BIO
Urodzony 28 kwietnia 1905; syn Stanisława Rosenberga, sędziego handlowego, i Gustawy. Do gimnazjum, którego prawdopodobnie nie ukończył, uczęszczał w Warszawie. W 1923 debiutował jako dziennikarz w organie Polskiej Partii Socjalistycznej — dzienniku „Robotnik”. W tymże roku podjął pracę w „Kurierze Polskim”, początkowo jako autor kroniki Z życia młodzieży, a następnie kroniki politycznej; w piśmie tym w 1925 ogłosił artykuł pt. Mówcy, dyplomaci, dziennikarze (nr 261). W 1926, po odejściu z redakcji „Kuriera Polskiego”, był współzałożycielem „Nowego Kuriera Polskiego”. W 1927-28 współpracował z miesięcznikiem „Epoka” (podpisany też: k.w., K.W.), a następnie z pismem „Nowa Epoka”. Od 1929 (do wybuchu II wojny światowej w 1939) był stałym sprawozdawcą politycznym, a także kierownikiem redakcji oddziału warszawskiego „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”. W piśmie tym publikował artykuły dotyczące polityki, reportaże społeczno-polityczne, wywiady z osobistościami życia politycznego, sprawozdania z konferencji (podpisany m.in.: K.W., (Wrz), Wrz; tu m.in. w 1933-34 cykl Kiedy znowu wojna?). Na polecenie redakcji „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” odbywał liczne podróże zagraniczne, z których relacje zamieszczał na łamach pisma, m.in. w 1933-34 do Austrii, Czechosłowacji, Francji, Belgii, Holandii, Danii i Szwajcarii, w 1935 do Grecji, Austrii, Węgier i na Bałkany. Pisał sprawozdania z posiedzeń Ligi Narodów. Był też zatrudniony w „Gazecie Polskiej” (1935-37). W 1937 wyjeżdżał do Ameryki Południowej, w 1937 do Francji, a od końca 1938 do kwietnia 1939 przebywał w Nowym Jorku (publikował w prasie amerykańskiej). 30 sierpnia 1939, przebywając we Francji w związku z odczytami w Radio Cité, podjął decyzję powrotu do kraju; dotarł do Lublina, potem do Lwowa. W połowie września zdecydował się na emigrację i przez Rumunię przedostał się do Paryża, gdzie objął stanowisko specjalnego wysłannika popołudniówki paryskiej „L'Intransigeant” na wschodnią Europę. Z Francji udał się do Portugalii. W Lizbonie współpracował z polską i brytyjską służbą wywiadowczą. Przyjął obywatelstwo brytyjskie. Był żonaty z Catherin (Amerykanką). W 1942 zamieszkał w Rio de Janeiro w Brazylii. Pełnił tu funkcje kierownika Alianckiej Agencji Prasowej. Po zakończeniu II wojny światowej pracował dla fabryki samochodów Mercedes, a następnie firmy London, South America Bank. Wydawał informator krajoznawczy dla cudzoziemców „Brazilian Information Hand-Book”. Prawdopodobnie pełnił funkcje doradcy prasowego prezydenta Juscelino Kubitschka. Otrzymał tytuł Carioca Honorario (honorowy mieszkaniec Rio de Janeiro), przyznany przez wydawany w Rio de Janeiro dziennik „O Globo”. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, War Medal, przyznanym przez brytyjskie War Office, orderami Cruzeiro do Sul i Rio Branco, przyznanymi przez rząd brazylijski oraz francuską Legią Honorową. Zmarł 24 września 1974 w Rio de Janeiro i tam został pochowany na cmentarzu Cemitério dos Ingleses w dzielnicy Gamboa.
Twórczość
1. Kiedy znowu wojna? „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1933 nr 343-361, 1934 nr 2-57. Wyd. osobne Warszawa: Gebethner i Wolff [1934], 407 s.
Przekłady
czeski
francuski
2. Oko w oko z kryzysem. Reportaż z podróży po Polsce. Warszawa: F. Hoesick 1933, 378 s. Wyd. nast. z przedmową K. Koźniewskiego Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985.
3. Rewolucja w Grecji. Reportaż. Warszawa: Rój 1935, 227 s.
4. Piłsudski i piłsudczycy. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa 1936, 231 s.
Zawartość
5. Wulkany Europy. Austria-Węgry-Bałkany. Warszawa: Rój 1936, 229 s.
6. Yerba mate. (Reportaż o Ameryce Południowej). Warszawa: Rój 1937, 216 s.
7. Francja dzisiejsza. Warszawa: F. Hoesick 1938, 208 s.
Zawartość
Przekłady
hiszpański
8. [Jedenaście] 11 głów narodów i armii. Warszawa: Rój 1938, 258 s.
9. Pułkownik Józef Beck. [Biografia]. Warszawa: Gebethner i Wolff 1938, 103 s.
Przekłady
angielski
włoski
10. Listy z Ameryki Roosevelta. Warszawa: F. Hoesick 1939, 111 s.
11. Juscelino Kubitschek. Estados Unidos-Europa. Rio de Janeiro: Livr J. Olympio 1960, 193 s.
12. Historia notatek opowiedziana po 30 latach. Rewelacje Konrada Wrzosa. [Wspomnienia] 1-13. „Dziennik Polski”, Londyn 1968 nr z 8-29 XI.
Omówienia i recenzje
• Informacja: K. Głuchowski (Rio de Janeiro) 2003.
