Czytelnik 1953. Przedruk zob. poz. ↑.
Zawartość
2. Przed świtem. Opowiadania. Warszawa: Czytelnik 1949, 187 s. Wyd. 2 poprawione i rozszerzone tamże 1951.
Zawartość
3. Ostatnie ognie. [Powieść]. „Ilustrowany Kurier Polski” 1951 nr 144-289. Wyd. osobne Warszawa: Czytelnik 1951, 307 s. Wyd. nast. tamże: wyd 2 1953, wyd. 3 1955.
Nagrody
4. Jeszcze Polska... [Powieść]. Druk w czasopismach pt. Rodacy. „Twórczość” 1952 z. 8-12; „Kurier Codzienny” 1952 nr 294-313, 1953 nr 1-111; „Dziennik Bałtycki” 1953 nr 52-247; „Dziennik Zachodni” 1953 nr 10-55, 60-150. Wyd. osobne Warszawa: Czytelnik 1953, 327 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1954, wyd. 3 1955.
Nagrody
5. Dobry sąsiad Świszczyk. [Opowiadanie]. „Życie Literackie” 1953 nr 13 s. 6-7. Warszawa: Czytelnik 1953, 22 s. Przedruk zob. poz. ↑, ↑.
6. Czerwone i złote. Kartki z podróży. Warszawa: Czytelnik 1954, 267 s.
7. Kalejdoskop. [Opowiadania]. Warszawa: Czytelnik 1955, 281 s. Wyd. 2 tamże 1959.
Zawartość
Adaptacje
telewizyjne
8. Listy z Amerdagandy. „Nowa Kultura” 1957 nr 12, 14, 16, 18, 20, 22, 24, 26, 28, 31, 33, 40, 44, 50, 51. Wyd. osobne Warszawa: Iskry 1988, 169 s. Wyd. nast. Warszawa: Muza 1998.
Nagrody
9. Stara szabla. Opowiadania dawne i nowe. Warszawa: Czytelnik 1957, 665 s. Wyd. 2 tamże 1965.
Zawartość
10. Statek zezowatych. [Opowiadania]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1959, 218 s. Wyd. 2 tamże 1960.
Zawartość
11. Hulki babulki. Anegdoty i obrazki. Warszawa: Czytelnik 1961, 201 s.
Zawartość
12. W stronę Pysznej. Tatry, narty i ludzie. Warszawa: Czytelnik 1961, 274 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Warszawa: Iskry 1973, 344 s., wyd. 3 poprawione i uzupełnione tamże 1976; wyd. 4 Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1987, 262 s.
13. Kosmate nogi. [Opowiadania]. Warszawa: Iskry 1962, 211 s.
Zawartość
Adaptacje
teatralne
radiowe
14. Opowiadania. Warszawa: Czytelnik 1962, 334 s.
Zawartość
15. Wycieczki balonem. Gawędy z pretekstem. Nr 1-6. 1962-1978.
[Nr 1]. Warszawa: Czytelnik 1962, 328 s.
Nr 2. Warszawa: Czytelnik 1964, 410 s.
Nr 3. Warszawa: Czytelnik 1967, 431 s.
Nr 4. Warszawa: Czytelnik 1971, 353 s.
Nr 5. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1976, 318 s.
Nr 6. Warszawa: Iskry 1978, 410 s.
16. Kiełbie we łbie. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1963, 294 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1964; wyd. 3 Warszawa: Iskry 1968, wyd. 4 tamże 1971; wyd. 5 Warszawa: Nasza Księgarnia 1978.
17. Tapczyk i Żolka. [Scenariusz widowiska telewizyjnego]. Telewizja Polska 1963.
18. Sny pod Fumarolą. [Opowiadanie]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1969, 100 s. Wyd. 2 tamże 1987. Przedruk zob. poz. ↑, ↑.
Przekłady
rosyjski
węgierski
Adaptacje
teatralne
19. Spirytus z tureckim pieprzem. [Wybór opowiadań]. Warszawa: Iskry 1974, 384 s. Wyd. 2 tamże 1979.
Zawartość
20. We mgle wrześniowej. [Wybór opowiadań]. Warszawa: Iskry 1974, 171 s. Wyd. 2 tamże 1980.
Zawartość
21. Rymy serdeczne. [Wiersze]. Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza 1980, [12] k.
22. Lot Werminii. [Opowiadania]. Warszawa: Iskry 1982 [właśc. 1983], 189 s.
Nagrody
Zawartość
23. Oszustwo komunikacyjne. [Opowiadania]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1983, 154 s.
Zawartość
Wybory utworów literackich w przekładach
angielski
czeski
rosyjski
węgierski
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1953, 1954, 1957, 1966, 1979, 1982.
