BIO
Urodzony 22 lipca 1947 w Łodzi; syn Jerzego Wolskiego, prawnika, i Krystyny z Karczewskich, primo voto Wolskiej, secundo voto Żytyńskiej, dziennikarki. W 1951 zamieszkał wraz z rodzicami w Warszawie. Uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Aninie, gdzie w 1966 zdał maturę, a następnie podjął studia z zakresu historii na Uniwersytecie Warszawskim (UW). Debiutował w tymże roku fraszkami pt. A la Sztaudynger: Pytanie materialistki; U młodej; Jak powstał demograficzny wyż?; Niestety ogłoszonymi na łamach „Szpilek” (nr 46). Rozwijał twórczość satyryczną, pisał piosenki, wiersze i skecze wykonywane w warszawskich kabaretach (sporadycznie występował też jako ich odtwórca); od 1966 związany był z zespołem Jana Pietrzaka Pod Egidą i studenckim kabaretem Mikser (kierownik literacki w 1969-70). Od 1975 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR; do 1981). W 1969 rozpoczął pracę w Redakcji Audycji Rozrywkowych III Programu Polskiego Radia, początkowo jako aplikant stażysta, potem młodszy redaktor i redaktor; był autorem tekstów satyrycznych, słuchowisk i programów rozrywkowych, m.in. cyklicznych audycji Teatrzyk Apokryf, Co nam zostało z tych wad?, 4 razy P – Parodia. Plagiat. Pastisz. Piosenka, Apropo (wspólnie z Renatą Rummel i Janem Kaczmarkiem; w 1973 otrzymał za tę twórczość nagrodę zespołową Złoty Mikrofon. Równocześnie uczestniczył w działalności estradowej, był m.in. twórcą spektakli przeznaczonych dla kabaretu Stodoła (kierownik literacki w 1970-73) oraz tekstów dla Salonu Niezależnych (1971-73). Wiersze, opowiadania i scenki satyryczne drukował m.in. nadal w „Szpilkach” (podpisany także: M.W., (M.W.)) oraz w „Karuzeli” (1969-77) i „Radarze” (1971-1973). W 1972 (na podstawie pracy pt. Październik 1956 w świetle prasy francuskiej) uzyskał magisterium na UW. W tymże roku został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 1973 ożenił się z Jolantą Niedzińską, biolożką. W 1973-76 kierował Redakcją Audycji Rozrywkowych III Programu Polskiego Radia. Kontynuował związaną z radiem twórczość literacką, pisał słuchowiska i cykle słuchowiskowe (często w konwencji literatury science fiction), groteski, pastisze i piosenki. W styczniu 1974 zainaugurował na antenie Programu III emisję cotygodniowego magazynu satyryczno-rozrywkowego pt. 60 minut na godzinę, który redagował (posługując się utworzonym na tę okoliczność tytułem nadredaktora) i współtworzył jako autor tekstów do 1981 (nagroda zespołowa Komitetu do Spraw Radia i Telewizji w 1976, powtórnie w 1981). Był także współtwórcą koncepcji kolejnego, nadawanego od 1975, cyklicznego programu radiowego pt. Powtórka z rozrywki. Równocześnie nawiązał w 1975 współpracę z Telewizją Polską, dla której przygotowywał scenariusze programów rozrywkowych oraz pisał teksty piosenek (wykorzystywane m.in. w programach z cyklu Studio Gama oraz w kabaretach Olgi Lipińskiej). W 1980-81 był pierwszym sekretarzem podstawowej organizacji partyjnej PZPR Programu III Polskiego Radia. Od 1980 należał również do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W 1981 założył (razem z Andrzejem Zaorskim i Tadeuszem Rossem) estradowy kabaret Sześćdziesiątka (nawiązujący do radiowego magazynu 60 minut na godzinę) i prowadził go przez następne lata, równocześnie jako kierownik artystyczny, twórca programów oraz jeden z wykonawców. W połowie lat osiemdziesiątych rozpoczął z tym zespołem wyjazdy na liczne tournée po krajach Europy Zachodniej, a potem także do Kanady, Stanów Zjednoczonych i Australii. