BIO

Urodzony 1 grudnia 1921 w Czarnokońcach Wielkich (województwo tarnopolskie); syn Edwarda Wydrzyńskiego, inżyniera, i Marii Karoliny z Werchrackich. Uczył się w VII Gimnazjum im. T. Kościuszki we Lwowie. Debiutował w 1938 wierszami pt. Gdybym mógł! i Modlitwa łez oraz opowiadaniem Muchy! Muchy! Muchy! ... (Wycinek z pamiętnika nerwowca), zamieszczonymi w lwowskim piśmie Korpusu Kadetów Nr 1 Marszałka Józefa Piłsudskiego „Orlęta” (nr 43). Należał do Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. Brał udział w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu 5. Kompanii Szturmowej w Pułku Obrony Lwowa. Po włączeniu Lwowa do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich ukończył radziecką szkołę średnią, a następnie dwuletni kurs reżyserii. Studiował też (jako wolny słuchacz) polonistykę na ukraińskim Uniwersytecie im. I. Franki. W 1939-40 był redaktorem naczelnym pisma „Młodzież Stalinowska”. Należał do Komsomołu (Kommunisticzeskij Sojuz Mołodioży). Na początku 1941 został redaktorem działu oświatowego i kulturalnego w dzienniku „Czerwony Sztandar”. Podczas okupacji niemieckiej początkowo ukrywał się na przedmieściach Lwowa, w 1942 przedostał się do Lublina, a później do Warszawy, gdzie pracował jako laborant w firmie fotograficznej Kolado. Brał też udział w działalności konspiracyjnej. Aresztowany przez gestapo w 1943 przebywał kilka miesięcy na Pawiaku, następnie w obozie koncentracyjnym w Gross-Rosen, gdzie pracował najpierw w kamieniołomach, potem jako elektryk; w 1944 napisał utwór pt. Jasełka polskie, przygotowany do wystawienia przez Romana Niewiarowicza i Ryszarda Kiss-Orskiego. Był też więziony w Heersbrück, Saal i Dachau. Po wyzwoleniu obozu przez Amerykanów przebywał w Fürstenfeldbrück w Bawarii, gdzie kierował polskim zespołem teatralnym oraz wydawał tygodnik „Promień”. Następnie zajmował się akcją repatriacyjną w obozie dla tzw. dipisów (Displaced Persons) w Bawarii (Fürstenfeldbrück, Gemering, Gerlinden). Po powrocie do Polski zamieszkał w 1946 w Katowicach. Od 1947 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (od 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza; PZPR). Rozwijał działalność literacką, publikując artykuły, recenzje teatralne, felietony i fragmenty utworów na łamach m.in. „Dziennika Zachodniego” (1947-58) i „Odry” (w 1947-48 stały cykl felietonów pt. Na fali). Współpracował też z „Trybuną Robotniczą” (1947-66, 1969; podpisywał się też: Artur Morena, E.N., Naznański; tu w 1947 pod pseudonimem Edward Naznański redagował niedzielny tygodniowy dodatek literacki pt. „Sygnały”, w 1947-48 zamieszczał cykl not informacyjnych pt. Za Odrą, w 1948 stały felieton w rubryce Druga strona medalu podpisywanej WY-SKI, w 1950-52 stałą rubrykę w dodatku „Trybuna Tygodnia”); w 1949 został kierownikiem działu literackiego i kulturalno-oświatowego w tym dzienniku. Od 1947 należał do Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich; w 1950 sekretarz zarządu Oddziału Katowickiego). Był członkiem Komisji Artystycznej i lektorem Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Równocześnie w 1949 kierował redakcją rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach, dla której napisał i adaptował wiele słuchowisk. W 1949 wspólnie z Kazimierzem Dejmkiem i Januszem Warmińskim założył Teatr Nowy w Łodzi, którego następnie przez krótki okres był kierownikiem literackim. W 1951 ożenił się z Jolantą Haniszówną, aktorką. W 1951-55 pracował jako kierownik literacki w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. Liczne artykuły dotyczące życia kulturalnego na Śląsku zamieszczał w „Przeglądzie Kulturalnym” (1951-55, 1957); w 1952-54 był stałym korespondentem pisma na województwa opolskie, katowickie i wrocławskie. W 1952-56 należał do redakcji kwartalnika „Śląsk Literacki”. W 1953-56 był członkiem awangardowej grupy plastyków „St-53”. W 1955-56 pełnił funkcję kierownika literackiego w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu. Kontynuował działalność literacką, publikując liczne artykuły, felietony oraz recenzje teatralne w tygodniku „Przemiany” (1956-57; podpisywane też: Optymista, (z)), w którym pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego, w „Perspektywach” (1957; podpisywał się też: Dr A. Zajączek, Joanna Grey), „Dialogu” (1958-62), „Głosie Szczecińskim” (1959-62), w dwutygodniku „Poglądy” (1962-65, członek redakcji; tu też w 1964 stały felieton pt. Problemy naszego czasu podpisywany WAN). Nadal współpracował z radiem jako autor opracowań dramaturgicznych i inscenizacji słuchowisk. Za twórczość artystyczną otrzymał w 1962 nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, a w 1967 nagrodę literacką Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. Od 1966 mieszkał w Warszawie. W 1969-70 kierował Działem Literatury i Dramatu w Teatrze Telewizji w Katowicach. W 1970-79 był kierownikiem literackim w Teatrze Studio; na łamach „Przeglądu Teatru Studio” publikował recenzje teatralne i artykuły (1974-78; podpisywane też (a.w.)). Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), złotą odznaką „Zasłużony dla Rozwoju Województwa Katowickiego” (1965), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1988). Zmarł 13 lipca 1992 w Warszawie.

