BIO
Urodzony 16 kwietnia 1946 w Warszawie w rodzinie nauczycielskiej; syn Piotra Wojtyszki i Ewy z domu Lasockiej. Od 1960 uczęszczał do Państwowego Liceum Technik Teatralnych w Warszawie; w 1965 zdał maturę i otrzymał dyplom malarza teatralnego. W 1965/66 studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W tym czasie rozpoczął twórczość literacką; w 1966 debiutował utworem pt. Opowiadanie o najlepszym człowieku na świecie, opublikowanym w „Szpilkach” (nr 46). W 1966-70 studiował reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi. Następnie od 1971 pracował jako asystent reżysera, a potem samodzielny reżyser filmowy, a także autor scenariuszy. W 1972-75 był asystentem na tejże uczelni. W 1973 uzyskał dyplom reżysera. Równocześnie od 1971 rozwijał twórczość literacką jako autor utworów dramatycznych, a także (od 1975) opowiadań i powieści dla dzieci. W 1974 ożenił się z Henryką Królikowską, scenarzystką. W 1977-79 wykładał reżyserię w białostockiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (PWST) w Warszawie. W 1977 został członkiem Związku Filmowców. Od 1979 należał do Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). W tymże roku otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci w dziedzinie radia i telewizji. Zaczął systematyczne reżyserować przedstawienia w Teatrze Telewizji. W 1979-80 wykładał reżyserię na Wydziale Reżyserii Telewizyjnej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Współpracował z tygodnikiem „Powściągliwość i Praca” (w 1985-87 cykl felietonów pt. Krótki zarys męki twórczej). W 1986 otrzymał nagrodę Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za osiągnięcia w dziedzinie reżyserii w Teatrze Telewizji. W 1988 został wykładowcą na Wydziale Reżyserii w PWST w Warszawie (od 1996 Akademia Teatralna), w 1990-93 i 1999-2002 był dziekanem Wydziału Reżyserii na tej uczelni. W 1989 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W tymże roku otrzymał nagrodę im. L. Schillera za osiągnięcia twórcze w dziedzinie reżyserii, a w 1990 otrzymał nagrodę miasta Wrocławia za twórczość teatralną. W 1990-91 był dyrektorem artystycznym Teatru Powszechnego w Warszawie. W 1993-97 zamieszczał w miesięczniku „Teatr” cykl artykułów pod wspólnym tytułem Krótki zarys męki twórczej. Od lat dziewięćdziesiątych współpracował z telewizją jako autor scenariuszy i reżyser poszczególnych odcinków seriali (m.in. Miodowe lata w 1999-2002, Miasteczko w 2000-01, Kocham Klarę w 2001). W 1992-2001 sprawował funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Twórców dla Dzieci i Młodzieży (ASSITEJ). W 1997 otrzymał tytuł profesora sztuk teatralnych. Odznaczony m.in. Medalem Edukacji Narodowej i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002). Mieszka w Warszawie.
Twórczość
1. Telefon zaufania. [Utwór dramatyczny; współautor:] M. Wolski. Prapremiera: Warszawa, Kabaret Studencki „Stodoła” 1971.
2. Tik-tok. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1971.
3. Bromba i inni. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Telewizja Polska 1974. Por. poz. ↑.
4. Chrumps i inni. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Telewizja Polska 1974.
5. Dziwny show, czyli chram z piosenkami. [Utwór dramatyczny]. Telewizja Polska 1974.
6. Gżdacz i inni. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Telewizja Polska 1974.
7. Są albo ich nie ma, czyli ostatnie odkrycia dotyczące krasnoludków. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Telewizja Polska 1974.
Nagrody
8. Antycyponek. [Opowiadanie dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1975, [12] s. Wyd. 2 tamże 1979.
9. Bromba i inni. [Opowiadanie dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1975, 124 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1979; Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1984; wyd. 3 Warszawa: Nasza Księgarnia 1986, wyd. 4 tamże 1989; Wrocław: Siedmioróg 1993, tamże 1997; wyd. łącznie z przekł. francuskim: Bromba-Pchoukh, les vice-versa sauvages. [Przeł.] M. Pasikowska. Paris: Syros-Alternatives 1991, 60 s.; wyd. z podtytułem (po latach także...). Warszawa: Ezop 2003. Por. poz. ↑.
Przekłady
francuski
włoski
10. Wizje i zamówienia. [Utwór dramatyczny; współautor:] A. Borowa. Prapremiera: Warszawa, Teatr Komedia 1976.
11. Dziękuję ci, Nietoperzu. [Słuchowisko radiowe dla dzieci]. Polskie Radio 1977. Druk w: Drzewo jabłoni na wiosnę. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1979 s. 41-50.
12. Trzynaste piórko Eufemii. [Komiks dla dzieci]. Rysunki: G. Dłużniewska. Warszawa: Nasza Księgarnia 1977, [51] s. Wyd. nast. Warszawa: Ezop 2007, 104 s. Por. poz. ↑.
13. Trzynaste pióro Eufemii. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Prapremiera: Kielce, Teatr Lalki i Aktora „Kubuś” 1977. Por. poz. ↑.
14. Synteza. [Powieść dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1978, 161 s. Wyd. 2 tamże 1985. Por. poz. ↑.
Nagrody
Przekłady
rosyjski
węgierski
Adaptacje
teatralne
15. Szczyt wtajemniczenia, czyli sabaty i posiedzenia. [Komiks]. Rysunki: R. Sikora. „Świat Młodych” 1978 nr 72-97.
16. Tajemnica szyfru Marabuta. [Powieść dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1978, 110 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1981, wyd. 3 1986; Wrocław: Siedmioróg 1997; [wyd. 5] Warszawa: Ezop 2004. Por. poz. ↑.