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w grudniu 1981, został zawieszony w obowiązkach redaktora (oficjalne wymówienie otrzymał w kwietniu 1982). Zaczął w tym czasie przygotowywać rozprawę doktorską na temat historii satyry w Polsce międzywojennej (nieukończona). Równocześnie prowadził kabaret Warsztat utworzony przy Oddziale Warszawskim Związku Polskich Autorów i Kompozytorów Utworów Rozrywkowych „ZAKR”. Zajął się też twórczością prozatorską, początkowo adaptował do druku słuchowiska radiowe, a potem pisał też oryginalne powieści i opowiadania. Utwory zamieszczał m.in. w pismach: „Zarzewie” (1981, 1983; tu m.in. opowiadania sensacyjne podpisane Mart Willer), „Radar” (1982-84; m.in. cykl felietonów pt. Wielkie słowa), „Zorza” (1982-87, m.in. cykl felietonów pt. Chcąc nie chcąc oraz w 1987 cykl humoresek pt. Powrót z Antybaśni), „Fantastyka” (1983, 1985, 1989), „Ład” (1987-1990; m.in. w 1988-89 cykl felietonów pt. Antybaśnie bis oraz w 1990 cykl pt. Odwrotna strona numeru), „Tygodnik Demokratyczny” (1989-90; m.in. cykl felietonów pt. Okrągły stołek, częściowo pt. Na okrągło). W 1989 wstąpił do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP; od 1999 wiceprezes, od 2002 prezes Oddziału Warszawskiego). W listopadzie 1989 powrócił do pracy w Polskim Radiu i objął stanowisko komentatora Programu I w Redakcji Kultury; równocześnie został redaktorem (powołanego według własnego pomysłu) stałego niedzielnego magazynu satyrycznego ZSYP (Zjednoczenie Satyryków Y Politykierów), który współtworzył także jako autor i wykonawca tekstów, a od 1994 także reżyser; był inicjatorem wydania antologii prezentowanych w tym programie utworów (pt. Wyciąg ze ZSYP-u. Warszawa 1993). W tym też czasie wznowił pisanie słuchowisk radiowych, emitowanych na antenie w audycji pt. Baśnie dla bezsennych (1989-98), przygotowywał też scenariusze licznych radiowych szopek politycznych. W 1991 podjął, po dłuższej przerwie, współpracę z Telewizją Polską; był pomysłodawcą i scenarzystą wielu cyklicznych audycji satyryczno-rozrywkowych, początkowo utrzymanych głównie w konwencji szopek literackich (m.in. szopki noworoczne, cykl Polskie ZOO). Za działalność radiową i telewizyjną otrzymał m.in.: nagrodę Złota Szpilka (1992), nagrodę Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1992), telewizyjnego Wiktora (1992) i Złoty Metronom (1993). W 1993-95 pełnił funkcję członka Rady do Spraw Mediów przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej Lechu Wałęsie. Około 1996 nawiązał też współpracę z niepublicznymi stacjami telewizyjnym: RTL (w 1996-97 cykl felietonów pt. Człowiek, który jest czwartkiem) i Polsat (szopka telewizyjna w 1997). W latach dziewięćdziesiątych i późniejszych ogłaszał felietony, wiersze i opowiadania oraz prowadził rubryki m.in. w tygodniku „Antena” (1991-95; m.in. cykl wierszy satyrycznych pt. Bohaterowie naszych lektur), krakowskim „Czasie” (1991-93; m.in. cykl felietonów pt. Czas na kabaret oraz Kuchnia ZOO), „Nowej Fantastyce” (od 1992), „Życiu” (od 1996; rubryka satyryczna pt. Wolski w kropce; podpisany też Nadredaktor Marcin Wolski), „Wprost” (od 1999 cykl felietonów pt. Nowowizja), „Tygodniku Solidarność” (od 2002 cykl felietonów pt. BIEDA-MOŚCI) i w „Gazecie Polskiej” (od 2002 cykl recenzji pt. Marcin Wolski poleca). W 2000 został członkiem komisji stypendialnej Ministerstwa Kultury i Sztuki, a w 2002 kapituły Nagrody im. Norwida. W 2003-05 pełnił funkcję prezesa Oddziału Warszawskiego SPP, a w 2005 został wiceprezesem Zarządu Głównego Stowarzyszenia oraz przewodniczącym komisji kwalifikacyjnej. Jako autor opowiadań, recenzji i felietonów współpracował nadal z „Gazetą Polską” (m.in. cykl pt. Marcin Wolski poleca), tygodnikiem „Wprost” (tu m.in. od 2004 cykl felietonów pt. Krótko po Wolsku), „Tygodnikiem Solidarność” (jeden z autorów działu Felieton; od 2002 cykl pt. Bieda-Mości); opowiadania publikował też m.in. w „Nowej Fantastyce” (m.in. w 2002-03 cykl pt. Prawda baśni, prawda legendy), a 2006 zaczął ogłaszać teksty satyryczne i recenzje w miesięczniku „Niezależna Gazeta Polska”. Prezentował też nadal własne utwory na antenie Polskiego Radia (m.in. w magazynie satyrycznym ZSYP). W 2006-07 był dyrektorem Programu I Polskiego Radia. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006). Mieszka w Warszawie.