Twórczość

1. Bomba atomowa. [Szkice literackie i proza poetycka]. Fürstenfeldbrück, Bavaria: J.G. Wertyński 1946, 34 s.

2. Jedziemy do Ameryki. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1949. Druk pt. Jedziemy do Ameryki. (Fragmenty końcowe aktu pierwszego). „Świat i Życie1949 nr 38 s. 2.

Maszynopis całości (118 s.) w zbiorach Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie.

3. Komedia. Relacja dramatyczna w 2 aktach z prologiem i epilogiem. Prapremiera: Katowice Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1949. Druk: Akt I. „Twórczość” 1949 z. 4 s. 58-75.

Wersje zmienione zob. poz. , , .

4. Salon pani Klementyny. Sztuka w 3 aktach. Warszawa: Czytelnik 1950, 110 s. Prapremiera: Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1950. Polskie Radio 1951.

Nagrody

Nagroda w konkursie na polską sztukę współczesną przyznaną przez Ministerstwa Kultury i Sztuki w 1950.

Przekłady

węgierski

Klementina asszony szalonja. [Przeł.:] B. Baternay. Budapest 1951. Wystawienie: Budapeszt, Teatr Vidam Szinhaz 1951.

5. Śmierć Hamleta. Sztuka współczesna w 3 aktach. Warszawa: Czytelnik 1951, 105 s. Wyd. 2 tamże 1951. Prapremiera: Żory, zespół przy Miejskim Domu Kultury 1965.

Wersje zmienione zob. poz. , , .

6. O zapomnianym Ludwiku Adamie Dmuszewskim (1777-1847). [Szkic]. Katowice: Państwowy Teatr Śląski 1952, 12 s.

7. Rewolucja trwa. Opowieść filmowa. Warszawa: Czytelnik 1952, 256 s.

Podtytuł na okładce: Powieść filmowa.
Scenariusz filmowy oparty na materiałach zebranych podczas pobytu autora w hutach śląskich.
Tytuł pierwotny: Zobaczysz, że będzie dobrze.

8. Podejrzenie. [Opowiadanie]. Warszawa: Książka i Wiedza 1953, 138 s.

9. W głębi nocy. (Dramat w 3 aktach, 6 odsłonach). Druk fragmentów „Śląsk Literacki 1954 nr 10/11 s. 61-75.

10. Kładka w ciemność świata. [Powieść]. Powst. 1955. Warszawa: Iskry 1987, 260 s.

Data powst. pod tekstem: 1952-1955.

11. Kłamstwo. Powieść. Powst. przed 1955. Por. poz. .

Nagrody

II Nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie (Katowice) i Oddziału Związku Literatów Polskich z okazji 10-lecia Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w 1955.

12. Ludzie i cienie. Dramat optymistyczny. Prapremiera: Opole, Teatr Ziemi Opolskiej 1955. Por poz. 13.

13. Pałac sprawiedliwości. [Sztuka w 1 akcie]. Prapremiera: Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1955. Wyd. Warszawa: Centrum Dom Twórczości Ludowej 1956 s. 3-50, powielone. Przedruk w „Materiały Repertuarowe1958 nr 1 s. 5-32.

