BIO
Born on 24 February 1885 in Russian-ruled Warsaw; son of the painter, art critic, prose writer, and creator of the Zakopane architectural style Stanisław Witkiewicz, and the music teacher Maria, née Pietrzkiewicz. He moved to Zakopane in 1890. In accordance with his father's wishes, an opponent of formal schooling, he received only private tuition. Since childhood, he had a passion for painting and drawing, while in 1893 he wrote over a dozen short plays, six of which have survived (thanks, in part, to being printed on a small domestic press), while others are only known by their titles. He was also a passionate photographer. In 1897, he passed entrance exams to the second class of the Comprehensive (Real) School in Lwów (then Austrian-ruled Lemberg, today: Lviv, Ukraine), but continued to receive home schooling while travelling to the city to take exams each term. His colleagues in Zakopane included Leon Chwistek [ ↑] and Bronisław Malinowski. He made his debut as a painter in 1900 with the proto-Tatran landscapes that illustrated an article titled Glossopteris by his teacher Mieczysław Limanowski. The article appeared in "Przegląd Zakopiański" (no. 8). He first exhibited his paintings (a series of Lithuanian landscapes) at a show in Zakopane in 1901. Around this time, he became interested in philosophy and started writing short essays. He travelled abroad regularly, starting in 1901 with a visit to the Hermitage in Saint Petersburg. He became acquainted with paintings exhibited in galleries in Italy, France, Germany, Austria and London. After completing his advanced secondary education in 1903, he focused on mathematical studies for a period of time while also travelling to Italy. In 1904, he visited Lovran, near Trieste, with his sick father, who then moved there permanently in 1908, remaining until his death in 1915. His son paid him regular visits. After returning from his initial trip to Lovran, Stanisław Ignacy Witkiewicz enrolled for a degree in landscape painting at the studio of Józef Mehoffer at Academy of Fine Arts (ASP) in Krakow. He also took a course there in landscape painting with Jan Stanisławski in late 1905 and early 1906. Under pressure from his father, he abandoned his studies in 1906 and returned to Zakopane, where he was self-employed and also took lessons in painting with Władysław Ślewiński. He participated in painting exhibitions organized by the Sztuka Podhalańska (Podhale Art) Society in Zakopane. Between 1908 and 1911, he resumed his studies in painting at J. Mehoffer's studio at the Krakow ASP. From around 1909 to 1912, he was in an intimate relationship with the actress Irena Solska. His novel 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta [The 622 Downfalls of Bungo, or The Demonic Woman], which was written in 1910/11 and first published in 1972, included elements inspired by this relationship. Following a short stay in Paris, he spent an extended period in 1911 in Doëlan, Brittany, at the invitation of W. Ślewiński. Upon his return to Zakopane, he focused primarily on painting. In 1913, he became engaged to Jadwiga Janczewska. Following his fiancée's death by suicide in February 1914, he was convinced by Bronisław Malinowski to join an ethnographic research expedition to New Guinea as a photographer and draughtsman. He managed to visit Ceylon (Sri Lanka) and Australia. With the outbreak of World War I, he decided to return to Europe so that he could take up arms as a soldier. He left in early September and by mid-October had reached Saint Petersburg, where he had close relatives. Thanks to their support, he was accepted to the Pavlovsk Military School in November 1914 and following an expedited five-month course, he was recruited at the rank of reserve officer to the 172 reserve battalion of the household cavalry of the Pavlovsk Regiment before being sent to the front line. In 1916, he was made a second lieutenant of the same regiment. He became acquainted there with lieutenant Andrei Potocki, a talented graphic artist, who most probably inspired his interest in pastel drawing. On 17 July 1916, he was fought in battles by the River Stokhid (Polish: Stochód) near Kowel (now Kovel, Ukraine), receiving a nomination to the rank of lieutenant and the Order of St Anne – fourth class, in recognition of his bravery. Owing to post-traumatic stress, he was sent for treatment to Saint Petersburg (by then known as Petrograd) and never returned to the front line. He was a witness to the revolutionary events of 1917 while still a lieutenant of the household guard. In mid-November 1917, he was delegated to the service of the Polish Supreme Military-Executive Committee (Naczelny Polski Komitet Wojskowo-Wykonawczy), but owing to his health he did not continue his military service. He was demobilized on 18 February 1918. He was involved in the cultural life of Polish émigrés in the city, making use of his military and medical leave. He was very active as a painter, earning a side income as a portrait artist while also writing essays about art and philosophy. From around 1917, he used the signature Witkacy on his paintings as a way of marking that they belonged to a new period of creativity connected to his theory of Pure Form. He made his debut as a press correspondent in May 1918 with a review of a performance titled „Upiory” Ibsena. Benefis Choroszczy [Ibsen's "Ghosts". A Choroszcz Benefit] that was staged by a Polish émigré theatre group. The review was published in "Dziennik Narodowy" (no. 204). In July 1918, he reached Warsaw before travelling in August to Zakopane, bringing with him his artistic output of the previous years. He remained active as an artist and writer. He was soon accepted into the Formist group, serving as its chief theorist and participating in exhibitions it organized. He wrote the majority of his plays between 1918 and 1925. Only a few were performed or published in the interwar period. He made his debut as a playwright with the piece Pragmatyści [The Pragmatists], which was written in 1919, published in 1920 in the periodical "Zdrój" (no. 3) and then first staged in December 1921. The very first performance of any of his plays, however, was the June 1921 premiere of Tumor Mózgowicz [Tumor Brainiowicz] at the Juliusz Słowacki Theatre in Krakow. He made his debut in the national press in 1919 with a report based on his travels to Ceylon (Sri Lanka) titled *Z podróży do tropików [Excerpts from a journey to the Tropics], which appeared in the bi-weekly "Echo Tatrzańskie" (nos 15–18). The same year, he published is first study on the subject of art, Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia [New Forms in Painting and the Misunderstandings Arising Therefrom]. In 1920, he published the essay Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze [Introduction to the Theory of Pure Form in the Theatre], which appeared in the periodical "Skamander" (nos 1-3). He published subsequent texts in the same periodical in 1921 and 1925. His plays, poems, philosophical articles and essays on art also appeared during this period in "Formiści" (1921), "Czartak" (1922), "Zwrotnica" (1922–23), and "Almanach Nowej Sztuki" (1924). Having been declared unfit for military service, he was sent in August 1920 to attend a course at the Central School of Instruction for the Military Command of the General District in Krakow during which he also served as translator for French officers. He was demobilized in January 1921. In 1923, he married Jadwiga Unrug, granddaughter of the painter Juliusz Kossak. She lived in Warsaw from 1925. In January 1925, Witkiewicz founded the Theatre Society (Towarzystwo Teatralne) together with a group of Zakopane intellectuals. The society staged his plays. In February of the year, he joined the Exhibition Commission of the Sztuka Podhalańska (Podhale Art) Society, where in June he founded a Formist Theatre Section following the dissolution of the Theatre Society. The Section was active until 1927. The same year, he founded the S.I. Witkiewicz Portrait Company, which provided the main part of his income. He gradually gave up other forms of painting. He returned to prose writing, making his debut in this form in 1925 with the novel *Pożegnanie jesieni [Farewell to Autumn]. He participated in spiritualist seances, joining the Metempsychic Society in Warsaw in 1928. He experimented with drugs, creating paintings after consuming them and keeping records of his impressions. In 1927, he published articles and column pieces on theatre in the daily "Przegląd Wieczorny". From 1929, he was in a relationship with Czesława Oknińska-Korzeniowska. In 1931, owing to his family's financial difficulties after his mother retired from running a guest house in Zakopane, he became a regular columnist. His column pieces and articles appeared in periodicals and newspapers including "Gazeta Lwowska" (1931), "Kurier Literacko-Naukowy" (1931–32), "Linia" (1931), the weekly supplement of "Polska Zbrojna" (1931), "Gazeta Literacka" (1932 and 1934), "Gazeta Polska" (1932–33), "Zet" (1932–36), "Pion" (1934–36), and "Skawa" (1938–39). He also published philosophical essays in the journals "Przegląd Filozoficzny" (1933 and 1936–38) and "Ruch Filozoficzny" (1938–39). In parallel, he travelled around the country giving readings and talks on the subject of philosophy, literature and fine art, while also participating in painting exhibitions. Living mainly in Zakopane, he explored the nearby mountains systematically, while from 1934 he was a full member of the Tatra Sport Club's Mountaineering Section. In 1935, he was awarded the Golden Laurel of the Polish Academy of Literature in recognition of his outstanding literary achievements. In 1937, he hosted the German philosopher Hans Cornelius, with whom he had maintained regular correspondence over the previous two years. Witkiewicz had taken an interest in his philosophy as a student already. In summer 1937 and again the following year, he lectured on the Summer Holiday Scientific and Literary Courses that he co-organized. In 1938, together with a group of friends, he founded the Independent Theatre Society (Towarzystwo Teatru Niezależnego), although he did not succeed in staging any of his works in conjunction with it. Following the outbreak of World War II, he reported to a mobilization point but was not called up for service. On 5 September 1939, he left Warsaw and headed eastwards. Having received news that Soviet forces had entered Poland, suffering from illness and depression, he died by suicide on 18 September 1939 (C. Oknińska-Korzeniowska made an unsuccessful attempt to die by suicide with him) in the village of Jeziory (now Velyki Ozera, Ukraine) in the Polesie region. He was also buried in the village. An attempt to transfer his remains to his mother's grave at a cemetery in Zakopane in 1988 was unsuccessful. Since 1983, the Polish Centre of the International Theatre Institute (ITI) has awarded the S.I. Witkiewicz prize in recognition of efforts to promote Polish culture abroad. In 1985, the Współczesny (Contemporary) Theatre in Wrocław and the Ministry of Education launched the S.I. Witkiewicz competition, which seeks original plays from children and young people. UNESCO declared 1985 the Year of S.I. Witkiewicz. In 2015, the Witkacy Institute was founded. Since 2016, he publishes the biannual "Witkacy!".
Twórczość
1. Biedny chłopiec. [Utwór dramatyczny]. Powst. 1893. Pierwodruk z komentarzem W. Nowakowskiej pt. Nieznany dramat ośmioletniego Witkacego. „Przegląd Humanistyczny” 1964 nr 1 s. 141–145. Prapremiera: łącznie z Karaluchy [poz. ↑], Odważna Księżniczka [poz. ↑] pt. Karaluchy: Inscenizacja i scenografia: S. Słomka-Rakowski. Reżyseria zespołowa. Poznań, Teatr Lalki i Aktora „Marcinek” 1970. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].
Przekłady
angielski
The poor boy. [Przeł.:] D. Gerould, J. Kosicka. „yale/theatre”, New Haven 1974 nr 3. Wystawienie łącznie z przekł. Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑], Karaluchy [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑], Nowe Wyzwolenie [poz.↑ ] pt. Multiple self-portrait: Reżyseria: P. Cieślak. Glasgow, Royal Scottish Academy of Music and Drama 1989.
The poor boy. [Przeł.:] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 1. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
La pauvre garçon. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1.
hiszpański
Pobre mechachito. [Przeł.] R. Zermeño. „La Palabra y el Hombre”, Veracruz 1976 nr 20.
rosyjski
Bednyj malčik. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Witkiewicz: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
2. Karaluchy. Komedia w 1 akcie. Powst. 1893. Pierwodruk „Kamena” 1960 nr 2 s. 12, przedruk ze wstępem A. Micińskiej pt. Juvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 17–23 [poz. ↑]. Prapremiera łącznie z Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑] pt. Juwenilia: Inscenizacja: E. Kalinowicz. Reżyseria: W. Unicki. Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Wyd. osobne Komedje [!] Stasia Witkiewicza. T. 1. Karaluchy. Wałbrzych: Towarzystwo Przyjaciół Książki. Oddział Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej 1985, [20] s. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].
Maszynopis egzemplarza odbitego na drukarence domowej z napisem „Druk Stasia Witkiewicza” w Bibliotece Jagiellońskiej.
Premiera w teatrze zawodowym łącznie z Biedny chłopiec, Odważna Księżniczka zob. poz. ↑.
W wydaniu osobnym nadto: Z listów St. Witkiewicza (ojca) do matki – Elwiry Witkiewiczowej (babki Witkacego).
Przekłady
angielski
Cockroaches. [Przeł.:] D. Gerould, J. Kosicka. „yale/theatre”, New Haven, CT 1974 nr 5. Wystawienie łącznie z przekł. Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑], Biedny chłopiec [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. Multiple self-portrait: Reżyseria: P. Cieślak. Glasgow, Royal Scottish Academy of Music and Drama 1989.
Cockroaches. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: The Witkiewicz reader. Evanston, IL 1992, wyd. nast. London 1993; Evanston, IL 1996, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 1. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
Les cancrelats. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1. Wystawienie pt. Juvenilia: Paryż, L'Anomique Théâtre 1985.
hebrajski
Wystawienie łącznie z przekł. Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. Diokan acmi: Komediot mechje miszpacha – Hisztachrerut. [Przeł.] E. Sten. Reżyseria: P. Cieślak: Tel Awiw, Beit Zvi School of Drama 1993.
hiszpański
Las cucarachas. [Przeł.] R. Zermeno. „La Palabra y el Hombre”, Veracruz 1976 nr 20.
niderlandzki
Kakkerlakken. [Przeł.] K. Lesman. „het Cahier”, Breda 1991 nr 2, wyd. w: S.I. Witkiewicz: De Beëlzebubsonate en andere teksten. Leiden 1997.
rosyjski
Tarakany. [Przeł.] A. Bazilevskij. „Sapožniki. Neperodičeskij zavisimij organ”, Moskwa 1990 nr z V (z okazji wystawienia Szewców w Teatrze Studio „U Nikitskich Worot”). Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
serbsko-chorwacki
Žohari. [Przeł.] D. Blažina. W: S.I. Witkiewicz: Izbor iz djela. Zagreb 1985. Wystawienie: Dubrownik, Lero 1989.
węgierski
Svábbogarak. [Przeł.] G. Kerényi. W: S.I. Witkiewicz: Drámák. [Posłowie:] J. Elbert. Budapest 1973.
3. Komedie z życia rodzinnego: Karaluchy. Komedia w 1 akcie; Menażeria, czyli Wybryk słonia. Komedia w 5 aktach; Odważna Księżniczka. Komedia w 1 akcie. Przez Stasia Witkiewicza dla Mamy; Odważna Księżniczka, czyli Natrętny książę. Dramat. [1–4]. Powst. 1892–1893. Pierwodruk ze wstępem A. Micińskiej pt. Iuvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 17–23. Prapremiera łącznie z Biedny chłopiec [poz. ↑], Karaluchy [poz. ↑] pt. Karaluchy: Opole, Teatr Lalki i Aktora im. A. Smolki 1980. Zob. poz. ↑, ↑, ↑, ↑. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].
Przekłady
angielski
Comedies of family life. Four comedies. [Przeł.:] D. Gerould, J. Kosicka. „yale/theatre”, New Haven, CT 1974 nr 5. Wystawienie łącznie z przekł. Biedny chłopiec [poz. ↑], Karaluchy [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. Multiple self-portrait: Reżyseria: P. Cieślak. Glasgow, Royal Scottish Academy of Music and Drama 1989.
Comedies of family life. [Przeł.] D. Gerould. W: The Witkiewicz reader. Evanston, IL 1992, wyd. nast. London 1993; Evanston, IL 1996, przedruk w: Collected plays. [T.] 1. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
Comédies de la vie de famille. 1–4. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1.
hebrajski
Wystawienie łącznie z przekł. Karaluchy [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. Diokan acmi: Komediot mechje miszpacha – Hisztachrerut. [Przeł.] E. Sten. Reżyseria: P. Cieślak. Tel Awiw, Beit Zvi School of Drama 1993.
niderlandzki
Komedies mit sen familie leven. [Przeł.] K. Lesman. Wystawienie: Reżyseria: E.W. Geerlings. Rotterdam, De Pragmatici (grano w oknie wystawowym Boekhandel Van Gennep) 1991.
serbsko-chorwacki
Komedije iz obiteljskog života. [Przeł.] D. Blažina. „Quorum”, Zagrzeb 1987 nr 1/2.
Adaptacje
teatralne
A a... a..., czyli Juwenilia i Nowe Wyzwolenie [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Nowe Wyzwolenie. Dramat w 1 akcie. Powst. 1920. Pierwodruk „Zwrotnica” 1922 z. 3 s. 56-61, 1923 z. 4 s. 94-97. Prapremiera: teatralna: łącznie z Wariat i zakonnica [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło. Krótka sztuka w 3 aktach i 4 odsłonach. Powst. 1923. Prapremiera: teatralna: Toruń, Teatr Miejski 1924; telewizyjna: Telewizja Polska 1972; radiowa: Polskie Radio 1978. Druk „Skamander” 1925 z. 39 s. 160-181 (i errata z. 40 s. 255-256). Przedruk zob. poz. ↑ (t. 2), ↑, ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7].] w reżyserii zespołowej pod kierunkiem S. Witkiewicza: Zakopane, Teatr Towarzystwa Teatralnego (w sali „Morskiego Oka”) 1925; telewizyjna: Telewizja Polska 1971. Przedruk zob. poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Puzyna. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 585 + 653 s. Wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972, 667 + 765 s. (t. 1), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Wybór dramatów. Wybór i wstęp: J. Błoński. Tekst i przypisy: M. Kwaśny. Kraków: Wydawnictwo Ossolineum 1974, CXXII, 457 s. Biblioteka Narodowa I, 221. Wyd. 2 poprawione tamże 1983., ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Wybór K. Puzyny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1979, 564 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1983, wyd. 3 1985., ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła wybrane. [T.] 1-5. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985. ([t.] 4), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła zebrane. Wyd. krytyczne ze wstępem J. Błońskiego. Komitet red.: przewodniczący: J. Degler [i in.]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1992- [t. 5], ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty wybrane. Wstęp i oprac.: J. Błoński. T. 1-2. Kraków: Universitas 1997, 325 + 365 s. (t. 1), 69 [Man hat uns], 70 [Szewcy i in]. ]. Układ tekstu (łącznie z Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę. Powst. 1893. Pierwodruk ze wstępem A. Micińskiej pt. Iuvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 31-34. Prapremiera łącznie z Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Menażeria, czyli Wybryk słonia. (Komedia w 5 aktach). Powst. 1893. Pierwodruk ze wstępem A. Micińskiej pt. Iuvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 24-28; uzupełnione brakującego zakończenia wyd. J. Czarnik: Uzupełnienie do Juweniliów Witkacego. „Dialog” 1985 nr 9 s. 138-139. Prapremiera łącznie z Karaluchy [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑] pt. Juwenilia: Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].], Karaluchy [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Karaluchy. Komedia w 1 akcie. Powst. 1893. Pierwodruk „Kamena” 1960 nr 2 s. 12. Prapremiera łącznie z Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑] pt. Juwenilia: Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Wyd. osobne Komedje [!] Stasia Witkiewicza. T. 1. Karaluchy. Wałbrzych: Towarzystwo Przyjaciół Książki. Oddział Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej 1985, [20] s. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].] pt. Juwenilia: Inscenizacja: E. Kalinowicz. Reżyseria: W. Unicki. Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Przedruk zob. poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Puzyna. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 585 + 653 s. Wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972, 667 + 765 s. wyd. 2 (t. 1), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła wybrane. [T.] 1-5. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985. ([t.] 4), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła zebrane. Wyd. krytyczne ze wstępem J. Błońskiego. Komitet red.: przewodniczący: J. Degler [i in.]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1992- [t. 5].], Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Menażeria, czyli Wybryk słonia. (Komedia w 5 aktach). Powst. 1893. Pierwodruk ze wstępem A. Micińskiej pt. Iuvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 24-28; uzupełnione brakującego zakończenia wyd. J. Czarnik: Uzupełnienie do Juweniliów Witkacego. „Dialog” 1985 nr 9 s. 138-139. Prapremiera łącznie z Karaluchy [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Karaluchy. Komedia w 1 akcie. Powst. 1893. Pierwodruk „Kamena” 1960 nr 2 s. 12. Prapremiera łącznie z Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑] pt. Juwenilia: Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Wyd. osobne Komedje [!] Stasia Witkiewicza. T. 1. Karaluchy. Wałbrzych: Towarzystwo Przyjaciół Książki. Oddział Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej 1985, [20] s. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę. Powst. 1893. Pierwodruk ze wstępem A. Micińskiej pt. Iuvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 31-34. Prapremiera łącznie z Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑], Karaluchy [poz. ↑] pt. Juwenilia: Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].] pt. Juwenilia: Inscenizacja: E. Kalinowicz. Reżyseria: W. Unicki. Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Przedruk zob. poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Puzyna. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 585 + 653 s. Wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972, 667 + 765 s. wyd. 2 (t. 1), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła wybrane. [T.] 1-5. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985. ([t.] 4), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła zebrane. Wyd. krytyczne ze wstępem J. Błońskiego. Komitet red.: przewodniczący: J. Degler [i in.]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1992- [t. 5].], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Nowe Wyzwolenie. Dramat w 1 akcie. Powst. 1920. Pierwodruk „Zwrotnica” 1922 z. 3 s. 56-61, 1923 z. 4 s. 94-97. Prapremiera: teatralna: łącznie z Wariat i zakonnica [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło. Krótka sztuka w 3 aktach i 4 odsłonach. Powst. 1923. Prapremiera: teatralna: Toruń, Teatr Miejski 1924; telewizyjna: Telewizja Polska 1972; radiowa: Polskie Radio 1978. Druk „Skamander” 1925 z. 39 s. 160-181 (i errata z. 40 s. 255-256). Przedruk zob. poz. ↑ (t. 2), ↑, ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7].] w reżyserii zespołowej pod kierunkiem S. Witkiewicza: Zakopane, Teatr Towarzystwa Teatralnego (w sali „Morskiego Oka”) 1925; telewizyjna: Telewizja Polska 1971. Przedruk zob. poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Puzyna. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 585 + 653 s. Wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972, 667 + 765 s. (t. 1), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Wybór dramatów. Wybór i wstęp: J. Błoński. Tekst i przypisy: M. Kwaśny. Kraków: Wydawnictwo Ossolineum 1974, CXXII, 457 s. Biblioteka Narodowa I, 221. Wyd. 2 poprawione tamże 1983., ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Wybór K. Puzyny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1979, 564 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1983, wyd. 3 1985., ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła wybrane. [T.] 1-5. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985. ([t.] 4), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła zebrane. Wyd. krytyczne ze wstępem J. Błońskiego. Komitet red.: przewodniczący: J. Degler [i in.]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1992- [t. 5], ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty wybrane. Wstęp i oprac.: J. Błoński. T. 1-2. Kraków: Universitas 1997, 325 + 365 s. (t. 1), 69 [Man hat uns], 70 [Szewcy i in]. ]) i reżyseria: P. Cieślak. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny 1989.
radiowe
Stasinada. Reżyseria: N. Sołtysik. Polskie Radio 2015.
4. Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę. Powst. 1893. Pierwodruk ze wstępem A. Micińskiej pt. Iuvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 31–34. Prapremiera łącznie z Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑], Karaluchy [poz. ↑] pt. Juwenilia: Inscenizacja: E. Kalinowicz. Reżyseria: W. Unicki. Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].
Przekłady
angielski
Princess Magdalena, or the Importunate prince. [Przeł.:] D. Gerould, J. Kosicka. „yale/theatre”, New Haven, CT 1974 nr 3. Wystawienie łącznie z przekł. Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑], Biedny chłopiec [poz. ↑], Karaluchy [poz.↑ ], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. Multiple self-portrait: Reżyseria: P. Cieślak. Glasgow, Royal Scottish Academy of Music and Drama 1989.
Princess Magdalena or the Importunate prince. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 1. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
La princesse Madeleine ou le prince entêté. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy ”, Lausanne 1976 t. 1.
hebrajski
Wystawienie łącznie z przekł. Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑], Karaluchy [poz. ↑], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. Diokan acmi: Komediot mechje miszpacha – Hisztachrerut. [Przeł.] E. Sten: Reżyseria: P. Cieślak. Tel Awiw, Beit Zvi School of Drama 1993.
serbsko-chorwacki
Kneginjica Magdalena ili Nasrtljivi knez. [Przeł.] D. Blažina. „Quorum”, Zagrzeb 1987 nr 1/2.
Adaptacje
teatralne
A a... a..., czyli Juwenilia i Nowe Wyzwolenie. Układ tekstu (łącznie z Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑], Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]) i reżyseria: P. Cieślak. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny 1989.
5. Menażeria, czyli Wybryk słonia. (Komedia w 5 aktach). Powst. 1893. Pierwodruk ze wstępem A. Micińskiej pt. Iuvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 24–28; uzupełnienie brakującego zakończenia wyd. J. Czarnik: Uzupełnienie do Juweniliów Witkacego. „Dialog” 1985 nr 9 s. 138–139. Prapremiera łącznie z Karaluchy [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑] pt. Juwenilia: Inscenizacja: E. Kalinowicz. Reżyseria: W. Unicki. Wrocław, Zespół Amatorski Klubu „Oławka” 1966. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].
Przekłady
angielski
Menagerie or the Elephant's escapades. [Przeł.:] D. Gerould, J. Kosicka. „yale/theatre”, New Haven 1974 nr 3.
Menagerie or the Elephant's escapades. [Przeł.:] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 1. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
La menagerie ou une incartade d'elephant. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1.
hiszpański
La coleccion o la travesura del Elefante. [Przeł.] R. Zermeño. „La Palabra y el Hombre”, Veracruz 1976 nr 20.
rosyjski
Zverinec, ili prodelki slona. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
Adaptacje
teatralne
A a... a..., czyli Juwenilia i Nowe Wyzwolenie. Układ tekstu (łącznie z Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑], Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]) i reżyseria: P. Cieślak. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny 1989.
6. Odważna Księżniczka. Komedia w 1 akcie. Powst. 1893. Pierwodruk wyd. przez R. Jasińskiego pt. Nieznany dramat Witkacego. „Przekrój” 1947 nr 106 s. 5. Druk pt. Odważna Księżniczka ze wstępem A. Micińskiej pt. Juvenilia: „Dialog” 1965 nr 8 s. 17–34 [poz. ↑]. Prapremiera łącznie z Biedny chłopiec [poz. ↑], Karaluchy [poz. ↑] pt. Karaluchy: Inscenizacja i scenografia: S. Słomka-Rakowski. Reżyseria zespołowa. Poznań, Teatr Lalki i Aktora „Marcinek” 1970. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5].
P. Grzegorczyk w swojej bibliografii (pt. Dzieło pisarskie Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Człowiek i twórca. Warszawa 1957) nadał tej komedii tytuł: Król i złodziej.
Przekłady
angielski
Courageous princess. [Przeł.:] D. Gerould, J. Kosicka. „yale/theatre”, New Haven, CT 1974 nr 3.
Courageous princess. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 1. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
La princesse courageuse. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1.
niderlandzki
De dappere prinses. [Przeł.] K. Lesman. „het Cahier”, Breda 1991 nr 2.
rosyjski
Otvažnaâ princessa. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Witkiewicz: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
7. [Sześćset dwadzieścia dwa] 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta. [Powieść]. Powst. 1910–1911. Druk fragmentów: Tamta strona liny. „Nowe Sygnały ” 1957 nr 37 s. 5; Oprac. A. Micińska. „Nurt” 1971 nr 12 s. 24–32; Donna Querpia. Wyd. z rękopisu i wstęp: J. Degler. „Odra” 1972 nr 4 s. 63–70. Wyd. ze wstępem i w oprac. A. Micińskiej Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1972, 545 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1974, wyd. 3 1978, Wstęp i oprac. A. Micińska. Posłowie: J. Degler 2013, toż 2015; Kraków: Zielona Sowa 2005 tamże Red.: A> Latusek 2007. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 1].
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Breitenwald. Piaseczno: Heraclon International [2014], wyd. nast. tamże 2016, płyta CD; Piaseczno: Heraclon International – Storybox.pl [2019], płyta CD.
Przekłady
francuski
Les 622 chutes de Bungo. [Przeł.:] L. Blyskowska, A. van Crugten. Lausanne 1979.
hiszpański
Las 622 caídas de Bungo o La mujer diabólica. [Przeł.] J.M. de Sagarra. Barcelona 2002.
serbski
622 pada Bunga ili Demonska žena. [Przeł. z polskiego] D. Valigurska. Novi Sad 2019.
Adaptacje
teatralne
pt. Upadki Bunga. Adaptacja i reżyseria: S. Woroniecki. Wystawienie: Szczecin, Teatr Polski (Scena Inicjatyw Aktorskich) 1981.
Oprac. dramaturgiczne, reżyseria i scenografia: J. Tartyłło. Wystawienie: Warszawa, Teatr na Targówku 1983.
Adaptacja także na podstawie pamiętnika I. Solskiej, listów I. i L. Solskich, poematów T. Micińskiego pt. Lato 1910: Z. Bojda. Reżyseria: M. Gorczyński. Wystawienie: Tarnów, Teatr im. L. Solskiego, Duża Scena 2014.
radiowe
Adaptacja: A. Sudlitz. Reżyseria: J. Owidzki. Polskie Radio 1983.
filmowe
T. Konwicki: Stanisław Ignacy Witkiewicz, „662 upadki Bunga”. (Scenariusz filmowy). „Tekstualia” 2011 nr 4 s. 41–89.
8. Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia. Powst. 1917–1932. Wyd. Warszawa: Kasa im. Mianowskiego, Instytut Popierania Nauki 1934, 181 s. Wyd. nast.: Warszawa: Hachette Polska 2011, 437 s. Biblioteka Filozofów, 57; Kraków : Vis-à-vis Etiuda 2023. Meandry Kultury. Przedruk zob. poz. ↑ [t. 3], ↑ [t. 13].
9. Maciej Korbowa i Bellatrix. Tragedia w 5 aktach z prologiem. Powst. 1918. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 1) s. 45–122. Prapremiera: Reżyseria i scenografia: K. Lupa. Jelenia Góra, Teatr im. C. Norwida 1986. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5], ↑.
Zaginiony prolog wraz ze spisem osób ogłosił J. Degler w: Nieznane fragmenty dramatów Witkiewicza. „Pamiętnik Teatralny” 1985 z. 1/4 s. 181–187.
Przekłady
angielski
Maciej Korbowa and Bellatrix. [Przekł. i wstęp] D.C. Gerould. Camden, NJ 2009, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays . [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York [2018], wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
Mathias Korbowa. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 6. Lausanne 1976.
niemiecki
Mathias Korbowa und Bellatrix. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Ein Hauch von Jenseits... Vier Stücke. Polnisch/deutsch. [Przekł. i red.] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. München; Berlin 2010.
rosyjski
Mačej Korbova i Belatrika. [Przeł.] L. Ermilovaâ. W: S.I. Witkiewicz: Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
10. Nowa homeopatia zła. Sztuka w 3 aktach. [Współautor:] T. Langier. Powst. 1918. Druk fragmentów w: Dramaty. Wyd. 2 poszerzone i poprawione Warszawa 1972 zob. poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Puzyna. T. 1–2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 585 + 653 s. Wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972 , 667 + 765 s. (t. 2) s. 629–639. Prapremiera: Bydgoszcz, Grupa Teatralna „Plac” 1989. Przedruk zob. poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła wybrane. [T.] 1–5. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985. ([t.] 5), poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła zebrane. Wyd. krytyczne ze wstępem J. Błońskiego. Komitet red.: przewodniczący: J. Degler, B. Michalski, L. Sokół. T. 1–25. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1992–2020. [t. 7].
Przekłady
francuski
Une nouvelle homéopathie du mal. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahier S.I. Witkiewicz Witkacy”, Lozanna 1976 nr 1. Wystawienie łącznie z Normalny człowiek [poz. ↑] i fragmentami powieści S.I. Witkiewicza pt. L'Ile de Satan. Reżyseria: G. Cambreleng. Paryż, Théâtre du Grotesque (Théâtre Arcane) 1985.
11. Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia. Powst. 1918. Wyd. Warszawa: Gebethner i Wolff, Kraków: G. Gebethner i Ska 1919, 187 s. Wyd. nast. pod red. M. Soina. Skierniewice: Wydawnictwo FiS 1992. Przedruk zob. poz. ↑, ↑ [t. 1], ↑ [t. 8].
Zawartość
Cz. I. Wstęp filozoficzny; Cz. II. O sztuce czystej; Cz. III. Malarstwo; Cz. IV. O zaniku uczuć metafizycznych w związku z rozwojem społecznym.
Przekłady
bułgarski
Novite formi v živopista i proiztičaŝite ot tâh nedorazumeniâ. [Przekł. i przedmowa:] P. Spasova. Sofiâ 2011.
francuski
Les formes nouvelles en peinture et les malentendus qui en découlent. [Przeł.] A. Baudin. [Posłowie:] B. Danek-Wojnowska. Lausanne 1979.
12. Pragmatyści. Sztuka w 3 aktach i 4 odsłonach. Powst. 1919. Pierwodruk „Zdrój ” 1920 nr 3 s. 62–75 (oraz errata nr 5 s. 138). Prapremiera teatralna: Reżyseria: K. Borowski. Warszawa, Teatr Elsynor (w Teatrze Polskim) 1921; telewizyjna: Reżyseria i scenografia: K. Lupa. Telewizja Polska 1984. Przedruk zob. poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Puzyna. T. 1–2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 585 + 653 s. Wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972 , 667 + 765 s. (t. 1), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła wybrane. [T.] 1–5. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985. ([t.] 4), ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła zebrane. Wyd. krytyczne ze wstępem J. Błońskiego. Komitet red.: przewodniczący: J. Degler, B. Michalski, L. Sokół. T. 1–25. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1992–2020. [t. 5], ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. München: O.Sagner 2009, 569 s. Arbeiten und Texte zur Slavistik, 85.
Wystawienia następne
Wystawienie następne m.in. z dekoracjami i projektami kostiumów S.I. Witkiewicza: Zakopane, Sekcja Teatru Formistycznego Towarzystwa „Sztuka Podhalańska” (w sali „Morskiego Oka”) 1925.
Przekłady
angielski
Pragmatists. [Przeł.:] D. Gerould, E. Gerould. „Drama & Theatre”, Londyn 1971 nr 1, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Tropical madness. New York 1972, S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: Reżyseria: A. Asermely. Nowy Jork, City College, Department of Speech and Theatre, Theatre Hut 1972; Reżyseria: D. Moore, M. Rozitis. Adelajda (Australia), Legerdemain Theatre 1973?; Colchester, Essex University Theatre 1982.
The pragmatists. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Seven plays. New York 2004.
bułgarski
Pragmatisti. [Przeł.] D. Lau-Bukowska. „Gestus”, Sofia 1990 nr 7/8.
estoński
Pragmaatikud. [Przeł.] H. Lindepuu. W: S.I. Witkiewicz: Näidendid. Tallinn 1997, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
Les pragmatistes. [Przeł.] J. Strzałkowska. Przekł. powst. 1923. Maszynopis w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.
Les pragmatistes. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 3. Lausanne 1971, wyd. nast. tamże 2001. Wystawienie: Reżyseria: S. Scribani. Paryż, Anomique Théâtre 1985.
niderlandzki
De pragmatici. [Przekł.] i reżyseria: J. Bliska. Wystawienie: Amsterdam, Universiteitstheater (Universiteit van Amsterdam, Instituut voor Dramatische Kunst) 1976.
niemiecki
Die pragmatiker. [Przeł.:] G.W. Grzyb, H. Taubmann. Baden-Baden [1967], powielone. Wystawienie: Reżyseria: R. Heimes. Wiedeń, Experiment am Lichtenwerd 1968.
Pragmatisten. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2009, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2009, plik w formacie PDF.
rosyjski
Pragmatisty. [Przeł.] V. Kulagina-Jarceva. „Sufler”, Moskwa 1994 nr 2/3, wyd. nast. w: S.I. Witkiewicz: Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
szwedzki
Pragmatikerna. [Przeł. z angielskiego] L. Kanter. Wystawienie: Reżyseria i scenografia: D. Hedman. Uppsala, Göteborgs Nationsteater 1980.
Pragmatikerna. W: S.I. Witkiewicz: Fem dramer. Przeł.: L. Kanter, A.N. Uggla, D. Hedman. Uppsala 1988.
włoski
I pragmatisti. „Sipario”, Mediolan 1969 nr 281.
I pragmatisti. [Przeł.] G. Pampiglione. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [1]. Roma 1979. Wystawienie: Reżyseria: S. Santucci. Rzym, Laboratorio Teatrale Libero 1983.
Wersja francuska: Les pragmatistes. Przekł.: J. Witkiewiczowa i S. Witkiewicz. Powst. 1923. Rękopis zaginął.
13. Tumor Mózgowicz. Dramat w 3 aktach z prologiem. Powst. 1919. Prapremiera: Reżyseria: T. Trzciński. Kraków, Teatr Miejski im. J. Słowackiego 1921. Wyd. Kraków: Fala 1921, 90 s. Przedruk zob. poz. ↑ (t. 1), ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5], ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Fundacja Nowoczesna Polska 2015 [w ramach projektu Wolne Lektury]; Warszawa: Wydawnictwo Avia Artis 2022, plik w formacie EPUB.
Przekłady
angielski
Tumor Brainowicz. [Przeł.:] D. Gerould, J. Kosicka. W: S.I. Witkiewicz: Beelzebub Sonata. New York 1980, wyd. nast. 1988, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: Reżyseria: B. O’Harra. Nowy Jork, La MaMa Experimental Theatre Club 2002.
Tumor Brainowicz. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Seven plays. New York 2004.
francuski
Tumeur Cervykal. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 5. Lausanne 1974. Wystawienie: Reżyseria: J.P. Matheron. Paryż, Compagnie La Théâtre 173 1977.
niemiecki
Tumor Hirnriss. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2009, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2009, plik w formacie PDF.
rosyjski
Tumor Mozgovič. [Przeł.] V. Kuloginâ-Ârceva. „Sufler”, Moskwa 1994 nr 2/3, przedruk w: W: S.I. Vitkevič: Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
włoski
Tumor Cervicale. [Przeł.] R. Fragola. Wystawienie: Reżyseria: U. Leonzio. Rzym, Teatro Colosso 1987.
14. Mister Price, czyli Bzik Tropikalny. Dramacik w 3 aktach napisany na współkę z panią E. Dunin-Borkowską. Powst. 1920. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: T. Leszczyc. Warszawa, Teatr Niezależny (w gmachu Teatru Nowości) 1926; telewizyjna pt. Bzik tropikalny: Reżyseria: J. Grzegorzewski. Telewizja Polska 1969. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 1) s. 201–262. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5], ↑.
Grane też pt. Bzik tropikalny. Farsa podzwrotnikowa w 3 aktach, pod wspólnym tytułem z Nowe Wyzwolenie [poz.↑]: Demoniczny nadkabaret.
Przekłady
angielski
Mister Price or tropical madness. [Przeł.:] D.C. Gerould, E. Gerould. Wystawienie: Reżyseria: P. Berman. Baltimore, Maryland, Towson State College Theatre 1971. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Tropical madness. New York 1972, wyd. łącznie z przekł. poz. ↑ pt. Mister Price or tropical madness; Metaphisics of a two-headed calf. [Wstęp:] D.C. Gerould. London, New York 2002, wyd. nast. London 2015, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
czeski
Mister Price a Tropické Silenstvi. [Przeł.:] l. Lexovâ. W: S.I. Witkiewicz: Hry 2. Olomouc 2002. Wystawienie: Reżyseria: P. Palouš. Kladno, Středočeské Divadlo 2002.
estoński
Mister Price. W: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
Mister Price ou La dinguerie tropicale. [Przeł.] E. Veaux. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 4. Lausanne 1972. Wystawienie pt. La dinguerie tropicale: Reżyseria: M. Massé. Nancy, Théâtre Groupe 4 Litres 12 1973.
niemiecki
Mister Price also Der Tropenkoller. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Ein Hauch von Jenseits... Vier Stücke. Polnisch/deutsch. [Przekł. i red.] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. München; Berlin 2010.
portugalski
Mister Price. Delirio tropical. [Przeł.:] G. Rostworowski, S. Somaia. Wystawienie: Reżyseria: E. di Biasi. Sǎo Paulo, Teatro Anchieta 1977.
rosyjski
Mister Prajs, ili Tropičeskoje bezumije. [Przeł.] A. Babanov. W: S.I. Vitkevič: Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
włoski
Mister Price ovvero un caso di follia tropicale. [Przeł.] K. Vernicky. „Sipario”, Mediolan 1985 nr 450/451.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja łącznie z Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. Bzik tropikalny: Scenariusz: [G. Jarzyna] G. Horst D'Albertis. Wystawienie: Warszawa, Teatr Rozmaitości 1997, Telewizja Polska 1999.
15. Nowe Wyzwolenie. Dramat w 1 akcie. Powst. 1920. Pierwodruk „Zwrotnica” 1922 z. 3 s. 56–61, 1923 z. 4 s. 94–97. Prapremiera: teatralna: łącznie z Wariat i zakonnica [poz. ↑] w reżyserii zespołowej pod kierunkiem S. Witkiewicza: Zakopane, Teatr Towarzystwa Teatralnego (w sali „Morskiego Oka”) 1925; telewizyjna: Telewizja Polska 1971. Przedruk zob. poz. ↑ (t. 1), ↑, ↑, ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5], ↑ (t. 1), ↑, ↑.
W 1920 dramat został odczytany przez I. Zawadzką w czasie „Poezyowieczoru” w Sali Sokoła w Zakopanem.
Przekłady
angielski
The new deliverance. [Przeł.] A. Turyn. „The Polish Perspectives”, Warszawa 1963 nr 6.
The new deliverance. [Przeł.:] D.C. Gerould, J. Kosicka. „The Polish Review”, Nowy Jork 1973 nr 1/2, przedruk w: New directions in prose and poetry. New York 1975. Wystawienie: Reżyseria: J. Boyd. Nowy Jork, CSC Repertory Theatre 1973, Colchester, Essex University Theatre 1983.
The new deliverance. [Przeł.] D. Gerould. W: The Witkiewicz reader. Evanston, IL 1992, wyd. nast. London 1993; Evanston, IL 1996, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
arabski
Althararor Alzaded. [Przeł. z angielskiego] A. Kureje. „Fikr”, Bejrut 1980 nr 39/40.
czeski
Nové Osvobozeni. [Przeł.:] l. Mikesovâ. W: S.I. Witkiewicz: Hry 2. Olomouc 2002.
duński
Den ny befrielse. [Przeł.] J. Ørnsbo. W: Europæisk avantgarde teater 1826–1930. [T. 3]. Odense 1978.
estoński
Uus vabastamine. W: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
La nouvelle délivrance. [Przeł.] G. Mérétik. „Perspectives Polonaises”, Warszawa 1963 nr 5.
La nouvelle délivrance. [Przeł.] E. Veaux. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 2. Lausanne 1970, wyd. nast. tamże 2001.
La nouvelle délivrance. [Przeł.] A. van Crugten. Wystawienie radiowe: Reżyseria: M. Wijcaert. Radio RTBF-3 1979.
hebrajski
Hisztachrerut. [Przeł.] E. Sten. Wystawienie łącznie z przekł. Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑], Karaluchy [poz. ↑], Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑]. Reżyseria: P. Cieślak. Tel Awiw, Beit Zvi School of Drama 1993.
hiszpański
La nueva liberación. [Przeł.] J. Segovia, V. Beck. Wyd. łącznie z przekł. Wariat i zakonnica [poz. ↑] pt. La nueva liberación y el loco y la monja. Madrid [1976]. Wyd. osobne Vigo 2009.
niemiecki
Neue Befreiung. [Przeł.:] T. Kantor, H. Taubmann. Baden Baden [1967], powielone.
Die neue Befreiung. [Przeł.:] E. Makarczuk-Schuster, K. Schuster. W: S.I. Witkiewicz: Man hat uns das Jenseits genommen... Fünf Stücke. München 2006 zob. poz. ↑.
rosyjski
Novoě osvoboždeniě. [Przeł.] K. Staroselskaă. W: S.I. Vitkevič: Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
słowacki
Nové oslobodenie. [Przeł.] B. Ertlová. W: S.I. Witkiewicz: Hry. Bratislava 2001.
szwedzki
Den nya befrielsen. [Przeł.:] L. Kanter, A.N. Uggla. W: Två polska dramatiker. [Autorzy:] S. Witkiewicz, S. Wyspiański. Uppsala 1995.
włoski
La nuova liberazione. „Sipario”, Mediolan 1969 nr 281.
La nuova liberazione. [Przeł.] G. Pampiglione. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [2]. Roma 1980.
Adaptacje
teatralne
Witkacy i przeciwnicy. Wg „Nowego Wyzwolenia” i „Bez kompromisu” [poz. ↑ t. 2]. Scenariusz i reżyseria: J. Pieńkiewicz. Wystawienie: Zielona Góra, Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego, Scena Kameralna 1985.
A a... a..., czyli Juwenilia [poz. ↑] i Nowe Wyzwolenie. Układ tekstu i reżyseria: P. Cieślak. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny 1989.
Adaptacja łącznie z Mister Price, czyli Bzik Tropikalny [poz. ↑] pt. Bzik tropikalny: Scenariusz: [G. Jarzyna] G. Horst D'Albertis. Wystawienie: Warszawa, Teatr Rozmaitości 1997, Telewizja Polska 1999.
Nowe: Wyzwolenie. Adaptacja łącznie z S. Wyspiański: Wyzwolenie. Reżyseria: D. Hajda. Wystawienie: Warszawa, Teatr Ex Machina, Piwnica na Wójtowskiej 2015.
radiowe
Adaptacja i reżyseria: A. Jarski. Polskie Radio 1987.
operowe
z podtytułem Dramat muzyczny w 2 częściach: Muzyka i libretto: K. Baculewski. Wystawienie: Wrocław, Opera Wrocławska 1986.
16. Oni. Dramat w dwóch i pół aktach. Powst. 1920. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 1) s. 287–343. Prapremiera: Reżyseria: J. Marso. Warszawa, Akademicki Teatr Prób „Centon” Uniwersytetu Warszawskiego 1963. Przedruk zob. poz. ↑, ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5], ↑.
Wystawienia następne
Informacje o wystawieniach następnych na stronie internetowej: Zob. link.
Premiera w teatrze zawodowym: Reżyseria: W. Skaruch. Wrocław, Teatr Polski, Teatr Kameralny 1965.
Do przedstawienia prapremierowego włączono fragment Pragmatystów (poz. ↑) jako sen Spiki Tremendosy.
Przekłady
angielski
They. [Przeł.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. W: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun, and other plays. Seattle [1968], wyd. nast. Seattle, London 1973, przedruk w: S.I. Witkiewicz: The mother and other unsavory plays. New York, London 1993. S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: Reżyseria: J. McCullough. Trenton, NJ, Trenton State College Theatre Campany, Kendall Theatre 1972, Reżyseria: P. Brightwell. London, The Polish Theatre (w Polskim Ośrodku Społeczno-Kulturalnym) 1984.
estoński
Nemad. W: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
Ils. [Przeł.:] J. Kukułczanka, F. Marié. Reżyseria: B. Horowicz. Radio „France-Culture” (Paryż) 1970.
Eux. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 5. Lausanne 1974.
Ils ont déjá occupé la villa voisine. [Przeł.] J. Lisowski. Wystawienie: Reżyseria: A. Wajda. Nanterre, Maison de la Culture, Théâtre des Amandiers 1980.
hiszpański
Ellos. [Przeł.] K. Warzyca. Wyd. łącznie z przekł. Bezimienne dzieło [poz.↑] pt. Ellos; Obra sin nombre. Ciudad Autónoma de Buenos Aires 2016.
niemiecki
Die da! [Przeł.] P. Lachmann. W: Spectaculum 11. Sechs moderne Theaterstücke. Frankfurt am Main 1968, przedruk w: Sechs moderne Theaterstücke. Frankfurt am Main 1982. Spectaculum. Moderne Theaterstücke, 11.
Jene. [Przeł.:] G.W. Grzyb, H. Taubmann. Wystawienie: Reżyseria: C. Bock. Konstancja, Stadttheater 1970.
Sie. [Przeł.:] E. Makarczuk-Schuster, K. Schuster. Druk w: S.I. Witkiewicz: Man hat uns das Jenseits genommen... Fünf Stücke. München 2006 zob. poz. ↑.
rosyjski
Oni. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Dûbal Vahazar i drugie neevklidovy dramy. Moskva 1999.
rumuński
Ei. [Przeł.] O. Zaicik. W: S.I. Witkiewicz: Teatru. Bucureşti 1998.
słoweński
Oni. [Przeł.] D. Dominikuš. Wystawienie: Reżyseria: J. Grzegorzewski. Lublana, Mestno Gledališče Ljubljansko 1986.
włoski
Loro. [Przeł.] G. Pampiglione. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [1]. Roma 1979. Wystawienie: Reżyseria: G. Pampiglione. Livorno, Centro di Ricera per il Teatro, Teatrino del „Pascoli” 1980.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja zainspirowana dramatem ONI oraz życiem i twórczością W. Hasiora pt. Ha!Sio(R) – czyli nie drażnić kota: Reżyseria, scenografia i oprac. muzyczne: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2012.
telewizyjne
Adaptacja i reżyseria: K. Rogulski. Telewizja Polska 1984.
17. Panna Tutli-Putli. Libretto do operetki w 3 aktach. Powst. 1920. Pierwodruk: Podał do druku J. Żuławski. „Dialog ” 1974 nr 2 s. 34–54. Prapremiera: teatralna: Adaptacja i reżyseria: J. Warmiński. Muzyka: S. Radwan. Warszawa, Teatr Ateneum 1975; telewizyjna: Reżyseria: T. Ryłko. Muzyka: S. Radwan. Telewizja Polska 1985. Przedruk zob. poz. ↑ [t. 5], ↑.
Planowana na 1922 prapremiera w Teatrze Miejskim w Toruniu, do której muzykę miał napisać Jarosław Leszczyński, nie doszła do skutku.
Przekłady
angielski
Tootli-Pootli. W: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
Miss Tootlie-Pootlie. Adaptacja i reżyseria: G. Cambreleng. Wystawienie: Paryż, Théâtre Grotesque (Théâtre Arcane) 1986.
niemiecki
Fräulein Tutli-Putli. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wozu bist du aus dem Jenseits hierher gekommen? Sechs Stücke. Polnisch/deutsch. [Przeł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2012, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2012, pik w formacie PDF.
rosyjski
Madmuazel Tutli Putli. [Przeł.] O. Abramovič. W: S.I. Vitkevič: Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
18. Straszliwy wychowawca. Dramat w 4 aktach. Powst. 1920. Prapremiera: Reżyseria: W.J. Dobrowolski. Kraków, Teatr Legionu Młodych „Awanscena” (w sali Teatru Bagatela) 1935. Druk fragmentów „Gazeta Artystów ” 1935 nr 17, 20–21. Przedruk zob. poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Puzyna. T. 1–2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 585 + 653 s. Wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972 , 667 + 765 s. (t. 2) s. 595–598, ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Dzieła zebrane. Wyd. krytyczne ze wstępem J. Błońskiego. Komitet red.: przewodniczący: J. Degler, B. Michalski, L. Sokół. T. 1–25. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1992–2020. ([t.] 5), 64 [t. 7].
Przekłady
francuski
L'éducateur terrible. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 6. Lausanne 1976.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja łącznie z poz. ↑ pt. Straszliwy wychowawca w małym dworku: Adaptacja, reżyseria i scenografia: J. Tartyłło. Wystawienie: Gdynia, Teatr Dramatyczny 1986.
19. Bezimienne dzieło. 4 akty dość przykrego koszmaru. Powst. 1921. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 51–124. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: B. Dąbrowski. Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1967; telewizyjna: Reżyseria: A. Markowicz. Telewizja Polska 1984. Przedruk zob. poz. ↑, ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 6], ↑.
Przekłady
angielski
The anonymous work. [Przeł.] D. Gerould [przy współpracy] E. Gerould. „Drama & Theater”, Londyn 1974 nr 1. Przedruk w: Twentieth-century Polish avant-garde drama. Ithaca, London 1977.
The anonymous work. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Seven plays. New York 2004, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays . [T.] 3. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
estoński
Anonüümne teos. W: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
L'Oeuvre sans nom. [Przeł.:] M. Masłowski, Ch. Dancy. Wystawienie: Reżyseria: M. Masłowski. Paryż, Université International du Théâtre 1968.
L'oeuvre sans nom. [Przeł.] A. von Crugten. Wystawienie: Reżyseria: G. Cambreleng. Paryż, La Théâtre de Fortune 1975. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 5. Lausanne 1974.
hiszpański
La obra anónima. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. Ensayos y obras dramáticas. [Wybór, przekł., wstęp:] E. Popławska. Madrid 2015.
Obra sin nombre. [Przeł.] K. Warzyca. Wyd. łącznie z przekł. Oni [poz.↑] pt. Ellos; Obra sin nombre. Ciudad Autónoma de Buenos Aires 2016.
niemiecki
Das namenlose Werk. [Przeł.] Ch. Vogel. Berlin [1972], powielone.
Das namenlose Werk. [Przeł.] H. Bereska. W: S.I. Witkiewicz: Stücke. Oprac., przekł. i posłowie: H. Bereska. Berlin 1982.
Eine Tat ohne Namen. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2009, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2009, plik w formacie PDF.
rosyjski
Bezymânnoe deân'e. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
Adaptacje
teatralne
Dzień dobry Państwu – Witkacy. Scenariusz i reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2006.
20. Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach BEZSENSU. Nie-euklidesowy dramat w 4 aktach. Powst. 1921. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 1) s. 519–585. Prapremiera: Reżyseria: J. Pieńkiewicz. Poznań, Teatr Polski 1966. Wyd. osobne Kraków: Edycja 1992, 95 s. Wyd. nast. łącznie z przekł. angielskim pt. Gyubal Wahazar czyli Na przełęczach bezsensu. Nieeuklidesowy dramat w czterech aktach = Vahazar or On the uplands of absurdity. Non-euclidean drama in four acts. [Przeł.] C. Wieniewska. [Adaptacja:] P. Fetherson. Red. i oprac. graficzne: E. Satalecka, współpraca: M. Sady, M. Średniawa. Warszawa: Wydawnictwo PJATK 2017, 298 s. Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych. Przedruk zob. poz. ↑, ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 6], ↑.
Przekłady
angielski
Gyubal Wahazar or Along the cliffs of the absurd. [Przeł.:] D.C. Gerould, E. Gerould. „Arts in Society”, Madison, WI 1971 nr 3, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Tropical madness. New York 1972, S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 3. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: Reżyseria: P. Berman. Baltimore, MD, Towson State College, Townson State Theatre, Main Stage of the Fine Art Center 1973.
Gyubal Wahazar or Along the cliffs of the absurd. [Przeł.:] D.C. Gerould, S.C. Durer. Wystawienie: Reżyseria: S. Daly. Colchester, University of Essex, The Witkacy Ensemble 1984.
Gyubal Wahazar, or, Along the cliffs of the absurd. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Seven plays. New York 2004.
Vahazar or On the uplands of absurdity. Non-euclidean drama in four acts. [Przeł.] C. Wieniewska. [Adaptacja:] P. Fetherson. [Wstęp:] P. Rosheim. San Francisko 2015. Wyd. łącznie z tekstem polskim pt. Gyubal Wahazar czyli Na przełęczach bezsensu. Nieeuklidesowy dramat w czterech aktach = Vahazar or On the uplands of absurdity. Non-euclidean drama in four acts. Warszawa 2017.
francuski
Gyubal Velleÿtar ou sur les sommets du non-sens. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 3. Lausanne 1971, wyd. nast. tamże 2001. Wystawienie: Reżyseria zespołowa pod kierunkiem R. Germaya. Liège (Belgia), Théâtre Univesitaire Liègeois 1983.
Moi, moi Gyubal. Adaptacja i reżyseria: M. Ponce. Wystawienie: Awinion, Campagnie „Art-Scène” 1987.
niemiecki
Gyubal Wahazar oder Im Engpass des Unsinns. [Przeł.] I. Boll. Frankfurt am Main 1974.
Gyubal Wahazar oder auf den Passhöhen des Unsinns. [Przeł.] H. Bereska. W: S.I. Witkiewicz: Stücke. Oprac., przekł. i posłowie: H. Bereska. Berlin 1982.
Gyubal Zauderzar oder Auf den Passwegen der SINNLOSIGKEIT. [Przeł.:] E. Makarczuk-Schuster, K. Schuster. Druk w: W: S.I. Witkiewicz: Man hat uns das Jenseits genommen... Fünf Stücke. München 2006 zob. poz. ↑.
rosyjski
Dûbal Vahazar, ili Na perevalach absurda. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Sapožniki. Moskva 1989, przedruk w: S.I. Vitkevič: Dûbal Vahazar i drugie neevklidovy dramy. Moskva 1999.
Gûbal Vahazar. (Na perevalach absurda). [Przeł.] E. Gessen. Wystawienie: Tomsk, Teatr Kukły i Aktora „Skomoroch” 1990.
rumuński
Gyubal Wahazar sau în labirinturile nonsensului. (Przeł.) O. Zaicik. Bucureçti 1998.
włoski
Ciccino Craxic ovvero sui valichi del nonsenso. [Przeł.] G. Pampiglione. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [2]. Roma 1980.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja i reżyseria: W. Hejno. Wystawienie: Wrocław, Wrocławski Teatr Lalek, Scena Mała 1987.
Adaptacja łącznie z Matka [poz.↑] pt. Matka Gyubala Wahazara. Reżyseria: J. Kowalska. Wystawienie: Wrocław, Fundacja Centrala 71.33, Przegląd Piosenki Aktorskiej, Teatr Współczesny im. E. Wiercińskiego, Kraków, Teatr Łaźnia Nowa 2012.
21. Kurka Wodna. Tragedia sferyczna w 3 aktach. Powst. 1921. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: T. Trzciński. Kraków, Teatr Miejski im. J. Słowackiego 1922; telewizyjna: Reżyseria: T. Minc. Telewizja Polska 1971. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 50–60. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 6], ↑ (t. 2), ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Agencja Paccoarte 2013.
Przekłady
angielski
The water hen. [Przeł.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. „First Stage. A Quarterly of New Drama”, West Lafayette, IN (Purdue University) 1967 nr 2 s. 86–102, przedruk w: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun, and other plays. Seattle [1968], wyd. nast. Seattle, London 1973, w: Avant-garde drama. [Oprac. I wstęp:] B.F. Dukore, D.C. Gerould. Toronto–New York–London 1969, wyd. nast. New York 1976, w: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun and The crazy locomotive. Three plays, including The water hen. [Przekł., oprac. i wstęp:] D.C. Gerould, C.S. Durer. [Posłowie:] J. Kott. New York 1989, w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 3. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: Reżyseria: W. McCombe. Urbana, IL, The University of Illinois – The Depot 1970.
bułgarski
Vodnata Kokoška. [Przeł.] K. Bachneva. W: S.I. Witkiewicz: Piesi. Sofiâ 1993.
chiński
Shui ya. San mu qiumian beiju. [Przeł.] H. Wang. Taibei 2001.
chorwacki
Vodena koka. [Przeł.] D. Blažina. Wystawienie: Osijek, Hrvatsko Narodno Kazalište 2005.
czeski
Vodní ślípka. [Przeł.] H. Stachová. Praha 1968, powielone.
estoński
Pöörane vedur. W: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
La Poule d'eau. [Przeł.] J. Strzałkowska. Przekł. powst. 1924. Maszynopis w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.
La poule d'eau. [Przeł.: J. Kukułczanka] Koukou Chanska, F. Marié. [Paris] 1969, wyd. nast. tamże 1988. Wystawienie: Reżyseria: F. Simon. Genewa, Théâtre de Carouge 1971, Radio „France-Culture” (Paryż) 1977, Lyon, Théâtre des Jeunes 1985.
La poule d'eau. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 3. Lausanne 1971, wyd. nast. tamże 2001.
La poule d'eau. [Przeł.] K. Skansberg [przy współpracy] P. Adrien. Wystawienie: Aubervilliers, Paryż, Théâtre de la Commune d'Aubervilliers, Centre Dramatique National 1980.
Adaptacja: A. Renaut. Wystawienie: Montreuil, Studio Marcelin Berthelot 1989.
hiszpański
La gallina acuática. [Przeł.] J. Caño. Madrid 1975.
japoński
Wystawienie: Yokohama, Yokohama Boat Theatre 1992.
Chiisana oyashiki. W: Vitokatsi no gikyoku yonpen. [Dramaty]. [Przeł.] T. Sekiguchi. Tōkyō 2015.
koreański
Soemuldak. Wyd. łącznie z przekł. Wariat i zakonnica [poz. ↑], Szalona Lokomotywa [poz. ↑] pt. Kwangin gwa sunyŏ; Soemuldak; P'okchu kigwanch'a. [Przeł.] J. Bora. Sŏul 2022.
niderlandzki
Het Waterhoen. [Przeł.:] E.W. Geerlings, A. Vegter. Wystawienie: Rotterdam, De Pragmatici (Theater Lanteren) 1990.
niemiecki
Das Wasserhuhn. [Przeł.] H. Kunstmann. Wyd. łącznie z przekł. Wariat i zakonnica [poz. ↑] pt. Das Wasserhuhn; Narr und Nonne. Frankfurt am Main 1965. Wystawienie: Reżyseria: J. Biczycki. Kolonia, Theater am Dom 1967.
Das Wasserhuhn. [Przeł.] N. Dutsch. Wyd. łącznie z przekł. Matka [poz. ↑] pt. Das Wasserhuhn; Die Mutter. München, Wien, Basel 1966, powielone.
Das Wasserhuhn. [Przeł.] G. Hagenau. Wien–München [1981], powielone.
Das Wasserhuhn. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2009, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2009, plik w formacie PDF.
norweski
Vannhøna. [Przeł.] W. Øgrim. Wystawienie: Adaptacja: H. Hoaas. Reżyseria: P. Chołodziński. Oslo, Nationaltheatret 1991. Wyd. Oslo 1991.
rosyjski
Vodnaja kuročka. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Witkiewicz: Dûbal Vachazar i drugie neevklidovy dramy. Moskva 1999.
rumuński
Gǎinuşa de baltǎ. [Przeł.] O. Zaicik. W: S.I. Witkiewicz: Teatru. Bucureşti 1998.
serbsko-chorwacki
Vodena koka. [Przeł.] S. Štukelja. Wystawienie: Reżyseria: R. Dorić. Sarajewo, Malo Pozorište 1970.
Vodena koka. [Przeł.] D. Blažina. W: S.I. Witkiewicz: Izbor iz djela. Zagreb 1985.
słowacki
Vodná sliepka. [Przeł.] J. Mrázik. Bratislava 1967.
szwedzki
Sumphönan. [Przeł.] C. Berg. Adaptacja i reżyseria: K. Sjöberg. Wystawienie: Sztokholm, Kungliga Dramatiska Teatern 1981. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Fem dramer. [Przeł.:] C. Berg, A.N. Uggla, D. Hedman. Uppsala 1988.
ukraiński
Vlâcha Mucha. W: Vint či bridż. This is the question... Šist p’esy. [Przeł.] M. Barbara. Kiïv 2013.
węgierski
Vízityúk. [Przeł.] G. Kerényi. W: S.I. Witkiewicz: Drámák. Budapest 1973. Wystawienie: Reżyseria: T. Fodor. Miszkolc, Nemzeti Szinház 1979.
włoski
La gallinella acquatica. [Przeł.:] B. Kozłowska, L. Trezzini. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [Roma] 1969.
La gallinella acquatica. [Przeł.] R. Landau. W: S.I. Witkiewicz: Teatro I. Bari 1969. Wystawienie: Reżyseria zespołowa. Turyn, Teatro Stabile-Compagnia Gruppo 1969.
Adaptacje
teatralne
Scenariusz, reżyseria i scenografia: T. Kantor. Wystawienie z podtytułem Teatr wydarzeń Tadeusza Kantora: Kraków, Teatr Cricot 2 1967. Druk: „Kurka Wodna” – scenariusz. „Dialog” 1973 nr 8 s. 118–130.
Adaptacja łącznie z Matka [poz. ↑] pt. Śnieg. Reżyseria i scenografia: G. Wiśniewski. Wystawienie: Toruń, Teatr im. W. Horzycy 2010.
operowe
Edgar syn Wałpora. Opera w 3 aktach do własnego libretta opartego na dramacie S.I. Witkiewicza „Kurka wodna”: Z. Penherski. Powst. 1982 [utwór niewystawiony; inf.: R. Augustyn: Witkacy „librecista”. W: Między teatrem i literaturą. Wrocław 2004].
22. Metafizyka dwugłowego cielęcia. Tropikalno-australijska sztuka w 3 aktach. Powst. 1921. Prapremiera: Reżyseria: E. Wierciński. Poznań, Teatr Nowy 1928. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 1) s. 459–518. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 6], ↑.
Zaginioną „Przedmowę do «Metafizyka dwugłowego cielęcia»” ogłosił J. Degler w: Nieznane fragmenty dramatów Witkiewicza. „Pamiętnik Teatralny” 1985 z. 1/4 s. 187-190.
Przekłady
angielski
Metaphisics of a two-headed calf. [Przeł.:] D.C. Gerould, E. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Tropical madness. New York 1972, wyd. nast. łącznie z przekł. Mister Price, czyli Bzik Tropikalny [poz. ↑] pt. Mister Price or tropical madness; Metaphisics of a two-headed calf. [Wstęp:] D.C. Gerould. London, New York 2002, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 3. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: Reżyseria: M. Lindner. Richmond, VA, Stage Center 1973, Reżyseria: S. Schipper. Niagara-on-the-Lake, Ontario (Kanada), Court House Theatre 1985.
The metamorphosis of the two-headed calf. [Przeł.] R. Pulvers. Wystawienie: Reżyseria: A. Butavicius. Alice Springs (Australia), Totem Theatre (Central Australian Art Society Hut) 1973.
bułgarski
Metafizika na dvuglavoto tele. [Przeł.] D. Laj-Bykovska. W: S.I. Witkiewicz: Piesi. Sofiâ 1993.
estoński
Kahepealise vasika metafüüsika. W: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
La métaphysique d'un veau à deux têtes. [Przeł.: J. Kukułczanka] Koukou Chanska, F. Marié. [Paris] 1969. Wystawienia: radiowe: Reżyseria: B. Horowicz. Radio „France-Culture” (Paryż) 1969; teatralne: Reżyseria: R. Vachaux. Wystawienie: Genewa, Nouveau Théâtre de Poche 1970, Reżyseria: S. Solov, P. Chabert. Paryż, Compagnie Solov-Chabert (Théâtre de la rue d'Ulm) 1976.
La métaphysique de veau bicéphale. [Przeł.] E. Veaux. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 4. Lausanne 1972.
grecki
I metafusike tu moschariu me ta dio kefalia. [Przekł. i reżyseria:] K. Antoniadi. Wystawienie: Saloniki, Teatr Grecji Północnej, Nowa Scena 1973. Wyd. pt. Metafysikī enòs dikéfalou moscharioú. Athī'na 1975.
niemiecki
Die Metaphysik des zweiköpfingen Kalbes. [Przeł.] Ch. Vogel. Berlin [1972], powielone.
Die Metaphysik eines zweiköpfigen Kalbes. [Przeł.:] E. Makarczuk-Schuster, K. Schuster. Druk w: W: S.I. Witkiewicz: Man hat uns das Jenseits genommen... Fünf Stücke. München 2006 zob. poz. ↑.
rosyjski
Metafizika dvuglavogo telënka. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001. Wystawienie: Reżyseria: O. Rybkin. Sankt Petersburg, Teatr Satiry na Vasilevskim 2003.
włoski
Le metafisica di un vitello a due teste. [Przeł.:] I. Natanson, L. Trezzini. „Sipario”, Mediolan 1972 nr 312. Wystawienie: Reżyseria: F.P. Salvi. Arezzo, Borsa Merci, Compagnia Teatrale i Guitti 1979.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja łącznie z Niepodległość trójkątów [poz. ↑] pt. Off Niepodległość Kinoteatr 3D: Adaptacja i reżyseria: S.H. Budzyk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2012.
23. Negatyw szkicu. [Felieton ze skeczem]. „Gazeta Zakopiańska” 1921 nr 1 s. 2–4. Wyd. zob. poz. ↑ (t. 2 i wyd. 2 t. 2) s. 625–633. Prapremiera w formie sztuki czytanej: Zakopane, Teatr Małych Form przy Towarzystwo Miłośników Teatru im. H. Modrzejewskiej (w sali Biura Wystaw Artystycznych) 1964. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7].
Pierwodruk podpisany: M. z hr. O. Maciejowa I. Prapremiera podczas otwarcia wystawy malarstwa „Od Witkiewicza do Hasiora”.
Przekłady
chorwacki
Negativ skice. [Przeł.] D. Blažina. „15 dana”, Zagrzeb 1989 nr 8.
litewski
Skečas. [Przeł.] G. Gabrėnas. W: Witkacy. Plėšrūniškas protas. Vilnius 2018.
rosyjski
Avtoparodiâ „Negativ eskiza”. [Przeł.] N. Jakubova. „Moskovskij Nabludatel” 1996 nr 3/4.
Negativ skeča. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
Adaptacje
teatralne
Wystawienie: Kraków, Grupa Bembergi, Teatr VIII LO im. S. Wyspiańskiego 2015.
24. Niepodległość trójkątów. Sztuka w 4 aktach. Powst. 1921. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 1) s. 397–457. Prapremiera: Reżyseria: J. Zegalski. Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1985. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 6], ↑.
Wystawienia następne
Wystawiane też pt. Efekt cieplarniany.
Przekłady
angielski
The independence of triangles. W: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
L'independance des triangles. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 4. Lausanne 1972. Wystawienie: Adaptacja i reżyseria: G. Cambreleng. Paryż, Théâtre du Picolo 2006.
niemiecki
Unabhängigkeit der Dreiecke. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Ein Hauch von Jenseits... Vier Stücke. Polnisch/deutsch. [Przekł. i red.] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. München; Berlin 2010.
rosyjski
Nezavisimost tregolnikov. [Przeł.] O. Abramovič. W: S.I. Vitkevič: Vitkevič Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja łącznie z Metafizyka dwugłowego cielęcia [poz.↑ pt. Off Niepodległość Kinoteatr 3D: Adaptacja i reżyseria: S.H. Budzyk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2012.
25. Papierek lakmusowy. Najnowsza artystyczna nowalia. Piurblagizm!! Teoria czystej blagi. Najnowsze utwory piurblagistów. [Jednodniówka satyryczna; autorzy: S. Witkiewicz, T. Langier, T. Niesiołowski]. Zakopane: Drukarnia „Polonia” J. Trybuły [1921]. Przedruk ze wstępem A. Lama pt. Zabawa w blagę istotną: „Miesięcznik Literacki” 1970 nr 9 s. 130–138.
Tu S.I. Witkiewicza m.in.: Manifest (Fest-mani) [podpisany: Marceli Duchański-Blaga]; Redemptoary. Dramat w 3 aktach [podpisany: Bronisław Niewieża-Pędzisławski-Blaga; poz. ↑]. Przedruk zob. poz. ↑ (wyd. 2 t. 2), ↑ [t.] 5.
Przekłady
francuski
Manifest: Manifeste(Fest-mani). [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 nr 1.
rosyjski
Manifest (Fest-mani). [Przeł.] A. Bazilevskij. W: A. Bazilevskij: Vitkevič. Povest' o večnom bezvremene. Moskva 2000.
26. Redemptoary. Dramat w 3 aktach. Powst. 1921. Druk w: Papierek lakmusowy. Najnowsza artystyczna nowalia. Piurblagizm!! Teoria czystej blagi. Najnowsze utwory piurblagistów. [Jednodniówka satyryczna; autorzy: S. Witkiewicz, T. Langier, T. Niesiołowski]. Zakopane [1921] zob. poz. ↑. Przedruk ze wstępem A. Lama pt. Zabawa w blagę istotną: „Miesięcznik Literacki ” 1970 nr 9 s. 132–133 oraz poz. ↑ wyd. 2 (t. 2), 62 ([t.] 5). Wystawienie łącznie z poz. ↑ pt. Redemptoary – Romans schizofrenika: Reżyseria: A. Kącki. Opole, Scena Ujęć Naturalnych „Aligator” 1973.
