BIO
Urodzony 19 lutego 1935 we wsi Zemborzyce Podleśne pod Lublinem; syn Józefa Wójcika, stolarza, i Marii Wandy z Wojciechowskich. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Lublinie. Był w tym okresie członkiem Związku Młodzieży Polskiej. Po zdaniu matury w 1952 studiował filologię rosyjską, początkowo na Uniwersytecie im. N.G. Czernyszewskiego w Saratowie, a następnie na Uniwersytecie im. M.W. Łomonosowa w Moskwie. W 1956 zawarł związek małżeński z Rosjanką Mają Feginą, studentką filozofii (rozwód w 1987). W 1957 otrzymał magisterium i powrócił do Polski. W tymże roku debiutował korespondencją pt. Miasteczko, opublikowaną w „Sztandarze Młodych”; w piśmie tym drukował artykuły i reportaże również w latach następnych. Przez rok pracował jako lektor języka rosyjskiego na kursach organizowanych przez Zarząd Wojewódzki Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Warszawie, a następnie do 1962 w redakcji tygodnika „Zarzewie”. W 1963 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W tymże roku podjął pracę w redakcji „Sztandaru Młodych”. W 1965 otrzymał nagrodę dla młodych dziennikarzy im. J. Bruna, przyznaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (SDP). W 1964-77 pracował w Telewizji Polskiej, kolejno w redakcjach: społecznej, reportażu i publicystyki kulturalnej; od 1972 był samodzielnym publicystą Programu II. Był współautorem programów telewizyjnych pt. Bez apelacji (1964-67; w 1965 odznaczony za ten program nagrodą Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji), Reportaże z pocztówki (1964), Ludzie i zdarzenia (1965), Ludzie z plakatów i Zatrzymane w kadrze (1978-1991; w 1985 otrzymał za ten program nagrodę Złoty Ekran). Był także autorem scenariuszy i reżyserem wielu filmów dokumentalnych. Reportaże i artykuły drukował m.in. na łamach „Tygodnika Kulturalnego” (1962, 1964, 1969, 1982), „Współczesności” (1962, 1967-68), „Miesięcznika Literackiego” (1967-68), „Perspektyw” (1970-75; tu m.in. cykl reportaży pt. Ludzie z plakatów), „Kontrastów” (1976-78) i „Odry” (1976-79). Był wielokrotnie nagradzany za twórczość literacką i telewizyjną, m.in. nagrodą Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP (1971) i nagrodą im. K. Pruszyńskiego przyznaną przez Klub Reportażu SDP (1975). W 1973 został członkiem Związku Literatów Polskich. W 1977 podjął pracę w redakcji tygodnika „Razem”, gdzie drukował do 1979. W 1980 ponownie został zatrudniony w Telewizji Polskiej. W tymże roku po raz drugi został wyróżniony nagrodą Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji. Był autorem wielu programów telewizyjnych, m.in. Utrwalić świat (1983-85; w 1985 otrzymał za ten program nagrodę Złoty Ekran), Strażnicy echa (1987; w tymże roku otrzymał za ten program nagrodę Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji), Po bitwie (1988-1991), Opowiem to raz jeszcze (1989-1990). Równocześnie w 1980-89 współpracował z „Tygodnikiem Polskim”, drukując na jego łamach liczne artykuły i reportaże. W tym okresie publikował także m.in. w „Polityce” (1983-84) i „Kontaktach” (1984-85). W 1984 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (od 1989 Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej). W 1988 zawarł związek małżeński z Alicją Joanną Badowską, artystką plastykiem, dokumentalistą filmowym. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1979). Mieszka w Nowej Wsi pod Warszawą.
Twórczość
1. Zjeść go! [Reportaże społeczne]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1966, 196 s.
2. Umarli wracają do baz... Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1968, 126 s.
3. Święci garnki lepią. [Reportaże społeczne]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1970, 270 s.
4. Pieta na szkle. [Reportaże]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1972, 248 s. Wyd. 2 zmienione pt. Bez apelacji tamże 1979, 236 s.
5. Teatr i poezja — rzecz o teatrze Ernesta Brylla. [Scenariusz widowiska telewizyjnego; współautor:] M. Wójcik. Telewizja Polska 1973.
6. Bój się czarnego luda. [Scenariusz filmowy]. Powst. 1974.
Nagrody
7. Odmieńcy. [Reportaże społeczne]. Warszawa: Czytelnik 1974, 330 s.
8. Czy bohaterowie są zmęczeni? [Reportaże społeczne]. Warszawa: Książka i Wiedza 1975, 354 s.
Nagrody
10. Opowieści kradzione. [Reportaże społeczne]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1979, 222 s.
11. Coś się kończy. [Scenariusz filmu telewizyjnego; współautor:] W. Helak. Telewizja Polska 1982.
12. Święte szalbierstwo. [Reportaże]. Warszawa: Czytelnik 1983, 283 s.
13. Uniesieni. [Reportaże społeczne]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1984, 239 s.
Nagrody
14. Człowiek znikąd. [Reportaż]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1986, 122 s.
Nagrody
15. Nieznany wizerunek poety — Edward Szymański. [Widowisko telewizyjne]. Telewizja Polska 1986.
16. Szklane oczy Klio. [Reportaże]. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1986, 422 s.
17. Powrót Dawida. [Reportaż]. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1989, 155 s.
18. Potwory wychodzą z ukrycia. [Reportaże]. Warszawa: Oficyna Orgelbrandów 1996, 190 s. Zob. też. poz. ↑.
19. Łowcy skarbów. [Reportaże]. Warszawa: Wydawnictwo Orgelbrandów 1997, 207 s.
20. Ucieczka przed śmiercią, czyli prawdziwe życie Kapitana Klossa. [Reportaż]. Warszawa: Cinderella Books, Andrzej Zasieczny 1999, 225 s.
21. Ukryci świadkowie. [Reportaż]. Warszawa: Cinderella Books, Andrzej Zasieczny [1999], 167 s.
22. Lochy Pasłęka. Kulisy poszukiwań skarbów w Polsce. [Reportaże]. Warszawa: Cinderella Books, Andrzej Zasieczny 2000, 267 s.
23. Podziemne tajemnice Hitlera. Poszukiwania. [Opowieść dokumentalna]. Warszawa: WIS-2 2000, 247 s.
24. Kusiciel demonów. Opowieść o Stefanie Żochowskim. Warszawa: Towarzystwo Reklamowe Tilosz i Ska 2002, 164 s.
Nagrody
25. Łowcy potworów. [Reportaże]. Warszawa: Bellona 2003, 253 s.
26. Krew, kurz, pamięć. Opowieść o bitwie nad Bzurą ziemi wydarta. Warszawa: „Nowy Dziennik”; Stowarzyszenie „Pamięć Diaspory” 2005, 244 s.
Scenariusze filmów dokumentalnych
Przekłady
Zawartość
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 2003.