Wersja zmienione poz. 12.

14. Wielka batalia. Cz. 1. Potyczki i natarcia; Cz. 2. Wielka batalia. [Szkice publicystyczne]. Stalinogród [Katowice:] Śląsk 1955, 255 s.

Pierwodruk części artykułów w „Przegląd Kulturalny1953-1954.

Zawartość

I. Potyczki i natarcia: O prostym człowieku z Ustronia; Od strony Kulis; Więcej inicjatywy; Uzasadniony niepokój; Kto bronił polskości Śląska; Śląsk na półkach i w pracowniach; Listy do pisarzy; Optymistyczny bilans; Nieco taryfy ulgowej; Brawo za piecyk; W sztuce decydują fakty; Meldunek na dziesięciolecie. – II. Wielka batalia.

15. Pamięć teatru. Stalinogród [Katowice:] Śląsk 1956, 382 s.

Zawartość

Wprowadzenie. – Cz. I. Po wojnie; Cz. II. W poszukiwaniu teatru nowej epoki; Cz. III. Walka o treść teatru; Cz. IV. W stronę współczesnych pisarzy; Cz. V. Młodość teatru; Uzupełnienie: Ludzie Teatru Śląskiego i repertuar w latach 1945-1955.

16. St-53. Konfrontacja z teorią. Stalinogród [Katowice:] Prasa 1956, 32 s.

Katalog grupy plastyków związanych z teorią widzenia W. Strzemińskiego.

17. Słońce krąży wokół ziemi. Tragedia z towarzyszeniem klarnetu. Dialog 1958 nr 2 s. 5-42. Przedruk zob. poz 43.

Prapremiera fragmentów: Gdańsk, Teatr Wybrzeże 1958; Wystawienie: całości pt. Joanna: Jelenia Góra, Teatr Jednego Aktora 1967.
Wyróżnienie w Konkursie Związku Teatrów i Chórów Ludowych w 1958 oraz zachodnioniemieckie odznaczenie Jochen-Klepper-Plakette w 1963.

Przekłady

czeski

[Przeł.] M. Rusin. 1958.

hebrajski

[Przeł.] M. Ber. Wystawienie: Tel-Awiw, „Garim1962.

niemiecki

Die Sonne kreist um die Erde. [Przeł.] J. von Tucholka. Wystawienie: Berlin (Zachodni), Das Berliner Kellertheater Theater an der Spree 1963.

portugalski

O Sol Gira En Torno da Terra. [Przeł. z hiszpańskiego] F. Fernandez. Wystawienie: Rio de Janeiro, Grupo de Estudos Teatrais Claudio de Souza 1959 [prapremiera światowa].

18. Porwanie Brett Macroft. [Powieść]. Katowice: Śląsk 1959, 402 s.

Autor podpisany: Mike W. Kerrigan.

19. Pościg. [Powieść]. Pierwodruk pt. Śmiertelny pościg. Kurier Lubelski 1959 nr 223/225-346; pt. Tragiczny pościg. „Głos Szczecina” 1959 nr 307-311, 1960 nr 1-76. Wyd. osobne pt. Pościg. Warszawa: Iskry 1960, 349 s.

Przekłady

rosyjski

Pogonja. Wyd. łącznie z poz. pt. Pogonja.
Poslednjaja noč v S'judad-Truchil'o. Novosibirsk 1994.

20. Organy Hammonda. [Widowisko telewizyjne]. Telewizja Polska 1960.

21. Uczta morderców. Tragedia buffo. Prapremiera: Warszawa, Teatr Dramatyczny 1960. Druk zob. poz. .

Przekłady

niemiecki

Gastmahl der Mörder. Düsseldorf 1961 [inf. autora].
[Przekł.] J. von Tucholka. 1963, powielone [egzemplarz w Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie].

słowacki

Hostina vrahov. [Przeł.] J. Mrázik. Bratislava 1962.

22. Zamach na New York. [Opowiadanie]. Katowice: Śląsk 1960, 99 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1968, wyd. 3 1982.

Przedmowa podpisana: [A. Wydrzyński] A. Wydrzyński.
Wyd. 1 i 2 podpisane: Mike W. Kerrigan.