Pierwodruk podpisany: Bronisław Niewieża-Pędzisławski-Blaga.
Przekłady
francuski
Les rédemptoires. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1.
rosyjski
Redemptoary. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja łącznie z poz. ↑ pt. Kalafar. (Redemptoary – Romans schizofrenika): Scenariusz i reżyseria: B. Mich. Łódź, Teatr Studyjny ’83 im. J. Tuwima 1985.
27. Romans schizofrenika. [Utwór dramatyczny]. Powst. 1921? Pierwodruk „Kronika” 1957 nr 15 s. 4. Przedruk zob. poz. ↑ wyd. 2 (t. 2), poz. ↑ ([t.] 5) oraz poz. ↑ [t. 7]. Prapremiera łącznie z poz. ↑ pt. Redemptory – Romans schizofrenika: Reżyseria: A. Kącki. Opole, Scena Ujęć Naturalnych „Aligator” 1973.
Przekłady
francuski
Une idylle de schizophrene. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1.
rosyjski
Roman šizofrenika. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
włoski
Storia d'amore di uno schizofrenico. [Przeł.] G. Tomassucci. „Techne” 1986 nr 1.
Adaptacje
Romanse schizofrenika. Scenariusz i reżyseria: B. Janik. Wystawienie: Białystok, Wydział Sztuki Lalkarskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie 1996.
teatralne
Adaptacja łącznie z poz. ↑ pt. Kalafar. (Redemptoary – Romans schizofrenika): Scenariusz i reżyseria: B. Mich. Wystawienie: Łódź, Teatr Studyjny ’83 im. J. Tuwima 1985.
28. Szkice estetyczne. Powst. 1919–1921. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1922 [antydatowane 1921], 166 s. Przedruk zob. poz. ↑, ↑ [t. 1], ↑ [t. 8].
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Wydawnictwo Avia Artis 2022, plik w formacie EPUB, MOBI; dostępny też w bibliotece cyfrowej Polona.
Zawartość
Przedmowa. – Pojęcie piękna; O pojęciu formy; O „łatwości” dzisiejszego malarstwa w stosunku do „trudności” dawnego; O „treści” obrazów i ich tytułach i o problemie imitacji trójwymiarowości na płaszczyźnie; O tzw. „deformacji” kształtów świata zewnętrznego na obrazach malarzy współczesnych; Stosunek ogólnej teorii sztuki do kryteriów oceny dzieł poszczególnych; Teoria Antoniego Buszka i pewne wątpliwości co do niej w kwestii odrodzenia Sztuki Czystej; Krytyka teorii sztuki Leona Chwistka.
29. W małym dworku. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1921. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: W. Malinowski. Toruń, Teatr Miejski 1923; telewizyjna: Reżyseria: W. Laskowska. Telewizja Polska 1970 . Wyd. łącznie z Szewcy [poz. ↑] pt. W małym dworku; Szewcy. Kraków: Spółdzielnia Pracy i Użytkowników „Czytelnik” 1948 s. 5–49. Wyd. osobne ze wstępem L. Sokoła Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1972, 78 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1974, wyd. 3 1977, wyd. 4 1982; Warszawa 1975 (druk alfabetem Braille’a); Warszawa: Nasza Księgarnia 1993; [B.m.:] Sternik 1997; Łódź: Akapit Press 1997; Wrocław: Siedmioróg 1998; [wyd. 14] Kraków: Zielona Sowa 2003; Kraków: Wydawnictwo Greg [2000]. Lektura. Wydanie z opracowaniem. Przedruk zob. poz. ↑ (t. 1), ↑, ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 6], ↑ (t. 1), ↑, ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Fundacja Nowoczesna Polska [2010], plik w formacie PDF.
Wystawienia następne
Wystawienie następne m.in. z dekoracjami według pomysłu J. Kotarbińskiego, R. Malczewskiego i S.I. Witkiewicza: Reżyseria: M. Staroniewicz. Zakopane, Sekcja Teatralna Formistycznego Towarzystwa „Sztuka Podhalańska” (w sali „Morskiego Oka”) 1925; Reżyseria: S.I. Witkiewicz. Lwów, Teatr Mały 1926; Reżyseria i scenografia: T. Kantor. Kraków, Teatr Cricot II 1961.
Przekłady
angielski
In a little country house. [Przeł.] S.E. Gross. [Adaptacja i reżyseria:] A.S. White. Wystawienie: Bowling Green, OH, State University, University Theatre 1974.
The little manor. [Przeł.] I. Knight. Wystawienie: Reżyseria I scenografia: E. Kuryluk. Nowy Jork, Interart Theatre 1988.
Country house. [Przeł.] D. Gerould. Wystawienie: Adaptacja: D. Gerould. Reżyseria: P. Berman. Nowy Jork, Columbia University, Theatre at Bernard (Minor Latham Playhouse) 1988. Wyd. Amsterdam 1997, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 2. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
czeski
Na malém panství. [Przeł.:] P. Zavřelovâ. W: S.I. Witkiewicz: Hry 2. Olomouc 2002.
estoński
Väikeses häärberis. [Przeł.] H. Lindenpuu. Wystawienie: Tallin, Eesti Noorsooteater 1990. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Näidendid. Tallinn 1997, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
Dans le petit manoir. [Przeł.] E. Veaux. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 1. Lausanne 1969, wyd. nast. tamże: jako reprint 1980. Wystawienie: Reżyseria: N. Rossier. Lozanna, Théâtre Vidy 1996.
Dans le petit manoir. [Przeł.] A. van Crugten. Wystawienie: Charleroi, Le Théâtre de la Ancre 1988. Wyd. pt. Le petit manoir w: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 1. Lausanne 2005.
hiszpański
En la pequena mansión. [Przeł.] M. Sten. W: S.I. Witkiewicz: Tres obras teatrales. Mexico 1974.
japoński
Yurei-no ie. [Przeł. z angielskiego] Y. Takahashi. „Hermes” (Japonia) 1985 nr 4. Wystawienie: [Adaptacja i reżyseria:] R. Pulvers. Tokio, Gekijō Parco 1985.
Kyōjin to nisō. W: Vitokatsi no gikyoku yonpen. [Dramaty]. [Przeł.] T. Sekiguchi. Tōkyō 2015.
litewski
Mažame Dvarely. [Przeł.] G. Gabrėnas. W: Witkacy. Plėšrūniškas protas. Vilnius 2018.
niemiecki
Der Schrank. [Przekł., inscenizacja, reżyseria i scenografia:] T. Kantor. Wystawienie: Baden-Baden, Theater der Stadt Baden-Baden 1966.
Im kleinem Landhaus. [Przeł.:] G.W. Grzyb, H. Taubmann. Baden-Baden [1972], powielone. Wystawienie: Reżyseria: W. Bernhart. Graz, THEATERmëRZ 1990.
Im kleinem Landhaus. [Przeł.] H. Bereska. W: S.I. Witkiewicz: Oprac., przekł. i posłowie: H. Bereska. Stücke. Berlin 1982.
In einem kleinen Gutshaus.W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wozu bist du aus dem Jenseits hierher gekommen? Sechs Stücke. Polnisch/deutsch. [Przeł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2012, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2012, pik w formacie PDF.
rosyjski
V malenkoj usad'be. [Przeł.:] G. Mimin, L. Tjomin. W: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
V malenkoj usad'be. [Przeł.] K. Starosel'skaja. W: Dramaturgia Pol'ši. XX v. Moskva 2004.
rumuński
O casa la tara. [Przeł.] D. Vránceanu. „Secolul 20”, Bukareszt 1975 nr 5/6.
serbsko-chorwacki
U malom dvorcu. [Przeł.] V. Gerić. Wystawienie: Reżyseria: V. Vidošević. Zagrzeb, Mala Scena Hrvatskog Narodnog Kazališta 1966.
U maloj kuriji. [Przeł.] D. Blažina. W: S.I. Witkiewicz: Izbor iz djela. Zagreb 1985.
słowacki
V malej kúrii. [Przeł.] B. Ertlová. W: S.I. Witkiewicz: Hry. Bratislava 2001.
V malej kúrii. [Przeł.] T. Horvath. Wystawienie: Reżyseria: H. Rozen. Koszyce, Štatne Divadlo Košice 2001.
szwedzki
På den lilla gården. [Przeł.:] A.N. Uggla, D. Hedman. W: Två polska dramatiker. [Autorzy:] S. Witkiewicz, S. Wyspiański. Uppsala 1995.
węgierski
Egy kis udvarházban. [Przeł.] G. Kerényi. W: S.I. Witkiewicz: Drámák. Budapest 1973. Wystawienie: Reżyseria: M. Szurdi. Budapeszt, Wyższa Szkoła Teatralna, Sala Odry Szinpad 1975.
włoski
In una casa campagna. [Przeł.:] E. Barbaro, L. Trezzini. „Il Drama”, Rzym 1970 nr 10.
Una tranquilla dimora di campagna. [Przekł. i adaptacja:] R. Lenici. Wystawienie: Reżyseria: A. Salines. Rzym, La Cooperativa Teatrale G. Belli 1975.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja łącznie z poz. ↑ pt. Straszliwy wychowawca w małym dworku: Adaptacja, reżyseria i scenografia: J. Tartyłło. Wystawienie: Gdynia, Teatr Dramatyczny 1986.
Moniuszkowskie śpiewy „W małym dworku” Witkacego. Uzdatnił: M. Witkiewicz. Wystawienie: Bydgoszcz, Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego 1996.
Męczycie mnie, za to was lubię. Adaptacja łącznie z Szewcy [poz. ↑] oraz reżyseria: T. Ciborska. Wystawienie: Szczecin, Teatr Boscha, Dom Kultury „13 Muz” 2019.
radiowe
Adaptacja: K. Białek. Reżyseria: H. Kajzar. Polskie Radio 1969.
operowe
Muzyka i libretto: Z. Bargielski. Wystawienie: Reżyseria: W. Szulczyński. Wrocław, Opera 1981.
Wyd. łącznie z Szewcy [poz. ↑] pt. W małym dworku; Szewcy. Wstępem opatrzył L. Sokół. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1988, 183 s. Wyd. nast. tamże: 1992, wyd. ze wstępem L. Sokoła i posłowiem J. Deglera 1998.
Wyd. łącznie z Matka [poz. ↑] i Szewcy [poz. ↑] pt. W małym dworku; Matka; Szewcy. Lekcja literatury z J. Błońskim. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1995, 222 s.
30. Jan Maciej Karol Wścieklica. Dramat w 3 aktach bez trupów. Powst. 1922. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: J. Pawłowski. Warszawa, Teatr im. Fredry 1925; telewizyjna: Reżyseria: M. Prus. Telewizja Polska 1991 . Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 209–155. Przedruk zob. poz. ↑ [t. 5] oraz poz.↑ [t. 7], ↑.
Nagrody
Nagroda Związku Artystów Scen Polskich (ZASP) za „wysoki poziom artystyczny” dla prapremiery w 1925.
Przekłady
angielski
Jan Maciej Karol Hellcat. W: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 4. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
francuski
Jean-Mathieu-Charles Lenragey. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 6. Lausanne 1976.
hiszpański
Juan Carlos Mateo Rabieta. [Przeł.:] M. Sten. W: Literatura dramática y teatro. México 1985.
niemiecki
Jan Mathis Karl Tollwuth. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2009, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2009, plik w formacie PDF.
rosyjski
Jan Mačej Karol Vzbešica. [Przeł.:] G. Mimin, L. Tjomin. „Sovremennaâ Dramaturgiâ”, Moskva 1991 nr 3, wyd. w: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
węgierski
Höbörgö János Mátyás Károly. [Przeł.] G. Kerényi. W: S.I. Witkiewicz: Drámák. Budapest 1973.
31. Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd. Sztuka w 1 akcie. Powst. 1922. Pierwodruk „Zwrotnica” 1923 z. 5 s. 127–138. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: W.J. Dobrowolski. Kraków, Teatr Cricot 1933; radiowa: Reżyseria: G. Styła. Polskie Radio (Kraków) 1985. Przedruk zob. poz. ↑ (t. 1), ↑, ↑, ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 5], ↑ (t. 1), ↑.
Wystawienia następne
Wystawienia następne m.in.: Reżyseria: T. Kantor. Kostiumy: M. Jarema. Kraków, Teatr Cricot 2 1956.
Przekłady
angielski
The cuttlefish. [Przeł.:] D.C. Gerould, E. Gerould. W: Treasury of the theatre. [Oprac.:] J. Gassner. T. 2. New York 1969, przedruk w: Twentieth century Polish theatre. London 1980. Wystawienie: Reżyseria: J. Strzemień. Nowy Jork, Theatre for the New City, Bartenieff-Field 1975, Colchester, Essex University Theatre 1982.
The cuttlefish or The Hyrcanian world view. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Seven plays. New York 2004, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 3. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
bułgarski
Oktopod ili Hirkaničen svetogled. [Przeł.] K. Bachneva. W: S.I. Witkiewicz: Piesi. Sofiâ 1993.
czeski
Sépie aneb Hyrkanický světový názor. [Przeł.:] l. Mikešovâ. W: S.I. Witkiewicz: Hry 2. Olomouc 2002.
flamandzki
De inktivis of de Hyrkanische wereld. [Przeł.] J. Snauwaert. Wystawienie: Reżyseria: E. Vereycken. Gandawa, Gent Universitair Theater G.U.T. 1979.
francuski
La pieuvre ou une vision du monde à la mode hyrcanique. [Przeł.: J. Kukułczanka] Koukou Chanska, F. Marié. Wyd. łącznie z Introduction à la théorie de la forme pure du théâtre pt. Introduction à la théorie de la forme pure du théâtre; La pieuvre. „Cahiers de la Compagnie Madeleine Renaud – Jean-Louis Barreault”, Paris 1970 nr 73. Wystawienie: Reżyseria: J.M. Papapietro. Paryż, Théâtre de la Limité (Théâtre Ranelagh) 1975.
La pieuvre ou une vision du monde à la mode hyrcanique. [Przeł. J. Kukułczanka] Koukou Chanska. Wystawienie: Reżyseria: G. Peyrou. Nancy, Studyjny Teatr Radiowy 1971.
La pieuvre ou Vision du monde hyrcanique. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 3. Lausanne 1971, wyd. nast. tamże 2001. Wystawienie: radiowe: Reżyseria: G. Peyrou. Radio „France-Culture” (Nancy) 1971; teatralne: Reżyseria: P. Bonté. Bruksela, Rebelothéâtre 1981.
hiszpański
La sepia o la ideologia Hircana. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. Ensayos y obras dramáticas. [Wybór, przekł., wstęp:] E. Popławska. Madrid 2015.
kataloński
El pop a la visió Hyrkansesa del món. [Przeł.] J.M. de Sagarra. Wyd. łącznie z przekł. O Czystej Formie [poz. ↑] oraz tekstem T. Kantora pt. El pop a la visió Hyrkansesa del món; Sobre la Forma Pura; T. Kantor: El pop: projecte de muntatge. Barcelona 1992. Wystawienie: Reżyseria: M. Maicas. Barcelona, Teatro Invisible (w Teatro Sant Andreu) 1994.
niemiecki
Der Tintenfisch oder Die hyrkanische Weltanschauung. [Przeł.:] T. Kantor, H. Taubmann. Baden-Baden [1967], powielone.
Der Tintenfisch oder Die hyrkanische Weltanschauung. [Przeł.] H. Bereska. W: S.I. Witkiewicz: Stücke. Oprac., przekł. i posłowie: H. Bereska. Berlin 1982.
Die Tintenfisch.W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wozu bist du aus dem Jenseits hierher gekommen? Sechs Stücke. Polnisch/deutsch. [Przeł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2012, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2012, pik w formacie PDF.
rosyjski
Karakotica ili Girkaničeskoe mirovozzrenie. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Sapožniki. Moskva 1989, przedruk w: S.I. Vitkevič: Dûbal Vahazar i drugie neevklidovy dramy. Moskva 1999.
rumuński
Sepia. [Przeł.] O. Zaicik. W: S.I. Witkiewicz: Teatru. Bucureşti 1998.
słowacki
Sépia, čiže hyrkánsky svetonázor. [Przeł.] E. Štercová. Wystawienie: Bratysława, Wyższa Szkoła Teatralna 1992.
Chobotnica. [Przeł.] B. Ertlová. W: S.I. Witkiewicz: Hry. Bratislava 2001.
ukraiński
Karakaticâ. W: Vint či bridż. This is the question... Šist p’esy. [Przeł.] M. Barbara. Kiïv 2013.
włoski
La seppia ovvero La visione Hyrcanica del mondo. [Przeł.:] B. Kozłowska, L. Trezzini. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [1]. [Roma] 1969.
La piovra ovvero Visione Ircanica del mondo. [Przeł.] G. Pampiglione. Wystawienie: Reżyseria, scenografia i opracowanie muzyczne: G. Pampiglione. Rzym, L'Accademia Nazionale d'Arte Drammatica, Teatro Eleonora Duse 1977. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Teatro. [1]. Roma 1979, przedruk w: Teatro polacco del'900. Roma 1987.
32. Nadobnisie i koczkodany, czyli Zielona pigułka. Komedia z trupami w 2 aktach i 3 odsłonach. Powst. 1922. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 166–207. Prapremiera: Układ tekstu i reżyseria: A. Marczewski. Warszawa, Studencki Teatr Studyjny „IWG” przy Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (w Klubie „Karuzela”) 1967. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 6], ↑.
Wystawienia następne
Wystawienie następne m.in.: Inscenizacja: T. Kantor. Kraków, Teatr Cricot 2 1973.
Przekłady
angielski
Dainty shapes and hairy apes or the green pill. [Przeł.] D.C. Gerould. Wystawienie: Richmond, VA, Virginia Commonwealth University, Theatre VCU 1979. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Seven plays. New York 2004, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 3. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
Dainty shapes and hairy apes or the green pill. [Przeł.:] D.C. Gerould, J. Kosicka. W: S.I. Witkiewicz: Beelzebub Sonata. New York 1980, wyd. nast. 1988.
estoński
Kaunitarid ja värdjad ekh Roheline tablett. [Przeł.] H. Lindepuu. W: S.I. Witkiewicz: Näidendid. Tallinn 1997, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
Les grâces et les épourantails ou La pilule verte. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 4. Lausanne 1972. Adaptacja pt. La pilule verte: Adaptacja i reżyseria: M. Wijckaert. Wystawienie: Bruksela, Le Théâtre de la Balsamine 1981.
niemiecki
Nixen und Hexen oder Der grüne Pille. [Przeł.] L. Niesielska. Wien [1974], powielone.
Grazien und Vogelscheuchen. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wozu bist du aus dem Jenseits hierher gekommen? Sechs Stücke. Polnisch/deutsch. [Przeł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2012, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2012, pik w formacie PDF.
rosyjski
Krasotki i urodiny, ili Zelënaja piljulja. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
rumuński
Nebenul si cǎlugǎriţa. [Przeł.] O. Zaicik. W: S.I. Witkiewicz: Teatru. Bucureşti 1998.
ukraiński
Lasošči i makaki. W: Vint či bridż. This is the question... Šist p’esy. [Przeł.] M. Barbara. Kiïv 2013.
włoski
Le graziose e gli scimmioni. [Przeł.] G. Pampiglione. Wystawienie: Reżyseria i scenografia: G. Pampiglione. Palermo, Laboratorio Teatrale Universitario 1979. Wyd. pt. Le bellocce e i bertuccioni ovvero La pillola verde. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [1]. Roma 1979.
33. Teatr. Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze; O twórczości reżysera i aktorów; Dokumenty do historii walki o Czystą Formę w teatrze; Dodatek: O naszym futuryzmie. Powst. 1919–1922. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza 1923, 278 s. Przedruk zob. poz. ↑ [t. 1], ↑ [poza Dodatkiem], ↑ [t. 9].
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Wydawnictwo Avia Artis 2017, plik w formacie EPUB, PDF.
Zawartość
Przedmowa. – Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze; Bliższe wyjaśnienia w kwestii Czystej Formy na scenie; Zwierzenia osobiste w kwestii „Tumora Mózgowicza” i teorii Czystej Formy na scenie; Odpowiedź [W.] Fallkowi na jego krytykę „Tumora Mózgowicza”; Parę słów w kwestii „tematów” sztuk teatralnych. (Á propos dyskusji Boya z Winawerem); Kwestia języka w sztukach scenicznych w Czystej Formie; Odczyt o Czystej Formie w teatrze, zawierający część polemiki z Fallkiem, Rostworowskim i prof. Szyjkowskim; Z powodu krytyki „Pragmatystów” wystawionych w „Elsynorze”; Szkic do systemu pojęć dla krytyki formalnej w teatrze; Dodatkowe wyjaśnienia w kwestii gry aktorskiej w sztuce w Czystej Formie; Pierwsza odpowiedź recenzentom „Pragmatystów”; Druga odpowiedź recenzentom „Pragmatystów”; Parę słów o krytyce artystycznej u nas; Parę nieistotnych uwag na temat „Kurki Wodnej”. – Dodatek: O skutkach działalności naszych futurystów; Aleksander Wat; Dalszy ciąg polemiki z Leonem Chwistkiem; Dodatek do Dodatku; Spis sztuk.
Przekłady
francuski
Bliższe wyjaśnienia w kwestii Czystej Formy na scenie: Précisions sur la question de la Forme Pure au théâtre. [Przeł.:] [J. Kukułczanka] Koukou Chanska, J. Lacarrière. „Cahiers de la Compagnie Madeleine Renaud – Jean-Louis Barrault” 1970 nr 73.
Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze: Introduction á la théorie de la forme pure au théâtre. [Przeł.:] [K. Kukułczanka] Koukou Chanska, F. Marié. Wyd. łącznie z przekł. Mątwa [poz. ↑] w: S.I. Witkiewicz: Introduction à la théorie de la forme pure du théâtre; La pieuvre. Paris 1970.
niemiecki
Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze: Einführung in die Theorie oder Reinem Form des Theaters. [Przeł.] F. Griese. W: S.I. Witkiewicz: Verrückte Lokomotive. [Oprac.] A. Wirth. Frankfurt am Main 1985, wyd. 2 tamże 1994.
Theoretische Schriften zum Theater. [Przekł., wybór i przedmowa:] K. Schuster. Berlin [2018].
rosyjski
Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze; Bliższe wyjaśnienia w kwestii Czystej Formy na scenie; Kwestia języka w sztukach scenicznych w Czystej Formie: Vvedenie v teoriju Čistoj Formy v teatre; Bolee detalnye rozjasneniă po voprosu Čistoj Formy na scene; Problema ăzyka v sceničeskich p'esach Čistoj Formy. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
serbski
Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze: Uvod u Teoriju Čiste forme u pozorištu. W: S.I. Vitkjevič: Autoportret s narkoticima. [Wybór i przekł. z polskiego:] B. Rajčić. Beograd 2020.
serbsko-chorwacki
Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze: Uvod u teoriju Čiste Forme u kažalistu. [Przeł.] D. Blažina. W: S.I. Witkiewicz: Izbor iz djela. Zagreb 1985.
włoski
częściowy: „Introduzione alla teoria della Forma Pura nel teatro” e altri saggi di teoria e critica. [Przeł.:] F. Biagazzi, A.M. Kozarzewska. Roma 1988.
34. Janulka, córka Fizdejki. Tragedia w 4 aktach. Powst. 1923. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 323–387. Wyd. osobne Warszawa: Wydawnictwo Ktoczyta.pl – Ventigo Media 2017. Prapremiera: Inscenizacja i reżyseria: J. Para. Wrocław, Teatr Współczesny 1974. Przedruk zob. poz. ↑, ↑, ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7], ↑, ↑ (t. 1), ↑, ↑.
Przekłady
angielski
Janulka, daughter of Fizdejko. [Przeł.:] D. Gerould, J. Kosicka. Wystawienie jako spektakl czytany: Reżyseria: P. Caren Billig. Nowy Jork, The Threshold Theatre Company 1986.
Janulka, daughter of Fizdejko. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: The Witkiewicz reader. Evanston, IL 1992, wyd. nast. London 1993; Evanston, IL 1996, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 4. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
estoński
Janulka, Fizdejko tütar. W: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
Yanulka, fille de Fizdejko. [Przeł.] A. Beczkowska. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 2. Lausanne 1970, wyd. nast. tamże 2001. Wystawienie: Reżyseria: M. Wijckaert. Bruksela, Théâtre de Poche de Bruxelles 1976.
niemiecki
Janulka, Tochter des Fizdejko. [Przeł.:] G.W. Grzyb, H. Taubmann. Baden-Baden 1967.
Janulka, die Tochter Viehsdeykos. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wozu bist du aus dem Jenseits hierher gekommen? Sechs Stücke. Polnisch/deutsch. [Przeł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2012, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2012, pik w formacie PDF.
rosyjski
Janul'ka, doč' Fizdejko. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Djubal Vachazar i drugie neevklidovy dramy. Moskva 1999.
Adaptacje
teatralne
Masonia. Oprac. scenariusza (łącznie z Wampir we flakonie, czyli Zapach welonu [poz.↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Wampir we flakonie, czyli Zapach welonu. Dramat w 3 aktach. Powst. 1926. Druk fragmentów aktu I oraz planu dramatu w: Dramaty. Wyd. 2 poszerzone i poprawione Warszawa 1972 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 641–650. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7].] i z wykorzystaniem źródeł masońskich) i inscenizacja: K. Piaseczna. Wystawienie: Łódź, Studencki Teatr Satyry „Pstrąg” 1973.
„...Córka Fizdejki ” według Witkacego: Reżyseria, adaptacja, sample, skrecze mentalne: J. Klata. Wystawienie: Wałbrzych, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego 2004.
35. Szalona lokomotywa. Sztuka bez tezy w 2 aktach z epilogiem. Powst. 1923. Druk w wersji zrekonstruowanej i tłumaczeniem z przekładu francuskiego przez K. Puzynę w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 593–624. Prapremiera: radiowa: Adaptacja: K. Białek. Reżyseria: Z. Kopalko. Polskie Radio (Kraków) 1964 ; teatralna: Inscenizacja i reżyseria: J. Güntner. Kraków, Studencki „Teatr 38” 1965; telewizyjna: Reżyseria: J. Bunsch. Telewizja Polska 1988 . Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 5), ↑ ([t.] 7).
Tekst oryginału zaginął; dramat został zrekonstruowany i przetłumaczony z języka francuskiego na polski przez K. Puzynę na podstawie przepisanego przez J. Witkiewiczową na maszynie tłumaczenia J. Pstrąg-Strzałkowskiej z 1923 oraz maszynopisu przekładu Jadwigi i Stanisława Witkiewiczów z 1924 z drobnymi poprawkami pisarza francuskiego J. de La Hire’a (maszynopis obecnie zaginiony). Przekład polski zweryfikowała J. Witkiewiczowa.
Przekłady
angielski
The crazy locomotive. [Przeł.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. [West Lafayette, IN, Purdue University] 1966, powielone, przedruk w: „First Stage. A Quarterly of New Drama”, West Lafayette, IN 1967/68 nr 4, wyd. w: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun, and other plays. [Przekł. i oprac.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. [Wstęp:] J. Kott. Seattle-London 1968, wyd. nast. tamże 1973, w: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun and The crazy locomotive. Three plays, including The water hen. [Przekł., oprac. i wstęp:] D.C. Gerould, C.S. Durer. [Posłowie:] J. Kott. New York 1989, w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 4. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: teatralne: Reżyseria: W.L. Sharp. Middlebury, VT, The Bread Loaf School of English 1968; Reżyseria: R. Wilson. Wystawienie: Canberra (Australia, pokaz warsztatowy na festiwalu studenckim) 1974; radiowe: Radio (San Francisco) 1968.
bułgarski
Besnijat lokomotiv. [Przeł.] K. Bachneva. W: S.I. Witkiewicz: Piesi. Sofiâ 1993.
chorwacki
Poludjela lokomotiva. [Przeł.] D. Blažina. W: S.I. Witkiewicz: Izbor iz djela. [Wybór i przekł.] D. Blažina. Zagreb 1985.
czeski
Šilena lokomotiva. „Divadlo”, Praga 1967 nr z XI.
Blázinová lokomotiva. [Przeł.] J. Simonides. W: S.I. Witkiewicz: Hry. Praha 1985, wyd. nast. tamże 1986, 1990. Wystawienie: Praga, A Studio Rubin & Divadlo Nablizko 2000.
duński
Det tossede Lokomotiv. Reżyseria: J. Marrot. Kopenhaga, Danmarks Radio 1974.
estoński
Hallunud vedur. [Przeł.] H. Lindepuu. W: S.I. Witkiewicz: Näidendid. Tallinn 1997, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
La locomotive folle. [Przeł.:] J. Kukułczanka, F. Marié. Wystawienie: Reżyseria: G. Peyrou. Radio „France-Culture” (Paryż) 1978.
Une locomotive folle. [Przekł.:] S. Witkiewicz, J. Witkiewiczowa. [Przekł. poprawiony przez:] J. de la Hire. Przekł. powst. 1923. Maszynopis, będący w posiadaniu J. Witkiewiczowej, zaginął po 1962.
Une locomotive folle. [Przeł.] J. Strzałkowska. Przekł. powst. 1923. Maszynopis w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. Druk w: S.I. Witkiewicz: Dramaty III. Warszawa 2004 s. 521–558 zob. poz. ↑ [t. 7].
Une locomotive folle. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 2. Lausanne 1970, wyd. nast. tamże 2001. Wystawienie: Reżyseria: M. Massé. Nancy, Campagnie 4 litres 12 1976.
hiszpański
La locomotora loca. [Przeł.:] M. Sten. W: Literatura dramática y teatro. México 1985.
koreański
P'okchu kigwanch'a. Wyd. łącznie z przekł. Wariat i zakonnica [poz. ↑], Kurka wodna [poz. ↑] pt. Kwangin gwa sunyŏ; Soemuldak; P'okchu kigwanch'a. [Przeł.] J. Bora. Sŏul 2022.
niemiecki
Verrückte Lokomotive. [Przeł.] Ch. Vogel. Berlin 1985, powielone, toż w: S.I. Witkiewicz: Verrückte Lokomotive. [Oprac.] A. Wirth. Frankfurt am Main 1985, wyd. 2 tamże 1994.
Rasende Lokomotive. [Przeł.] H. Bereska. Wystawienie: Reżyseria: I. Zarypowa. Berlin, Grupa Zan Pollo, Scena Theater am Halleschen Ufer 1993.
rosyjski
Rozumnyj lokomotiv. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Vitkevič: Dûbal Vachazar i drugie neevklidovy dramy. Moskva 1999.
słowacki
Šialena lokomotìva. [Przeł.] B. Ertlová. W: S.I. Witkiewicz: Hry. Bratislava 2001.
słoweński
Ponorela lokomotiva. [Przeł.] D. Dominkuš. Ljubljana 2012.
włoski
La locomotiva folle. [Przeł.] G. Tomassucci. „Sipario”, Mediolan 1985 nr 450/451.
Adaptacje
teatralne
Opowieści kolejowe. Reżyseria (łącznie z C. Dickens: Dróżnik, H. McFerlane: Pamiętniki): M. Masztalski. Wystawienie: Wrocław, Grupa Arystyczna Ad Spectatores Pod wezwaniem Calderona 2000.
OL 12-7 stEG, Wien. Scenariusz i reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 1994.
Adaptacja łącznie z Wariat i zakonnica [poz. ↑] pt. Zderzenie. Reżyseria: K. Dąbrowska. Wystawienie: Ciechanów, Teatr Exodus 2010.
Szalona lokomotywa. [Adaptacja łącznie z S. Grabiński: Ślepy tor, S. Lem: Przekładaniec]. Reżyseria: M. Masztalski. Wrocław, Teatr Ad Spectatores, Browar mieszczański 2017.
radiowe
Adaptacja i reżyseria: W. Laskowska. Polskie Radio 1985.
operowe
Szalona lokomotywa. Opera dramatyczna. Muzyka: J. Duszyński. Reżyseria: M. Zadara. Wystawienie: Bydgoszcz, Teatr Polski im. H. Konieczki 2013.
36. Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło. Krótka sztuka w 3 aktach i 4 odsłonach. Powst. 1923. Prapremiera: teatralna pt. Wariat i pielęgniarka: Reżyseria: M. Szpakiewicz. Toruń, Teatr Miejski 1924; telewizyjna: Reżyseria: B. Hussakowski. Telewizja Polska 1972; radiowa: Reżyseria: G. Styła. Polskie Radio 1985. Druk „Skamander” 1925 z. 39 s. 160–181 (i errata z. 40 s. 255–256). Przedruk zob. poz. ↑ (t. 2), ↑, ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7], ↑, ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny. Warszawa: Wydawnictwo Avia Artis 2022, plik w formacie EPUB.
Wystawienia następne
Informacje na stronie internetowej: Zob. link(https://encyklopediateatru.pl/autorzy/158/stanislaw-ignacy-witkiewicz).
Wystawienie m.in. łącznie z Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. Wariat i pielęgniarka. W reżyserii zespołowej pod kierunkiem S. Witkiewicza i z jego scenografią: Zakopane, Teatr Towarzystwa Teatralnego (w sali „Morskiego Oka”) 1925.
Przekłady
angielski
The madman and the nun or there is nothing bad which could not turn into something worse. [Przeł.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. „First Stage. A Quarterly of New Drama”, West Lafayette, IN (Purdue University) 1965/66 nr 4, przedruk w: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun, and other plays. [Przeł. i oprac.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. [Wstęp:] J. Kott. Seattle–London 1968, wyd. nast. Seattle, London 1973, w: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun and The crazy locomotive. Three plays, including The water hen. [Przekł., oprac. i wstęp:] D.C. Gerould, C.S. Durer. [Posłowie:] J. Kott. New York 1989, w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 4. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: Reżyseria: J. Kott. San Francisco, San Francisco State College – Main Theatre 1967; Reżyseria: R. McMurray. Palmerston-North (Nowa Zelandia), Teatr studencki Massey University 1969; Reżyseria: R. Walker. Glasgow (Wielka Brytania), Citizens Theatre Company (Close Theatre Club) 1970; Reżyseria: R. Wilson. Canberra (Australia) 1975 (przedstawienie warsztatowe studentów na festiwalu teatralnym); Guelph, Ontario (Kanada) 1975.
The madman and the nun. [Przeł.] E.J. Czerwiński. Wystawienie: Port Jefferson, Nowy Jork, Slavic Cultural Center, The Port Theatre Company 1971.
białoruski
Bezumec i manahinâ. [Przeł.] Ł. Czernyszowa. Reżyseria: K. Jasiński. Wystawienie: Mińsk, Teatr Dramatyczny 1989.
Var'at i manaška. [Przeł.] N. Ruseckaâ. W: S.I. Vitkevič: Var'at i manaška. Minsk 2006.
bułgarski
Ludiât i monachinâta, ili zloto ne idva samo. [Przeł.] K. Bachneva. W: S.I. Vitkevič: Piesi. Sofiă 1993.
chorwacki
Ludak i opatic. [Przeł.] D. Blaźina. Wystawienie: Zagrzeb, Kazališna Skupina „Čudo” 1997.
czeski
Blázen i jeptiška. Wystawienie: Praga, Divadlo „Ypsylon” 1981.
Blázen a jeptiška. [Przeł.] H. Stachová. W: S.I. Witkiewicz: Hry. Praha 1985, wyd. nast. tamże 1986, 1990. Wystawienie: Reżyseria: J. Janik. Brno, Kabinet múz – Café 1992.
duński
Den gale og nonnen. [Przeł.] C. Nyholm. Wystawienie: Reżyseria: M. Grunwald. Kopenhaga, Bristol Music Center's Teater 1973.
estoński
Hullumeelne ja nunn. [Przeł.] H. Lindepuu. Wystawienie: Tallin, Viljandi Draamateater „Ugala” 1990. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Näidendid. Tallinn 1997, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
fiński
Hullu ja nunna. [Przekł. i reżyseria:] J. Hurme. Wystawienie: Helsinki, Yóvieraat-t. 1991.
francuski
Le fou et la nonne. Przeł. J. Strzałkowska. Przekł. powst. ok. 1923. Maszynopis w Bibliotece Polskiej Akademii Nauk w Krakowie.
Wystawienie: Adaptacja: M.L. Audiberti. Reżyseria: G. Vitaly. Paryż, Théâtre „La Bruyère” 1967 [zapowiadana inscenizacja prawdopodobnie nie została zrealizowana].
Le fou et la nonne. [Przeł.] E. Veaux. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 1. Lausanne 1969, wyd. nast. tamże jako reprint 1980.
Le fou et la nonne ou Il n'y a pas de mal qui ne finisse par le pire. [Przeł.:] [J. Kukułczanka] Koukou Chanska, F. Marié. Warszawa 1971. Wystawienie: Reżyseria: F. Simon. Genewa, Théâtre de Carouge 1971, Reżyseria: J. Huppert. Paryż, Théâtre Mouffetard 1978.
Le fou et la nonne. Wystawienie: Reżyseria: J. Van Burek. Toronto (Kanada), Théâtre du „P’tit” Bonheur 1973.
Le fou et la nonne. [Przeł.] U. Hrehorowicz. Wystawienie: Reżyseria: C. Rémer. Paryż, „Res Nullius Théâtre” 1977.
Le fou et la nonne. [Przeł.:] E. Veaux, A. van Crugten. Wystawienie: Reżyseria: J. Franquin. Bruksela, Le Rebelothéâtre 1980.
Le fou et la nonne. [Przekł. i adaptacja:] A. Zahmani [przy współpracy] B. Sieroslavskiej. Wystawienie: Reżyseria: A. Zahmani. Marsylia, La Compagnie Witkacy 1992, Théâtre de la Main d’Or 1992.
Le fou et la nonne. [Przeł.] A. van Crugten. W : S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 1. Lausanne 2005.
hiszpański
El loco y la monja. [Przeł.] M. Sten. Wystawienie: Reżyseria: M. Montoro. Meksyk, Instituto Nacional de Bellas Artes, Estudio de Arte Dramatico 71 1971. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Tres obras teatrales. Mexico 1974.
El loco y la monja. [Przeł.] J. Segovia. Wyd. łącznie z przekł. Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] pt. La nueva liberación y el loco y la monja. Madrid 1976.
Wystawienie: Reżyseria: J. Gusman. Buenos Aires, La Manzana de las Luces, grupa „El Sotano” 1987.
El loco y la monja. [Przeł.:] L. Demaio, C. Scaramuzza, R. Szuchmacher. Wystawienie: Reżyseria: R. Szuchmacher. Buenos Aires, Teatro Municipal General San Martin 1987.
El loco y la monja. [Przeł.] J. Bielski. Madrid 1992. Wystawienie: Reżyseria: J. Bielski. Madryt, Real Escuela del Arte Dramatico. Teatro Pradillo 1992.
japoński
Kyojin to nisó. [Przeł.] Y. Kudo. „Shingeki”, Tōkiō 1977 nr 12.
Haha. W: Vitokatsi no gikyoku yonpen. [Dramaty]. [Przeł.] T. Sekiguchi. Tōkyō 2015.
koreański
Kwangin gwa sunyŏ. Wyd. łącznie z przekł. Kurka wodna [poz. ↑], Szalona Lokomotywa [poz. ↑] pt. Kwangin gwa sunyŏ; Soemuldak; P'okchu kigwanch'a. [Przeł.] J. Bora. Sŏul 2022.
macedoński
Sekoe zlo może da tude i polšo. [Przel.] M. Trajkov. „Kulturen Źivot”, Skopje 1972 nr 3.
niderlandzki
De Gek en de Non. [Przeł.] P. Beers. „De Revisor”, Amsterdam 1977 nr 1. Wystawienie: Reżyseria: P. Loef. Arnhem, Theatergroep Chaoz 1982.
niemiecki
Narr und Nonne oder Es gibt nichts Schlechts das nicht ein noch schlimmeres Eude nähme. [Przeł.] H. Kunstmann. Wyd. łącznie z przekł. Kurka Wodna [poz. ↑] pt. Das Wasserhuhn; Narr und Nonne. Frankfurt am Main 1965. Wystawienie: Reżyseria: J. Biczycki. Wiedeń, Ateliertheater am Naschmark 1966, Reżyseria: S. Poddine. Tybinga (Niemcy Zachodnie), Zimmertheater 1967.
Der Narr und die Nonne oder Nichts Schlechts, das nicht noch schlechter sein könnte. [Przeł.] G. Hagenau. Wien–München [1979, powielone].
Ein Irrer und 'ne Nonne. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2009, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2009, plik w formacie PDF.
norweski
Galningen og Nonna. [Przeł.] O.M. Selberg. Wystawienie: Reżyseria: H. Hoaas. Oslo, Det Norske Teater 1988.
rosyjski
Bezumec i monachină, ili net huda bez togo čtob eščë huže ne stalo. [Przeł.] L. Černyšëva. Wystawienie: Mińsk, Gosudarstvenyj Russkij Dramatičeskij Teatr 1989. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
rumuński
Nebunul şi calugariţa sau Nu exiśta rau care sa nu se preschimbe într-un rau şi mai mare. [Przeł.] O. Zaicik. W: Teatru. Bucureşti 1997.
serbsko-chorwacki
Ludak i opatica ili nema zla što ne bijoš na gore izišlo. [Przeł.] P. Vujičić. W: Avangardna drama. Beograd 1964. Wystawienie: Reżyseria: N. Rodić. Belgrad, Pozorište Levo 1975.
Ludak i opatica. [Przeł.] D. Blažina. W: S.I. Witkiewicz: Izbor iz djela. Zagreb 1985.
słowacki
Blázon a mníška. [Przeł.] V. Móres. Wystawienie: Reżyseria: V. Móres. Bratysława, Vysoka Škola Múzických Umení 1995.
Blázon a mníška. [Przeł.] J. Štrbák. Wystawienie: Oprac. i reżyseria: P. Nagy. Burkovna, Vysoka Škola Muzickych Umeni 2000. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Hry. Bratislava 2001.
słoweński
Ludak i opatica. [Przeł.] H. Pašović. Wystawienie: Reżyseria: H. Pašović. Nowy Sad, Akademia Teatralna 1981.
szwedzki
Dåaren och nunnan. [Przeł. z angielskiego] L. Kanter. Wystawienie: teatralne: Reżyseria: D. Hedman. Uppsala, Nationsteatern 1978; radiowe: Reżyseria: S. Johansson. Sveriges Riksradio 1986. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Fem dramer. Uppsala 1988.
ukraiński
Warât i monaška. W: Vint či bridż. This is the question... Šist p’esy. [Przeł.] M. Barbara. Kiïv 2013.
węgierski
Az örult és az apáca. [Przeł.] G. Kerényi. W: Tangó. Modern lengyel drámák. Budapest 1968, S.I. Witkiewicz: Drámák. Budapest 1973. Wyd. łącznie z przekł. Matka [poz. ↑] pt. Az örült és az apáca; Az anya. Bukarest 1983. Wystawienie: Reżyseria: J. Sándor. Szeged, Szegedi Nemzeti Színház 1986.
włoski
Il pazzo e la monaca. [Przeł.:] I. Natanson, L. Trezzini. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [1]. [Roma] 1969.
Il pazzo e la monaca. [Przeł.] R. Landau. W: S.I. Witkiewicz: Teatro I. Bari 1969. Wystawienie: Reżyseria: A. Momo. Wenecja, Teatro Club 1970.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja łącznie z Szalona lokomotywa [poz. ↑] pt. Zderzenie. Reżyseria: K. Dąbrowska. Wystawienie: Ciechanów, Teatr Exodus 2010.
37. Matka. Niesmaczna sztuka w 2 aktach z popularnym epilogiem. Powst. 1924. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 353–412. Wyd. osobne [Warszawa:] Sternik 1997. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: J. Jarocki. Kraków, Stary Teatr, Scena Kameralna 1964; telewizyjna: Reżyseria: J. Jarocki. Telewizja Polska 1976. Przedruk zob. poz. ↑, ↑ ([t.] 5), ↑ (t. 7), ↑ (t. 2), ↑, ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Fundacja Nowoczesna Polska [2014], plik w formacie PDF; Warszawa: Wydawnictwo Ktoczyta.pl – Ventigo Media 2017, pliki w formacie EPUB, MOBI, PDF.
Przekłady
angielski
The mother. [Przeł.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. W: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun, and other plays. Seattle [1968], wyd. nast. Seattle, London 1973, przedruk w: S.I. Witkiewicz: The mother and other unsavory plays. New York, London 1993, w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 4. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022. Wystawienie: Reżyseria: J. Garrard. Burnaby, British Columbia (Kanada), Simon Fraser Theatre 1972, Reżyseria: R. Wilson. Canberra (Australia; pokaz warsztatowy na studenckim festiwalu teatralnym) 1976, Reżyseria: L. Dudarew-Ossetynski. Los Angeles, The Ossetynski Actors Laboratory (Safe Harbor Theatre) 1983.
bułgarski
Majka. [Przeł.] D. Laj-Bykovska. W: S.I. Witkiewicz: Piesi. Sofiă 1993.
chorwacki
Majka. [Przeł.] D. Blažina. „Kazalište”, Zagrzeb 2014 nr 59/60.
czeski
Matka. [Przeł.] H. Stachová. W: S.I. Witkiewicz: Hry. Praha 1985, wyd. nast. tamże 1986, 1990.
Matka. [Przekł., adaptacja i reżyseria:] M. Long. Wystawienie: Praha, Divadlo Labirynt 1997.
estoński
Ema. [Przeł.] H. Lindepuu. W: S.I. Witkiewicz: Näidendid. Tallinn 1997, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
La mère. Piéce répugnante en deux actes et un épilogue. [Przeł.:] [J. Kukułczanka] Koukou Chanska, F. Marié. Wystawienie: radiowe: Reżyseria: B. Horowicz. Radio „France-Culture” (Paryż) 1968; teatralne: Reżyseria: L. Binot. Liége (Belgia), Théâtre L'Etuve, „Centre Dramatique de Liége” 1969, Reżyseria: M. Renaud. Paryż, Théâtre National Populaire 1969, Adaptacja: M. Duras. Reżyseria: C. Régy. Paryż, La Compagnie Renaud-Barrault 1970. Wyd. [Paris] 1969, wyd. nast. tamże 1988.
La mère. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 1. Lausanne 1969, wyd. nast. tamże: reprint 1980, wyd. nowe 2005. Wystawienie: Reżyseria: H. Ronse. Bruksela, Théâtre Royal du Parc 1987.
La mère. [Przekł. i adaptacja:] K. Famery, M. Thonon. Wystawienie: Reżyseria: J.L. Jacopin. Paryż, Théâtre de la Bastille 1983.
La mére. [Przeł.] L.Ch. Sirjacq. Wystawienie: Paryż, Théâtre Gérard Philipe 2004.
grecki
[Przekł. z francuskiego]. Wystawienie: Reżyseria: J. Emirzas. Ateny, Teatr KABA 1985.
hiszpański
Comedia repugnánte de una madre. [Przeł.:] J.C. Arecha, M. Narros. Madrid 1973.
La madre. [Przeł.:] M. Sten, C. Conde. W: S.I. Witkiewicz: Tres obras teatrales. Mexico 1974, przedruk w: Teatro polaco. [T.] 1. Ciudad de la Habana 1978.
La madre. [Przeł.:] Z. Kerlog, T. Segovia. Wystawienie: Reżyseria: S. Flores. Meksyk, Teatro de la Universidad (Universidad Nacional Autónoma de México), Teatr Xola 1974.
Comedia repugnánte de una madre. Wystawienie: Parla, Madryt, Taller Municipal de Teatro de Parla 1984.
La madre. [Przeł.] M. Sten. W: Literatura dramática y teatro. México 1985. Wystawienie: Adaptacja i reżyseria: R. Carrillo. Meksyk, Universidad Nacional Autónoma de México, Facultad Filosofia y Letras (Teatro Espacio Multiple) 1986.
japoński
Kuina. W: Vitokatsi no gikyoku yonpen. [Dramaty]. [Przeł.] T. Sekiguchi. Tōkyō 2015.
kataloński
La madre. [Przeł.] D. Szmidt. Barcelona 1987.
łotewski
Máte. [Przeł.] D. Gasina. „Teatra Véstnesis”, Ryga 1989 nr 9/10.
macedoński
Majka. [Przeł.] M. Nedelkovski. Reżyseria: P. Dimoski. Skopje, Dramski Teatar 1972.
niderlandzki
De moeder. [Przeł.] K. Lesman. W: S.I. Witkiewicz: De Beëlzebubsonate en andere teksten. Leiden 1997.
niemiecki
Die Mutter. [Przeł.] N. Dutsch. Wyd. łącznie z przekł. Kurka Wodna [poz. ↑] pt. Das Wasserhuhn; Die Mutter. München, Wien, Basel 1966, powielone.
Die Mutter. Wystawienie: Reżyseria: Z. Stok. Saarbrücken, Stadttheater 1966.
Die Mutter. [Przeł.] I. Zimmermann-Göllheim. Wien [1968], powielone, wyd. nast. Baden-Baden 1970, powielone. Wystawienie: Reżyseria: E. Axer. Düsseldorf, Schauspielhaus 1971.
Die Mutter. Wystawienie: Reżyseria: J. Markuszewski. Zurych, Theater am Neumarkt 1971.
Die Mutter. [Przeł.] H. Bereska. W: S.I. Witkiewicz: Stücke. Oprac., przekł. i posłowie: H. Bereska. Berlin 1982.
Die Mutter. W: S.I. Witkiewicz: Man hat uns das Jenseits genommen... [Przeł.:] E. Makarczuk-Schuster, K. Schuster. München 2006 zob. poz. ↑.
perski
Mâdar [namâyešnâmeh]. [Przeł. Z angielskiego] M. Farajpūr. Tehrân 1390 [2012].
portugalski
A mãe. [Przeł.:] S. Carrilho, A. Carrilho, R. de Cleto. Wystawienie: Reżyseria: C. Régy. Rio de Janeiro, Teatro „Maison de France” 1971. Wyd. [Brazylia ok. 1971].
A mãe o processo de espectáculo anulado. [Przeł.] [J.] Palla e Carmo. Lisboa [1972]. Wystawienie: Reżyseria: A. Ramos. Lizbona, Teatro Municipal São Luis [zaplanowana w 1972 premiera nie doszła do skutku z powodu zakazu cenzury i uznania sztuki za niemoralną]; Reżyseria: C. Avilez. Funachal (Madera), Teatro Experimental de Cascais 1979.
rosyjski
Mamulâ. [Przeł.] Natella-Bašindžagân. „Sovremennaâ Dramaturgiâ”, Moskva 2000 nr 3, przedruk pt. Mat'. W: S.I. Witkiewicz: Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. Moskva 2001.
rumuński
Mama. [Przeł.] O. Zaicik. W: S.I. Witkiewicz: Teatru. Bucureşti 1998.
serbski
Majka. Neukusan komad u dva čina s epilogom. W: S.I. Vitkjevič: Autoportret s narkoticima. [Wybór i przekł. z polskiego:] B. Rajčić. Beograd 2020.
serbsko-chorwacki
Majka. [Przeł.] P. Vujičić. Reżyseria: M. Trailović. Wystawienie: Belgrad, Atelje 212 1981.
słowacki
Matka. [Przeł.] E. Stercová. Wystawienie: Reżyseria: M. Šulik. Martin, Divadlo Slovenského Narodného Povstania 1988.
Matka. Nechutná hra v dvoch dejstvách s epilogu. [Przeł.] M. Choluj. Bratislava 1988, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Hry. Bratislava 2001.
szwedzki
Modern. [Przeł.] C. Berg. Wystawienie: Reżyseria: A. Sjöberg. Sztokholm, Kungliga Dramatiska Teater 1971. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Fem dramer. [Przeł.:] C. Berg, A.N. Uggla, D. Hedman. Uppsala 1988.
ukraiński
Mama. [Przeł.] R. Harczuk. Wystawienie: Kijów, Nacjonalnij Akademičnij Dramatičnij Teatr im. I. Franka 2005.
Mati. W: Vint či bridż. This is the question... Šist p’esy. [Przeł.] M. Barbara. Kiïv 2013, przedruk w: „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2022 nr 1.
węgierski
Az anya. [Przeł.] G. Kerényi. W: Tangó. Budapest 1968, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Drámák. Budapest 1973, wyd. nast. łącznie z przekł. Wariat i zakonnica [poz. ↑] pt. Az örült és az apáca. Bukarest 1983. Wystawienie: Reżyseria: J. Sándor. Szeged, Szegedi Nemezeti Szinház 1974.
włoski
Commedia ripugnante di una madre. [Przeł.] D. Maraini. Wystawienie: Reżyseria: M. Missiroli. Rzym, Campagnia del „Porcospino secondo” (w Teatro Centrale) 1969. Wyd. Roma 1970.
La commedia ripugnante di una madre. „Sipario”, Mediolan 1970 nr 12.
La madre. [Przeł.] G. Pampiglione. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [2]. Roma 1980. Wystawienie: Reżyseria: C. Frosi. Rzym, Gruppo teatrale „Il Pantano” (Teatro Ghione) 1985.
Adaptacje
teatralne
Katzenjamer. Oprac. tekstu, reżyseria i scenografia: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 1990.
„O, beri-beri”. Scenariusz i reżyseria: W. Kamasa. Wystawienie: Warszawa, Teatr Collegium Nobilium Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna 1993.
Das Küchendrama, czyli dość niesmaczna wariacja na temat „Matki” Witkacego w czterech koszmarnych częściach. Scenariusz: M. Bartkiewicz. Wystawienie: Słupsk, Campania Banda Oszustów – Teatr Rondo 2002.
Prochy. Scenariusz wg „Narkotyków” [poz. ↑] i „Matki” [poz. ↑]: K. Kopka. Wystawienie: Wrocław, Teatr K2 2002.
Adaptacja łącznie z Kurka wodna [poz. ↑] pt. Śnieg. Reżyseria i scenografia: G. Wiśniewski. Wystawienie: Toruń, Teatr im. W. Horzycy 2010.
Adaptacja łącznie z relacją C. Oknińskiej-Korzeniowskiej o śmierci S.I. Witkiewicza pt. Witkacy: bez końca. Adaptacja i reżyseria: T. Załucki. Wystawienie: Lublin, Akademickie Centrum Kultury „Chatka Żaka”, Teatr Pierwszego Kontaktu 2011.
Adaptacja łącznie z Gyubal Wahazar [poz. ↑] pt. Matka Gyubala Wahazara. Reżyseria: J. Kowalska. Wystawienie: Wrocław, Fundacja Centrala 71.33, Przegląd Piosenki Aktorskiej, Teatr Współczesny im. E. Wiercińskiego, Kraków, Teatr Łaźnia Nowa 2012.
radiowe
Adaptacja i reżyseria: J. Warenycia. Polskie Radio 2004.
Wyd. łącznie z W małym dworku [poz. ↑], Szewcy [poz. ↑] pt. W małym dworku; Matka; Szewcy. Lekcja literatury z J. Błońskim. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1995, 222 s.
38. Normalny człowiek. Sztuka w 3 aktach i 4 odsłonach. Powst. 1924. Zrekonstruowana częściowo na podstawie zachowanych fragment rękopisu przez K. Puzynę. Druk pt. Dramat nierozpoznany w: Dramaty. Wyd. 2 poszerzone i poprawione Warszawa 1972 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 651–685. Prapremiera łącznie z fragmentami innych dramatów S.I. Witkiewicza pt. Dramat nierozpoznany: Oprac. i reżyseria: T. Minc. Warszawa, Teatr Narodowy, Teatr Mały 1978. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7].
Zrekonstruowany przez K. Puzynę dramat nierozpoznany został zidentyfikowany przez J. Deglera (zob. poz. ↑ [t. 7] s. 806/807) jako utwór „Normalny człowiek”, znany wcześniej tylko z tytułu.
Przekłady
francuski
Piéce non identifiée. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1. Wystawienie łącznie z Nowa homeopatia zła [poz. ↑] i fragmentami powieści S.I. Witkiewicza pt. L'Ile de Satan. Reżyseria: G. Cambreleng. Paryż, Théâtre du Grotesque (Théâtre Arcane) 1985.
niemiecki
Das nich erkannte Drama. [Przeł.] L. Kasajew. Wien–München 1981, powielone.
39. Persy Zwierżontkowskaja. Dramat w 3 aktach. Powst. 1924. Prapremiera: Łódź, Teatr Miejski 1927.
Rękopis zaginął; zachował się tylko spis osób w programie teatralnym do prapremiery dostępny w Archiwum Miejskim w Łodzi (inf.: J. Degler zob. poz. ↑ [t. 5] s. 515); druk w: Dzieła zebrane. [T. 7]. Warszawa 2004 zob. poz. ↑.
40. Pożegnanie jesieni. Powieść. Powst. 1925. Wyd. Warszawa: F. Hoesick 1927, 449 s. Wyd. nast.: jako reprint wyd. z 1927 z posłowiem A. van Crugtena Lausanne: L'âge d'Homme 1979; Warszawa: Nowa* 1981; Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1983, wyd. 4 tamże 1990; z posłowiem A. Micińskiej Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1996; wyd. w oprac., ze wstępem i komentarzami W. Boleckiego Kraków: Wydawnictwo Literackie 1997; Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1998, tamże wyd. 2 krytyczne w oprac. A. Micińskiej 2001; [wyd. 12] Kraków: Zielona Sowa 2004, tamże 2010; Posłowie: A. Micińska. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 2005; Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki 2013; Wstęp i oprac.: W. Bolecki. Wrocław: Ossolineum 2014. Biblioteka Narodowa I, 323, tamże 2017; Kraków: Wydawnictwo Literackie; Warszawa: Ringier Axel Springer Polska 2017; [Warszawa]: Fundacja Nowoczesna Polska [2018]; Warszawa: MG 2020. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 2), ↑ [t. 2].
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Wakuliński. Warszawa: Mozaika 2007, płyta CD w formacie mp3, wyd. nast. 2014; Czyta W. Adamczyk. [Warszawa:] Agencja Artystyczna MTJ/SMB 2010, płyta CD w formacie mp3; Czyta M. Breitenwald. Piaseczno: Heraclon International. Storybox.pl [2014], wyd. nast. [Piaseczno]: [Storybox.pl [2019], płyta CD.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki 2013, plik w formacie PDF; Konin: Wydawnictwo Psychoskok 2016, pliki w formacie EPUB, MOBI i PDF; Warszawa: Wydawnictwo Avia Artis 2017, plik w formace PDF, EPUB; [on-line] Warszawa: Fundacja Nowoczesna Polska [2018]. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 30 maja 2022].
W wyd. z 1997 wstęp W. Boleckiego pt. Szaleństwo ludzi zdrowych, czyli Ładne samobójstwo, s. 5–145.
Przekłady
francuski
L'adieu à l'automne. [Przeł.] A. van Crugten. Lausanne 1972, wyd. nast. tamże 1991.
hiszpański
Adiós al otoño. [Przeł.:] E. Bortkiewicz, J.C. Vidal. Madrid [1993].
macedoński
Zboguvaňe so esenta. [Przeł.] A. Todevska. Skopje 2011.
niderlandzki
Afschied van de herfst. [Przeł.] K. Lesman. Amsterdam 1996.
niemiecki
Abschied vom Herbst. [Przeł.:] H. Heider, R. Zan. W: S.I. Witkiewicz: Verrückte Lokomotive. [Oprac.] A. Wirth. Frankfurt am Main 1985, wyd. 2 tamże 1994.
Abschied vom Herbst. [Przeł.] W. Tiel. München, Zürich 1987.
Abschied vom Herbst. [Przeł.] R. Matwin-Buschmann. Leipzig 1991.
rosyjski
Proščanie s osen'û. [Przeł.] U. Čajnikov. Moskva 2006.
słoweński
Slovo od jeseni. [Przeł.] N. Jež. Ljubljana 1994.
węgierski
Az ösz búcsúja. Przeł G. Körner. Pécs 2002.
włoski
Addio all'autunno. [Przeł.] P. Ruggieri. Milano 1969, wyd. nast. Milano 1993.
Adaptacje
teatralne
Scenariusz i reżyseria: M. Grabowski. Wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1993.
Adaptacja: T. Kireńczuk, P. Sieklucki. Reżyseria: P. Sieklucki. Wystawienie: Wrocław, Wrocławski Teatr Współczesny im. E. Wiercińskiego 2011.
Reżyseria: M. Żynel. Wystawienie: Warszawa, Teatr Malabar Hotel 2018.
radiowe
Adaptacja: A. Sudlitz. Reżyseria: H. Rozenek. Polskie Radio 1979.
filmowe
Scenariusz: W. Nowak, J. Wróblewski, M. Treliński. Reżyseria: M. Treliński. Ekranizacja 1990.
41. Sonata Belzebuba, czyli Prawdziwe zdarzenie w Mordowarze. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1925. Pierwodruk „Ateneum ” 1938 nr 4/5 s. 625–659. Wyd. osobne Warszawa: Nasza Księgarnia [1938], 39 s. Biblioteka „Ateneum”, nr 2. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: J. Zegalski. Białystok, Teatr im. A. Węgierki, Studio 66 1966; telewizyjna: Reżyseria: S. Bieliński. Telewizja Polska 1970 . Przedruk zob. poz. ↑ (t. 2), ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7], ↑.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Fundacja Nowoczesna Polska [2013], plik w formacie PDF; Warszawa: Wydawnictwo Ktoczyta.pl – Ventigo Media 2017, plik w formacie EPUB, PDF; Warszawa: Wydawnictwo Avia Artis 2022, plik w formacie EPUB.
Przekłady
angielski
The Beelzebub Sonata or What really happened in Mordovar. [Przeł.:] D.C. Gerould, J. Kosicka. Wystawienie: Reżyseria: B.F. Dukore. Honolulu, HI, The University of Hawaii, J.F. Kennedy Theatre 1974. Wyd. w: S.I. Witkiewicz: Beelzebub Sonata. Plays. Essays. Documents. New York 1980, wyd. nast. 1988.
The Beelzebub sonata, or, What really happened in Mordovar. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Seven plays. New York 2004, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Collected plays. [T.] 4. [Przeł.] D.C. Gerould. New York 2018, wyd. nast. tamże: 2020, 2022.
bułgarski
Sonata na Velzevul, ili istinska slučka v Mordovar. [Przeł.] K. Bachneva. W: S.I. Witkiewicz: Piesi. Sofiă 1993.
czeski
Sonata Belzebuba. [Przeł.] H. Stachová. Wystawienie: Praha, Disk-Divadlo Řeznické 1994.
duński
Belzebub Sonaten. [Przeł.] S. Gottschalk Rasmussen. Wystawienie: Odense, Odense Teater 1995.
estoński
Peltsebuli sonat. [Przeł.] H. Lindenpuu. W: S.I. Witkiewicz: Näidendid. Tallinn 1997, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
La sonate de Belzébuth. [Przeł.] A. van Crugten. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 1. Lausanne 1969, wyd. nast. tamże: jako reprint 1980, wyd. nowe 2005. Wystawienie: Reżyseria: J. Franquin. Bruksela, Le Cercle d'Études Slaves de l'U.L.B. (Faculté de Philosophie et Lettres, Section de Slavistique) 1978.
hiszpański
La sonata de Belcebú o Un Suceso Real Acontecido en Mordovar. [Przeł.] J.M. de Sagarra Àngel. „ADE Teatro”, Madryd 2014 nr 151.
La sonata de Belcebu o un acontecimiento real en Mordovar. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. Ensayos y obras dramáticas. [Wybór, przekł., wstęp:] E. Popławska. Madrid 2015.
łotewski
Spoka sonāte. Groteska luga 2 dąlās. [Przeł.] A. Vecsīle. Rīga 2005.
niderlandzki
De Beëlzebubsonate. [Przeł.] K. Lesman. W: S.I. Witkiewicz: De Beëlzebubsonate en andere teksten. Leiden 1997.
niemiecki
Die Beelzebub-Sonate oder Ein wirklicher Vorfall in Mordovar. [Przeł.] L. Kasajew. Wien; München 1981, wyd. nast. München; Wien 1987.
Die Beelzebub-Sonate. [Przeł.] Ł. Neca. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Wozu bist du aus dem Jenseits hierher gekommen? Sechs Stücke. Polnisch/deutsch Frankfurt am Main 2012 zob. poz. ↑, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2012, pik w formacie PDF.
rosyjski
Sonata Belzevula, ili Podlinnoje prosšestvije v Mordovare. [Przeł.] N. Mironovaâ. W: S.I. Witkiewicz: Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. Moskva 2005.
szwedzki
Belsebubsonaten. [Przeł. z angielskiego] L. Kanter. Wystawienie: Reżyseria: D. Hedman. Göteborg, Nationsteater 1983.
Belsebubsonaten. Przeł.: L. Kanter, A.N. Uggla, D. Hedman. W: S.I. Witkiewicz: Fem dramer. Uppsala 1988.
ukraiński
Sonata Belzevula. W: Vint či bridż. This is the question... Šist p’esy. [Przeł.] M. Barbara. Kiïv 2013.
włoski
La sonata di Belzebú ovvero cosa accadde realmente a Grugonovar. [Przeł.] G. Pampiglione. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. [2]. Roma 1980.
Adaptacje
teatralne
Czysta blaga w czystej formie Sonaty Belzebuba. Reżyseria: W. Gołaszewski. Wystawienie: Warszawa, Fundacja Proscenium Studio Inicjatyw Artystycznych Teatr GO 2003.
operowe
Muzyka i libretto z podtytułem Widowisko muzyczne w 2 częściach: E. Bogusławski. Wystawienie: Wrocław, Opera, Scena Kameralna w Auli Leopoldianum Uniwersytetu Wrocławskiego 1977.
42. Wampir we flakonie, czyli Zapach welonu. Dramat w 3 aktach. Powst. 1926. Druk fragmentów aktu I oraz planu dramatu w: Dramaty. Wyd. 2 poszerzone i poprawione Warszawa 1972 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 641–650. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7].
Nie wiadomo, czy utwór został ukończony.
Przekłady
francuski
La vampire en flacon ou Le parfume de voile. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Lausanne 1976 t. 1.
Adaptacje
teatralne
Masonia. Oprac. scenariusza (łącznie z Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑] i z wykorzystaniem źródeł masońskich) oraz inscenizacja: K. Piaseczna. Wystawienie: Łódź, Studencki Teatr Satyry „Pstrąg” 1973.
43. Nienasycenie. Powieść. Cz. 1. Przebudzenie; Cz. 2. Obłęd. Powst. 1927. Wyd. Warszawa: Dom Książki Polskiej 1930, 272 + 343 s. Wyd. nast.: ze wstępem A. Stawara Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1957, wyd. 2 tamże 1982; Warszawa: Prószyński i S-ka 2003; [wyd. 6] Kraków: Zielona Sowa 2004, tamże 2007; Bletchley: JiaHu Books 2017. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 3), ↑ [t. 3].
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Fundacja Nowoczesna Polska [2010], plik w formacie PDF, wyd. nast. tamże [2016]; Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki 2013, plik w formacie PDF, tamże 2018; Warszawa: Wydawnictwo Avia Artis 2017, plik w formacie EPUB, PDF; Warszawa: Wydawnictwo Ktoczyta.pl – Ventigo Media 2017, plik w formacie EPUB, MOBI, PDF.
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Breitenwald. Piaseczno: Heraclon International 2014, płyta CD, wyd. nast. [Piaseczno]: Storybox.pl [2018], płyta CD.
Przekłady
angielski
Insatiability. [Przekł., wstęp i przypisy:] L. Iribarne. Urbana–Chicago–London [1976], wyd. nast. poprawione Evanston, IL 1996.
białoruski
Nenasytnasc'. [Przeł. z polskiego] A. Pâtrovìč. Ząbki 2023.
chorwacki
Niezasitnost. [Przeł.] D. Blažina. Zagreb 2019.
francuski
L'inassouvissement. [Przekł. i wstęp:] A. van Crugten. Lausanne 1970, wyd. nast. tamże: 1978, 1997, przekład nowy Paris–Lausanne 2019.
L'inassouvissement ou le fantómme torturé par un psychoanalyste amateur. Adaptacja (5 odcinków): Przeł. J. Kukułczanka. Reżyseria: C.R. Manuel. Radio „France-Culture” (Paryż) 1986.
grecki
Adīfagía. [Przeł.] A. Kalofōliás. Athī́na 2007.
hiszpański
Insaciabilidad. [Przekł., oprac.] E. Popławska. Madrid 2013, wyd. nast. tamże 2014.
kataloński
Insaciabilidad. [Przeł.] M. Bustamante. Barcelona 1973.
koreański
T'amyok. [Przeł.] B. Jeong. Sŏul 2022.
litewski
Besotystė. [Przeł.] I. Aleksaitė. Vilnius 2021.
macedoński
Nenasitnost. T. 1–2. [Przeł.] F. Dimevski. Skopje 2016.
niderlandzki
Onverzadigbaarheid. [Przeł.] K. Lesman. Amsterdam 1993, wyd. nast. tamże 1996.
niemiecki
Unersättlichkeit. [Przeł.] W. Tiel. [Przedmowa:] W. Gombrowicz. München [1966], wyd. nast. tamże 1986, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Verrückte Lokomotive. [Oprac.] A. Wirth. Frankfurt am Main 1985, wyd. 2 tamże 1994; München 2018, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2018, plik w formacie EPUB.
rosyjski
Nenasytimost'. [Przeł.:] V. Horev [cz. 1], A. Bazilevskij [cz. 2]. Moskva 2004.
serbski
Nezasitost. [Przekł.] B. Rajčić. Beograd 2017.
węgierski
Telhetetlenség. [Przeł.] G. Körner. Pécs 2005.
włoski
Insaziabilità. [Przeł. i red.:] A.M. Raffo [przy współpracy:] G. Brogi, P. Marchesano, G. Pampiglione, V. Petrelli, B. Wojciechowska. Bari 1970, wyd. nast. Milano 1973.
Insaziablita. [Przekł., scenariusz i reżyseria] G. Pampiglione. Wystawienie: Terni, Centro Multimediale di Terni 2003.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja i reżyseria: W. Saniewski. Wystawienie: Wrocław, Teatr Współczesny 1984 [premiera nie doszła do skutku z powodu zakazu cenzury].
Adaptacja i reżyseria: S. Zacharkiewicz. Wystawienie: Bydgoszcz, Teatr Polski 1990.
filmowe
Scenariusz i reżyseria W. Grodecki. Ekranizacja 2003.
baletowe
Scenariusz: W. Kaczkowski. Choreografia: Z. Rudnicka. Muzyka: T. Stańko. Wystawienie: Warszawa, Teatr Wielki 1987.
Adaptacja (inspirowana także powieścią H. Millera: Zwrotnik Raka): Reżyseria i choreografia: P. Matyasik. Wystawienie: Poznań, Polski Teatr Tańca 2009.
44. Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz”. Warszawa: Zakład Graficzny Polska Zjednoczona 1928, 12 s. Wyd. nast.: Warszawa: Drukarnia Uniwersum 1932; łącznie z przekł. niderlandzkim: Het reglement van de portrettenfirma „Stanisław Ignacy Witkiewicz” = Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz”. [Przekł. i posłowie:] K. Lesman. Heerlen: Huis Clos 2000, 63 s. Przedruk zob. poz. ↑ [t. 2], ↑, ↑ [t. 10] oraz m.in. Katalogi wystaw i albumy twórczości plastycznej oraz fotograficznej poz. ↑, ↑, ↑, w: W. Sztaba: Gra ze sztuką. O twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kraków 1982, S. Krzysztofowicz-Kozakowska: Firma portretowa Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kraków 1989.
