BIO
Urodzona 17 lipca 1935 w Krakowie; córka Witolda Zechentera, poety, satyryka, i Beaty Chołoniewskiej; wnuczka Edmunda Zechentera, prozaika i krytyka literackiego. Po wybuchu II wojny światowej przebywała we Lwowie. W styczniu 1940 została wraz z rodzicami (którzy zgłosili się do zorganizowanego przez komisję sowiecko-niemiecką transportu do Krakowa, ale odmówili podpisania volkslisty) wywieziona do niemieckiego obozu w Niemes w Sudetach. W maju tegoż roku powróciła razem z rodziną do zajętego przez Niemców Krakowa, gdzie przebywała do końca okupacji. Po zakończeniu wojny uczęszczała do IX Liceum Ogólnokształcącego im. J.M. Hoene-Wrońskiego (później Towarzystwo Przyjaciół Dzieci) w Krakowie. Należała do Związku Młodzieży Polskiej. W 1952 zdała maturę i podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutowała w 1955 (pod nazwiskiem Zechenter) fraszką pt. Studentce – pływaczce, ogłoszoną w „Sztandarze Młodych” (nr 1) oraz wierszami pt. Żaglówka, Morze, Molo, opublikowanymi w „Rejsach” (dodatku „Dziennika Bałtyckiego”; nr 34). W 1956 wyjechała do Łodzi i jako autorka felietonów oraz żartów rysunkowych nawiązała współpracę m.in. z „Expressem Ilustrowanym” i tygodnikiem „Odgłosy”; prowadziła też oraz ilustrowała kącik mody w „Głosie Robotniczym”. W tymże roku wyszła za mąż za Edwarda Etlera, wówczas studenta szkoły filmowej (rozwód w 1960). W 1957 ukończyła studia i uzyskała magisterium. W 1958 ponownie zamieszkała w Krakowie. W 1961-62 studiowała architekturę wnętrz na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1962 wyszła za mąż za Jacka Spławińskiego, wówczas studenta medycyny (rozwód w 1976). Rozwijała twórczość poetycką; wiersze i piosenki zamieszczała m.in. w „Dzienniku Polskim” (1957-68) i „Życiu Literackim” (od 1957). Należała do grupy poetyckiej Muszyna (1959-61). W 1964-68 odbyła studia doktoranckie z zakresu filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie; pracę doktorską pt. Recepcja literatury skandynawskiej w polskiej krytyce literackiej i teatralnej w latach 1880-1914 (promotor profesor Jan Nowakowski) obroniła w 1972. Od 1968 była członkiem Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). W 1973-76 pracowała na stanowisku kierownika literackiego Teatru Lalek „Rabcio” w Rabce. W pierwszej połowie lat siedemdziesiątych zaczęła też ogłaszać utwory prozą oraz teksty dramatyczne adresowane do dzieci i młodzieży. W tym czasie nawiązała współpracę z oficyną Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne w Warszawie, na której zamówienie pisała teksty do podręczników wychowania muzycznego (m.in. pod pseudonimem: Małgorzata Drozd). W 1978-87 związana była, jako redaktor programu i autorka scenariuszy, z krakowskim Studiem Filmów Animowanych. Publikowała nadal utwory poetyckie i przekłady z języka rosyjskiego, m.in. w „Życiu Literackim” (do 1982, z przerwami), „Literaturze Radzieckiej” (1968, 1971-72; podpisana: Elżbieta Spławińska), „Literaturze” (1978-80), „Dzienniku Polskim” (1984-85); wiersze, piosenki (także pod pseudonimem: Małgorzata Drozd) oraz drobne teksty sceniczne dla dzieci drukowała nadto m.in. na łamach „Świerszczyka” (1974-87; podpisana też: E.Z.-S.) oraz periodyku „Śpiewamy i tańczymy” (1979-81). Była autorką tekstów piosenek i ballad do przedstawień teatralnych i kabaretowych oraz utworów przeznaczonych dla muzycznych zespołów rozrywkowych (m.in. grupy Wawele). Od 1989 należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1990 została opiekunem Grupy Literackiej „Sylaba” działającej przy Ośrodku Kultury im. C.K. Norwida w Krakowie i rozpoczęła prowadzenie warsztatów literackich przy tej placówce. Wiersze i prozę oraz przekłady z języka rosyjskiego zamieszczała m.in. w „Dekadzie Literackiej” (1991, 1997-99) i „Tyglu” (1999). Zajmowała się dydaktyką i popularyzacją wiedzy dla najmłodszych dzieci. Po roku 2000 nawiązała współpracę z miesięcznikiem „Kraków”, w którym zamieszczała m.in. wiersze, artykuły wspomnieniowe oraz teksty promujące młodych twórców. Mieszka w Krakowie.