Adaptacje
teatralne
17. Epilog. [Utwór dramatyczny]. Telewizja Polska 1979. Druk pt. Epilog. (Widowisko z okresu Wielkiej Emigracji). „Teatr Polskiej Telewizji” 1981 nr 2 s. 5-42. Przedruk zob. poz. ↑.
18. Tajemnica szyfru marabuta. Scenariusz filmowy. Oprac. plastyczne: G. Dłużniewska. Ekranizacja 1979. Por. poz. ↑.
19. Wakacje smoka Bonawentury. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. „Scena” 1979 nr 6 s. 42-47. Prapremiera: Białystok, Białostocki Teatr Lalek 1980. Przedruk w: 8 sztuk w poszukiwaniu teatru. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1982 s. 247-282.
Nagrody
Przekłady
słowacki
20. Czy to lama, czy to plama. [Opowiadanie dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1980, [12] k.
21. Sekret wróżki. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Prapremiera: Warszawa, Teatr Narodowy 1980. Por. poz. ↑.
22. Synteza. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1983. Por. poz. ↑.
23. Święto księżyca. Scenariusz filmu telewizyjnego. [Współautor:] H. Wertitsch. Powst. 1983. Telewizja Polska 1989.
24. Skarby i upiory. [Utwór dramatyczny]. Telewizja Polska 1984. Prapremiera: pt. Skarby i upiory, czyli Hrabia opętany: Jelenia Góra, Teatr im. C.K. Norwida 1985.
Nagrody
25. Saga rodu Klaptunów. [Powieść dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1985, 81 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1987; Warszawa: Ezop 2000.
26. Sekret wróżki. [Powieść dla dzieci]. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1985, 93 s. Por. poz. ↑.
27. Bambuko, czyli skandal w Krainie Gier. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. „Sztuki dla Dzieci” 1987 nr 3 s. 27-37. Prapremiera: Gniezno, Teatr im. A. Fredry 1988. Wyd. osobne Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne 1998, 62 s. Telewizja Polska 1998.
28. Pożarcie królewny Bluetki. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Prapremiera: Opole, Opolski Teatr Lalki i Aktora im. A. Smolki 1987.
Przekłady
francuski
jidysz
rosyjski
29. Poplątanie z pomieszaniem. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Koszalin, Bałtycki Teatr Dramatyczny 1989. Telewizja Polska 1994.
30. Kurs polskiego dla niezaawansowanych. [Utwór dramatyczny; współautor:] J. Ostaszkiewicz. Prapremiera: Reżyseria: M. Wojtyszko. Wrocław, Teatr Polski 1992.
31. Rycerz Niezłomny, czyli niewola księżniczki Parekselancji. [Utwór dramatyczny]. „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży” 1992 z. 1 s. 51-66. Prapremiera: Poznań, Teatr Animacji 1993.
Przekłady
białoruski
32. Wznowienie. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1992 nr 11 s. 31-52. Prapremiera: Białystok, Stary Dramatyczny im. A. Węgierki 1994.
33. Dymny. Piosenki, wiersze i wymyślania. Scenariusz: A. Dymna, M. Wojtyszko. Reżyseria: M. Wojtyszko. Prapremiera: Warszawa, Teatr Ateneum 1993.
34. Królewna i paź. [Utwór dramatyczny], Prapremiera: Olsztyn, Teatr Lalek 1993.
35. Moment. Scenariusz filmowy. [Współautor:] W. Hollender. Telewizja Polska 1993.
36. Opera Granda. [Scenariusz na podstawie fragmentów dzieł operowych; współautor:] A. Krasucka. Prapremiera: Warszawa, Teatr Ateneum 1996.
37. Semiramida. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1996 nr 1 s. 5-34. Prapremiera: Warszawa, Teatr Współczesny 1996. Przedruk zob. poz. ↑.
38. Kraina kłamczuchów. Sztuka w 2 aktach. „Dialog” 1997 nr 10 s. 72-101. Prapremiera: Bydgoszcz, Teatr Polski 1999. Przedruk zob. poz. ↑.
39. Krótki zarys męki twórczej. [Felietony]. Warszawa: Krąg 1998, 127 s.
40. Żelazna konstrukcja. Sztuka w 2 aktach. „Dialog” 1998 nr 3 s. 29-58. Prapremiera: Warszawa, Teatr Powszechny 1998. Telewizja Polska 2000. Przedruk zob. poz. ↑.
Przekłady
białoruski
41. Co cię znów ugryzło? Serial telewizyjny w 10 odcinkach. Scenariusz i reżyseria: M. Wojtyszko. Telewizja Polska 1999.
42. Grzechy starości. [Utwór dramatyczny]. Polskie Radio ok. 1999. Telewizja Polska 2000. Druk zob. poz. ↑.
43. Faust i inni. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Warszawa, Teatr Lalka 2000.
44. Bułhakow. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2001 nr 12 s. 31-69. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 2002. Przedruk zob. poz. ↑.
45. Chryje z Polską. Rzecz o Stanisławie Wyspiańskim. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Katowice Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 2002. Telewizja Polska 2007. Druk zob. poz. ↑.
46. Hermes przeszedł, czyli mitologia grecka. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Czeski Cieszyn, Scena Polska 2003.
47. Bromba i filozofia. [Opowiadania dla dzieci]. Warszawa: Jacek Santorski and Co 2004, 124 s.
48. Grzechy starości. [Dramaty]. Warszawa: Ezop 2005, 416 s.
Zawartość
49. Księżniczka i ziarnko grochu. [Utwór dramatyczny a dzieci]. Warszawa, Teatr Lalka 2007.
Adaptacje
Adaptacje
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 2002.