Przekłady
angielski
Rules of the S.I. Witkiewicz portrait-painting firm. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: Beelzebub Sonata. Plays, essays, documents. New York 1980, przedruk w: W: S.I. Witkiewicz: The Witkiewicz reader. Evanston, IL 1992, wyd. nast. London 1993; Evanston, IL 1996 oraz w: Polish writers on writing. [Red.] A. Zagajewski. San Antonio, TX 2007; Witkacy in English. 21st century perspectives. Krakow 2013.
francuski
Règlement de la firme de portraits „S.I. Witkiewicz”. [Przeł.] A. B[audin]. „Cahiers Witkiewicz”, Lausanne 1979 nr 2, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Génie multiple de Pologne. Mélange d'études de dessins, de peinture et de photographies. [Wybór i red.:] A. van Crugten. Lausanne 1981, Présences polonaises. Witkiewicz, constructivisme, les contemporains. L'art vivant autour du Musee de Łódź. Paris 1983.
hiszpański
Reglamento de la Firma de Retratos „S.I. Witkiewicz”. [Przeł.] E. Bortkiewicz. „Quimera”, Barcelona 1984 nr 39/40.
japoński
„S.I. Witkiewicz”. Shōzoga Shōkai no Teikan. W: Vitokyewicchi-no sekai. 1920 nen-dai-no engekiteki (dzi). Tōkyō 1985.
„S.I. Witkiewicz”. Shōzoga Shōkai no Teikan. [Przeł.] T. Sekiguchi. W: Witkacy-in-the-box. Theater X Opening. Tōkyō 1992.
litewski
Reglamentas. [Przeł.] I. Aleksaitė. W: Witkacy. Plėšrūniškas protas. Vilnius 2018.
niderlandzki
Het reglement van de Portretten Firma „Stanisław Ignacy Witkiewicz”. [Przekł. i posłowie:] K. Lesman. „Tijdschrift voor Slavische Literatuur”, Amsterdam 1989 nr 5. Wyd. osobne w języku niderlandzkim i polskim Heerlen 2000.
niemiecki
Geschäftsordnung der Porträtfirma. W: Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885–1939. Berlin 1990.
Portraitgeschichten um die „Porträtfirma S.I. Witkiewicz”. Ludwigsburg 2001.
Geschäftsordnung der Porträtfirma. [Przeł.] W. Sztaba. Herrenberg 2007.
serbski
Pravilnik Firme portreta S.I. Vitkjevič. W: S.I. Vitkjevič: Autoportret s narkoticima. [Wybór i przekł. z polskiego:] B. Rajčić. Beograd 2020.
węgierski
A „S.I. Witkiewicz” Puortéfestö cég Müködési Szabályzata. [Przeł.] J. Reiman. „Nappali haz”, Budapest 1992 nr 4.
włoski
Regolamento della ditta di ritratti „S.I. Witkiewicz”. W: La ditta dei ritratti S.I. Witkiewicz. Livorno 1980, wyd. osobne: La Ditta dei ritratti. Bologne 2003.
Adaptacje
teatralne
De portrettenfirma Witkiewicz. Scenariusz (na podstawie Regulaminu Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz” i kilku sztuk) i reżyseria: B. Gÿzel. Wystawienie: Amsterdam, [Teatr Uniwersytecki] 1985.
Firma portretowa. O zaniku uczuć metafizycznych. Scenariusz: W. Cichy, A. Pawłowski. Wystawienie: Opole, Teatr im. J. Kochanowskiego 1988.
Firma portretowa II. Scenariusz i reżyseria: A. Pawłowski. Wystawienie: Łódź, Teatr Studyjny'83 im. J. Tuwima 1991.
Firma portretowa. Monodram w wykonaniu B. Fudalej. Wystawienie: Kraków, Stara Galeria 1992.
telewizyjne
Twarze Witkacego, czyli Regulamin Firmy Portretowej. Reżyseria: A. Maj. Telewizja Polska 1994.
baletowe
Adaptacja także na podstawie ostatnich lat życia S.I. Witkiewicza: Witkacy. Reżyseria, scenografia i choreografia: W. Kuca. Wystawienie: Częstochowa, Częstochowski Teatr Tańca, Klub Politechnik 2014.
45. O Czystej Formie. Powst. 1927–1929. Druk fragmentów „Głos Plastyków” 1931 nr 10–12. Pierwodruk całości: „Zet” 1932/33 nr 7, 9–12. Wyd. osobne [Warszawa: b.w. 1932], 36 s. Przedruk zob. poz. ↑ [t. 2], ↑, ↑, ↑, ↑ [t. 10].
Data powstania i pierwodruk fragmentów wg informacji w: Bibliografia Stanisława Witkiewicza. 1885–1989. Oprac. J. Degler, T. Pawlak. Warszawa 2020.
Przekłady
angielski
On Pure Form. [Przeł.] C.S. Leach. W: Aesthetics in twentieth-century Poland. Lewisburg, PA 1973.
francuski
De la forme pure. [Przeł.] A. B[audin]. „Cahier Witkiewicz”, Lozanna 1979 nr 2.
hiszpański
Sobre la Forma Pura. [Przeł.] J.M. de Sagarra. Wyd. łącznie z przekł. Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd [poz. ↑ ] pt. El pop a la visió Hyrkansesa del món; Sobre la Forma Pura; T. Kantor: El pop: projecte de muntatge. Barcelona 1992. Wystawienie: Barcelona, Teatro Invisible (w Teatro Sant Andreu) 1994.
japoński
Junsuikeishiki ni Tsuite. Vitokyevicchi no sekai. 1920 nendai no engekiteki. [Red.:] Y. Nakamura. Tōkyō 1985.
serbski
Čistoj formi. W: S.I. Vitkjevič: Autoportret s narkoticima. [Wybór i przekł. z polskiego:] B. Rajčić. Beograd 2020.
włoski
Sulla Forma Pura. W: S.I. Witkiewicz: „Introduzione alla teoria della Forma Pura nel teatro” e altri saggi di teoria e critica. [Przeł. i oprac.:] F. Biagazzi, A.M. Kozarzewska, Pietro di Marco. Roma 1988.
46. Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix. Powst. 1931. Wyd. Warszawa: Drukarnia Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej 1932, 187 s. Wyd. nast. pt. Narkotyki: jako reprint. Warszawa: Przedświt 1990, 189 s.; Warszawa: Jirafa Roja 2010; Warszawa: CM 2019. Przedruk pt. Narkotyki zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy pt. Narkotyki: Czyta S. Biczysko. [Nadarzyn:] Lissner Studio 2010, płyta CD w formacie mp3, wyd. nast. tamże: 2017, 2019; Czyta M. Breitenwald. Piaseczno: Heraclon International 2015, płyta CD, wyd. nast. Piaseczno: Storybox.pl [2019], płyta CD.
Wyd. jako dokument elektroniczny pt. Narkotyki: Warszawa: Fundacja Nowoczesna Polska [2014], plik w formacie PDF; Warszawa: Avia Artis 2017, plik w formacie EPUB, PDF.
Zawartość
Przedmowa. – Nikotyna; Alkohol; Kokaina; Peyotl; Morfina; Eter; Appendix. – O myciu się, goleniu, arystokratomanii, hemoroidach i tym podobnych rzeczach: I. O brudzie; II. O gimnastyce; III. O goleniu się; IV. O hemoroidach; V. O tzw. „puszeniu się”; VI. Trochę recept i już koniec. – Nadto: D. Prokopowicz: Eter; B. Filipowski: Morfina.
Przekłady
angielski
Narcotics: nicotine, alcohol, cocaine, peyotl, morhpine and ether. [Przeł.] D. Gerould. W: S.I. Witkiewicz: The Witkiewicz reader. Evanston, IL 1992, wyd. nast. London 1993; Evanston, IL 1996.
Narcotics: nicotine, alcohol, cocaine, peyotl, morphine, ether + Appendices. Including select from „Farewell to autumn”. [Przeł.] S.A. Gauger. Praha 2018, wyd. jako dokument elektroniczny on-line tamże 2018.
czeski
Narkotika. [Przeł.] O. Krochmalný. Praha 2017.
francuski
Les narcotiques. [Przeł.] G. Conio. Wyd. łącznie z przekł. Niemyte dusze [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Powst. 1936. Druk fragmentów: Atmosfera miast. „Skawa” 1938 nr 1 s. 6–9; Węzłowisko upośledzenia; Znaczenie codzienno-życiowe teorii Kretschmera. „Skawa” 1939 nr 2 s. 6–9, nr 5 s. 1-4. Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Narkotyki; Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Wstęp i oprac.: A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975 s. 189–365. Wyd. 2 tamże 1979. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].] pt. Les narcotiques; Les âmes mal lavées. Lausanne 1980.
hiszpański
Narcóticos. [Przeł.] J.M. de Sagarra. Barcelona 1994.
rosyjski
Narkotiki. Esse. [Przeł.]A. Baziievskij. Wyd. łącznie z Jedyne wyjście [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Jedyne wyjście. Powieść. Powst. 1931–1933. Wyd. przygotowane z rękopisu z posłowiem i notą T. Jodełki-Burzeckiego. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1968, 254 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1980, 1993. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 2), ↑ [t. 4].] pt. Narkotiki. Esse; Edinstvennyj vyhod. Moskva 2003.
serbski
Narkotici. [Przeł.] B. Rajčić. Čačak 2000, wyd. nast. tamże 2015, przedruk w: S.I. Vitkjevič: Autoportret s narkoticima. [Wybór i przekł. z polskiego:] B. Rajčić. Beograd 2020.
słoweński
Narkotiki. (Predgovor – Nikotin – Alkohol – Kokain – Pejotl). [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2009.
Adaptacje
teatralne
Narkotyki. Reżyseria: T. Patulski. Wystawienie: Świdnica, Rock-Teatr-Scena w Świdnickim Ośrodku Kultury 1984.
Narkotyki. Scenariusz i reżyseria: Z. Mich. Wystawienie: Warszawa, Teatr Komedia 1985.
Niech żyje blaga. Adaptacja w postaci monodramu (łącznie z Niemyte dusze [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Powst. 1936. Druk fragmentów: Atmosfera miast. „Skawa” 1938 nr 1 s. 6–9; Węzłowisko upośledzenia; Znaczenie codzienno-życiowe teorii Kretschmera. „Skawa” 1939 nr 2 s. 6–9, nr 5 s. 1-4. Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Narkotyki; Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Wstęp i oprac.: A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975 s. 189–365. Wyd. 2 tamże 1979. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].] oraz wierszami S.I. Witkiewicza), reżyseria i wykonanie: J. Kozak. Wystawienie: Szczecin, Sala Klubu Stowarzyszeń Twórczych „13 Muz” 1985.
Narkotyki. Scenariusz: P. Kamza. Wystawienie: Legnica, Centrum Sztuki Teatr Dramatyczny 1995.
Prochy. Scenariusz wg „Narkotyków ” i „Matki” [poz. ↑]: K. Kopka. Wystawienie: Wrocław, Teatr K2 2002.
Narkotyki... niemyte dusze. Adaptacja łącznie z Niemyte dusze [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Powst. 1936. Druk fragmentów: Atmosfera miast. „Skawa” 1938 nr 1 s. 6–9; Węzłowisko upośledzenia; Znaczenie codzienno-życiowe teorii Kretschmera. „Skawa” 1939 nr 2 s. 6–9, nr 5 s. 1-4. Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Narkotyki; Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Wstęp i oprac.: A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975 s. 189–365. Wyd. 2 tamże 1979. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].] i reżyseria: A. Czerny. Wystawienie: Łódź, Grupa Teatralna Dziewięćsił 2003.
Dragi. Reżyseria: M. Mydlak. Wystawienie: Olsztyn, Teatr im. S. Jaracza, Scena Margines 2004.
Witkacy – Appendix. Adaptacja (łącznie z Niemyte dusze [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Powst. 1936. Druk fragmentów: Atmosfera miast. „Skawa” 1938 nr 1 s. 6–9; Węzłowisko upośledzenia; Znaczenie codzienno-życiowe teorii Kretschmera. „Skawa” 1939 nr 2 s. 6–9, nr 5 s. 1-4. Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Narkotyki; Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Wstęp i oprac.: A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975 s. 189–365. Wyd. 2 tamże 1979. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].] i utworami R.M. Rilkego) oraz reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2004.
Adaptacja łącznie z Jedyne wyjście [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Jedyne wyjście. Powieść. Powst. 1931–1933. Wyd. przygotowane z rękopisu z posłowiem i notą T. Jodełki-Burzeckiego. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1968, 254 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1980, 1993. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 2), ↑ [t. 4].] Matka [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Matka. Niesmaczna sztuka w 2 aktach z popularnym epilogiem. Powst. 1924. Druk w: Dramaty. Warszawa 1962 zob. poz. ↑ (t. 2) s. 353–412. [Wyd. osobne] [Warszawa:] Sternik 1997. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: J. Jarocki. Kraków, Stary Teatr, Scena Kameralna 1964; telewizyjna: Reżyseria: J. Jarocki. Telewizja Polska 1976. Przedruk zob. poz. ↑, ↑ ([t.] 5), ↑ (t. 7), ↑ (t. 2), ↑, ↑.] pt. Witkacy – Jedyne wyjście. Reżyseria: M. Kuźmiński. Wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 2011.
Wyd. łącznie z poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Powst. 1936. Druk fragmentów: Atmosfera miast. „Skawa” 1938 nr 1 s. 6–9; Węzłowisko upośledzenia; Znaczenie codzienno-życiowe teorii Kretschmera. „Skawa” 1939 nr 2 s. 6–9, nr 5 s. 1-4. Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Narkotyki; Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Wstęp i oprac.: A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975 s. 189–365. Wyd. 2 tamże 1979. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12]. pt. Narkotyki; Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Wstęp i oprac.: A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975, 379 s. Wyd. nast. tamże: 1979, pt. Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter + appendix; Niemyte dusze. Oprac. A. Micińska. Posłowie: J. Degler. 2016.
47. Jedyne wyjście. Powieść. Powst. 1931–1933. Wyd. przygotowane z rękopisu z posłowiem i notą T. Jodełki-Burzeckiego. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1968, 254 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1980, 1993. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 2), ↑ [t. 4].
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Breitenwald. Piaseczno: Heraclon International 2014, wyd. nast. tamże 2019, płyta CD.
Wyd. jako dokument elektroniczny: [Piaseczno]: Storybox.pl [2019], płyta CD.
Z planowanych dwu tomów powstał t. 1 „Przyjaciele”; t. 2 „Dygnitarze” nie został napisany.
Przekłady
francuski
L'unique issue. [Przeł.] G. Conio. Lausanne 2001.
niemiecki
Der eizige Ausweg. [Przeł.:] H. Heider, R. Zan. W: S.I. Witkiewicz: Verrückte Lokomotive. [Oprac.] A. Wirth. Frankfurt am Main 1985, wyd. 2 tamże 1994.
rosyjski
Edinstvennyj vyhod. [Przeł ] U. Čajnikov. Wyd. łącznie z Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix. Powst. 1931. Wyd. Warszawa: Drukarnia Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej 1932, 187 s. Wyd. nast. pt. Narkotyki: jako reprint. Warszawa: Przedświt 1990, 189 s.; Warszawa: Jirafa Roja 2010; Warszawa: CM 2019. Przedruk pt. Narkotyki zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].] pt. Narkotiki. Esse; Edinstvennyj vyhod. Moskva 2003.
Adaptacje
teatralne
Adaptacja łącznie z Narkotyki [poz. ↑] pt. Witkacy – Jedyne wyjście. Reżyseria: M. Kuźmiński. Wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 2011.
w formie komiksu
Scenariusz: W. Sztaba. Koncepcja wizualna i rysunki: P. Dwurnik. Warszawa: Krupa Gallery 2022 , 96 s.
48. Szewcy. Naukowa sztuka „ze śpiewkami” w 3 aktach. Powst. 1927–1934. Wyd. łącznie z W małym dworku [poz. ↑] pt. W małym dworku; Szewcy. Kraków: Spółdzielnia Pracy i Użytkowników „Czytelnik” 1948 s. 51–122. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: Z. Hübner. Sopot, Teatr Wybrzeże, Teatr Kameralny 1957; telewizyjna: Reżyseria: M. Kochańczyk. Telewizja Polska 1985. Wyd. osobne Bydgoszcz: Arcanum [1991], 79 s. Wyd. nast.: Kraków: Edycja 1992; Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1992; Warszawa: Kama 1993; Łódź: Inicjał 1994; wyd. 2 [!] Warszawa: Kama [1996]; Wrocław: Siedmioróg 1996, wyd. nast. tamże 1997; [wyd. 9] Kraków: Wydawnictwo Literackie 1996; Warszawa: Agencja Wydawnicza Liberal 1996.Warszawa: Agencja Praw Autorskich i Wydawnictwo Interart 1997; Kraków: Zielona Sowa 1998; wyd. 3 [!] Warszawa: Kama 1998; Wrocław: Promocja 2001; Kraków: Greg [2001], tamże 2003; w oprac. T. Maciosa Kraków: Zielona Sowa 2003, tamże 2004. Oprac. D. Polańczyk. Lublin: Biblioteka Wysyłkowa 2005; Posłowie: Ł. Badula. Kraków: Zielona Sowa [2006]; Warszawa: Orkla Press Polska 2006; Warszawa: Polskapresse 2006; Łódź: [Ibis] 2010; Kraków: Wydawnictwo Greg 2015. Lektura z opracowaniem, tamże wyd. 3 zaktualizowane Oprac.: W. Rzehak, A. Woźny, M. Zagnińska. Kraków: Wydawnictwo Greg 2017. Przedruk zob. poz. ↑ (t. 2), ↑, ↑, ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7], ↑, ↑ (t. 2), ↑, ↑ oraz w: Antologia dramatu polskiego 1918–1978. Warszawa 1981.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Słuchowisko z udziałem 8 wykonawców. [Nadarzyn:] Lissner Studio 2009, płyta CD w formacie mp3; Czytają T. Czarnecki, M. Regent, J. Żak. Ostrów Wielkopolski: Magna T [2011], wyd. nast. Katowice: Aleksandria 2015, płyta CD w formacie mp3.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Fundacja Nowoczesna Polska [2010], plik w formacie PDF; Warszawa: Wydawnictwo Ktoczyta.pl – Ventigo Media 2016, plik w formacie EPUB, MOBI, PDF; Warszawa: Wydawnictwo Avia Artis 2017, plik w formacie EPUB, PDF.
Przekłady
angielski
The shoemaker. [Przeł.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. W: S.I. Witkiewicz: The madman and the nun, and other plays. Seattle [1968], wyd. nast. Seattle, London 1973, przedruk w: S.I. Witkiewicz: The mother and other unsavory plays. New York, London 1993. Wystawienie: Adaptacja: E. Koźmian. Reżyseria: M. Colburne: Londyn, Half Moon Theatre 1973, Nowy Jork, J. Cocteau Repertory Theatre 1987.
Reżyseria: M. Perepeczko. Melbourne, Grupa Teatralna „Teatr Witkacemu” 1989.
bułgarski
Obuščari. [Przeł.] D. Laj-Bykovska. W: S.I. Witkiewicz: Piesi. Sofiâ 1993.
chiński
Xiejiang. W: Xiaoxiao de wending. Bolan bainian jingdian juzuo xuan. [Przeł.:] L. Wei-Yun, G. Pan. Taibei shi 2017.
chorwacki
Šusteri. [Przeł.] D. Blažina. W: S.I. Witkiewicz: Izbor iz djela. Zagreb 1985.
czeski
Ševci. [Przeł.] E. Sojka. W: S.I. Witkiewicz: Hry. Praha 1985, wyd. nast. tamże 1990.
duński
Skomagerne. [Przeł.] J. Ørnsbo. Oprac. radiowe i reżyseria: W. Herman. Danmarks Radio 1981.
esperanto
Ŝuistoj. Instrua teatraĵo en tri aktoj kun „kupledoj”. [Przekł.:] L. Ligęza, T. Chmielik, W. Żelazny. Bjalistoko 2021.
francuski
Les cordonniers. [Przeł.:] [J. Kukułczanka] Koukou Chanska, J. Lacarrière. [Paris] 1969. Wystawienie radiowe: Reżyseria i muzyka: B. Horowicz. Radio „France-Culture” (Paryż) 1971.
Les cordonniers. [Przeł.] E. Veaux. W: S.I. Witkiewicz: Théâtre complet. [T.] 2. Lausanne 1970, wyd. nast. tamże 2001. Wystawienie: Reżyseria, scenografia i kostiumy: T. Kantor. Paryż-Malakoff, La Compagnie Charbonnier-Kayat, „Théâtre 71” 1972.
Les cordonniers. [Przeł.] E. Lewinson. Wystawienie: Reżyseria: E. Lewinson. Paryż, Le Théâtre des Quartiers d'Ivry 1976.
hiszpański
Los Zapateros. W: S.I. Witkiewicz: Teatro. Ensayos y obras dramáticas. [Wybór, przekł., wstęp:] E. Popławska. Madrid 2015.
litewski
Batsiuvai. [Przeł.] I. Aleksaitė. W: Witkacy. Plėšrūniškas protas. Vilnius 2018.
niemiecki
Die Schuster. [Przeł.] J. von Pilecki. W: Modernes Polnisches Theater. 1. Neuwied, Berlin 1967, wyd. nast. Berlin [1976], powielone, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Verrückte Lokomotive. [Oprac.] A. Wirth. Frankfurt am Main 1985, wyd. 2 tamże 1994. Wystawienie: Reżyseria: E.A. Klusen. Dortmund, Städtische Bühnen 1975.
Die Schuster. [Przeł.] L. Niesielska. Wien – München [1979, powielone].
Die Schuster. [Przeł.] G. Hagenau. Wien [1981], powielone.
Die Schuster. [Przeł.] H. Bereska. W: S.I. Witkiewicz: Stücke. Oprac., przekł. i posłowie: H. Bereska. Berlin 1982.
Schuhmacher. W: [S.I. Witkiewicz] Witkacy: Ein Hauch von Jenseits... Vier Stücke. Polnisch/deutsch. [Przekł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. München; Berlin 2010.
rosyjski
Sapožniki. [Przeł.] A. Bazilevskij. W: S.I. Witkiewicz: Sapožniki. Dramy. Moskva 1989, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Dûbal Vahazar i drugie neevklidovy dramy. Moskva 1999. Wystawienie: Adaptacja i reżyseria: W. Herman. Moskwa, Teatr-Studio „U Nitskich Worot” 1990.
rumuński
Cizmarii. [Przeł.] J. Radu. W: S.I. Witkiewicz: Teatru. Bucureşti 1998.
serbsko-chorwacki
Obućari. [Przeł.] M. Duškov. „Gradac ”, Čačak 1982 nr 44/45. Wystawienie: Reżyseria: J. Skotnicki. Nowa Gorica, Primorsko Dramsko Gledališče 1984.
słoweński
Čevljarji. [Przeł.] P. Dominkuš. Wystawienie: Reżyseria: J. Skotnicki. Nova Gorica, Primorsko Dramsko Gledlasišče 1984. Wyd. w: Dramatikon I. Ljubljana 1999.
węgierski
Vargák. [Przeł.] G. Kerényi. „Szinhaz ”, Budapeszt 1984.
włoski
I colzolai. [Przeł.] R. Landau. W: S.I. Witkiewicz: Teatro I. Bari 1969. Wystawienie: Reżyseria: G. Pampiglione. Terni, Il Teatro Stabile Primavera di Terni 1975.
Adaptacje
teatralne
Trzeci akt według „Szewców”. Scenariusz i reżyseria: J. Jarocki. Wystawienie: Kraków, Stary Teatr 2002.
Szewczyny. Adaptacja i reżyseria: S. Melski. Wrocław, Centrum Sztuki Impart 2005.
Szewcy.u.bram. Dramaturg: S. Sierakowski. Opracowanie tekstu i reżyseria: J. Klata. Wystawienie: Warszawa, Teatr Rozmaitości 2007.
Męczycie mnie, za to was lubię. Adaptacja łącznie z W małym dworku [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: W małym dworku. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1921. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: W. Malinowski. Toruń, Teatr Miejski 1923; telewizyjna: Reżyseria: W. Laskowska. Telewizja Polska 1970. Wyd. łącznie z Szewcy [poz. ↑] pt. W małym dworku; Szewcy. Kraków: Spółdzielnia Pracy i Użytkowników „Czytelnik” 1948 s. 5–49. Wyd. osobne ze wstępem L. Sokoła Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1972, 78 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1974, wyd. 3 1977, wyd. 4 1982; Warszawa 1975 (druk alfabetem Braille’a); Warszawa: Nasza Księgarnia 1993; [B.m.:] Sternik 1997; Łódź: Akapit Press 1997; Wrocław: Siedmioróg 1998; [wyd. 14] Kraków: Zielona Sowa 2003; Kraków: Wydawnictwo Greg [2000]. Lektura. Wydanie z opracowaniem. Przedruk zob. poz. ↑ (t. 1), ↑, ↑ ([t.] 4), ↑ [t. 6], ↑ (t. 1), ↑, ↑.] oraz reżyseria: T. Ciborska. Wystawienie: Szczecin, Teatr Boscha, Dom Kultury „13 Muz” 2019.
Wyd. łącznie z W małym dworku [poz. ↑] ze wstępem J. Koźbiel i posłowiem M. Raszewskiej pt. Szewcy; W małym dworku. Warszawa: Twój Styl 1996, 191 s.
Wyd. łącznie z W małym dworku [poz. ↑], Matka [poz. ↑] pt. W małym dworku; Matka; Szewcy. Lekcja literatury z J. Błońskim. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1995, 222 s.
49. Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Powst. 1936. Druk fragmentów: Atmosfera miast. „Skawa” 1938 nr 1 s. 6–9; Węzłowisko upośledzenia; Znaczenie codzienno-życiowe teorii Kretschmera. „Skawa ” 1939 nr 2 s. 6–9, nr 5 s. 1-4. Wyd. łącznie z Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix [poz. ↑] pt. Narkotyki; Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Wstęp i oprac.: A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975 s. 189–365. Wyd. 2 tamże 1979. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Breitenwald. Piaseczno: Heraclon International [2015], wyd. nast. nast. Piaseczno: Storybox.pl [2018], płyta CD w formacie mp3.
Przekłady
angielski
Unkempt souls. [Przeł.] M. Górny. W: Discourses of collective inden tity in Central and Southeast Europe (1770–1945). Budapest – New York 2014.
francuski
Les âmes mal lavées. [Przeł.] G. Conio. Wyd. łącznie z przekł. Narkotyki [poz. ↑] pt. Les narcotiques; Les âmes mal lavées. Lausanne 1980.
Adaptacje
teatralne
Monodram w wykonaniu E. Łaciaka. Wystawienie: Mława 1979.
Poza rzeczywistością. Scenariusz łącznie z Manifest (Fest-mani) [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Redemptoary. Dramat w 3 aktach. Powst. 1921. Druk w: Papierek lakmusowy. Najnowsza artystyczna nowalia. Piurblagizm!! Teoria czystej blagi. Najnowsze utwory piurblagistów. [Jednodniówka satyryczna; autorzy: S. Witkiewicz, T. Langier, T. Niesiołowski]. Zakopane [1921] zob. poz. ↑. Przedruk ze wstępem A. Lama pt. Zabawa w blagę istotną: „Miesięcznik Literacki” 1970 nr 9 s. 132–133 oraz poz. ↑ wyd. 2 (t. 2), 62 ([t.] 5). Wystawienie łącznie z poz. ↑ pt. Redemptoary – Romans schizofrenika: Reżyseria: A. Kącki. Opole, Scena Ujęć Naturalnych „Aligator” 1973.] i reżyseria: Z. Mich. Wystawienie: Warszawa, Teatr Stara Prochownia 1981, toż w reżyserii W. Górskiego. Koszalin, Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego 1981.
Niech żyje blaga. Adaptacja w postaci monodramu (łącznie z Narkotyki [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix. Powst. 1931. Wyd. Warszawa: Drukarnia Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej 1932, 187 s. Wyd. nast. pt. Narkotyki: jako reprint. Warszawa: Przedświt 1990, 189 s.; Warszawa: Jirafa Roja 2010; Warszawa: CM 2019. Przedruk pt. Narkotyki zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].] oraz wierszami S.I. Witkiewicza), reżyseria i wykonanie: J. Kozak. Wystawienie: Szczecin, Sala Klubu Stowarzyszeń Twórczych „13 Muz” 1985.
Narkotyki... niemyte dusze. Adaptacja łącznie z Narkotyki [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix. Powst. 1931. Wyd. Warszawa: Drukarnia Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej 1932, 187 s. Wyd. nast. pt. Narkotyki: jako reprint. Warszawa: Przedświt 1990, 189 s.; Warszawa: Jirafa Roja 2010; Warszawa: CM 2019. Przedruk pt. Narkotyki zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].] i reżyseria: A. Czerny. Wystawienie: Łódź, Grupa Teatralna Dziewięćsił 2003.
Witkacy – Appendix. (Adaptacja łącznie z Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix [poz. ↑ WITKIEWICZ Stanisław Ignacy: Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix. Powst. 1931. Wyd. Warszawa: Drukarnia Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej 1932, 187 s. Wyd. nast. pt. Narkotyki: jako reprint. Warszawa: Przedświt 1990, 189 s.; Warszawa: Jirafa Roja 2010; Warszawa: CM 2019. Przedruk pt. Narkotyki zob. poz. ↑ ([t.] 1), ↑ [t. 12].] i utworami R.M. Rilkego) oraz reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2004.
telewizyjne
Lektura obszernych fragmentów, wybór i adaptacja: J. Kryszak. Telewizja Polska 1985.
Wyd. łącznie z Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix [poz. ↑] pt. Narkotyki; Niemyte dusze. Studium psychologiczne nad kompleksem niższości (węzłowiskiem upośledzenia) przeprowadzone metodą Freuda ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich. Wstęp i oprac.: A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975, 379 s. Wyd. nast. tamże: 1979, pt. Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter + appendix; Niemyte dusze. Oprac. A. Micińska. Posłowie: J. Degler. 2016.
50. Tak zwana ludzkość w obłędzie. Sztuka w 3 aktach bez epilogu. Powst. 1938.
Nie wiadomo, czy utwór został ukończony. Zachowana jedna kartka rękopisu z tytułem, podtytułem, datami rozpoczęcia pracy oraz spisem osób (być może niepełnym) druk: Dramaty. T. 2. Wyd. 2. Warszawa 1972 s. 687–688 zob. poz. ↑. Przedruk zob. poz. ↑ ([t.] 5), ↑ [t. 7].
51. Zagadnienia psychofizyczne. Powst. 1932–1939. Z rękopisu wydał oraz przypisami i posłowiem opatrzył B. Michalski. W: Pisma filozoficzne i estetyczne. [T. 4]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1978. Zob. poz. ↑ (t. 4). Przedruk zob. poz. ↑ [t. 14].
52. Nowe formy w malarstwie i inne pisma estetyczne. Wybór, słowo wstępne i przypisy: J. Leszczyński. [Warszawa:] PWN 1959, 370 s.
Zawartość
Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia [poz. ↑]. – Szkice estetyczne [poz. ↑]. – Artykuły: Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze: z poz. ↑: Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze; Bliższe wyjaśnienia w kwestii Czystej Formy na scenie, – nadto: Formista o formizmie. IV Wystawa Formistów w Krakowie; Parę zarzutów przeciw futuryzmowi; Formalne wartości dzieł Micińskiego; „Wniebowstąpienie J.M. Rytarda”; Malarstwo (nie sztuka) Rafała Malczewskiego i tło jego powstania; O artystycznym teatrze; Bilans formizmu.
53. Dramaty. Oprac. i wstęp: K. Puzyna. T. 1–2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1962, 585 + 653 s. Wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972 , 667 + 765 s.
Zawartość
T. 1: Maciej Korbowa i Bellatrix [poz. ↑]; Pragmatyści [poz. ↑]; Tumor Mózgowicz [poz. ↑]; Mister Price, czyli Bzik Tropikalny [poz. ↑]; Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]; Oni [poz. ↑]; W małym dworku [poz. ↑]; Niepodległość trójkątów [poz. ↑]; Metafizyka dwugłowego cielęcia [poz. ↑]; Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach BEZSENSU [poz. ↑]. – T. 2: Kurka Wodna [poz. ↑]; Bezimienne dzieło [poz. ↑]; Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd [poz. ↑]; Nadobnisie i koczkodany, czyli Zielona pigułka [poz. ↑]; Jan Maciej Karol Wścieklica [poz. ↑]; Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło [poz. ↑]; Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑]; Matka [poz. ↑]; Sonata Belzebuba, czyli Prawdziwe zdarzenie w Mordowarze [poz. ↑]; Szewcy [poz. ↑], – Aneks: Straszliwy wychowawca [poz. ↑]; Szalona lokomotywa [poz. ↑]; Negatyw szkicu [poz. ↑].
W wyd. 2 do t. 1 dodano Juwenilia: Karaluchy [poz. ↑]; Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑]; Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑]; Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑]; Odważna Księżniczka [poz. ↑]; Biedny chłopiec [poz. ↑].
W wyd. 2 do t. 2 dodano lub zredagowano w odmiennym układzie: Fragmenty: Straszliwy wychowawca [poz. ↑]; Nowa homeopatia zła [poz. ↑]; Wampir we flakonie, czyli Zapach welonu [poz. ↑]; [Dramat nierozpoznany; zidentyfikowany później jako Normalny człowiek] [poz. ↑]; Tak zwana ludzkość w obłędzie [poz. ↑]. – Autoparodie: Negatyw szkicu [poz. ↑]; Redemptoary [poz.↑ ]; Manifest (Fest-mani) [poz. ↑]; Romans schizofrenika [poz. ↑].
54. Pisma filozoficzne i estetyczne. T. 1–4. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1974–1978 .
[T. 1]. Nowe formy w malarstwie; Szkice estetyczne. Oprac. i przypisy: J. Leszczyński. 1974, XV, 432 s.
Zawartość
Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia [poz. ↑]; Szkice estetyczne [poz. ↑]; Teatr [poz. ↑].
[T. 2]. O znaczeniu filozofii dla krytyki i inne artykuły polemiczne. Oprac. i przypisy: J. Leszczyński. Posł. napisał B. Dziemidok. 1976, 589 s.
Zawartość
Artykuły teoretyczne: O „deformacji” na obrazach; O tożsamości samej ze sobą Sztuki teatralnej w Czystej Formie; Parę zarzutów przeciw futuryzmowi [poz. ↑]; O artystycznej grze aktora; Teatr przyszłości; Uczucia metafizyczne; O Czystej Formie [poz. ↑]; Wątpliwości metodologiczne; Geneza uczuć metapsychicznych; Parę słów w kwestii „wielkości” form w Nowej Sztuce; Dlaczego powieść nie jest dziełem Sztuki Czystej; O artystycznym teatrze [poz. ↑]; O istocie malarstwa; Bilans formizmu [poz. ↑]. – Artykuły krytyczne: Formista o formizmie. (IV Wystawa Formistów w Krakowie) [poz. ↑]; „Wniebowstąpienie” J.M. Rytarda [poz. ↑]; Formalne wartości dzieł Micińskiego [poz. ↑]; Wstęp do rozważań nad „Wieżą Babel” Słonimskiego; Wystawa Rafała Malczewskiego w Zakopanem; Malarstwo (nie sztuka) Rafała Malczewskiego i tło jego powstania [poz. ↑]; Wywiad z Brunonem Schulzem; Twórczość literacka Brunona Schulza; „Hut ab, Meine Herren – ein Genie”. (Rzecz o twórczości malarskiej Bronisława Linkego); Czysta Forma w teatrze Wyspiańskiego; O Linkem. – Artykuły teoretyczno-polemiczne: Artysta i znawcy; Z powodu krytyki IV Wystawy Formistów; W sprawie mojej tzw. „Teorii Bezsensu” (?) w Sztuce; Parę słów w kwestii stosunku formy do „treści”. (Dalszy ciąg polemiki z K.H. Rostworowskim); Jeszcze parę słów w kwestii „fantastycznej psychologii”. (Dalszy ciąg polemiki z [W.] Fallkiem); Niedyskrecje; Krytyka artykułu Karola Irzykowskiego pt. „Uwagi na temat tzw. upadku twórczości dramatycznej”; Odpowiedź Anatolowi Sternowi na zarzuty co do książki pt. „Teatr”; Rozmowa ze St.I. Witkiewiczem; Odpowiedź [J. Brzękowskiemu]; Czerwony sygnał dla dr T.A. Mischkego; Parę uwag w związku z „Szylkretowym grzebieniem” w Towarzystwie Teatralnym; Odpowiedź p. [T.] Nałęczowi-Lipce na artykuł w 15 nr „Życia Teatru” z r. 1925; O artystycznej i literackiej pseudokulturze; Mała pigułeczka dla lwowskich „wrogów”; O przyszłość teatru; Beznadziejne porachunki z niepowrotnej przeszłości. (Wstęp do krytyki „Walki o treść” Karola Irzykowskiego); Polemika z krytykami. (Część polemiczna): Wstęp. Karol Irzykowski. Antoni Słonimski; O polemice i wrogach. (Uwagi ogólne); O znaczeniu filozofii dla estetyki i krytyki; O stosunku wykształcenia literackiego i filozoficznego artystycznego krytyka; Wstęp do rozważań nad „niezrozumialstwem”; O wstrętnym pojęciu „niezrozumialstwa”; Dalszy ciąg o wstrętnym pojęciu „niezrozumialstwa”; Tatry a współczesna twórczość literacka. (Wynurzenia S.I. Witkiewicza); Bez kompromisu; O potrzebach krytyki literackiej artystycznej; O prawdzie i strachu; O znaczeniu filozofii dla literatury; O znaczeniu filozofii dla krytyki; O antyintelektualizmie; O znaczeniu intelektualizmu w literaturze; Z powodu „Najazdu na filozofię”. (Odpowiedź Brunonowi Winawerowi); Rzecz o ciągłości bzdury malarsko krytycznej. (Głos „plastyka” wołającego na puszczy); Zamiast programu; Tchórze, niedołęgi, czy „przemilczacze”. (Słonimski, Winawer et Comp.); Odpowiedź p. J. Ulatowskiemu na jego artykuł w „Kulturze” pt. Witkiewicz intelektualista; „Villon [B.] Bavinka nie czytał, a pisał dobrze”; Czemu coś się psuje w państwie naszej literatury; Znowu to samo aż do znudzenia, czyli o roli światopoglądu w literaturze; Et tu Zahorska Stefania contra me? (Dawny porachunek); Prawda o „mirochładach” przez „ch”; O znaczeniu filozofii dla krytyki. – Dodatek. Teksty różne: Wstęp objaśniający; Z podróży do tropików; Demonizm Zakopanego; Wstęp teoretyczny; Parę dość stosunkowo luźnych uwag o portrecie w ogóle i moich portretach w szczególności; Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz” [poz. ↑]; Przedmowa [do powieści „Nienasycenie”, poz. ↑].
[T. 3]. O idealizmie i realizmie. Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia i inne prace filozoficzne. Zebrał, oprac. i przypisami opatrzył B. Michalski. 1977, 572 s.
Zawartość
Od wydawcy. – Pisma młodzieńcze 1902–1903: O dualizmie; Marzenia improduktywa. (Dywagacja metafizyczna). – O przedmiocie, metodzie i miejscu filozofii w kulturze 1915–1932: Znaczenie filozofii dla wszystkich; O zrozumiałości i uroku świata pojęć filozoficznych; Urok świata pojęć filozoficznych; O „suchości” pojęć filozofii; O dwóch typach filozofów. (Teoria typów ludzkich Kretschmera); Kilka słów o intuicji; O intuicji; O stosunku religii do filozofii. (Uczucia metafizyczne jako podstawa uczuć religijnych i rozważań filozoficznych); Stosunek wzajemny nauki i filozofii. – Krytyka fizykalizmu. Idealizm i realizm. Polemiki i rozprawy różne 1933–1939: Popularna analiza poglądu fizykalnego; Leon Chwistek – Demon Intelektu (Cz. I–II); O tzw. zajmowaniu się naukami przyrodniczymi; O poglądzie fizykalnym; Nauki ścisłe a filozofia; O logistyce. (Zwierzenia laika); O idealizmie i realizmie; Odpowiedź Tadeuszowi Kotarbińskiemu; Wstęp do filozofii dla laika; O zjawiskowości tzw. przedmiotu rzeczywistego i fizykalnego jako jego części i o obserwatorze w równaniach fizyki, czyli o niesamowystarczalności czystego poglądu fizykalnego; O ontologicznej beznadziejności logiki, fizykalizmu i pseudonaukowego monizmu w ogóle i perspektywach koncepcji monadystycznej; Odpowiedź na krytykę mego „główniaka” przez Joachima Metallmanna; O protagorejskim typie umysłowości; Jan Świderski – zręby filozofii organicznej. – „Główniak” i jego streszczenie. 1917–1933: Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia [poz. ↑]; Der Daseinsbegriff und die von Ihm implizierten Begriffe und Behauptungen; Pojęcie Istnienia i wynikające z niego pojęcia i twierdzenia.
Przekłady
francuski
wyboru: Witkiewicz et la philosophie. [Oprac.] B. Michalski. Lausanne 1984, „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, 5.
[T. 4]. Zagadnienia psychofizyczne. Z rękopisu wydał oraz przypisami i posłowiem opatrzył B. Michalski. 1978, 462 s. Zob. poz. ↑.
Rekonstrukcja zawartości według rękopisu znajdującego się w Bibliotece Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Zawartość
Cz. 1. Ogólna krytyka materializmu fizykalnego. – Cz. 2. Próba rozwiązania zagadnienia psychofizycznego w systemie monadystycznym. – Cz. 3. Krytyka poszczególnych autorów: Krytyka „reizmu” – poglądu Tadeusza Kotarbińskiego; Krytyka poglądów Ludwika Wittgensteina; Krytyka poglądów Alfreda North Whiteheada; Krytyka poglądów Rudolfa Carnapa; Ogólna podstawa krytyki poglądów Koła Wiedeńskiego i pokrewnych. (Zarzut błędnego koła w teoriach przedstawicieli Koła Wiedeńskiego).
55. Wybór dramatów. Wyboru dokonał i wstępem poprzedził: J. Błoński. Tekst i przypisy oprac.: M. Kwaśny. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1974, CXXII, 457 s. Biblioteka Narodowa I, 221. Wyd. 2 poprawione tamże 1983.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 2019. Biblioteka Narodowa I, 221.
Zawartość
Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]; W małym dworku [poz. ↑]; Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd [poz. ↑]; Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑]; Matka [poz. ↑]; Szewcy [poz. ↑].
56. Wybór pism filozoficznych. Wybór i oprac.: J. Degler, B. Michalski. Wstępem opatrzył: B. Michalski. Würzburg: Jal-Reprint 1974, 227 s.
Zawartość
Zawiera z poz. ↑ [t. 3]: Wstęp do filozofii dla laika ; O stosunku religii do filozofii. (Uczucia metafizyczne jako podstawa uczuć religijnych i rozważań filozoficznych); Stosunek wzajemny nauki i filozofii; Nauki ścisłe a filozofia; O idealizmie i realizmie; Pojęcie Istnienia i wynikające z niego pojęcia i twierdzenia; O protagorejskim typie umysłowości, – nadto: O Czystej Formie [poz. ↑].
57. Bez kompromisu. Pisma krytyczne i publicystyczne. Zebrał i oprac. J. Degler. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1976, 727 s.
Zawartość
I. Estetyka: O Czystej Formie [poz. ↑]; Parę słów w kwestii „wielkości” form w Nowej Sztuce [poz. ↑ t. 2]; Uczucia metafizyczne [poz. ↑ t. 2]; O stosunku religii do filozofii [poz. ↑ t. 3]. – II. Malarstwo: Wstęp teoretyczny [poz. ↑ t. 2]; O „deformacji” na obrazach [poz. ↑ t. 2]; Formista o formizmie. Z powodu krytyki IV Wystawy Formistów [poz. ↑]; Parę dość stosunkowo luźnych uwag o portrecie w ogóle i moich portretach w szczegółowości [poz. ↑ t. 2]; Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz” [poz. ↑]; Wystawa Rafała Malczewskiego w Zakopanem [poz. ↑ t. 2]; Malarstwo (nie sztuka) Rafała Malczewskiego i tło jego powstania [poz. ↑]; „Hut ab, Meine Herren – ein Genie”. (Rzecz o twórczości malarskiej Bronisława Linkego) [poz. ↑ t. 2]; Bilans formizmu [poz. ↑]. – III. Literatura: z poz. ↑: O skutkach działalności naszych futurystów; Aleksander Wat; Dodatek do „Dodatku”, – z poz. ↑: Parę zarzutów przeciw futuryzmowi [poz. ↑]; „Wniebowstąpienie J.M. Rytarda”; Formalne wartości dzieł Micińskiego [poz. ↑], – z poz. ↑ [t. 2]: Wstęp do rozważań nad „Wieżą Babel” Słonimskiego; Dlaczego powieść nie jest dziełem Sztuki Czystej; Prawda o „mirochładach” przez „ch”; Wywiad z Brunonem Schulzem; Twórczość literacka Brunona Schulza. – IV. Krytyka krytyki i literatury: O rzeczowość krytyki, – z poz. ↑ [t. 2]: O artystycznej i literackiej pseudokulturze; O przyszłość teatru. (Wstęp ogólny); O znaczeniu filozofii dla estetyki i krytyki; O stosunku wykształcenia literackiego i filozoficznego artystycznego krytyka; Wstęp do rozważań nad „niezrozumialstwem”; O wstrętnym pojęciu „niezrozumialstwa”; Dalszy ciąg o wstrętnym pojęciu „niezrozumialstwa”; Bez kompromisu; O prawdzie i strachu; O znaczeniu filozofii dla literatury; O znaczeniu filozofii dla krytyki; O potrzebach krytyki literackiej artystycznej; O antyintelektualizmie; O znaczeniu intelektualizmu w literaturze; Zamiast programu. Wyjaśnienia; „Villon Bavinka nie czytał, a pisał dobrze”; Czemu coś się psuje w państwie naszej literatury; Znowu to samo aż do znudzenia, czyli o roli światopoglądu w literaturze. – V. Polemiki: Dalszy ciąg polemiki z Leonem Chwistkiem [poz. ↑], – z poz. ↑ [t. 2]: O polemice i wrogach. (Uwagi ogólne); Krytyka artykułu Karola Irzykowskiego „Uwagi na temat tzw. upadku twórczości dramatycznej”; Odpowiedź Anatolowi Sternowi na zarzuty co do książki pt. „Teatr”; Odpowiedź p. Nałęczowi-Lipce na artykuł w 15 nr „Życia Teatru” z r. 1925; Odpowiedź; Czerwony sygnał dla dr T.A. Mischkego; Z powodu „Najazdu na filozofię”. (Odpowiedź Brunonowi Winawerowi); Tchórze, niedołęgi, czy „przemilczacze”. (Słonimski, Winawer et Comp.); Et tu Zahorska Stefania contra me? (Dawny porachunek); Rzecz o ciągłości bzdury malarsko krytycznej. (Głos „plastyka” wołającego na puszczy), – Leon Chwistek – Demon intelektu [poz. ↑ t. 3], – nadto: Powieść [odpowiedź recenzentom „Pożegnania jesieni”]; Odpowiedź i spowiedź; Ostrzeżenie; Jeszcze parę wyjaśnień; Mimowolna zbrodnia. – VI. Artykuły różne: z poz. ↑ [t. 2]: Z podróży do tropików; Demonizm Zakopanego, – nadto: O dandyzmie zakopiańskim; Wrażenia ze spóźnionego niestety pierwszego lotu aeroplanem. – VII. Wywiady.
58. Czysta Forma w teatrze. Wybór, wstęp i noty: J. Degler. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1977, 430 s. Wyd. 2 tamże 1986.
Zawartość
Teoria czystej formy: O Czystej Formie [poz. ↑]. – Czysta Forma w teatrze: z poz. ↑: Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze; Bliższe wyjaśnienia w kwestii Czystej Formy na scenie; Parę słów w kwestii „tematów” sztuk teatralnych. (Á propos dyskusji Boya z Winawerem); Kwestia języka w sztukach scenicznych w Czystej Formie; Szkic do systemu pojęć dla krytyki formalnej w teatrze; Dodatkowe wyjaśnienia w kwestii gry aktorskiej w sztuce w Czystej Formie; Parę słów o krytyce artystycznej u nas, – z poz. ↑ [t. 2]: O artystycznej grze aktora; Teatr przyszłości; Czysta Forma w teatrze Wyspiańskiego, – O artystycznym teatrze [zob. poz. ↑]. – Polemiki: z poz. ↑: Zwierzenia osobiste na temat „Tumora Mózgowicza” i teorii Czystej Formy na scenie; Odpowiedź Fallkowi na jego krytykę „Tumora Mózgowicza”; Odczyt o Czystej Formie w teatrze, zawierający część polemiki z Fallkiem, Rostworowskim i prof. Szyjkowskim; Pierwsza odpowiedź recenzentom „Pragmatystów”; Druga odpowiedź recenzentom „Pragmatystów”; Parę nieistotnych uwag na temat „Kurki Wodnej”, – z poz. ↑ [t. 2]: Odpowiedź Anatolowi Sternowi na zarzuty co do książki pt. „Teatr”; Odpowiedź p. Nałęczowi-Lipce; Mała pigułeczka dla lwowskich „wrogów”; Parę uwag w związku z „Szyldkretowym [!] grzebieniem” w Towarzystwie Teatralnym; Beznadziejne porachunki z niepowrotnej przeszłości. (Wstęp do krytyki „Walki o treść” Karola Irzykowskiego), – nadto: „Wariat i pielęgniarka” i pani Sato. – Aneks: Przedmowa. (Do książki „Teatr”); Spis sztuk [poz. ↑]; Polemika z krytykami. (Część polemiczna) [poz. ↑ t. 2].
59. Wistość tych rzeczy jest nie z świata tego. Stanisława Ignacego Witkiewicza wiersze i rysunki. Wybrały i do druku podały A. Micińska, U. Kenar. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1977, 153 s. Wyd. 2 tamże 1984.
Wybór wierszy i fragmentów wierszem z różnych utworów oraz rysunków.
60. Dramaty. Wybór K. Puzyny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1979, 564 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1983, wyd. 3 1985.
Zawartość
Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]; Oni [poz. ↑]; Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach BEZSENSU [poz. ↑]; Bezimienne dzieło [poz. ↑]; Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd [poz. ↑]; Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło [poz. ↑]; Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑]; Szewcy [poz. ↑].
61. Dzieła wybrane. [T.] 1–5. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985.
[T.] 1: 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta; Narkotyki; Niemyte dusze. Wstępy: A. Micińska, 823 s. Zob. poz. ↑, ↑, ↑.
[T.] 2: Pożegnanie jesieni. Posłowie: M. Misiorny; Jedyne wyjście. Posłowie: T. Jodełka-Burzecki, 589 s. Zob. poz. ↑, ↑.
[T.] 3. Nienasycenie. Posłowie: M. Misiorny, 501 s. Zob. poz. ↑.
[T.] 4–5. Dramaty. Witkacy – wstęp; Nota do drugiego wydania (1972): K. Puzyna, 655 + 730 s.
Zawartość
[T.] 4: Juwenilia: Karaluchy [poz. ↑]; Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑]; Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑]; Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑]; Odważna Księżniczka [poz. ↑]; Biedny chłopiec [poz. ↑], – Dramaty: Maciej Korbowa i Bellatrix [poz. ↑]; Pragmatyści [poz. ↑]; Tumor Mózgowicz [poz. ↑]; Mister Price, czyli Bzik Tropikalny [poz. ↑]; Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]; Oni [poz. ↑]; W małym dworku [poz. ↑]; Niepodległość trójkątów [poz. ↑]; Metafizyka dwugłowego cielęcia [poz. ↑]; Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach BEZSENSU [poz. ↑]. – [T.] 5. Dramaty: Kurka Wodna [poz. ↑]; Bezimienne dzieło [poz. ↑]; Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd [poz. ↑]; Nadobnisie i koczkodany, czyli Zielona pigułka [poz. ↑]; Jan Maciej Karol Wścieklica [poz. ↑]; Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło [poz. ↑]; Szalona lokomotywa [poz. ↑]; Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑]; Matka [poz. ↑]; Sonata Belzebuba, czyli Prawdziwe zdarzenie w Mordowarze [poz. ↑]; Szewcy [poz. ↑], – Fragmenty: Straszliwy wychowawca [poz. ↑]; Nowa homeopatia zła [poz. ↑]; Wampir we flakonie, czyli Zapach welonu [poz. ↑]; [Dramat nierozpoznany; zidentyfikowany później jako Normalny człowiek poz. ↑]; Tak zwana ludzkość w obłędzie [poz. ↑], – Autoparodie: Negatyw szkicu [poz. ↑]; Redemptoary [poz. ↑]; Manifest (Fest-mani) [poz. ↑]; Romans schizofrenika [poz. ↑].
62. Aforyzmy = Aphorismes. Wybór: A. Podsiadły, E. Ferster. [Przeł. na angielski] M. Cywińska. Białystok: Krajowa Agencja Wydawnicza 1992, 55 + 56 s.
Tekst w języku polskim i angielskim.
Aforizmy. [Wybór:] A. Podsâdly i É. Ferster. [Przeł.] A. Nehaj. Sankt Petersburg 2003: Peterburgskij In-t. Jadernej Fiziki RAN 2003, 45 s.
Jako współautora wyboru podano błędnie É. Fišera (inf.: katalog Biblioteki Narodowej).
Tekst w języku polskim i rosyjskim.
63. Dzieła zebrane. Wyd. krytyczne ze wstępem J. Błońskiego. Komitet red.: przewodniczący: J. Degler, B. Michalski, L. Sokół. T. 1–25. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1992–2020.
[T. 1]. 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta. Oprac.: A. Micińska. 1992, 564 s. Dodruk 1996. Zob. poz. ↑.
[T. 2]. Pożegnanie jesieni. Oprac.: A. Micińska. 1992, 452 s. Wyd. 2 krytyczne tamże 2001. Zob. poz. ↑.
[T. 3]. Nienasycenie. Oprac.: J. Degler, L. Sokół. 1992, 641 s. Zob. poz. ↑.
[T. 4]. Jedyne wyjście. Oprac.: A. Micińska. 1993, 295 s. Wyd. 2 krytyczne tamże 2001. Zob. poz. ↑.
[T. 5]. Dramaty I. Oprac.: J. Degler. Juwenilia oprac. A. Micińska. 1996, 671 s. Wyd. 2 uaktualnione 2016.
Zawartość
Juwenilia: Komedie z życia rodzinnego [poz. ↑]; Biedny chłopiec [poz. ↑]; Menażeria, czyli Wybryk słonia [poz. ↑]; Odważna Księżniczka [poz. ↑]; Księżniczka Magdalena, czyli Natrętny książę [poz. ↑]; Karaluchy [poz. ↑], – Dramaty: Maciej Korbowa i Bellatrix [poz. ↑]; Pragmatyści [poz. ↑]; Tumor Mózgowicz [poz. ↑]; Mister Price, czyli Bzik Tropikalny [poz. ↑]; Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]; Panna Tutli-Putli [poz. ↑]; Oni [poz. ↑].
[T. 6]. Dramaty II. Oprac.: J. Degler. 1998, 689 s.
Zawartość
W małym dworku [poz. ↑]; Niepodległość trójkątów [poz. ↑]; Metafizyka dwugłowego cielęcia [poz. ↑]; Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach BEZSENSU [poz. ↑]; Kurka Wodna [poz. ↑]; Bezimienne dzieło [poz. ↑]; Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd [poz. ↑]; Nadobnisie i koczkodany, czyli Zielona pigułka [poz. ↑].
[T. 7]. Dramaty III. Oprac.: J. Degler. 2004, 856 s.
Zawartość
Dramaty: Jan Maciej Karol Wścieklica [poz. ↑]; Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło [poz. ↑]; Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑]; Matka [poz. ↑]; Sonata Belzebuba, czyli Prawdziwe zdarzenie w Mordowarze [poz. ↑]; Szewcy [poz. ↑]. – Fragmenty: Nowa homeopatia zła [poz. ↑]; Straszliwy wychowawca [poz. ↑]; Normalny człowiek [w poz. ↑ pt. Dramat nierozpoznany]; Persy Zwierżontkowskaja [poz. ↑]; Wampir we flakonie, czyli Zapach welonu [poz. ↑]; Tak zwana ludzkość w obłędzie [poz. ↑]. – Autoparodie: Negatyw szkicu [poz. ↑]; Romans schizofrenika [poz. ↑]. – Przekłady [poz. ↑]: Une locomotive folle. Przeł. J. Strzałkowska; Szalona lokomotywa. Przeł. K. Puzyna.
[T. 8]. Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia; Szkice estetyczne. Oprac.: J. Degler, L. Sokół. 2002, 414 s. Zob. poz. ↑, ↑.
[T. 9]. Teatr i inne pisma o teatrze. Oprac.: J. Degler. 1995, 680 s.
Zawartość
I. Teatr [poz. ↑]. – II: z poz. ↑ [t. 2]: W sprawie mojej tzw. „Teorii Bezsensu” (?) w Sztuce; Parę słów w kwestii stosunku formy do „treści”; Jeszcze parę słów w kwestii „fantastycznej psychologii”; Krytyka artykułu Karola Irzykowskiego pt. „Uwagi na temat tzw. upadku twórczości dramatycznej”; Odpowiedź Anatolowi Sternowi na zarzuty co do książki pt. „Teatr”; Odpowiedź p. Nałęczowi-Lipce na artykuł w 15 nr „Życia Teatru” z r. 1925; Parę uwag w związku z „Szyldkretowym [!] grzebieniem” w Towarzystwie Teatralnym; Mała pigułeczka dla lwowskich „wrogów”; O przyszłość teatru; O artystycznej grze aktora; Teatr przyszłości; Beznadziejne porachunki z niepowrotnej przeszłości; Czysta Forma w teatrze Wyspiańskiego; O artystycznym teatrze, – nadto: „Wariat i pielęgniarka” i pani Sato [poz. ↑]. – Aneks: Polemika z krytykami.
[T. 10]. „O Czystej Formie” i inne pisma o sztuce. Oprac.: J. Degler. 2003, 284 s.
Zawartość
O Czystej Formie [poz. ↑]. – O „deformacji” na obrazach [poz. ↑]. – Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz” [poz. ↑], – z poz. ↑: Formista o formizmie. IV Wystawa Formistów w Krakowie; Malarstwo (nie sztuka) Rafała Malczewskiego i tło jego powstania; Bilans formizmu, – z poz. ↑ [t. 2]: Wstęp teoretyczny; Z powodu krytyki IV Wystawy Formistów; Parę dość stosunkowo luźnych uwag o portrecie w ogóle i moich portretach w szczególności; Wystawa Rafała Malczewskiego w Zakopanem; Rzecz o ciągłości bzdury malarsko krytycznej. (Głos „plastyka” wołającego na puszczy); Parę słów w kwestii „wielkości” form w Nowej Sztuce; Et tu Zahorska Stefania contra me? (Dawny porachunek); Hut ab, Meine Herren – ein Genie. (Rzecz o twórczości malarskiej Bronisława Linkego); O Linkem; O istocie malarstwa, – nadto: [Wstęp do katalogu wystawy – 1924]. – Zawiera także: J. Degler: Spis wystaw z udziałem S.I. Witkiewicza (1901–1938).
[T. 11]. Pisma krytyczne i publicystyczne. Oprac.: J. Degler. 2015, 688 s.
Inne formy wydań
Wydanie jako dokument elektroniczny: Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2015.
Zawartość
Parę zarzutów przeciw futuryzmowi [poz. ↑]; O rzeczowości krytyki. Credo Stanisława Ignacego Witkiewicza, – z poz. ↑: Formalne wartości dzieł Micińskiego; Odpowiedź [J. Brzękowskiemu], – z poz. ↑): „Wniebowstąpienie” J.M. Rytarda; Czerwony sygnał dla dr T.A. Mischkego; O artystycznej i literackiej pseudokulturze; O polemice i wrogach. Uwagi ogólne; O znaczeniu filozofii dla estetyki i krytyki; O stosunku wykształcenia literackiego i filozoficznego artystycznego krytyka; Wstęp do rozważań nad „niezrozumialstwem”; O wstrętnym pojęciu „niezrozumialstwa”; Dalszy ciąg o wstrętnym pojęciu „niezrozumialstwa”; Wstęp do rozważań nad „Wieżą Babel” Słonimskiego ; Bez kompromisu; O prawdzie i strachu; O znaczeniu filozofii dla literatury; O znaczeniu filozofii dla krytyki; O potrzebach krytyki literackiej artystycznej; O antyintelektualizmie; O znaczeniu intelektualizmu w literaturze; Z powodu „Najazdu na filozofię” (Odpowiedź Brunonowi Winawerowi); Zamiast programu; Tchórze, niedołęgi czy „przemilczacze” (Słonimski, Winawer et Comp.); Odpowiedź p. J. Ulatowskiemu na jego artykuł w „Kulturze” pt. „Witkiewicz – intelektualista”; Dlaczego powieść nie jest dziełem Sztuki Czystej; „Villon Bavinka nie czytał a pisał dobrze”; Leon Chwistek – Demon Intelektu; Czemu coś się psuje w państwie naszej literatury; Znowu to samo aż do znudzenia, czyli o roli światopoglądu w literaturze; Prawda o „mirochładach” przez „ch”; Wywiad z Brunonem Schulzem; Twórczość literacka Brunona Schulz, – z poz. ↑: Wyjaśnienia; Jeszcze parę wyjaśnień; Powieść [Odpowiedź recenzentom „Pożegnania jesieni]; Odpowiedź i spowiedź; Ostrzeżenie, – Aneks. O znaczeniu filozofii dla krytyki. – J. Degler: Nota wydawnicza.
[T. 12]. Narkotyki; Niemyte dusze. Oprac.: A. Micińska. 1993, 437 s. Wyd. 2 2004. Zob. poz. ↑ .
[T. 13]. Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia i inne pisma filozoficzne (1902–1932). (1902–1932). Oprac.: B. Michalski. 2002, 522 s.
Zawartość
I: z poz. ↑ [t. 3]: O dualizmie; Marzenia improduktywa. (Dywagacja metafizyczna). – II: z poz. ↑ [t. 2]: O antyintelektualizmie; Uczucia metafizyczne; Geneza uczuć metapsychicznych; Wątpliwości metodologiczne, – z poz. ↑ [t. 3]: Znaczenie filozofii dla wszystkich; O zrozumiałości i uroku świata pojęć filozoficznych; Urok świata pojęć filozoficznych; O „suchości” pojęć filozofii; O dwóch typach filozofów. (Teoria typów ludzkich Kretschmera); Kilka słów o intuicji; O intuicji; O stosunku religii do filozofii. (Uczucia metafizyczne jako podstawa uczuć religijnych i rozważań filozoficznych); Stosunek wzajemny nauki i filozofii. – III. Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia. 1917-1932 [poz. ↑]; Pojęcie Istnienia i wynikające z niego pojęcia i twierdzenia [poz. ↑ t. 3]. – IV. Aneks: T. Kotarbiński [recenzja: Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia]; S.I. Witkiewicz: Odpowiedź Tadeuszowi Kotarbińskiemu [poz. ↑ t. 3]; J. Metallmann [recenzja: Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia]; S.I. Witkiewicz: Odpowiedź na krytykę mego „główniaka” przez Joachima Metallmanna [poz.↑ t. 3]; B. Sobociński [recenzja: Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia]; S.I. Witkiewicz: Les notions et les propositions impliquées par la notion de l'existence [streszczenie w języku francuskim: Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia].
[T. 14]. Zagadnienia psychofizyczne. Oprac.: B. Michalski. 2003, 638 s.
[T. 15]. „Nauki ścisłe a filozofia” i inne pisma filozoficzne (1933–1939). Oprac.: M. Dombrowski, M. Bizior-Dombrowska. 2014, 775 s.
Inne formy wydań
Wydanie jako dokument elektroniczny: Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2014.
Zawartość
Z poz. ↑: Popularna analiza poglądu fizykalnego; O tzw. zajmowaniu się naukami przyrodniczymi; O poglądzie fizykalnym; Nauki ścisłe a filozofia; O idealizmie i realizmie; O logistyce (zwierzenia laika); Wstęp do filozofii dla laika; O zjawiskowości tzw. przedmiotu rzeczywistego i fizykalnego jako części i o obserwatorze w równianiach fizyki, czyli o nie samowystarczalności czystego poglądu fizykalnego; O protagorejskim typie umysłowości; Jan Świderski, „Zręby filozofii organicznej”, Warszawa 1936, 460 s., – nadto: [O akcie]; [Polemika z Tadeuszem Kotarbińskim na temat monadyzmu]; [Polemika z Tadeuszem Kotarbińskim na temat reizmu]; O pojęciu celowości w biologii; O ontologicznej beznadziejności logiki, fizykalizmu i pseudonaukowego monizmu w ogóle i o perspektywach koncepcji monadystycznej; [Krytyka pracy Joachima Metallmanna o Alfredzie North Whiteheadzie]; [O niezaprzeczalnym substracie ontologicznym]; [O logice]; Traktat o Bycie samym w sobie i dla siebie; [O wirusach, fagach i drożdżach]; O fizyce i materializmie; [O przestrzeni]; [O monadach skończonych, dynamizmie i tworzeniu się jaźni].
[T. 16]. Spór o monadyzm. Dwugłos polemiczny z Janem Leszczyńskim. Oprac.: B. Michalski. 2002, 433 s.
[T. 17]. Listy. 1. Oprac. i przypisami opatrzył T. Pawlak. 2013, 1191 s. Dodruk 2016.
Zawiera listy S.I. Witkiewicza do rodziny, przyjaciół i znajomych.
[T. 18]. Listy. 2. (Wolumin 1). Oprac. i przypisami opatrzyli: T. Pawlak oraz S. Okołowicz, J. Degler; 2 (Wolumin 2 cz. 1–2). Oprac. i przypisami opatrzyli: J. Degler, S. Okołowicz, T. Pawlak. 2014, 1013 s.; 2017, 918 + 699 s.
Inne formy wydań
Wyd. woluminu 1 jako dokument elektroniczny: Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2014, plik JPG, PDF.
Zawiera listy S.I. Witkiewicza do różnych adresatów. Tekst częściowo w języku polskim, angielskim, francuskim, niemieckim.
[T. 19]. Listy do żony. [T. 1]. (1923–1927). Przygotowała do druku A. Micińska. Oprac. i przypisami opatrzył J. Degler. 2005, 500 s. Wyd. nast. tamże: dodruk 2009, wyd. 2 poprawione i uaktualnione tamże 2015.
Adaptacje
telewizyjne
Listy do Niny. Reżyseria: R. Major. Telewizja Polska 1988.
[T. 20]. Listy do żony. [T. 2]. (1928–1931). Przygotowała do druku A. Micińska. Oprac. i przypisami opatrzył J. Degler. 2007, 625 s. Wyd. 2 poprawione i uaktualnione tamże 2015.
[T. 21]. Listy do żony. [T. 3]. 1932–1935. Przygotowała do druku A. Micińska. Oprac. i przypisami opatrzył J. Degler. 2010, 686 s. Wyd. 2 poprawione i uaktualnione tamże 2016.
[T. 22]. Listy do żony. [T. 4]. 1936–1939. Przygotowała do druku A. Micińska. Oprac. i przypisami opatrzył J. Degler. 2012, 650 s. Wyd. 2 poprawione i uaktualnione tamże 2016.
Tu także: J. Witkiewiczowa: Appendix: Wspomnienia o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu.
Adaptacje
teatralne
Listy od W. Happeningi à la Witkacy. Adaptacja i reżyseria: W. Gołaszewski. Wystawienie: Teatr GO. Warszawa, Instytut Fizyki Plazmy i Laserowej Mikrosyntezy 2012.
[T. 23]. Varia. Oprac. J. Degler. 2019, 338 s.
[T. 24]. Kronika życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. Oprac.: J. Degler, A. Micińska, S. Okołowicz, T. Pawlak. 2017, 954 s.
[T. 25]. Bibliografia Stanisława Ignacego Witkiewicza. [1]. 1885–1989. Oprac.: J. Degler, T. Pawlak; [2]. 1990–2019. Oprac. P. Pawlak. 2020, 891 + 1069 s.
W obydwu woluminach układ bibliografii następujący: I. Literatura – estetyka – filozofia: A. Teksty; B. Opracowania. – II. Korespondencja: A. Edycje; B. Opracowania. – III. Teatr: A. Inscenizacje; B. Opracowania. – IV. Biografia: A. Dokumenty; B. Wspomnienia; C. Opracowania. – V. Witkacy na świecie: A. Przekłady; B. Inscenizacje; C. Opracowania. – V. Kult. – Nadto w woluminie [1]: J. Degler: Recepcja twórczości S.I. Witkiewicza w latach 1945-1989.
64. Do przyjaciół gówniarzy. [Wiersze]. Kielce: Scriptum, Bogart 1994, 31 s.
Adaptacje
teatralne
Uma hija humba gaga. [Monodram]. Reżyseria: B. Piotrowski. Wystawienie: Kraków, Teatr Psychodelii Absolutnej – Off Teatr, Centrum Sztuki Współczesnej „Solvay” 2006 (wykonanie: W. Michno).
65. Pisarze awangardy dwudziestolecia międzywojennego. Autokomentarze: Leśmian, Witkacy, Schulz, Gombrowicz. Wybór i wprowadzenie: T. Wójcik. Warszawa: Semper 1995, 192 s.
Tu S.I. Witkiewicza: Wstęp filozoficzny [poz. ↑]; Uczucia metafizyczne [poz. ↑ t. 2]; O sztuce czystej [poz. ↑]; O zaniku uczuć metafizycznych w związku z rozwojem społecznym [poz. ↑].
66. Myśli o Polsce, sztuce, filozofii. Wybór i wstęp: J.W. Sarna. Kielce: Oficyna Wydawnicza STON 2 1996, 175 s.
67. Dramaty wybrane. Wstęp i oprac.: J. Błoński. T. 1–2. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 1997, 325 + 365 s.
Zawartość
T. 1: Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]; W małym dworku [poz. ↑]; Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd [poz. ↑]; Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑]. – T. 2: Kurka Wodna [poz. ↑]; Matka [poz. ↑]; Szewcy [poz. ↑].
68. Ogród złotych myśli. [Aforyzmy]. Według pomysłu i w oprac. R. Matys-Małaszkiewicz. Wrocław: Astrum 1998, 69 s.
69. Man hat uns das Jenseits genommen... Fünf Stücke. Polnisch/deutsch. Übersetzt und herausgegeben von E. Makarczyk-Schuster und K. Schuster. München: O. Sanger 2006, 527 s. Arbeiten und Texte zur Slavistik, 79.
Autor podpisany także: Witkacy. Tekst w języku polskim i niemieckim.
Zawartość
Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach BEZSENSU [poz. ↑] = Gyubal Zauderzar oder Auf den Passwegen der SINNLOSIGKEIT. – Nowe Wyzwolenie [poz. ↑] = Die neue Befreiung. – Matka [poz. ↑] = Die Mutter. – Metafizyka dwugłowego cielęcia [poz. ↑] = Die Metaphysik eines zweiköpfigen Kalbes. – ONI [poz. ↑] = SIE.
70. Szewcy i inne dramaty. Posłowie: L. Badula. Kraków: Zielona Sowa 2006, 278 s.
Zawartość
Szewcy [poz. ↑]; Nowe Wyzwolenie [poz. ↑]; Wariat i zakonnica [poz. ↑]; Matka [poz. ↑]; Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑].
71. Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. München: O. Sagner 2009, 569 s. Arbeiten und Texte zur Slavistik, 85.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Frankfurt am Main: Peter Lang 2009, plik w formacie PDF.
Autor podpisany także: Witkacy. Tekst w języku polskim i niemieckim.
Zawartość
Wariat i zakonnica [poz. ↑] = Ein Irrer und 'ne Nonne; Tumor Mózgowicz [poz. ↑] = Tumor Hirnriss; Kurka wodna [poz. ↑] = Das Wasserhuhn; Pragmatyści [poz. ↑] = Pragmatisten; Bezimienne dzieło [poz. ↑] = Eine Tat ohne Namen; Jan Maciej Karol Wścieklica [poz. ↑] = Jan Mathis Karl Tollwuth.
72. Ein Hauch von Jenseits... Vier Stücke. Polnisch/deutsch. [Przekł. i red.] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Munich; Berlin: O. Sagner 2010, 613 s. Arbeiten und Texte zur Slavistik, 87.