Twórczość
1. Epitafium dla biedronki. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1962, 47 s.
2. Wyprowadzenie z sadu. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1968, 43 s.
3. Zazdrośćmy szarotkom. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1968, 67 s.
4. O małym cyrku i wielkiej przyjaźni. [Utwór sceniczny dla dzieci]. Powst. 1974. Wyd. zob. poz. ↑ s. 7-41.
Adaptacje
teatralne
5. Powtórka z miłości. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1974, 58 s.
Zawartość
6. Ten nieznośny koń na biegunach. [Opowiadanie dla dzieci]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1976, 37 s.
7. Okna niepokoju. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1977, 42 s.
8. Ósma góra. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1979, 53 s.
Zawartość
9. Granica szczerości. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1981, 58 s.
Zawartość
10. O małym cyrku i wielkiej przyjaźni i inne utwory sceniczne dla dzieci. Kraków: „Scena Ludowa” 1983, 72 s.
Zawartość
11. Wiersze wybrane. Wstęp: A. Włodek. Kraków, Wrocław: Wydawnictwo Literackie 1986, 165 s.
Zawartość
12. Zaginął pies. Powieść dla nastolatków. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1987, 218 s.
13. Na łowiskach świata. Wiersze 1981-1991. Kraków: Miniatura 1992, 63 s.
14. Powrót do ballad i romansów. [Wiersze]. Kraków: Oficyna Konfraterni Poetów, Dom Kultury „Podgórze” 1993, 46 s.
15. Czapka niewidka. [Wiersze i proza]. Kraków: Baran i Suszczyński 1996, 72 s.
Zawartość
16. Ilustrowany leksykon dla najmłodszych. [Współautor:] E. Stadtmüller. Kraków: R. Kluszczyński 1997, 416 s.
17. Szansa. [Powieść]. Kraków: Baran i Suszczyński 2000, 128 s.
18. Gdy mandarynki miały jeszcze pestki. [Wiersze]. Kraków: Plus 2001, 48 s.
19. Opowieści pod psem. [Dla dzieci]. Kraków: Skrzat 2001, 48 s.
20. Przyjaciel na zawsze. Język polski. Podręcznik dla klasy IV. [Współautorzy:] G. Leszczyński, E. Stadtmüller, A. Tynelska. Cz. 1-2. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne Państwowe Wydawnictwo Naukowe 2001, 187 + 187 s.
21. Pod gwiaździstym niebem. Wiersze wybrane. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2004, 188 s.
Teksty piosenek do przedstawień teatralnych
Wydania osobne tekstów poetyckich w opracowaniu muzycznym, m.in.
Z muzyką J. Garści.
Scenariusze filmów krótkometrażowych
Zrealizowanych w Studiu Filmów Animowanych w Krakowie.
Adaptacje
Prace redakcyjne
Pokój 318. Upiory wybrane. 1995, 43 s.
Pokój 318/II. 1996, 45 s.
Nie-pokój 318. 1997, 45 s.
Nie-pokój 318/4. 1998, 47 s.
Nie-pokój 318/5. 1999, 51 s.
Nie-pokój 318/6. 2000, 48 s.
Nie-pokój 318/7. 2001, 45 s.
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1988, 2004, 2006.
• Informacje ojca, W. Zechentera, 1966.
