WOLSKI Stefan

Urodzony 4 listopada[P] 1914 w Humaniu na Ukrainie w rodzinie inteligenckiej; syn Walerego Ludwika Wolskiego i Benigny Katarzyny z Sobańskich. Po rewolucji październikowej przyjechał wraz z matką i bratem do Polski i w 1922 zamieszkał w Lublinie. Od 1928 uczęszczał do Gimnazjum im. S. Staszica. W tym czasie zaczął pisać wiersze oraz powieść Zew (niewydana). W 1935 zdał maturę i rozpoczął służbę wojskową. W 1937 ukończył dywizyjny kurs podchorążych rezerwy w Łucku przy 27. Dywizji Piechoty. Po zdemobilizowaniu pracował jako urzędnik miejski, był sekretarzem prezydenta Lublina, a następnie referentem prasowym Zarządu Miejskiego. Równocześnie od 1936/37 studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL). W 1939 ożenił się z Reginą Kocyk. W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Lublinie i brał udział w konspiracyjnej działalności Armii Krajowej jako szef kolportażu w okręgu. W 1944 zagrożony aresztowaniem ukrywał się we wsi Zakręt niedaleko Krasnegostawu. Po zakończeniu wojny wstąpił do Wojska Polskiego. Był sekretarzem i starszym sekretarzem sądów wojskowych w Warszawie na Pradze (Sąd Okręgu Wojskowego) i w Katowicach (Wojskowy Sąd Garnizonowy). Zdemobilizowany na własną prośbę w 1946, ukończył studia prawnicze na KUL, odbył aplikację sądową i po zdaniu egzaminów rozpoczął w 1950 pracę jako adwokat. Był m.in. obrońcą w procesach politycznych. Debiutował w 1947 wierszem pt. Widzenie, opublikowanym w tygodniku „Stolica” (nr 38); z pismem tym współpracował następnie do 1951, publikując m.in. recenzje teatralne (pod kryptonimem (w)). W 1958 został członkiem Związku Literatów Polskich. Brał aktywny udział w pracy zarządu Oddziału Lubelskiego Związku (sekretarz, później przewodniczący Komisji Rewizyjnej i od 1965 wiceprezes). W 1965 wchodził w skład kolegium redakcyjnego pisma „Kamena” (tu też w 1965 recenzje teatralne podpisywane (Stew.)). W 1969 otrzymał nagrodę literacką Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie za całokształt twórczości. W 1987 był członkiem Rady Miejskiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego w Lublinie. Odznaczony m.in. złotą odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1971) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984). Zmarł 23 marca 1992 w Lublinie..