Autor podpisany także: Wtkacy. Tekst w języku polskim i niemieckim.
Zawartość
Szewcy [poz. ↑] = Schuhmacher; Maciej Korbowa i Bellatrix [poz. ↑] = Mathias Korbowa und Bellatrix ; Niepodległość trójkątów [poz.↑] = Unabhängigkeit der Dreiecke; Mister Price, czyli Bzik tropikalny [poz. ↑] = Mister Price also Der Tropenkoller.
73. Wozu bist du aus dem Jenseits hierher gekommen? Sechs Stücke. Polnisch/deutsch. [Przekł. i red.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. [Przeł. „Sonatę Belzebuba” Ł. Neca]. Frankfurt am Main: Peter Lang 2012, 595 s. Arbeiten und Texte zur Slavistik, 92.
Inne formy wydań
Wyd. jako dokument elektroniczny: Frankfurt am Main: Peter Lang 2012, plik w formacie PDF.
Autor podpisany także: Witkacy. Tekst w języku polskim i niemieckim.
Nagrody
Edytorzy otrzymali nagrodę Stowarzyszenia ZAiKS.
Zawartość
W małym dworku [poz. ↑] = In einem kleinen Gutshaus; Janulka, córka Fizdejki [poz. ↑] = Janulka, die Tochter Viehsdeykos; Sonata Belzebuba [poz. ↑] = Die Beelzebub–Sonate; Mątwa [poz. ↑] = Die Tintenfisch; Nadobnisie i koczkodany [poz. ↑] = Grazien und Vogelscheuchen; Panna Tutli-Putli [poz. ↑] = Fräulein Tutli-Putli.
74. M. Czyńska: Kobiety Witkacego. Metafizyczny harem. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak 2016, 333 s., [16] s. tab., wyd. nast. [nowe i uzupełnione] pt. Witkacy i kobiety. Harem metafizyczny. Warszawa: Marginesy 2022, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2022, plik w formacie MOBI.
75. Theoretische Schriften zum Theater. [Przekł., wybór i przedmowa:] K. Schuster. Berlin: Frank & Timme [2018], 582 s. Arbeiten und Texte zur Slavistik, 101.
Tekst w języku polskim i niemieckim.
Zawartość
Z poz. ↑: Poświęcone „teatrałowi” = Dem „Theatral” gewidmet; Przedmowa = Vorwort; Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze = Einführung in die Theorie der Reinen Form im Theater; Bliższe wyjaśnienia w kwestii Czystej Formy na scenie = Nähere Erklärungen in der Frage der Reinen Form auf der Bühne; Parę słów w kwestii „tematów” sztuk teatralnych = Einige Worte in der Frage der „Themen” von Theaterstücken; Kwestia języka w sztukach scenicznych w Czystej Formie = Die Frage der Sprache in Bühnenstücken in Reiner Form; Odczyt o Czystej Formie w teatrze = Vortrag über die Reine Form im Theater; Szkic do systemu pojęć dla krytyki formalnej w teatrze = Skizze zu einem Begriffssystem für eine formale Kritik im Theater; Dodatkowe wyjaśnienia w kwestii gry aktorów w sztuce w Czystej Formie = Zusätzliche Erklärungen in der Frage des Spiels der Schauspieler in einem Stück in Reiner Form; Parę słów o krytyce artystycznej u nas = Einige Worte über die Kunstkritik bei uns; Parę słów w kwestii stosunku formy do „treści” = Einige Worte in der Frage des Verhältnisses der Form zum „Inhalt”; Jeszcze parę słów w kwestii „fantastycznej psychologii” = Noch einige Worte in der Frage der „fantastischen Psychologie”; O przyszłość teatru = Über die Zukunft des Theaters; O artystycznej grze aktora = Über das künstlerische Spiel des Schauspielers; Teatr przyszłości = Das Theater der Zukunft; Czysta Forma w teatrze Wyspiańskiego = Die Reine Form im Theater Wyspiańskis; O artystycznym teatrze = Über das künstlerische Theater; O Czystej Formie = Über die Reine Form.
Listy
1. Całuję was gdzie chcecie. Listy do Leona i Władysławy Reynelów. [Powst. 1919-1930]. Z rękopisu podała do druku i oprac. M. Gamdzyk-Kluźniak. Warszawa: ABC Future 1997, 7, [3], 50, [10], [25] s.
2. Listy do Bronisława Malinowskiego. [Powst. 1906, 1914, 1936-1938]. Wstępem opatrzył E.C. Martinek. Przygotował do druku: T. Jodełka-Burzecki. Wstęp przeł. [z angielskiego] Z. Zinserling, listy angielskie S. Witkiewicza i B. Malinowskiego przeł. T. Jodełka-Burzecki. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1981, 129 s.
3. Korespondencja filozoficzna. [Autorzy:] R. Ingarden, S. Witkiewicz. [Powst. 1934-1939]. Z rękopisu wyd. i wstępem opatrzył B. Michalski. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN, Collegium Civitas Press 2002, 116 s.
Zawiera 88 listów S.I. Witkiewicza do R. Ingardena z lat 1934-1939 i 7 listów R. Ingardena do S.I. Witkiewicza z lat 1936-1938.
4. Dzieła zebrane. T. 17–22. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2005, 2007, 2010, 2012, 2013, 2014. Zob. Twórczość poz. ↑.
Tom 17–18 zawiera korespondencję do różnych adresatów z lat 1885–1939, t. 19–22 listy do żony z lat 1923–1939.
Utwory niepublikowane
Dramaty znane tylko z tytułów (inf.: J. Degler zob. Twórczość poz. ↑ [t. 5] s. 507–509):.
• Filozofowie i cierpiętnicy, czyli Ladaczyni z Ekbatany. Tragedia perska w 3 aktach. Powst. 1920.
• Miętosza, czyli w sidłach BEZTROSKI. Komedia w 2 aktach z epilogiem. Powst. 1920.
• Multiflakopulo. Okropny dramat w 3 aktach z bardzo długim prologiem. Powst. 1920.
Utwór napisany na konkurs ogłoszony w 1919 przez redakcję „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” i dyrekcję krakowskiego Teatru Bagatela. Jury nie przyznało nagród tylko trzy „zaszczytne wzmianki”, z których jedną otrzymał dramat Witkiewicza.
• Pentemychos i jej niedoszły wychowanek. Tragedyjka w 3 aktach z prologiem i epilogiem. Powst. 1920.
Planowane wystawienie w Teatrze Elsynor w Warszawie nie doszło do skutku.
• Dobra Ciocia Walpurgia. Komedia w 2 aktach z epilogiem. Powst. 1921.
• Chaizowe plemię. Dramat. Powst. 1925.
• Zbyteczny człowiek. Dramat. Powst. 1925.
• Ponury bękart Verminestone'u – „improglio angielskie”. Powst. 1926.
• Późnowieczne sobowtóry. Powst. 1923–1927.
• Koniec świata. Komedia w 3 aktach. [Współautorka:] M. Pawlikowska-Jasnorzewska. Powst. ok. 1929.
• Glątwa. Powst. [przed 1939].
Utwory niepublikowane, niedatowane
Juwenilia (inf.: A. Micińska zob. Twórczość poz. ↑ [t. 5] s. 482) znane tylko z tytułów:.
• Długi, czyli Ucieczka.
• Flaki dorożkarza.
• Kłótnia o smród.
• Ostatni nabój, czyli Pan Gnatowski w drodze do Afryki.
• Szachy, czyli Cały majątek przegrany.
• Wojna – dramat.
Wybory utworów literackich w przekładach
angielski
• The madman and the nun, and other plays. [Przeł.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. [Przedmowa:] J. Kott. Seattle [1968], wyd. nast. Seattle, London 1973.
• Tropical madness. Four plays. [Przeł.:] D. Gerould, E. Gerould. [Przedmowa:] M. Esslin. New York 1972.
• Beelzebub Sonata. Plays, essays, documents. [Wybór i przekł.:] D. Gerould, J. Kosicka. New York 1980, wyd. nast. 1988 [zawiera dramaty i fragmenty artykułów].
• The Witkiewicz reader. [Przeł.] D. Gerould. Evanston, Ill. 1992, wyd. nast.: London 1993; Evanston, IL 1996 [zawiera przekłady sztuk, esejów, fragmentów powieści i korespondencji z B. Malinowskim].
• The mother and other unsavory plays, including Shoemaker and They. [Przeł.:] D.C. Gerould, C.S. Durer. [Przedmowa:] J. Kott. New York 1993.
• Seven plays. [Przeł.] D. Gerould. New York 2004.
• Collected plays. [T.] 1–3. [Przeł.] D. Gerould. [Red.:] J. Kosicka, F. Hentschker. New York 2018, wyd. nast. tamże [t.] 1–4: 2020, 2022.
bułgarski
• Piesi. Sofiâ 1993.
czeski
• Hry. [Przeł.:] J. Simonides, E. Sojka, H. Stachová. Praha 1985, wyd. nast. tamże: 1986, 1990.
• Hry 2. [Wstęp:] P. Zavřelovâ. [Przeł.:] I. Lexovâ, P. Zavřelovâ, l. Mikešovâ. Olomouc 2002.
estoński
• Näidendid. [Przeł.] H. Lindepuu. Tallinn 1997.
• Hullumeelne ja nunn. 14 pöörast näidendit. [Przeł.] H. Lindepuu. Tartu 2015.
francuski
• Théâtre complet. [Przeł.:] A. van Crugten, E. Veaux, A. Beczkowska. [T.] 1–6. Lausanne 1969–1976, wyd. nast. tamże: 1980 ([t.] 1), 2001 ([t.] 2–3), 2005 ([t.] 1).
• [Przekł. młodzieńczych dramatów]. [Przeł.] A. van Crugten. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy ”, Lausanne 1976 t. 1.
hiszpański
• Tres obras teatrales de Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.:] M. Sten, C. Conde. Mexico 1974.
• Teatro. Ensayos y obras dramáticas. [Wybór, przekł., wstęp:] E. Popławska. Madrid 2015.
japoński
• Vitokatsi no gikyoku yonpen. [Dramaty]. [Przeł.] T. Sekiguchi. Tōkyō 2015.
litewski
• Witkacy. Plėšrūniškas protas. [Red.:] J. Degler, P. Pawlak, H. Šabasevičius. Vilnius 2018 [zawiera przekłady całości i fragmentów utworów oraz artykuły na temat twórczości S.I. Witkiewicza].
niderlandzki
• De Beëlzebubsonate en andere teksten. [Przeł.] K. Lesman. Leiden 1997.
niemiecki
• Stücke. [Przeł.] H. Bereska. Berlin 1982.
• Verrückte Lokomotive. [Przeł.:] K. Dedecius, F. Griese, H. Heider, J. von Pilecki, W. Tiel, Ch. Vogel, R. Zan. Frankfurt am Main 1985, wyd. 2 tamże 1994.
• Gedanken und Zitate. [Wybór cytatów]. [Przeł.] T. Sosiński. Berlin 2002.
• Man hat uns das Jenseits genommen... Fünf Stücke. Polnisch/Deutsch. [Przeł.:] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. München 2006 zob. poz. ↑.
• Wir brauchen gar kein Jenseits. Sechs Stücke. Zweisprachige Ausgabe polnisch und deutsch. [Przekł. i red.] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. Frankfurt am Main 2009, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2009, plik w formacie PDF [tekst w języku polskim i niemieckim].
• Ein Hauch von Jenseits... Vier Stücke. Polnisch/deutsch. [Przekł. i red.] E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster. München; Berlin 2010 [tekst w języku polskim i niemieckim].
• Wozu bist du aus dem Jenseits hierher gekommen? Sechs Stücke. Polnisch/deutsch. Frankfurt am Main 2012, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2012, pik w formacie PDF [tekst w języku polskim i niemieckim].
• Theoretische Schriften zum Theater. [Przekł., wybór i przedmowa:] K. Schuster. Berlin [2018].
rosyjski
• Sapožniki. [Wybór dramatów]. [Przeł.:] A. Bazilevskij, V. Burăkov. Moskva 1989.
• Dûbal Vahazar i drugie neevklidovy dramy. [Przeł.] A. Bazilevskij. Moskva 1999.
• Metafizika dvuglavogo telënka i pročie komedii s trupami. [Wybór dramatów i szkiców o teatrze]. [Przeł.:] A. Bazilevskij, G. Mimin, L. Tjomin, L. Černyšëva, N. Bašindžagjan. Moskva 2001.
• Bezymânnoe deân'e i ostal'nye sferičeskie tragedii. [Wstęp:] T. Boj-Želenskij. [Wybór:] A. Bazilevskij. Moskva 2005.
• Strannost' bytiâ. Filosofiâ, èstetika, publicistika. [Przekł. i wybór] A. Bazilevskij. Moskva 2013.
rumuński
• Teatru. [Przedmowa] O. Zaicik. [Przeł.:] O. Zaicik, J. Radu. Bucureşti 1998.
serbski
• Autoportret s narkoticima. [Wybór i przekł. z polskiego:] B. Rajčić. Beograd 2020.
serbsko-chorwacki
słowacki
• Hry. [Wybór:] B. Ertlová. [Przeł.:] B. Ertlová, J. Štrbák, M. Choluj, V. Klimáček. Bratislava 2001.
szwedzki
• Fem dramer. [Przeł.:] C. Berg, D. Hedman, L. Kanter, A.N. Uggla. [Red.:] D. Hedman, A. Nils. Uppsala 1988.
ukraiński
• Vint či bridż. This is the question... Šist p’esy. [Przeł.] M. Barbara. Kiïv 2013.
węgierski
• Drámák. [Przeł.] G. Kerényi. Budapest 1973.
włoski
• Teatro. [1–2]. [Przeł.] G. Pampiglione. [Roma] 1969, wyd. nast. Roma 1980.
• Teatro. [Oprac.] L. Trezzini. [Przeł.:] B. Kozłowska, I. Natanson, L. Trezzini. [Roma] 1969.
• Teatro I. [Przeł.] R. Landau. [Wstęp:] W. Gombrowicz. Bari 1969.
• Introduzione alla teoria della Forma Pura nel teatro” e altri saggi di teoria e critica. [Przeł.:] F. Biagazzi, A.M. Kozarzewska. Roma 1988.
Przekłady utworów literackich w antologiach zagranicznych
angielski
• Avant garde drama. A casebook. [Red.:] B.F. Dukore, D.C. Gerould. New York 1976.
• Twentieth-century Polish avant-garde drama. Plays, scenarios, critical documents. [Red. i wstęp:] D. Gerould. [Przekł.] D. Gerould [przy współpracy] E. Gerould. Ithaca, NY; London 1977.
• Selected masterpieces of Polish poetry. [Przeł.] J. Zawadzki. Charleston, SC 2007.
chiński
• Xiaoxiao de wending. Bolan bainian jingdian juzuo xuan. [Przeł.:] L. Wei-Yun, G. Pan. Taibei shi 2017.
• Rensheng dang'an = Plik życia. Bolan dangdai xijujia juzuo xuan. [Antologia dramatu polskiego]. [Red.] A. Duda. [Przeł.:] S. Huang, Z. Zhao. Beijing 2020.
chorwacki
• Teatar XX stoljeća. [Red.] T. Sabljak. Split; Zagreb 1971.
duński
• Europæisk avantgarde teater 1896–1930. Tekster – kommentarer. [T. 3]. Ungarn, Polen, Sovjetunionen. [Red.] K. Kvam. Odense 1978.
• Metafysiske digte & andre tekster. [Red. i przekł.] I. Johansen. København 2017.
francuski
• Scène polonaise. Stanislaw Ignacy Witkiewicz, Wladyslaw Strzeminski, Katarzyna Kobro, Henryk Stazewski, Tadeusz Kantor, Magdalena Abakanowicz, Roman Opalka, Krzysztof Wodiczko. [Wstęp:] G. Amsellem. [Red.:] E. Marie-Saint Germain, J. Zwingenberger. Paris 2004.
hiszpański
• Teatro polaco. [Wybór:] M. Sten. [Wstęp:] J. Pieszczachowicz. T. 1. Ciudad de la Habana 1978.
• Literatura dramática y teatro. [Przekł. i wstęp:] M. Sten. México 1985.
japoński
• Avangyarudo sengen. Chūtōō no modanizumu. [Red.:] T. Iguchi, T. Kōdera. Tōkyō 2005.
• Pōrando shashin-no 100-nen-ten. Pōrando Kokuritsu Utchi Bijutsukan shozō. Tōkyō 2006.
• Tōō-no sōzōryoku. Gendai tōō bungaku gaido. [Red.:] A. Oku, M. Nishi, M. Numano. Kyōto 2016.
niemiecki
• Denkspiele. Polnische Aphorismen des 20. Jahrhunderts. [Red. i wstęp:] A. Marianowicz, R.M. Groński. Berlin 1973, wyd. nast.: tamże 1975, Frankfurt am Main 1975, Leipzig 1975, Berlin 1977.
• Polnische Aphorismen. Buenos Aires 1974.
• Polnisches Lesebuch des zwanzigsten Jahrhunderts. [Przeł.] K. Dedecius. München [1978].
• Die Dichter Polens. Hundert Autoren vom Mittelalter bis heute. Ein Brevier von K. Dedecius. [Portrety rysunkowe:] E. Lipiński. Frankfurt am Main 1982, wyd. nast. tamże: 1983, 1990, 1995, 1996.
• Sechs moderne Theaterstücke. Frankfurt am Main 1982.
• Aus 40 Jahren. [Antologia aforyzmów].[Red.:] G. Böttcher, D. Simon. [T.] 1–2. Berlin 1987.
• Europa, Europa. Das Jahrhundert der Avantgarde in Mittel- und Osteuropa. [T.] 3. Dokumente. [Oprac.:] R. Stanisławski, C. Brockhaus. [Przeł.] K. Roth. Bonn [1994].
• Polskie pasaże = Polnische Passagen. [Wybór i przekl.:] K. Dedecius. München 1997, wyd. nast. tamże 2000.
• Theater spielen und denken. Polnische Texte des 20. Jahrhunderts. [Red.:] M. Borowski, M. Sugiera. Frankfurt am Main 2008.
rosyjski
• Sdelano v Pol'še, vek – XX. Antologiâ = Wykonano w Polsce, wiek – XX. Antologia. [Wybór i przekł.:] A. Bazilevskij. Moskva 2009.
serbski
• Antologija poljskog eseja. [Wybór, oprac. i przekł. z polskiego:] B. Rajčić. Beograd 2008.
• Slovenska čitanka. Ogledi i prevodi iz slovenskih kn̂iževnosti XX veka. [Red.] Z. Đerić. Novi Sad 2013.
węgierski
• Tangó. Modern lengyel drámák. [Red.] G. Belia. Budapest 1968.
włoski
• Teatro polacco del’900. S.I. Witkiewicz, B. Jasieński, S. Mrożek. [Przeł.] G. Pampiglione. Roma [1987]
Roma [1987].
Adaptacje twórczości autora
teatralne
• Demoniczny nadkabaret. Scenariusz: J. Grzegorzewski. Wystawienie: Łódź, Teatr im. S. Jaracza 1969.
• Witkacy. Według utworów S. Witkiewicza scenariusz teatralny i reżyseria: J. Szajna. Wystawienie: Warszawa, Teatr Studio 1972.
• Glątwa. Adaptacja sceniczna wg tekstów i listów S. Witkiewicza i S.I. Witkiewicza oprac.: A. Dziedziul i J. Degler. Inscenizacja i reżyseria: A. Dziedziul. Wystawienie: Wrocław, Wrocławski Teatr Lalek, Scena Mała 1973.
• Szalona lokomotywa. Scenariusz musicalu na motywach utworów S.I. Witkiewicza: M. Grechuta, K. Jasiński. Inscenizacja i reżyseria: K. Jasiński. Muzyka: M. Grechuta. Wystawienie: Kraków, Teatr „Stu” (grane w namiocie cyrkowym) 1977.
• Przeźroczysty pokój. Scenariusz wg tekstów T. Manna, S. Witkiewicza i fragmentów Biblii oraz reżyseria: K. Lupa. Wystawienie: Jelenia Góra, Teatr im. C. Norwida, Scena Studyjna 1979.
• Niedokończone fragmenty. Scenariusz na podstawie fragmentów tekstów: Dramat nierozpoznany [zidentyfikowany później jako Normalny człowiek], Redemptoary, Romans schizofrenika, Manifest Czystej Blagi z wykorzystaniem motywów wierszy A. Bursy, E. Lipskiej oraz tekstów własnych zespołu: W. Fulek. Reżyseria: M. Gałązka. Wystawienie: Gdańsk, Teatr Uniwersytetu Gdańskiego „Warunkowy” 1984.
• Stypa wg tekstów T. Konwickiego, E. Stachury i S. Witkiewicza. Adaptacja: A. Weltschek, B. Rudnicki. Wystawienie: Kraków, Teatr „Stu” 1984.
• Jeden chybiony, drugi w serce. Według dramatów S.I. Witkiewicza. Scenariusz i reżyseria: M. Domański. Wystawienie: Wrocław, Teatr Współczesny, Scena Duża 1985.
• L'Île de Satan. [Na motywach utworów S. Witkiewicza w przekł. A. van Crugtena: „Dramat nierozpoznany”, „Nowa homeopatia zła”, „622 upadki Bunga”, „Nienasycenie”, „Pożegnanie jesieni”. Scenariusz i reżyseria: G. Cambreleng. Wystawienie: Paryż, Théâtre du Grotesque 1985.
• Odważna Księżniczka. Adaptacja fragmentów sztuk, inscenizacja, reżyseria i scenografia: J. Dorman. Wystawienie: Toruń, Teatr Lalki i Aktora „Baj Pomorski”, Sala Prób 1985.
• Puć tu do mnie. Inscenizacja: M. Domański. Wystawienie: Wrocław, Teatr Współczesny, Scena Mała – „Rekwizytornia” 1985.
• Szarate. Według „Juweniliów” S. Witkiewicza. Oprac. tekstu i reżyseria: Z. Wilkoński. Wystawienie: Gdańsk, Teatr Lalki i Aktora „Miniatura” 1985; wystawienie inne: Szczecin, Teatr Polski 1991.
• Witkacy – Autoparodia. Niesmaczny góralsko-ceperski skecz na podstawie „Negatywu szkicu ”, „Romansu schizofrenika ”, „Redemptoarów ” oraz wierszy. Scenariusz i reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 1985.
• Tak zwana ludzkość w obłędzie. Scenariusz i reżyseria: J. Grzegorzewski. Wystawienie: Warszawa, Centrum Sztuki Studio im. S.I. Witkiewicza 1987, inne wystawienie: Kraków, Stary Teatr 1992 toż wersja telewizyjna: Telewizja Polska 1998.
• Bestia teatru Stanisława Ignacego Witkiewicza. Scenariusz: W. Modestowicz. Wystawienie: Słupsk, Słupski Teatr Dramatyczny 1988.
• Sonata B. według S. Witkiewicza. Oprac. i reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 1989.
• Juwenilia. Adaptacja i reżyseria: J.P. Jacquet. Wystawienie: Poznań, Teatr Nowy 1989.
• Karaluchy. [Na podstawie: Juwenilia, Autoparodie, wiersze, fragmenty dramatów]. Reżyseria: P. Wiśniewski. Wystawienie: Gorzów Wielkopolski, Teatr Małych Form „Truskaweczki” przy Grodzkim Domu Kultury 1992.
• Kurka wodna. [Na podstawie: Kurka wodna, ONI , Nowe Wyzwolenie, Matka, Bezimienne dzieło ,W małym dworku. Reżyseria: J. Englert. Wystawienie jako przedstawienie dyplomowe: Warszawa, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna 1992. Toż Telewizja Polska 1993 .
• Poza rzeczywistością. [Na podstawie: Papierek lakmusowy, Niemyte dusze , Nienasycenie oraz wiersze]. Reżyseria: J. Schmidt, R. Caban. Wystawienie jako przedstawienie impresaryjne: Warszawa, Teatr na Woli 1992.
• Poza rzeczywistością. [Na podstawie: Papierek lakmusowy, Niemyte dusze, Nienasycenie oraz wiersze]. Wybór tekstów: Z. Mich. Reżyseria: G. Stanisławiak. Wystawienie: Katowice, Stowarzyszenie Teatralne POKO 1992.
• Awers i rewers. [Na podstawie: P. Borowy: Sąd grzesznika nad sobą, fragmenty dramatów S.I. Witkiewicza]. Adaptacja i reżyseria: T. Krzan. Wystawienie: Tarnów, Teatr im. L. Solskiego 1993.
• Glątwa nowa, czyli w sidłach nudy. Scenariusz: K. Kopka. Wystawienie: Jelenia Góra, Teatr im. C. Norwida 1994.
• Ja, Witkacy. Scenariusz i reżyseria: L. Szopa. Wystawienie: Nowy Jork, Washington Square Church 1994.
• Manifest. Na podstawie: „Manifest ”, „Niemyte dusze ”, „Kurka Wodna ”, „Negatyw szkicu ” oraz wierszy. Scenariusz i wykonanie: Z. Zającówna. Wystawienie: Toruń, XXVIII Ogólnopolski Festiwal Teatru Jednego Aktora 1994.
• Juwenilia. [Na podstawie: Juwenila, W małym dworku, Sonata Belzebuba ]. Adaptacja, reżyseria i oprac. muzyczne: K. Nowakowski. Wystawienie: Jelenia Góra, Teatr Bom-Baż 1995.
• Wistość tych rzeczy. Adaptacja, reżyseria, scenografia i oprac. muzyczne: J. Kasper. Wystawienie: Wągrowiec, Teatr Prób 1995.
• Grzebanie. Według S. Witkiewicza. Oprac. i reżyseria: J. Jarocki. Wystawienie: Kraków, Stary Teatr 1996, wersja telewizyjna: Telewizja Polska 1999. Druk: J. Jarocki: Grzebanie według Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kraków: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego 2016, 108, [22] s. Partytury Teatralne,.
• Komedia dla mamy i taty wg Juweniliów. Wystawienie: Wrocław, Wrocławski Teatr Lalek 71 1996.
• Wyprzedaż kobiet demonicznych. Scenariusz i reżyseria: Z. Kalińska. Wystawienie: Kraków, Teatr Akne 1996.
• Halka Spinoza albo Opera utracona albo Żal za uciekającym bezpowrotnie życiem. [Według utworów S.I. Witkiewicza oraz: S. Wyspiański: Wesele, A. Mickiewicz: Dziady; J. Słowacki: Kordian, A. Strindberg: Sonata widm; J. Joyce: Ulisses, a także utworów J. Tischnera i W. Wolskiego]. Scenariusz, reżyseria: J. Grzegorzewski. Wystawienie: Warszawa, Teatr Narodowy 1998.
• Niedoczyste. [Na podstawie: Matka poz. ↑, Szewcy poz. ↑, inne utwory, elementy biografii S.I. Witkiewicza]. Scenariusz, reżyseria, scenografia i opracowania plastyczne: J. Gajewski. Wystawienie: Warszawa, Teatr Powszechny 1998.
• Tumor Mózgowicz. Musical metafizyczny. [Na podstawie: Tumor Mózgowicz, Szewcy, Maciej Korbowa i Bellatrix, 622 upadki Bunga, Wariat i zakonnica, Gyubal Wahazar, Do panny Mery oraz wiersze]. Adaptacja i reżyseria: J. Nowara. Wystawienie: Opole, Teatr im. J. Kochanowskiego 1998, Kalisz, Teatr im. W. Bogusławskiego 2000.
• Taki nam się snuje dramat. [Na podstawie: S.I. Witkiewicz: Matka, W. Gombrowicz: Ślub, S. Mrożek: Tango, S. Wyspiański: Wesele]. Reżyseria: R. Major. Wystawienie: Gorzów Wielkopolski, Teatr im. J. Osterwy 1999.
• Higiena. [Monodram na podstawie: Narkotyki, Niemyte dusze i inne teksty S.I. Witkiewicza]. Adaptacja reżyseria i wykonanie: D. Kalinowski. Wystawienie: Słupsk, DOK – Teatr Rondo 2001.
• Sen schizofrenika… albo Bellatrix. [Na podstawie: Wariat i zakonnica, Szewcy, Matka, Maciej Korbowa i Bellatrix, Sen schizofrenika]. Adaptacja, reżyseria i oprac. muzyczne: B. Piotrowski. Wystawienie: Kraków, Grupa Artystyczna „Rzeźnia”, Teatr Psychodelii Absolutnej, Teatr KTO 2001.
• Uma hija humba gaga. Seans spirytystyczny u Witkacego. Reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2001.
• Prochy. [Na podstawie: Narkotyki, Matka, Autoparodie oraz wiersze]. Adaptacja i reżyseria; K. Kopka. Wystawienie: Wrocław, Teatr K2 2002.
• Następni. [Na podstawie: T. Kantor: Umarła klasa, utwory S. I. Witkiewicz i W. Gombrowicza]. Reżyseria: R. Góral-Kaufmann. Wystawienie: Warszawa: Teatr La M.ort, Natoliński Ośrodek Kultury 2003.
• Da-da-du-du-wie-czór-nie-spodzianek. [Na podstawie: Matka, Nowa homeopatia zła, Autoparodie oraz utwory H.P. Cami i D. Charmsa]. Reżyseria: K. Kopka i M. Masztalski. Wystawienie: Wrocław, Wieża Ciśnień na Grobli, Grupa Artystyczna Ad Spectatores Pod Wezwaniem Calderona 2004.
• Iuvenilium Permanens. Scenariusz na podstawie młodzieńczych sztuk i innych utworów: R. Dziwisz. Reżyseria: T. Wysocki. Wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego, Scena Miniatura 2004.
• Iwona. [Na podstawie: Wariat i zakonnica oraz: T. Różewicz: Białe małżeństwo, Pułapka; W. Gombrowicz: Iwona, księżniczka Burgunda; H. Pinter: Kochanek]. Reżyseria: C. Ilczyna. Wystawienie: Olsztyn, Studium Aktorskie Teatru im. S. Jaracza 2004.
• Zjednoczona Witkacja. Reżyseria: B. Piotrowski. Wystawienie: Kraków, Centrum Sztuki Współczesnej „Solvay”, Teatr Psychodelii Absolutnej – Off Teatr 2004.
• Nienasyceni, czyli mowy żałobne z Witkacym w tle. Scenariusz: Z. Raj, W. Saniewski. Reżyseria: W. Saniewski. Wystawienie: Kraków, Teatr Bagatela 2005.
• Dementia praecox Zakopaniensis. Scenariusz i reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2006 [scenariusz na podstawie artykułu S.I. Witkiewicza „Demonizm Zakopanego ” („Echo Tatrzańskie” 1919 nr 19–22) oraz L. Długołęcka-Pinkwart, M. Pinkwart: Zakopane. Przewodnik historyczny].
• dysONANs. [Na podstawie: Nadobnisie i koczkodany, Mątwa, Mister Price, Nowe Wyzwolenie, ONI i inne]. Scenariusz: M. Bortkiewicz. Reżyseria: S. Miedziewski. Wystawienie: Słupsk, Teatr Rondo 2006.
• Vampire dans le flacon ou Le Parfume de voile. Adaptacja w formie monodramu, reżyseria i choreografia: E. Czerczuk. Wystawienie: Paryż, Narodowy Teatr Stary w Krakowie 2006 (wykonanie: Z. Rola).
• C-aktiv. Wiersze señora Witkacego. Reżyseria: K. Imiela. Wystawienie: Wrocław, Teatr Muzyczny CAPITOL 2007.
• Witkacy niedokończony, czyli dramat prawdziwych Polaków. [Na podstawie dramatów zachowanych we fragmentach]. Reżyseria: B. Strąkowski. Wystawienie: Łódź, Teatr Fabryczny, Scena Kina Cytryna 2007.
• Witkacy u Karola Szymanowskiego w Atmie. [Na podstawie utworów S.I. Witkiewicza]. Scenariusz i reżyseria: A. Dziuk. Muzyka: K. Szymanowski. Wystawienie: Zakopane, Willa „Atma” – Muzeum K. Szymanowskiego 2007.
• Ccy-Witkac-y. Menażeria. [Na podstawie: Komedie z życia rodzinnego, Odważna księżniczka, Karaluchy, Biedny chłopiec]. Reżyseria: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. Witkiewicza 2009.
• Wampir we flakonie, czyli Zapach welonu. [Scenariusz na podstawie także: W małym dworku, Autoparodie, ONI, Bezimienne dzieło, Szalona lokomotywa, Nowa homeopatia zła]. Reżyseria: M. Masztalski. Wystawienie: Wrocław, Teatr Ad Spectatores Pod Wezwaniem Calderona (w Muzeum Narodowym) 2009.
• Witkacy: jest 20 do X-tej(sekwencje: Świadectwa, 622 upadki Bunga, Nienasycenie, Pożegnanie jesieni, Normalny człowiek ]. Scenariusz i reżyseria: A.M. Marczewski. Wystawienie: Słupsk, Nowy Teatr im. Witkacego 2009.
• Kurdypiełki. [Na podstawie dramatów i listów]. Reżyseria, scenografia i oprac. muzyczne: J. Walewska. Wystawienie: Słupsk, Spółdzielnia Mieszkaniowa Kolejarz, Klub Kwadrat, Grupa teatralna Forma 2011.
• Projekt Witkacy. Tak zwana ludzkość w obłędzie = Tak zvanne lûdstvo v omani. [Przeł.] B. Mykhaylo. Reżyseria: A. Dyczko, A. Groszyńska, I. Gorzkowski. Wystawienie: Charków, Teatr Arabeska, Warszawa, Studio Teatralne Koło w Soho Factory 2011.
• Echa odbite od ścian podziemia brzmią donośniej niż odgłosy twoich kroków nade mną = The echoes of the walls underground are louder than your footsteps above me. [Monodram zainspirowany: S. I. Witkiewicz: Listy do Bronisława Malinowskiego, teksty filozoficzne; C. Bukowski: The strongest of the strange; F. Dostojewski: Notatki z podziemia; A. Miller: Śmierć komiwojażera]. Reżyseria: J. Kordinskij, M. Matejka. Wystawienie: Nowy Jork, Fundacja Studio Matejka 2012, Wrocław, Fundacja Studio Matejka 2013 (wykonanie: A. Nikolchev).
• Niepodległość trójkątów, czyli Blaga komiczna o zabarwieniu dramatycznym. [Na podstawie: 622 upadki Bunga czyli Demoniczna kobieta, Niepodległość trójkątów, Panna Tutli-Putli]. Reżyseria: A. Baranowska. Wystawienie: Białystok, Teatr Squad Form i Białostocki Teatr Lalek 2012.
• Tuum est – albowiem życie jest. Seans dadaistyczno-surrealistyczny. [Na podstawie twórczości S.I. Witkiewicza i T.S. Eliota]. Scenariusz, reżyseria i oprac. muzyczne: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2012.
• Kalamarapaksy. (Performens poetycki z cyklu PO EEE TAM!). Wystawienie: Kraków, Off Centrum Stowarzyszenie KAFE/Grupa Lasem 2014.
• Witkacy? – Profanacja. Scenariusz i inscenizacja: M. Bogucka. Wystawienie: Łódź, Akademicki Ośrodek Inicjatyw Artystycznych, Studio Saturator 2014.
• Demonizm zakopiański. (Variétés). Reżyseria, adaptacja i scenografia: A. Dziuk. Wystawienie: Zakopane, Teatr im. S.I. Witkiewicza 2015.
• Do fufy! Sytuacje à la Witkacy. Grotesque variété spektakl muzyczny. Adaptacja, scenografia i reżyseria: B. Piotrowski. Wystawienie: Kraków, Teatr VIS à VIS, Spółdzielnia „Ogniwo” 2016.
• Zielona pigułka. [Adaptacja fragmentów dramatów z piosenkami M. Grechuty i M. Czuryły]. Reżyseria: M. Chojnowska-Wiśniewska. Wystawienie: Toruń, Teatr R. Bezimienni, Młodzieżowy Dom Kultury 2016.
• Narkotyki. [Na podstawie: Narkotyki, Niemyte dusze, Matka, Metafizyka dwugłowego cielęcia oraz wpisy z forów internetowych]. Adaptacja: M. Cecko. Reżyseria: O. Sadowski. Wystawienie: Warszawa, Teatr Studio im. S.I. Witkiewicza 2017.
• Opowieści spod stołu, czyli absurdalny świat Stasia Witkiewicza. [Na podstawie juweniliów]. Adaptacja: M. Babicki. Reżyseria: T. Kaczorowski. Wystawienie: Słupsk, Teatr Lalki Tęcza 2017.
• Tak zwana ludzkość w obłędzie. [Spektakl muzyczny]. Reżyseria: [K. Garbaczewski] R. Burdygiel. Muzyka: T. Wódkiewicz, P. Mykietyn. Wystawienie: Wrocław, Teatr Polski w podziemiu (Teatr Muzyczny Capitol) 2017.
• Metafizyka dwugłowego cielęcia. [Na podstawie: Metafizyka dwugłowego cielęcia, Narkotyki, Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz”, listy S.I. Witkiewicza do B. Malinowskiego, listy S. Witkiewicza do syna]. Adaptacja i reżyseria: N. Korczakowska. Wystawienie: Warszawa, Teatr Studio im. S.I. Witkiewicza 2019.
• Witkacy 1939 – o zaniku uczuć metafizycznych w 80. rocznicę śmierci artysty. [Na podstawie pism estetycznych oraz Regulaminu Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz”]. Adaptacja i reżyseria: A. Pawłowski. Wystawienie: Białystok, Stowarzyszenie Drama, Opera i Filharmonia Podlaska 2019.
filmowe
• W starym dworku, czyli niepodległość trójkątów. Scenariusz na motywach twórczości S. Witkiewicza i reżyseria: A. Kotkowski. Ekranizacja 1984.
telewizyjne
• Tumor Witkacego. Scenariusz filmu telewizyjnego na motywach życia i twórczości S. Witkiewicza: A. van Crugten i G. Dubowski. Telewizja Polska 1984.
• Staś Witkacy. Według Juweniliów. Reżyseria: Z. Mich. Telewizja Polska 1992.
• Tak zwana ludzkość w obłędzie. Adaptacja i reżyseria: J. Grzegorzewski. Telewizja Polska 1998 [wersja telewizyjna spektaklu wystawionego w 1992 w Starym Teatrze w Krakowie].
• Grzebanie. Według S. Witkiewicz. Oprac. i reżyseria: J. Jarocki. Telewizja Polska 1999 [wersja telewizyjna spektaklu wystawionego w 1996 w Starym Teatrze w Krakowie].
radiowe
• Córka Wanderera, czyli Pochwała Blagi. Według wierszy S. Witkiewicza. Adaptacja: K. Kamińska. Polskie Radio 1985.
• Witkacy & Jammer. [Słuchowisko poetyckie]. Adaptacja i reżyseria: M.T. Nowakowski. Polskie Radio 1999.
baletowe
• Bestiarium Nienasycenie. [Na podstawie fragmentów: Wariat i zakonnica, Nienasycenie, Szewcy, Nowe Wyzwolenie, Pożegnanie jesieni, W małym dworku, Mątwa, Mister Price ]. Adaptacja, scenariusz i scenografia: J. Krawczyk. Muzyka: M. Dymiter. Wystawienie: Sopot, Sopocki Teatr Tańca, Teatr na Plaży 2017.
Inna twórczość
Katalogi wystaw i albumy twórczości plastycznej oraz fotograficznej
• Mostra delle opere di Stanisław Ignacy Witkiewicz. A cura del Museo Nazionale di Cracovia e delle Rassegna internazionale dei teatri stabili – Firenze. [Tekst:] H. Blum. [Przeł.] A. Lewicki. Firenze: Teatro della Prergola 1966, 15 s.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz. Twórczość plastyczna. Katalog wystawy. [Oprac.:] Z. Tobiaszowa, Z. Kucielska. Słowo wstępne: H. Blum. Kraków: Muzeum Narodowe 1966, 125 s., 19 tab., 13 portretów.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz. Wystawa portretu. [Katalog broszurowy wystawy]. [Katowice: b.w. 1968], [24] s.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885–1939. Museum Folkwang Essen 31. Oktober – 10. Dezember 1974. [Przygotowanie wystawy i oprac. katalogu:] R. Stanisławski [i in.]. [Tekst przeł.] B. Lewandowska. [Red. katalogu:] D. Honisch, P. Tange. Essen: Museum Folkwang 1974, 64 s.
• Literaci w portretach Witkacego. [Katalog wystawy]. Muzeum Literatury wrzesień-grudzień 1975. Red.: M. Kucza-Kuczyńska. Jędrzejów: Oficyna Wydawnicza PP [Przedsiębiorstwa Państwowe] „Desa” 1975, [9] k.
• Les portraits dans l'oeuvre de Stanisław Ignacy Witkiewicz. Galerie Seine-Visconti. Paris 30 mai – 30 juillet 1978. Exposition a été realisée grace au concours du Musée de Litérature Adam Mickiewicz à Varsovie, R. Cieślewicz et J. Leszczyński. [Układ wystawy:] A. Bajdor. [Wybór tekstów:] G. Martenko. [Przedmowa:] J. Odrowąż-Pieniążek. [Przeł.] J. Lisowski. [Warszawa: Muzeum Literatury 1978], 8 s. Wyd. inne: [Paris: Galerie Seine-Visconti 1978]; [Łódź: ZPAP 1978].
• Fotografie. Muzeum Sztuki w Łodzi czerwiec – wrzesień 1979. [Opracowanie redakcyjne: U. Czartoryska, G. Musiał. Tłumaczenie M. Talikowska]. Łódź: Muzeum Sztuki 1979, [32] s. Muzeum Sztuki w Łodzi.
• L'avanguardia polacca, 1910–1978: S.I. Witkiewicz, costruttivismo, artisti contemporanei. Genova, Accademia Ligustica di Belle Arti, Teatro del Falcone, 29 marzo–29 aprile 1979. [Katalog pod red. R. Stanisławskiego przy współpracy U. Czartoryskiej, J. Ladnowskiej, M. Porebskiego, E. Mikiny, G. Musiala]. [Przeł.: J. Kruger, L. Barbaro]. Milano: Electa Editrice 1979, 173 s.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz – album fotograficzny. Rysunki i obrazy do 1914 roku. Galeria Sztuki Nowoczesnej, Kraków. [Kraków: b.w. 1979], [6] k.
• Fotografia S.I. Witkiewicza. Wystawa przygotowana przez Muzeum Sztuki w Łodzi, Galeria GN ZPAF [Gdańsk], styczeń-luty 1980. Gdańsk: ZPAF [Związek Polskich Artystów Fotografików], WOK [Wojewódzki Ośrodek Kultury], ZPAP [Związek Polskich Artystów Plastyków], ART 1980, [20] s.
• Hommage a Stanislaw-Ignacy Witkiewicz. [Katalog wystawy]. Städtische Kunsthalle, Düsseldorf, 25. April – 1. Juni 1980. [Red.:] J. Harten und R. Stanisławski. [Przeł.:] T. Gliwiński, B. Lewandowska, L. Skrzypczyk. Düsseldorf: Städtische Kunsthalle 1980, 132 s.
• La ditta dei ritratti Stanisław Ignacy Witkiewicz. Livorno, Casa della Cultura 8–25 febbraio 1980. [Red. katalogu:] C. Pollastrelli. Prato: Karta editrice 1980, 89 s.
Tu także artykuły: A. Krzyżanowska-Hajdukiewicz: La ditta di ritratti Stanisław Ignacy Witkiewicz; A. Perilli: Di Witkiewicz e dei suoi ritratti; M. Porębski: Witkacy; J. Degler: Cronaca della vita delle opera di Stanisław Ignacy Witkiewicz.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885–1939. Malarstwo – fotografia – rysunek – Firma Portretowa. W czterdziestą rocznicę śmierci artysty. Wystawa ze zbiorów Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Muzeum Sztuki w Łodzi [11 III–7 IV 1980], Muzeum Narodowe w Krakowie [9 II–7 III 1980]. [Oprac. katalogu: B. Ochmańska-Jodłowska]. Łódź: MS [Muzeum Sztuki]; Kraków: MN [Muzeum Narodowe] 1980, [30] k., [16] k. tab.
Tu także Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz” [Twórczość poz. ↑] oraz fragmenty pism S.I. Witkiewicza i artykuły krytyków sztuki.
• S.I. Witkiewicz. Génie multiple de Pologne. Mélange d'études de dessins, de peinture et de photographies. [Katalog wystawy]. [Oprac.] A. van Crugten à l'occasion du Festival Witkiewicz, Bruxelles, nouvembre 1981. Lausanne: L'âge d'Homme 1981, 109 s.
Zawiera także kronikę życia S.I.Witkiewicza w oprac. J. Deglera, wspomnienie R. Ingardena oraz artykuły autorów: J. Błoński, A. van Crugten, U. Czartoryska, J. Degler, B. Michalski, M. Porębski, W. Sztaba.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz – firma portretowa. [Katalog wystawy, Słupsk 1981]. Oprac. katalogu: A. Ciesielski. Koszalin: BWA [Biuro Wystaw Artystycznych 1981], 12 s. BWA w Koszalinie; Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku.
• Witkaciana. Wystawa plakatów, druków, fotografii, scenografii, malarstwa, pamiątek, śladów, różności. [Oprac.:] W. Serwatowski. Galeria Sztuki 2 V-30 VI 1982 Teatru im. J. Kochanowskiego. Opole: TJK 1982, [32] s.
• Présences polonaises. Witkiewicz, constructivisme, les contemporains. L'art vivant autour du Musee de Łódź. Centre Georges Pompidou, 23 juin – 26 septembre 1983. [Katalog]. [Red.:] U. Czartoryska, N. Cuvrard. Paris: Le Centre Georges Pompidou 1983, 335 s.
Tu oprócz fotografii i reprodukcji obrazów oraz rysumków także artykuły poświęcone S.I.Witkiewiczowi: W. Sztaba: Stanisław Ignacy Witkiewicz: Peintre, théoricien et créateur de la Forme Pure. [Przeł.] S. Wojnicki; M. Szpakowska: Le vision du monde. [Przeł.] A. Wacławczyk; E. Mikina: De la Forme Pure. [Przeł.] A. Wacławczyk; J. Degler: Théorie du théâtre. [Przeł.] K. Bilicka; L. Sokół: Le théâtre en pilule. [Przeł.] K. Bilicka; P. Piotrowski: La Firme de potraits. [Przeł.] J. Lisowski; S. Fauchereau: La drogue et le roman; G. Musiał: Witkiewicz, photographie. [Przeł.] W. Nowakowska; A. Micińska: Biographie. [Przeł.] W. Gilewski; J. Degler: Bibliographie de Stanisław Ignacy Witkiewicz.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz – twarze. Wystawa, czerwiec – wrzesień 1985, Muzeum Tatrzańskie. Galeria Sztuki im. W.J. Kulczyckich, Zakopane. [Katalog]. Wstęp: J. Piechowska. Zakopane: MT [Muzeum Tatrzańskie im. dra T. Chałubińskiego] 1985, [28] s.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz. Zaginione obrazy i rysunki sprzed roku 1914 według oryginalnych fotografii ze zbiorów Konstantego Puzyny = Witkacy. His missing paintings and drawings. [Oprac.:] W. Sztaba. [Przeł. z polskiego] E. Krasińska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe „Auriga” 1985, 17 s., [77] s. tab.
Tekst w języku polskim i angielskim.
• Witkacy – malarz. [Oprac. tekstu i katalogu prac:] I. Jakimowicz. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe „Auriga” 1985, 87 s., [159] s. tab. Wyd. 2 tamże 1987.
Przekłady
angielski
Witkacy – the painter. [Przeł.] E. Krasińska. Warszawa 1987.
niemiecki
Witkacy – als Maler. [Przeł.] W. Jöhling. Warszawa 1987.
• Witkacy – w setną rocznicę urodzin artysty. Fotografie ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi. Wystawa w Zamku Książąt Pomorskich w Słupsku, luty – sierpień 1985. [Red. katalogu:] L. Lechowicz. Słupsk: Muzeum Pomorza Środkowego [1985], [12] s.
• Witkacy 1885–1985. W setną rocznicę urodzin. Plakaty z kolekcji Janusza Guni, fotogramy ze zbiorów Ewy Franczak i Stefana Okołowicza. Galeria Teatru Nowego w Warszawie. [Oprac. graficzne katalogu: K. Jerominek]. Warszawa: Teatr Nowy 1985, [16] s.
• Przeciw nicości = Against nothingness. Fotografie Stanisława Ignacego Witkiewicza. Wybór i oprac.: E. Franczak, S. Okołowicz. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1986, 79 s.
Tekst w języku polskim i angielskim.
• Witkacy – Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885–1939. Katalog. [Oprac. i wstęp:] A. Krzyżanowska-Hajdukiewicz. Kolekcja Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Warszawa: Sztuka Polska, Słupsk: MPŚ [Muzeum Pomorza Środkowego] 1987, 48, [87] s.
Tekst w języku polskim i angielskim.
• Firma Portretowa Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Album oprac.:] S. Krzysztofowicz-Kozakowska. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1989, 54 s.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Album]. [Tekst i oprac.:] P. Piotrowski. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1989, 164 s.
Tu też fragmenty tekstów S.I. Witkiewicza oraz Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz” [Twórczość poz. ↑], – nadto fragmenty wypowiedzi o sztuce S.I. Witkiewicza autorów: S. Witkiewicz, S. Zahorska, S. Szuman.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939. [Katalog wystawy]. [Red.:] E. Manthey, B. von Schleyer. Berlin: NGBK 1990, 88 s.
Katalog wystaw w Studio I Künstlerhauses Bethanien w Berlinie i Städtisches Museum we Flensburgu we wrześniu 1991.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885–1939. Katalog dzieł malarskich. Oprac. I. Jakimowicz przy współpracy A. Żakiewicz. Warszawa: Muzeum Narodowe 1990, 161 s.
• Asymetryczna Dama Eugenia Wyszomirska-Kuźnicka = Portraits of „The Asymmetrical Lady”. S.I. Witkiewicz – kolekcja portretów ze zbiorów Muzeum Historii Katowic = By Stanisław Ignacy Witkiewicz from the collection of the Museum of the History of Katowice. [Album]. Oprac. katalogu: M. Krysiak. Tłumaczenie na angielski M. Talikowska-Musiał, Alina Kwiatkowska; tłumaczenie na niemiecki T. Gliwiński Łódź: Wydanictwo 86 Press 1991, 59 s.
Tekst w języku polskim, angielskim i niemieckim.
• Witkacy. Kolekcja dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. [Katalog oprac.:] B. Zgodzińska-Wojciechowska, A. Żakiewicz. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1996, 65, [143] s.
Przekłady
angielski
Witkacy. Stanisław Ignacy Witkiewicz in the Museum of Central Pomerania in Słupsk. [Katalog oprac.:] B. Zgodzińska-Wojciechowska, A. Żakiewicz. [Przeł. R.L. Kirkland III]. Warszawa 1996.
• Witkacy metaphysische Portraits. Photographien von Stanisław Ignacy Witkiewicz = Witkacy metaphysical portraits. Photographs by Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Wystawa 28. October – 14. Dezember 1997]. [Teksty:] U. Czartoryska, S. Okołowicz. [Red.:] T.O. Immisch, K.E. Göltz, U. Pohlmann. Leipzig: Connewitzer 1997, 151.
Katalog wystaw fotograficznych w Monachium, Halle, Chicago; teksty w języku niemieckim i angielskim.
• Ś. Lenartowicz: Witkacy, Głogowski – portrety wzajemne. Fotografie Józefa Głogowskiego, pastele Stanisława Ignacego Witkiewicza. [Katalog wystawy]. Kraków: Muzeum Narodowe 1998, 31 s.
• Helan Bolan sumiao xin xuan. [Album]. [Red.] T. Liu. Wuhan 1999.
Dot. też V. van Gogha i Rembrandta.
• St. I. Witkiewicz. Kolekcja portretów ze zbiorów Muzeum Historii Katowic. Katowice: Muzeum Historii Katowic [2000], Teka, [32] k.
• Witkacy. Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Album]. [Oprac.:] B. Zgodzińska-Wojciechowska, A. Żakiewicz. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Auriga 2001, 65 s., [120] s. tab.
• Witkacy. Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Album]. [Oprac.:] B. Zgodzińska-Wojciechowska, A. Żakiewicz. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe [etc.] 2001, 65 s., [124] s. tab.
• Rysunki Witkacego ze zbiorów Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Muzeum Regionalne w Szczecinku, maj – sierpień 2002. Katalog. Szczecinek: Muzeum Regionalne 2002, [12] s.
• Der neuen Staat. Zwischen Experiment und Repräsentation. Polnische Kunst 1918–1939. [Katalog; red.:] R. Schuler, G.Gawlik. Wien: Leopold Museum 2003.
Tu m.in.: K. Jurecki: Die fotografischen Masken Witkacys.
• „Pałam chęcią rysowania Jej Asymetrii. Witkacy”. Kolekcja portretów Asymetrycznej Damy Stanisława Ignacego Witkiewicza. Katowice: Muzeum Historii Katowice 2003, 67 s.
Do albumu dołączono płytę kompaktową z muzyką B. Mizerskiego, inspirowaną portretami Asymetrycznej Damy, zawierającą także listy do niej S.I. Witkiewicza do E. Wyszomirskiej-Kuźnickiej, jej wspomnienia związane z S.I. Witkiewiczem oraz fragmenty jego utworów w interpretacji N. Kruszyny.
• Face au néant. Les portraits de Stanisław Ignacy Witkiewicz. Musée des Beaux-Arts de Nantes 7 V – 4 VII 2004. Lyon: Fage 2004, 255 s.
Tu m.in.: C. Diserens: Prace; S. Okołowicz: Face au néant; W. Sztaba: Witkacy; B. Michalski: Witkacy, portrait moderne: Je pense, ressens mon corps, donc je suis; A. Zawadowska: La grimace et la mort.
• „Les Trois Mousquetaires”. Witkacy, Schulz, Gombrowicz, Kantor. [Katalog wystawy]. [Przeł.:] G. Cnio i in. Nancy: Ville de Nancy; Lyon: Fage éditions 2004, 239 s.
Katalog z wystawy z wystawy 10 IX – 22 XI 2004 w Musée des beaux-arts de Nancy.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz – Marginalia filozoficzne. [Katalog wystawy]. Udział biorą: P. Althamer i inni. Teksty: P. Polit. Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski 19 stycznia 2004. Warszawa: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski 2004, 139 s.
• Witkacy. Portrety i rysunki z kolekcji Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Muzeum Narodowe w Gdańsku 7 VIII–18 IX 2005. Red.: I. Ziętkiewicz. Tłumaczenie na angielski K. Bałłaba. Gdańsk: Muzeum Narodowe 2005, 47 s.
Teksty w języku polskim i angielskim.
Tu m.in.: B. Zgodzińska: Twórczość Stanisława Ignacego Witkiewicza,– oraz Regulamin Firmy Portretowej „S.T. Witkiewicz” zob. Twórczość poz. ↑.
• Dziwność istnienia = The strangeness of existence. [Album]. Tekst: B. Zgodzińska. Przel. J. Richards. Marki: Parma Press 2006, 159 s.
Tekst w języku polskim i angielskim.
• B. Zgodzińska-Wojciechowska: Firma Portretowa „S.I. Witkiewicz”. Wystawa z kolekcji Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. [Płock: Muzeum Mazowieckie 2009], 26 s.
• Witkacy: psychoholizm. [Katalog wystawy fotograficznej]. Red. M.A. Potocka. Kraków: Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki 2009, 374 s.
• A. Król: Firma Witkiewicz i Syn. [Katalog wystawy]. Stalowa Wola: Muzeum Regionalne 2011, 167 s.
• Pamiętanie jesienią – Witkacy. Muzeum Narodowe w Poznaniu, wrzesień 2011. [Przedmowa, wybór tekstów: W. Suchocki. Noty katalogowe: D. Suchocka]. Muzeum Narodowe w Poznaniu. Poznań: Muzeum Narodowe 2011, 51 s.
• Witkacy. Rysunki i archiwalia oraz appendix. [Oprac. Beata Zgodzińska]; Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu. Grudziądz: Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi 2012, [8] s.
• Ślady na papierze. Arcydzieła pasteli = Tracers on paper. Pastel masterpieces: Wyczółkowski, Wyspiański, Weiss, Witkacy. [Tekst: A. Król, E. Ross-Pazdyk. Red. katalogu: B. Szafran, E. Rams. Tłumaczenie na język angielski: A. Chwastowicz]. Nowy Sącz: Galeria Sztuki Współczesnej BWA „Sokół”; Małopolskie Centrum Kultury „Sokół” 2013, 105 s.
Katalog wystawy w Muzeum Okręgowym. Galerii „Dawna Synagoga” w Nowym Sączu z okazji Międzynarodowego Biennale Pasteli w 2013.
• B. Zgodzińska-Wojciechowska: 50 lat kolekcji Witkacego w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Słupsk: Muzeum Pomorza Środkowego 2015, 63 s.
• Witkacy. Malarstwo = Painting. [Album. Tekst i wybór prac A. Żakiewicz. Tłumaczenie T. Bałuk-Ulewiczowa]. Olszanica: Bosz Szymanik i wspólnicy cop. 2015, 63 s. Bosz Art.
• Witkacy na wakacjach. [Red. katalogu: M. Wojciechowski, B. Zgodzińska]. Zakopane: Muzeum Tatrzańskie 2015, 79 s.
• Witkacy w polskiej szkole plakatu z kolekcji Działu Sztuki i Techniki Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Oprac. katalogu L. Hanak. [Korekta i oprac. redakcyjne: M. Wójcik]. Słupsk: Muzeum Pomorza Środkowego 2015, 32 s.
• B. Zgodzińska-Wojciechowska: Witkacy. Kolekcja dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Słupsk: Muzeum Pomorza Środkowego [2016], 28 s.
• A. Żakiewicz: Witkacy. Kolekcja prac Stanisława Ignacego Witkiewicza w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem = The collection of works by Stanisław Ignacy Witkiewicz at the Tatra Museum in Zakopane. [Tłumaczenie E. Kanigowska-Gedroyć]. Zakopane: Muzeum Tatrzańskie 2017, 230 s.
• J. Robakowski: O Witkacym = About Witkacy. [Katalog wystawy]. [Pod redakcją B. Czubak. Tłum. M. Wawrzyńczak]. Warszawa: Fundacja Profile 2018, 123 s. Art Archives, t. 2.
• Witkacy. Stanisław Ignacy Witkiewicz. Rysunek = Drawing. Wstęp i wybór reprodukcji: S. Krzysztofowicz-Kozakowska. Tłumaczenie A. Basara. Olszanica: Wydawnictwo Bosz 2021, 63 s. Art.
• Witkacy. Sejsmograf epoki przyspieszenia = Seismograph of the acceleration age. [Katalog wystawy]. [Koncepcja i redakcja naukowa: Z. Machnicka, P. Polit. Przekł. na język angielski: M. Wawrzyńczak, A. Szkudłapska]. Warszawa: Muzeum Narodowe w Warszawie 2022, 437 s.
Omówienia i recenzje
• Informacje J. Deglera z 2003.
Wywiady
• Rozmowa z Stanisławem Ignacym Witkiewiczem. „Wiadomości Literackie ” 1924 nr 15.
• J. Brzękowski: U autora „Wścieklicy”. Wywiad z St.I. Witkiewiczem. „Kurier Codzienny” 1925 nr 218 dod. „Tydzień Tatrzański”.
• Witkiewicz o teatrze czystej formy. Rozm. H. Ostrowski. „Comoedia” 1926 nr 26.
• Co myśli Witkiewicz? (Wywiad „Republiki” z autorem „Persy Zwierżontkowskiej”). „Ilustrowana Republika ” 1927 nr 152.
Zob. też Twórczość poz. ↑.
Słowniki i bibliografie
• P. Grzegorczyk: Dzieło pisarskie Stanisława Ignacego Witkiewicza. Próba bibliografii. W: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Człowiek i twórca. Warszawa 1957 [bibliografia za 1893–1956].
• Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 3. Warszawa 1964.
• J. Degler: Dramaty Stanisława Ignacego Witkiewicza na scenie. 1921–1969 [zestawienie inscenizacji w kraju i za granicą]; L. Sokół: Stanisław Ignacy Witkiewicz. 1945–1969; 1945–1970. (Przegląd publikacji). „Pamiętnik Teatralny” 1969 z. 3; 1971 nr 3/4 [uzupełnienie i kontynuacja].
• L. Sokół: Witkiewicz dans le théâtre mondial. 1. Sur les scènes de l'Europe, 2. Dans les théâtres américains. „Le Théâtre en Pologne”, Warszawa 1974 nr 1–2.
• J. Degler: Twórczość Stanisława Ignacego Witkiewicza na świecie. (Próba bibliografii). „Przegląd Humanistyczny” 1977 nr 10.
• J. Degler: Witkacy na świecie. Jelenia Góra: Teatr im. Cypriana Norwida 1978, 16 s.
• J. Degler: Witkiewicz sur les scènes polonaises. (1921–1984); Le pièces de Witkiewicz sur les scènes du monde; Mises en scène de pièces de Stanisław Ignacy Witkiewicz dans le monde; Traductions des pièces de Stanisław Ignacy Witkiewicz publiées dans le monde. „Le Théâtre en Pologne”, Warszawa 1984 nr 10/12.
• „Pamiętnik Teatralny ” 1985 z. 1/4, uzupełnione i nowe materiały. Tamże 1990 z. 1/2.
Zawartość
Tu m.in.: A. Micińska: Życie Stanisława Ignacego Witkiewicza w latach 1885–1918; J. Degler: Kronika życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza czerwiec 1918 – wrzesień 1939; J. Degler: 1. Dramaty Stanisława Ignacego Witkiewicza na scenach polskich, 1971–1983, 2. Dramaty Stanisława Ignacego Witkiewicza na scenach świata, 1971–1983; L. Sokół: Witkiewicz w Polsce. Przegląd publikacji 1971–1982; J. Degler: Witkacy na świecie. (Przegląd publikacji 1971–1983); J. Degler: Aneks: Międzynarodowe sesje poświęcone Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi.
• L. Gambacorta: Witkiewicz na scenach włoskich. „Teatr” 1987 nr 5.
• J. Degler: Witkacy na świecie. W: A. Micińska: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Życie i twórczość. Warszawa 1990 (toż w wersji angielskiej i francuskiej).
• E. Wąchocka: Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Słownik polskich krytyków teatralnych. T. 1. Warszawa 1994.
• M. Skwara: Szczecińskie Witkacjana. Szczecin: Książnica Pomorska 1999, 196 s.
• J. Degler: Witkacy na świecie 1963–2000. „Konteksty” 2000 nr 1/4.
• Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Warszawa 2000 (J. Błoński).
• J. Degler: Bibliografia Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: J. Błoński: Witkacy sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków 2001 [wybrana bibliografia podmiotowa i przedmiotowa po 1957].
• H. Baltyn-Karpińska: Iskier leksykon dramatu. Warszawa 2008.
• Bibliografia Stanisława Ignacego Witkiewicza. [1]. 1885–1989. Oprac.: J. Degler, T. Pawlak; [2]. 1990–2019. Oprac. P. Pawlak. (Dzieła zebrane. [T. 25]). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2020, 891 + 1069 s.
W obydwu woluminach bibliografię ułożono w następujących działach: I. Literatura – estetyka – filozofia: A. Teksty; B. Opracowania. – II. Korespondencja: A. Edycje; B. Opracowania. – III. Teatr: A. Inscenizacje; B. Opracowania. – IV. Biografia: A. Dokumenty; B. Wspomnienia; C. Opracowania. – V. Witkacy na świecie: A. Przekłady; B. Inscenizacje; C. Opracowania. – VI. Kult: [1.]: A. Rocznice – sesje naukowe –konkursy; B. Radio – telewizja – film; C. Inspiracje literackie; D. Varia; – J. Degler: Recepcja twórczości S.I. Witkiewicza w latach 1945-1980; – [2.]: A. Rocznice – sesje naukowe – festiwale – konkursy; B. Sztuki plastyczne – wystawy; C. Radio – telewizja – film; D. Inspiracje literackie; E. Katalogi aukcyjne; F. Pomniki, popiersia, miejsca pamięci; G. …im. Stanisława Ignacego Witkiewicza / Witkacego; H. Ulice; I. Portale internetowe; J. Polskie instytucje posiadające prace plastyczne lub rękopisy S.I. Witkiewicza; K. Zbiory wycinków prasowych i fiszek; L. Przykłady suwenirów i akcesoriów reklamowych; M. Varia.
Ogólne
Książki
• Stanisław Ignacy Witkiewicz. Człowiek i twórca. Księga pamiątkowa pod red. T. Kotarbińskiego i J.E. Płomieńskiego. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1957, 406 s.
Zawartość
Zawiera m.in.: J.E. Płomieński: Rozważania nad twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza; T. Kotarbiński: Filozofia Stanisława Ignacego Witkiewicza, przekł. angielski w: The Witkiewicz reader. Evanston, IL 1992, wyd. nast.: London 1993; Evanston, IL 1996; S. Szuman: Niektóre aspekty i zagadnienia dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza „Szewcy”; M. Wallis: Stanisław Ignacy Witkiewicz jako teoretyk malarstwa; J.N. Miller: Teoria czystej formy w teatrze; C. Miłosz: Granice sztuki; J. Leszczyński: Filozof metafizycznego niepokoju; M. Piechal: Stanisław Ignacy Witkiewicz jako powieściopisarz; K. Winkler: Twórczość plastyczna Stanisława Ignacego Witkiewicza; R. Ingarden: Wspomnienie o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu; J.E. Płomieński: Polski „pontifex maximus” katastrofizmu; J.M. Rytard: Witkacy, czyli O życiu po drugiej stronie rozpaczy; W. Tatarkiewicz: Wspomnienie o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu, przedruk w tegoż: O filozofii i sztuce. Warszawa 1986; M. Kasprowiczowa: Niedzielne popołudnie z Witkiewiczem na Harendzie; I.S.R. Koziebrodzka: Urywek z pamiętnika; T. Birula-Białynicki: Fragmenty wspomnień o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu; R. Jasiński: Witkiewicz; K. Winkler: Wspomnienie o Witkacym; J. Roguska-Cybuska: Witkacy w oczach Zakopanego; J. Witkiewicz: Życiorys Stanisława Ignacego Witkiewicza.
• B.P. Maguire: Próba nowego oświetlenia twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. [Łódź] 1964, 7 s. Łódzkie Towarzystwo Naukowe.
• J. Speina: Powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza. Geneza i struktura. Toruń: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1965, 143 s. Towarzystwo Naukowe w Toruniu. Prace Wydziału Filologiczno-Filozoficznego.
• Der Fall Witkiewicz. (Herausgegeben zum Erschinen den 1. deutschen Ausgabe von Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Unersättlichkeit”). [Przeł. z polskiego] W. Tiel. München: Piper-Verlag [nie przed 1966], 30 s.
Zawartość
Tu także artykuły: H. Kunstmann: Versuch über Stanisław Ignacy Witkiewicz, den Romancier; C. Miłosz: Murti Bing; A. Stawar: Aus dem Vorwort zur polnischen Ausgabe des Romans; W. Gombrowicz: Wir waren unser trei; W. Tiel: Pro domo.
• S. Witkiewicz: Listy do syna. Oprac.: B. Danek-Wojnowska i A. Micińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1969, 835 s., przekł. francuski: Lettres à son fils Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] J. Kaempfer-Waniewicz. Lausanne 1981.
• A. van Crugten: S.I. Witkiewicz aux sources d'un théâtre nouveau. Lausanne: Èditions l'Âge d'Homme 1971, 387 s.
• J. Iwaszkiewicz: Les clefs. La littérature polonaises et l'Italie. Méditations et réflexions sur Szymanowski, Witkiewicz et Gombrowicz. Przedmowa: B. Biliński. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1972, 23 s. Accademia Polacca delle Scienze. Biblioteca e Centro di Studi a Roma. Conferenze fasc. 55, przekł. polski: Klucze. Literatura polska i Włochy. Rozważania i refleksje o Szymanowskim, Witkiewiczu i Gombrowiczu. Przekł. i oprac.: T. Wójcik. „Przegląd Humanistyczny” 1987 nr 6.
• C. Sen: Polish experimental fiction 1900–1939. A comparative study of the novels of Karol Irzykowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Witold Gombrowicz and Bruno Schulz. New York: Columbia University 1972, mikrofilm.
• Studia o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu. Red.: M. Głowiński, J. Sławiński. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1972, 320 s. Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich.
Zawartość
K. Pomian: Powieść jako wypowiedź filozoficzna. (Próba strukturalnej analizy „Nienasycenia”), przedruk w tegoż: Człowiek pośród rzeczy. Warszawa 1973; J. Błoński: Doświadczenie dekadencji w powieściach Stanisława Ignacego Witkiewicza, przedruk w tegoż: Witkacy sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków 2001; M. Głowiński: Witkacy jako pantagruelista, przedruk w tegoż: Gry powieściowe. Warszawa 1973, Intertekstualność, groteska, parabola. Kraków 2000; J. Ziomek: Personalne dossier dramatów Witkacego, przedruk: „Przestrzenie Teorii” 2010 nr 14, przekł. francuski: „Literary Studies in Poland”, Wrocław t. 16: 1986; J. Ziomek: Deformacja, rzeczywistość i „Szewcy”, przedruk: „Przestrzenie Teorii” 2010 nr 14; D. Gerould: Egzotyczność Witkacego. Przeł. K. Biskupski; M. Piwińska: Witkacy w „Laboratorium dramatu” [„Aby podnieść różę”] Trzebińskiego, przedruk w tejże: Legenda romantyczna i szydercy. Warszawa 1973; J. Goćkowski: Trzy wizje rewolucji socjalnej w dramacie polskim; B.K. Michalski: System „Ontologii Ogólnej”, czyli „Ogólnej Nauki o Istnieniu” Stanisława Ignacego Witkiewicza. (Studium biologicznej wersji monadyzmu), przekł. angielski: „Dialectics and Humanism”, Warszawa 1985 [nr 2]; J. Pollakówna: Filozofowanie i namiętność; K. Janicka: Stanisław Ignacy Witkiewicz a surrealizm; K. Puzyna: Pojęcie Czystej Formy, przedruk w tegoż: Witkacy. Warszawa 1999, przekł. angielski w: The Witkiewicz reader. Evanston, IL 1992, wyd. nast.: London 1993; Evanston, IL 1996; L. Sokół: Witkacy – teoretyk groteski; B. Wojnowska: Uwagi o katastrofizmie Stanisława Ignacego Witkiewicza; M. Król: Polska w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza.
• J. Błoński: Stanisław Ignacy Witkiewicz jako dramaturg. (Szkic). Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1973, 21 s. Polska Akademia Nauk Oddział w Krakowie.
• J. Degler: Stanisław Ignacy Witkiewicz. 1885–1939. [Współaut.:] F. Sawicka. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1973, 32 s.
• J. Degler: Witkacy w teatrze międzywojennym. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1973, 230 s.
• M. Nowotny-Szybistowa: Osobliwości leksykalne w języku Stanisława Ignacego Witkiewicza. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1973, 165 s. Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich.
• K. Rudzińska: Artysta wobec kultury. Dwa typy autorefleksji literackiej: ekspresjoniści „Zdroju” i Witkacy. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1973, 142 s. Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich.
• L. Sokół: Groteska w teatrze Stanisława Ignacego Witkiewicza. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1973, 223 s. Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Studia i Materiały do Dziejów Teatru Polskiego, 4.
• B. Danek-Wojnowska: Stanisław Ignacy Witkiewicz a modernizm. Kształtowanie idei katastroficznych. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1976, 206 s. Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich.
• M. Szpakowska: Światopogląd Stanisława Ignacego Witkiewicza. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1976, 218 s. Polska Akademia Nauk Komitet Nauk o Literaturze Polskiej; przekł. francuski fragmentu: L'axiologie de Stanisław Ignacy Witkiewicz. Tłumaczenie F. Destrée-Van Wilder. „Literary Studies in Poland”, Wrocław t. 16: 1986.