23. Antofagasta umrze o północy. Scenariusz telewizyjny. Telewizja Polska 1961.

Wystawienia następne

Wystawienie: też pt.: 14 maja o północy. Telewizja Polska 1972, 14 lipca o północy. Telewizja Polska 1973.

24. Ostatnia noc w Ciudad Trujillo. Powieść. Trybuna Robotnicza 1961 nr 262-308, 1962 nr 1-43; „Głos Szczecina1961 nr 280-308, 1962 nr 1-78; „Gazeta Białostocka1962 nr 48-206; „Głos Olsztyna1962 nr 124-249; „Gazeta Pomorska1962 nr 11-148. Wyd. osobne T. 1. Biała róża. T. 2. Cezar Wysp Karaibskich. Katowice: Śląsk 1962, 242 + 219 s. Wyd. nast. łączne: wyd. 2 tamże 1966; wyd. 3 przejrzane i uzupełnione pt. Ciudad Trujillo. Warszawa: Iskry 1974, wyd. 4 tamże 1977; wyd. 5 Katowice: Śląsk 1981; wyd. 6 Warszawa: Studencka Oficyna Wydawnicza Związku Studentów PolskichAlmapress1985; wyd. 7 Warszawa: Książka i Wiedza 1988; Warszawa: Dom Wydawniczy Sz. Szymański 1991.

Przekłady

niemiecki

Der unsichtbare Tod. [Przeł.] R. Willnow. Berlin 1980.

rosyjski

Poslednjaja noč v S'judad-Truchil'o. [Przeł.:] A. Gromova i J. Starosel'skaja. Ural”, Sverdlovsk 1965 nr 8-11, 1966 nr 1-2, 4-5, wyd. osobne łącznie z przekł. Pościg zob. poz. .

ukraiński

Ostannaja nič u S'judad-Truchil'jo. [Przeł.] J. Popsujenko. Kiïv 1974, wyd. nast. 1975.

25. A jutro cały świat. Utwór dramatyczny. Powst. przed 1962.

Przekłady

niemiecki

Und morgen die ganze Welt. Fernsehspiel. [Przeł.] J. von Tucholka. Düsseldorf 1963.

26. Odwrócone niebo. [Opowiadania]. Katowice: Śląsk 1962, 299 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1963, wyd. 4 [właśc. 3] 1981.

Nagrody

Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia w 1962.

Zawartość

Wprowadzenie; Odwrócone niebo. (Opowieść o Pawle Markiefce); Apolityczny. (Opowieść o Leonie Lasku); Garść popiołu. (Opowieść o Eugeniuszu Podlewskim); Ostatnie słońce. (Opowieść o Stanisławie Bularzu); Trzy śmierci i trzy pogrzeby. (Opowieść o Edwardzie Żabińskim); Wysoki sąd. (Powieść o Sylwestrze Ludydze); Głód. (Opowieść o Ludwiku Gawliku).

Przekłady

rosyjski

Oprokinu moe nebo. [Przeł.] E.K. Špak. Katowice 1965.

27. Ostatnia sekunda. Relacja tragikomiczna. Dialog 1962 nr 8 s. 5-48. Prapremiera: Zamość, Teatr Ziemi Zamojskiej 1963.

Wersje zmienione zob. poz. , , .

28. Ptaki z sadzy. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 288 s. Wyd. 2 Katowice: Śląsk 1965.

29. Środek nieba. Sztuka telewizyjna. Dialog 1962 nr 4 s. 5-18. Telewizja Polska 1962.

Nagrody

I nagroda w Ogólnopolskim Konkursie Teatru TV z okazji 20-lecia powstania PPR.

Adaptacje

sceniczne

pt. Adagio polskie. Sztuka współczesna: Wystawienie: Kraków, Teatr 38 1964. Reżyseria: A. Skupień.

30. Tylko ta jedna noc. [Powieść]. Powst. 1963. Warszawa: Książka i Wiedza 1988, 478 s.

Data powst. pod tekstem: 1958-1963.

31. Kłamstwo. [Utwór dramatyczny]. Telewizja Polska 1965. Por. poz. .

Maszynopis pt. Kłamstwo. Relacja dramatyczna. Sztuka telewizyjna w zbiorach Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie.