Works
1. Kabaret „Warsztat”. Przedstawienia. Warszawa 1983-.
– Małpet szał. [Program kabaretowy dla dzieci; współautor:] L. Radzikowski. Prapremiera: 1983.
– Małpet cyrk. Prapremiera: ok. 1984.
2. Kabaret Studencki „Stodoła”. Przedstawienia. Wystawienie: Warszawa, Klub Studentów Politechniki Warszawskiej 1970-1973.
– O jak mi dobrze w pomarańczowym jest. [Współautor:] M. Gołębiowski. Prapremiera: 1970.
– Telefon zaufania. [Spektakl kabaretowy w 3 aktach; współautor:] M. Wojtyszko. Prapremiera: 1971.
Nagrody
– Niebieska komedia. Prapremiera: 1973.
3. Co nam zostało z tych wad? Warszawa: Czytelnik 1971, 91 s.
4. Winda. [Widowisko telewizyjne; współaut.:] A. Zaorski. [Cz.] 1-6. Telewizja Polska 1975-1976.
5. Rentierzy. [Program kabaretowy]. Prapremiera: Radomsko, Kabaret „Nietoperz” 1976.
6. Szanujmy Marynię, czyli nocne z duchami rozmowy. [Program kabaretowy; współautor:] M. Korabicz. Prapremiera: Kraków, Kabaret w Kawiarni Literackiej 1976.
7. Koniec spirali. (Groteska estradowa). „Scena” 1978 nr 3 s. 43-46.
8. Matriarchat. Powieść z radia wzięta. W: 60 minut na godzinę. Warszawa 1978 s. 171-309. Wyd. 2 tamże 1980. Przedruk zob. poz. ↑. Por. Słuchowiska radiowe.
9. Czarny kabaret. [Program kabaretowy; współautor:] A. Zaorski. Prapremiera: Łódź, Teatr Lalek Pinokio, Scena dla Dorosłych 1979.
10. Laboratorium nr 8. [Powieść]. Współwyd. z: J. Kaczmarek: Nasza naturalna sztuczność pt. Rok 3978. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1980 s. 81-222. Przedruk zob. poz. ↑. Por. Słuchowiska radiowe.
11. Kabaret „Sześćdziesiątka”. Przedstawienia. Warszawa 1981-.
– Tu „Sześćdziesiątka”. [Współautorzy:] T. Ross, A. Zaorski. Prapremiera: 1981.
– Spróbujmy zagrać raz jeszcze. [Współautorzy:] T. Ross, A. Zaorski. Próba generalna 12 grudnia 1981.
– No to cyrk. Prapremiera: Łódź, Łódzkie Stowarzyszenie. Twórców Kultury 1982.
– Damy wam szkołę. Prapremiera: 1983.
– Delegaci „Sześćdziesiątki”. Prapremiera: 1984.
– Gra w grę. Prapremiera: 1985.
– Polska szopka całoroczna. [Współautorzy:] J. Kryszak, A. Zaorski. Prapremiera: 1990.
– Sześćdziesiątka bis. Prapremiera: 1995.
– Przystanek Polska. Prapremiera: 1998.
– Trio bravo. Prapremiera: 1999.
12. Enklawa; Neomatriarchat; Świnka [poz. ↑]. [Powieści]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1982, 293 s. Por. Słuchowiska radiowe.
13. Szkoła upiorów. [Program kabaretowy]. Reż. M. Wolski. Prapremiera: Łódź, Łódzkie Stowarzyszenie Twórców Kultury 1982. Por. poz. ↑.
14. Świnka. [Powieść]. „Zarzewie” 1982 nr 13-38; 1983 nr 1-5. Druk zob. poz. ↑. Wyd. osobne Warszawa: As-Editor 1991, 92 s. Przedruk zob. poz. ↑. Por. poz. ↑ oraz Słuchowiska radiowe.
15. Czy wybawienie to, czy wpadka? [Program kabaretowy; współautor:] A. Zaorski. Prapremiera: Łódź, Kabaret „Kryzys” 1983.
16. Numer. [Powieść]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1983, 72 s. Przedruk zob. poz. ↑. Por. Słuchowiska radiowe.