• I. Jakimowicz: Witkacy, Chwistek, Strzemiński. Myśli i obrazy. Warszawa: Arkady 1978, 218 s., XXIV s. tab.
• J.W. Sarna: Filozofia Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kielce: WSP 1978, 232 s.
• A. Baudin, I. Jakimowicz, K. Regamey: Witkiewicz et la peinture. [Red. i przekł.:] A. Baudin. [Lausanne:] L'Âge d'Homme 1979, 103 s. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, 2.
• B. Michalski: Polemiki filozoficzne Stanisława Ignacego Witkiewicza. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1979, 279 s.
• Spotkanie z Witkacym. Materiały z sesji poświęconej twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. (Jelenia Góra, 2-5 marca 1978). Oprac. i red.: J. Degler. Jelenia Góra: Teatr im. C.K. Norwida 1979, 147 s.
Zawartość
Zawiera m.in.: J. Witkiewiczowa: Wspomnienie. Oprac.: A. Micińska; J. Degler: Witkacy w teatrze; J. Błoński: W poszukiwaniu formuły konstrukcyjnej powieści Witkacego, przedruk w tegoż: Witkacy sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków 2001; L. Sokół: Strindberg a Witkacy; B. Michalski: Spór o światopogląd Witkiewicza; J.W. Sarna: Bergson i mitomani.
• A.Z. Makowiecki: Trzy legendy literackie. Przybyszewski, Witkacy, Gałczyński. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1980, 171 s.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz. Wien: Sessler [1980], [26] s. [tu m.in.: J. Kott: Der unverhoffe Realismus von Witkiewicz. [Fragment]; L. Kasajew: Witkiewicz- Prophet einer Apokalypse].
• D. Gerould: Witkacy. Stanisław Ignacy Witkiewicz as an imaginative writer. Seattle, London: University of Washington Press 1981, XVIII, 44, 47–362 s., przekł. polski: Stanisław Ignacy Witkiewicz jako pisarz. Przeł. I. Sieradzki. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1981, 470 s.
• Actes du Colloque International „Witkiewicz” de Bruxelles novembre 1981. [Red.] A. van Crugten. Lozanna: L'Âge d'Homme 1982, 235 s. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, 4.
Zawartość
A. Micińska: Une oeuvre inconnue de Witkacy; W. Natanson: Mes souvenirs sur Witkacy; B. Michalski: Le place de la philosophie dans la culture sclon Witkiewicz; G. Conio: Witkiewicz et la Russie; E. Franczak, S. Okołowicz: Le portrait multiple de Witkacy; U. Czartoryska: A propos des photographies de Witkiewicz; W. Sztaba: La maison d'un artiste; J. Sojcher: De l'un et du multiple ou l'impossible; P. Rawicz: Witkiewicz romancier; J. Błoński: Roman initiatique et fiction politique; G. Tomassucci: La seule issue, roman philosophique; D. Gerould: Les doubles dans l'oeuvre de Witkacy; L. Sokół: Witkiewicz et le drame européen du symbolisme au surréalisme; J. Degler: La dramaturgie de Witkacy et les malentendus qui en découlent; A. Populaire: De la Forme Pure dans le théâtre contemporain et du suicide, communication witkacienne apocryphe; R. Temkine: Witkiewicz et les Français; G. Cambreleng: Problèmes théoriques et pratiques pour mettre Witkiewicz en scène anjourd'hui; Z. Strzelecki: Witkacy et son influence dans la scénographie polonaise; J. Jarocki: Mes mises en scène de Witkacy; A. van Crugten: Gyubal Velleytar. (Witkiewicz et l'avant-garde théâtrale).
• W. Sztaba: Gra ze sztuką. O twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1982, 303 s.
• J.S. Witkiewicz: Witkacy i Witkiewiczowie. Berno: Pocublice 1982, 142 s.
• Ch. Kiebuzińska: Revolutionaries in the theatre: Meyerhold, Brecht and Witkiewicz. Maryland 1984, wyd. nast. Ann Arbor, MI, London: UMI Research 1988, 182 s.
• P. Piotrowski: Metafizyka obrazu. O teorii sztuki i postawie artystycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza 1985, 130 s.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz – „Bezimienne dzieło”. Materiały z sesji teatrologicznej poświęconej S.I. Witkiewiczowi w 100 rocznicę urodzin. [Autorzy:] A. Micińska, H. Kasjaniuk, L. Sokół. [Wstęp: K. Wójcicki]. Gdynia: Teatr Dramatyczny 1985, 98 s.
Zawartość
K. Wójcicki: Zamiast wstępu; A. Micińska: Stanisław Ignacy Witkiewicz-Witkacy. (1885–1939). Kalendarium życia i twórczości; L. Sokół: Aktualność Witkacego; L. Sokół: „Bezimienne dzieło”. Jednostka i społeczeństwo, przekł. angielski: The anonymous work individual versus society. Tłum. M. Orkan-Łęcki. „Literary Studies in Poland”, Wrocław t. 16: 1986; H. Kasjaniuk: „Bezimienne dzieło” – próba opisu].
• Witkacy – teatr, dokumentacja. Inscenizacje sztuk Witkacego na scenach polskich 1921–1985. [Katalog wystawy]. Oprac.: A. Koecher-Hensel. Warszawa: Centrum Sztuki Studio im. S.I. Witkiewicza 1985, 64 s.
• Witokiewitchi-no sekai. 1920 nen-dai-no engekiteki (dzi). [Red.:] Y. Nakamura. Tōkyō: Parco Co 1985, 261 s. [tu artykuły autorów: Y. Nakamura; J. Kott; R. Ingarden, J. Degler, A. van Crugten, P. Rawicz, U. Czartoryska].
• Beznadziejność i nadzieja. W kręgu myśli Stanisława Ignacego Witkiewicza. Zapiski myśli humanistycznej. Sens. Pod red. W. Maciąga. Kraków: Uniwersytet Jagielloński 1988, 127 s.
Zawartość
Zawiera m.in.: K. Gurba: Od beznadziejności do nadziei [wstęp]; Z. Zalewski: Witkiewicza przygoda z metafizyką; M. Rosiak: „Biologiczny monadyzm” Stanisława Ignacego Witkiewicza jako próba poprawienia monadologii Leibniza; J.A. Majcherek: Historiozofia Stanisława Ignacego Witkiewicza na tle „nędzy historyzmu”.
• L. Sokół: Witkacy i Strindberg. Studium porównawcze. Cz.1–2. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk 1990, s. 216 + 217–635 s., wyd. nast. pt. Witkacy i Strindberg – dalecy i bliscy. Wrocław: Wiedza o Kulturze 1995, 446 s.
• A. Micińska: Witkacy – Stanisław Ignacy Witkiewicz. Życie i twórczość. [Album]. Warszawa: Interpress [1991], 367 s.
Zawartość
Teksty A. Micińskiej: Z dziejów rodziny; Kalendarz życia i twórczości, przedruk w: J. Błoński: Od Stasia do Witkacego. Kraków 1996. – Nadto: zdjęcia, reprodukcje obrazów, fragmenty wypowiedzi S.I. Witkiewicza i innych osób.
Przekłady
angielski
Witkacy – Stanisław Ignacy Witkiewicz. Life and work. [Przeł.] B. Piotrowska. Warsaw [1991].
francuski
Witkacy – Stanisław Ignacy Witkiewicz. La vie et l'oeuvre. [Przeł.] M. Cieszewska. Varsovie [1991].
• M. Pieczara: Stanisław Ignacy Witkiewicz „Szewcy”. Warszawa: Jota 1991, 40 s.
• J. Degler: La teoria teatral de Witkacy. [Przeł.] I.G. May. Madrid: Ministerio de Educación y Ciencia. Departamento de Publicaciones de la RESAD de Madrid 1992, 16 s.
• A. Schmidt: Form und Deformation. Zum kunsttheoretischen und dramatischen Werk von Stanisław Ignacy Witkiewicz. München: O. Sagner 1992, 259 s.
• J. Siedlecka: Mahatma Witkac. Warszawa: Słowo 1992, 346 s., wyd. nast.: wyd. 2 poprawione i uzupełnione Warszawa: Alfa-Wero 1998, wyd. 3 poprawione i uzupełnione Warszawa: Prószyńki i ska 2005; Warszawa: MG 2014, tamże wyd elektroniczne 2014, plik w formacie EPUB, PDF.
• E. Wąchocka: Między sztuką a filozofią. O teorii krytyki artystycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza. Katowice: Uniwersytet Śląski 1992, 111 s. Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 1296.
• Witkacy w teatrze końca wieku. Materiały z Sesji Witkacowskiej, Kraków–Ochodza, 3–5 października 1991. Pod red. [i ze wstępem] E. Chudzińskiego. [Przeł. na angielski:] B. Brand, K. Mroczkowska-Brand. Kraków: Fundacja Stu 1992, 64 s. Teatr Stu, Ośrodek Poszukiwań Teatralnych w Ochodzy.
Zawartość
J. Degler: Co było i co będzie z Witkacym? Where have we been and where are we going with Witkacy?; A. Hausbrandt: Na przełęczach piur-sensu, czyli metafizyka trzeciego millenium. The Heights of pure-sense, or the metaphysics of the third millenium; T. Nyczek: Woody Allen, syn Witkacego. Woody Allen, the son of Witkacy; A. Bazilevskij: Dygresja o „Gyubalu Wahazarze”. A digression on Gyubal Wahazar; A. Hausbrandt: Puzzle albo (Witkacy). Puzzle or (Witkacy) [teksty w języku polskim i angielskim].
• D. Blažina: Katastrofizm i dramska struktura. O Stanislavu Ignacyju Witkiewiczu. Zagreb: Hrvatsko filoško društvo 1993, 282 s.
• R. Ming: Parodie und auktorialer Komentar in dramatischen Werk von Stanisław Ignacy Witkiewicz. Lungern: [b.w.] 1993, 224 s.
• T. Bocheński: Powieści Witkacego. Sztuka i mistyfikacja. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 1994, 196 s.
• I. Jakimowicz: System i wyobraźnia. Wokół malarstwa Witkacego. Wrocław: Wiedza o Kulturze 1995, 179 s.
• M. Peterson: S.I. Witkiewicz. La poétique l'inassouvissement. [Wstęp:] W. Krysinski. Montreal: Les Editions Balzac 1995, 370 s.
• M. Soin: Filozofia Stanisława Ignacego Witkiewicza. Wrocław: Leopoldinum 1995, 187 s. Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, wyd. nast. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2002.
• J. Błoński: Od Stasia do Witkacego. [Kalendarium życia i twórczości S.I. Witkiewicza: A. Micińska]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1996,157 s. Monografia S.I. Witkiewicza; cz. 1. Wyd. nast. łącznie z. cz. 2 Witkacy. Sztukmistrz, filozof, estetyk pt. Witkacy na zawsze. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2003, 548 s. [polemika: B. Michalski: Jeszcze raz o znaczeniu filozofii w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. Polemika z Janem Błońskim – autorem książki „Od Stasia do Witkacego”. „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej ” 2000 t. 45].
• Witkacy – życie i twórczość. Materiały sesji poświęconej Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi z okazji 55 rocznicy śmierci. Pod red. J. Deglera. Wrocław: Wiedza o Kulturze 1996, 334 s. Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku.
Zawartość
Zawiera m.in.: I: W. Sztaba: Motyw Witkacego; I. Jakimowicz: „Fałsz kobiety”, czyli o dwoistości istnienia; A. Żakiewicz: Jednolity świat wyobraźni. O wątkach literackich w malarskiej twórczości Witkacego; M. Lewańska: Stanisława Ignacego Witkiewicza jakość jedności a „tło zmięszane” (na przykładzie dwóch nieznanych portretów: Ignacego Daszyńskiego i Zofii Wattenowej); S. Wójcik: O początkach kolekcji Witkacego w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku oraz jej nieustannych problemach konserwatorskich. – II: U. Czartoryska: Witkiewicz – wysłannik czy szpieg z innego świata?; J. Degler: W laboratorium czystej formy, czyli o niedostrzeżonych źródłach „W małym dworku”; M. i M. Skwarowie: Rodowód demonicznej kobiety; A. Krajewska: Witkacego teatr bez świata; W. Bolecki: Czy Witkacy był antysemitą?; J. Tarnowski: Witkacy, Fukuyama i koniec historii; D.C. Gerould: Podróż Witkacego do tropików. Itinerarium cejlońskie, przedruk „Konteksty” 2000 nr 1/4; N. Jakubowa: Stanisław Ignacy Witkiewicz w batalionie zapasowym Pawłowskiego Pułku Lejb-Gwardii; S. Smoczyński: Stanisław Ignacy Witkiewicz – ostatnie dni. (Aneks: M. Choynowski: Jeszcze o śmierci Witkacego).
• L. Gawor: Katastrofizm konsekwentny. O poglądach Mariana Zdziechowskiego i Stanisława Ignacego Witkiewicza. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej 1998, 117 s.
• K. Kościuszko: Stanisława Ignacego Witkiewicza spór o naukową metafizykę. Rozprawa habilitacyjna. Olsztyn: Wydawnictwo WSP 1998, 202 s. Studia i Materiały Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie., 32.
• W. Rzońca: Witkacy – Norwid. Projekt komparatystyki dekonstrukcjonistycznej. Warszawa: Semper 1998, 238 s.
• K. Puzyna: Witkacy. Oprac. i red.: J. Degler. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Errata 1999, 249 s. [artykuły, wywiady z K. Puzyną i dyskusja z jego udziałem nt. S.I. Witkiewicza].
• M. Skwara: Motywy szaleństwa w twórczości Witkacego i Conrada. Studium porównawcze. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1999, 288 s.
• A. Bazilevskij: Vitkevič. Povest' o večnom bezvremene. Moskva: Nasledie 2000, 197 s. Institut Mirovoj Literatury Rossijskoj Akademii Nauk.
• J. Błoński: Witkacy. Sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2000, 391 s. Monografia S.I. Witkiewicza, cz. 2. Wyd. nast.: dodruk 2001; wyd. łącznie z cz. 1 Od Stasia do Witkacego [poz. ↑] pt. Witkacy na zawsze. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2003 , 548 s.
• A. Pastuszek: Metafizyczne grymasy. Czysta forma Witkacego jako kategoria metafizyki. Toruń: Wydawnictwo A. Marszałek 2000, 180 s. Acta Sueco-Polonica, nr 5.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz. Stockholmssymposiet. [Oprac.:] A.N. Uggla, D. Hedman. [Przeł.] L. Ilke. Uppsala: Seminariet i Polens kultur och historia 2000, 140 s.
Zawartość
A. Micińska: Stanisław Ignacy Witkiewicz. (1885–1939); J. Degler: Witkacys teaterteori; B. Michalski: Witkacys filosofiska gärning; L. Sokół: Witkacy och Strindberg – avlägsna och nära; R. Sveker: Ett mångfasetterat scenkonstverk. Witkiewicz' drama „Modern” i Alf Sjöberg regi; K. Hjelm: Från Strindberg till Witkiewicz – en ny syn på teatern; A.N. Uggla: Ödets välförtjänta hämnd eller Receptionen av Witkacy i Sverige, przekł. polski: Zasłużona zemsta losu, czyli szwedzka recepcja Witkacego. W: Witkacy w Polsce i na świecie. Szczecin 2001; D. Hedman: Stanisław Ignacy Witkiewicz' möjligheter i svenskt teaterliv, przekł. angielski: Witkacy's dramas in Swedish Theaters. W: Witkacy w Polsce i na świecie. Szczecin 2001, polski: Dramaty Stanisława Ignacego Witkiewicza w teatrach szwedzkich. W: Polska – Szwecja w XX wieku. Gdańsk; Sopot 2007.
• J. Trzos: W poszukiwaniu dziwności istnienia. Rzecz o dramatach Witkacego. Kraków: Wydawnictwo EJB 2000, 138 s.
• Witkacy. Materiały sesji poświęconej Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi w 60. rocznicę śmierci. Słupsk, wrzesień 1999. Pod red. [i ze wstępem] A. Żakiewicz. Poznań, Słupsk: Muzeum Pomorza Środkowego 2000, 305 s.
Zawartość
Zawiera m.in.: I. Generalia: L. Sokół: Kim był Witkacy? Nienaukowy wstęp do przyszłej witkacologii; J. Tarnowski: O (niedobrym) wpływie estetyki na twórczość Witkacego; K. Piotrowski: Witkacy wobec strefizmu. – II. Sztuka słowa i obrazu: R. Okulicz-Kozaryn: Klub Konstrukcjonalistów i Klub Formistów; N. Jakubowa: Reinterpretacje młodopolskich symboli przestrzennych w dramatach Witkacego. – III. Inspiracje: S. Krzysztofowicz-Kozakowska: Ostatni dekadent, czyli młodopolski „ogród udręczeń” Stanisława Ignacego Witkiewicza; W. Sztaba: Treści nieistotne. – nadto działy: IV. Muzealia; V. Fotografia; VI. Konserwacja. – oraz: VII. Biografia: S. Okołowicz: Nieznana kobieta w życiu Witkacego; Listy Stanisława Ignacego Witkiewicza do Marii Zarotyńskiej.
• Czytanie Witkacego. Studia. Pod red. A. Czyża. Siedlce: Wydawnictwo Akademii Podlaskiej 2001, 219 s.
Zawartość
I. Wprowadzenie: A. Czyż: Lekcja Witkacego. Pytania do namysłu. – II. Próby odpowiedzi: J. Tarnowski: Stanisława Ignacego Witkiewicza system ontologii ogólnej; D. Heck: Jełop, gąbczasty jamochłon. Wokół narzekań metakrytycznych Witkacego; B. Stelingowska: Listowne relacje Witkiewiczów; J. Klaman: „622 upadki Bunga” jako powieść inicjacyjna; K. Taras: Wpływ filmu na dramaty Witkacego; E. Wąchocka: O „autorze” w dramatach Witkacego; A. Czyż: Czytanie „Pragmatystów”; M. Bukowska-Schielmann: Iluzja snu. O poziomach mimesis w „Kurce Wodnej”; W. Rzońca: Motyw krzyża w „Wariacie i zakonnicy”; M. Skwara: Schulz i Witkacy; T. Wójcik: Witkacy i poeci [dot. wierszy: C. Miłosz: Stanisław Ignacy Witkiewicz, J. Iwaszkiewicz: Kwartet].
• M. Paiva De Souza: Teatr niepokoju. Studium porównawcze dramaturgii Stanisława Ignacego Witkiewicza i Oswalda de Andrade. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2001, 177 s.
• Witkacy w Polsce i na świecie. Red. [i wstęp:] M. Skwara. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Śląskiego 2001, 459 s.
Zawartość
J. Błoński: Forma jednoaktówki Witkiewicz; A. Wirth: Gertrude Stein and Stanisław Ignacy Witkiewicz; A. Krajewska: Style czytania Witkacego; E. Szkudlarek: Lękowe istnienie w dramatach Stanisława Ignacego Witkiewicza; G. Tomassucci: Żydzi z papieru? O sprawie żydowskiej w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza; M. Kochanowski: Pojedynki w powieściach Witkacego; M. Peterson: Witkacy's „Instability”. Towards a new topology of the social body; K. Hayes: The vision of homo sovieticus as it appears in the dramas of Stanisław Ignacy Witkiewicz; D. Heck: Witkacy-Stańczyk. Witkiewiczowska krytyka demokracji. (Wybrane zagadnienia); B. Michalski: Jeszcze raz o znaczeniu filozofii w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza; J. Tarnowski: Filozofia Witkacego – intelektualny żart?; A. Pastuszek: Filozoficzna perspektywa konstrukcji świata przedstawionego Stanisława Ignacego Witkiewicza; B. Polanowska: The crisis of civilization in the work of Stanisław Ignacy Witkiewicz as seen from a Kierkegaardian perspective; G. Szopa: Pomiędzy czystą formą a konstelacją. O podobieństwie poezji Witkacego i konkretystów; L. Sokół: Dandyzm u Witkacego: gra i metafizyka; A. Dobrzański: O pojęciu perwersji artystycznej u Witkacego; M. Skwara: Witkacy Miłosza; N. Palczewska: O jednym z petersburskich znajomych Stanisława Ignacego Witkiewicza. Aleksander Konge; E. Wąchocka: Teatr „form różnych”; A. Wójtowicz: Witkacy, Horst i Tajemnica; L. Kaczyńska: Dramaty Witkacy w Polsce i na świecie na szczecińskich scenach; D. Hedman: Witkacy's dramas in Swedish theaters; A.N. Uggla: Zasłużona zemsta losu, czyli szwedzka recepcja Witkacego; W. Kośny: Popularyzacja i recepcja naukowa twórczości Witkacy w Polsce i na świecie na obszarze niemieckojęzycznym po 1980 roku; A. Bazilewskij: „Nuda coraz gorsza” – recepcja Witkacego w Rosji; K. Lesman: Czy Holendrzy lubią Witkacego, a nawet jeżeli, to czy Witkacy lubi Holendrów, i co na to Belgowie?; H. Lindenpuu: O recepcji Witkacego w Estonii; J. Degler: Listopisanie Witkacego; A. Żakiewicz: Czytać obraz jak książkę, czyli rozprawa o metodzie; S. Okołowicz: Na marginesie „Nowych form w malarstwie...” Witkacy w Polsce i na świecie; W. Herman: Cóż po Witkacym?
• A. Linnestå: Stanisław. (En forestilling). Oslo: Aschehoug 2002, 122 s.
• B. Michalski: Metafizycy polskiej filozofii: Ingarden, Witkacy, Leszczyński. Spór o istnienie świata realnego. Warszawa: Instytut Filozofii i Socjologii PAN, Collegium Civitas Press 2002, 153 s.
• La Ditta dei ritratti. [Eseje:] G. Tomassucci, W. Sztaba. Bologna: Pendragon 2003, 142 s.
Zawartość
Cronologa; S.I. Witkiewicz: Reglamento della Ditta dei ritratti [Twórczość poz. ↑]; W. Sztaba: „La Ditta dei ritratti”: il „bestiario” di Witkacy; G. Tomassucci: Il fenomeno Witkacy; Bibliografia delle piu importanti opere di Stanisław Ignacy Witkiewicz.
• A. Micińska: Istnienie poszczególne: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Oprac.: J. Degler. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 2003, 430 s. [zawiera wcześniej publikowane rozprawy i artykuły].
• E. Makarczyk-Schuster: Raum und Raumzeichen in Stanisław Ignacy Witkiewicz's Bühnenschaffen der zwanziger Jahre oder kann Mann am Ende der Bühne nach die Hand ausstrecken? Frankfurt am Main: Peter Lang 2004, 266 s., przekł. polski: Przestrzeń i znaki przestrzeni w utworach scenicznych Stanisława Ignacego Witkiewicza z lat dwudziestych albo Czy na końcu sceny można jeszcze wyciągnąć rękę? Przeł. M. Borowski. Warszawa: Wydawnictwo IBL PAN 2005, 214 s.
• A. Żakiewicz: Witkacy. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 2004, 80 s. [dot. twórczości artystycznej S.I. Witkiewicza].
• T. Bocheński: Czarny humor w twórczości Witkacego, Gombrowicza, Schulza. Lata trzydzieste. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2005, 313 s.
• E. Makarczyk-Schuster: Przestrzeń i znaki przestrzeni w utworach scenicznych Stanisława Ignacego Witkiewicza z lat dwudziestych albo czy na końcu sceny można jeszcze wyciągnąć rękę? Przeł. [z niemieckiego] M. Borowski. Warszawa: Wydawnictwo IBL 2005, 214 s.
• Stanislav Ignacij Vitkevič. Žizn’ i tvorčestvo. Materialy meždunarodnogo simpoziuma. [Red. nauk.:] L.I. Gitel’man. [Przeł.:]
N.A. Papčinskaâ, A.B. Bazilevskij. Sankt-Peterburg: [b.w.] 2005, 83 s. Generalnoe Konsul'stvo Respubliki Pol'ša v Sankt-Peterburge, Sankt-Peterburgskaja Akademiâ Teatral'nogo Iskusstva [materiały sesji z okazji 120 rocznicy urodzin S.I. Witkiewicza w Domu Aktora w Sankt Petersburgu].
• Stanisłav Ignacij Vitkevič. Žizn i tvorčestvo. Materialy meždunarodnogo simpoziuma. K 120-letiju so dnja roždenija S.I. Vitkeviča. Sankt-Peterburg: Konsulat Generalny RP 2005.
Zawartość
Tu m.in.: L. Novikova: Stanisława Ignacego Witkiewicza i hudožestvennaja žizn polskogo zemjačestva v Peterburgie-Pietrogradie 1914–1918; I. Jakimo: Witkacy w Rossii; J. Degler: „Hic natus est Witkacy”. (O prebyvanii Stanislava Ignacija Vitkeviča v Rossii); D. Heck: Svetlyj lik Vitkevič; J. Degler: Isskustvo teatra v estetičeskom sistemije Stanislava Ignacija Vitkeviča; P. Rudzki: Motyw „z mužika v karoli” („iz grjazi v knjazi”) w dramach Stanislava Ignacija Vitkeviča i W. Gombrowicza „Brakosočetanije”; A. Żakiewicz: Astronomičeskije kompozicii Vitkeviča; S. Okołowicz: Stanislav Ignacij Vitkevič fotograf.
• K. Taras: Witkacy i film. Warszawa: Errata; Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała S. Wyszyńskiego 2005, 188 s.
• A. Fiałkiewicz-Saignes: Stanisław Ignacy Witkiewicz et le modernisme européen. Grenoble: Ellug 2006, 279 s.
• Ł. Iwanczewska: Muszę się odrodzić. Inne spotkania z dramatami Witkiewicza. Kraków: Księgarnia Akademicka 2006 229 s.
• Powroty do Witkacego. Materiały sesji naukowej poświęconej Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi. Słupsk, 7–8 maja 2004. Pod red. J. Tarnowskiego. Słupsk: Muzeum Pomorza Środkowego 2006, 385 s.
Zawartość
J. Tarnowski: Wstęp. – B. Frydryczak: „Zapal przemijającą chwilę zachwytu nad światem”. Pejzaże Witkacego; A. Żakiewicz: Portrety kobiet demonicznych w młodzieńczej twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza; M. Michałowska: Autoportret: fotografia w poszukiwaniu twarzy Innego – na motywach „Autoportretu wielokrotnego w lustrach 1915–1917”; A. Jamroziakowa: Kobieca podmiotowość w symbolicznym porządku? (Na podstawie wybranych fotografii Stanisława Ignacego Witkiewicza); B. Zgodzińska: Recepcja schematów formalnych i tradycyjnych tematów sztuk plastycznych w obrazach i rysunkach Witkacego; D. Kołacka: Deformacje: portret między Witkacym a Baconem; S. Symiotiuk: Hiperrobociarz – kto zacz?; A.M. Kłonkowska: Typy konstytucjonalne Kretschmera w dramatach Witkacego; M. Bokiniec: Teatr jako misterium metafizyczne: Witkacy i Artaud; T. Misiak: Nienasycony hałas istnienia. Absurd w twórczości literackiej Witkacego; T. Pękala: Witkacy kontra Witkiewicz – konflikt paradygmatów; T. Kostyrko: Witkacy – Chwistek kontrowersje wokół teorii wielości rzeczywistości w sztuce; J. Tarnowski: Czy filozofię Witkacego można uratować?; A. Pawliszyn, W. Pawliszyn: Witkacowskie inspiracje filozoficzne; C. Judek: Witkacy o pisarzach w listach do żony; J. Hoffman-Aulich: Witkacy o swoich chorobach w listach do żony; J. Fedorowicz-Stopa: „Trudno i darmo”. Wspomnienia modelki Witkacego. – Prace Stanisława Ignacego Witkiewicza w zbiorach publicznych w Polsce.
• A. Żakiewicz: Witkacy (1885–1939). Warszawa: Edipresse Polska cop. 2006, 95 s. Kolekcja Ludzie, Czasy, Dzieła, 1.
• M. Kochanowski: Powieści Witkacego wobec schematów powieści popularnej. Białystok: Trans Humana Wydawnictwo Uniwersyteckie 2007, 284 s.
• E. Łubieniewska: Czysta forma i bebechy. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2007, 279 s.
• M.P. Markowski: Polska literatura nowoczesna. Leśmian, Schulz, Witkacy. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2007, [8], 416 s.
• J. Degler: Witkacego portret wielokrotny. Szkice i materiały do biografii (1918–1939). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2009, 557 s.
• M. Werner: Wobec nihilizmu. Gombrowicz – Witkacy. Warszawa: Wydawnictwo Sic! 2009, 278 s., [8] k. tab.
• T. Bocheński: Witkacy i reszta świata. Łódź: Officyna 2010, 244 s., [1] k. tab.
• Ł. Iwanczewska: Samoprezentacje: Sade i Witkacy. Kraków: Księgarnia Akademicka 2010, 215 s. Interpretacje Dramatu, 51.
• N. Jakubova: O Witkacym. Warszawa: Fundacja „Centrum Międzynarodowych Badań Polonistycznych” 2010, 149 s. Badania Polonistyczne za Granicą, t. 19.
• Przyszłość Witkacego. Red. T. Pękala. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2010, 365, [38] s. tab. Krakowskie Spotkania Estetyczne.
Zawartość
T. Pękala: Przyszłość Witkacego. Wprowadzenie. – Metafizyka – istnienie i nicość: A. Pawliszyn: Życie – misterium bólu, rozkoszy i śmierci; A. Ostrowski: Nicość – pro et contra; K. Piotrowski: Witkacy jako taumaturg. – Historiozofia – filozoficzny ahistoryzm a dziejowość sztuki; K. Moraczewski: O aktualności kłopotów Witkacego z historią; J. Tarnowski: Witkacy: wzajemne zniewolenie filozofii i sztuki; T. Kostyrko: Dwudziestowieczny historiozoficzny nurt katastrofizmu jako kontekst twórczości i życia Stanisława Ignacego Witkiewicza zwanego Witkacym. – Społeczny kontekst – mitologie i stereotypy artysty: J. Fedorowicz: Witkacy jakiego pamiętam. Wspomnienia; M. Bokiniec: Model „artysty życia” – geneza i aktualność; T. Szkotułt: Trzy rewizje polskiego dyskursu patriotycznego: Brzozowski, Witkacy, Gombrowicz. – Estetyka – sztuka i po sztuce: B. Żyłko: O pewnych paralelach estetyki Stanisława Ignacego Witkiewicza; K. Guczalski: Do czego służy Czysta Forma?; M. Popczyk: Wokół kwestii końca sztuki; M. Krawczyk: Witkacego wizja końca sztuki w kontekście współczesności. Witkacy, Baudrillard, Rorty. – Malarstwo – formy widzenia: D. Niedziałkowska: Autoportrety Stanisława Ignacego Witkiewicza – twarze dandysa. Strategia autokompromitacji; S. Symotiuk: „Napięcia kierunkowe” w sztuce: H. Struve, W. Kandinsky, S.I. Witkiewicz, M. Foucault; B. Zagodzińska: O konieczności patrzenia. Uwagi praktyka. – Teatr – tragizm i nuda to za mało: M. Korusewicz: … „przezwyciężyć sztukę”, czyli zapiski na marginesie „Macieja Korbowy” i „Bellatrix”; A. Kawalec: Kilka uwag nna temat antypsychologizmu Witkacego teorii sztuki, czyli Paweł Bezdeka w teatrze Michaiła Czechowa [dot. postaci z „Mątwa, czyli hyrkaniczny światopogląd”]. – Fotografia – twarze gracza: K.M. Łyszcz: Kształtowanie obrazu świata w twórczości fotograficznej St.I. Witkiewicza; M. Kosmala: Iluzje i deziluzje narcyzmu. Kulturowe konstatacje Witkacego. – Literatura, internet i design – ponowoczesne nienasycenie: R. Jęczeń: Przemiany estetyczne w powieści XX wieku na podstawie twórczości Witkacego; M. Średniawa: Wirtualny Witkacy; E. Staniszewska: Stanisław Ignacy Witkiewicz – niezauważony designer XX wieku. – Performance Włodzimierza Szymańskiego: K. Piotrowski: Sztuka jako akt unieważnienia.
• J. Kamińska: Czarny humor w dramatach Witkacego. Toruń: Wydawnictwo Mado 2011, 119 s.
• J. Hoffmann-Aulich: Choroby Stanisława Ignacego Witkiewicza w korespondencji do żony Jadwigi, jako przyczynek do identyfikacji. Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego 2012, 211 s.
• P. Rudzki: Witkacy na scenach PRL-u. Wrocław: Wydział Filologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego 2012, 672 s., 25 s. tab. Dramat, Teatr, 28. Acta Univesitatis Wratislaviensis, 3441.
• K. Schuster: Theaterstücke ohne Sinn. Eine kurze Einführung in Witkacys Bühnenwelt. München; Berlin: Verlag Otto Sagner 2012, 405 s.
• M. Skwara: Wśród Witkacoidów. W świecie tekstów, w świecie mitów. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2012, 234 s., [10] s. tab. Dramat, Teatr, 27.
• I. Górska: Literatura na próbę. Między literaturą a komentarzem: Różewicz, Witkacy, Kantor. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza 2013, 298 s. Filologia Polska, nr 148.
• A. Hudzik: Broch und Witkacy. Eine literarische Begegnung. Frankfurt am Main: Peter Lang Academic Research 2013, 166 s.
• D. Spietelun: Witkacowskie muzy. Kobiety w egzystencji i dziele artysty. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2013, 246 s., [20] s. tab.
• K. Vorndran: Der Maler Stanislaw Witkacy (1885–1939). Zwischen Russland und Protofaschismus. [Monografia popularno-naukowa]. München: Nusser Verlag [2013], [150] s., wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2013.
• M. Vražić: Stanisław Witkiewicz i Witkacy. Dwa paradygmaty sztuki, dwie koncepcje kultury. Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego 2013, 275 s. Doświadczenie Europy Środkowo-Wschodniej w Kulturze Modernizmu, 3.
• Witkacy: bliski czy daleki? Materiały międzynarodowej konferencji z okazji 70. rocznicy śmierci Stanisława Ignacego Witkiewicza. Słupsk, 17–19 września 2009. Pod red. J. Deglera. Słupsk: Muzeum Pomorza Środkowego 2013, 663 s.
Zawartość
M. Jaroszewski: Wstęp; J. Degler: Bliski czy daleki? – I: J. Tarnowski: Ojciec i syn Witkiewiczowie: dwie różne twórczości wyrosłe z poszukiwania odpowiedzi na te same (i ciągle aktualne) pytania: co, jak i dlaczego tworzyć?; M. Kosmalla- Vražić: Witkiewiczów portret podwójny; B. Schultze: Od idei sztuki syntetycznej po pełną gamę znaków i znaczeń twórczych, czyli od Wyspiańskiego do Witkacego; N. Jakubowa: Witkacy – Solska: o pornografii zwykłej i niezwykłej; M. Stalmierska: Witkacy i Przybyszewski – perspektywy powieści; N. Taylor-Terlecka: Dziwactwa i dywagacje przyjacielskie – Stanisław Ignacy Witkiewicz i Leon Chwistek. – II. P. Polit: Wątki filozoficzne w „622 uppadkach Bunga”; A. Gołaś: Rola i znaczenie elementów plastycznych w poieściach Stanisława Ignacego Witkiewicza. O „malarskości” świata przedstawionego w „622 uppadkach Bunga” i „Pożegnaniu jesieni”; D. Kalinowski: Cejloński uśmiech Buddy. O kilku motywach dalekowschodnich w prozie Stanisława Ignacego Witkiewicza; M. Kochanowski: Stanisław Ignacy Witkiewicz i Queenie Dorothy Leavis – modernistyczne wizje publiczności literackiej; D. Heck: Obraz zrewoltowanego Wschodu w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza i w polskim piśmiennictwie autobiograficznym lat 1917-1921 (rekonesans). – III: M. Skwara: Czy ONI to my?? – jeszcze o typologii bohaterów dramatów Witkacego; E. Wąchocka: Magia sobowtórów albo gry z tożsamością w dramatach Witkacego; A. Krajewska: Witkacy performatywny. Poznanie dramatyczne jako estetyka i światopogląd; E. Szkudllarek: Portrety cieni Witkacego; J. Gondowicz: „Stargana za trzewia publiczność opadła jak jeden flak”. Witkacego spektakle potencjalne; T. Bocheński: Ironia czasu, czyli historia Witkacowskiej autoironii. – IV: M. Dombrowski: Aktualność filozofii Stanisława Ignacego Witkiewicza; E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster: „Świat jest pustynią bez sensu”. Moędzy filozoficznym zdziwieniem a odczarowaniem świata; E. Fołtyn, R. Fołtyn: Witkacy – „artysta pozaspołecznego absolutu”. W poszukiwaniu metafizycznej Tajemnicy Istnienia; K. Piotrowski: Appendix do „Demona Intelektu” Witkacego. Wokół sporu o metafizykę, logistykę i dziejowy optymizm; I. Górska:: Próby Witkacego – Witkacy na próbę. – V. L. Sokół: Muzyka jako Sztuka Czysta: Witkacy i Regamey, przedruk w tegoż: Twarze nowoczesności. Marivaux – Watteau – Baudelaire – Ibsen – Strindberg – Rimbaud – Wyspiański – Witkacy – Regamey. Warszawa 2021; G. Tomassucci: Witkacowskie raje; A. Nakov: Rozważania na temat doświadczeń i źródeł twórczości Witkacego; D. Niedziałkowska: Autoportrety Stanisława Ignacego Witkiewicza – twarze dandysa. „Wyszlachetnienje podozritielnoj licznosti” kontra „Le vral visage du maître”; H. Długołęcka: Ekslibrysy Stanisława Ignacego Witkiewicza; B. Zgodzińska: Próby rekonstrukcji pierwotnej kolorystyki papierowego podłoża portretów Witkacego; P. Strożek: „Ja – MY”: studium zwielokrotnionej osobowości. O faktograficznych portretach włoskich futurystów i Witkacego. – VI: A.A. Bajor:: Żmudzko-litewskie konteksty rodziny Witkiewiczów i Matusewiczów; S. Okołowicz: „Winy moje okropne”. Wokół samobójstwa Jadwigi Janczeskiej; T. Pawlak: Mahatma Tymbcio. O korespondencji Witkacego z Marią i Edmundem Strążyskimi; J. Proszyk: O przyjaźni Witkacego z Kazimierą i Stanisławem Albertimi; A. Przybyszewskka: Witkacy w Poznaniu w okresie międzywojennym; W. Małecka: Rodzina Jankowiaków w portretach Stanisława Ignacego Witkiewicza. – VII: E. Łubieniewska: I cóż to ma wspólnego z Witkacym? O Witkiewiczowskich inscenizacjach Andrzeja Dziuka; K. Taras: Istnieć Poszczególnie – Witkacy filmowców; A. Żakiewicz: Witkacy w labiryncie. Czy możemy uprawiać witkacologię, posługując się hipertekstem?; M. Średniawa: Realnymi i wirtualnymi tropami Witkacego; E. Veaux: Witkacy w świecie francuskojęzycznym; G. Pampiglione: Sto lat, Witkacy!; K. Dąbrowska: Teatr Exodus i jego „Pragmatyści”.
• Witkacy in English. 21st century perspectives. [Red.:] K.A. Hayes, M. Rudnicki. Krakow: Institute of Philosophy Jagiellonian University 2013, 278 s.
Zawartość
K.A. Hayes: Introduction: Homo Sovieticus and the Evolution of a Socio-Philosophical Approach to Witkacy. – J. Degler: Dedication to the Founding Mother and Fathers; L. Sokół: Daniel Charles Gerould (1928–2012) in memoriam
; A. Brochocka: The history of the Witkacy collection in Słupsk; B. Zgodzińska: The Witkacy collection and exhibition at the Museum of Middle Pomerania in Słupsk; S.I. Witkiewicz: The rules of the Portrait-Painting Firm; D. Gerould: Witkacy and conspiracy theories; A. Żakiewicz: Witkacy’s paintings as frozen drama; M. Vražić: Witkiewicz-father and son: The double portrait; M. Goddard: Cinema, insatiability and Impure Form: Witkacy on film; J.D. Barlow: Witkiewicz’s theory of Pure Form and the music of Morton Feldman; G. Ramsay: Futurism and Witkiewicz: variety, separation and coherence in a theatre of Pure Form; A. Marczyk: The Witkacy – Cornelius correspondence, or How to cure gout with transcendental philosophy; P. Polit: Philosophical Marginalia by Stanisław Ignacy Witkiewicz; B. Lease: Cutting the romantic’s throat: Witkacy’s nasty nightmare; M. Rudnicki: The profane and the sacred in insatiability; E. Wąchocka: Identity traps in Witkacy’s dramas; D. Niedziałkowska: Witkacy’s self-portraits as manifestations of the dandy figure; C. Kiebuzińska: Witkacy and Ghelderode: Goethe’s Faust transformed into a grotesque cabaret; M.A. Skwara: What is still not known about Witkacy’s intertextuality? An analysis of Witkacy and Słowacki; J.G. Perkins: Eluding the void: art and humour as anodynes for Witkiewicz, Beckett and Faulkner. – Annex: Witkacy’s portraits and the Słupsk collection.
• B. Forysiewicz: Witkacy i muzyka. Twórca, dzieło, recepcja. Sopot: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego 2014, 143 s. z.
• O. Szmidt: Korespondent Witkacy. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2014, 214 s., [7] k. tabl., [10] s. tab. Modernizm w Polsce. Studia nad nowoczesną polską literaturą, sztuką, kulturą i myślą humanistyczną, 47.
• A. Żakiewicz: Młodość chłopczyka. O wczesnej twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza 1900–1914. Gdańsk: Wydawnictwo słowo/obraz terytoria 2014, 267 s. Monografie.
• K. Dubiński: Wojna Witkacego, czyli Kumboł w Galifetach. [Biografia z okresu I wojny światowej]. Warszawa: Iskry 2015, 308 s.
• K. Gorzka, M. Kasprzyk: Upadek najwyższych wartości w świetle filozofii i twórczości powieściowej Witkacego. Olsztyn: Instytut Filozofii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego 2015, 135 s.
• Istnienia poszczególne. Artyści zakopiańscy wobec Witkiewiczów. [Wstęp: A. Zadziorko]. Zakopane: Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego 2015, [44] s.
• N. Kruszyna: Witkacy i kobiety. Nienasycenie. Katowice: Muzeum Historii Katowic 2015, 95 s.
• M. Pinkwart: Wariat z Krupówek. [Biografia]. Nowy Targ: Wagant 2015, 688 s.
• S. Symotiuk: Rekonesanse witkacjańskie. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2015, 244 s.
• Witkacy – twórca wizjoner. 130. rocznica urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza, 30. rocznica powstania Teatru Witkacego w Zakopanem. Koncepcja i scenariusz albumu: Bohdan Gawroński. Warszawa: Wydawnictwo Veda na zlecenie Poczty Polskiej 2015, 107 s.
• Witkacy w kontekstach. Stanisław Ignacy Witkiewicz a kryzys metafizyki. Pod red. T. Pękali. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2015, 404 s.
Zawartość
T. Pękala: Stare pytania – nowe konteksty. Wprowadzenie do „rozmów istotnych” o metafizyce i sztuce Stanisława Ignacego Witkiewicza; A. Ostrowski: Koniec nicości absolutnej; M. Dombrowski: Ontologia Ogólna Stanisława Ignacego Witkiewicza a tzw. kryzys metafizyki; B. Garlej: „Rozmowy istotne" Witkiewicza z Indgardenem; C. Mordka: Pożegnanie Witkacego? Uwagi o aktualności poglądów metafizycznych i estetycznych S.I. Witkiewicza; W. Lorenc: Wilhelm Dilthey. Kryzys metafizyki jako przesłanka zbliżenia filozofii do literatury; K. Piotrowski: Metafizyka i perwersja. Problem ontogenezy w monadologii Witkacego; A. Mordka: Jedność jako kategoria filozofii i malarstwa. Uwagi do rozważań Witkacego; R. Czekaj: Tam, gdzie Adorno spotyka Witkacego. Wspólne motywy filozoficzne; P. Polit: Jedność osobowości i plastyczny stan umysłu. Witkiewicz i Boccioni (z Bergsonem w tle); E. Szkudlarek: W metafizycznych prześwitach obrazów. Estetyka błękitu Witkacego; L. Kozak: Portrety Witkacego. Twarze niepokoju; D. Niedziałkowska: Autoportrety rosyjskie w kontekstach; A. Kawalec: Dzieło Witkacego w kontekście sporu o tragedię (na przykładzie Kurki Wodnej); E. Łubieniewska: Czy piekło myszką trąci? O Witkiewiczowskiej metafizyce zła; P. Pawlak: Narodziny biocybernetyki źródłem Witkacowskiego katastrofizmu; I. Górska: Witkacy w Listach do żony: między psychofizyką a somatoestetyką; I. Lorenc: Figuralność prozy modernistycznej jako reakcja na kryzys metafizyki; J. Tarnowski: Europeizacja polskiej sztuki i estetyki a Witkacy; K. Łyszcz: Witkacy jako turysta; W. Mirski: Moja droga do fascynacji Witkacym jako zaprzeczenie zmierzchu metafizyki.
• Co jest jeszcze do odkrycia? Materiały międzynarodowej konferencji naukowej z okazji 75. rocznicy śmierci Stanisława Ignacego Witkiewicza, Słupsk, 17–20 września 2014. Pod redakcją J. Deglera. Słupsk: Muzeum Pomorza Środkowego 2016, 787 s.
Zawartość
M. Mazur: Wstęp; J. Degler: Co jest jeszcze do odkrycia?. – I: L. Sokół: Witkacy i świat nowoczesny; K. Gorzka: Aktualność katastroficznej historiozoficznej wizji Witkacego; B. Forysiewicz: W obronie indywiduum: Witkacy i koncepcje nowego wychowania; I. Górska: Witkacy wobec aisthesis; A. Krajewska: Kot Schrödingera – kotki Witkacego. Kwantowe światy w Czystej Formie; K. Schuster: Nauki ścisłe w Czystej Formie; B. Habart: Dziś tylko psychiatrzy zajmują się monadami. Od neurobiologii do socjologii u Witkacego; M. Bizior-Dombrowska, M. Dombrowski: Wokół kolejnego tomu „Dzieł zebranych” Stanisława Ignacego Witkiewicza. – II: K. Piotrowski: Podwójme przyczynowanie IP. Paradoks moralności S.I. Witkiewicza; J. Borkowska: Moralistyczne aspekty publicystyki Witkacego; T. Bicheński: Witkacy o pożądaniu; J. Gondowicz: Rzeczy naprawdę potworne. Witkacy i perwersja; A. Al.-Araj: Witkacy – „mistyk bez Boga”. O koncepcji „homo mataphysicus Trepidus” (na przykładzie „Pożegnania jesieni”); E. Wąchocka: Tropami „grzesznych” namiętności w teatrze Witkacego. – III: J. Tarnowski: Ukryte (ukrywane?) powinowactwa intelektualne Witkacego we wczesnym okresie twórczośći filozoficzno-estetycznej; A. Jabłońska: „Tak – to jest pewne, że sam fakt istnienia jest potworny”. O genezie filozofii tragizmu Witkacego i sposobach jej przezwyciężania (na podstawie „622 upadków Bunga”, „Pożegnania jesieni” i „Nienasycenia”); K. Wojewódzka: Nieznane tło dojrzewania światopoglądowego S.I. Witkiewicza – rzecz o lekturach i spowiedzi; D. Kalinowski: Murti Bing – konteksty orientalne. – IV: W. Sztaba: Dramat z gwiazdką. Rytmy Czystej Formy w „Metafizyce dwugłowego cielęcia”; M. Skwara: Dlaczego wracamy do „Matki”; W. Tomasik: Co powiedział Lenart? O jednym nieskomentowanym miejscu „Szalonej lokomotywy”; P. Pawlak: Szewskie wciornaści, czyli historyja o chwalebnym misteryjum męki; M. Łowejko: Parodie oraz autoparodie S.I. Witkiewicza; E. Szkudlarek: Witkacego teatr mody; E. Łubieniewska: Aktor w metafizycznej rekwizytorni Witkacego. – V: M. Baraniak: Witkacy – szyderca antyromantyczny? Trupy i widma w „Macieju Kordowie” i „Bellatrix” S.I. Witkiewicza oraz w „Beatryks Cenci” J. Słowackiego; E. Fołtyn, R. Fołtyn: „Tygrysi skok w przyszłość nowej sztuki”. Witkacowskie inspiracje twórczością Tadeusza Micińskiego; M. Jastrząbek: (Z)mowa Wisielców: „Wariat i zakonnica” a „Romans siedmiu braci śpiących w Chinach” Tadeusza Micińskiego; N. Michna: Katastrofizm jako forma autowykluczenia w filozofii Ortegi y Gasseta i Witkacego; J. Gryzowski: Czysta forma w filmie; E. Hornowska: Performer Witkacy, „czyli komponowanie wypadków”. – VI: N. Jakubowa: Wielkie aktorki pobierają naukę Sztuki przez wielkie S (Eleonora Duse – D’Annunzio i Irena Solska – Witkacy); I. Curyłło-Klag: Witkacy a Wyndham Lewis; M. Średniawa: Witkacy i Warhol – od Firmy do Fabryki; K. Czerska: „Szewcy” Tadeusza Kantora i „Szewcy” Witkacego. O związkach partytury z tekstem dramatu; K. Taras: „Morfina”, czyli „bliki” Witkacego; A. Winch: Nieodkryty uczeń Witkacego [dot. S. Mrożka]. – VII: P.O. Scholz: „Kuszenie św. Antoniego. Nowe spojrzenie na ponadczasowy motyw ikonograficzny w malarstwie Stanisława Ignacego Witkiewicza; P. Polit: Pojęcie dotyku i retoryka linii. Kilka obrazów Witkacego; A. Żakiewicz: Sposób na życie, czyli filozoficzne, artystyczne i społeczne aspekty fenomenu Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz”; M. Stopyra: Pastelowe wizerunki S.I. Witkiewicza a jego nietradycyjna wizja portretowania. Dzieła Witkacego w zbiorach Muzeum Okręgowego w Rzeszowie; M. Zawadzka: Portrety Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów pędzla Witkacego – coś jeszcze jest do odkrycia; Ś. Lenartowicz: Powrót witkacowskich dam, czyli londyńskie dary dla Muzeum Narodowego w Krakowie; B. Zgodzińska: Duża kolekcja i małe odkrycia, czyli o celowości eksponowania, pytania i podróżowania. – VIII: A.A. Bajor: Witkacy w Syłgudyszkach; M. Vražić: Eklektycznie o Witkiewiczach i Lovranie; K. Dubiński: Lejgwardyjskie tajemnica Witkacego; M. Geron: Witkacy i Tymon Niesiołowski. Historia przyjaźni artystycznej; P. Strożek: Kim był Julian Rottersmann?; A. Kroplewska-Gajewska: Wpływ S.I. Witkiewicza na środowisko artystyczne Torunia w latach dwudziestych XX wieku; T. Pawlak: Listy ekonomiczne S.I. Witkiewicza oraz jedna z ich adresatek – Zofia Mikucka; S. Okołowicz: Podglądanie Witkacego. Co mówią fotografie, obrazy, listy; G. Pampiglione: W poszukiwaniu utopii Witkacego. – Appendix: P. Pawlak: „Olcha” odnaleziona!; B. Zgodzińska: Kilka uwag na marginesie wystawy czasowej „Witkacy w zbiorach Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku”.
• M. Czyńska: Kobiety Witkacego. Metafizyczny harem. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak 2016, 333 s., [16] s. tab., wyd. nast. [nowe i uzupełnione] pt. Witkacy i kobiety. Harem metafizyczny. Warszawa: Marginesy 2022, wyd. jako dokument elektroniczny tamże 2022, plik w formacie MOBI.
• A. Kałowska: Witkacy. Etyka. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 2016, 292 s. Projekt: Egzystencja i Literatura.
• Witkacy i drugi. Zagrebački polonistički doprinosi. Zbornik radova s međunarodnih znanstvenih konferencija „Kel ekspresjon grotesk: Witkacy između modernizma i postmodernizma i Zagrebački polonistički doprinosi” Treći Malićevi dani, Zagreb, 22–24. listopada 2015. [Red.:] D. Blažina, Đ. Čilić Škeljo. Zagreb: FF press. Filozofski fakultet, Odsjek za zapadnoslavenske jezike i književnosti 2016, 296 s.
• E. Witkiewicz-Schiele: Nie tylko Witkiewiczowie. Dwa wieki z rodzinami Prószyńskich, Becków, Rabowskich i Schielów od Syberii po Zakopane. Zakopane: [Wydawnictwo Muzeum Tatrzańskiego] 2016, 474 s. Materiały Towarzystwa Muzeum Tatrzańskiego im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, vol. 16.
• Kronika życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. Oprac.: J. Degler, A. Micińska, S. Okołowicz, T. Pawlak. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2017, 954 s.
• E. Szkudlarek: Portrety cieni Witkacego. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza 2017, 338 s. Filologia Polska, nr 195.
• Witkacy. Logos and the elements. [Red.] T. Pkala. [Tłumaczenie] J. Adamko. Frankfurt am Main: Peter Lang 2017, 357 s.
Zawartość
E. Witkiewicz-Schiele: Sanisław Ignacy Witkiewicz : „Witkacy” : in the memories of his family; T. Pękala: Interview with Andrzej Dziuk, director of Stanisław Ignacy Witkiewicz Theater in Zakopane; T. Pękala: Interview with Andrzej Bienias, an actor of Stanisław Ignacy Witkiewicz Theater in Zakopane; T. Pękala: Interview with Dorota Ficoń, an actress of Stanisław Ignacy Witkiewicz Theater in Zakopane; T. Pękala: Interview with Krzysztof Najbor, an actor of Stanisław Ignacy Witkiewicz Theater in Zakopane; K. Piotrowski: Thaumaturgia metaphisica; A. Ostrowski: In the metaphisical illusion; M. Bizior-Dombrowska: Witkacy's metaphisical boredom; C. Mordka: Goodbye to Witkacy. Remarks on the relevance of S. I. Witkiewicz's metaphisical and esthetic view; G. Sztabiński: Metaphysical feeling and image Stanisław Ignacy Witkiewicz and his esthetic concept; R. Czekaj: Where Adorno meets Witkacy. Common philosophical themes; E. Łubieniewska: Is the hell fusty? On Witkiewicz's metaphisics of evil; A. Kawalec: Performative rythm of comedy: „Beelzebub sonata” of Stanisław Ignacy Witkiewicz and the final dialectic process; I. Górska: Between psychophysics and somaesthetics Witkacy's epistolary self-portrait; M. Dombrowski: „I am body in the first place...” : Stanisław Ignacy Witkiewicz's philosophy of the body and touch; J. Fedorowicz: Memories; Z. Moździerz: Witkacy's connection with architecture; E. Szkudlarek: Witkacy's theater of fashion; I. Lorenc: Experience and language. Witkacy in contemporary interpretive context; T. Pękala: Stanisław Ignacy Witkiewicz's untimely deliberations.
• S.I. Witkiewicz. Artiste transversal, hier et aujourd’hui. [Red.:] A. Wojda, M. Sitek, S. Fiszer. Nancy: PUN-Éditions universitaires de Lorraine 2018, 192 s.
Zawartość
S. Fiszer, A. Wojda: S. I. Witkiewicz, artiste aux talents multiples, hier et aujourd'hui. – Identité et création: A. Saignes: Witkiewicz, Witkacy et les malentendus qui en découlent; Janusz Degler: Witkacy notre contemporain. [Przeł.] A. Wojda; B. Gautier: Witkiewicz entre art et histoire. Créer dans la Pologne de l'entre-deux-guerres. – Artiste polymorphe: B. Forysiewicz: La musique dansles considérations philosophiques de S. I. Witkiewicz. [Przeł.] A. Wojda; A. Wojda: Beethoven aux enfers de Mordovar. Archéologie d'un fantasme musical de S. I. Witkiewicz; B. Zgodzinska: La Firme deportraits „S. I. Witkiewicz”: entre l'art et l'argent. [Przeł.] A. Wojda. – Un art en projection: T. Pekala: Considérations transversales ou intempestives de Stanislaw Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] A. Wojda; Malgorzata Sokolowicz „Ce charme des tropiques ne peut s'analyser en éléments simples”. Le grand voyage de Stanislaw Ignacy Witkiewicz; R. Czekaj: Là où Adorno rencontreWitkacy. Quelques motifs philosophiques communs. [Przeł.] A. Wojda.
• Witkacy. Plėšrūniškas protas. [Red.:] J. Degler, P. Pawlak, H. Šabasevičius. Vilnius: Leidykla Aukso žuvys 2018, 470 s. [zawiera przekłady całości i fragmentów utworów oraz artykuły na temat twórczości S.I. Witkiewicza].
• P. Dybel: Nieświadome na scenie. Witkacy i psychoanaliza. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2020, 531 s.
• A. Kręcisz: Moja podróż z Witkacym i Malinowskim na Cejlon. Olszanica: Bosz 2020, 126 s.
• M. Oziębłowski: Redukcja metafizyki. Stanisław Ignacy Witkiewicz i ponowoczesna transformacja paradygmatyczna. Częstochowa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. J. Długosza w Częstochowie 2021, 357 s.
• Witkacy. Drapieżny umysł. Red.: P. Pawlak, M. Średniawa. Warszawa: Instytut Witkacego 2021, 503 s.
Zawartość
J. Degler: Wstęp. Witkacego portret wielokrotny; I. Curyłło-Klag: Stupor mundi. O istnieniu niebanalnym; P. Pawlak: Żmudzkie korzenie – arystokrata, nie ciarapata; A. Bajor: Młodzieńcza adoratorka [dot. Z. Romer]; P. Pawlak: Dramat Witkacego w porządku Czystej Formy; T. Bocheński: Powieść – sztuka nieczysta; M. Dombrowski: Witkacy jako filozof; H. Paprocki: Witkacy poszukujący Boga; M. Vražić: Wychowawca narodu. Nieporozumienia (nie)wykluczone; B. Zgodzińska: Obrazy i rysunki; S. Okołowicz: Czy Witkacy był fotografem?; M. Średniawa: Witkacy na świecie;T. Pawlak: Epistolograf ekscentryczny. – Appendix: T. Pawlak, M. Średniawa: Epistolograficzne bogactwo Witkacego. – P. Pawlak: Bibliografia. Główne wydania dzieł wszystkich Witkacego oraz najważniejsze opracowania naukowe i popularnonaukowe.
• W. Kozdrój: Leszczyńscy h. Sas z Tarnowca. Historia ostatnich właścicieli dworu w Tarnowcu i ich przyjaźni ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem „Witkacym”. Tarnowiec: Wacław Kozdrój; Gminna Biblioteka Publiczna w Tarnowcu 2022, 112 s.
• F. Nguyen: Kompleks nienasycenia. Koncepcje psychiki w prozie Tadeusza Micińskiego i Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2022, 264 s.
• J. Degler: Obecność Witkacego. Szkice i materiały do dziejów recepcji. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2023, 796 s.
Artykuły
• A. Wat: St.I. Witkiewicz. Pogromca tradycyjnego teatru. „Ekran i Scena” 1926 nr 11, przedruk w oprac. J. Deglera „Zeszyty Literackie” 2007 nr 3.
• T. Boy-Żeleński: Le théâtre de Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Pologne Litteraire”, Warszawa 1928 nr 18, przekł. polski: Teatr Stanisława Ignacego Witkiewicza. Przeł. J. Rogoziński. W: T. Boy-Żeleński: Pisma. T. 6. Warszawa 1956, nadto angielski, francuski, hiszpański, niemiecki, szwedzki w mutacjach miesięcznika „Polska”, Warszawa 1971 nr 11, Boy Żeleński (1874–1974). „Les Cahiers de Varsowie” 1976.
• T. Boy-Żeleński. W tegoż: Flirt z Melpomeną. (Wieczór siódmy). Warszawa 1928, przedruk w tegoż: Pisma. T. 22. Warszawa 1964 [dot.: Wariat i zakonnica; Nowe Wyzwolenie; Mister Price, czyli Bzik Tropikalny].
• W. Nitecki: Czysta forma. Witkiewicz i jego teoria teatru. „Życie Literackie” 1928 nr 49.
• L. Pomirowski: O Witkacym – dramaturgu. W tegoż: Doktryna a twórczość. Warszawa 1928.
• K. Irzykowski: Treść i forma. Studium z literackiej teorii poznania. (Polemika ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem). W tegoż: Walka o treść. Warszawa 1929, przedruk w tegoż: Pisma. [T. 3]. Kraków 1976, Pisma. (Pisma teatralne). T. 2. Kraków 1995.
• S. Szuman: O zjawisku śmierci w sztuce. O twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Przegląd Współczesny” 1931 nr 110.
• D. Vogel: Pozycja Stanisława Ignacego Witkiewicza we współczesnej kulturze polskiej. „Pomost” 1931 nr 1, przedruk ze wstępem J. Deglera „Ogród ” 1994 nr 1.
• J. Ulatowski: Witkacy – intelektualista. „Kultura” 1932 nr 15–16, polemika: S.I. Witkiewicz: Odpowiedź J. Ulatowskiemu. „Zet” 1932 nr 8, przedruk w tegoż: Pisma filozoficzne i estetyczne. T. 2. Warszawa 1976, Dzieła zebrane [T. 11]. Warszawa 2015.
• K. Troczyński: O istocie sztuki. W tegoż: Od formizmu do moralizmu. Poznań 1935.
• J. Metallmann. „Ruch Filozoficzny” 1938 z. 1/3, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Dzieła zebrane. [T. 13]. Warszawa 2002, polemika: S.I. Witkiewicz: Odpowiedź na krytykę mego „główniaka” przez Joachima Metallmanna. „Ruch Filozoficzny” 1938 z. 1/3, przedruk w tegoż: Pisma filozoficzne i estetyczne. [T. 3]. Warszawa 1977, Dzieła zebrane. [T. 13]. Warszawa 2002.
• I. Krzywicki: Materializm biologiczny Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Przegląd Kulturalno-Oświatowy”, Neubrandenburg Oflag 2E 1943 nr z VI.
• S. Szuman: Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Miesięcznik Literacki” 1943 nr z II/III, przedruk w: Konspiracyjna publicystyka literacka 1940–1944. Kraków 1973.
• S. Zahorska: Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Straty kultury polskiej. 1939–1944. T. 1. Glasgow 1945.
• C. Miłosz: Granice sztuki. (Witkiewicz z perspektywy wojennych przemian). „Nowa Polska”, Londyn 1946 z. 4, 5, przedruk w: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Człowiek i twórca. Warszawa 1957, oraz w tegoż: Zaczynając od moich ulic. Paryż 1985, wyd. nast.: Warszawa* 1987, Wrocław 1990, Legendy nowoczesności. Kraków 1996, przekł. serbsko-chorwacki: Granice umetnosti. (Stanisław Ignacy Witkiewicz iz perspektive ratnich preobražaja). W tegoż: Kontinenti. Gornji Milonovac 1986.
• K. Regamey: Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Pamiętnik Literacki”, Fryburg 1946 t. 7.
• I. Judecka: Neologizmy Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Poradnik Językowy” 1950 nr 6.
• R. Ingarden: Wspomnienie o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu. „Tygodnik Powszechny” 1951 nr 20, przedruk w: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Człowiek i twórca. Warszawa 1957, w: 70 żywotów. Kraków 1977, przekł. angielski: Reminiscences of Stanisław Ignacy Witkiewicz. Tłumaczenie: B. Leś i J. Czarnecki. „Dialectics and Humanism”, Warszawa 1985 [nr 2], japoński w: Witokiewitchi-no sekai. 1920 nen-dai-no engekiteki (dzi). Tōkyō 1985.
• J. Płomieński: Renesansowy człowiek. Stanisław Ignacy Witkiewicz. W tegoż: Twórcy bez masek. Warszawa 1956.
• A. Grabowska: O dramaturgii Witkiewicza. „Dialog” 1957 nr 1.
• E. Szermentowski: Witkiewicz. „Problemy” 1957 nr 12.
• K. Wyka: Trzy legendy tzw. Witkacego. „Twórczość” 1958 nr 10, przedruk w tegoż: Łowy na kryteria. Warszawa 1965, Wędrując po tematach. T. 2. Kraków 1971.
• J. Kłossowicz: Teoria i dramaturgia Witkacego. „Dialog” 1959 nr 12; 1960 nr 1.
• A. Falkiewicz: Witkacy, [A.] Artaud i awangarda. „Dialog” 1960 nr 6, przedruk w tegoż: Mit Orestesa. Poznań 1967.
• S. Rzęsikowski: Słówka i czysta forma. „Polonista” 1960 nr 9.
• K. Puzyna: Witkacy. „Dialog” 1961 nr 2, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Dramaty. T. 1. Warszawa 1962, wyd. 2 rozszerzone i poprawione tamże 1972, w: O literaturze polskiej. Warszawa 1971, S.I. Witkiewicz: Dzieła wybrane. [T.] 4. Warszawa 1985 oraz w tegoż: Witkacy. Warszawa 1999.
• M. Tchorek: Witkacy i Strzemiński. Próba mediacji. W: Katalog Galerii Sztuki Nowoczesnej Krzywe Koło. Warszawa 1962, przedruk: „Konteksty ” 2018 nr 4.
• W. Borowski: Witkacego teoria malarstwa. „Życie i Myśl” 1963 nr 11/12.
• B. Mamoń: Na przełęczy dwu światów. „Tygodnik Powszechny” 1963 nr 8.
• K. Puzyna: Découverte de Witkacy. [Przeł.] G. Mérétik. „Perspectives Polonaises”, Warszawa 1963 nr 5.
• K. Puzyna: The prism of the absurd. „Polish Perspectives”, Warszawa 1963 nr 6.
• S. Rzęsikowski: O stylu Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Acta Universitatis Wratislaviensis” 1963 nr 13.
• S. Rzęsikowski: Quelqes problèmes actuels de la „pure forme” dans le théâtre. (La dramaturgie de Stanisław Ignacy Witkiewicz). Przeł. H. Devechy. „Zagadnienia Rodzajów Literackich” 1963 t. 6.
• B. Danek-Wojnowska: Z zagadnień Witkiewiczowskiego katastrofizmu. W: Z problemów literatury polskiej XX wieku. T. 2. Warszawa 1965.
• A. Hutnikiewicz: Witkiewiczowska teoria czystej formy w teatrze. W tegoż: Od czystej formy do literatury faktu. Toruń 1965.
• J. Kłossowicz: Samotność i uniwersalizm Witkiewicza. W: Z problemów literatury polskiej XX wieku. T. 2. Warszawa 1965, przekł. serbsko-chorwacki: Usamljenost i univerzalnost Vitkacyja. [Przeł.] S. Poštić. „Prolog”, Zagrzeb 1974 nr 18.
• D. Knysz-Rudzka: Katastrofizm w powieściach Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Przegląd Humanistyczny” 1965 nr 2.
• S. Kruk: Między Leśmianem i Kantorem. (O teorii teatru Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Roczniki Humanistyczne” 1965 nr 1.
• H. Kunstmann: Die „sprechenden Namen” der polnischen Avantgarde-Dramatik. „Die Welt der Slaven”, Wiesbaden 1965 nr 3/4.
• A. Mencwel: Witkacego jedność w wielości. „Dialog” 1965 nr 12, przedruk w tegoż: Sprawa sensu. Warszawa 1971.
• E. Balcerzan: Witkacego „powieść metafizyczna”. „Proscenium” 1966 [nr 16], przedruk w tegoż: Oprócz głosu. Warszawa 1971.
• T. Dobrowolski: O wczesnej fazie malarstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza (1904–1914). W: Sztuka współczesna. T. 2. Kraków 1966.
• W. Gombrowicz: Witkacy. Powst. ok. 1966. Pierwodruk „Zeszyty Literackie” 1995 nr 49, przedruk w tegoż: Varia. T. 1. Kraków 2004, przekł. niemiecki jako przedmowa do: S.I. Witkiewicz: Unersättlichkeit. [Przeł.] W. Tiel. München [1966], wyd. nast. tamże 1986.
• Z. Greń: Literatura, której nie było. W tegoż: Książka nienapisana. Kraków 1966.
• M. Jäger: Nur noch die Farce ist möglich. (Über Sławomir Mrożek und Stanisław Ignacy Witkiewicz). „Der Europäische Begenenung”, Kolonia 1966 nr 5.
• J. Kott: Rodzina Mrożka. W tegoż: Aloes. Warszawa 1966, przekł. angielski: Mrożek's family. „Encounter ”, Londyn 1965 t. 25 nr 6, przedruk w tegoż: Theatre notebook: 1947–1967. [Przeł.] B. Taborski. Garden City, N.Y. 1968, przekł. francuski: „Preuves ”, Paryż 1966 nr 183.
• J. Pollakówna: Witkacy i formiści. „Współczesność” 1966 nr 23.
• W.P. Szymański: Uczta skazanych. (O dramatach Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Twórczość” 1966 nr 1, przedruk w tegoż: Outsiderzy i słowiarze. Wrocław 1973, Moje Dwudziestolecie 1918–1939. Kraków 1998.
• J. Ziomek: Dramat nie-euklidesowy. „Proscenium” 1966 [nr 16].
• J. Błoński: Teatr Witkiewicza: forma formy. „Dialog” 1967 nr 12, przekł. francuski: Le théâtre de Witkiewicz: une forme de la Forme. Tłumaczenie H. Krzyżanowski. „Literary Studies in Poland”, Wrocław t. 16: 1986.
• J. Błoński: Znaczenie i zniekształcenie w „czystej formie” Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Miesięcznik Literacki” 1967 nr 8.
• Z.A. Grabowski: Stanisław Ignacy Witkiewicz. A Polish prophet of doom. „The Polish Review ”, Nowy Jork 1967 nr 1.
• K.A. Jeleński: Un graphomane génial. „Quinzaine Littéraire”, Paryż 1967 nr z 1/15 I.
• S. Kruk: Narodziny polskiej groteski teatralnej. (O twórczości dramatycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Roczniki Humanistyczne” 1967 nr 1.
• W. Krysiński: L'existentialisme polonais à ses dèbuts. Les aspects existentialistes du théâtre de Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Actes du V-e Congrès de l'Association Internationale de Littérature Comparée. Belgrade 1967 = Proceedings of the Vth Congress of the International Comparative Literature Association. Belgrade; Amsterdam 1969.
• M. Masłowski: Bohaterowie dramatów Witkacego. „Dialog” 1967 nr 12.
• C. Miłosz: Stanisław Ignacy Witkiewicz a Polish writer for today? „Tri-Quarterly”, Evanston, IL 1967 nr 9, przedruk w tegoż: Emperor of the earth. Berkeley 1977, przekł. szwedzki: S.I. Witkiewicz – en författare för var tid? [Przeł.] S. Bergvall. W tegoż: Jag är här. Uppsala 1981.
• A.D. Živković: Renesansa Ignacija Vitkjeviča. „Pozorište”, Tuzla 1967 nr 5/6.
• M. Białota: Niektóre elementy konstrukcji przestrzeni i czasu w dramatach Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Rocznik Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Prace Historyczno-Literackie” 1968 nr 4.
• A. van Crugten: Witkiewicz czyli walka płci. Przeł. W. Bieńkowska. „Twórczość” 1968 nr 1.
• W. Gombrowicz: Pytania i odpowiedzi. „Wiadomości”, Londyn 1968 nr 4, przedruk w tegoż: Dzieła zebrane. T. 10. Varia. Paryż 1973, Varia. Cz. 3. Lublin* 1989, przekł. francuski: Response a une enquete sure Witkiewicz. [Przeł.] A. Kosko. W tegoż: Varia. Textes variés. Paris 1986.
• T. Kudliński: Witkiewicz. „Życie i Myśl ” 1968 nr 3.
• A. Łaszowski: Wspomnienie o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu. „Życie i Myśl” 1968 nr 3, przedruk pt. Wywiad z Stanisławem Ignacym Witkiewiczem. (Wokół kontrowersji między Witkiewiczem a Irzykowskim). W tegoż: Literatura i styl życia. Warszawa 1985.