32. Malarstwo Zdzisława Stanka. [Katalog]. Katowice: Związek Artystów Plastyków 1965, [20] s.

33. Umarli rzucają cień. [Powieść]. Trybuna Robotnicza 1965 nr 305-310, 1966 nr 1-81. Wyd. osobne Katowice: Śląsk 1966, 429 s. Wyd. nast.: wyd. 2 1969; wyd. 3 Warszawa: Iskry 1972 [właśc. 1971], tamże: wyd. 4 1973; wyd. 2 [!] poprawione i uzupełnione 1983. Por. poz. .

Przekłady

bułgarski

M''rtvite chv''rljat sjanka. [Przeł.] M. Atanasova. Sofija 1979.

niemiecki

Tote werfen ihre Schatten. [Przeł.] K. Kelm. Berlin 1979.

słowacki

Mrtvi vrhajú tieň. [Przeł.] Š. Drug. Košice 1990.

34. Pocztówka z Buenos Aires. Scenariusz telewizyjny w 3 częściach. Telewizja Polska 1966.

Maszynopis pod pierwotnym tytułem: Trzy śmierci Eriki Stumpf podpisany pseudonimem: Edward Naznański w zbiorach Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie.

35. Pajęczyna. Serial telewizyjny w 3 częściach. Telewizja Polska 1967.

Tytuł pierwotny serialu: Reszta jest milczeniem.

36. Czas zatrzymuje się dla umarłych. [Powieść]. Głos Robotnika 1968 nr 41-118; „Głos Krakowa1968 nr 264-301; „Dziennik Zachodni1968 nr 106-178; pt. Zbrodniarz niejedno ma imię. „Słowo Polskie1968 nr 34-122; „Trybuna Mazowiecka1970 nr 51-147. Wyd. osobne Warszawa: Iskry 1969, 270 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1977, wyd. 3 1980. Por. poz. .

Autor podpisany: Artur Morena.

Nagrody

Nagroda w Konkursie Milicji Obywatelskiej i Wydawnictwa „Iskry” w 1967.

Przekłady

bułgarski

Vrmeto spira za m''rtvite. [Przeł.] L. Vasileva. Sofija 1989.

słowacki

Mrtvym zastáva čas. [Przeł.] J. Heroldová. Bratislava 1980.

37. Umrzesz o północy. [Powieść]. Głos Koszaliński 1968 nr 264-301; „Trybuna Robotnicza” 1969 nr 45-79. Wyd. osobne Warszawa: Iskry 1969, 55 s.

Autor podpisany: Artur Morena.

38. Pułapka. Tragikomedia antymetafizyczna. Powst. 1969. Prapremiera: Warszawa, Teatr Nowy 1979. Druk zob. poz. .

Data pod tekstem: 1958-1969.

39. Tylko umarły odpowie. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1969.

Adaptacja filmowa powieści pt. Czas zatrzymuje się dla umarłych zob. poz. .
Autor podpisany: Artur Morena; tytuł pierwotny: Stracone złudzenia.

40. Zaczekamy na drugie morderstwo. [Powieść]. Głos Koszaliński 1971 nr 243-278; „Wieczór Wrocławia1971 nr 251-306, 1972 nr 1-17.

Autor podpisany: Artur Morena.

41. Arlekin. [Powieść]. Warszawa: Iskry 1972, 54 s.

Autor podpisany: Artur Morena.

42. Są jeszcze ludzie. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Częstochowa, Teatr im. A. Mickiewicza 1972.

Maszynopis w Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie.
Tytuł pierwotny: Nie udał się Panu Bogu ten świat. Relacja dramatyczna.

43. Komedie i dramaty. Katowice: Śląsk 1973, 490 s.

Zawartość

Manekin. Relacja dramatyczna [wersja zmienione poz. , , ]; Słońce krąży wokół ziemi [poz. ]; Pułapka [poz. ]; Uczta morderców. Tragedia buffo [poz. ]. – Przed każdym utworem wstęp autora.

44. Plama ciemności. [Powieść]. Warszawa: Iskry 1973, 227 s. Wyd. nast. pt. Plama krwi i ciemności. Warszawa: Minipress 1994, 223 s.

45. Malowidło przedstawiające kochanków. [Powieść]. Powst. 1974. Warszawa: Iskry 1978, 429 s.

Data pod tekstem: 1963-1974.