17. Tajemnicza wsypa. [Widowisko estradowe; współautor:] A. Zaorski. Prapremiera: Łódź, zespół aktorski Teatru im. S. Jaracza 1983.
18. Zróbmy numer. [Widowisko estradowe; współautor:] A. Zaorski. Prapremiera: Łódź, Łódzkie Stowarzyszenie Twórców Kultury 1983.
19. Z przymrużeniem ucha. Tomik z Wolszczyzną. Warszawa: Wydawnictwo RTV 1984, 247 s. Por. Słuchowiska radiowe.
Zawartość
20. Konfrontacja; Tragedia „Nimfy 8”; Matryca; Ludzie-Ryby; Przezorność; Masa krytyczna; Eksponat; Przestępstwo i wyrok; Wariant autorski; Mam prośbę, Jack...; Trzecia planeta. [Opowiadania]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1987, 121 s. Por. Słuchowiska radiowe.
21. Powrót smoka. [Widowisko kabaretowe dla dzieci; współautor:] L. Radzikowski. Prapremiera: Gliwice, Studencki Teatr Groteski 1987.
22. Agent dołu. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1988, 287 s. Wyd. nast. z podtytułem Diabelska dogrywka: Warszawa: SuperNOWA 1996, tamże 1999. Por. Słuchowiska radiowe.
Przekłady
rosyjski
23. Szopka 1989. [Współaut.:] M. Majewski. Warszawa: Epoka 1990, 48 s.
24. Antybaśnie. Tomik z Wolszczyzną. [Opowiadania]. Warszawa: Wydawnictwo RTV 1991, 199 s. Por. Słuchowiska radiowe.
Zawartość
25. Bogowie jak ludzie. [Powieść]. Katowice: Krajowa Agencja Wydawnicza 1991, 257 s. Wyd. 2 poprawione i poszerzone Olsztyn: Solaris 2004, 237 s. Por. Słuchowiska radiowe.
26. Klan Szwendałów. Szwendała (jeden z nas). [Opowiadania; współautorstwo: A. Zaorski]. Warszawa: Daga 1991, [56] s. Por. Słuchowiska radiowe.
27. Piąty odcień zieleni. [Powieść]. Poznań: CIA – Books SVARO 1991, 250 s. Por. Słuchowiska radiowe.
28. Polska szopka całoroczna. 1990-1991. [Współautor:] M. Majewski, z wykorzystaniem pomysłów J. Kryszaka i A. Zaorskiego. Warszawa: AS Editor 1991, 32 s.
29. Polskie ZOO. [Cykl szopek literackich]. [Cz.] 1-132. Telewizja Polska 1991-1994. Wyd. [cz. 1-7]: Warszawa: Editions Spotkania 1991, 48 s.
30. Szopki noworoczne i okolicznościowe. [Współautor:] M. Majewski. Telewizja Polska 1991-.
– Szopka polska. [Współaut.:] M. Majewski. 1990/1991.
– Szopka w jajku. Przy współpracy M. Majewskiego. 1991.
– Od Jałty do Magdalenki, czyli szopka w grajdole. 1991. Wyd. Warszawa: Tommy 1991, [55] s.
– Szopka polska. Przy współpracy M. Majewskiego. 1993.
– Maskarada, czyli szopka pretendencka. Przy współpracy M. Majewskiego. 1994.
– Bal przy sterze. Szopka noworoczna. Przy współpracy M. Majewskiego. 1995.
– Bal na Centralnym. Szopka noworoczna. 1996.
– Szopka polska. Spółka z o.o. 1997.
– Polska szopka statystyczna. 1998.
– Dokąd idziesz, czyli szopka noworoczna. Przy współpracy M. Majewskiego. 2000.
– Szopka całoroczna. Niech żyje post. Przy współpracy M. Majewskiego. 2001.
31. Świnka. (Pigatte). Scenariusz filmowy na podstawie powieści pt. Świnka. [Współaut.:] K. Magowski. Cz. 1-3. Telewizja Polska 1991. Por. poz. ↑ oraz Słuchowiska radiowe.
32. Baśnie dla bezsennych. [Opowiadania]. Warszawa: Wydawnictwo PPH [Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe] Replay 1993, 207 s. Por. Słuchowiska radiowe.