• M. Szpakowska: Witkiewiczowska teoria kultury. „Dialog” 1968 nr 10.
• A. Tarn: Vitkaci i teatar okrutnosti. [Przeł.] P. Vujičić. „Scena”, Nowy Sad 1968 nr 2.
• A. Wirth: [G.] Kaiser und Witkiewicz. (Der Expressionismus und seine Zurücknahme). W: Aspekte des Expressionismus. [T.] 8. Heidelberg 1968.
• A.D. Živković: Drame Stanislava Vitkjeviča. „Pozorište”, Tuzla 1968 nr 2.
• M. Esslin. W tegoż: The theatre of absurd. New York 1969.
• M. Jastrun: Witkiewicz. W tegoż: Wolność wyboru. Warszawa 1969, przedruk w tegoż: Eseje wybrane. Wrocław 1971.
• M. Król: Witkiewicza kłopoty z przyszłością. „Dialog” 1969 nr 9.
• J.R. Krzyżanowski: Witkiewicz's Anthroponomy. „Comparative Drama”, Kalamazoo, MI 1969 nr 3, wersja polska: Antroponimia Witkiewicza. W tegoż: Legendy Samosierry i inne prace krytyczne. Warszawa 1987.
• K. Puzyna: Na przełęczach nonsensu. „Pamiętnik Teatralny” 1969 z. 3, przedruk w tegoż: Witkacy. Warszawa 1999.
• G. Sinko: Witkacy na szerokim świecie. „Dialog” 1969 nr 12 [omówienie przekładów angielskich, francuskich, niemieckich].
• A. Stern: Witkacy, wielki wtajemniczony. W tegoż: Legendy naszych dni. Kraków 1969.
• E. Wolicka: Estetyka metafizyczna Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Studia Philosophiae Christianae”, Warszawa 1969 nr 2.
• E. Wolicka: Symbolizm czystej formy w pismach estetycznych Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Znak” 1969 nr 181/182.
• A.D. Živković: Teorija „Čiste forme” Stanislava Vitkjeviča. „Pozorište”, Tuzla 1969 nr 1.
• J. Błoński: U źródeł teatru Witkiewicza. „Dialog” 1970 nr 5.
• M. Czanerle: Dwa paradoksy: Witkiewicz i Szaniawski. W tejże: Wycieczki w dwudziestolecie. Warszawa 1970.
• D.C. Gerould: Witkacy na Zachodzie. Przeł. H. Carroll-Najder. „Twórczość” 1970 nr 7/8.
• A. Kostołowski: Firma portretowa „S.I. Witkiewicz”. (I–II). „Miesięcznik Literacki” 1970 nr 3–4, przekł. niemiecki: „Stanisław Ignacy Witkiewicz – Porträtfirma”. Der Versuch einer Rekonstruktion. [Przeł.] B. Lewandowska. W: Hommage a Stanisław-Ignacy Witkiewicz. Düsseldorf 1980.
• J. Kott: Witkiewicz and the corpses. [Przeł.] B. Carpenter. „Encounter”, Londyn 1970 t. 34, przekł.: czeski: Witkiewicz a mrtvoly. [Przeł.] F. Fröhlich. „Divadlo”, Praga 1968 nr 10; serbsko-chorwacki: Vitkjevič i mrtvi. [Przeł.] V. Nešić. „Pozorište”, Tuzla 1971 nr 1/2.
• T. Kudliński: Swawola czy schizofrenia? (Jeszcze o Witkacym). „Życie Literackie” 1970 nr 42.
• H. Kurczab: Elementy naturalizmu i impresjonizmu w technice narracyjnej Witkiewicza. „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Nauki Humanistyczne. Filologia Polska” 1970 z. 5, nadbitka Rzeszów 1970.
• „Le Théâtre en Pologne”, Warszawa 1970 nr 3.
Zawartość
J. Degler: Les idées el les théories de Witkacy; A. Krzemiński: En attendant la legende; A. Pałłasz: Witkiewicz en français [recenzja: La métaphysique d'un veau a deux tetes]; G. Sinko: La „belle fidéle” américaine [recenzja: The madman and the nun, and other plays].
• A. Ligocki: Zawiłe drogi malarstwa w dwudziestoleciu międzywojennym. W: O nowy kształt polskiej sztuki. Kraków 1970.
• K. Pomian: Le monde de Witkacy. „Perspectives Polonaises”, Warszawa 1970 nr 9.
• K. Pomian: Witkacy. Philosophy and art. „Polish Perspectives”, Warszawa 1970 nr 9.
• K. Wyka: Witkacy, klasyk na prawach wariata...? „Życie Literackie” 1970 nr 13.
• J.R. Bujański: Stanisław Ignacy Witkiewicz. W tegoż: Słownictwo teatralne w polskiej dramaturgii. Wrocław 1971.
• J. Degler: Sztuka teatru w systemie estetycznym Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Litteraria” 1971 nr 3, przekł. hiszpański: [Przeł.] M. Sten. „Cuadernos de Filosofia y Letras”, Meksyk 1985 nr 4.
• H. Dubowik: Stanisław Ignacy Witkiewicz jako nadrealista. W tegoż: Nadrealizm w polskiej literaturze współczesnej. Poznań 1971.
• H. Floryńska: Metafizyka Czystej Formy, czyli rzecz o Witkacym. „Tygodnik Kulturalny” 1971 nr 3, przedruk w: Lektury i problemy. Warszawa 1976.
• I. Kowalewski: Essai d'analyse psychopatologique de la peinture de Stanisław Ignacy Witkiewicz. „L'encéphale”, Paryż 1971 nr 1.
• M. Król: Polska w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Dialog” 1971 nr 5.
• E. Ostrowska: Żyćko, przepierzeńko, piedestałek. „Język Polski” 1971 nr 1.
• B. Rogatko: „Walka o treść” Irzykowskiego jako polemika z programem estetycznym Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Pamiętnik Literacki” 1971 z. 2.
• R. Rudziński: Aksjologia Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Etyka” 1971 t. 9.
• O.M. Selberg: S.I. Witkiewicz – ein polsk teaterfornyar. „Syn og Segn”, Oslo 1971 nr 10.
• B. Szymańska: Teoria poezji Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Studia Estetetyczne” 1971 t. 8.
• M. Birkenmajer: Rola języka i kultury anglo-amerykańskiej w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Przegląd Humanistyczny” 1972 nr 1.
• J. Błoński: Podróż do Witkacji. „Twórczość” 1972 nr 11.
• J. Błoński: Prawodawca sztuki i prorok zagłady. W: Prozaicy dwudziestolecia międzywojennego. Warszawa 1972, wyd. 2 tamże 1974.
• J. Degler: Witkacego teoria teatru. W: Z teorii teatru. Warszawa 1972, przekł.: angielski: Witkacy’s theory of theatre. Tłumaczenie A. Bartkowicz. „Dialectics and Humanism”, Warszawa 1985 [nr 2], francuski: La théorie théâtrale de Witkacy. Tłumaczenie H. Krzyżanowski. „Literary Studies in Poland”, Wrocław t. 16: 1986.
• M. Esslin: The search for a metaphisical dimension in drama. W: S.I. Witkiewicz: Tropical madness. New York 1972, przekł. polski: Poszukiwanie metafizycznego wymiaru w dramacie. Przeł. L. Sokół. „Teatr” 1975 nr 11.
• V. Gakkebuš: Szaniawski i Witkiewicz. W tegoż: V sučasnomu pol'skomu teatri. Kiïv 1972.
• D.C. Gerould: Witkacy on the american stage. „Polish Perspectives”, Warszawa 1972 nr 9, przekł. francuski: Witkacy sur les scènes amèricaines. „Perspectives Polonaises”, Warszawa 1972 nr 9.
• J. Iwaszkiewicz: Witkacy. „Twórczość” 1972 nr 5, przedruk w tegoż: Petersburg. Warszawa 1976, przekł. bułgarski: Vitkaci. W tegoż: Chora, izkustvo, knigi. Varna 1978.
• H. Kurczab: Gwara podhalańska w twórczości Stanisława Witkiewicza. „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Nauki Humanistyczne. Filologia Polska” 1972 z. 6, nadbitka Rzeszów 1972.
• L. Pavlović: Igre mašte i stila. W tegoż: Pozorišne hronike. [T.] 2. Sarajevo 1972.
• S. Štukelja: S.I. Vitkievic – preteč a evropskog teatra. „Pozorišna Kultura”, Belgrad 1972 nr 4.
• M. Szpakowska: Przemiany w interpretacjach twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Pamiętnik Literacki” 1972 z. 3.
• „The Polish Review”, Nowy Jork 1973 nr 1/2.
Zawartość
Tu artykuły poświęcone S.I. Witkiewiczowi: L. Aisenman: Aspects of society in the plays of Stanisław Ignacy Witkiewicz; S. Baker: Witkiewicz and Malinowski. The pure form of magic, science and religion, przekł. polski: Witkiewicz i Malinowski – czysta forma magii, nauki i religii. [Przeł.] M. Dzieduszycka. „Literatura Ludowa” 1974 nr 3, „Konteksty” 2000 nr 1/4; P. Berman: Acting Witkiewicz; E.J. Czerwiński: Witkiewicz in Witkacy; F. Galassi: Sexual politics in Stanisław Ignacy Witkiewicz's „The New Deliverance”; D. Gerould: Witkacy: theatre outside theatre; D. Gerould: Witkacy's portrait of the artist as a young man; P.S. Hoffman, J.W. McCullough: Visual images in Witkiewicz's „They” in production; L. Iribarne: Revolution in the theatre of Witkacy and Gombrowicz; J.W. Parker: Witkiewicz's „Gyubal Wahazar” and Ribemont-Dessaignes „L'empereur de Chine” fairy tales for adults, przekł. polski: Baśnie dla dorosłych. [Przeł.] L. Sokół. „Przegląd Humanistyczny” 1973 nr 5; W. Weintraub: The theatre of explosive content and impure form; A. Wirth: Avant-gardist as a classical author of the period.
• J. Błoński: Witkacy a świat zachodni. „Teksty” 1973 nr 3, przedruk w tegoż: Witkacy sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków 2001, przekł. angielski: „The Polish Perspectives”, Warszawa 1974 nr 3 oraz w mutacji francuskiej i niemieckiej.
• J. Heistein: L'Estétique de Stanisław Ignacy Witkiewicz et l'avant-garde théâtrale en France. „Zagadnienia Rodzajów Literackich” 1973 t. 16, przedruk w tegoż: Décadentisme, symbolisme, avant-garde dans les littératures europénnes. „Acta Universitatis Wratislaviensis. Romanica Wratislaviensia” 1987 nr 1019.
• L. Iribarne: Revolution in the theater of Witkacy and Gombrowicz. „The Polish Review ”, Nowy Jork 1973 nr 1/2.
• K. Kowalik: Koncepcja procesu twórczego i percepcji dzieła sztuki w estetyce Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Studia Estetyczne” 1973 t. 10.
• K. Pomian: Filozofia Witkiewicza. Wstępny przegląd problematyki. W tegoż: Człowiek pośród rzeczy. Warszawa 1973, przekł. francuski: La philosophie de Witkiewicz. [Przeł.:] J. Arnold-Moricet, P. Kapiszara. „Critique ”, Paryż 1984 nr 440/441.
• J. Wegner: Prekursor zapoznany. „Więź” 1973 nr 7/8.
• J. Błoński: Witkacy und die westliche Welt. „Polnische Perspektiven” 1974 nr 3.
• M. Czanerle: Szajna i Witkacy. W tejże: Szajna. Gdańsk 1974 [ze stenogramem z prób „Witkacego” w Teatrze Studio w Warszawie].
• J. Degler: Witkacego podróż do tropików. „Literatura Ludowa” 1974 nr 3 [do Australii w 1914].
• Z. Greń: Boy, Witkacy, młody teatr. „Człowiek i Światopogląd” 1974 nr 3.
• P. Marchesani: Momenti e aspetti della fortuna di Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Aevum”, Mediolan 1974 nr 1/2.
• Z. Mitosek: Powieściowy dyskurs o kulturze albo stereotyp obnażony. „Przegląd Humanistyczny” 1974 nr 3.
• A. Rogalski: Dwie odmienne reakcje na to samo zjawisko. (Witkiewicz i Gombrowicz). W tegoż: Twórcy, dzieła, postawy. Warszawa 1974.
• L. Sokół: Światowa kariera Witkacego. „Literatura na Świecie” 1974 nr 7.
• E. Widota: Stylistyczne maski teatru Witkacego. „Ruch Literacki” 1974 nr 1.
• W. Bolecki: „Dlaczego pan mnie nie rozumie?” (Nie tylko o Witkacym). „Nowy Wyraz ” 1975 nr 11, przedruk w tegoż: Polowanie na postmodernistów. Kraków 1999 [dot. poglądów filozoficzno-estetycznych S.I. Witkiewicza].
• J.Z. Brudnicki: O indywidualizmie dziś. (Z racji marginaliów Witkacego). „Nowy Wyraz” 1975 nr 11.
• B.F. Dukore: Spherical tragedies and comedies with corpses – Witkacian tragicomedy. „Modern Drama”, Toronto 1975 t. 18 nr z X, przekł. polski: Tragedie sferyczne i komedie z trupami. „Przegląd Humanistyczny” 1977 nr 10.
• B.F. Dukore: Who was Witkiewicz?; J. Kott: Witkiewicz and Artaud; J. Degler: Witkiewicz in Poland. „Theatre Quarterly”, Londyn 1975 nr 18.
• J. Kott: Witkiewicz albo realizm nieoczekiwany. „Wiadomości”, Londyn 1975 nr 31/32, przedruk w tegoż: Kamienny Potok. Warszawa* 1981, wyd. nast.: [wyd. poszerzone] Londyn 1986, wyd. 2 krajowe rozszerzone Kraków 1991, Pisma wybrane. T. 2. Warszawa 1991, przekł.: angielski: Witkiewicz and Artaud. „Theatre Quarterly”, Londyn 1975 nr 18, niemiecki: Der unverhoffe Realismus des Witkiewicz. [Przeł.] P. Lachmann. „Theater Heute”, Frankfurt am Main 1978 nr 7, słoweński: Vitkevič ali nepričakovani realizem. W tegoż: Gledališki eseji. Ljubljana 1985 [dot. związków między S.I. Witkiewiczem a A. Artaud].
• R. Linkowski: Metafizyczny naturalizm estetyki Czystej Formy. „Studia Estetyczne” 1975 t. 12.
• M. Porębski: Miejsce Witkacego. W tegoż: Interregnum. Warszawa 1975.
• J.W. Sarna: Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Studia Filozoficzne” 1975 nr 5, przekł. angielski: Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] M. Łęcki. „Dialectics and Humanism”, Warszawa 1975 nr 3.
• A. Słonimski: Stanisław Ignacy Witkiewicz. W tegoż: Alfabet wspomnień. Warszawa 1975, wyd. nast. Chicago 1977, wyd. 2 uzupełnione Warszawa 1989.
• L. Sokół: Boy i Witkacy. „Przegląd Humanistyczny” 1975 nr 3.
• „Teatr ” 1975 nr 11.
Zawartość
Tu m.in. artykuły poświęcone S.I. Witkiewiczowi: M. Esslin: Poszukiwanie metafizycznego wymiaru w dramacie; G. Kerényi: Witkacy w teatrze węgierskim; K. Hrycyk: „Sojusznik” dzisiejszego teatru; A. van Crugten: Witkacy i Francuzi. [Przeł.] L. Jabłonkówna; R. Temkine: Witkiewicz we Francji; A. Micińska: U źródeł nowego teatru; C. Pollastrelli: Witkacy we Włoszech.
• J. Błoński: Trzy apokalipsy w jednej. „Twórczość” 1976 nr 10, przedruk w tegoż: Witkacy sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków 2001 [o historiozofii S.I. Witkiewicza].
• J. Błoński: Witkacy wśród katastrofistów. Powst. 1976. Oprac. M. Wójcik. W: Homo homini res sacra. Dokumentacja historyczna spotkań w Centrum Dialogu w Paryżu (1973–1989). T. 2. Kielce 2020.
• W. Bolecki: Witkacy: fatalne terminy. (Uwagi wstępne). „Teksty” 1976 nr 6 [analiza pojęcia „czysta forma”].
• J. Degler: L'art théâtral dans le systhème esthétique de Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] A. van Crugten; A. van Crugten: Witkacy et le public francophone. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, Laussanne 1976 t. 1.
• T. Rodowicz: Dyskusja Stanisława Ignacego Witkiewicza ze współczesną mu filozofią. „Studia Philosophiae Christianae”, Warszawa 1976 nr 2.
• J.W. Sarna: Zagadnienie religii w ujęciu Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Euhemer” 1976 nr 3.
• A. Sulikowski: Antropologia Witkacego. „Znak” 1976 nr 8/9.
• S. Morawski: Na Witkacdromie jaśniej i... ciemniej. „Twórczość” 1977 nr 5.
• S. Morawski: Vitcatius dramaticus. „Twórczość” 1977 nr 5.
• M. Nowotna-Szybistowa: O szkodliwości narkotyków językiem Stanisława Ignacego Witkiewicza. „„Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego” 1977 nr 457.
• „Przegląd Humanistyczny” 1977 nr 10 [nr poświęcony S.I. Witkiewiczowi].
Zawartość
Zawiera m.in.: L. Sokół: Zamiast wstępu; J. Brudnicki: Ostatnia droga Witkacego. (Wersja ostatnia, ale nie ostateczna) [relacja z rozmów z C. Oknińską]; H. Bułhak: O Teodorze Białynickim-Birula [przyjacielu S.I. Witkiewicza]; A. van Crugten: Styl i technika dramatyczna. Przeł. T. Kędzierska; D. Gerould: Conrad, Witkacy a szaleństwa tropikalne. Przeł. S. Kumor; E. Kozarzewska: Kreacja bohatera literackiego w powieściach Stanisława Ignacego Witkiewicza; B. Michalski: Witkiewicz o zadaniach i przedmiocie filozofii oraz jej miejscu w kulturze; A. Sjöberg: „Matka” i „Mistrz Olof” [A. Strindberga]. Przeł. Z. Łanowski.
• L. Sokół: Stanisław Ignacy Witkiewicz and Strindberg. „Die Welt der Slaven”, Monachium 1977 nr 2, przedruk w: Swedish-Polish literary contacts. Stockholm 1979, wersja polska: Strindberg a Witkacy. W: Spotkanie z Witkacym. Jelenia Góra 1979.
• M. Szybistowa: Metafory „fizjologiczne” Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Teksty” 1977 nr 3.
• „The Polish Review”, Nowy Jork 1977 nr 4.
Zawartość
Tu artykuły poświęcone S.I. Witkiewiczowi: A. van Crugten [recenzja: Insatiability]; F.S. Galassi: Slapstick in Witkiewicz's „The crazy locomotive”, przekł. francuski: La farce dans „La locomotive” de Witkiewicz. „Perspectives Polonaises”, Warszawa 1978 nr 1; M. Pruska-Munk: Wyspiański's „The Wedding” and Witkiewicz's „The shoemakers”. (From Polish to universal question); A.E. Weyhaupt: Death and resurrection in Witkiewicz's „The madman and the nun”.
• G. Vigorelli: Schulz, Witkiewicz: due riscoperte. W tegoż: Diario Europeo. Torino 1977.
• S. Gawliński: Teoria powieści Witkacego. W: W kręgu przemian polskiej prozy XX wieku. Wrocław 1978, przedruk w tegoż: Pisma i postawy. Od Witkacego do postmodernizmu. Kraków 2002.
• B. Michalski: Miejsce filozofii Witkacego we współczesnej mu filozofii polskiej. (Monadyzm biologiczny a reizm i fenomenologia). „Studia Filozoficzne” 1978 nr 3.
• M. Porębski: Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Poésie et peinture du symbolisme au surréalisme en France et en Pologne. Warszawa 1978.
• K. Rudzińska: Stanisław Ignacy Witkiewicz: historia i groteska. W tejże: Między awangardą a kulturą masową. Warszawa 1978.
• J. Warenycia: Teoria Czystej Formy Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Colloquium Artisticum”, Lublin 1978 nr z X.
• J. Degler: Stanisław Ignacy Witkiewicz et l'Avant-Garde Polonais. (Thèses generales). W: Le drame d'Avant-Garde et le théâtre. „Acta Universitatis Wratislaviensis” 1979 nr 462.
• D. Gerould: Cytowanie obrazów – Witkacy i Shakespeare [H.C.] Selousa. „Pamiętnik Literacki” 1979 z. 3/4, nadb. 1980.
• J. Skowroński: O teorii poezji Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Teksty” 1979 nr 5.
• E. Szary-Matywiecka: Od „Pałuby” do „Jedynego wyjścia”. W tejże: Książka – powieść – autotematyzm. Od „Pałuby” do „Jedynego wyjścia”. Wrocław 1979.
• Hommage a Stanisław-Ignacy Witkiewicz. [Oprac.:] J. Harten, R. Stanislawski. Städtische Kunsthalle. Düsseldorf 25. April – 1. Juni 1980. Düsseldorf 1980, 132 s.
Zawartość
Tu m.in.: M. Porębski: Über den Maler Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] B. Lewandowska; M. Szpakowska: Witkiewicz. [Przeł.] L. Skrzypczyk; U. Czartoryska: Das Laboratorium der „Nichteuklidischen Psychologie” in den Photographien von Witkiewicz. [Przeł.] L. Skrzypczyk; U. Czartoryska: Das Laboratorium der „Nichteuklidischen Psychologie” in den Photographien von W. [Przeł.] L. Skrzypczyk, wersja polska: Laboratorium „psychologii nieeuklidesowej”, czyli o fotografiach Witkacego. „Odra” 1980 nr 3; A. Kostołowski: ,S.I.W. – Portratfirma”. Der Versuch einer Rekonstruktion. [Przeł.] B. Lewandowska; G. Musiał: S.I.W. Biographie. [Przeł.] T. Gliwiński; S.I.W. Bibliographie. [Oprac.:] J. Degler.
• P. Kopczuk: O problemie sprzeczności w ontologii i estetyce Witkiewicza. „Dialog” 1980 nr 9.
• J. Nowaczyk: Nieznany Bóg Witkacego. „Ateneum Kapłańskie” 1980 t. 95.
• P. Piotrowski: Demoniczny fotograf. „Teksty” 1980 nr 2.
• L. Sokół: Witkiewicz enlarged. [Przeł.] B. Lawendowski. „Polish Art Studies”, Wrocław 1980 t. 2 [dot. nieznanych pism S.I. Witkiewicza wydanych w latach 70-tych].
• G. Tomassucci: Witkacy na smyczy. Przeł. J. Ugniewska. „Teksty” 1980 nr 2 [dot. erotyki i seksu w twórczości S.I. Witkiewicza].
• K. Dedecius: Die reine Form und der unreine Sinn. (Über Stanisław Ignacy Witkiewicz – Witkacy). W tegoż: Zur Literatur und Kultur Polens. Frankfurt am Main 1981, przekł. polski: Czysta forma i nieprzejrzysty sens. Przeł. J. Miziński. „Akcent” 1985 nr 2/3.
• I. Jakimowicz: Czy Witkacy był ekspresjonistą. W: Tessera. Kraków 1981.
• S. Lubańska: Uczucia matafizyczne u podstaw kultury. (Z badań nad filozofią Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie” 1981 nr 70.
• J. Nowaczyk: Ontologiczne uwarunkowania ateizmu Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Studia Philosophiae Christianae”, Warszawa 1981 nr 1.
• Roman initiatique et fiction politique. W: Actes du Colloque International „Witkiewicz” de Bruxelles novembre 1981. Lozanna 1982. „Cahiers S.I. Witkiewicz-Witkacy”, 4.
• A. Sandauer: Sztuka po końcu sztuki. (Wstęp. Teoretyk a pisarz. Pisarz a człowiek). „Dialog” 1981 nr 3, przedruk pt. Stanisław Ignacy Witkiewicz i ciąg dalszy. Sztuka po końcu sztuki w tegoż: Pisma zebrane. T. 1. Warszawa 1985, Trójca nowoczesnych. Kraków [1991], przekł. angielski: Art after the death of art. Tłumaczenie A. Bartkowicz. „Dialectics and Humanism ”, Warszawa 1985 [nr 2].
• J. Skowroński: Myśl antropologiczna Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Prace Polonistyczne ” Seria 37: 1981.
• M. Szybistowa: Gnębon Puczymorda – nazwa znacząca. „Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach” 1981 nr 397.
• J. Tuczyński: Witkacy. W tegoż: Motywy indyjskie w literaturze polskiej. Warszawa 1981.
• W. Bolecki: „Powieść-worek”. (Miciński, Jaworski, Witkacy): Świadectwa lektury. („Powieść-worek” wobec zastanej świadomości gatunkowej). W tegoż: Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym. Wrocław 1982, wyd. 2 poprawione i uzupełnione Kraków 1996.
• [W. Skalmowski] M. Broński: Przyczynek do witkacologii. „Kultura ”, Paryż 1982 nr 7/8.
• G. Tomassucci: Witkiewicz: I'ontologia in forma di romanzo. „Rivista di Letterature Moderne e Comparale”, Piza 1982 nr 3.
• A. Baudin. „Art Press”, Paryż 1983 nr z VI.
• J. Illg: „Wielkość pana jest dla mnie w innym wymiarze”. (Listy Stanisława Ignacego Witkiewicza do Stefana Żeromskiego). „Pismo” 1983 nr 4.
• K. Nahlik: Essence and limits of art in the theories of Chwistek and Witkacy. „Report on Philosophy”, Warszawa, Kraków 1983 nr 7.
• L. Sokół: The drama of initiation. Villiers de l'Isle-Adam, Strindberg and Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] G. Sinko. „Literary Studies in Poland”, Wrocław T. 11: 1983.
• „Quimera”, Barcelona 1984 nr 39/40.
Zawartość
Tu m.in. artykuły poświęcone S.I. Witkiewiczowi: W. Sztaba: La casa de un artista. [Przeł.] E. Bortkiewicz; J.C. Vidal: La insaciabilidad como filosofia; A. Micińska: Corespondencia [o listach do żony]. [Przeł.] E. Bortkiewicz.
• W. Bolecki: Witkacy et les problèmes du roman moderne. W: Typologie du roman. Wrocław 1984, Acta Universitatis Wratislaviensis, 690.
• S. Borzym: Chwistek i Witkacy: refutacja intuicjonizmu. W tegoż: Bergson a przemiany światopoglądowe w Polsce. Wrocław 1984.
• A. van Crugten: Mes rapports avec Witkacy et la Pologne; D. Gerould: Vingt ans avec Witkacy. „Le Théâtre en Pologne”, Warszawa 1984 nr 10/12.
• Z. Greń: Witkacologia bez Witkiewicza. W tegoż: Teatr zamknięty. Kraków 1984.
• T. Gryglewicz: Peyotl + Czysta Forma. W tegoż: Groteska w sztuce polskiej XX wieku. Kraków 1984.
• I. Jakimowicz: Witkacy w Rosji; O poszerzeniu przestrzeni wewnętrznej. (Z eksperymentów narkotycznych Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie” 1984.
• J. Kott: Witkiewicz, or The dialectic of anachronism. W tegoż: The theatre of essence and the other essays. Evanston, IL 1984.
• B. Pociej: Czytając Witkacego. „Ruch Muzyczny” 1984 nr 3.
• M. Porębski: Stanisław Ignacy Witkiewicz et la genèse de l'ésprit du modernisme. „Critique”, Paryż 1984 nr 440/441.
• W. Sztaba: Stanisław Ignacy Witkiewicz: Du côté de l'iconographie. [Przeł.] Z. Jamrozik. „Polish Art Studies”, Wrocław 1984.
• B. Urbankowski: Witkacy znany i nieznany. „Poezja” 1984 nr 10, przekł. angielski: The unknown Witkacy. Tłumaczenie J. Czarnecki. „Dialectics and Humanism”, Warszawa 1985 [nr 2].
• S. Wawelski: Katastrofizm Witkacego. „Promieniści”* 1984 nr 1.
• M. Zaleski: Przygoda drugiej awangardy. Wrocław 1984, wyd. 2 tamże 2000, passim.
• Z. Zalewski: Czy monizm jest możliwy. (Uwagi na marginesie sporu Tadeusza Kotarbińskiego ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem o istnienie jakości). „Zeszyty Naukowe. Nauki Społeczne. Uniwersytet Warszawski. Filia w Białymstoku” 1984 z. 40.
• „Cuadernos de Filosofia y Letras”, Meksyk 1985 nr 4 [nr poświęcony S.I. Witkiewiczowi w oprac. M. Sten].
Zawartość
Tu m.in. artykuły: J. Degler: El arte teatral dentro del sistema estético de Stanisław Ignacy Witkiewicz; D. Gerould: Veinte anos con Witkiewicz; A van Crugten: Mis relaciones con Witkacy y Polonia.
• „Pamiętnik Teatralny” 1985 z. 1/4 .
Zawartość
Zawiera m.in.: A. Micińska: Z dziejów rodziny Witkiewiczów; J. Kott: Sześć not o Witkacym; D. Gerould: Witkacy i jego sobowtóry. Przeł. J. Kosicka; W. Sztaba: Teatr, sztuka i życie; L. Sokół: „Nadobnisie i koczkodany”, czyli dramat wtajemniczenia; I. Jakimowicz: Witkacego galeria teatralna. Portrety ludzi teatru; J. Degler: Przyczynki do dziejów scenicznych Witkacego; B. Kusztelski: Prapremiera „Szewców” [Sopot, Teatr Wybrzeże 1957].
• K. Braun: I co zrobić z tym Witkacym. „Scena” 1985 nr 2.
• Był absolutnym heretykiem... O Stanisławie Ignacym Witkiewiczu mówi Tadeusz Kantor. Rozm. J. Kłossowicz. „Literatura” 1985 nr 8, wyd. osobne w przekładzie włoskim: Era assolutamente eretico... Tadeusz Kantor parla di Stanisław Ignacy Witkiewicz. Intervista di Jan Kłossowicz. [Przeł.] F. Groggia. Trieste 2014.
• A. Chojnacki: Taki zwykły Witkacy. „Miesięcznik Literacki” 1985 nr 10/11 [dot. małżeństwa S.I. Witkiewicza z J.M. Unrug].
• M. Choynowski: Jeszcze o śmierci Witkacego. „Kultura”, Paryż 1985 nr 9 [pierwodruk nieautoryzowanej relacji C. Korzeniowskiej z domu Oknińskiej, spisanej w 1939 przez M. Choynowskiego z jego komentarzem].
• J. Degler; C. Provvedini; G. Tomassucci. „Sipario”, Mediolan 1985 nr z XI/XII.
• J. Degler: El arte teatral dentro del sistema estético de Stanisław Ignacy Witkiewicz; D. Gerould: Veinte anos con Witkiewicz; A. van Crugten: Mis relaciones con Witkacy y Polonia. W: Literatura dramática y teatro. [Przekł. i wstęp:] M. Sten. México 1985 [numer monograficzny czasopisma „Cuadernos de Filosofia y Letras”, Meksyk 1985 nr 4].
• „Dialectics and Humanism”, Warszawa 1985 [nr 2] [nr poświęcony S.I. Witkiewiczowi].
Zawartość
B. Urbankowski: The unknown Witkacy. [Przeł.] J. Czarnecki; T. Kotarbiński: The philosophy of Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] J. Srzednicki; R. Ingarden: Reminiscences of Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.:] B. Levi, J. Czarnecki; J. Leszczyński: Witkacy's theory of art. [Przeł.] L. Petrowicz; R. Rudziński: The axiology of Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] A. Diniejko; J. Degler: Witkacy's theory of theatre. [Przeł.] A. Bortkowicz; L. Sokół: „The shoemakers”, a totally grotesque world. [Przeł.] A. Lewandowski; A. Sandauer: Art after death of art. [Przeł.] A. Bortkowicz; J. Bartyzel: Antinomic theatre and pure form. [Przeł.] L. Petrowicz; A. Micińska: At the roots of pure form. [Przeł.] A. Bortkowicz; B.K. Michalski: A system of general ontology, or Stanisław Ignacy Witkiewicz's universal science of being. [Przeł.] J. Czarnecki].
• D.C. Gerould: Autorytet, władza i wolność w życiu i utworach Witkacego. Przeł. I. Sieradzki. „Dialog” 1985 nr 9.
• J. Gillar: Theater der flucht: Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Schweizer Monatshefte für Politik, Wirtschaft und Kultur”, Zurych 1985 nr 6.
• M. Kohara; A. Matsumoto. „Teatro” [Japonia] 1985 nr 1.
• J. Kosicka: Witkacy i Przybyszewska. Problem rewolucji. „Dialog” 1985 nr 9.
• A. Micińska: Witkacy w Rosji. (1914–1918). „Twórczość” 1985 nr 4.
• J. Rurawski: O Witkacym i „witkacologii” – sceptycznie. „Człowiek i Światopogląd” 1985 nr 9, przedruk w tegoż: Nie tylko o literaturze... Piotrków Trybunalski 1998.
• J. Skarbowski: Witkacy – Szymanowski. „Pismo Literacko-Artystyczne” 1985 nr 5.
• L. Sokół: Metafizyka płci: [A.] Strindberg, [O.] Weiniger i Witkacy. „Pamiętnik Literacki” 1985 z. 4; wersja angielska: The mataphysics of sex: Strindberg, Weininger and Witkacy. „Theatre Research International”, Oxford 1987 t. 12 nr 1.
• G. Tomassucci: Note per bestiario di Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Europa Orientalis”, Rzym 1985 t. 4, przekł. polski: Bestiarium Witkiewicza. „Dialog” 1986 nr 8.
• J. Adamski: Witkacy i Gajcy. W tegoż: Upadek humanizmu. Warszawa 1986.
• Z. Ciesielski: Witkiewicz i Różewicz. W tegoż: Od Fredry do Różewicza. Dramat i teatr polski w Szwecji w latach 1835–1976. Gdańsk 1986.
• „Dialog” 1986 nr 8.
Zawartość
Tu artykuły poświęcone S.I. Witkiewiczowi: J. Degler: Obecność Witkacego. (Próba bilansu), sprostowanie: tamże 1987 nr 2; A. Micińska: Jedyne wyjście istnienia poszczególnego, toż „Zeszyty Literackie”, Paryż 1986 nr 16 [dot. samobójstwa S.I. Witkiewicza]; D.C. Gerould: Transformacja u Witkiewicza. Przeł. I. Sieradzki; G. Tomassucci: Bestiarium Witkiewicza; T. Wiles: Witkacy: problem dyskursu. Przeł. D. Kuźnicka; K. Bachneva-Caneva: „On był obcością”; G. Cambreleng: A we Francji z tym Witkacym tylko kłopot. Przeł. P. Szymanowski].
• Z. Folejewski: Picasso, Pirandello i teatr czystej formy Witkacego. „Kultura”, Paryż 1986 nr 4.
• J. Kott: Modernistyczny Witkacy. W tegoż: Kamienny Potok. [Wyd. poszerzone] Londyn 1986, wyd. 2 krajowe rozszerzone Kraków 1991.
• „Literary Studies in Poland”, Wrocław T. 16: 1986.
Zawartość
J. Degler: Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] Z. Lesińska; J. Błoński: Le théâtre de Witkiewicz: une forme de la Forme. [Przeł.] H. Krzyżanowski; J. Degler: La théorie théâtrale de Witkacy. [Przeł.] H. Krzyżanowski; J. Ziomek: Le dossier des personnages du théâtre de Witkacy. [Przeł.] E. Destrée-Van Wilder; K. Puzyna: The concept of „Pure Form”. [Przeł.] P. Coates; M. Szpakowska: L'axiologie de Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] E. Destrée-Van Wilder; L. Sokół: „The anonymus work”. Individual versus society. [Przeł.] M. Orkan-Łęcki; J. Degler: Bibliography. [Przeł.] Z. Lesińska.
• Y. Nakamura. „Hermes” (Japonia) 1986 nr 4.
• G. Poli: Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939), la strana voracita dell'esistere. „Letture”, Mediolan 1986 nr 431.
• „Polonistyka” 1986 nr 1.
Zawartość
Tu artykuły poświęcone S.I. Witkiewiczowi: M. Szpakowska: Światopogląd Stanisława Ignacego Witkiewicza, przekł. francuski: Les idées de Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Organon”, Wrocław 1987; A. Micińska: „Geniusz” czy „kuriozum”; J. Podracki: Język dramatów Stanisława Ignacego Witkiewicza na przykładzie „Jana Macieja Karola Wścieklicy”.
• K. Puzyna: Witkacy in the Polish theatre. „The Theatre in Poland”, Warszawa 1986 nr 6/8, toż w mutacji francuskiej, wersja polska: Witkacy w polskim teatrze. W tegoż: Witkacy. Warszawa 1999.
• K. Puzyna: Witkacy. Novelist, philosopher and playwright. „Contemporary Review”, Londyn 1986 nr z III.
• M. Rawiński: O nową formułę dramatu: Stanisława Ignacego Witkiewicza: 1. Metafizyczny teatr „Czystej Formy”; 2. Apokalipsa i groteska. (Nad „Szewcami” Stanisława Ignacego Witkiewicza). W tegoż: Między misterium i farsą. Lublin 1986, przedruk w tegoż: Dramaturgia polska 1918–1939. Warszawa 1993 [właśc. 1992], przedruk cz. 2 w: Dramat polski XIX i XX wieku. Lublin 1987.
• J. Sosnowski: Gdzie jest wyzwolenie?, czyli Wyspiański oczami Witkacego. „Poezja” 1986 nr 7/8.
• A. Woldan: Stanisława Ignacego Witkiewicza – Kunst und Apokalypse. „Osteuropa”, Stuttgart 1986 nr 7.
• „Russian Literature”, Amsterdam 1987 nr 22 [nr poświęcony S.I. Witkiewiczowi].
Zawartość
Zawiera m.in.: J. Błoński: Witkiewicz et la révolution, wersja polska: Witkacy i rewolucja. (O „Pożegnaniu jesieni”). „Pamiętnik Literacki” 1990 z. 2, przedruk w: Lektury polonistyczne. Kraków 1999 oraz w tegoż: Monografia Stanisława Ignacego Witkiewicza. Cz. 2. Witkacy sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków 2001; M. Głowiński: Richard III et Prométhée – sur „Nowe Wyzwolenie” de Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] A. Tyńska; A. van Crugten: Les liens entre l'art et la philosophie de l'histoire chez Witkiewicz; J. Degler: Witkacy's theory of theatre. [Przeł.] A. Bortkowicz; R. Fieguth: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Zum Wechselverhältnis von Theorie und dramatischer Praxis; M. Nowotny: La monstrueuse nostalgie de l'infini ou la conscience du langage vue par Stanisław Ignacy Witkiewicz.
• J. Czarnik: Spółka autorska Witkacy – Pawlikowska. „Dialog” 1987 nr 1 [w świetle korespondencji z lat 1925–1927].
• L. Gambacarta: Witkiewicz na scenach włoskich. „Teatr ” 1987 nr 5 [z lat 1969–1982].
• A. Gass: Nieznane witkacjana. Cz. 1. K. Dubiński: Nieznane witkacjana; Cz. 2–3. Przeł. z rosyjskiego B. Szklarska-Kuba. „Sztuka” 1987 nr 2–6.
• I. Jakimowicz: O rozmaitym użytkowaniu lustra, czyli autoportrety Witkacego. „Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie” 1987.
• J. Jarzębski: Awangarda wobec historii: Witkacy, Schulz, Gombrowicz. „Odra ” 1987 nr 11, przedruk pt. Między awangardą a modernizmem: Witkacy, Schulz, Gombrowicz w tegoż: W Polsce, czyli wszędzie. Warszawa 1992, przekł. angielski: Witkacy, Schulz, Gombrowicz versus the avant-garde. W: The Slavic literatures and modernism. Stockholm 1987.
• J. Jusiak: Ontologia świata odmienionego. „Akcent” 1987 nr 1.
• T. Kubikowski: Witkacowska „kamienna lawina”. „Dialog” 1987 nr 1.
• E. Kuźma: Historiozofia Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Szczecińskie Prace Polonistyczne” 1987 nr 1.
• J. Skłodowski: Angielka i Witkacy. „Twórczość” 1987 nr 2 [dot. związków z W. Cooper].
• S. Symotiuk: Filozoficzny sens sztuki portretowej Witkiewicza. „Akcent ” 1987 nr 2.
• J. Tarnowski: Jedna czy dwie filozofie Witkacego? „Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego. Filozofia i Socjologia ” 1987 nr 11.
• I. Burzacka: Czy katastrofistę można dzisiaj zrozumieć. W: Od Kochanowskiego do Różewicza. Warszawa 1988.
• P. Czapliński: Powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza wobec teorii czystej formy. „Pamiętnik Literacki” 1988 z. 2.
• T. Gryglewicz: La „Tenation” de Witkacy. Przeł. R. Rutkowska. „Polish Art Studies”, Wrocław 1988 [dot. obrazu S.I. Witkiewicza „Kuszenie św. Antoniego”].
• Z. Jerzyna: Witkacy. W tegoż: Wędrówka w słowie. Warszawa 1988.
• Z. Lewicki: Witkacy's Hamlet. „Angelica” 1988 vol. 1.
• H.M. Małgowska: Próba psychologicznej interpretacji piśmiennictwa wygnania na przykładzie Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Studia i Materiały Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie. Filologia Polonistyczne ” 1988 nr 1.
• R. Okulicz-Kozaryn: Dziwna przyjaźń. O Romanie Jaworskim, Stanisławie Ignacym Witkiewiczu i dandysowskim ich pokrewieństwie. „Czas Kultury ”* 1988 nr 7, przedruk w: Fakty i interpretacje. Szkice z historii literatury i kultury polskiej. Warszawa 1991 oraz w tegoż: Gest pięknoducha. Roman Jaworski i jego estetyka brzydoty. Warszawa 2003.
• P. Piotrowski: Art in crucible of history. Witkacy's theory and practice of painting. „The Polish Review ”, Nowy Jork 1988 nr 2.
• L. Sokół: Dialektyka płci: Swedenborg, Balzac, Strindberg i Witkiewicz. „Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego. Scandinavica” 1988 z. 10.
• L. Sokół: Hermaphroditic and androgynous charakters in Strindberg and Witkiewicz. W: Polish-Swedish literary contacts. Stockholm 1988, wersja polska: Postacie hermafrodytyczne i androginiczne u Strindberga i Witkacego. W: Zwierciadła północy. Warszawa 1991.
• L. Sokół: Pogrzeb Witkiewicza; M. Szpakowska: Drugi pogrzeb Witkiewicza. „Twórczość” 1988 nr 7.
• T. Sołtan: W krzywym zwierciadle. W tegoż: Z rachunków mego pokolenia. Warszawa 1988 [dot. stosunku pisarzy pokolenia wojennego do twórczości m.in. S.I. Witkiewicza].
• J. Zychowicz: Trzy figury myśli z „głębokiej współczesności”: Brzozowski, Zdziechowski, Witkacy. „Miesięcznik Literacki” 1988 nr 8.
• S. Chwin: Witkacy mistyczny, czyli „Bunt mas” i sacrum. W tegoż: Romantyczna przestrzeń wyobraźni. Bydgoszcz 1989.
• P. Czapliński: Powieść źle skrojona. O kłopotach aksjologii z prozą Witkacego. „Pamiętnik Literacki” 1989 z. 3.
• W. Kośny: Zum nebentext in den dramen von Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Festschrift für Herta Schmid. Amsterdam 1989.
• A. Krajewska: Komedia polska XX-lecia międzywojennego. Wrocław 1989, passim.
• Poland between the wars 1918–1939. Bloomington, Indiana 1989.
Zawartość
Tu artykuły dot. S.I. Witkiewicza: J. Kosicka: Responses to revolution in Polish drama between the wars: Przybyszewska and Witkacy; D. Gerould: Concepts of authority power and freedom in the life and works of Witkacy; A. Wirth: Stein and Witkiewicz. Critique of dramatic reason, wersja polska: Gertrude Stein and Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Witkacy w Polsce i na świecie. Szczecin 2001; K. Puzyna: Witkacy in Polish theatre.
• D. Scholze: Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939). Metaphysische Sehnsucht unter dem Alp einer mechanisierten Gesellschaft. W tegoż: Zwischen Vergnügen und Schock. Berlin 1989.
• J. Skarbowski: Les conceptions estétiques de Stanisław Ignacy Witkiewicz sur la musique. [Przeł.] M.H. Markiewicz. „Polish Art Studies ”, Wrocław 1989 vol. 10.
• L. Sokół: Introduction a la metaphysique du sexe chez Witkiewicz. W: Tradition et Modernité. Warszawa 1989.
• S. Symotiuk: Piękno jako źródło cierpienia. Studium „estetyki negatywnej” w twórczości literackiej Witkacego. „Miesięcznik Literacki” 1989 nr 2/3.
• P. Taranczewski: The primacy of the eye in evaluating colours and colour harmonies. Observations concerning Stanisław Ignacy Witkiewicz's theories of colour. [Przeł.] B. Rostworowski. „Reports on Philosophy”, Warszawa 1989 nr 13.
• J. Błoński: Anatomia dziwności. (O dramaturgii Witkacego). W: Dramat i teatr dwudziestolecia międzywojennego. Wrocław 1990, przedruk pt. Gra o tajemnicę istnienia w tegoż: Witkacy sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków 2001.
• J. Degler: Kłębowisko zwane Witkacym. „Dialog” 1990 nr 4.
• A. Dorczak: Stanisław Ignacy Witkiewicz as an avant-garde writer. „Australian Slavonic and East European Studies”, Parkville 1990 t. 4 nr 1/2.
• D.C. Gerould: Witkacy jako postmodernista. „Dialog” 1990 nr 3.
• Ch. Kiebuzińska: The metaphysical theater of pure form. „Slavic and East European Arts”, Nowy Jork 1990 nr 2.
• M. Miezian: Straszliwy wychowawca. „Tumult”* [1990] nr 7 [dot. kontaktów S.I. Witkiewicza z T. Langierem].
• U. Osypiuk, S. Symiotuk: Upadek Polski jako „pre-figura” upadku Europy. (O genezie katastrofizmu Witkacego). „Akcent” 1990 nr 1/2.
• „Pamiętnik Teatralny” 1990 z. 1/2.
Zawartość
Tu w części pt. Pokłosie zeszytu Witkacowskiego m.in.: J. Degler: Witkacy w „Pamiętniku Teatralnym”; J. Degler, M. Staroniewicz: Przyczynek do dziejów scenicznych Witkacego; Z. Hübner, K. Rosadziński, W. Lachnitt: Prapremiera „Szewców”.
• A. Przyłębski: Rola filozofii w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Sprawozdania. Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk. Wydział Filologiczno-Filozoficzny” 1990 nr 105.
• K. Puzyna: Witkacy i rewolucja. Oprac. M. Szpakowska. „Dialog” 1990 nr 4, przedruk w tegoż: Witkacy. Warszawa 1999 [konspekt planowanej pracy doktorskiej].
• W. Bałus: Bild und Dassein zur Theorie der Reinen Form von Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: The art of 1920's in Poland, Bohemia, Slovakia and Hungary. Kraków 1991.
• Z. Folejewski: A.P. Chekhov and S.I. Witkiewicz. Two Slavic precursors of contemporary theatre. W: Slavic drama. The question of inovation proceedings. Ottawa 1991.
• I. Jakimowicz: La multiple fonction du portrait. Quelques remarques concernant la Firme de Portraits Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł. na język francuski] M. Blusztajn. „Polish Art Studies” 1991 nr 12.
• M. Janion: Trzy dramaty o rewolucji: Krasiński, Witkiewicz, Gombrowicz. W tejże: Projekt krytyki fantazmatycznej. Warszawa 1991, przedruk w: Zwierciadła północy II. Warszawa 1992 oraz w tejże: Tragizm, historia, prywatność. (Prace wybrane. T. 2). Kraków 2000.
• J. Kott: Dagny, Lulu i Witkacy. W tegoż: Kamienny Potok. Wyd. 2 krajowe rozszerzone Kraków 1991.
• R. Strzelecki: Stanisław Ignacy Witkiewicz: pojęcie istnienia poszczególnego. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego” 1991 nr 63.
• J. Tomalska-Więcek: Wczesne dzieła Witkacego w zbiorach Działu Sztuki Muzeum Okręgowego w Białymstoku = Rannie prizvedeniâ Vitkevča v kollekcii otdela iskusstva Okružnogo Muzeâ v Belostoke = Early works by Witkacy in the collection of Art Department of the Regional Museum in Bialystok. „Rocznik Białostocki ” 1991.
• W. Maciąg: Witkacy i Leśmian – dwa oblicza zagrożenia. W tegoż: Nasz wiek XX. Wrocław 1992.
• P. Marchesani: Witkiewicza mit „żółtego niebezpieczeństwa”. „Dekada Literacka” 1992 nr 22.
• „NaGłos ” 1992 nr 8 [nr poświęcony S.I. Witkiewiczowi].
Zawartość
J. Błoński: Hierarchia doznań metafizycznych; A. Micińska: Autoportret „Alcoforado”. O korespondencji Stanisława Ignacego Witkiewicza; A. Micińska: Dichtung und Wahrheit. Historia ostatniego autoportretu Witkacego; L. Sokół: „Ni femme, ni homme – ni pies ni wydra...” Hermafrodyta w twórczości Witkacego; A. Żakiewicz: Wszyscy znajomi [o malarstwie S.I. Witkiewicza].
• T. Nasierowski: Witkacowszczyzna – świat widziany oczami „wariata”. „Albo Albo” 1992 z. 2.
• T. Nasierowski: Witkacowszczyzna, czyli świat widziany oczami „wariata”. Związki Stanisława Ignacego Witkiewicza z psychiatrią i psychiatrami polskimi początku XX wieku. „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny ” 1992 t. 55, nadbitka 1992.
• E. Paczoska: Witkacy i naturalizm. „Przegląd Humanistyczny” 1992 nr 1.
• M. Peterson: Stanisław Ignacy Witkiewicz et la theorie de la forme pure dans l'art pictural. „Revue des Etudes Slaves”, Paryż 1992 t. 64 z. 2.
• J. Pomianowski: Jaśniepanicz i panisko. „Tygodnik Powszechny” 1992 nr 27, przedruk w tegoż: Wybór wrażeń. Lublin 2006.
• I. Sadowska: Witkacy gra w powieść. „Kieleckie Studia Filologiczne” 1992 t. 6.
• J. Skarbowski: Stanisław Ignacy Witkiewicz a muzyka; Witkacy a Szymanowski. Fragment pracy; Muzyka w powieściach i dramatach Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Muzyka” 1992 nr 1,2.
• M. Skwara: Szaleńcy wśród zmechanizowanych bydląt. O bohaterach dramatów Witkiewicza. „Pamiętnik Literacki” 1992 z. 1.
• A. Żakiewicz: Kompozycja astronomiczne Witkacego. „Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie” 1992 t. 33/39 (1985/1990), przekł. rosyjski: Astronomičeskije kompozicii Vitkeviča. W: Stanisłav Ignacij Vitkevič. Žizn i tvorčestvo. Sankt-Peterburg 2005.
• A. Fialkiewicz: Stanisław Ignacy Witkiewicz et Antonin Artaud: Quelle tradition pour un theatre nouveau? „Revue de Litterature Comparée”, Paryż 1993 nr 2.
• L. Sokół: La dandysme de Witkacy, le jeu et la metaphisique. „Polish Art Studies” 1993 t. 14.
• A. Żakiewicz: „Cierpienia ich muszą być brzydkie i dziwaczne”. O związkach młodzieńczej twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza z prozą Romana Jaworskiego. W: Przed wielkim Jutrem. Warszawa 1993.
• W. Bolecki: Witkacy – Schulz, Schulz – Witkacy. W: Czytanie Schulza. Kraków 1994, przedruk w: Bruno Schulz 1892–1942. T. 2. Katalog – pamiętnik wystawy „Bruno Schulz. Ad memoriam” w Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie. Warszawa 1995 oraz w tegoż: Polowanie na postmodernistów. Kraków 1999.
• A. Fiut: „Jaka była w nim trucizna...” (Miłosz o Witkacym). W: Kryzys czy przełom. Kraków 1994.
• K. Krzyżan: Witkacy misteryjnie? „Dialog” 1994 nr 12 [dot. zakopiańskich inscenizacji sztuk S.I. Witkiewicza].
• M. Soin: „Projekt” i „system” w ontologii S.I. Witkiewicza. „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej ” 1994 t. 39.
• G. Tomassucci: La fortuna di Stanisław Ignacy Witkiewicz in Italia. (Riflessioni in margine a una bibliografia ragionata). W: La letteratura polacca contemporanea in Italia. Roma 1994.
• D. Wojtczak: Horror metaphysicus. Witkacy i Konwicki jako wieszcze śmierci. W tegoż: Siódmy krąg piekła. Poznań 1994.
• L. Zenkina: Rzeczownikowe neologizmy poetyckie z formantem -izm/yzm w utworach Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Rozprawy Komisji Językowej. Łódzkie Towarzystwo Naukowe” 1994.
• W. Bolecki: Witkacy, Schulz, Gombrowicz. „Dialog” 1995 nr 10.
• S. Kryński: Od „Upadków Bunga” do „Jedynego wyjścia”, czyli Witkacego powieściowy dyskurs o artyście. „Ruch Literacki” 1995 nr 1, przedruk w tegoż: Artysta – świat. Rzeszów 2003.
• S. Mazurek: Przeżycia metafizyczne w filozofii Witkacego. W: Kołakowski i inni. Kraków 1995.
• G. Pietruszewska-Kobiela: Wizja niedojrzałości Brunona Schulza na tle pisarstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza i Witolda Gombrowicza. „Prace Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury” 1995/96 z. 5.
• A. Żakiewicz: „Miłość ziemska i duchowa na dwóch planach”. O wątkach erotycznych w malarskiej i literackiej twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Sztuka i erotyka. Warszawa 1995.
• J. Błoński: I cóż dalej, dziwna monado? Witkacy u progu niepodległości. „Teksty Drugie” 1996 nr 4.
• J. Degler: Witkacy i kino. „Dialog” 1996 nr 3.
• S. Eile: Demiurges perplexed: Stanisław Ignacy Witkiewicz and Bruno Schulz. W tegoż: Modernist trends in twentieth century Polish fiction. London 1996.
• N. Jakubova: Vitkacij. Boj s ten'û. „Moskovskij Nabludatel” 1996 nr 3/4.
• A. Krajewska: Witkacego „złudny obrazek świata”. W tejże: Dramat i teatr absurdu. Poznań 1996.
• A. Krzyżanowska-Hajdukiewicz: S.I. Witkiewicz – Witkacy. Rzecz o przyjaźni. „Rocznik Nadnotecki” 1996 t. 27.
• A. Paprocki: Źródła filozofii Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Wiadomości Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego” 1996 nr 4.
• A. Krzyżanowska-Hajdukiewicz: Witkacy i Teodor Birula-Białynicki w Wielkopolsce. „Kronika Wielkopolski” 1997 nr 1.
• S. Mazurek: Witkacy – próba historiozofii neohumanistycznej. W: Wątki katastroficzne w myśli rosyjskiej i polskiej 1917–1950. Wrocław 1997.
• E. Rzewuska: Węgry i Węgrzy w dramatach Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Tematy węgierskie. Lublin 1997.
• K. Taras: Na przekór Witkacemu. „PAL Przegląd Artystyczno-Literacki” 1997 nr 9.
• Z. Wójcik: Rysunkowy żart geologiczny Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Rocznik Podhalański” 1997.
• A. Wójtowicz: Śladami Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz”. „Zeszyty Naukowe.Filologia Polska. Uniwersytet Opolski” 1997 z. 38.
• A. Żakiewicz: Witkacy w Tatrach. O roli młodzieńczych studiów pejzażowych w dojrzewaniu malarza. „Rocznik Podhalański” 1997/2000 t. 8.
• T. Bocheński: Witkacego parodia piekła. W: Diabeł w literaturze polskiej. Łódź 1998.
• T. Eminowicz: Witkacy po katalońsku. W: Literatura polska w przekładzie. Kraków 1998.
• J. Holý: Witkacy, jego czeski odpowiednik Ladislav Klima i fantastyka o znamionach utopii. „Tygodnik Kulturalny” 1998 nr 6/8.
• M. Kochanowski: Dobre wychowanie. Listy Stanisława Witkiewicza do syna. W: W kręgu Młodej Polski. Studia i szkice. Białystok 1998.
• K. Kościuszko: Stanisław Ignacy Witkiewicz wobec monizmu neutralnego Bertranda Russella. „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie. Prace Filozoficzne” 1998 z. 2.
• K. Kościuszko: Witkacy inaczej odczytany. „Kwartalnik Filozoficzny” 1998 z. 2 [dot. opinii S.I. Witkiewicza o pracy Ph. Franka „Das Kausalgesetz und seine Grenzen”].
• U. Kowalczyk: Witkiewicz i Miciński – w przestrzeni polskości. W: Literatura Młodej Polski. Między XIX a XX wiekiem. Białystok 1998.
• A. Pastuszek: Witkacy: ucieczka od absurdu jako pogoń za nim. W tegoż: Absurd w filozofii i literaturze. Wrocław 1998.
• S. Symiotuk: Od Dembołęckiego do Witkacego – szkic tematu badawczego. W: Przybliżanie przeszłości. Katowice 1998.
• J. Błoński: Estetyka Witkacego. Kilka uwag. „Teksty Drugie” 1999 nr 3.
• W. Bolecki: Postmodernizowanie modernizmu [dot. S.I. Witkiewicza, B. Schulza i W. Gombrowicza jako twórczość postmodernistyczna]; Nie tylko o Witkacym; Witkacy-Schulz, Schulz-Witkacy. Wariacje interpretacyjne; Witkacy-Schulz-Gombrowicz; Gombrowicz, Błoński i rzeczy ostateczne. W tegoż: Polowanie na postmodernistów (w Polsce) i inne szkice. Kraków 1999, przekłady angielskie: szkicu Postmodernizowanie modernizmu: Post-modernising modernism. W: From Norwid to Kantor. Essays on Polish Modernism dedicated to Professor GM Hyde. Warszawa 1999, szkicu Witkacy-Szulc-Gombrowicz: Witkacy-Schulz-Gombrowicz. [Przeł.] V. Laken. „Periphery ”, Ann Arbor 1996 vol. 2 [nr] 1/2; – białoruski: szkicu Witkacy-Szulc-Gombrowicz: Vitkacy, Šulc, Gambrovič. [Przeł.] V. Bulgakaŭ. W: Byc' abo nâ byc' sârèdneèŭrapejcam. Sučasnae pol'skae mys'len'ne. Mìnsk 2000; – serbski szkicu Witkacy-Szulc-Gombrowicz: Vitkaci–Šulc–Gombrovič. [Przeł.] B. Stojanović. „Gradac ”, Čačak 2003 [nr] 148–149.
• Cóż po Witkacym? Ankieta. „Pogranicza” 1999 nr 4 [tu wypowiedzi: A. van Crugten , A. Krajewska , A. Wirth , G. Tomassucci , M. de Dominicis , G. Nocetti , C. Ucci , K. Lesman , A. Bazilevskij , H. Lindepuu , L. Volko , N. Jakubova , K.A. Hayes , J. Bielski , M.J. Terpiłowski , W. Skaruch , E.J. Czerwiński , W. Sztaba , A. Żakiewicz , I. Smoczyńska . Oprac. M. Skwara].
• J. Degler: Witkacego perypetie z cenzurą. W: Muzy i Hestia. Wrocław 1999.
• A. Fiut: Formy, które mogą ugryźć. (O Stanisławie Ignacym Witkiewiczu i Witoldzie Gombrowiczu). W tegoż: Być (albo nie być środkowoeuropejczykiem). Kraków 1999.
• M. Jaroszewski: Aufbauen und Zerstören. Die Dramatik von Stanisław Ignacy Witkiewicz (aus der Sicht eines germanistischen Literaturwissenschaftlers). „Konfiguracje” 1999 z. 4.
• S. Morawski: Artysta i światopogląd. Idee estetyczne Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: O nowoczesnej myśli estetycznej w Polsce. Warszawa 1999.
• K. Obremski: Witkacy Arystotelesem „podszyty”. „Mimesis” i Czysta Forma; M. Skwara: Schulz i Witkacy – głos drugi. „Teksty Drugie” 1999 nr 6.
• K. Polechoński: Dwie legendy literackie. „Pontifex maximus katastrofizmu” i „Nowoczesny polski Villon”. „Kresy” 1999 nr 2/3 [dot. też S. Piaseckiego].
• „Konteksty” 2000 nr 1/4.
Zawartość
Z. Benedyktowicz: Świadectwo fotografii pomiędzy i poza nauką i sztuką = Photographic testimony between and beyond science and art. Tłumaczenie M. Bańkowski. – T. Wright: Cienie rzeczywistości rzucone na ekran zjawisk: Malinowski, Witkacy i fotografia = Shadows of reality projected on the screen of appearances: Malinowski, Witkacy and photography. Tłumaczenie E. Dżurak. – D. Gerould: Chronologia. Stanisław Ignacy Witkiewicz i Bronisław Malinowski = Chronology. Stanisław Ignacy Witkiewicz and Bronisław Malinowski. Tłumaczenie S. Sikora. – P. Skalnik: Bronisław Kasper Malinowski i Stanisław Ignacy Witkiewicz. Nauka versus sztuka w konceptualizacji kultury = Bronisław Kasper Malinowski and Stanisław Ignacy Witkiewicz. Science versus art in the conceptualization of culture. Tłumaczenie S. Sikora. – J. Clifford: O etnograficznej autokreacji: Conrad i Malinowski = On etnographic self–fashioning: Conrad and Malinowski. Tłumaczenie M. Krupa. – T. Wright: Antropolog jako artysta. Fotografie Malinowskiego z Trobriandów – The anthropologist as artist: Malinowski's Trobriand photographs. Tłumaczenie S. Sikora [m.in. nt. wpływu S.I. Witkiewicza jako fotografa na B. Malinowskiego]. – M. Young: Kiriwina Malinowskiego. Wprowadzenie (fragmenty) = Malinowski's Kiriwina. Introduction (fragments). Tłumaczenie S. Sikora [m.in. nt. znajomości B. Malinowskiego ze S.I. Witkiewiczem]. – A. Żakiewicz: Okiem malarza. O scjentystycznych zainteresowaniach Witkacego = Trough the eye of the painter. On the scientistic interests of Witkacy. Tłumaczenie B. Świetlik. – S. Okołowicz: Portrety metafizyczne = Metaphysical potrtraits. Tłumaczenie E. Krasińska [nt. twórczości S.I. Witkiewicza]. – Ś. Lenartowicz: O „Witkacowskich” fotografiach Józefa Głogowskiego i jego przyjaźni z Witkacym = Józef Głogowski's „Witkacy photographs” and his friendship with Witkacy. Tłumaczenie M. Bańkowski. – A. Micińska: U źródeł „Czystej formy”. Na marginesie tropikalnych zapisków S.I. Witkiewicza = At the roots of „pure form”.Tłumaczenie A. Bartkowicz. – D. Gerould: Podróż Witkacego do tropików. Itinerarium cejlońskie = Witkacy'sjourney to the tropics and itinerary in Ceylon. – S.I. Witkiewicz: Z podróży do Tropików = A journey to the tropics. Tłumaczenie M. Bańkowski. – A. Micińska: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Listy do Bronisława Malinowskiego. Od Wydawcy = Stanisław Ignacy Witkiewicz. Letters to Bronisław Malinowski. Letters Bronisław Malinowski. Editor's note. – Stanisław Ignacy Witkiewicz: Listy do Bronisława Malinowskiego = Letters to Bronisław Malinowski. Tłumaczenie D. Gerolul, M. Kłobukowski [51 listów z lat 1906, 1914, 1921, 1923, 1927, 1935, 1936, 1937, 1938]. – Anna Micińska: Stanisław Ignacy Witkiwiecz. Listy z podróży do Tropików. Od Wydawcy = Stanisław Ignacy Witkiewicz. Letters from his journey to the tropics. Tłumaczenie M. Kłobukowski. – Staś Witkiewicz w Dziennikach Bronisława Malinowskiego. (Wybór i opracowanie Grażyna Kubica) = Staś Witkiewicz in the diares of Bronisław Malinowski. (Selected and prepared by Grażyna Kubica). Tłumaczenie A. Orla-Bukowska. – S. Baker: Witkiewicz – Malinowski. Czysta forma magii nauki i religii = Witkiewicz and Malinowski: The pure form of magic, science and religion. Tłumaczenie M. Dzieduszycka. – L. Sokół: „Szewcy” Witkacego: erotyzm i władza = The „Shoemakers” by Witkiewicz: Eroticism and power. – Artysta metafizycznego niepokoju. (Wybór i oprac. S. Okołowicz) = Artist of metaphysical unrest. – B. Michalski: Rozmowy istotne Witkacego. Dwugłos polemiczny = Wiktacy's essential conversation. A polemical dialogue. Tłumaczenie A. Rodzińska-Chojnowska. – D. Czaja: Malinowski o kolorach. Między estetyką a antropologią = Malinowski on colour. Between aesthetics and anthropology. – J. Barański: Malinowski i Witkacy: między sztuką życia a prawdą absolutną = The mystery of man: between art of life and absolute truth. Tłumaczenie A. Rodzińsk-Chojnowska. – J. Gondowicz: Menu = Menu. – J. Degler: Witkacy na świecie (1963–2000) = Witkacy in the world (1963–2000) [recepcja twórczości Witkiewicza na świecie].
• I.E. Adelgejm: Polskaâ proza mežvoennogo dvadcatiletâ. Meždu Zapadom i Rossiej: fenomen psichologičeskogo âzyka. Moskva 2000, passim.
• A. Biała: W kręgu polskich mitów literackich XX wieku: Józef Wittlin, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Bruno Schulz, Witold Gombrowicz, Kazimierz Brandys, Wisława Szymborska. Piotrków Trybunalski 2000, passim.
• T. Bocheński: Kompozycje muzyczne Witkacego. „Teksty Drugie” 2000 nr 4.
• R. Fieguth: Stanisław Ignacy Witkiewicz: o wzajemnym stosunku teorii i praktyki dramatu. W tegoż: Poezja w fazie krytycznej i inne studia z literatury polskiej. Izabelin, Warszawa 2000.
• G. Grochowski: Dziwactwa i dzieła. Inspiracje dandysowskie w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Osoba w literaturze i komunikacji literackiej. Warszawa 2000.
• A. Guzek: Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) – przegrana walka o tożsamość? „Przegląd Filozoficzny” 2000 nr 3.
• B. Michalski: S.I. Witkiewicza krytyka idealistycznej monadologii Jana Leszczyńskiego. „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej” 2000.
• J. Misiewicz: Egzystencja jako niewola. (O antropologii Witkacego). „Akcent” 2000 nr 1/2.
• B. Polanowska: The search for the self in an experience of the finite and the infinite in the work of Soren Kierkegaard and Stanisław Ignacy Witkiewicz. „Slavia Occidentalis” 2000 t. 57.
• L. Sokół: Fenomen Witkacego. Wiele pytań, niewiele odpowiedzi. „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza” 2000.
• M. Strzyżewski: Toruński epizod Witkacego. „PAL Przegląd Artystyczno-Literacki” 2000 nr 5 [dot. inscenizacji sztuk S.I. Witkiewicza w latach 20. w Teatrze Miejskim].
• T. Wójcik: Witkacy i poeci. „Przegląd Humanistyczny” 2000 nr 6, przedruk w: Czytanie Witkacego. Studia. Siedlce 2001 [dot. wierszy: C. Miłosz: Stanisław Ignacy Witkiewicz, J. Iwaszkiewicz: Kwartet].
• J. Błoński: Witkacy i Bunuel; Polityka wedle Witkacego [dot.: Jan Maciej Karol Wścieklica]. W tegoż: Mieszaniny. 2001.
• J. Degler: [Sto pięćdziesiąt jeden] 151 dni z życia Stanisława Ignacego Witkiewicza w świetle jego listów. „Odra” 2001 nr 2.
• N. Jakubowa: Witkacego szkoła ironii. „Dialog” 2001 nr 11.
• B. Michalski: Spór o istnienie świata realnego w nieznanych listach Witkacego do Ingardena. „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej” 2001.
• J. Pałach: Romans i uwięzienie. Irena Solska i Witkacy. „Gutenberg” 2001 nr 4.
• A. Pastuszek: Związek filozofii i sztuki w twórczości S.I. Witkiewicza. „Nauki Humanistyczne” 2001 nr 6.
• R. Piętka: Na peryferiach „czystej formalnej” estetyki: Witkacy i Rytard. „Teksty Drugie” 2001 nr 2.
• K. Taras: Filmowy konterfekt Witkacego. „Kwartalnik Filmowy” 2001 nr 33.
• „Teatr ”, Sofia 2001 nr 3/4 [numer w całości poświęcony S.I. Witkiewiczowi].
• M. Czabańska-Rosada: Katastroficzne wizje Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Biblioteka Poznańskiego Humanistycznego Towarzystwa Naukowego” 2002 t. 1.
• W. Kaczmarek: Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885-1939). W: Patrimoine Littéraire. Auteurs européens du premiere XXe siecle. T. 1. De la drôle de paix et la drôle de guerre 1923-1939. Anthologie en langue française sous la direction de Jean-Claude Polet. Bruxelles 2002 [właśc. 2003].
• M. Kochanowski: Góry Witkiewiczów, czyli od wizualizacji do semantyzacji. W: Dworki, pejzaże, konie. Lublin 2002.
• M. Kochanowski: Kobiety w powieściach Witkacego. W: Wiek kobiet w literaturze. Białystok 2002.
• A. Kopiński: Ciemna noc mechanizacji. „Więź” 2002 nr 12.
• G. Kowal: „Cudowne wzloty w stratosferę” sztuki Nietzschego i Witkacego. W: Friedrich Nietzsche i pisarze polscy. Poznań 2002.
• A. Kulińska: Żywot człowieka masowego. Stanisława Ignacego Witkiewicza wizja przeobrażeń społeczeństwa europejskiego. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio I. Philosophia-Sociologia” 2002 vol. 27.
• A. Malanowska: Teatralizacja pogrzebu Stanisława Ignacego Witkiewicza; L. Sokół: Edgar, Duke of Nevermore i Bungo. Bronisław Malinowski jako postać w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Konteksty ” 2002 nr 1/2.
• „Pamiętnik Literacki” 2002 z. 4 [nr poświęcony S.I. Witkiewiczowi].
Zawartość
Tu m.in.: B. Janus: Historiozofia Stanisława Ignacego Witkiewicza; L. Sokół: Zagadnienia nudy w „Szewcach” Witkacego, przedruk w tegoż: Twarze nowoczesności. Marivaux – Watteau – Baudelaire – Ibsen – Strindberg – Rimbaud – Wyspiański – Witkacy – Regamey. Warszawa 2021; M. Skwara: Tytan Witkacego – Witkacy Tytan; A. Krajewska: Witkacego inscenizacje tekstualne; M. Szpakowska: Ciało i seks w „Pożegnaniu jesieni”, polemika: A. Żakiewicz: Witkacy wykastrowany. Uwagi na marginesie artykułu Małgorzaty Szpakowskiej „Ciało i seks w »Pożegnaniu jesieni«”. Tamże 2003 z. 2; B. Schultze: Temat „z chłopa król” w „Janie Macieju Karolu Wścieklicy” Witkacego; W. Tomasik: „Szalona lokomotywa”, albo Witkacy kontra Zola; M. Dybizbański: Nie-Boskość i typowość „Szewców”; K. Taras: Witkacy i film; A. Żakiewicz: Język obrazów i rysunków Witkacego; N. Jakubowa: Język „prawdziwych zakopiańczyków” w „Dzienniku” Bronisława Malinowskiego [dot. związków z „622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta”]; W. Sztaba: Skąd się wziął Bungo? Śladami domniemanych witkacjanów].
