BIO

Urodzony 17 stycznia 1928 w Grodzisku pod Wilnem; syn Jakuba Wołoszyńskiego, leśniczego, i Marii z Majewskich. W 1939 ukończył sześcioklasową szkołę podstawową we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej i włączeniu ziem wschodnich do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich przebywał w 1940-41 we Lwowie i w Przemyślu; uczęszczał do szóstej i siódmej klasy szkoły średniej, a równocześnie pracował jako robotnik. W czasie okupacji niemieckiej został w 1942 wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, gdzie przez kilka miesięcy pracował jako robotnik rolny; w 1943 udało mu się powrócić do kraju. Początkowo pracował na plantacji tytoniu, a następnie w warsztacie samochodowym we Lwowie i w Krakowie. Jesienią 1944, zagrożony ponownym wywozem do Niemiec, ukrywał się u znajomych w Małem Cichem na Podhalu, gdzie był zatrudniony jako robotnik leśny. Po zakończeniu wojny wyjechał do Gliwic, gdzie ukończył gimnazjum. Po wstępnym roku studiów rozpoczął w 1947 studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1947-48 był członkiem Związku Młodzieży Demokratycznej, a w 1948-50 Zarządu Uczelnianego Związku Akademickiego Młodzieży Polskiej, następnie należał do Związku Młodzieży Polskiej. Od 1950 pracował jako asystent biblioteczny w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich. W 1951 debiutował edycją listów Joachima Lelewela do Romana Zmorskiego i Pawła Stalmacha do N.N. (druk w „Ze skarbca kulturyz. 1). W 1952 uzyskał magisterium i w 1953 rozpoczął pracę w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (IBL PAN) jako starszy asystent we wrocławskiej Pracowni Literatury Oświecenia pod kierunkiem prof. Tadeusza Mikulskiego. Jako krytyk teatralny debiutował w 1954 recenzją zamieszczoną w dodatku „Gazety Robotniczejpt.Sprawy i Ludzie” (nr 27). W 1955 ożenił się z Zofią Zahrajówną, polonistką. W 1956-57 zamieszczał recenzje teatralne w czasopiśmie „Nowe Sygnały”, a od 1958 w „Odrze” (do 1961). Od 1961 pełnił funkcję doradcy literackiego Teatru Polskiego we Wrocławiu. W 1964 uzyskał doktorat w IBL na podstawie pracy pt. Ignacy Krasicki a myśl Oświecenia (promotor prof. Władysław Floryan) i w 1965 otrzymał stanowisko adiunkta. Zmarł 2 czerwca 1966 we Wrocławiu. Pośmiertnie, w 1971, otrzymał nagrodę im. T. Mikulskiego.

Twórczość

1. Postawa ideowa Ignacego Krasickiego po roku 1780. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1953, 126 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.

2. Ignacy Krasicki. Utopia i rzeczywistość. Tekst przygotowała do druku Z. Wołoszyńska. Słowo wstępne: J. Maciszewski. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1970, VII, 405 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.

Zawartość

I. Obok biografii: Wizerunki poety; Antynomie sukcesu; Lata nauki. – II. Stare i nowe: Horyzonty; Sarmatyzm; Oświecenie. – III. Czas nadziei: Próg nowej epoki; „Homo liber natus est...”; W „Monitorze”; „Synowie Jafeta” i „Synowie Chama”. – IV. Moralista rozczarowany: Nowa sytuacja; Satyryk i utopista; W stronę Jana Jakuba. – V. W stronę utopii: Wyspa Nipu; Natura i ład moralny; „Szczęśliwa prostota”. – VI. Utopista i „świat na opak”: Istota i pozór; „Nie szlachcica, lecz człowieka”; „Nie złoto czyni szczęście...”. – VII. Z utopii do rzeczywistości: W stronę Pana Podstolego; W kręgu mitów historycznych; Moribus antiquis...; Krasicki i wiek „niby oświecony”; Antynomie konserwatyzmu.