Zawartość
33. Korektura. [Powieść]. Warszawa: Ornament 1993, 128 s. Przedruk zob. poz. ↑. Por. Słuchowiska radiowe.
34. Powrót do antybaśni. [Powieść]. Warszawa: Zebra 1993, 321 s.
35. Książeczka bez nabożeństwa, czyli porady dla nieśmiałych, cnotliwych, leniwych. [Monologi satyryczne]. Warszawa: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe Replay 1994, 200 s.
36. Poradnia pozamałżeńska. [Widowisko telewizyjne]. Odc. 1-15. Telewizja Polska 1994. Por. poz. ↑.
37. Akropoland. [Widowisko telewizyjne]. Cz. 1-29. Telewizja Polska 1995.
38. Kabaret „60-tka”. [Cykl spektakli kabaretowych]. Telewizja Polska 1995.
– Kraina Antybaśni. 1995.
– Satirical Fiction. [Cz.] 1-8. Telewizja Polska 1995-1996.
39. Krawędź snu. [Powieść]. Warszawa: SuperNOWA 1996, 251 s. Wyd. nast. tamże 1999. Por. Słuchowiska radiowe.
40. Statystyczni. [Widowisko telewizyjne]. Przy współpracy J. Kryszaka. Odcinek 1-12. Telewizja Polska 1996. Por. poz. ↑.
41. Wideo wszechczasów. [Powieść]. Warszawa: Interfax-print 1996, 116 s. Przedruk pt. Wideo Pana Boga zob. poz. ↑.
42. Noc bezprawia oraz inne szalone opowieści. [Opowiadania i powieści]. Warszawa SuperNOWA 1997, 352 s. Wyd. nast. tamże 1999.
Zawartość
43. Noc zmienników. [Szopka telewizyjna]. Telewizja Polsat 1997.
44. Rodzina Statystycznych. [Widowisko telewizyjne]. [Cz.] 1-28. Telewizja Polska 1998-99.
45. Graczykowie. [Scenariusz telenoweli]. TV Polsat 1999-2001.
46. Według Św. Malachiasza. [Powieść]. Warszawa: SuperNOWA 1999, 388 s.
47. Cyrulik warszawski. [Widowisko telewizyjne]. Telewizja Polska 2000.
48. Kwadratura trójkąta. [Powieść]. Cz. 1-4. „Nowa Fantastyka” 2000 nr 5 s. 26-43, nr 6 s. 25-44, nr 7 s. 25-44, nr 8 s. 25-45.
49. Pies w studni. [Powieść]. Warszawa: SuperNOWA 2000, 301 s.
50. Rekonkwista. [Powieść]. Warszawa: SuperNOWA 2001, 322 s. [Wyd. 2] Warszawa: SuperNowa 2004.
51. Kabaret Nadredaktora. Cz. 1-2. Warszawa: Nowy Świat 2002-2003.
Cz. 1. Wszystkie drogi prowadzą do rymu. 2002, 239 s.
Zawartość
Cz. 2. Trzecia Najśmieszniejsza. Polskie ZOO; Kabaret „Sześćdziesiątka”; Poradnia pozamałżeńska; Szopki polskie. ZSYP. 2003, 311 s.
Zawartość
52. Lustro i kolumna. [Mikropowieść]. W: Wizje alternatywne IV. Olsztyn 2002 s. 9-62. Por. Słuchowiska radiowe [adaptacja pt. Czekan].
53. Marcin Wolski the Best-iarium. Laboratorium nr 8; Matriarchat; Świnka; Numer. [Powieści]. Olsztyn: Solaris 2002, 484 s.
Zawartość
54. Alterland. [Powieść]. Warszawa: W.A.B. 2003, 365 s. Wyd. 2 tamże 2005.
55. Kwadratura trójkąta. [Powieść i opowiadania]. (Wolski w shortach, 1). Olsztyn: Solaris 2003, 424 s. Por. poz. ↑.
Zawartość
56. Antybaśnie z 1001 dnia. [Opowiadania]. Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza Nowa 2004, 336 s.
57. Ekspiacja. [Powieść]. Warszawa: W.A.B. 2004, 260 s.
58. Enklawa. [Powieść i opowiadania]. (Wolski w shortach, 2). Olsztyn: Solaris 2004, 312 s. Por. poz. ↑.
Zawartość
59. Miejsce dla dwojga. [Powieść]. Warszawa: W.A.B. 2005, 261 s.
60. Polski zoomiks. [Z.] 1. Golden Fisza. [Komiks]. [Tekst:] M. Wolski. [Rysunki:] B. Słomka. Warszawa: Mandragora 2005, 24 s.