• A. Pastuszek: Witkacy: filozofia czy filozofia w powieści? W: Gatunki okołoliterackie. Wałbrzych 2002.
• B. Pawłowska-Jądrzyk: „Potworne dręczarium” Witkacego. W tejże: Sens i chaos w grotesce literackiej. Kraków 2002 oraz passim.
• M. Szpakowska: Lament nad Witkacym. „Znak” 2002 nr 3.
• D. Świtkowska: „Pustynia okrutnych, bezpłodnych przeżyć”. O erotyzmie w prozie Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Codzienne, przedmiotowe, cielesne. Warszawa 2002.
• G. Tomassucci: Czterdziestu Mandelbaumów niepoprawnych politycznie. „Dialog” 2002 nr 2.
• P. Zarychta: Die schlummernde Bestie. Zu den ästhetischen Beiträgen von Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Avantgarden in Ost und West. Literatur, Musik und Bildende Kunst um 1900. Köln; Wien etc. 2002.
• A. Żakiewicz: Po trzecie – fotograf, czyli jak interpretować twórczość fotograficzną Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Dagerotyp” 2002 nr 11.
• J. Degler: Kott, Witkacy i Nowy Jonasz. „Notatnik Teatralny” 2003 nr 30/31.
• R. Jagodzińska: Antynomiczność ujęć natury i kultury w filozofii Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Zeszyty Naukowe Szkoły Humanistycznej-Ekonomicznej w Łodzi. Seria 1” 2003 z. 2.
• R. Jochymek: Wstyd i strach, czyli przyczyny samobójstwa artysty. „Tytuł” 2003 nr 47/48.
• K. Jurecki: Maski Witkacego. „Exit” 2003 nr 4 [tekst także w tłumaczeniu angielskim M. Zipper; dot. fotografii S.I. Witkiewicza], przekł. niemiecki: Die fotografischen Masken Witkacys. W: Der neuen Staat. Zwischen Experiment und Repräsentation. Polnische Kunst 1918–1939. [Katalog] Wien 2003.
• M. Kochanowski: Powieści Witkacego wobec modernistycznej powieści popularnej. Na przykładzie parodii zachowań i prezentacji. W: Modernistyczne źródła dwudziestowieczności. Warszawa 2003.
• K. Kościuszko: Stanisław Ignacy Witkiewicz wobec przestrzeni nieeuklidesowych. „Humanistyka i Przyrodoznawstwo” 2003 [t.] 9.
• La Ditta dei ritratti. [Eseje:] G. Tomassucci, W. Sztaba. Bologna: Pendragon 2003, 142 s.
Zawartość
Cronologa; S.I. Witkiewicz: Reglamento della Ditta dei ritratti [Twórczość poz. 43]; W. Sztaba: „La Ditta dei ritratti”: il „bestiario” di Witkacy; G. Tomassucci: Il fenomeno Witkacy; Bibliografia delle piu importanti opere di Stanisław Ignacy Witkiewicz.
• K. Lisowski: Kim był Witkacy. „Albo Albo” 2003 z. 2.
• T. Wojtaś: O ontologicznej podstawie poglądów historiozoficznych i estetycznych Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Colloquia Communia” 2003 [nr] 1.
• R. Augustyn: Witkacy librecista. W: Między teatrem i literaturą. Wrocław 2004.
• A. Biegalska: Filozofia przyrody w recepcji Stanisława Ignacego Witkiewicza. Czas i przestrzeń. „Ruch Filozoficzny” 2004 nr 3.
• A. Biegalska: Whiteheadowska koncepcja poznania w kontekście zarzutów Stanisława Ignacego Witkiewicza zawartych w „Krytyce poglądów Alfreda North Whiteheada”. „Humanistyka i Przyrodoznawstwo” 2004 [t.] 10.
• M. Bukowska-Schielmann: Sprawa prapremiery „Szewców” [zapis prapremiery „Szewców” w reżyserii Z. Hübnera w 1957]; Witkacy: postmodernizm. W tejże: Tymczasowa rzeczywistość. Gdańsk 2004.
• D. Heck: Maksymalizm Witkacego. W tejże: Itinerariusz intruza. Wrocław 2004.
• W. Kosny: Die Werktitel der Dramen von Stanislaw Ignacy Witkiewicz. Ein Beitrag zur literarischen Onomastik. W: Normen, Namen und Tendenzen in der Slavia. Festschrift für Karl Gutschmidt zum 65. Geburstag. München 2004.
• A. Legeżyńska: Czy Witkacy był grafomanem? „Polonistyka” 2004 nr 8.
• B. Michalski: W obronie psychocielesnego podmiotu. Wprowadzenie do marginaliów filozoficznych Witkacego; P. Polit: Fragment, rama, seria. O wizualnych aspektach marginaliów filozoficznych Witkacego. W: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Marginalia filozoficzne. [Katalog wystawy poświęconej notatkom i rysunkom wykonanym przez Witkacego na marginesach czytanych przez niego książek filozoficznych]. Warszawa 2004.
• P. Mikołajewski: Witkiewiczowskie pasje – muzyka i malarstwo. W: Twórczość w godzinach nadliczbowych. Słupsk 2004.
• R. Mołdysz: Psychoanalityczny aspekt „demokracji szlacheckiej”. (Na marginesie rozważań Stanisława Ignacego Witkiewicza o Polsce i Polakach). „Folia Philosophica” 2004 nr 22.
• B. Schultze: Brutalizacja jako znamię dwudziestowieczności. Morderstwo mimochodem i inne formy zabijania w sztukach teatralnych Witkacego. W: Dwudziestowieczność. Warszawa 2004.
• W. Skalmowski: Przyczynek do witkacologii. W tegoż: Lektury dla „Kultury”. Lublin 2004.
• M. Soin: Witkiewicz i Bugajew. „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej” 2004.
• M. Szwabowicz: Modernistyczna „femina rufa”. „Lampa” 2004 nr 11 [dot. kobiet w twórczości S.I. Witkiewicza].
• E. Zarzycka: Czy można „zeskriabinizować” Witkacego albo co pisarzowi w duszy gra?; S. Symotiuk: Mrowisko i „wielka maszyna” – Witkacy a wizje kolektywizacji ludzkości. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio I. Philosophia–Sociologia” 2004.
• A. Żakiewicz: Petersburskie przygody Witkacego. „Biuletyn Historii Sztuki” 2004 nr 1/2.
• D. Blažina: Witkiewiczi na Jarran u. Pokuśaj rekonstrukcije. W tegoż: U auri Dušnog dana. Ogledi i rasprave o poljskoj književnosti i njezinoj hrvatskoj recepcji. Zagreb 2005.
• W. Bolecki: Gender and sex in early Polish modernism: Przybyszewski, Irzykowski, Witkacy, Schulz. W: Gender and sexuality in ethical context. Bergen 2005.
• J. Degler: Witkacy się żeni; Z. Piasecki: Stanisław i Stanisław Ignacy Witkiewiczowie: ich zakopiańscy przyjaciele i bliscy znajomi. Na podstawie „Wspomnień” Władysława Kiejstuta Matlakowskiego. W: Pejzaże kultury. Wrocław 2005.
• S.R. Ek: I dialog med teksten. Nio essäer. Hedemora 2005 [m.in. dot. S.I. Witkiewicza].
• B. Kaniewska, A. Legeżyńska, P. Śliwiński: Czy Witkacy był grafomanem? W tychże: Literatura polska XX wieku. Poznań 2005.
• W. Kmiecikowski: Stanisława Ignacego Witkiewicza i Jana Leszczyńskiego spór o monadyzm. „Colloquia Theologica Adalbertina. Systematica ” 2005 [z.] 6.
• G. Kowal: Nietzsche i trzej muszkieterowie: Gombrowicz, Schulz, Witkacy. W tegoż: Friedrich Nietzsche w publicystyce i literaturze polskiej lat 1919–1939. Warszawa 2005.
• A. Kulińska: Rozum i uczucie – dwa aspekty rozważań Witkacego o kulturze. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio I, Philosophia-Sociologia” 2005 vol. 30.
• Le grotesque de l’Histoire. Avatars en Europe centrale et orientale au XX siècle. Paris 2005 [zawiera m.in. artykuły dot. S.I. Witkiewicza].
Zawartość
S. Fiszer: Introduction. Le grotesque de l’Histoire. Entre négation et affirmation; A. Van Crugten: Witkiewicz, catastrophiste grotesque; L. Sokół: L’homme politique, l’homme métaphysique. Le grotesque total du monde chez Stanisław Ignacy Witkiewicz.
• K. Noworyta: Syn Witkacego. „Arcana ” 2005 nr 6 [dot. A. Trzebińskiego].
• L. Sokół: Zakopane jako przewrotna forma życia. „Przegląd Humanistyczny” 2005 nr 3.
• T. Wojtaś: O Schopenhauerowskiej perspektywie monadyzmu biologicznego Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Ruch Filozoficzny” 2005 nr 3.
• S. Wróbel: Trzej muszkieterowie: Witkacy, Schulz, Gombrowicz. „Twórczość” 2005 nr 9.
• P. Augustyniak: Wspólnota niedomyjców. „Przegląd Polityczny ”, Gdańsk 2006 nr 77.
• T. Bocheński: „Jedyny czyn, i tego nie móc spełnić”. „Dekada Literacka” 2006 nr 6.
• T. Bocheński: Witkacego drogi do Tajemnicy. W: Dzieła, języki, tradycje. Warszawa 2006.
• J. Cieślak: Musimy Witkacego przeczytać na nowo. „Rzeczpospolita” 2006 nr 260.
• J. Degler: O „sprawie honorowej” Witkacego z Karolem Stryjeńskim. (Przyczynek do biografii). „Odra” 2006 nr 5, przedruk: „Odra” [2011] nr specjalny.
• J. Degler: Witkacy oszukany, czyli jak nie doszło do wybicia okna na Europę. „Dialog ” 2006 nr 1.
• J. Gondowicz: Upadek rozpatrywany jako jedna ze sztuk pięknych. „Twórczość” 2006 nr 8.
• R. Jęczeń: Trzy spojrzenia na twórczość Witkacego. „Akcent” 2006 nr 4.
• W. Kmiecikowski: Leszczyński a Witkacy w „Sporze o monadyzm”. „Studia Gnesnensia” 2006.
• T. Krzywicki: Stanisław Witkiewicz na Litwie. (Poszawsz, Urdomina i Syłgudyszki). „Lithuania ” 2006 nr 1.
• Z. Majchrowski: Witkacy i Puzyna. W tegoż: Mickiewicz i wiek dwudziesty. Gdańsk 2006.
• W. Moroz: Wtrącenia nawiasowe w powieściach Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Światy przedstawione. Toruń 2006.
• S. Okołowicz: Metafizyczna dziwność istnienia w fotografiach Stanisława Ignacego Witkiewicza; Stanisława Ignacego Witkiewicza „portret wielokrotny”, „fotografia wielokrotna” czy „fotografia pięciokrotna”? „Rocznik Historii Sztuki” 2006.
• W. Owczarski: Czy Witkacy chodziłby do Cricot. „Teatr” 2006 nr 10.
• W. Owczarski: Kantor i Witkacy. W tegoż: Miejsca wspólne, miejsca własne. Gdańsk 2006.
• P. Rudzki: Witkiewicz w teatrze Tadeusza Kantora. W: Literatura, kultura, komunikacja. Wrocław 2006.
• M. Soin: O polemice Witkiewicza z Wittgensteinem. „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej” 2006 t. 50/51.
• A. Żakiewicz: Demon Zakopanego i zakopiański chochlik – groteska i dramat w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza i Rafała Malczewskiego. W: Rafał Malczewski i mity Zakopanego. T. 2. Zakopane w czasach Rafała Malczewskiego. Olszanica 2006.
• A. Żakiewicz: Fantazja – bajka Król Olch. „Format” 2006 nr 1.
• A. Bazilevskij: S.I. Witkiewicz – patron i praktyk transavangarda. W: Polskaă kultura v zerale vekov. Moskva 2007.
• T. Bocheński: „Sądy boże” opisane przez Witkacego i Gombrowicza. „Przestrzenie Teorii” 2007 nr 7.
• G. Conio: S.I. Witkiewicz et l'inassouvissement. W tegoż: Du goût public. Nouveaux essais sur l'art. Lausanne; Paris 2007.
• R. Daniłowicz: Ostatnie wakacje Witkacego. „Rzeczpospolita” 2007 nr 163.
• M. Dombrowski: Stanisław Ignacy Witkiewicz – filozof „problematyczny”. „Kultura i Edukacja” 2007 nr 3.
• P. Dudek: Wizja świata Witkacego w nazwach własnych jego powieści. „Onomastica” 2007.
• I. Górska: O spotkaniach literatury i komentarza w twórczości Witkacego. „Przestrzenie Teorii” 2007 nr 7.
• L. Kopciuch: O specyfice polskiego katastrofizmu międzywojennego (Witkacy – Znaniecki) na tle koncepcji zachodnich. „Parerga” 2007 t. 3.
• R. Mołdysz: Historiozofia Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Folia Philosophica” 2007 t. 25.
• D. Niedziałkowska: Twarze dandysa? Autoportrety Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Roczniki Humanistyczne” 2007 z. 4.
• P. Rudzki: Witkacy w PRL-u. „Notatnik Teatralny” 2007 nr 45/46.
• M. Skwara: „Dzikusy” i my – teatr zwany kulturą. Conrad, Malinowski, Witkacy. „Pogranicza” 2007 nr 6.
• L. Sokół: Wyspiański Witkacego. „Pamiętnik Teatralny ” 2007 z. 3/4, przedruk w tegoż: Twarze nowoczesności. Marivaux – Watteau – Baudelaire – Ibsen – Strindberg – Rimbaud – Wyspiański – Witkacy – Regamey. Warszawa 2021.
• E. Wąchocka: The last of the Avant-garde: Witkacy and Gombrowicz; After Witkacy and Gombrowicz. Faces of postwar-Polish drama. W: History of the literary cultures of east-central Europe. Junctures and disjunctures in the 19th and 20th centuries. [T. 3]. Amsterdam; Philadelphia 2007.
• M. Werner: Witkacy i nowoczesność. „Kronos” 2007 nr 4, przekł. angielski: Witkacy and modernity. „Kronos” (wyd. angielskie) 2012 vol. 1.
• E. Adamusińska: La traduction française des noms des protagonistes des auvres de Stanisław Ignacy Witkiewicz. Quelques exemples. „Les chantiers de la création”, Marseille 2008 nr 1.
• Z. Đerić: Stanisław Ignacy Witkiewicz i film. „Zbornik Matice Srpske ze Scenske Umetnosti i Muziku”, Nowy Sad 2008.
• M. Dombrowski: Ontologia contra metafizyka. Na marginesie polemiki Stanisława Ignacego Witkiewicza z Romanem Ingardenem. „Kwartalnik Filozoficzny” 2008 z. 2.
• L. Gawor: Dystopia Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Wschodni Rocznik Humanistyczny” 2008.
• J. Gondowicz: Osa. „Konteksty” 2008 nr 3/4 [dot. recepcji pracy J.H. Fabre'a „Souvenirs entomologiques” w utworach Witkacego].
• N. Jakubowa: Profesja pani Akne. „Dialog ” 2008 nr 2.
• R.A. Jęczeń: Między prawdą a zmyśleniem. Witkacy w świetle plotek. „Mêlée” 2008 nr 4.
• A. Kantorysiński: Morderca fatalny. „Kresy” 2008 nr 3.
• W. Kmiecikowski: Znaczenie ciała w Stanisława Ignacego Witkiewicza koncepcji Istnienia. „Filozofia Chrześcijańska” 2008 t. 3, przedruk w tegoż: Istnienie, człowiek, moralność. Studia z dwudziestowiecznej filozofii polskiej. Chojnice 2017.
• L. Kopciuch: Katastrofizm S.I. Witkiewicza. „Lumen Poloniae” 2008 nr 2.
• M. Małkowska: Eksperymenty Witkacego na sobie. „Rzeczpospolita” 2008 nr 160.
• A. Pastuszek: Stanisława Ignacego Witkiewicza potyczki z psychoanalizą. „Lumen Poloniae” 2008 nr 1.
• M. Pąkciński: Ironiczny „skok stylu”. Miciński i Witkacy pomiędzy wzniosłością a groteską. „Napis” Seria 14: 2008, przedruk w: Krzywe zwierciadło na gościńcu. Literacka satyra, karykatura, groteska. Warszawa 2009.
• A. Przybyszewska: Zawadzki, Witkacy i zapomniane czasopismo poznańskie. „Biblioteka” 2008 nr 12 [dot. „Od A do Z”].
• P. Rudzki: Witkacy Tadeusza Kantora. „Notatnik Teatralny” 2008 nr 49/51.
• M. Skwara: „Une locomotive folle”, un feu d’artifice interculturel á la Witkacy. [Przeł.:] K. Vandenborre, D. Walczak. „Slavica Bruxellensia” 2008 nr 1.
• „Studia z Filozofii Polskiej” 2008.
Zawartość
W. Kmiecikowski: Fenomen Istnienia w ujęciu Stanisława Ignacego Witkiewicza, przedruk w tegoż: Istnienie, człowiek, moralność. Studia z dwudziestowiecznej filozofii polskiej. Chojnice 2017; L. Łysień: Powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza jako „locus philosophicus”; M. Dombrowski: Próba rekonstrukcji monadyzmu dynamicznego Stanisława Ignacego Witkiewicza; W. Morszczyński: Stanisława Ignacego Witkiewicza logika Istnienia; K. Sokołowski: Filozofia wobec nauki i religii w pismach Stanisława Ignacego Witkiewicza.
• T. Wojtaś: Schopenhauerowskie inspiracje filozofii kultury Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Edukacja Filozoficzna” 2008 vol. 46.
• M. Wołek: Koncepcja filozofii sztuki S.I. Witkiewicza. W: Filozofia a slovanské myšlienkové dedičstvo. Bratislava 2008.
• H. Zaworska: Małżeństwo jako dzieło sztuki. „Odra” 2008 nr 3.
• J. Anders: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Modernism to madness. W tegoż: Between fire and sleep. New Haven, CT 2009.
• H. Berndl: Witkacy und seine Erben – Beispiele moderner polnischer Prosa. W: Bliskość i oddalenie = Nähe und Ferne = Blizkost a vzdálenost. Wrocław; Dresden 2009.
• A. Błaszczyk: Formy i aspekty materialnego bytu we wstępnej fazie filozofii Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Studia i Materiały Polonistyczne” 2009.
• G. Conio: La scène plastique polonaise, de Witkiewicz á Kantor et á Znorko, une métaphor scénique du futuur antérieur. W: L’âge d’or théâtre polonais de Mickiewicz à Wyspiański, Grotowski, Kantor, Lupa, Warlikowski... Paris 2009.
• M. Cyran: Trójgłos o Witkacym. „Polonistyka” 2009 nr 3 [z perspektywy L. Chwistka, B. Malinowskiego i A. Wata].
• A. Cytacka: Arteportret Witkacego. „Tygiel Kultury ” 2009 nr 4/6 [dot. fotografii].
• R. Daszczyński: Witkacy i portret pewnej damy. „Gazeta Wyborcza” 2009 nr 172 [dot. romansu Witkiewicza z Krystyną Ejböl].
• J. Degler: Modrzejewska i Witkiewiczowie. „Pamiętnik Teatralny” 2009 z. 3/4.
• J. Degler: Stan szczęśliwego zbydlęcenia. „Tygodnik Powszechny” 2009 nr 38.
• M. Dombrowski: „Byt sam w sobie i dla siebie”, czyli monada według Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Toruński Przegląd Filozoficzny” 2009.
• A. Duda: Refleksja filozoficzna Stanisława Ignacego Witkiewicza nad życiem społecznym. „Episteme” 2009 nr 6.
• P. Gospodarek: Ugrzęźnięcie w egzystencji – o sytuacji bohaterów wybranych dramatów Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury” 2009 z. 11.
• W. Kmiecikowski: Ontologia i istnienie. Spojrzenie Witkacego i Ingardena. „Studia z Filozofii Polskiej” 2009 t. 4.
• W. Kmiecikowski: Witkiewiczowska koncepcja uczucia metafizycznego. Objawienie istnienia. „Studia Bydgoskie” 2009.
• P. Kosiorek: Dualizm, fałszywy monizm, monadologia. Próba odpowiedzi na pytanie o status teoretyczny dualizmu psychofizycznego w polemice Witkiewicza z Whiteheadem. „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej ” 2009.
• A. Kroplewska-Gajewska: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Związki artysty z Toruniem i reprezentacja w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu. Przyczynek do badań. „Rocznik Muzeum Okręgowego w Toruniu” 2009.
• K. Lipowski: Sweter Witkacego. „Topos” 2009 nr 5 [dot. relacji z B. Linkem].
• L. Sokół: Muzyka jako sztuka czysta. Pozycja muzyki w estetyce Stanisława Ignacego Witkiewicza. Rekonesans. „Muzyka” 2009 nr 3/4.
• H. Szczepański: Witkacy jedyny na świecie. „Śląsk” 2009 nr 3.
• R. Bączyk: Gorączka, czyli Witkacy na Cejlonie. „Twórczość” 2010 nr 11.
• J. Biskup: Neologizmy w twórczości S.I. Witkiewicza w tłumaczeniu na język niemiecki. „Podkarpackie Forum Filologiczne. Seria: Językoznawstwo” 2010 [dot. przekładów W. Tiela].
• M. Bizior-Dombrowska: Nuda metafizyczna – dwa świadectwa (Słowacki i Witkacy). „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Literackie” 2010 nr 50.
• C. Bronowski: La fortuna futurista nei capolavoriteatrali di Witkiewicz e Radulski. „Teatro Contemporaneo e Cinema”, Rzym 2010 nr 5.
• J. Cieślak: Trzecia ekshumacja Witkacego. „Rzeczpospolita” 2010 nr 84.
• „Didaskalia” 2010 nr 96.
Zawartość
Zawiera m.in.: P. Dybel: Trupy, automaty, potwory; Ł. Iwanczewska: Z niej i przeciw niej. Matki wyobraźni Witkacego i Sade'a; A. Leder: Szewcy: wy-łonienie podmiotu cynizmu; E. Domańska: Transhumanacja jako transhumancja, czyli przepędzanie prochów Witkacego, – nadto recenzje przedstawień.
• H. Długołęcka: Ekslibrysy Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Biuletyn Historii Sztuki” 2010 nr 4.
• M. Goddard: Witkacy, Schulz and Gombrowicz; Witkacy or insatiability for pure form; „The pragmatists” or the impossible theatre of pure form; From „Operetta” to the Gombrowicz (and Witkacy) effect. W tegoż: Gombrowicz, Polish modernism and the subversion of form. West Lafayette, IN 2010.
• J. Gondowicz: Marysia i Burek na Cejlonie. „Tygodnik Powszechny ” 2010 nr 34 dod. „Książki w Tygodniku ” [dot. inspiracji podróżą w tropiki w twórczości S.I. Witkiewicza].
• J. Gondowicz: Stargana za trzewia publiczność opadła jak jeden flak. Witkacego spektakle potencjalne. „Dialog” 2010 nr 4, przedruk: „Przestrzenie Teorii” 2010 [nr] 14.
• E. Hornowska: Portret i autoportret fotograficzny jako dokument istnienia poszczególnego. „Dyskurs”, Wrocław 2010 nr 11.
• L. Łysień: Witolda Gombrowicza błądzenia po filozofii. „Studia z Filozofii Polskiej” 2010 t. 5.
• M. Ples: Pertraktacje z rzeczywistością. O komizmie w fotografii Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Fragile” 2010 nr 2.
• „Przestrzenie Teorii” 2010 [nr] 14.
Zawartość
J. Degler: „Piekło edytora”, czyli o listach Witkacego do żony; L. Sokół: Muzyka jako Czysta Forma. Stanisław Ignacy Witkiewicz i Konstanty Regamey; G. Tomassucci: Witkacowskie raje; W. Sztaba: Próba artykulacji; A. Żakiewicz: Przestrzeń barwna Czystej Formy. Kolor w teorii i praktyce twórczej Stanisława Ignacego Witkiewicza; J. Gondowicz: Stargana za trzewia publiczność opadła jak jeden flak. Witkacego spektakle potencjalne; E. Wąchocka: Udręki edukacji. („Metafizyka dwugłowego cielęcia” Witkacego); B. Zgodzińska-Wojciechowska: Próba rekonstrukcji pierwotnej kolorystyki papierowego podłoża portretów Witkacego; T. Bocheński: Witkiewiczowie w Lovranie; S. Okołowicz: „Muszę mieć maskę, wściekłą maskę”. Polemika z Marią Anną Potocką [dot. jej książki: Fotografia. Ewolucja medium sztuki]; S. Okołowicz: „Witkacy rzucił się jak szczerbaty na suchary”. Witkiewicz w czasie pierwszej wojnie światowej; G. Conio: Przekład. Tłumaczenie Z. Hryhorowicz; J. Ziomek: Personalne dossier dramatów Witkacego; J. Ziomek: Deformacja, rzeczywistość i „Szewcy”.
• M. Skwara: Istvan Szentmichalyi – gloryfikacja modernistycznego artysty, czyli jak czytać dziś „Pożegnalną fanfarę ginącego mrowia”. „Pamiętnik Teatralny” 2010 z. 1/2.
• L. Sokół: Witkacy i Biblia. Bluźnierstwo czy konieczność?; E. Szkudlarek-Śmiechowicz: Estetyka światła i gry cienia w dramatach Witkacego. W: Życie Księgi. Biblia a dramat i teatr współczesny. Warszawa 2010.
• D. Spietelun: Jadwiga Janczewska i Witkacy. Siła narzeczonej-samobójczyni. „Ogród” 2010 nr 1/2.
• B. Tatar: Przybyszewski i Witkacy wobec reformy teatralnej. „Acta Humana” 2010 nr 1.
• K. Bahneva: Nienasyceni. O tym co jedzą bohaterowie (dramatów) Witkacego. „Postscriptum Polonistyczne” 2011 nr 2.
• M. Bernacki: „I jaka była w nim trucizna” – Miłosz o toksycznym Witkacym. „Przegląd Powszechny” 2011 nr 2.
• J. Biskup: „Tumor Mózgowicz, Jan Maciej Karol Wścieklica, Rozhulantyna Bazylówna”. Przekłady imion i nazwisk w utworach S.I. Witkiewicza na język niemiecki = Tumor Brainiowicz, Jan Maciej Karol Hellcat, Rozhulantyna Bazylówna: names and surnames works by S.I. Witkiewicz in german translation. „Podkarpackie Forum Filologiczne. Seria: Językoznawstwo” 2011.
• E. Domańska: Transhumanacja jako transhumancja, czyli przepędzanie prochów Witkacego. „Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie” 2011 nr 2.
• M. Dombrowski: Stanisław Ignacy Witkiewicz o nauce. „Studia Philosophica Wratislaviensia” 2011 vol. 6 fasc. 4.
• P. Dybel: Tam gdzie rodzą się potwory. (Przestrzeń w dramatach i powieściach Witkacego). „Przegląd Humanistyczny” 2011 nr 2.
• S. Fiszer: S.I. Witkiewicz et E. Zamiatine. Représentations romanesques du catastrophisme européen. W: La philosophie de l’histoire des XIX siècle. Pologne – Roussie – Europe. Paris 2011.
• J. Gondowicz: Wiosenne chrunie. Witkacy w Tatrach. „Pamiętnik Teatralny” 2011 z. 1/2.
• J. Januszewska-Skreiberg: Witkacy, Chołodziński i Kreütz Majewski. W tejże: Sercem w dwóch krajach. Norwesko-polskie pejzaże kulturalne. Gdańsk 2011.
• A. Kałowska: Wychowawca narodu wychowuje syna, czyli kształtowanie etyki Witkacego. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” 2011 [z.] 14 [cz. 2].
• I. Luba: „Pejzaż australijski”, 1923. „Konteksty” 2011 nr 2/3.
• P. Rudzki: Witkacy – awangardowy klasyk. „Notatnik Teatralny” 2011 nr 62/63.
• E. Szkudlarek: Wierność epistolarna Witkacego. „Przestrzenie Teorii” 2011.
• B. Tatar: Forma jako ideał dzieła sztuki. Witkacy i jego formistyczna teoria jako odpowiedź na problem niewyrażalności języka. W: Komunikacja niejedno ma imię. Lublin 2011.
• M. Wołek: Kantowskie inspiracje filozofii sztuki Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Filozofia Kanta i jej recepcja. Katowice 2011.
• T. Bocheński: Amuzja Witkacego. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” 2012 [nr] 1.
• T. Bocheński: Dwa teatry Witkacego. „Napis ” Seria 18: 2012 oraz w: Tabu i Wstyd. Warszawa 2012 [refleksje dot. życia Witkiewicza oparte na listach do żony].
• W. Bolecki: Jaworski – Witkacy. W tegoż: Modalności modernizmu. Studia, analizy, interpretacje. Warszawa 2012.
• I. Curyłło-Klag: Witkacy metodą total immersion. O tłumaczeniach Daniela Charlesa Geroulda. „Przekładaniec ” 2012 nr 26.
• U. Glensk: Witkacy, Degler i kobiety; Przyjaźń – „punkt trwały we wszechświecie”. (Bronisław Malinowski-Stanisław. I. Witkiewicz) [dot. biografii Witkacego, głównie w świetle książki J. Deglera: Witkacego portret wielokrotny…]. W tejże: Po Kapuścińskim. Szkice o reportażu. Kraków 2012.
• J. Gondowicz: Witkacy z duchami. „Książki. Magazyn do Czytania” 2012 nr 3.
• P. Gugała: Katastrofizm Stanisława Ignacego Witkiewicza. Wizja niespełniona, spełniające się, czy spełniona? „Studia z Filozofii Polskiej” 2012 t. 7.
• A. Kałowska: „Ani śladu tropikalnego uroku”. Poglądy etyczne Witkacego w tekstach z podróży w 1914 r. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL” 2012 nr 3.
• W. Kwapisiński: O modernizmie w filozofii Witkiewicza raz jeszcze. „Wyspa” 2012 nr 2.
• K. Lisowska: Twórczość Witkacego wobec międzywojennej kultury masowej. „Ogrody Nauk i Sztuk” 2012.
• E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster: Tłumacz i tłumaczenie. Kilka nienaukowych uwag o osobie i sposobie pracy tłumacza literackiego. Tłumaczenie B. Kowalski. „Tematy i Konteksty” 2012 nr 2 [dot. pracy autorów w 2006–2012 nad przekładami na język niemiecki 21 dramatów S.I. Witkiewicza, opublikowanych w serii Arbeiten und Texte zur Slavistik nr 79, 85, 87, 92].
• P. Rudzki: Witkacy Lupy. „Notatnik Teatralny” 2011/2012 nr 66/67 [dot. inscenizacji dramatów S.I. Witkiewicza w reżyserii K. Lupy].
• P. Sobolczyk: Dwa homoerotyczne scenariusze fantazmatyczne Witkacego. „Wielogłos” 2012 nr 1.
• K. Sokołowski: Potencjał i rozczarowanie. Historia Polski na tle historii powszechnej według Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Historia ma konsekwencje: Mickiewicz, Mochnacki, Norwid, Witkacy o dziejach Polski. Kraków 2012. Polskie Tradycje Intelektualne, 15.
• H. Szczepański: Witkacy na Śląsku. „Twórczość ” 2012 nr 5.
• W. Sztaba: O naturze duszy. Witkacy czyta „Emancypantki” Bolesława Prusa. „Pamiętnik Literacki” 2012 z. 1 [dot. wpływu na S.I. Witkiewicza wykładu filozoficznego prof. Dębickiego z „Emancypantek”].
• M. Andrzejak-Nowara: Dramaty Witkacego źródłem emocji i ekspresji teatralnej. W: Emocje, ekspresja, poetyka. Przegląd zagadnień. Kraków 2013.
• M. Burdziński: O vizionároch, ktorí predčasne vyhasli. Witkacy a Anton Jasusch = On the visionaries who faded away untimely. Witkacy and Anton Jasusch. W: Košická moderna – Košice Modernism. Košice 2013.
• A. Duda: Teoria powieści metafizycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Słupskie Studia Filozoficzne” 2013 nr 12.
• „Estetyka i Krytyka” 2013 nr 3.
Zawartość
M. Lubecki: Istnienie i metafizyczny niepokój w filozofii Stanisława Ignacego Witkiewicza; J. Tarnowski: Diagnozy i prognozy sztuki. Witkacy i postmoderniści (między innymi); A. Brochocka: The history of the Witkacy collection in Słupsk; B. Zgodzińska-Wojciechowska: The Witkacy collection and exhibition at the Museum of Middle Pomerania in Słupsk; D.C. Gerould: Witkacy and conspiracy theories; A. Żakiewicz: Witkacy's paintings as frozen drama; M. Vražić: Witkiewicz-father and son. The double portrait; M. Goddard: Cinema, insatiability and impure form. Witkacy on film; D. John: Witkiewicz's theory of pure form and the music of Morton Feldman; G.P. Ramsey: Futurism and Witkiewicz. Variety, separation and coherence in a theatre of pure form; E. Wąchocka: Identity traps in Witkacy's dramas; A. Marczyk: The Witkacy – Conelius correpondence, or how to cure gout with transcendental philosophy; P. Polit: Philosophical marginalia by Stanisław Ignacy Witkiewicz; B.S. Lease: Cutting the romantic's throat. Witkacy's nasty nightmare; M. Rudnicki: The profane and the sacred in „Insatiability”; D. Niedziałkowska: Witkacy' self-portraits as manifestations of the dandy figure; C.O. Kiebuzinska: Witkacy and Ghelderode. Goethe's „Faust” transformed into a grotesque cabaret; M. Skwara: What is still not known about Witkacy's intertextuality? An analysis of Witkacy and Słowacki; J.G. Perkins: Eluding the void. Art and humor as anodynes for Witkiewicz, Beckett, and Faulkner.
• N.W. Golik: S.I. Vitkevič v Rossii. „Studia Culturae”, Sankt Peterburg 2013 nr 16, przekł. polski: Stanisław Ignacy Witkiewicz w Rosji. W: Myśl polska w obszarze rosyjskojęzycznym. Kraków 2016.
• F. Guattari: Ethico-aesthetic refreins in the teatre of Witkiewicz. W tegoż: Schizoanalytic Cartographies. London; Oxford etc. 2013.
• K. Kościuszko: Witkacy o przeżyciach metafizycznych. „Humanistyka i Przyrodoznawstwo” 2013 nr 19.
• E. Maciejowski: Diagnoza kondycji duszy polskiej w ujęciu Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Myśl Ludowa” 2013 nr 5.
• A.M. Pycka: „Aby ta ofiara nie poszła na marne”. Stanisława Witkiewicza przesłanie do syna. „Napis” Seria 19: 2013.
• T. Sandqvist: Polish dada, Witkacy, the Polish Avant-Garde, and nationalism. W tegoż: The sacred cause. Frankfurt am Main 2013.
• B. Schultze: Herrscherlob und Herrscherkritik vertraut und völlig anders. In Dramen von Stanisław Ignacy Witkiewicz und Tadeusz Różewicz. W: Herrscherlob und Herrscherkritik in den slawischen Literaturen. Wiesbaden 2013.
• M. Skwara: Real and virtual Witkacy. On the roles acted by/upon the artist in the 20th and 21st century. W: From your land to Poland. Bruxelles 2013.
• A.L. Smith: Witkacy at Olsza Villa in Zakopane. „Slavic and East European Performance”, Nowy Jork, NY 2012/2013 nr 1.
• D. Spietelun: Zaklinacz ludzkich twarzy. Glossa do fotograficznej działalności Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Inskrypcje” 2013 z. 1.
• E. Szkudlarek: Zmienne i stałe obrazy pustyni w dramatach Witkacego. „Studia Kaliskie” 2013.
• K. Wojewódzka: Materializm biologiczny czy monadyzm idealistyczny? Rzecz o listach Witkiewicza i Leszczyńskiego. „Rocznik Historii Filozofii Polskiej” 2013.
• A. Błażewicz: Czystej formy portret dziecięcy. „Wyspa” 2014 nr 3.
• T. Bocheński: Figura natręta w późnych dramatach Witkacego i Mrożka. „Teatr” 2014 nr 4, druk w: Dramat w tekście, tekst w dramacie. Warszawa 2014.
• I. Curyłło-Klag: Niepokoje o postczłowieczeństwo. Witkacy i Wyndham Lewis a doświadczenie Wielkiej Wojny. „Przegląd Kulturoznawczy” 2014 cz. B.
• J. Degler: On wciąż wycina szpryngle. 75. rocznica śmierci Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Gazeta Wyborcza” 2014 nr 213.
• J. Gondowicz: Furtka [dot. zainteresowań S.I. Witkiewicza kalejdoskopem i symetroskopem]; Fiksaci [o fotograficznej pasji S.I. Witkiewicza ]; Powidoki [wokół fotografii S.I. Witkiewicza z 1935 r., wykonanej w mieszkaniu przy ul. Brackiej 23 w Warszawie]; Koty są trudne [dot. m.in. kotów, którymi otaczał się S.I. Witkiewicz]; Rewolwer Witkacego [o rewolwerze w biografii i twórczości S.I. Witkiewicza]; Panna Nikt [o romansie S.I. Witkiewicza z 1905, upamiętnionym w „622 upadkach Bunga”]; Skandal w Astralu [o demonach w twórczości S.I. Witkiewicza]. W tegoż: Duch opowieści. Warszawa 2014.
• T. Kaczmarek: Goll et Witkacy. Entre l'expressionnisme et le surréalisme. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica” 2014 [t.] 9.
• T. Kaliściak: Homo coco czyli Witkacego „tabletka gwałtu”. „Opcje” 2014 nr 1/2.
• I. Mikołajczyk: Estetyczne aspekty przestrzeni formistycznej: Witkacy – Chwistek – Czyżewski. „Estetyka i Krytyka” 2014 nr 2.
• M. Odzimkowska: Traduction-adaptation des pièces de théâtre du polonais en français, les auteurs dramatiques polonais présents sur les scènes françaises. „Orbis Linguarum” 2014 vol. 41.
• A. Pastuszek: Stanisława Ignacego Witkiewicza rekontekstualizacja identyfikacji i tożsamości płciowej jako próba przełamania modernistycznej świadomości. „Studia z Filozofii Polskiej” 2014 t. 9.
• J. Stolarek: Groteska w wybranych utworach pisarzy okresu międzywojennego. „Conversatoria Linguistica” 2014.
• E. Szkudlarek: Rzeźby z mgły. Doświadczenie wizualne Witkacego. W: Dramat i doświadczenie. Katowice 2014.
• W. Sztaba: Tło zmieszane z niczego. Problem nihilizmu u Witkacego. „Przestrzenie Teorii” 2014 nr 21.
• „Tekstualia” 2014 nr 1 [numer w języku angielskim].
Zawartość
Zawartość: Ż. Nalewajk-Turecka: Witkacy, Schulz, Gombrowicz. [Tłumaczenie na angielski T. Wiśniewski]; W. Bolecki: Three modernists: Witkacy, Schulz, Gombrowicz. [Tłumaczenie na angielski D. Malcolm]; J. Jarzębski: Three versions of modernity: Witkacy, Schulz, Gombrowicz. [Tłumaczenie na angielski D. Malcolm]; T. Bocheński: Dissidents of modernism: Witkacy, Schulz, Gombrowicz. [Tłumaczenie na angielski M.Wojtyna]; M.P. Markowski: „Worse and worse boredom”: Gombrowicz, Schulz, and Witkacy on the intensity of modern life. [Tłumaczenie na angielski D. Malcolm]; E. Paczoska: A genealogy of modernity. Schulz, Witkacy, and Gombrowicz, and the ventures of Polish writers of the second half of the nineteenth century and the turn of the nineteenth and twentieth centuries. [Tłumaczenie na angielski M. Aleksandrowicz-Wojtyna]; J. Degler: Witkacy around the world. [Tłumaczenie na angielski T. Wiśniewski]; T. Mackiewicz: Romantic dialectics: Schulz, Gombrowicz, Witkacy. [Tłumaczenie na angielski J. Burzyńska]; Ż. Nalewajk-Turecka: Literature philosophied: Witkacy, Gombrowicz, Schulz. [Tłumaczenie na angielski J. Burzyńska]; E. Kasperski: Under the sign of parody and the grotesque (Stanisław Ignacy Witkiewicz, Bruno Schulz, Witold Gombrowicz). [Tłumaczenie na angielski D. Malcolm]; K. Siatkowska-Callebat: Characters in the prose works of Stanisław Ignacy Witkiewicz, Bruno Schulz, and Witold Gombrowicz. [Tłumaczenie na angielski M. Szuba]; A. Żakiewicz: Witkacy: first of all, a painter. Searching for an individual style. [Tłumaczenie na angielski J. Burzyńska].
• B. Zgodzińska: Firma Portretowa „S.I. Witkiewicz” + appendix. W: Teatralium. Malarstwo, literatura, teatr. Katowice 2014.
• M. Andrzejak-Nowara: Muzyka w teatrze Jerzego Jarockiego. W kręgu Witkacego, Gombrowicza, Słowackiego. „Conversatoria Linguistica” 2015.
• P. Dakowicz: Pożegnanie w gabinecie luster. „Fronda Lux” 2015 nr 74 [dot. ostatnich dni życia S.I Witkiewicz].
• J. Gondowicz: Rzeczy naprawdę potworne. Witkacy i perwersja. „Dialog” 2015 nr 6.
• „Književna Smotra”, Zagrzeb 2015 nr 176 [tu artykuły dot. S.I. Witkiewicza autorów: L. Sokól, J. Degler, M. Skwara, D. Blažina, N. Jakubova].
• J. Kornhauser: Witkacego Menażeria (i okolice). Awangarda w powijakach. W: Autour du théâtre = Wokół teatru. Kraków 2015.
• J. Krzysztoforska-Doschek: O przekładzie utworów scenicznych Stanisława Ignacego Witkiewicza na język niemiecki. „Próby” 2015 nr 3.
• I. Luba: Strzemiński i Witkacy. Długa historia krótkiego spotkania. W: Polscy i rosyjscy artyści i architekci w koloniach artystycznych zagranicą [!] i na emigracji politycznej 1815–1990 = Pol'skie i rossijskie hudožniki i arhitektory v hudožestvennyh koloniâh za granicej i v političeskoj èmigracii 1815–1990. Warszawa 2015.
• J. Mulczyński: Aleje z przypadku artystyczne: Wyspiański, Witkacy i Kossak. „Kronika Miasta Poznania” 2015 [nr] 3.
• M. Oziębłowski: Czy zegarek może składać się z żyjątek? Albo O uczuciu metafizycznym w filozofii Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Filozofia” 2015 z. 12.
• N. Papčinskaâ: Vitkevič i Peterburg; M. Samozvanec: Vitkacij v Zakopane. Po knige „Mariâ i Magdalena”. W: Dom Pol'skij. Tomsk 2015.
• M. Pinkwart: Witkacy w Tatrach. „Wierchy” 2015.
• M. Popiel: Modernizm w rodzinnym portrecie, czyli ojciec Witkacego i syn Witkiewicza. W: Widnokręgi literatury, wielogłosy krytyki. Prace ofiarowane profesor Teresie Walas. Kraków 2015.
• J. Przybytek: Wyjątkowy testament Asymetrycznej Damy, muzy Witkacego. „Polska. Metropolia Warszawska” 2015 nr 88 [dot. E. Wyszomirskiej-Kuźnickiej].
• M. Siwiec: Twórcze źródło. Osobowość twórcza i dzieło Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Filo-Sofija” 2015 nr 4 [cz.] 1.
• A. Smrokowska-Reichmann: Przesycenie. Koncepcje Jürgena Habermasa i Jeana Baudrillarda na tle katastrofizmu neohumanistycznego St.I. Witkiewicza. „Analiza i Egzystencja” 2015 nr 30.
• A. Tyszecka: Polacy – Berlin – Witkacy. „Polityka” 2015 nr 34.
• M. Andrzejak–Nowara: Motywy historiozoficzne w spektaklach Jerzego Jarockiego. Witkacy, Słowacki, Mrożek. „Studia Slavica” 2016 [nr] 20 z. 1.
• C. Bocianowski: La marionnettisation des personnages dans le théâtre francophone et Polonais du vingtiéme siécle. „Prace Polonistyczne” Seria 71: 2016.
• J. Borkowska: Witkacy w szkole anno Domini 2016. „Kwartalnik Edukacyjny” 2016 nr 2.
• C. Bronowski: La distruzione della civiltá tecnologica ossia l’effetto di Pirandello in Witkacy e Szpunberg. W: Quaderni di Serafino Gubbio operatore (1916–2016). Caltanisetta 2016.
• A. Fidowicz: Modernistyczne rozkosze narkotyczne. (Od Baudelaire'a do Witkiewicza). W: Rozkosz w kulturze. Kraków 2016.
• D. Gac: Jak Witkacy z [A.] Rybickim do kina chodzili. „Akcent” 2016 nr 1.
• J.M. Gruca: U Witkacego na kozetce, czyli o roli psychoanalizy w procesie hermeneutycznym. W: Paranoje, obsesje, natręctwa w polskiej literaturze XIX i początków XX wieku. Gdańsk 2016.
• A. Jabłońska: Cuda świętego Witkacego. „Topos” 2016 nr 2.
• A. Jabłońska: PRL-owski teatr absurdu, czyli jak Witkacy stał się kobietą. W: 80s again!. Monografia poświęcona latom 80. XX wieku. Warszawa 2016.
• K. Kościuszko: Wstęp do metafizyki Stanisława Ignacego Witkiewicza = Introduction to the metaphysics of Stanislaw Ignacy Witkiewicz. „Humanistyka i Przyrodoznawstwo” 2016 nr 22.
• H. Kulesza: Witkacy w ossolińskich rękopisach. W: W czwartek o szesnastej. Wybrane wykłady ossolińskie z lat 2014–2016. Wrocław 2016.
• M. Łoboz: Zakryte Zaryte, czyli Zakopiańszczyzna na styku kultur. Dygresje na marginesie lektury Witkacego; D. Heck: Witkacy w perspektywie postkolonialnej. „Góry, Literatura, Kultura ” 2016.
• P. Majcherczyk: Dandyzm. Jeden z punktów do gry „Witkacy”. „Odra” 2016 nr 5.
• K.K. Niciński: Wizja negatywna Stanisława Ignacego Witkiewicza. W tegoż: W poszukiwaniu nowego człowieka. Trzy projekty formacyjne w kulturze polskiej lat 1905–1930. Warszawa 2016. Doświadczenie Europy Środkowo-Wschodniej w Kulturze Modernizmu, 7.
• S. Okołowicz: Śliwka i tacet. O spotkaniach Schulza i Witkacego. „Schulz Forum” 2016 [nr] 8.
• A. Ostrowski: Metafizyczne uwarunkowanie nie-ciągłości; J. Tarnowski: Estetyka performatywna: Platon, Witkacy i inni filozofujący artyści. W: Teatr, teatralizacja, performatywność. Lublin 2016.
• K. Owczarek: W poszukiwaniu dziwności istnienia. Narkotyki w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Maska” 2016 nr 30.
• K. Owczarek: Witkacego filozofia kultury. Próba odczytania z perspektywy szkoły frankfurckiej = Witkacy's philosophy of culture. An attempt of re-reading from the Frankfurt School's perspective. „Amor Fati” 2016 nr 1.
• M. Oziębłowski: Nieudolność jako istota filozofii, albo: czy embrion może być filozofem? „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Filozofia” 2016 z. 13, polemika: M. Dombrowski: Nieudolność domniemana albo O pewnym artykule o filozofii Witkiewicza. „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2019 nr 1/2.
• M. Oziębłowski: Tajemnica Istnienia jako cel i granica filozofii w myśli Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Niepomyślane – nie do pomyślenia. Rozpadliny, uskoki i zatory w tektonice dyskursu filozoficznego i naukowego. Częstochowa 2016.
• M. Oziębłowski: Tragiczna apoteoza prowincji i zacofania w tekstach Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Filosofie v provincii = Filozofia na prowincji. Ostrava 2016.
• „Pamiętnik Teatralny” 2016 z. 4.
Zawartość
J. Degler: Witkacy. Nasz współczesny; L. Sokół: „Matka” Witkacego. Tragedia rodzinna. Zagłada człowieczeństwa w człowieku; A. Winch: Samosąd mdłej demokracji na jestestwie. Filozofia i dramatopisarstwo Stanisława Ignacego Witkiewicza a idee Martina Heideggera; W. Sztaba: Pocztówki z piekła. Stanisław Ignacy Witkiewicz w Paryżu 1908; J. Stacewicz-Podlipska: Formy, farsze i prawa syntezy, czyli „Chemia związków jakości teatralnych” według Witkacego; P. Pawlak: Nadobny komisarz Mandelbaum [dot.: Nadobnisie i koczkodany]; J. Degler: Cztery noty o Witkacym; P. Pawlak: Witkacy na scenach polskich 1990–2015.
• P. Pawlak: Metateatralne elementy dramatów Witkacego. „Pamiętnik Teatralny” 2016 z. 3.
• M. Pełka: „Witkacy” i „Witkiewicz” filozoficznie o sztuce. W: Filozofia i sztuka. Olsztyn 2016.
• K. Podpora: „Fikcja wprowadzana w życie | sztuka uprawiana całym sobą”. Problem rozróżnienia między kreacją a biografią artysty na przykładzie sylwetki S.I. Witkiewicza. W: Kolekcja fikcji. O mistyfikacji w sztuce. Toruń 2016.
• M. Popiel: Witalność modernizmu, czyli przemiany filozofii życia w dwóch pokoleniach polskich modernistów. W: Młodopolski witalizm – modernistyczne witalizmy. Kraków 2016.
• M. Pytko: Faszystowskie inklinacje Stanisława Ignacego Witkiewicza. Witkacego Theweleitem, Theweleita Witkacym. W: Opowiedzieć (sobie) Polskę. Literackie ślady 1918, 1945, 1989 w szkicach warsztatowych na temat (i obok tematu). Warszawa 2016.
• „Rocznik Podhalański” 2016 [Materiały z Międzynarodowej Konferencji Witkiewiczowskiej „Wokół Witkiewiczów”, 14–16 października 2015, Zakopane].
Zawartość
M. Krupa: „Narty to jednak coś”; A. Mancewicz: „Przyszedł Staś Witkiewicz, przystojny z czarnym wąsem, zęby ma śliczne...”. Wspomnienia z lat 1889–1911 o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu wybrane z pamiętnika Emilianny (Muli) Chwistek; T. Pękala: Dwóch Witkiewiczów – dwa modernizmy; T. Pawlak: Pawlikowscy a Stanisław Ignacy Witkiewicz w świetle listów i wspomnień; M. Pinkwart: Zakopiańskie szlaki Witkiewiczów; A. Żakiewicz: Witkiewicz czy Witkacy? Spór o autorstwo obrazu „Przedwiośnie” ze zbiorów Janusza Jagmina; B. Zgodzińska-Wojciechowska: O różnych sposobach ukazywania twarzy w portretach pastelowych Witkacego; A. Ostrowski: Wspomnienie „Ja”, czyli O próbie przełamania solipsyzmu przez Stanisława Ignacego Witkiewicza; K. Kościuszko: Witkacy uwikłany w spór między absolutną a relacyjną teorią przestrzeni; M. Dombrowski: Filozofia w przebraniu powieści. O „Jednym wyjściu”[!] Stanisława Ignacego Witkiewicza; P. Pawlak: Przeszczep głowy i gruczołów. Biocybernetyczny triumf mechanicyzmu w twórczości Witkacego; M. Baraniak: Czy Witkacy stał się „eleuterystą”? Spór Stanisława Witkiewicza i Witkacego o romantyzm; P. Polit: Przestrzenie malarskie ciała własnego. Witkiewicz i Merleau-Ponty; N.A. Michna: Witkacowskie „femmes fatales”. Kobiecość w sztuce XX wieku według Stanisława Ignacego Witkiewicza; M. Wasąg: Rytuały cielesne Jadwigi i Stanisława Ignacego Witkiewiczów; E. Szkudlarek: Witkacowska rudowłosa; J. Tarnowski: Edukacja i psychomachia w listach ojca do syna; N.O. Jakubowa: Obraz aktorki w życiu i twórczości ojca i syna; S. Kurowska: „Jak panu nie wstyd mówić tak marne wiersze? To pewno własny wyrób”. Grafomańskie namiętności Witkacego; M. Kochanowski: Obraz nowoczesnego świata w późnej twórczości Andrzeja Struga i w wybranych utworach Witkacego; A. Skurska: Regulamin Firmy Portretowej „A. Strug”; A.B. Bazylewski: Witkacy jako patron. Praktyka wydawnictwa „Wahazar”. (Fragment doświadczenia z przełomu wieków); L. Volko: Wariat i zakonnica z dwugłowym cielęciem w małym dworku na Orawskim Zamku i jak Jurkovič z Witkiewiczem...; E. Grzyb: O problemach związanych z przekładem dzieł S.I. Witkiewicza na język angielski. Kilka uwag o tłumaczeniu dramatu „Oni”.
• D. Sajewska: The postmortal life of savages. Witkiewicz and Malinowski disinterred. „TDR/The Drama Review”, Nowy Jork 2016 nr 1.
• D. Spietelun: Wciąż o Witkacym głoszą... O badaniach nad twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Ogród” 2016 nr 1/2.
• S.T. Sroka: Katastroficzne wątki w historiozofii i dramaturgicznej twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza = Catastrophic motifs in historiosophy and the dramatic works of Stanislaw Ignacy Witkiewicz. „Perspektywy Kultury” 2016 nr 2.
• H. Szczepański: Oswajanie inności. „Twórczość” 2016 nr 6.
• „Sztuka Edycji” 2016 nr 1.
Zawartość
J. Degler: „Trup mój siedzi w tym koszu”, czyli Tajemnice daru pani C.K. [dot. podarowania przez S.I. Witkiewicza w 1938 Muzeum Śląskiemu obrazów zwróconych mu przez, zrywającą z nim związek, Czesławę Oknińską-Korzeniowską]; T. Pawlak: Czyściec edytora; M. Dombrowski: „Nauki ścisłe a filozofia i inne pisma filozoficzne (1933–1939)” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Problemy tekstologiczno-edytorskie; M. Bizior-Dombrowska: „O idealizmie i realizmie” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Krótka historia edytorskiego śledztwa; D. Niedziałkowska: O wydawaniu książek z obrazami i rysunkami Witkacego; W. Sztaba: Portret Józefa Sułkowskiego na ścianie pokoju Witkacego w Zakopanem; W. Sztaba: Themersonowie i Witkacy, czyli nieeuklidesowa przygoda smoka Żabrołaka; P. Pawlak: „Jalu kurka wodna. Dramat pragmatyczny w 3 tumorach z trupiemi bebechami i wynikające stąd wściekłe nieporozumienia”. Recenzja nieistniejącego dramatu Witkacego, z wieloma aluzjami i przypisami; P. Pawlak: Samobójstwo w Dolinie Kościeliskiej, czyli Prasa o śmierci Jadwigi Janczewskiej; P. Pawlak: Przed Witkacym Szorc na sztorc. Nieznane wspomnienie z Zakopanego [dot. „Pamiętnika o najbliższej rodzinie, o sobie i o szkole” J. Szorca, który miał okazję poznać Witkiewicza].
• T. Węcławowicz: Cywilizacyjna katastrofa końca wieku XX. Proroctwo surrealistyczne. W: Lidé a města ve velkých válkách. Pohled etnologa (antropologa) = Społeczeństwo miasta w kontekście I i II wojny światowe. Spojrzenie antropologa. Praha 2016.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2016 nr 1.
Zawartość
J. Degler: „Poszukuje człowieka (względnie konsorcjum) z grubymi pieniędzmi (...)”. (Witkacego perypetie prasowe); W. Sztaba: Firanki to cudowna rzecz!; H. Jasieński: W Zakopanem przed sześćdziesięciu laty. (Urywki z pamiętnika); W. Mirski: Witajcie Siostry i Bracia w Świętym Witkacym; M. Średniawa: Palfy Gróf – któż to znów?; M. Łowejko: Przetłumaczyć nieprzetłumaczalne. O hiszpańskich tłumaczeniach „Wariata i zakonnicy”; T. Pawlak: Nieznane tłumaczenie „Nienasycenia”. Listy Stanisława Ignacego Witkiewicza do Toni Pawell-Kleczkowskiej; A. Van Crugten: Witkacy w moim życiu albo Parodiując Woody'ego Allena: Bóg, Witkacy i ja; K. Dubiński: Szynel i „furażka”. (O datowaniu „Portretu wielokrotnego w lustrach”); M. Vražić: Ojcowie i synowie sztuki; E. Łubniewska: Witkacy – „Autoparodia”; M. Studziński: XIX konkurs „Witkacy pod strzechy”; D. Gac: (Z) Witkacym o „Gardzienicach”; B. Zgodzińska-Wojciechowska: Kilka uwag w 61. rocznicę niedoszłej wystawy; W. Lin: „Naprawiacze”, czyli „Szewcy po polsku”. O translatorskich kłopotach, teoriach przekładu, chińskich przekleństwach i intelektualnych bredniach. Rozmawiają Wei-Yun Lin-Górecka, tajwańska tłumaczka, poetka i pisarka oraz Aneta Jabłońska; M. Dombrowski: Spryciarzowi-spłyciarzowi (ł, łój, Ładoga). Odpowiada redaktor tomu S. I. Witkiewicza, „Nauki ścisłe a filozofia” i inne pisma filozoficzne (1933–1939); L. Sokół: Witkacy AD 2016: refleksja weterana.
• M. Żurawski: Sposób na formę. „Teatr” 2016 nr 4.
• D. Heck: Katastrofizm i rewolucja nihilizmu. Odczytanie polskiej teorii Stanisława Ignacego Witkiewicza przez pryzmat niemieckiej koncepcji Hermanna Rauschninga. „Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie” 2017.
• M. Hendrykowski: Witkacy, Cocteau i inni. Amatorskie filmy Augusta Zamoyskiego. „Images” 2017 vol. 20 nr 29.
• A. Kałuża, P. Kaczmarski, Jakub Kornhauser: Czy dadaizm na cokolwiek nas przygotowuje? „Nowa Dekada Krakowska” 2017 nr 6 [polemika].
• W. Kmiecikowski: Fenomen Istnienia w ujęciu Witkacego; Granice Witkiewiczowską drogą do Tajemnicy Istnienia; Ontologia i istnienie. Spojrzenie Witkacego i Ingardena; Znaczenie ciała w Witkiewiczowskiej koncepcji Istnienia; Witkiewiczowska koncepcja uczucia metafizycznego. W tegoż: Istnienie, człowiek, moralność. Studia z dwudziestowiecznej filozofii polskiej. Chojnice 2017. Monografie Fundacji Marcina Fuhrmanna.
• W. Kobylińska-Bunsch: Autoportret niemożliwy. Ciało artysty jako obszar fotograficznych poszukiwań. W: Zakłócone spojrzenie. Fotografia i strategie widzenia. Kraków 2017.
• K. Kościuszko: O technikach (mechanizmach) eliminowania metafizyki – z perspektywy Witkacego. W: Filozofia i technika. Olsztyn 2017.
• S. Kurowska: Estetyka przypadku. O filozofii przypadku Witkacego na tle sztuki współczesnej. W: Homo Culturalis. Szkice z filozofii kultury. Lublin 2017.
• F. Marcinowski: Karol de Beaurain (1867–1927). Próba biografii. W: Na drogach i bezdrożach historii psychologii. T. 6. Lublin 2017 [dot. przyjaciela Witkiewicza].
• M. Mączyński: Natura w ujęciu Stanisława Witkiewicza (na podstawie listów do syna). W: Epistolografia w dawnej Rzeczypospolitej. T. 7. Literatura, historia, język. Kraków 2017.
• M. Oziębłowski: Dialog czy rozmowa istotna? O rewolucyjnym potencjale filozofii Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Filozofia” 2017 z. 14.
• M. Oziębłowski: Przejawy i przyczyny deprecjacji filozofii Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Apokryficzność (w) filozofii. Nie/anty/pozaortodoksyjne dyskursy filozoficzne. Częstochowa 2017.
• P. Pawlak: Przedmowa: Czy Witkacy miał spowiednika? O tym jak Xiądz w prasie katolickiej Witkacego cytował; O prawdopodobnym wpływie ks. Henryka Kazimierowicza na proces powstawania „Szewców”; Akord cudu św. Witkacego, czyli o ocalonych instrumentach Xiędza; Witkacy nad Prosną. W: Powiernik Witkacego. Pisma rozproszone ks. Henryka Kazimierowicza. Warszawa 2017.
• A. Pawłowska: Elementy dadaistyczne w twórczości Witkacego. W: Impuls dadaistyczny w polskiej sztuce i literaturze dwudziestowiecznej. Łódź 2017.
• K. Rutkowski: Dr Karol de Beaurain. Sylwetka psychiatry. Cz. 1–2 = Dr Karol de Beaurain. A psychiatrist's profile. Pt. 1–2. „Psychiatria” 2017 nr 3 [dot. przyjaciela Witkiewicza].
• B. Sobótka: Dekadentismus im werk von Sibylle Berg und Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Deutsch-polnische Beziehungen in Kultur und Literatur. [T.] 9. Warszawa 2017.
• K. Suszczyński: Witkacy na wrocławskich scenach lalkowych. „Pamiętnik Teatralny” 2017 z. 1/2.
• A. Szachniewicz: Czy monady mają części? Witkiewicz wobec mereologii jako ontologii. „Analiza i Egzystencja” 2017 [nr] 37.
• B. Urbankowski: Witkacy znany i nieznany. W tegoż: Źródła. Z dziejów myśli polskiej. T. 4. Tłumacze narodowych testamentów. Warszawa 2017.
• A. Wawrzynowicz: Rosyjskojęzyczna recepcja polskiej myśli filozoficznej. „Kwartalnik Filozoficzny” 2017 z. 2.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2017 nr 1.
Zawartość
M. Vražić: Wstępniak; M. Witkiewicz: Wokół grobów Witkacego; T. Pawlak: „Hrabina Sowa Bosonoga-Cejlońska”, czyli Grochowiak parodiuje Witkacego; K. Puzyna [Przedruk listu do redakcji „Przekroju” 1963 nr 933]; G. Pampiglione: Terminus Nord. Fragmenty; Z. Moździerz: Związki Witkacego z architekturą; J. Cymerman: Czechowicz – Witkacy: sąsiedztwo (nie)oczywiste; W. Mirski: Stulecie laski w lustrach. List do redakcji; K. Kościuszko: O Witkiewiczowskim programie ontologizacji matematyki. Cz. 1; A. Winch: Witz. Cz. 1; A. Kuśniewicz: „Z Witkacym było całkowicie inaczej”: fragmenty rozmowy Ljubicy Rosić z Andrzejem Kuśniewiczem; E. Grzyb: Uczynić widzialnym. Tłumacz Witkacego – Istnienie Poszczególne; K. Kolinek-Siechowicz: Witkacy-Ingarden. Marginalny spór o tożsamość dzieła muzycznego. Cz. 1; M. Dombrowski: Wszelako dziwne jest w tej książce materii pomięszanie – o Witkacym etyku; K. Dubiński: O tym, jak Witkacy nie pogonił bolszewika w 1920 r.; Ł. Gil: Morfologia dramatu groteskowego na przykładzie „Gyubala Wahazara” i „Matki”; A. Jabłońska: Zaręczynowy demonizm. Cz. 1; Z. Liszewska-Soloch: Kabaret z zaświatów, czyli Wspomnienie „Wariata i zakonnicy” w reżyserii Igora Gorzkowskiego na deskach Teatru Powszechnego w Warszawie; P. Polit: Pojęcie jedności osobowej i malarskiej Stanisława Ignacego Witkiewicza. Streszczenie rozprawy doktorskiej; M. Quant: O Roku Awangardy w Łodzi z Martyną Quant, dramaturżką i specjalistką ds. literackich Teatru Nowego.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2017 nr 2.
Zawartość
M. Vražić: Wstępniak; J. Stuhr: „Szewcy” na nowe czasy. Rozm. E. Grzyb; I. Curyłło-Klag: Skandaliści/skandaloni. Witkacy, Wyndham Lewis a kwestia antyhumanizmu; P. Pawlak: Łódź, Witkacy i „Gitara” Picassa; M. Dombrowski: Dlaczego Witkacy nie jest „polskim Heideggerem”?; J. Janiszewski: Dzień św. Witkacego w Szczecinie; M. Vražić: Powstaje chorwacki przekład „Nienasycenia”; K. Dubiński: Porucznik Witkiewicz w biurze Nadieżdy Dobycziny; K. Kościuszko: O Witkiewiczowskim programie ontologizacji matematyki. Cz. 2; A. Winch: Witz. Cz. 2; P. Polit: Jedność czy wielość? Ontologiczne przesłanki koncepcji estetycznych Stanisława Ignacego Witkiewicza i Leona Chwistka; A. Jabłońska: Zaręczynowy demonizm. Cz. 2; K. Kolinek-Siechowicz: Witkacy–Ingarden. Marginalny spór o tożsamość dzieła muzycznego. Cz. 2; E. Góra: Witkacy i [W.] Rząb. Portret jako maska; E. Maciejowski: Przegląd wybranych trudności monadyzmu biologicznego; D. Niedziałkowska: Witkacy w natarciu.
• A. Wnuk: Mniej znane oblicze Witkacego. „Tekstualia” 2017 nr 3.
• G. Bednarz: Analiza głównych zarzutów Stanisława Ignacego Witkiewicza wobec teorii sztuki Leona Chwistka. „Kwartalnik Filozoficzny” 2018 z. 1.
• J. Bobrek: Witkacy w Nowym Sączu. „Rocznik Sądecki” 2018.
• M. Graś-Godzwon: Witkacy heretyk – destrukcja w czasach konstruktywizmu. „Sztuka i Dokumentacja” 2018 nr 19.
• P. Kosiorek: O polemikach filozoficznych Stanisława Ignacego Witkiewicza z Janem Leszczyńskim. „Rocznik Historii Filozofii Polskiej” 2017/2018 t. 10/11.
• K. Kościuszko: Refleksje nad Witkiewiczowską filozofią matematyki; T. Herbich: Religia wobec kryzysu kultury. Porównanie poglądów Znanieckiego, Witkacego i Bierdiajewa. „Studia z Historii Filozofii” 2018 nr 3.
• E. Makarczyk-Schuster, K. Schuster: „Den Tod durchs Sterben überwinden...” Die Todes-, Mord-, Selbstmord-, Lustmord-Motivmuster in den Bühnenwerken Stanisław Ignacy Witkiewiczs (Witkacy). „Prace Literaturoznawcze” 2018 [nr] 6.
• F. Nguyen: Objaśnianie marzeń sennych według Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Pamiętnik Literacki” 2018 z. 3.
• M. Odzimkowska: La réception et l'avenir du drame polonais en France? Le cas de Witkiewicz. W: Théâtre à (re)découvrir. Intermédia/intercultures. 1. Berlin 2018.
• A. Ostrowski: Osiągnąć jedność poglądów i... umrzeć, czyli o dyskursie wewnętrznym S.I. Witkiewicza. W: Dyskursy sztuki, dyskursy o sztuce. Lublin 2018.
• I.A. Siedlaczek: Witkacy profesora Symotiuka. Rekonesans; S. Symotiuk: Witkacy – Potfór ale nie Potwór. W: Stefan Symotiuk – człowiek z Pasji. Księga pamiątkowa ku czci profesora Stefana Symotiuka (1943–2016). Lublin 2018.
• E. Szkudlarek: Barwy ognia w pejzażach Witkacego. W: Żywioły. Motyw ognia w literaturze, kulturze i sztuce. Gdańsk 2018.
• J. Tarnowski: Narodziny Witkacego z ducha Witkiewicza = The birth of Witkacy from the spirit of Witkiewicz. „Idea” 2018 nr 1.
• T. Trojanowska: Delectatio furiosa, or, The modes of cultural transgression; D.C. Gerould: Apocalyptic fears; aesthetic daring. (Stanisław Ignacy Witkiewicz). W: Being Poland. A new history of Polish literature and culture since 1918. Toronto 2018 [dot. m.in. S.I. Witkiewicza].
• A. Trwoga: Grając w szachy z Duchampem. O rzeźbiarzu z kamerą Marcina Giżyckiego. „Kwartalnik Filmowy” 2018 nr 104 [dot. m.in. S.I. Witkiewicza].
• M. Werner: Uwagi na marginesie tekstu Miłosza o Witkacym. W: Cezary Wodziński in memoriam. Warszawa 2018 [dot.: C. Miłosz: Granice sztuki (Stanisław Ignacy Witkiewicz z perspektywy wojennych przemian). „Nowa Polska”, Londyn 1946 z. 4, 5, przedruk w: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Człowiek i twórca. Warszawa 1957, oraz w tegoż: Zaczynając od moich ulic. Paryż 1985, wyd. nast.: Warszawa* 1987, Wrocław 1990, Legendy nowoczesności. Kraków 1996].
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2018 nr 1 [Numer dedykowany prof. J. Deglerowi].
Zawartość
M. Vražić: Wstępniak; E. Łubieniewska: Dialektyka bydlęcej metafizyki. Na podstawie dyskusji z udziałem prof. E. Łubieniewskiej, prof. J. Deglera i P. Pawlaka; W. Mirski: Jak zostałem (psycho)fanem Janusza Deglera; W. Sztaba: Z Laboratorium Firmy Portretowej. Portret podstawkowy; D. Blažina: Podróże z Januszem po obrzeżach Witkacji; M. Leśniak: Witkacowska teoria i krytyka sztuki. Cz. 1; J. Degler: Marriage and morals. O Stanisławie Ignacym Witkiewiczu, witkacologach i witkacologii. Z prof. Januszem Deglerem rozmawia Aneta Jabłońska; K. Dąbrowska: Krótka historia niekrótkiej znajomości Teatru Exodus z profesorem Januszem Deglerem; E. Grzyb: Daniel Gerould. Cz. 1. Przekład literacki jako kulturowa mediacja; J. Degler: Witkacy – artysta życia. Na podstawie rozmowy prof. Janusza Deglera z prof. Tomaszem Bocheńskim, Klub Nauczyciela w Łodzi, 16 kwietnia 2015 r.; J. Komorowski: W stronę Witkacego. Podróż do Jezior latem 2008 r.; B. Zgodzińska-Wojciechowska: Sesje, tomy, spotkania inne + appendix, czyli o związkach Janusza Deglera z Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku; A. Klimowski, K. Ostapkowicz, M. Sady, E. Satalecka, M. Średniawa: Projekt „Gyubal WahazAR”, czyli jak Witkacy odnalazł „tych Temersonów” i razem wskrzesili smoka Żabrołaka; T. Pawlak: Ludzie wywiadu w kręgu towarzyskim Witkacego. Cz. 1; P. Pawlak: Namopaniki i „Żywoty” Aleksandra Wata – potencjalne źródła; J. Stuhr: „Mówić chcemy po wyspiańsku, a nie nowocześnie drańsku”... Z Jerzym Stuhrem, reżyserem „Szewców” w Teatrze Nowym w Łodzi, rozmawia Elżbieta Grzyb; D. Piejko: Witkacy z rockowym pazurem. Przyjdź, posłuchaj... zrozumiesz. A jak nie? To na pewno poczujesz. Z Dominikiem Piejką i Kubą Herzigiem z zespołu Palfy Gróf rozmawia Marek Średniawa.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2018 nr 2.
