WINKLOWA Barbara

Urodzona 19 października 1927 w Makowie pod Skierniewicami w rodzinie nauczycieli; córka Mikołaja Libnera i Janiny z Czyszkowskich. Dzieciństwo spędziła w Makowie. W czasie okupacji niemieckiej uczyła się na tajnych kompletach gimnazjalnych, początkowo w Makowie, a następnie w Godzianowie, gdzie w 1946 w Państwowym Gimnazjum i Liceum otrzymała maturę. W tymże roku rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1949 wyszła za mąż za Waldemara Winkla, polonistę. W 1949-50 uczestniczyła (podejmując prace zlecone) w opracowywaniu na podstawie dzieła Karola Estreichera Bibliografii polskiej XV-XVIII w. w układzie rzeczowym, przygotowywanej w Pracowni Bibliografii Staropolskiej Instytutu Badań Literackich (IBL) w Warszawie. W 1951 została zatrudniona w IBL w zespole przygotowującym tom współczesny nowej edycji Literatury polskiej Gabriela Korbuta. Po uzyskaniu magisterium w 1952, kontynuowała prace na etacie asystenta, od 1954 starszego asystenta, od 1955 adiunkta, a od 1962 adiunkta dokumentacji naukowej w Dziale Dokumentacji Naukowej Literatury Polskiej końca XIX i XX w. Brała udział w pracach zespołowych nad Słownikiem współczesnych pisarzy polskich (seria 1 i 2) oraz Kroniką życia literackiego Polski Ludowej 1944-1963 (powstanie 1963-66). Podjęła też indywidualne prace bibliograficzne i edytorskie. W 1956 weszła w skład komitetu redakcyjnego Pism Tadeusza Boya-Żeleńskiego. W 1965 uzyskała doktorat w IBL na podstawie pracy pt. Monografia bio-bibliograficzna Tadeusza Boya-Żeleńskiego (promotorka docent Ewa Korzeniewska). Po zdaniu w 1966 specjalistycznego egzaminu pracowała na etacie dokumentalistki dyplomowanej, a od 1971 starszej dokumentalistki dyplomowanej w Pracowni Słownika współczesnych pisarzy polskich IBL (przemianowanej w 1968 na Pracownię Dokumentacji Literatury Współczesnej). W 1966 otrzymała nagrodę Wydziału I Polskiej Akademii Nauk (PAN) jako członkini zespołu autorskiego Słownika współczesnych pisarzy polskich (seria 1, t. 1-4). W 1965-72 była członkinią zarządu Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) przy PAN. Od 1976 należała do zespołu przygotowującego w IBL dział współczesny przewodnika biobibliograficznego Pisarze polscy (gotowy w maszynopisie w 1987), niewydany). W 1980 otrzymała nagrodę Sekretarza Naukowego PAN jako członkini zespołu autorskiego Słownika współczesnych pisarzy polskich (seria 2, t. 1-3). Wyjeżdżała na stypendia naukowe do Lwowa, Pragi, Berlina i Paryża. Po przejściu na emeryturę w 1987 kontynuowała prace badawcze. Wyróżniona Złotą Odznaką ZNP (1974). Zmarła 23 maja 2021 w Warszawie.