BIO
Urodzona 23 listopada 1924 w Warszawie; córka Henryka Wichra, urzędnika branży papierniczej (pseudonim Neufeld), działacza rewolucji 1905 r., i Marii z domu Feilchenfeld; siostra Ludwiki Woźnickiej, pisarki, autorki książek dla młodzieży, tłumaczki. Od 1938 uczyła się w prywatnym Gimnazjum im. K. Malczewskiej w Warszawie. Podczas okupacji niemieckiej przebywała nadal w Warszawie (pod opieką Władysława i Felicji Felhorskich) i uczęszczała na tajne komplety. Po upadku powstania warszawskiego została wywieziona na roboty przymusowe do Sonsbeck w Nadrenii (Niemcy). Po zakończeniu II wojny światowej przebywała w 1945 przez krótki czas w Paryżu, a następnie powróciła do Warszawy. Kontynuowała naukę w Liceum im. H. Kołłątaja; w 1946 zdała maturę. Następnie studiowała na Uniwersytecie Warszawskim filologię polską, a od 1947 także filologię romańską; w 1952 uzyskała magisterium w obu zakresach. W 1949 została członkinią Koła Młodych przy Oddziale Warszawskim Związku Literatów Polskich (ZLP). Równocześnie w 1949-51 pracowała jako lektorka i sekretarz Centralnej Poradni ZLP. Debiutowała w 1952 reportażem O pracy Poradni Literackiej, opublikowanym w tygodniku „Po Prostu” (nr 1). W tymże roku została członkinią ZLP. Recenzje zamieszczała głównie w „Nowej Kulturze” (1952-53, 1957-58; w 1953 też pod pseudonimem Emilia Cassa), „Życiu Literackim” (1952-53, 1958-59; w 1959 pod pseudonimem Filipinka Nieboga) i w dodatku „Trybuny Ludu” pt. „Trybuna Literacka” (1957-58). Od 1952 współpracowała z Polskim Radiem jako autorka słuchowisk i adaptacji radiowych. W 1954-63 pełniła funkcję starszej redaktorki w dziale audycji dla dzieci i młodzieży. Przez kilka miesięcy pracowała w telewizyjnym „Biuletynie Informacyjnym”, potem przez krótki czas w redakcji „Kultury” na stanowisku zastępczyni kierownika działu reportażu krajowego (do 1964). W latach następnych zajmowała się wyłącznie pracą literacką, w tym również przekładową. Prozę dla dzieci publikowała w „Płomyku” (1964-67). Tłumaczenia z języka angielskiego zamieszczała w „Zwierciadle” (1979-80), „Życiu Literackim” (1979) i „Literaturze na Świecie” (1983). Mieszkała w Warszawie. Wielokrotnie podróżowała po Europie. Zmarła śmiercią samobójczą 29 listopada 1986 w Londynie.
Twórczość
1. Dortmundzkie opowieści. [Współautorka:] L. Woźnicka. Warszawa: Czytelnik 1959, 156 s.
Zawartość
2. Było takie lato. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1961, 196 s. Wyd. 2 Lublin: Wydawnictwo Lubelskie 1985.
Adaptacje
radiowe
3. Kindżał z Magirota. [Powieść]. Warszawa: Iskry 1963, 163 s.
4. Z piątku na sobotę. [Powieść]. „Nowiny Rzeszowskie” 1964 nr 225-281; „Trybuna Mazowiecka” 1964 nr 248-312, 1965 nr 1-28; „Głos Koszaliński” 1964 nr 263-316, 1965 nr 2-13; „Gazeta Robotnicza” 1964 nr 283-308, 1965 nr 1.
5. Koń w karym garniturze. [Utwór dramatyczny; współautorka:] T. Lipszyc. Telewizja Polska 1965.
6. Deszcz, zając i chłopiec. [Powieść dla dzieci]. Warszawa: Czytelnik 1966, 137 s.
7. Londyn i ja. Warszawa: Nasza Księgarnia 1969, 240 s.
8. Krzyk w nocy. [Powieść]. Warszawa: Iskry 1970, 47 s.
9. Olek i wielka wyprawa. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1971, 271 s. Wyd. 2 tamże 1979.
10. Wielka heca z gitarą. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1972, 174 s.
11. Zaproszenie. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Horyzonty 1974, 364 s. Wyd. 2 tamże 1976.
12. Krysia. [Powieść dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1975, 124 s.
13. Paryskie stypendium. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1979, 222 s.
14. Skalista kraina Katalonii. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1980, 322 s.
Nagrody
Słuchowiska radiowe, m.in.
Przekłady
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1975, 1976, 1981.