46. Umarli rzucają cień. Scenariusz: A. Wydrzyński, J. Dziedzina. Ekranizacja 1978. Por. poz. .

47. Cień śmierci. [Powieść]. Katowice: Krajowa Agencja Wydawnicza 1988, 253 s.

48. Urok gry. [Powieść]. Warszawa: Almapress 1991, 250 s.

Utwory niepublikowane

Utwory w rękopisach w zbiorach Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie.

Noc nieprzejednana. Scenariusz. 84 k.
Ostatnie słońce. Scenariusz telewizyjny. Powst. przed 1962 [na podstawie opowiadania z tomu Odwrócone niebo. Katowice 1962].
Wystarczy tylko miłość. Nowela filmowa. Powst. 1963.
Monolog na pustej scenie. Widowisko telewizyjne. Powst. przed 1978 [podpisane godłem „Historia”; Na k. tytułowej uwaga: W stulecie polskiego ruchu robotniczego].
W przyćmionym świetle. Maszynopis powieści z poprawkami autora. Powst. 1986, 74 k.

Adaptacje

Dziewczęta z „Zorzy. Adaptacja sceniczna wg: A. Fajko, C. Solodar: Piątka przyjaciółek. Wystawienie: Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1951.
Życie bez miłości. Adaptacja trzech jednoaktówek P. Mérimée: Sposobność; Afrykańska miłość; Niebo i piekło A. Wydrzyński. Wystawienie: Katowice, Teatr Satyry 1956.
Al'Daniil: Będę mówić tylko prawdę. Tłumaczył: J. Frühling. Adaptacja: A. Wydrzyński. Telewizja Polska 1970.
M. Veličkov: Prawie komedia. Tłumaczyli: D. Lau, J. Lau. Scenariusz i oprac.: A. Wydrzyński. Telewizja Polska 1970.
Ziemio słodka, jędrna. (Poezja kubańska). Montaż poetycki: A. Wydrzyński. Telewizja Polska 1970.
Zaklęty dwór. [Scenariusz filmowy w 7 odcinkach]. Ekranizacja 1977.
Wg powieści W. Łozińskiego.

Prace redakcyjne

1. M. Sobański: Teatr Polski na Śląsku. 1922-1939. Oprac.: A. Wydrzyński. Katowice: Śląsk 1963, 187 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1957, 1965.

Wywiady

Rozmowa z Andrzejem Wydrzyńskim o fabule, sensacji i innych sprawach. Rozm. S. Kryska. Współczesność 1962 nr 20.
Świat jest sensacyjny. Rozm. J. Radomińska. Kultura 1974 nr 41.
Na końcu potop. Rozm. J. Strzemżalski. Kultura 1989 nr 16.
Przedziwna noc. Rozm. A. Świętochowska. Stolica 1989 nr 37.
W literaturze sensacyjnej znalazł schronienie pozytywny bohater naszych czasów .... Rozm. J. Marx. Dziś 1992 nr 5.

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. Seria 2. T. 3. Warszawa 1980 (B. Winklowa).
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Warszawa 2000 (Redakcja).

Ogólne

Artykuły

W. Szewczyk: W dyskusji nad „Podejrzeniem. Śląsk Literacki 1954 nr 9.
W. Nawrocki: Pisarz na orbicie świata współczesnego. Poglądy 1962 nr 4.

Komedia

T. Ellen: Dramat o filmowej konstrukcji. Film 1949 nr 11.
A.M. Swinarski: Dzieci Janiny. Dziennik Literacki 1949 nr 17.
Z. Wiktorczyk: Czy dramat Hamleta polskiej inteligencji. Odra 1949 nr 10.

Salon pani Klementyny

Z. Greń: W wymiarach mieszczańskiego konwenansu. Dziennik Literacki 1950 nr 43.
S. Marczak-Oborski: Nowa premiera polska. Nowa Kultura 1950 nr 17.
Z. Greń. „Teatr1951 nr 1.
K. Puzyna: Uwagi o dramaturgii. Życie Literackie 1951 nr 6.

Rewolucja trwa

S. Grzelecki: Interesująca próba. Film 1952 nr 48.
elef: Mała encyklopedia schematyzmu. „Życie Literackie1953 nr 5.

Kładka w ciemność świata

[Krzysztoszek] WKK. „Fakty1988 nr 31.
J. Termer: Kładka w ciemność świata” – po trzydziestu kilku latach. Nowe Książki 1988 nr 4.