Zawartość
M. Vražić: Wstępniak; W. Sztaba: Kajecik z moimi ulubionymi zdjęciami Witkacego; P. Pawlak: Wojciech Sztaba i Witkacy – próba bibliografii; S. Okołowicz: „W skrócie – Witkacy”; S. Okołowicz: Faul Marii Anny Potockiej na Witkacym!; „Tłumacz jako mediator dla różnych typów wrażliwości”. Z Lauren Dubowski o pierwszym angielskim przekładzie „Pożegnania jesieni” rozmawia Elżbieta Grzyb; P. Pawlak: Matka Polek na obczyźnie – Julia Lachowicz-Duval; J. Staroń: Makuszyński i Witkacy Glosa do tego, co już zostało opisane; T. Pawlak: Ludzie wywiadu w kręgu towarzyskim Witkacego. Cz. 2; A. Kowalska: Książka „w czytaniu wręcz rozkoszna”. Cz. 1–2 [dot.: Narkotyki]; K. Wesołowski: Odtwarzam wizję Witkacego malującego „Kompozycję”. Z Klaudiuszem Wesołowskim, reżyserem animowanego filmu krótkometrażowego „Miazmat”, rozmawia Dorota Niedziałkowska; H. Wojak: Witkacy i kobiety (nie)koniecznie fatalne. Cz. 1–2; E. Grzyb: Daniel Gerould. Cz. 2. Sztuka przekładu lub Jak uwolnić „Szewców”; M. Leśniak: Witkacowska teoria i krytyka sztuki. Cz. 2; H. Magiera: „...w typie swoim jedyny w Polsce” : o Witkacym w listach Kazimiery Alberti do Marii Grabowieckiej. Cz. 1–2; M. Średniawa: Nowe pastele Witkacego w kolekcji Muzeum Tatrzańskiego; W. Mirski: [List do Redaktor Naczelnej]; M. Vražić: „Wariat i zakonnica” w Varaždinie.
• K. Wojewódzka: Wariat z Krupówek, wizjoner czy naukowiec? Rzecz o fragmentach niedoczytanych w dramatach St. I. Witkiewicza; P. Pawlak: „Mątwa” niedoczytana. W: Dramaty zapomniane – niedoczytane – pominięte. (Re)interpretacje. Warszawa 2018.
• H. Żbikowska: Ściana w kropki, czyli jak zaszyfrować „jedność bytu”. W: Tekst, słowo, obraz. Łódź 2018.
• M. Belonogova: Witkacy kontra (?) Bergson. W: Filozoficzne aspekty literatury. Studia i szkice. Lublin 2019.
• P. Duchliński: Istnienie, człowiek, moralność. „Logos i Ethos” 2019 [nr] 1.
• Gangliony pękają mi od niewyrażalnych myśli. Prace ofiarowane Profesorowi Lechowi Sokołowi. Warszawa 2019.
Zawartość
J. Degler: O przyjaźni Witkacego z Tadeuszem Langierem i Bronisławą Włodarską. Szkic do biografii; J. Gondowicz: „Każdy idiota wie, co to jest forma”. August Zamoyski w Zakopanem (1918–1925); U. Makowska: Rembowski i Witkacy – strony widzące. O ilustracjach w „Xiędzu Fauście” Tadeusza Micińskiego; A. Winch: Witkacy i Levin. Dalecy i bliscy; J. Gajewski: „Oni”, czyli Obcość oraz twórczość i miłość w grze o tożsamość; D. Blažina: Jak gadają chorwaccy „Szewcy”?; M. Skwara: O pewnym zaskakującym aspekcie funkcjonowania Witkacego w artystycznym obiegu światowym, czyli Jak Witkacy został jedynym w Polsce dadaistą; W. Sztaba: Ginący histrioni metafizycznej prawdy; G. Tomassucci: Witkacy osservato con gli occhi di falco = Witkacy obserwowany wzrokiem sokolim. [Przeł.] E. Ranocchi.
• D. Jarosiński: Dwie śmierci. „Niezależna Gazeta Polska Nowe Państwo” 2019 [nr] 9.
• D. Kalinowski: Bellatrix, chińska mumia i Witkacy. W: Dylematy epoki postyczniowej. Księga ofiarowana Profesorowi Bogdanowi Mazanowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin. Łódź 2019.
• M. Karabon: Historiozofia totalna. Podobieństwa i różnice w wizji dziejów Stanisława Ignacego Witkiewicza i Teilharda de Chardin = Total historiosophy. Similarities and differences in the visions of history of Stanisław Ignacy Witkiewicz and Teilhard de Chardin. „Kwartalnik Filozoficzny” 2019 z. 3/4.
• W. Kaute: „Uśmieszek cudny” czyli Polak a władza w publicystyce Witkacego. „Horyzonty Polityki” 2019 vol. 10 nr 30.
• E. Kącka: Tortury przy podwieczorku. „Tygodnik Powszechny” 2019 nr 3.
• K. Kosecki: Life, politics, science, and art. Poe’s „The raven” and its reinterpretations by Sastre, Witkiewicz, and Pleijel. W: Gothic peregrinations.The unexplored and re–explored territories. London; New York 2019.
• N. Kostikowa: Witkacy a rosyjska awangarda; T. Bocheński: Czysta Forma po gigantycznej awarii. „Teatr” 2019 nr 11.
• K. Kościuszko: Monadologia Stanisława Ignacego Witkiewicza wobec filozofii analitycznej Bertranda Russella. „Studia z Historii Filozofii” 2019 nr 2.
• K. Kościuszko: Obrona witkiewiczowskiej estetyki czystej formy przed zarzutem Leona Chwistka = Defending Witkiewicz's aesthetics of pure form against allegations of Leon Chwistek. „Forum Artystyczne” 2019.
• B. Larenta-Boguska: Wokół śmierci Witkacego. „Gwiazda Piołun” Władysława Lecha Terleckiego z 1968 roku. „Białostockie Studia Literaturoznawcze. BSL” 2019 [nr] 14.
• P. Mrowiński: Nekropolityka. Polityczny wymiar pogrzebów polskich pisarzy na przykładzie sprowadzenia do Polski prochów Juliusza Słowackiego w 1927 roku oraz Stanisława Ignacego Witkiewicza w 1988 roku. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica” 2019 [t.] 22.
• F. Nguyen: „Rozpęd do nieskończoności” a „metafizyczne nienasycenie”. Teoria psychiki według Tadeusza Micińskiego w recepcji Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Tadeusz Miciński i ludzie epoki. Studia. Białystok 2019.
• P. Ołdziejewski: (HashTak) Witkacy. Dialog człowieka z literaturą. „Epea” 2019 nr.
• K. Polechoński: Dwie legendy literackie: „pontifex maximus katastrofizmu” i „nowoczesny polski Villon”. „Arcana” 2019 nr 6.
• „Ruch Filozoficzny” 2019 nr 1.
Zawartość
M. Bizoń: Grecy, Witkacy i Czysta Forma w literaturze; M. Oziębłowski: Funkcje sztuki w teorii Czystej Formy Stanisława Ignacego Witkiewicza; K. Kościuszko: Witkacy a problem naturalizacji intencjonalności; M. Dombrowski: Witkacowska ironia w kontekście filozoficznym. Wokół „Jedynego wyjścia” S.I. Witkiewicza.
• A. Szachniewicz: Czas i przestrzeń w metafizyce Witkiewicza a pierwotność ontologiczna indywiduów. Ujęcie z perspektywy wybranych wątków współczesnej metafizyki analitycznej. „Ruch Filozoficzny” 2019 nr 1.
• H. Waniek: Morfina w życiu filozofa; P. Majcherczyk: Trzech ojców Witkacego [dot. S. Witkiewicza, T. Micińskiego, H. Corneliusa]. „Twórczość” 2019 nr 9.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2019 nr 1/2.
Zawartość
M. Vražić: Wstępniak; W. Kuczok: Demonizm tatrzańskich podziemi; J. Degler: Jerzy Giedroyc i Witkacy; B. Zgodzińska-Wojciechowska: Jowisz a ptak [dot. obrazu: Jowisz zmieniający się w byka]; M. Dombrowski: Nieudolność domniemana albo O pewnym artykule o filozofii Witkiewicza [dot.: M. Oziębłowski: Nieudolność jako istota filozofii, albo: czy embrion może być filozofem]; D. Niedziałkowska: Z Neną [J. Stachurską] w piekle; K. Suszczyński: Kukła na zmechanizowanym tronie, czyli O lalkowych motywach w dramacie „Gyubal Wahazar”; M. Wróblewski: W poszukiwaniu straconego adresu. Witkacy na Brackiej; R. Demkowicz-Dobrzański: Witkacy i fizyka; Wokół Witkacego. Z Przemysławem Pawlakiem, witkacologiem, prezesem IW, rozmawia Aneta Jabłońska; T. Pawlak: (Nie)znany portret Luli, czyli Teresy z Żukowskich Świętochowskiej konterfekt z rodziną w tle; A. Wróblewska: Witkacy w Room Escape Warszawa®. Rozm. P. Pawlak; M. Średniawa: Witkacy zrecenzowany; P. Pawlak: „Redemptoary – Romans schizofrenika” w sali gimnastycznej; A. Musialska: Nieczyste dusze; K. Dąbrowska: Teatr Exodus i jego gry z Witkacym; A.M. Tryba: Wszyscy mamy źle w głowach, czyli Witkacy na deskach krakowskich teatrów; S. Okołowicz: Słońce nad Stawem Smreczyńskim [dot. fotografii]; K. Dubiński: Andriej Bazylewski (Andrej Bazilevskij) 1957–2019; B. Zgodzińska-Wojciechowska: Witkacy w Białym Spichlerzu; M. Vražić: Schulz w Belgradzie, Witkacy w Zagrzebiu; G.J. Grabski: Władysław Jan fotografuje Witkacego, czyli Z archiwum rodziny Grabskich.
• A. Woch: Geniusze, nowatorzy i skandaliści polskiej literatury. Od Przybyszewskiego do Gombrowicza. Wyd. jako dokument elektroniczny Warszawa 2019, plik w formacie EPUB, MOBI, PDF [tu m.in. o S.I. Witkiewiczu].
• M. Baraniak: Mickiewicz Witkacego = Adam Mickiewicz in the view of the Witkacy. „Świat Tekstów” 2020 nr 18.
• S. Borzym: Krytycy szkoły lwowsko-warszawskiej. W: Historia filozofii. Cz. 1. Style filozofowania. Lublin 2020 [dot. m.in. S.I. Witkiewicza].
• A. Fedorowicz-Jackowska: „Through a microscope from a telescopic distance”. Witkacy, Cameron and the photography of faces. „Ikonotheka” 2020 t. 30.
• D. Gwizdalanka: Literackie portrety Karola Szymanowskiego. „Polski Rocznik Muzykologiczny” 2020 [dot. min. S.I. Witkiewicza].
• E. Hak: W świecie absurdu, czyli Estetyka (nie)realnej rzeczywistości na przykładzie Zdzisława Beksińskiego i Witkacego. „Ziemia Częstochowska” 2020.
• J. Kasprzak: Siła lekceważonych – kilka słów à propos Teatru Formistycznego. „Nietak-t. Inne strony teatru” 2020 nr 1/2.
• K. Kościuszko: Podobieństwa i różnice między metafizyką Whiteheada a metafizyką Witkiewicza. Możliwa synteza = Similarities and differences between Whitehead's metaphysics and Witkiewicz's metaphysics. Possible synthesis. „Humanistyka i Przyrodoznawstwo” 2020 nr 26.
• A.C.d. Miranda Pita: Tropics to talk about. Witkacy and Oswald de Andrade. „Tekstualia” 2020 nr 2.
• Ż. Nalewajk: Modernistyczne eksperymenty językowe w pisarstwie Karola Irzykowskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Brunona Schulza. W: Karol Irzykowski. Człowiek sporu, postać sporna. Warszawa 2020.
• E. Olczak: Sztuka szaleństwa w dwudziestoleciu międzywojennym na przykładzie teorii Czystej Formy Witkacego. W: W kręgu szaleństwa. Kielce 2020.
• A.G. Piotrowska: Grechuta mniej znany. „Piosenka” 2020 nr 8 .
• L. Sokół: Istnienie Poszczególne nie przetrwa. Opowieści Witkacego o końcu świata; E. Wąchocka: Powroty (do) Witkacego; A. Winch: Sto lat jełopienia bez granic. „Dialog” 2020 nr 5.
• E. Szkudlarek-Śmiechowicz: Pejzaż z wirującym płatkiem śniegu w twórczości Witkacego. W: Żywioły. Motyw wody w literaturze, kulturze i sztuce. Gdańsk; Sopot 2020.
• J. Tarnowski: Struve i Witkacy. Dwie wizje trendów historycznych. W: Tradycja i tradycjonalizm w dyskursie kulturowym. Poznań 2020.
• T. Węcławowicz: Krytyka pretensjonalnego historyzmu w twórczości Witkacego i Gruszczyńskiego na przykładzie ul. Retoryka w Krakowie. „Państwo i Społeczeństwo” 2020 nr 3.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2020 nr 1.
Zawartość
L. Sokół: Dnia 18 września Roku Pamiętnego; „Wyrwij się codzienności”. Z Dorotą Ficoń, aktorką Teatru im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem, rozmawia Elżbieta Grzyb; E. Kulpa: Eksperymenty halucynacyjne w kulturze i sztuce. Stanisław Ignacy Witkiewicz i „Beat Generation”; G. Gibbons: „This cell”. Prison, space, sleep, and the broken pencil in Witkacy's „The madman and the nun”; M. Vražić: „Październik z Witkacym”. Mały Festiwal Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zagrzebiu; J. Gajewski: Miłość Kurki Wodnej czyli Prawda jest w tym, co się samo dzieje. Insynuacje i uwagi dla aktorki; „Karuzela wyuzdania” w „Przeglądzie Katolickim”. Oprac. P. Pawlak; M. Socha: „Jutrość dnia”. Nieznana kartka Stanisława Ignacego Witkiewicza do Czesława Jankowskiego; M. Socha: „W ogóle listów pisać nie umiem”. Nieznany list Stanisława Ignacego Witkiewicza do Pawła Hulki-Laskowskiego; T. Pawlak: Hulka-Laskowski o „Pożegnaniu jesieni”; J. Degler: Trudna droga do „Dzieł zebranych” Stanisława Ignacego Witkiewicza w świetle listów Anny Micińskiej; M. Dombrowski: „Monadyzm biologiczny a problem psychofizyczny”. Autoreferat; P. Pawlak: „Oni” w Teatrze Polskim w Warszawie; T. Pawlak: Detektyw w krainie Witkacego; S. Okołowicz: Mało znane losy fotograficznego archiwum Stanisława Ignacego Witkiewicza. Przy okazji wywiadu „Józef Robakowski. O Witkacym”; S. Okołowicz: Krzyczący „Witkacy!”; M. Średniawa: „Myśleć w kamieniu” – wystawa Augusta Zamoyskiego w Muzeum Literatury w Warszawie; P. Pawlak: Panna Jastrzębska, czyli o świętym Hannibalu, przystojnej hrabinie i kapistach na zamku; T. Pawlak: Księżniczka astrachańska, 1925; Caryca, nie księżniczka [dot. obrazu „Portret kobiety” z 1925 ze zbiorów G. Pampiglionego].
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2020 nr 2.
Zawartość
W. Sztaba: Intuicyjne rysowanie; P. Pawlak: Persona dramatu nienapisanego. Fragmenty autoreferatu wygłoszonego 16 czerwca 2020 w Instytucie Sztuki PAN; P. Polit: Dialektyka w sojuszu z Czystą Formą. Debora Vogel i Witkacy; „Witkacy to ciekawa postać, pełna zarówno światła, jak i mroku”. Z Rafałem Rolą rozmawia Dorota Niedziałkowska; J. Skłodowski: Witkacjana. Ujawniamy detale warsztatu Mistrza; G. Pampiglione: „Z ziemi włoskiej do Polski” i z powrotem; B. Zgodzińska-Wojciechowska: Śladem „Furii”; E. Małecka: Witkacy w telewizji i Teatrze Polskim we Wrocławiu; M. Średniawa: II Międzynarodowe Sympozjum Tłumaczy Twórczości St. I. Witkiewicza; K. Dubiński: Purpurowa kokarda pani Akne. O „Damie w czerni” Romualda Dubińskiego; J. Degler: Listy o Witkacym; K. Tur-Marciszuk: „Test z Witkacego”.
• A. Zybała: Zaraźliwy uśmiech kretyna. „Rzeczpospolita” 2020 nr 220.
• T. Bocheński: Witkacy, czyli Improwizacje wizjonera. „Konteksty” 2021 nr 3.
• P. Dybel: Sobowtórzenie Witkacego. „Pamiętnik Literacki” 2021 z. 1 [dot. fotografii S.I. Witkiewicza, głównie „Autoportretu wielokrotnego w lustrach”].
• Konstelacja Witkacy. Z Zofią Radwańską rozmawia Paweł Drabarczyk. „Artifex Novus” 2021 nr 5.
• K. Kościuszko: Synteza ontologii Witkacego z ontologią Whiteheada = Synthesis of Witkacy's ontology with Whitehead's ontology. „Humanistyka i Przyrodoznawstwo” 2021 nr 27.
• N. Kowalska-Elkader: Poza treścią. O formie w sztuce dźwiękowej. W: Słowo, dźwięk, cisza. Radio i sztuka audialna. Łódź 2021.
• J. Michalik: „Chcemy mieć większy kontakt i stałą łączność z życiową rzeczywistością”. Polityczność Teatru Artystów Cricot. W: Polityki/awangardy. Kraków 2021.
• L. Sokół: Wyspiański Witkacego; „Matka” Witkacego, czyli Zagłada człowieczeństwa w człowieku; Zagadnienia nudy w „Szewcach” Witkacego; Muzyka jako Sztuka Czysta: Witkacy i Regamey. W tegoż: Twarze nowoczesności. Marivaux – Watteau – Baudelaire – Ibsen – Strindberg – Rimbaud – Wyspiański – Witkacy – Regamey. Warszawa 2021.
• A.M. Tryba: Busola szaleńca w zwariowanym świecie czyli O Witkacym dramaturgu. „Akant” 2021 nr 1.
• A. Winch: Szkoda Zachodu. Witkacy – Mrożek – Levin. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk 2021, 158 s.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2021 nr 1.
Zawartość
W. Sztaba: Malarz i filozof; W. Sztaba: „...nie rozpraszając uwagi na żadne uboczne szczegóły...”; T. Pawlak: Niesmaczny odgrzewany kotlet; Witkacego portret jednokrotny. Z Piotrem Sajakiem rozmawia Aneta Jabłońska; A.A. Bajor: Kronika wybranych wydarzeń witkacowskich na Litwie po 1989 r.; J. Krawczykiewicz: Dajcie więcej Witkacego!; A. Piatrowicz: „Tłumacz też chce być twórcą”; M. Dombrowski: Wokół Witkacego-filozofa; K. Główczewska: Witkac; J. Gillies: Tracking down Witkacy in Australasia. Sources, race, productions, context and speculation; A.A. Bajor: „Szewcy” po litewsku; L. Sokół: Witkacy o religiach. Powieść „Nienasycenie”; S. Okołowicz: Witkacy ofiarą Marszu Niepodległości; J. Degler: Listy o Witkacym. Cz.2. O dwóch takich, co tworzyli światową witkacologię [dot.: D. Gerould, A. Van Crugten] ; M. Średniawa: „Szalona lokomotywa” po przeglądzie; E. Kulpa: Wokół zaginionego portretu Zosi Witkowskiej. Tragiczny los kobiet z domu Rosner i Mond; K. Dąbrowska: Świat jest nieskończenie zawiłą partią szachów: Jan Maciej Karol Wścieklica; E. Kulpa, P. Pawlak: Bibliografia zawartości czasopisma (nr 1–10).
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2021 nr 2.
Zawartość
T. Pawlak: Okładka „Dyla Sowizdrzała” Karola de Costera. Domniemane autorstwo Stanisława Ignacego Witkiewicza. Śledztwo poszlakowe; M. Pinkwart: Witkacy muzycznie; K. Dubiński: Jubileusz „Witkacego”; H. Jasieński: W Zakopanem przed sześćdziesięciu laty. (Urywki z pamiętnika). Przepisał, oprac. i przypisami opatrzył P. Pawlak. Cz. 2; M. Studziński: Pod wieloma strzechami. Słowo o 24. Edycji; J. Gillies: Witkacy & Malinowski. A cinematic seance in 23 scenes; L. Volko: Człowiek jednowymiarowy już się narodził, albo jak Witkacy z Marcusem.
• „Litteraria Copernicana” 2022 nr 4.
Zawartość
M. Graś-Godzwon: „Pismo uskrzydlonej ręki”, czyli Witkacy Heleny Blum. Przyczynek do dyskusji o recepcji twórczości plastycznej Witkacego w kontekście surrealizmu; Maciej Dombrowski: Maria Kokoszyńska-Lutmanowa i Witkacego „ostatni w życiu Abhandlung o logice”; Chmielewska: „Dziwność istnienia” Leonii Jabłonkówny czytanie Witkacego; A. Zając : Wanda Laskowska – obecna nieobecność . Recepcja teatru Witkacego.
• T. Bocheński: Witkacy. W tegoż: Improwizacja w literaturze polskiej XX wieku. Łódź 2022.
• I. Boruszkowska, M. Kmiecik: Skandalon. Witkacy jako widowisko albo samotransformacja. Dopełnienie obrazu – samobójstwo; Projektanci katastrof. Witkacy – Jasieński – Kurek. W tychże: Dopełnienie obrazu. Style zachowań awangardowych. Przypadek Polski. Kraków 2022.
• N. Budzyńska: Witkiewicz, ojciec Witkacego. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak 2022, 493 s., passim.
• M. Goszczyńska: Witkacy i Choynowski – dzieje ich przyjaźni. W: Demon aktywizmu. Mieczysław Choynowski prekursor polskiej psychometrii. Warszawa 2022.
• W. Kmiecikowski: Dyskusja komplikacji generowanych przez koncepcję monadyzmu biologicznego Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Filozofia Chrześcijańska” 2022 t. 19.
• S. Koper: W cieniu Witkacego. W tegoż: Żony bogów. Muzy wielkich literatów. Wyd. 2. Warszawa 2022.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2022 nr 1.
Zawartość
Zawiera m.in.: T. Sinko: Witkiewicz, „Szewcy”. Z maszynopisu do druku podał i oprac. P. Pawlak; S.I. Vitkievič: Nienasytnasc'. Uryvaak z častk „Abudžennie”. [Przeł.] A Pâtrovìč; W. Sztaba: Stanisław Ignacy Witkiewicz w Berlinie 1911; T. Pawlak: Lalki w Portofino, czyli Tadeusz Sinko o „Straszliwym wychowawcy” w teatrze Awanscena; [T. Sinko] T.S.: Awanscena w krakowskiej Bagateli. Na postawie pierwodtuku oprac. T. Pawlak; P. Pawlak: Półwiecze „Bunga” i „Siostry”. Wystawa prac Alicji i Bożeny Wahl; N. Kruszyna: Dziewięć mgnień Witkacego; N. Kruszyna: Hans Bellmer w Katowicach, czyli „Terrain vague”; K. Kościuszko: Czy Witkacy był wrogiem mechanicyzmu? Czy był redukcjonistą?; V. Albes: Listy z Calw (czasem z prowiantem dla Redakcji). Zebrał i oprac. P. Pawlak; P. Pawlak: Od makiawelizmu po fizykę relatywistyczną. Nie tylko magiczne asocjacje Mikołaja Kwibuzdy [dot.: Gyubal Wahazar]; „Obywatel świata”. Z przewodniczką T. Tejką Szeptyńską rozm. M. Średniawa; M. Vražić: Drogi Włodzimierzu Honorowy i Wielokrotny! [dot także: W. Mirskiego]; K. Dubiński: Poszukiwana Tatiana D. [Dorofiejewa, studentka rosyjska, która studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, a pisząc w 1976 pracę magisterską o pobycie Witkiewicza w Rosji, dotarła do dokumentów w archiwum moskiewskim]; H. Karolewska: Helena Staniewska. Korespondentka Boya, modelka Witkacego; K. Dubiński: Zosia Koszelanka od Braci Jabłkowskich.
• R. Zajączkowski: Bolesław Miciński i Stanisław Ignacy Witkiewicz. Z dziejów intelektualnej artystycznej przygody. „Roczniki Filozoficzne” 2022 nr 2.
• T. Bocheński: Irzykowski prekursor Witkacego, Broń Boże – poprzednik; E. Kącka: Demoniczna teoria kultury: „JKB-Demon” Karola Irzykowskiego i „Leon Chwistek – Demon Intelektu” Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo” 2023 nr 13.
• T. Bruś: Face forms Facs in life-writing of the interwar years. London 2023 [tu m.in. o S.I. Witkiewiczu].
• K. Kościuszko: Refleksje na temat witkiewiczowskiego promowania przestrzeni euklidesowej. „Humanistyka i Przyrodoznawstwo” 2023 nr 29.
• P. Pawlak: Między legendą a kwerendą. „Teatr” 2023 nr 6.
• P. Pawlak: Stulecie Czystej Formy. „Teatr” 2023 nr 4.
• S. Werner: Stanisław Ignacy Witkiewiczs Kritik an Chwisteks und Ingardens Kunsttheorien; Witkiewicz und Malinowski: Wechselwirkungen von Kunst und Ethnologie. W tejże: Lemberger Moderne. Studien zur Entstehung einer Wissenskultur. Padeborn 2023, wyd. także jako dokument elektroniczny.
• „Witkacy! Czyste dusze w niemytej formie” 2023 nr 1.
Zawartość
M. Sady: Markowi Średniawie wysupłanych rzeczy kilka; V. Albes, G. Stemme: Wytyczenie drogi; P. Medoń-Jagieła: Poetessa do odkrycia [dot. J. Brzostowskiej]; M. Zielniewicz: „Wszystkie skale kobiecości...” O bohater(k)ach androgynicznych w dramacie Stanisława Ignacego Witkiewicza „Maciej Korbowa i Bellatrix”; J. Gryzowski: Niejedyne wyjście. O komiksie „Jedyne wyjście” Poli Dwurnik i Wojciecha Sztaby; K. Dubiński: „Może i poduszkę sobie kupię” [dot. Cz. Oknińskiej-Korzeniowskiej]; T. Pawlak: Z lektur Witkacego: „Gog” Giovanniego Papiniego; G. Stemme: Magia i rzeczywistość. Guido opowiada o 44. urodzinach Witkacego. Wysłuchała i spisała Viola Albes; D. Niedziałkowska: Lodowowatowaty staw górski; „Prazupa mitów stworzenia”, czyli Historia komiksu „Jedyne wyjście”. Z Polą Dwurnik i Wojciechem Sztabą rozmawia Małgorzata Vražić. Z nagrania spisała Justyna Jaworska. Oprac. M. Średniawa.
• A. Żakiewicz: Skąd się wzięła Rozhulantyna? „Dialog” 2023 nr 9.
Utwory literackie inspirowane życiem i twórczością autora
• A. Pleijel: Lord Nevermore. Stockholm: Nordstedts Förlag 2000, 493 s., wyd. nast.: Stockholm: En bok för alla 2004; Stockholm: Norstedt 2011, przekł. polski: Lord Nevermore. Przeł. I. Jędrzejewska. Warszawa: Wydawnictwo J. Santorski & Co. 2003, 481 s., przekłady inne: duński: [Przeł.] A.M. Bjerg. København 2002, niderlandzki: [Przeł.] B. van der Meij. Breda 2003, norweski: [Przeł.] B. Engen. Oslo 2002, rumuński: [Przeł.] E.M. Morogan. Iaşi 2003, serbski: [Przeł. ze szwedzkiego:] S. Ratković. Beograd 2002 [powieść na motywach historii przyjaźni S.I. Witkiewicza z B. Malinowskim].
• M. Wyszomirski-Werbart: ...Chyba nie mogę Pani posądzić o demonizm. Witkacy. [Powieść]. Gdynia: Novae Res – Wydawnictwo Innowacyjne 2013, 360 s. [dot. lat trzydziestych w Zakopanem].
[Sześćset dwadzieścia dwa] 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta
• B. Wojnowska: Problem artysty w powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza „622 upadki Bunga”. „Pamiętnik Literacki” 1970 z. 3.
• R.K. Przybylski: Autor wolny albo „622 upadki Bunga”. W tegoż: Autor i jego sobowtór. Wrocław 1987.
• A. Kantorysiński: Morderca fatalny. „Kresy” 2008 nr 3.
• M. Siedlecki: Motyw nocy w „622 upadkach Bunga” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Noc. Symbol, temat, metafora. T. 1. Wokół straży nocnych Bonawentury. Białystok 2011.
• U. Tatur: Rzecz o damach, rycerzach i bałwanach... Semantyka „spojrzenia” w powieści Witkacego „622 upadki Bunga, czyli demoniczna kobieta”. „Białostockie Archiwum Językowe” 2011 nr 11.
• E. Szkudlarek: „Muszki wokół lampy”. Estetyka owadziego świata w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Człowiek w relacji do zwierząt, roślin i maszyn w kulturze. T. 2. Od humanizmu do posthumanizmu. Katowice 2014. Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, nr 3193.
• A. Jabłońska: Weininger i Witkacy. Rozpad męskiej tożsamości, czyli związek z kobietą demoniczną w „622 Upadkach Bunga”. W: Oblicza miłości. Studia literaturoznawcze. Lublin 2016.
• A. Reimann-Czajkowska: Muzyczne transpozycje Witkacego albo o „wciurkaniu” muzykaliów w powieści „622 upadki Bunga”. W: Transpozycje. Muzyka w nowoczesnej literaturze europejskiej. Kraków 2016.
• W. Sztaba: Z lektur Bunga. Gabriele D'Annuzio, „Rozkosz” („Il piacere”). „Pamiętnik Literacki” 2016 z. 4.
• K. Kania-Błachucka: Między sztuką a życiem. O ideologii dandyzmu w „622 upadkach Bunga, czyli Demonicznej kobiecie” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Literatura i granice. Szkice o literaturze XX i XXI wieku. Katowice 2017.
• A. Jabłońska: Artystyczne kompozycje egzystencjalne. Teorie estetyczne w „622 upadkach Bunga” Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Przegląd Humanistyczny” 2019 nr 4.
• D. Narewska: „622 upadki” Witkacego w listach do żony o żonach. „Dydaktyka Polonistyczna” 2020 nr 6.
Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia
• B. Sobociński. „Nowa Książka” 1935 z. 8, przedruk w: S.I. Witkiewicz: Dzieła zebrane. [T. 13]. Warszawa 2002.
• T. Kotarbiński. „Przegląd Filozoficzny” 1936 z. 2, przedruk w tegoż: Wybór pism. Warszawa 1985 oraz w: S.I. Witkiewicz: Dzieła zebrane. [T. 13]. Warszawa 2002, polemika: S.I. Witkiewicz: Odpowiedź Tadeuszowi Kotarbińskiemu. „Przegląd Filozoficzny” 1936 z. 2, przedruk w tegoż: Pisma filozoficzne i estetyczne. [T. 3]. Warszawa 1977, Dzieła zebrane. [T. 13]. Warszawa 2002.
Maciej Korbowa i Bellatrix
• J. Gondowicz: W kółko Macieju. Witkacy w teatrze własnej wyobraźni. „Teatr” 2010 nr 4.
Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia
• B. Wojnowska: Między modernizmem a awangardą. (Sztuka i osobowość w „Nowych formach w malarstwie” Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Ruch Literacki” 1971 nr 4.
Pragmatyści
• W. Horzyca: Na temat „Pragmatystów” Stanisława Ignacego Witkiewicza w „Elsynorze”. „Skamander” 1922 z. 17.
• L. Komarnicki. „Przegląd Warszawski” 1922 t. 1.
• W. Grubiński: Czysta forma Stanisława Ignacego Witkiewicza. W tegoż: W moim konfesjonale. Warszawa 1925.
• B. Wojnowska: Między modernizmem a awangardą. (Sztuka i osobowość w „Nowych formach w malarstwie” Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Ruch Literacki” 1971 nr 4.
Tumor Mózgowicz
• J. Stur. W tegoż: Na przełomie. Lwów 1921.
• T. Boy-Żeleński. W tegoż: Flirt z Melpomeną. (Wieczór trzeci). Kraków 1922, przedruk w tegoż: Pisma. T. 20. Warszawa 1963.
• M. Skwara: „Dzicy” Witkacego. Przemyślana odpowiedź na doświadczenie egzotyki? „Konteksty” 2012 nr 1/2.
Mister Price, czyli Bzik Tropikalny
• „Notatnik Teatralny” 2016/2017 nr 83 [zawiera wywiady na temat wystawianego od 1997 w Teatrze Rozmaitości w Warszawie przedstawienia pt. „Bzik tropikalny” w reżyserii G. Jarzyny].
Zawartość
R. Węgrzyniak: „Bzik tropikalny” z perspektywy dwudziestu lat; B. Hanicka: Magia. Rozm. M. Smolis; M. Ostaszewska: Młodzi i bezczelni. Rozm. M. Wasyluk; C. Kosiński: Wspólnota. Rozm. R. Pawłowski; L. Łotocki: Narodziny „Bzika tropikalnego”. Rozm. M. Omylak; M. Kuta: Paciorki. Rozm. A. Rochowska; G. Jarzyna, M. Zbrojewicz, M. Ostaszewska, C. Kosiński. Spisała K. Niedurny: Na premierze; P. Pawlik: Z pamięci. Rozm. A. Rochowska; P. Domiński: Przełom. Rozm. A. Rochowska; Szum opinii. Wybór fragmentów bzikowych recenzji i nie tylko. Wybrał i opracował J. Minałto.
Nowe Wyzwolenie
• Z. Wasilewski. W tegoż: Poeci i teatr. Warszawa 1929 [dot. też: Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło].
• F.S. Galassi: Wedekind and Witkiewicz. The erotic puzzle. „The Polish Review”, Nowy Jork 1982 nr 3/4 [dot. też: Szewcy].
• M. Głowiński: „Ryszard III” [W. Shakespeare'a] i Prometeusz. (O „Nowym Wyzwoleniu” Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Pamiętnik Literacki” 1985 z. 4; przekł. francuski wersji skróconej: Richard III et Prométhée – sur „Nowe Wyzwolenie” de Stanisław Ignacy Witkiewicz. [Przeł.] A. Tyńska. „Russian Literature”, Amsterdam 1987 nr 22.
Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach BEZSENSU
• B. Schultze: Stanisław Ignacy Witkiewicz's Dramen im internationalen Übersetzungs vergleich am Beispiel der Bühnenparabel „Gyubal Wahazar”. W: Slavistische Studien zum XI. internationalen Slavistenkongress in Pressburg. Bratislava 1993.
• E. Łubieniewska: Uwikłani w moc... (O „Gyubalu Wahazarze” Witkacego). „Ruch Literacki” 1997 nr 5.
• B. Schultze: Upadek władcy. Temat, motywy i polskie toposy w scenicznej paraboli Stanisława Ignacego Witkiewicza „Gyubal Wahazar” (1921). Tłumaczenie M. Sugiera. „Teksty Drugie” 1998 nr 3.
• P. Piasecka: „Gyubal Wahazar” – historiozofii Witkacego exemplum doskonałe. „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Filozofia” 2010 z. 7.
• J. Degler: O niedoszłej premierze „Gyubala Wahazara” Witkacego. „Pamiętnik Literacki” 2011 z. 2 [dot. przygotowywanego od 1967 przedstawienia w Teatrze Narodowym w Warszawie, a zdjętego w 1968].
Kurka Wodna
• K. Irzykowski. „Przegląd Warszawski” 1922 nr 12, przedruk w tegoż: Pisma (Pisma teatralne). T. 1. Kraków 1995.
• W. Wirpsza: „Kurka Wodna”, czyli marionetki. W tegoż: Gra znaczeń. Warszawa 1965.
• M. Szpakowska: Tekst Witkiewicza a scenariusz Kantora. „Dialog” 1973 nr 8.
• B. Schultze: „Drama-Theater” als Herausforderung für Übersetzer: „Kurka Wodna” deutsch und englisch. „Ars Philologica Slavica”, Monachium 1988.
• J. Błoński: „Kurka Wodna”, czyli kuchnia czystej formy. W: W kręgu Oświecenia i teatru. Wrocław 1989, przedruk w tegoż: Witkacy sztukmistrz, filozof, estetyk. Kraków 2001.
• M. Andrzejak-Nowara: „Kurka wodna” czyli Katastrofa jest coraz bliżej. W: Współczesne zagrożenia naturalne i cywilizacyjne. Stalowa Wola 2017.
W małym dworku
• K. Puzyna: Porachunki z Witkacym. „Twórczość” 1949 nr 7, przedruk pt. Obrachunek z Witkacym w tegoż: To, co teatralne. Warszawa 1960, Witkacy. Warszawa 1999 [dot. też: Szewcy].
• J. Kott: Witkacy przeszajnowany. W tegoż: Jak wam się podoba. Spotkanie trzecie. Warszawa 1962 [dot. scenografii J. Szajny do inscenizacji: W małym dworku; Wariat i zakonnica w Teatrze Dramatycznym w Warszawie].
• J. Błoński: Stanisława Ignacego Witkiewicza „W małym dworku”. W: Dramat polski XIX i XX wieku. Lublin 1987.
• H.A. Meniing: „W małym dworku” von Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Festschrift für Herta Schmid. Amsterdam 1989.
• P. Rudzki: Stanisława Ignacego Witkiewicza „W małym dworku”, problemy miejsca, przestrzeni i czasu. „Warsztaty Polonistyczne” 1993 nr 1.
• S. Rzęsikowski: Permanentna dekadencja, czyli dramaturgia Witkacego. („W małym dworku”, „Szewcy”). W tegoż: Czy wszystko jest błazeństwem? Łódź 1993.
• P. Rudzki: „W małym dworku” Stanisława Ignacego Witkiewicza a „W małym domku” Tadeusza Rittnera – analiza porównawcza. „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Literackie” 1998 nr 36.
• J. Degler: Stanisława Ignacego Witkiewicza „W małym dworku”. W: Dramat polski. Interpretacje. Cz. 2. Gdańsk 2001.
• J. Degler: Witkacy reżyserem. (O kulisach lwowskiej premiery „W małym dworku”). W: Od romantyzmu do współczesności. Wrocław 2001.
• E. Prokopowicz: Zborsuczone suki. „Fragile” 2010 nr 3 [dot. też: O. Tokarczuk: Prowadź swój pług przez kości umarłych].
Jan Maciej Karol Wścieklica
• T. Boy-Żeleński: Teatr Witkiewicza. W tegoż: Flirt z Melpomeną. (Wieczór piąty). Warszawa 1925, przedruk w tegoż: Pisma. T. 21. Warszawa 1964.
• R. Jaworski: „Wściekajmy się – nie dajmy się”. List przyjacielski do Stanisława Ignacego Witkiewicza z powodu wystawienia „Jana Macieja Karola Wścieklicy” w teatrze im. Fredry w Warszawie. „Wiadomości Literackie” 1925 nr 12.
• J. Lorentowicz. W tegoż: Dwadzieścia lat teatru. T. 5. Warszawa 1935.
• K. Puzyna: Wreszcie z sensem. „Polityka” 1970 nr 7, przedruk w tegoż: Burzliwa pogoda. Warszawa 1971, Witkacy. Warszawa 1999 oraz w: Sto przedstawień w opisach polskich autorów. Wrocław 1993.
• P. Rudzki: Motyw „z chłopa król” w „Janie Macieju Karolu Wścieklicy” Stanisława Ignacego Witkiewicza i w „Ślubie” Witolda Gombrowicza. „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Literackie” 1994 nr 33.
• B. Schultze: Der Aufstieg als Katastrophe: „Jan Maciej Karol Wścieklica” von Stanisław Ignacy Witkiewicz. W tejże: Der polnische Bauernfurst. Vom Bauern zum König. Arbeit am Staff in vier Jahrhunderten. Frankfurt am Main 2003.
• P. Rudzki: Karuzela z Wścieklicami. „Notatnik Teatralny” 2007/2008 nr 47/48 [dot. inscenizacji w 1971–1981].
Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd
• P. Pawlak: „Mątwa” niedoczytana. W: Dramaty zapomniane – niedoczytane – pominięte. (re)interpretacje. Warszawa 2018.
• J. Michalik-Tomala: „Chcemy mieć większy kontakt i stałą łączność z życiową rzeczywistością”. Polityczność Teatru Artystów Cricot. W: Polityki / awangardy. Kraków 2021 [dot. m.in.: Mątwa].
Nadobnisie i koczkodany, czyli Zielona pigułka
• W. Urban: Mistrz i uczeń w „Nadobnisiach i koczkodanach” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Pogranicza i konteksty literatury. Siedlce 2002.
• A. Pupin: Kochankowie i trzy rodzaje mediów (mrówki, zielone pigułki i grzyby) w trzech utworach nawiązujących do „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Literackie” 2004 nr 44 [dot. także: A. Mickiewicz: Pan Tadeusz; A. Orłowski: Mrówki, T. Różewicz: Białe małżeństwo].
• M. Stangret-Kantor: „Nadobnisie i koczkodany” i „Umarła klasa”. „Konteksty” 2015 nr 1/2.
Teatr
• [T. Peiper] T.P. „Zwrotnica” 1923 nr 6, przedruk pt. Czysta Forma w teatrze. (Po książce Stanisława Ignacego Witkiewicza „Teatr”) w tegoż: Tędy. Warszawa 1930, Pisma. [T. 1]. Kraków 1972.
• A. Stern. „Almanach Nowej Sztuki” 1924 nr 1, polemika S.I. Witkiewicz: Odpowiedź Anatolowi Sternowi na zarzuty co do książki pt. „Teatr”. Tamże nr 2, przedruk w tegoż: Bez kompromisu. Warszawa 1976, Pisma filozoficzne i estetyczne. [T. 2]. Warszawa 1976, Czysta Forma w teatrze. Warszawa 1977, Dzieła zebrane. [T. 9]. Warszawa 1995.
Janulka, córka Fizdejki
• L. Sokół: Glosa do „Janulki, córki Fizdejki”. „Dialog” 1969 nr 9.
Szalona lokomotywa
• W. Tomasik: „Szalona lokomotywa” albo Witkacy kontra Zola. W tegoż: Ikona nowoczesności. Kolej w literaturze polskiej. Wrocław 2007.
• K. Gillette: Stanisław Witkiewicz’s „The crazy locomotive”. W tegoż: Railway travel in modern theatre. Transforming the space and time of the stage. Jefferson, NC 2014.f.
• M. Wesołowska: Tłumaczenie a interpretacja. Kilka uwag o „Szalonej lokomotywie” Stanisława Ignacego Witkiewicza w przekładzie na język angielski. „Rocznik Komparatystyczny” 2014.
Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło
• Z. Wasilewski. W tegoż: Poeci i teatr. Warszawa 1929 [dot. też: Nowe Wyzwolenie].
• J. Kott: Witkacy przeszajnowany. W tegoż: Jak wam się podoba. Spotkanie trzecie. Warszawa 1962 [dot. scenografii J. Szajny do inscenizacji: W małym dworku; Wariat i zakonnica w Teatr Dramatycznym w Warszawie].
• W. Kośny: Die Requisiten in Stanisław Ignacy Witkiewicz „Wariat i zakonnica”. „Ars Philologica Slavica”, Monachium 1988, przekł. polski: O rekwizytach w dramacie Stanisława Ignacego Witkiewicza „Wariat i zakonnica”. „Ruch Literacki” 1990 nr 2/3.
• K. Tokarska-Stangret: Czy w tym szaleństwie jest metoda? „Wariat i zakonnica” Stanisława Ignacego Witkiewicza w ujęciu Tadeusza Kantora. „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza” 2007.
• P. Piasecka: Witkacego postać typowa. Mieczysław Walpurg: studium przypadku. W: Między prawdą a zwątpieniem. W poszukiwaniu obrazu przeszłości. T. 2. Częstochowa 2014.
Matka
• F.R. Bastide: „La mère” de Stanisław Ignacy Witkiewicz. W: Au théâtre certains soirs. Paris 1972.
• J. Kisieliński: „Matka” Witkacego i mity tragiczne. Cz. 1–3. „Teatr” 1997 nr 11–12, 1998 nr 1.
• P. Rudzki: Pierwsza „Matka” Witkacego; „Matka” w Czystej Formie. „Notatnik Teatralny” 2006 nr 41.
• A. Ceccherelli: O tym, jak Zamoyski stał się Bourdellem. Witkacy „przetłumaczony” przez Dacię Maraini. „Roczniki Humanistyczne” 2012 z. 1 [dot. włoskiego przekładu „Matki”].
• M. Andrzejak-Nowara: Laboratorium udręki wzajemnego bytowania na podstawie „Matki” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Samotność – wybór czy los. Literatura i kultura. Kraków 2016.
• M. Andrzejak-Nowara: Toksyczne ojcostwo czyli Węzłowisko kompleksów wzajemnego bytowania. (Wokół „Matki” Stanisława Ignacego Witkiewicza). W: Ojcostwo a świat realny. Stalowa Wola 2016.
• L. Sokół: „Matka” Witkacego. Tragedia rodzinna. Zagłada człowieczeństwa w człowieku. „Pamiętnik Teatralny” 2016 z. 4.
Persy Zwierżontkowskaja
• W. Wandurski: Łódzki Teatr Miejski. „Dźwignia” 1927 nr 4.
• J. Degler: Witkacy w Łodzi. 90. rocznica awangardowej premiery. „Kronika Miasta Łodzi” 2017 [z.] 2.
Pożegnanie jesieni
• E. Breiter: Pseudopowieść Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Wiadomości Literackie” 1927 nr 30.
• J.E. Płomieński: Pożegnanie jesieni. „Polska Zbrojna” 1928 nr 78, przedruk w tegoż: Szukanie współczesności. Warszawa 1934.
• J. Ulatowski. „Życie Literackie” 1928 nr 2.
• J.W. Woś: Stanisław Ignacy Witkiewicz „Addio all'autunno”. „Annali”, Piza 1971 seria 3 vol. 1.
• J. Paszek: Artysta w powieści katastroficznej. („Próchno” [W. Berenta] – „Wesele hrabiego Orgaza” [R. Jaworskiego] – „Pożegnanie jesieni” – „Doktor Faustus” [T. Manna]). W: Katastrofizm i awangarda. Katowice 1979.
• M. Horyczny: Konstrukcja postaci w „Pożegnaniu jesieni” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Studia o przemianach gatunkowych w powieści polskiej XX wieku. Katowice 1986.
• M. Oramus: Hiobstwa Ignatza Vitkaza. W tegoż: Wyposażenie osobiste. Warszawa 1987.
• B. Sienkiewicz: Między pojęciem a „naocznością”. („Pożegnanie jesieni” Stanisława Ignacego Witkiewicza). W tejże: Literackie „teorie widzenia”. Poznań 1992.
• W. Bolecki: Czy Witkacy był antysemitą? W: Witkacy – życie i twórczość. Materiały sesji poświęconej Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi z okazji 55 rocznicy śmierci. Wrocław 1996, przedruk w tegoż: Modalności modernizmu . Studia, analizy, interpretacje. Warszawa 2012, przekład francuski: Witkacy était-il antisémite? (En marge des stéréotypes du Juife polonais et du Polonaise antisémite). W: Mythologie polonaise. Bruxelles 1998.
• B. Umińska: Stanisława Ignacego Witkiewicza „Pożegnanie jesieni”. Hela Bertz, czyli żydowskie cechy artysty. W tejże: Postać z cieniem. Warszawa 2001.
• J. Domagalski: Egzotyzm Heli Bertz. Kilka uwag na marginesie funkcjonowania postaci w „Pożegnaniu jesieni” Witkacego. „Filologia Polska” 2003 [t.] 1.
• J. Biskup: Neologismen im Roman „Abschied vom Herbst” von S. I. Witkiewicz in der deutschen Übersetzung. „Studia Germanica Resoviensia” 2009 z. 7.
• V. Zaharov: Idejno-hudožni dominanti romanu S.I. Vitkeviča „Praščannâ z osinnû”. „Kiїvskie Studiji Polonistični” 2011 vol. 18.
• K. Michałkiewicz: Erotyka i Tatry. „Kosmos” Gombrowicza wobec „Pożegnania jesieni” Witkacego. „Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Humanistyczne” 2013 nr 1.
• A. Todevska: Fallocentryczne stereotypy Stanisława Ignacego Witkiewicza w macedońskim przekładzie powieści „Pożegnanie jesieni”. W: Stereotypy w przekładzie artystycznym. Katowice 2013. Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 3122.
• W. Bolecki: Przedwiośnie oraz inne pory roku. „Teksty Drugie” 2015 nr 2 [dot. także: S. Żeromski: Przedwiośnie].
• P. Dybel: Hela Bertz. W: ...czterdzieści i cztery. Figury literackie. Nowy kanon. Warszawa 2016.
• K. Iwanek: Indie w „Pożegnaniu jesieni”. Obietnica wyzwolenia czy kolejna inteligenta drwina Witkacego? „Pamiętnik Literacki” 2016 z. 1.
Sonata Belzebuba, czyli Prawdziwe zdarzenie w Mordowarze
• C. Rowiński: Adrian Laverkühn i Joachim Baltazar de Campos de Baleastadar, czyli o potędze muzyki. „Miesięcznik Literacki” 1976 nr 2, przedruk w tegoż: Przestrzeń logosu i czas historii. Warszawa 1984.
• W. Sawrycki: Czysta forma w „Sonacie Belzebuba”. „Dialog” 1976 nr 2.
• A.M. Kowalska: Czy „Sonata Belzebuba” to sonata? „Dialog” 1979 nr 6.
• W. Rzońca: Motywy faustyczne w „Sonacie Belzebuba” Witkacego; K. Taras: „Nie jest miło być rogaczem”. „Sonata Belzebuba” Witkacego czy „Sonata b.” Andrzeja Dziuka? W: Postacie i motywy faustyczne w literaturze polskiej. Materiały Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Białystok 23–26 października 1997 r. T. 2. Białystok 2001.
Nienasycenie
• L. Piwiński. „Wiadomości Literackie” 1930 nr 22.
• W. Pietrzak: O „Nienasyceniu”. Powst. przed. 1944. Pierwodruk „Dziś i Jutro” 1948 nr 15, przedruk pt. Alchemia Stanisława Ignacego Witkiewicza w tegoż: Z pism... [T. 1]. Warszawa 1955.
• C. Miłosz: Murti-Bing. W tegoż: Zniewolony umysł. Paryż 1953 i wyd. nast. oraz w przekładach: angielskim, bułgarskim, czeskim, greckim, litewskim, macedońskim, niemieckim, norweskim, serbsko-chorwackim, ukraińskim, węgierskim, włoskim.
• A. Stawar: Stanisław Ignacy Witkiewicz i jego „Nienasycenie”. W tegoż: Szkice literackie. Warszawa 1957.
• A. Kijowski: Samobójstwo przez parodię. W tegoż: Arcydzieło nieznane. Kraków 1964.
• I. Burzacka: „Nienasycenie” Stanisława Ignacego Witkiewicza a powieść młodopolska. „Acta Universitatis Nicolai Copernici” 1975 nr 66.
• E. Kondyjowska-Szuwalska: Dzieje Genezypa Kapena. „Przegląd Humanistyczny” 1975 nr 5.
• M. Szybistowa: Brygadyer i Kwatermistrz. „Teksty” 1976 nr 4/5 [dot. postaci J. Piłsudskiego].
• J. Pietrkiewicz: „Nienasycenie” Stanisława Ignacego Witkiewicza w przekładzie Lis Iribarne. W tegoż: Literatura polska w perspektywie europejskiej. Warszawa 1986, przekł. angielski: Metaphors of doom. Stanisław Ignacy Witkiewicz „Insatibility”. [Przeł.] L. Iribarne. W tegoż: Polish literature from the European perspective. Łódź 2006.
• M. Oramus: Wizja lokalna 1999. W tegoż: Wyposażenie osobiste. Warszawa 1987.
• B. Rogatko: Trzy razy „Nienasycenie”. W tegoż: Linie przerywane. Łódź 1988.
• J. Degler: Jak powstało „Nienasycenie” Witkacego. „Pamiętnik Literacki” 1992 z. 4.
• D.A. Goldfarb: Masochism and catastrophe in Witkiewicz's „Insatiability”. „The Polish Review”, Nowy Jork 1992 nr 2.
• J. Degler: „Ostatni podryg” cenzury w PRL-u. O niedoszłej premierze „Nienasycenia” Witkacego [w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu w 1984]. W: Pośród spraw publicznych i teatralnych. Warszawa 1998.
• L. Szaruga: „Nienasycenie”. Problem formy polskości. W tegoż: Historia, państwo, literatura. Szczecin 1999.
• K. Taras: Czy warto dzisiaj czytać (i oglądać) Witkacego? Przed filmowym „Nienasyceniem”. „Kino” 2003 nr 11.
• M. Kochanowski: Parodia mitu „żółtego niebezpieczeństwa” w „Nienasyceniu” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Apokalipsa. Symbolika, tradycja, egzegeza. T. 2. Białystok 2007.
• M. Romero Esteo: Witkiewicz, el gigante olvivado, autor de una summa de todas las problemáticas que nos rodean. W tegoż: Pasadoble. El barco de papel. Madrid 2008.
• S. Aloe: Vitkevič i Dostoevskij. Variacii na temu telesnosti v romane „Nenasytnost’”. „Slavica Wratislaviensia” 2011 nr 153.
• D. Spietelun: Wciąż o Witkacym głoszą... Nowe dokonania w badaniach nad życiem i twórczością autora „Nienasycenia”. „Ogród” 2017 nr 1/4.
• M. Bartelik: Chłopcy malowani. Pacyfizm i sztuka w okresie międzywojennym. W: Wielka Wojna. Łódź 2018, przekł. angielski: Painted boys. Pacifism and art in the interwar period. [Przeł.] B. Połowińska. W: The Great War. Łódź 2018 [dot. też: J. Tuwim: Do prostego człowieka oraz utworów J. Wittlina].
• A. Fialkiewicz-Saignes: Antyutopia z Chińczykami w tle. O „żółtym niebezpieczeństwie” w „Nienasyceniu” Stanisława Ignacego Witkiewicza i w „Palę Paryż” Brunona Jasieńskiego. W: Spotkania polonistyk trzech krajów – Chiny, Korea, Japonia. Rocznik 2016/2017. Warszawa 2018.
• T. Węcławowicz: Doświadczanie Krakowa. Stanisława Ignacego Witkiewicza „Nienasycenie” i „Jedyne wyjście” = Experiencing of Krakow. Stanislaw Ignacy Witkiewicz’s novels „Insatiability” and „The Only Way Out”. „Journal of Urban Ethnology” 2021 nr 19.
• A. Kato: „A man on the brink of disaster”. Stanisław Ignacy Witkiewicz's „Insatiability”. W: The Routlegde world companion to Polish literature. London ; New York, NY 2022.
Regulamin Firmy Portretowej „S.I. Witkiewicz”
• B. Zgodzińska-Wojciechowska: Witkacy: Firma Portretowa i jej regulamin. „Miscellanea Anthropologica et Sociologica” 2009 wyd. 2013 nr 1.
O Czystej Formie
• B. Miciński: O kryteria estetyczne. (Na marginesie broszury Stanisława Ignacego Witkiewicza). „Znak” 1933 nr 2, przedruk w tegoż: Pisma. Kraków 1970.
Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter, appendix
• J. Wasowski. „Wiadomości Literackie” 1932 nr 32.
• G. Grochowski: Hybrydyzacja w służbie autokreacji. „Narkotyki” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W tegoż: Tekstowe hybrydy. Wrocław 2000, wyd. nast. Toruń 2014.
• D. Skiba: Intensywne perfumy Bolesława Prusa, czyli jak zbudować ogród żywy niczym malowanki na płótnie. W: „Noce romantyków. Literatura, kultura, obyczaj”. Kraków 2015.
• T. Pawlak: Pierwsza książka abstynencka, która nie jest nudna. Przedwojenne recenzje „Narkotyków” S.I. Witkiewicza. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2016, 92 s.
• M. Jay: Profane iluminations 1929–1936: Warsaw, Bucharest, Paris, Berlin, Mexico. W tegoż: Mescaline. A global history of the first psychodelic. New Haven, CT; London 2019 [dot. m.in. S.I. Witkiewicza].
• Ł. Libowski: Niszczyciel, łudziciel, nudziciel. Wykład argumentacji antyalkoholowej przedstawionej w rozprawce „Alkohol C2H5OH” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Rodzina z problemem uzależnienia. Stare i nowe spojrzenie. Opole 2019.
Narkotyki; Niemyte dusze
• J. Degler. „Odra” 1976 nr 10.
• A. Sulikowski. „Znak ” 1976 nr 8/9.
• M. Szpakowska: Szczotki firmy braci Sennbaldt. „Twórczość” 1976 nr 3, przedruk w tejże: O kulturze i znachorach. Kraków 1983.
• M. Szybist: Witkacy – kochany wariat. „Miesięcznik Literacki” 1976 nr 5.
• M. Vražić: „Narkotyki. Niemyte dusze” – dziwny poradnik Witkacego. „Napis” Seria 10: 2004.
• W. Sztaba: O higienie duszy i ciała. Petera Altenberga „Prodromos” i Witkacego „Narkotyki” i „Niemyte dusze”. „Odra” 2014 nr 1.
• J. Borkowska: „Niemyte dusze” Stanisława Ignacego Witkiewicza a obnażanie kompleksów polskich. W: Kulturowe projekcje Słowian w tradycji polskiej. Słupsk 2016.
• S. Brzozowska: U źródeł kompleksów polskich. „Niemyte dusze” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W: Mity założycielskie w literaturze XIX wieku. Opole 2018.
• O. Zakolska: Witkacego psychoanaliza narodu polskiego w „Niemytych duszach”. W: Powinowactwa z epoki. Związki polskiej literatury modernizmu i międzywojnia z psychoanalizą. Opole 2018.
Jedyne wyjście
• J. Tarnowski: Wartości filozoficzne powieści „Jedyne wyjście” Witkacego. W: Aksjologiczne spektrum sztuki. Gdańsk 1995.
• Z. Mitosek: Jak ugryźć Witkacego? W tejże: Poznanie (w) powieści. Kraków 2003.
• E. Dąbrowska: Sztuka albo życie. Estetyka modernistyczna „Jedynego wyjścia” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas 2005, 198 s.
• T. Węcławowicz: Doświadczanie Krakowa. Stanisława Ignacego Witkiewicza „Nienasycenie” i „Jedyne wyjście” = Experiencing of Krakow. Stanislaw Ignacy Witkiewicz’s novels „Insatiability” and „The Only Way Out”. „Journal of Urban Ethnology” 2021 nr 19.
Szewcy
• K. Puzyna: Porachunki z Witkacym. „Twórczość” 1949 nr 7, przedruk pt. Obrachunek z Witkacym w tegoż: To, co teatralne. Warszawa 1960, Witkacy. Warszawa 1999 [dot. też: W małym dworku].
• L. Sokół: Kilka uwag w sprawie „Szewców” Witkacego. (Konstrukcja i funkcjonowanie powieści). „Przegląd Humanistyczny” 1965 nr 3.
• M. Szewcow: Elementy gwarowe w dramacie „Szewcy” Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Poradnik Językowy” 1969 nr 2.
• B. Kasprzak: But – byt, czyli o języku „Szewców”. „Teksty” 1981 nr 3.
• F.S. Galassi: Wedekind and Witkiewicz. The erotic puzzle. „The Polish Review”, Nowy Jork 1982 nr 3/4 [dot. też: Nowe Wyzwolenie].
• M. Bukowska: Sprawa prapremiery. „Dialog” 1985 nr 12, przedruk w: M. Bukowska-Schielmann: Tymczasowa rzeczywistość. Gdańsk 2004 [zapis prapremiery „Szewców” w reżyserii Z. Hübnera w 1957].
• M. Rawiński: Apokalipsa i groteska. (Nad „Szewcami” Stanisława Ignacego Witkiewicza). W tegoż: Między misterium i farsą. Lublin 1986, przedruk w tegoż: Dramaturgia polska 1918–1939. Warszawa 1993 [właśc. 1992], przedruk w: Dramat polski XIX i XX wieku. Lublin 1987.
• W. Rzońca: O nudzie w „Szewcach” Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Miesięcznik Literacki” 1989 nr 11/12.
• L. Sokół: Filozofia nudy w „Szewcach” Witkiewicza. W: O teatrze i dramacie. Wrocław 1989.
• S. Rzęsikowski: Permanentna dekadencja, czyli dramaturgia Witkacego. („W małym dworku”, „Szewcy”). W tegoż: Czy wszystko jest błazeństwem? Łódź 1993.
• L. Eustachiewicz: „Szewcy” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1994, 143 s. Biblioteka Analiz Literackich Wyd. 2 tamże 1997.
• A.M. Piskozub: „Szewcy” Stanisława Ignacego Witkiewicza jako dramat polityczny i historyczny. „Kultura i Edukacja” 1999 nr 4.
• D. Polańczyk: „Szewcy” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Lublin: Biblioteka Wysyłkowa 2001, 48 s., wyd. nast. tamże: 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2008, 2011.
• L. Sokół: Stanisława Ignacego Witkiewicza „Szewcy”. W: Dramat polski. Interpretacje. Cz. 2. Gdańsk 2001.
• M. Bukowska-Schielmann: Sprawa prapremiery „Szewców”. W tejże: Tymczasowa rzeczywistość. Gdańsk 2004 [zapis prapremiery „Szewców” w reżyserii Z. Hübnera w 1957].
• G. Żylińska: Witkacego przeczuła prawda. (Projekt cyklu lekcji poświęconych „Szewcom” Witkacego). „Polonistyka” 2004 nr 9.
• J. Degler: „Szewcy” na zakrętach historii. W: Literatura, kultura, komunikacja. Wrocław 2006.
• P. Rudzki: „Szewcy” polityczni. „Notatnik Teatralny” 2006 nr 41.
• P. Rudzki: W bielach i szarościach. „Notatnik Teatralny” 2006 nr 42 [dot. inscenizacji J. Grzegorzewskiego dramatu „Szewcy” z 1973].
• P. Sztarbowski: Spisane na straty. „Notatnik Teatralny” 2006 nr 41 [dot. m.in. niezrealizowanego spektaklu J. Jarockiego].
• A. Skibicka: „Szewcy” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Toruń: Wydawnictwo Literat 2007, 79 s. Lektury Wszech Czasów. Streszczenie, analiza, interpretacja, 21, wyd. nast. tamże [2011].
• „Les Cordonniers” de Tadeusz Kantor = „Szewcy” Tadeusza Kantora. [Red.: K. Czerska, J. Chrobak, J. Michalik. Tłumaczenie tekstów polskich K. Czerska et al. Tłumaczenie tekstów francuskich: K. Czerska, O. Hedemann]. Kraków: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka 2010, 256 s., [63] s. tab.
• K. Czerska: Sukces czy niepowodzenie? O francuskiej realizacji „Szewców” Tadeusza Kantora. „Pamiętnik Teatralny” 2015 z. 2.
• G. Nefagina: P'esa S. Vitkeviča „Sapožniki” kak pol'skij pratekst postmodernistskoj dramy. W: Paralleli i peresečeniâ. Russkaâ literatura vo vremeni i prostranstve = Paralele i skrzyżowania. Literatura rosyjska w czasie i przestrzeni. Minsk 2017.
• P. Pawlak: Wolump..arki. Duży przypis do małej literówki w „Szewcach”. „Sztuka Edycji” 2017 nr 2.
Dramaty
• J. Błoński: Powrót Witkacego. „Dialog” 1963 nr 9.
• J. Iwaszkiewicz. „Twórczość” 1963 nr 2.
• T. Bocheński: Rozważania o społeczeństwie mrowiska w „Dramatach” Stanisława Ignacego Witkiewicza. „Prace Polonistyczne” Seria 41: 1985.
• T. Bocheński: Koncepcja sztucznego państwa w „Dramatach” Stanisława Ignacego Witkiewicza i w powieści Alfreda Kubina „Po tamtej stronie”. „Prace Polonistyczne” Seria 42: 1986.
• K. Mojsak: Cenzorskie perypetie „Dramatów” Witkacego. „Sztuka Edycji” 2015 nr 1.
Bez kompromisu
• S. Sterna-Wachowiak: Einleitung in die allgemeine Witkacologie. „Twórczość” 1977 nr 1.
Dzieła zebrane
• P. Trzeciak: „Nowe Książki” 2002 nr 11 [rec.: [T. 8]. Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia].
• A. Żakiewicz: Czysta Forma... i instalacje wideo. „Odra” 2003 nr 4 [rec.: [T. 8]. Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia].
• [T. Fiałkowski] Lektor: „Szalenie Cię kocham, i tłamszę, i duszę”. „Tygodnik Powszechny” 2005 nr 40 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• K. Masłoń: Listy Witkacego do wampa „bez temperamentu”. „Rzeczpospolita” 2005 nr 282 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• M. Radziwon: „Listu od Ciebie nie było już cztery dni”. „Gazeta Wyborcza” 2005 nr 219 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• A. Budzyński: Witkacy bez maski. „Trybuna” 2006 nr 5 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• L. Bugajski: „Piszę, jak jest”. „Twórczość” 2006 nr 1 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• G. Janikowski: Listy do powiernicy. „Nowe Książki” 2006 nr 10 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• M. Klecel: Dramat bez sensacji. „Tygiel Kultury” 2006 nr 1/3 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• H. Milewska: Żona tego typu. „Odra” 2006 nr 1 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• L. Sokół: Najdroższa Nineczko! Witkacy jako mąż i kochanek. „Dialog” 2006 nr 1 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• K. Sokulska: „Drugiego nie znajdziesz takiego – to nie ma co”. „Notatnik Teatralny” 2006 nr 39/40 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• M. Szlachetka: Listy na wielką skalę. „Akcent” 2006 nr 4 [rec.: [T. 19]. Listy do żony. [T. ] 1].
• [T. Fiałkowski] Lektor: „Jestem Tobą w Tobie”. „Tygodnik Powszechny” 2007 nr 50 [rec.: [T. 20]. Listy do żony. [T. ] 2].
• J. Gondowicz: Dosyć, ach, już dosyć mąk... „Nowe Książki” 2008 nr 2 [rec.: [T. 20]. Listy do żony. [T. ] 2].
• A. Piwkowska: Cała rzecz to swoboda. „Teatr” 2008 nr 2 [rec.: [T. 20]. Listy do żony. [T. ] 2].
• J. Degler: „Piekło edytora”, czyli o listach Witkacego do żony. „Przestrzenie Teorii” 2010 [nr] 14.
• J. Degler: „W ogóle jest b. dobrze”. O listach Witkacego do żony (1932–1935). „Zeszyty Literackie” 2011 nr 3 [rec.: [T. 21]. Listy do żony. [T.] 3].
• [T. Fiałkowski] Lektor: Autoportret z tłem. „Tygodnik Powszechny” 2011 nr 5 [rec.: [T. 21]. Listy do żony. [T.] 3].
• J. Gondowicz: Witkacy szczęśliwy. „Nowe Książki” 2011 nr 5 [rec.: [T. 21]. Listy do żony. [T. ] 3].
• A. Tyszka: Witkacy – epistolograf? „Twórczość” 2011 nr 12 [rec.: [T. 21]. Listy do żony. [T.] 3].
• [T. Fiałkowski] Lektor: „Jesteś d u c h o w o moja”. „Tygodnik Powszechny” 2012 nr 52/53 [rec.: [T. 22]. Listy do żony. [T.] 4].
• U. Glensk: Papierowe małżeństwo (S.I. Witkiewicz). W tejże: Po Kapuścińskim. Szkice o reportażu. Kraków 2012.
• A.M. Guziewska: Dowody twórczości. „Twórczość” 2012 nr 5.
• R. Kołodziej: Jedyna pociecha. „Czas Kultury” 2012 [nr] 1 [rec.: [T. 21]. Listy do żony. [T.] 3].
• O. Szmidt: „Na przekór sobie (i innym) stworzyć siebie z boku”. O jednym liście Witkacego do żony. „Teksty Drugie” 2012 nr 5 [dot. listu datowanego 13/14 V1923].
• [T. Fiałkowski] Lektor: Wspaniały samotnik. „Tygodnik Powszechny” 2013 nr 7 [rec.: [T. 17]. Listy. [T.] 1].
• J. Gondowicz: Sobowtór. „Nowe Książki” 2014 nr 6 [rec.: [T. 17]. Listy. [T. ] 1].
• H. Górny: Nazwa własna w tekście epistolarnym a osobliwości idiolektalne Witkacego. Na przykładzie „Listów do żony” z lat 1923–1939. „Język Polski” 2014 z. 5.
• A. Kochańczyk: Ten potwór Witkacy (na marginesie pierwszego tomu „Listów”). „Akcent” 2014 nr 3 [rec.: [T. 17]. Listy. [T. ] 1].
• R. Trela. „Argument” 2014 vol. 4 nr 2 3 [rec.: [T. 15]. „Nauki ścisłe a filozofia” i inne pisma filozoficzne (1933–1939)].
• [T. Fiałkowski] Lektor: Świat Witkacego. „Tygodnik Powszechny” 2015 nr 47 [rec.: [T. 18]. Listy. [T.] 2 (Wolumin 1)].
• J. Gondowicz: Kasandra łka na jesieni. „Nowe Książki” 2015 nr 5 [rec.: [T. 11]. Pisma krytyczne i publicystyczne].
• J. Gondowicz: Refutacja Protagorasa. „Nowe Książki” 2015 nr 3 [rec.: [T. 15]. „Nauki ścisłe a filozofia” i inne pisma filozoficzne (1933–1939)].
• K. Myszkowski: Wezwanie. „Kwartalnik Artystyczny” 2015 nr 3 ( [rec.: [T. 11]. Pisma krytyczne i publicystyczne].
• Ł. Saturczak: Umysł mam twardy jak łokcie. „Twórczość” 2015 nr 3 [rec.: [T. 15]. „Nauki ścisłe a filozofia” i inne pisma filozoficzne (1933–1939)].
• A. Skrendo: Witkacy po południu. „Elewator” 2015 [rec.: [T. 15]. „Nauki ścisłe a filozofia” i inne pisma filozoficzne (1933–1939)].
• D. Spietelun: Samotność ceną za „fantastyczność w życiu i poza życiem”. Jadwiga Unrużanka – bohaterka „Listów do żony” Witkacego. W: „Modele kobiecej samotności – panny, wdowy, rozwiedzione”. Kraków 2015.
• M. Dombrowski: „Nauki ścisłe a filozofia i inne pisma filozoficzne (1933–1939)” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Problemy tekstologiczno-edytorskie; M. Bizior-Dombrowska: „O idealizmie i realizmie” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Krótka historia edytorskiego śledztwa. „Sztuka Edycji” 2016 nr 1 [dot. [T. 15]].
• K. Myszkowski. „Kwartalnik Artystyczny” 2016 nr 2 [rec.: [T. 5–7]. Dramaty. I–III].
• T. Pawlak: Czyściec edytora. „Sztuka Edycji” 2016 nr 1 [dot. pracy nad [T. 17–18] Listy. 1–2].
• W. Kmiecikowski: O pewnym dwugłosie w sprawie nomadyzmu. W tegoż: Istnienie, człowiek, moralność. Studia z dwudziestowiecznej filozofii polskiej. Chojnice 2017 [rec.: [T. 16]. Spór o monadyzm].
• K. Myszkowski. „Kwartalnik Artystyczny” 2018 [nr] 2 [rec.: [T. 24]. Kronika życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza; [T. 17–18] Listy. 1–2].
• A. Suchecka: „Tego czem napompowałem się przez 38 lat starczy jeszcze na zrobienie paru interesujących rzeczy”. Galeria uzależnień i eksperymentów ukryta w „Listach do żony”. „Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Humanistyczne” 2018 nr 3.
Listy do Bronisława Malinowskiego
• D. Spietelun: Przyjaźń wielkiego artysty z wybitnym uczonym. Listy Stanisława Ignacego Witkiewicza do Bronisława Malinowskiego. W: „Prywatne i publiczne w tekstach kultury. Studia”. Siedlce 2016.
Izbor iz djela
• J. Skórnik. „Zbornik Matice Srpske ze Scenske Umetnosti i Muziku”, Nowy Sad 1987 nr 2.
Tropical madness
• G. Sinko. „Dialog” 1973 nr 8.
Grzebanie
• B. Guczalska: Droga do „Grzebania”. W: Grzebanie według Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kraków 2016 [dot. przedstawienia J. Jarockiego].
