WILMAŃSKI Jerzy

Urodzony 16 kwietnia 1936 w miejscowości Aleksandrów (obecnie dzielnica Łodzi); syn Jana Wilmańskiego, urzędnika, i Natalii z Kałużnych, ekspedientki. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Aleksandrowie. Jeszcze jako uczeń w 1954-55 współpracował z „Łódzkim Expressem Ilustrowanym”, do którego nadsyłał korespondencje z Łowicza. W 1955 zdał maturę, po czym zaczął studiować polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim (do 1957). Debiutował w 1955 wierszem ogłoszonym na łamach „Głosu Robotniczego” pt. Zaproszenie do podróży. (Pamięci Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego) (nr 37), a w 1957 — jako prozaik — szkicem pt. Żona, opublikowanym w „Expressie Ilustrowanym” (nr 27); utwory na łamach tego dziennika drukował do 1961. W 1957 ożenił się z Wiesławą Łukasiak, nauczycielką. W tymże roku został członkiem działającej przez krótki okres w Łodzi filii wrocławskiej grupy literacko-plastycznej Dlaczego Nie. W następnych latach rozwijał twórczość poetycką i prozatorską; kontynuował współpracę z organem Komitetu Łódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), dziennikiem „Głos Robotniczy” (początkowo jako reporter działu wojewódzkiego, od 1964 działu miejskiego; w 1964-68 członek redakcji). Był współredaktorem dodatków studenckich „Nurt” (do „Expressu Ilustrowanego”; 1957) i „Życie Akademickie” (do „Dziennika Łódzkiego”; 1958). W 1958 zaczął też publikować wiersze, recenzje i artykuły w łódzkim tygodniku „Odgłosy”; w 1968-76 kierował działem kulturalnym pisma, a w 1976-79 był jego sekretarzem redakcji (podpisany m.in.: J.W., J. WIL., J. Wilm., Jerzy Widok, jw, Krytyk, (w), Widok, Wil; tu m.in. w 1969-72 cykl felietonów pt. Od niedzieli do niedzieli, w 1972-84 kontynuowany pt. Zdarzenia i zwierzenia; niektóre odcinki drukowane bez tytułu cyklu, w 1974, 1980 rubryka pt. Poczta literacka, w 1976-77 rubryka recenzji filmowych i telewizyjnych podpisanych Teleman). Od 1963 był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (do 1982, potem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, od 1989 Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej), od 1965 także Związku Literatów Polskich. W 1966 wstąpił do PZPR. Artykuły, recenzje, wiersze i fragmenty prozy zamieszczał ponadto nadal w „Głosie Robotniczym” (utwory podpisywał też J.WIL.; m.in. w 1971-72, 1975, 1980, 1985-89 cykl felietonów pt. Co słychać?, w 1990 pt. Skojarzenia, rubryka recenzyjna pt. Wśród książek) oraz m.in. w „Karuzeli” (1970-82; m.in. w 1972-79 cykl felietonów pt. Prosto w oczy, w 1974 cykl wierszy pt. ZOO; podpisany też: J.W., Jerzy Widok, Widok), „Życiu Literackim” (1975-80, z przerwami), „Argumentach” (1977, 1982-87), „Szpilkach” (1977-81, 1984-89), „Wiadomościach Skierniewickich” (1984-88; m.in. w 1985, 1987 cykl felietonów pt. Zdarzenia i ludzie). Pisał też teksty satyryczne dla kabaretów radiowych oraz dla kabaretu literackiego Estrady Łódzkiej. W 1979-90 pracował w rozgłośni łódzkiej Polskiego Radia (początkowo jako kierownik redakcji literackiej, a od 1980 komentator). W 1981 otrzymał nagrodę Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (za społeczno-polityczną publicystykę radiową), a w 1988 nagrodę miasta Łodzi (za 1987). W 1981 był jednym z inicjatorów powołania grupy poetów Jasień, która istniała do 1982. W 1990-91 był zastępcą redaktora naczelnego spółki wydawniczej Videopress, w 1992 pracował w wydawnictwie Oficyna Bibliofilów. W 1991-98 współpracował z gazetą socjaldemokratyczną „Trybuna” (korespondent łódzki) oraz w 1998 z jej lokalną mutacją „Trybuna Łódzka” (sekretarz redakcji). Artykuły i felietony zamieszczał też m.in. w pismach „Erotyka” (1990; podpisany Jerzy Turbacz), „Sexodrama” (1990; podpisany Jerzy Turbacz), „Tygodnik Socjaldemokratyczny” (1991; podpisany Z. Bałucki), „Głos Poranny” (1992-94; podpisany: A. Bar, Andrzej Bar; m.in. cykle artykułów pt. Tajemnice wywiadów i Prawdziwe – nieprawdopodobne), „Fakty i Mity” (sekretarz redakcji w 2000-01; m.in. cykl felietonów pt. Rajskie życie Katolandu podpisany pseudonimem Adam Rajski). Po roku 2000 artykuły publicystyczne zamieszczał m.in. w portalach internetowych Nowa Aurora oraz Top Biografie — magazyn polski. Wyróżniony m.in. odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1973), Honorową Odznaką miasta Łodzi (1974), Złotym Krzyżem Zasługi (1975), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986). Zmarł 16 grudnia 2005 w Łodzi.