3. W trosce o teatr. Szkice o teatrach wrocławskich 1954-1966. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1978, 203 s.

Zawartość

Zawiera szkice: W trosce o teatr. Artykuł dyskusyjny; Przeciw akademizmowi; I co dalej z Festiwalem Teatralnym; Foma Fomicz i plemię Fałalejów; Teatr Polski we Wrocławiu w perspektywie dwudziestolecia, – oraz recenzje teatralne.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

Krasicki w ruchu teatralnym polskiego Oświecenia. W: I. Krasicki: Komedie. Warszawa 1956 s. 7-82.
O „rewelacjach” na temat I. Krasickiego. Pamiętnik Literacki 1957 z. 3 s. 93-115.
Tadeusza Mikulskiego rozprawa o hymnie „Święta miłości kochanej ojczyzny...” [I. Krasickiego]. Pamiętnik Literacki 1959 z. 3/4 s. 57-115.
Jeszcze w sprawie Oświecenia w Polsce. Pamiętnik Literacki 1964 z. 2 s. 467-490.
Krasicki w zapiskach Archiwum Zamku Leskiego. W: Miscellanea z doby Oświecenia. [T.] 2. Wrocław 1965 s. 157-189.
Ignacy Krasicki a myśl Oświecenia. Pamiętnik Literacki 1970 z. 2 s. 17-42 [tekst przygotowała Z. Wołoszyńska].

Prace edytorskie i redakcyjne

1. I. Krasicki: Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki. Oprac.: I. Maciejewska. Tekst przygotował: R. Wołoszyński. Wyd. 2 uzupełnione Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1954, 188 s.
2. I. Krasicki: Pisma wybrane. T. 1-4. Oprac.: Z. Goliński, M. Klimowicz, R. Wołoszyński pod red. T. Mikulskiego. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1954, 304 + 314 + 432 + 430 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
3. I. Krasicki: Bajki. Oprac.: R. Wołoszyński. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1956, 166 s.
4. I. Krasicki: Korespondencja. Z papierów L. Bernackiego wyd. i oprac.: Z. Goliński, M. Klimowicz, R. Wołoszyński. Red. T. Mikulski. T. 1-2. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1958, 443 + 796 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
5. I. Krasicki: Satyryk. [Komedia w 5 aktach; oprac.:] R. Wołoszyński. W: Miscellanea z doby Oświecenia. [T. 1]. Wrocław 1960 s. 246-324.
6. Pan Bogusławski. [Montaż sceniczny]. Oprac.: R. Wołoszyński. Wystawienie: Poznań, Teatr Estrada 1964. Wyd. z podtytułem Montaż sceniczny w 3 częściach oparty na XVIII-wiecznych tekstach związanych z powstaniem Sceny Narodowej. Wybór tekstów: R. Wołoszyński. Układ programu i oprac. dramaturgiczno-inscenizacyjne: M. Straszewska. Scenografia: A. Jędrzejewski. Muzyka: L. Żuchowski. Warszawa: Centralna Poradnia Amatorskiego Ruchu Artystycznego 1969, 144 s., powielone.

Omówienia i recenzje

Postawa ideowa Ignacego Krasickiego po roku 1780

Z. Goliński. „Pamiętnik Literacki1954 z. 3.

Ignacy Krasicki. Utopia i rzeczywistość

B. Wojdowski: Utopijny wiek XVIII. Nowe Książki 1971 nr 9.
Z. Libera: Oświecenie. „Rocznik Literacki 1970wyd. 1972.

W trosce o teatr

B. Bąk: Romana Wołoszyńskiego troski o teatr. Odra 1979 nr 5.
Z. Greń: Tradycja. Życie Literackie 1979 nr 5.
M. Ruda: Książka o teatrze, książka o krytyku. Nowe Książki 1979 nr 3.

I. Krasicki: Korespondencja

W. Olszewicz. „Pamiętnik Literacki1960 z. 4.