61. Włóczędzy czasoprzestrzeni. [Powieść]. Warszawa: SuperNowa – Niezależna Oficyna Wydawnicza Nowa 2005, 375 s.
62. Zamach na Polskę. [Powieść]. Olsztyn: Solaris 2005, 230 s.
63. Nieprawe łoże. [Powieść]. Warszawa: Fronda 2006, 357 s.
64. Klucz do Apokalipsy. [Powieść]. Warszawa: Albatros. Andrzej Kuryłowicz 2007, 302 s.
Słuchowiska radiowe, m.in.
[Częściowo wg informacji autora].
– Teatrzyk „Apokryf”. Polskie Radio 1970-1972 [krótkie scenki, najczęściej bez osobnych tytułów].
– Ostatnie słowo. [Cz.] 1-7. Polskie Radio 1974 [słuchowisko dokumentalne o podpaleniu Reichstagu w 1933 r.].
– Matriarchat. [Cz.] 1-23. Polskie Radio 1975-1977 [por. Twórczość poz. ↑].
– Wzlot i upadek Mussoliniego. [Słuchowisko dokumentalne; współautor:] S. Żytyński [wg informacji M. Wolskiego współautorstwo fikcyjne]. Cz. 1-12. Polskie Radio 1975.
– Klub łowiecki. [Cz.] 1-6. Polskie Radio 1976.
– Przygody radiowych piratów. [Współautor:] A. Zaorski. [Cz.] 1-5. Polskie Radio 1976, 1978.
– Świnka. [Cz.] 1-10. Polskie Radio 1976 [por. Twórczość poz. ↑].
– Zapiski kłusownika. [Współautor: A. Zaorski; ogłaszane pod wspólnym pseudonimem: Marcin Jędras]. [Cz.] 1-34. Polskie Radio 1976-1981.
– Laboratorium nr 8. [Cz.] 1-12. Polskie Radio 1977-1978 [por. Twórczość poz. ↑].
– Antybaśnie. [Cz.] 1-7. Polskie Radio 1978-1980.
– Enklawa. [Cz.] 1-6. Polskie Radio 1978 [por. Twórczość poz. ↑].
– Galeria Figur. [Cz.] 1-6. Polskie Radio 1978.
– I stała się ciemność. [Cz.] 1-9. Polskie Radio 1978.
– Arcydyrekcja. [Współautor:] A. Zaorski. [Cz.] 1-8. Polskie Radio 1979-1980.
– Czysta żywa woda. [Cz.] 1-8. Polskie Radio 1979.
– Nowe przygody radiowych piratów. [Współautor:] A. Zaorski. [Cz.] 1-9. Polskie Radio 1980 [cz. 7 i 8 bez udziału A. Zaorskiego].
– Numer. [Cz.] 1-14. Polskie Radio 1980 [por. Twórczość poz. ↑].
– Centralna Kuźnia Młodych. [Cz.] 1-28. [Współautorzy:] A. Zaorski [cz. 1-22], K. Żytyńska [cz. 25-28; wg informacji M. Wolskiego współautorstwo fikcyjne]. Polskie Radio 1981 [por. Twórczość poz. ↑].
– Pod prąd. [Cz.] 1-12. Polskie Radio 1981.
– Klan Szwendałów. [Współautor: A. Zaorski; ogłaszane pod wspólnym pseudonimem:] Marta Blask. Polskie Radio 1991.
– Krawędź snu. [Cz.] 1-15. Polskie Radio 1997 [por. Twórczość poz. ↑].
– Krótka rozprawa między Panem, Wójtem i Plebanem. Cz. 1-77. Radio RMF 1998-1999.
– Park rozgrywki. [Współautor: A. Paulukiewicz; ogłaszane pod wspólnym pseudonimem:] Radian Plus. [Cz.] 1- Radio Puls 1999- [do marca 2003 wyemitowano ok. 400 odcinków].
– Obywatel Tadzio. [Cz.] 1-7. Polskie Radio 2001.
– Prawda baśni prawda legendy. [Cz.] 1-16. Polskie Radio 2001.
– Salon odrzuconych. [Cz.] 1- Polskie Radio 2001- [do marca 2003 wyemitowano ok. 65 odcinków].
– Z kapownika kinomana. [Cz.] 1- Polskie Radio 2001- [do marca 2003 wyemitowano ok. 110 odcinków].
– Po kablu do kłębka. [Cz.] 1-42. Polskie Radio 2002.
Prace redakcyjne
Analyses and reviews
• Questionnaire for IBL PAN 2002.