Ludzie i cienie

J.P. Gawlik: Ludzie i cienie”, czyli o twórczej inscenizacji. Przegląd Kulturalny 1955 nr 15.
S. Kolbuszewski. „Kwartalnik Opolski1955 nr 1.
T. Kudliński: Blaski i cienie. Śląsk Literacki 1955 nr 14/15.

Słońce krąży wokół ziemi

M. Misiorny: Dialogi felietonowe na scenie. Polityka 1958 nr 46.
R. Ostrowska: A słońce wciąż krąży... Pomorze 1958 nr 19.

Pościg

[J. Siewierski] J. Kwiryn: Wyprzedaż starzyzny i „kryminały” współczesne. Nowe Książki 1960 nr 16.

Uczta morderców

[A. Dobosz] Pustelnik z Krakowskiego Przedmieścia: Próba sił. Współczesność 1960 nr 16.
Z. Greń: Pokolenie: Żarty i schematy. Życie Literackie 1960 nr 34.
J. Szczawiński: Lura z arszenikiem. Kierunki 1960 nr 36.
H. Wielowiejska: Święty Grzegorz w dżinsach, czyli felieton o gniewie niedopuszczonych. Teatr 1960 nr 18.

Ostatnia noc w Ciudad Trujillo

J. Siewierski: Thriller o Trujillo. Nowe Książki 1962 nr 22.
M. Rymuszko: Terror dla wszystkich. Prawo i Życie 1978 nr 41.

Odwrócone niebo

D. Cirlić: Ludzie z rodu wolnych. Nowe Książki 1962 nr 6.
Z. Macużanka: Elegia na śmierć komunistów. Nowa Kultura 1962 nr 17.
R. Nowakowski: Śmierć nie jest pięknem. Życie Literackie 1962 nr 29.
J. Zacharski. „Odra1962 nr 5.
L. Wojtołowska: Odwrócone niebo” Andrzeja Wydrzyńskiego w języku rosyjskim. Literatura Radziecka 1966 nr 4.

Ptaki z sadzy

T. Burek: Tajemnice powieści zrozumiałej albo znowu na dzikich polach. Twórczość 1962 nr 12.
D. Cirlić: Moralitet czy powieść współczesna?Nowe Książki1962 nr 16.
Z. Kubikowski. „Odra1962 nr 9.
W. Maciąg: Polityka i miłość. Życie Literackie 1962 nr 35.
R. Matuszewski: Powieść o tolerancji i „kłamstwie ocalającym. Przegląd Kulturalny 1962 nr 33.
J. Wyka: Dola człowieka. Tygodnik Kulturalny 1962 nr 36.
K. Mętrak: Historia współczesna. Nowa Kultura 1963 nr 3.

Tylko ta jedna noc

B. Klukowski: Świat jednej nocy. Nowe Książki 1989 nr 10.
S. Tomaszewski: Szkic raportu o końcu świata. Kultura 1989 nr 16.

Umarli rzucają cień

J. Niekrasz: Umarli żądają prawdy. Wrocławski Tygodnik Katolicki 1966 nr 51.
J. Termer: Niekonsekwencje pewnej metody. Nowe Książki 1966 nr 23.
M. Krasicki: Powieść o śląskiej prowokacji. Polityka 1967 nr 25.

Czas zatrzymuje się dla umarłych

S. Barańczak: Męska twarz funkcjonariusza. Dialog 1973 nr 6 [dot. powieści „Czas zatrzymuje się dla umarłych” i jej adaptacji filmowej „Tylko umarły odpowie”].

Są jeszcze ludzie

A. Wróblewski: Nie z okazji rocznicy. Teatr 1972 nr 6 [dot. wystawienia z 1972].

Komedie i dramaty

K.K. Pysiak: Niezłe sztuki i niepotrzebne komentarze. Nowe Książki 1973 nr 24.
A. Zejman: Teatr Wydrzyńskiego. Poglądy 1973 nr 18.
W. Natanson: Dlaczego tych sztuk nie gracie panowie?Teatr1974 nr 22.

Malowidło przedstawiające kochanków

M. Sznajder: Ty mnie nie maluj na klęczkach, ale.... Nowe Książki 1978 nr 16.

Urok gry

J. Smagowski: Obiecanki – cacanki. Nowe Książki 1992 nr 2/3.