BIO
Urodzony 18 listopada 1920 w Warszawie; syn Stanisława Wróblewskiego, pracownika handlowego, i Czesławy z Koziołkiewiczów. Uczeszczał do męskiego Gimnazjum i Liceum im. B. Prusa. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał nadal w Warszawie i kontynuował naukę na tajnych kompletach tegoż liceum; w 1941 zdał maturę. Następnie studiował na Wydziale Prawa tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich; był też jednym z trzech sekretarzy tego wydziału. Równocześnie pracował jako wolontariusz II Wydziału Cywilnego Sądów Grodzkich. Od 1942 brał udział w działalności konspiracyjnej jako członek Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej; jesienią 1943 ukończył szkołę podchorążych piechoty. Walczył w powstaniu warszawskim w batalionie im. S. Czarnieckiego. Otrzymał Krzyż Walecznych. Po upadku powstania dostał się do niewoli i przebywał w obozach jenieckich w Lamsdorf i Murnau. Po wyzwoleniu wyjechał do Włoch, gdzie wstąpił do 2. Korpusu Polskiego. Od lutego do grudnia 1946, urlopowany z wojska, studiował na trzecim roku prawa Królewskiego Uniwersytetu w Rzymie. Po rozwiązaniu 2. Korpusu wyjechał do Wielkiej Brytanii; uczęszczał do polskiej szkoły administracji portów. W 1947 jako repatriant wojskowy powrócił do Polski i zamieszkał w Warszawie. Ożenił się z Krystyną Faryńską. Był zatrudniony okresowo w Wojewódzkim Zarządzie Kin, Fabryce Farmaceutycznej, Zarządzie Okręgu Związków Zawodowych Przemysłu Chemicznego, szkole podstawowej dla pracujących (1950-51 jako nauczyciel historii i polskiego), Spółdzielni Galanterii Szklanej. W 1948-56 był członkiem kolegium orzekającego i radnym Rady Narodowej Pragi-Śródmieście, następnie członkiem Komisji Oświaty i Kultury Stołecznej Rady Narodowej. W 1949-56 pełnił funkcję kuratora sądów dla nieletnich i przewodniczącego kuratorów warszawskich. W 1953 otrzymał pracę pomocnika magazyniera w Miejskim Przedsiębiorstwie Instalacyjnym, gdzie w 1956-60 był etatowym sekretarzem rady zakładowej. Debiutował w 1955 prozą społeczną pt. Gdy matka wyrzeka się dziecka, opublikowaną w „Głosie Pracy” (nr z 12 X). W 1957 został członkiem Stronnictwa Demokratycznego (SD; w 1958 wybrany do władz stołecznych Stronnictwa). Od 1960 był pracownikiem politycznym Centralnego Komitetu SD. W tym czasie rozpoczął twórczość dramatopisarską. Współpracował z „Ilustrowanym Kurierem Polskim” (1974 recenzje podpisywane Wars). W 1977 został członkiem Związku Literatów Polskich. W tymże roku przeszedł na emeryturę i poświęcił się pracy literackiej. W 1978 należał do członków założycieli Klubu Pisarzy SD im. B. Prusa i wybrany został sekretarzem Klubu. W tymże roku był współzałożycielem, a następnie wszedł w skład komitetu redakcyjnego „Epoki Literackiej”; w piśmie tym zamieszczał fragmenty swojej prozy i publicystykę, a w 1981 też noty (podpisywane: (Zew), (Z.W.)). W 1980 otrzymał nagrodę Ministra Kultury za upowszechnianie kultury, w 1985 nagrodę im. G. Morcinka za całokształt twórczości literackiej. W 1986 został wybrany na przewodniczącego reaktywowanego Klubu Pisarzy SD. Odznaczony Medalem Wojska Polskiego (czterokrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi (1972), Krzyżem Kawalerskim (1977) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”. Zmarł 27 sierpnia 1989 w Warszawie.
Twórczość
1. Królestwo wiecznie kwitnącej jabłoni. [Baśń w 3 aktach]. Powst. 1967.
2. Lykurg. [Dramat w 3 aktach z prologiem i epilogiem]. Powst. 1967.
3. Dziewczęta o oczach jak Wisła. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Przemyśl, Teatr Fredreum 1969. Druk „Scena” 1970 nr 3 s. 19-32. Por. poz. ↑.
4. Ochotniczka. [Utwór dramatyczny; współautor:] M. Nowakowski. Telewizja Polska 1969. Por. poz. ↑.
5. I odepchnie ziemia pług Z. Wróblewski. (Sztuka w 2 aktach). Warszawa 1971, 28 s. Biblioteczka miesięcznika Kultura i Teatr 136, wkładka do nr 2.
6. Z tarczą i na tarczy. [Wspomnienia z 1939-1945]. Warszawa: Książka i Wiedza 1971, 280 s.
Nagrody
7. List do księcia. [Utwór dramatyczny; współautor:] Z. Rzuchowski. Powst. 1972.
8. Marzanna. [Utwór dramatyczny]. Powst. 1972.
9. Panny wodne. [Utwór dramatyczny]. Powst. 1972.
10. Bakwiri z ulicy Leszno. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1973, 178 s. Wyd. nast. łącznie z poz. ↑ zob. poz. ↑.
11. Tupię na czarne koty. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975, 157 s.
12. Czas obrazem pisany. [Powieść o F. Kostrzewskim]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1976, 287 s.
13. Zerwane ogniwo. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1977, 194 s. Wyd. nast. łącznie z poz. ↑ zob. poz. ↑.
14. Pięty w chmurach. [Powieść]. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1978, 285 s. Wyd. 2 tamże 1985.
15. W godzinę wschodu. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1978, 253 s.
16. Tajemnica węgierskiego huzara. [Powieść]. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1979, 213 s.
17. Chlebem i solą. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1980, 213 s.
18. Płomień nadziei. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1980, 309 s. Wyd. 2 tamże 1987.
19. Pisarze Stronnictwa Demokratycznego 1939-1979. Warszawa: Epoka 1981, 99 s.
20. Pod namiotem z gwiazd. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1981, 250 s.
21. Koniec nocy. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1982, 266 s.
22. Wykuć serca muszę. Rzecz o Halinie Krahelskiej. Warszawa: Epoka 1983, 286 s.
23. To samo ramię. [Biografia B. Prusa]. Wstęp: S. Treugutt. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1984, 201 s.
24. U nas na Starówce. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1984, 351 s.
25. Z jednego domu. [Powieści]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1984, 377 s.
26. Starówka w ogniu. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1986, 372 s.
27. Pod komendą „Gozdawy”: 1 VIII – 4 X 1944. [Wspomnienie]. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych 1989, 277 s.
Adaptacje
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1988.
