ZAWADA Andrzej

Urodzony 28 września 1948 w Wieluniu; syn Aleksandra Zawady, pracownika umysłowego, i Janiny z domu Grabowskiej, rzemieślnika. W 1962 podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. T. Kościuszki w Wieluniu, a od 1964 uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego w Bolesławcu na Dolnym Śląsku, gdzie w 1966 zdał maturę. Następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr.). Od 1967 był członkiem grupy literackiej Agora we Wrocławiu (do 1973); na łamach organu tej grupy – „Agory” debiutował w 1967 wierszem pt. Rozmowa liryczna (nr 17), a jako krytyk literacki w 1968 recenzją książki Aleksandra Przybylskiego pt. Zapowiedź podróży (nr 23). Po uzyskaniu magisterium w 1971 został zatrudniony jako asystent w Instytucie Filologii Polskiej UWr. W tym czasie należał do Koła Młodych przy Oddziale Wrocławskim Związku Literatów Polskich; w 1974 został prezesem Koła. W 1972 ożenił się z Ewą Woźnicką, psychologiem. Rozwijał twórczość krytycznoliteracką, publikując recenzje i artykuły m.in. w „Odrze” (1970-74, 1980-89, z przerwami), „Gazecie Robotniczej” (1972-75), „Konfrontacjach” (1972-73; podpisany: (az)), „Literaturze Ludowej” (1972-74, 1976, 1980-88, z przerwami; w 1980-90 członek zespołu redakcyjnego), „Nadodrzu” (1972-77), „Twórczości” (1974-87), „Tygodniku Kulturalnym” (1976-80), „Integracjach” (1978-85, z przerwami). Równocześnie pisał słuchowiska i adaptacje literackie dla radia i telewizji. W 1978-80 był lektorem języka polskiego na uniwersytetach Åbo Akademi oraz Turun Yliopisto w Turku w Finlandii. W 1979 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy pt. Nurt chłopski w prozie współczesnej a kultura ludowa (promotor profesor Czesław Hernas) i otrzymał stanowisko adiunkta. W 1983-86 publikował artykuły i felietony w wydawanym poza cenzurą wrocławskim piśmie „Obecność” (pod pseudonimami: A. Frejusz, Antoni Frejusz, (az), Frejusz). W 1989 został członkiem Polskiego PEN Clubu oraz członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP). W 1989 uzyskał habilitację na podstawie rozprawy pt. Jarosław Iwaszkiewicz, następnie w 1990 otrzymał stanowisko docenta na UWr. Recenzje, felietony i tłumaczenia wierszy z języka fińskiego i szwedzkiego publikował na łamach m.in. „Odry” (1989-95, 1998-2000), „Kresów” (1990-93), „Twórczości (1990-93), Znaku” (1992-93), „Nowych Książek” (od 1996) i „Nowego Dziennika”, Nowy Jork (od 2000). W 1990-93 pełnił funkcję prezesa Oddziału Wrocławskiego SPP. W 1992 został profesorem nadzwyczajnym UWr. W 1993 wykładał język i literaturę polską na uniwersytecie w Groningen (Holandia). Wykładał też na uniwersytetach w Czechach, Bułgarii i Niemczech. W 1996-2005 pełnił funkcję redaktora Biblioteki Narodowej serii wydawanej przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich. W tymże roku został członkiem Association Internationale des Critiques Litteraires. W 1998 otrzymał tytuł naukowy profesora. W 1999-2003 był członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Polskiej Akademii Nauk (PAN; przewodniczący Komisji Edytorskiej). Publikował felietony w dodatku „Gazety Wyborczej” pt. „Gazeta Dolnośląska” (2000; tu cykl Margines literacki). W 1999-2003 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Programowej Polskiego Radia we Wrocławiu. W 2000 zaczął publikować w nowojorskim „Nowym Dzienniku”. W 2001 został wiceprzewodniczącym Komisji Nauk Filologicznych Oddziału Wrocławskiego PAN. W 2002 został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego UWr. W tymże roku wszedł w skład rady programowej serii Biblioteka Dolnego Śląska. W 2002-2007 wykładał w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji we Wrocławiu. W 2003 został wybrany na drugą kadencję do Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN. Od 2005 należał do kolegium redakcyjnego dwumiesięcznika „Silesia Nova”. W 2006 został członkiem jury Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angélus. Do 2006 był kierownikiem Katedry Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 2007, po jej przekształceniu w Instytut, został jego dyrektorem. Mieszka we Wrocławiu.