BIO

Urodzony 17 kwietnia 1916 w Poroninie; syn Antoniego Wilczka, farmaceuty, i Karoliny z Kochów. W 1934 ukończył III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie, następnie do 1937 studiował farmację na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował w 1937 nowelą pt. Brat, ogłoszoną w dzienniku „Tempo Dnia” (nr 47-49). W czasie okupacji niemieckiej mieszkał nadal w Krakowie i pracował w polsko-szwajcarskiej fabryce czekolady Suchard, najpierw jako robotnik, a następnie urzędnik. Brał udział w działalności konspiracyjnej Polskiej Partii Socjalistycznej. Ożenił się z Heleną Laskowską (rozwiedzeni). Po zakończeniu wojny pracował na stanowisku dyrektora w fabryce Suchard w Krakowie. W 1946 przeniósł się do Warszawy, gdzie do 1947 pełnił obowiązki dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Ziemniaczanego. W 1948 został dyrektorem Biura Ekonomicznego Przemysłu Spożywczego Ministerstwa Aprowizacji oraz wicedyrektorem gabinetu ministra w Ministerstwie Żeglugi. Od 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ożenił się z Wandą Fabijanowską primo voto Żółkiewską, pisarką. W 1949-56 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, kolejno jako wicedyrektor departamentu, dyrektor generalny, a od 1952 wiceminister. W 1951 został członkiem Związku Literatów Polskich, a w 1955 członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1957-65 pracował w Telewizji Polskiej jako kierownik działu literatury i dramatu, później konsultant programowy Teatru Telewizji; od 1958 był także autorem scenariuszy adaptacji dla tego teatru. W 1961-67 pełnił obowiązki zastępcy dyrektora naczelnego Wydawnictwa Handlu Zagranicznego, od 1968 dyrektora generalnego biura Zarządu Głównego Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Był żonaty kolejno z Barbarą Marszel, aktorką i Danutą Gajewską primo voto Ledwoń. W 1976 przeszedł na emeryturę. Odbył wiele podróży po Europie oraz Chinach. Odznaczony dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (1946, 1951) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954). Zmarł 1 lutego 1987 w Warszawie.

Twórczość

1. Nr 16 produkuje. [Powieść]. Warszawa: Książka i Wiedza 1949, 278 s. Wyd. nast. tamże: 1951, wyd. 2 [!] poprawione 1951, wyd. 3 1951.

Nagrody

Nagroda Państwowa III stopnia w 1949.

Przekłady

bułgarski

No 16 proizvežda. [Przeł.] V. Smochovska-Petrova. Sofija 1951.

czeski

Čislo 16 wyrabi. [Przeł.] J.R. Burian. Praha 1951.

rosyjski

Fabrika vstupaet v stroj. [Przeł.:] M. Ignatov, Ju. Mirska. Moskva 1950.

rumuński

Nr. 16 produce. [Przeł.] D. Telemac. [Bucuresti] 1950.

ukraiński

Fabrika No 16 daje produkciju. [Przeł.] M. Prihara. Kiìv 1956.

Wyd. osobne fragmentów pt. Słowianka. Warszawa: Książka i Wiedza 1950, 110 s. Wyd. 2 tamże 1951.

Na okładce tytuł: Nr. 16 produkuje. Fragmenty.

2. Inspektor Najwyższej Izby Kontroli. (Sztuka w 1 akcie). Uwagi inscenizacyjne: S. Wereszczyński. Materiały Repertuarowe 1959 nr 3 s. 41-56, przedruk pt. Inspekcja. „Praca Świetlicowa” 1959 nr 12, wkładka 29 s.

3. Lampa Aladyna. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Katowice Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1959.

4. Próg. (Sztuka w 1 akcie). Uwagi inscenizacyjne: S. Wereszczyński. Materiały Repertuarowe 1960 nr 1 s. 17-44.

5. Banda. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1961, 237 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Lublin: Wydawnictwo Lubelskie 1967; wyd. 3 Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975.

6. Alladyna. Bajka w 3 aktach. Uwagi scenograficzne: A. Grzybowski. Warszawa 1964, 62 s., wkładka do „Kultura i Tynr 4.

7. Jak to było z imć Twardowskim? (Widowisko rybałtowe w 4 odsłonach z intermediami). Uwagi inscenizacyjne oprac. S. Artowski. Muzyka: A. Sławiński. Scenografia: H. Cmielewski. Warszawa 1971, 68 + 30 s., wkładka do „Kultura i Tynr 7/8-9.

Adaptacje telewizyjne:

A. Dumas: Dama Kameliowa. Przeł. W. Kindler. Telewizja Polska 1958.
G. Flaubert: Pani Bovary. Przeł. A. Micińska. Telewizja Polska 1959. Inne wystawienie Telewizja Polska 1972.
W. Dudincew: Bajka noworoczna. Przeł. W. Komornicka. Telewizja Polska 1960.
T. Mann: Mario i czarodziej. Przeł. L. Staff. Telewizja Polska 1960.
L. Tołstoj: Anna Karenina. Przeł. K. Iłłakowiczówna. Telewizja Polska 1961.
A. Stejn: Hotel Astoria. Przeł. W. Jurkiewicz. Telewizja Polska 1961.
J.W. Goethe: Lata nauki Wilhelma Meistra. Przeł. P. Chmielowski. Adaptacja pt. Rzecz o teatrze. Telewizja Polska 1961.
Ch.F. Ramuz: Pastwisko na Derborence. Przeł. S. Flukowski. Telewizja Polska 1961.
Z. Nałkowska: Choucas. Telewizja Polska 1962.
M. Fornalska: Pamiętnik matki. Adaptacja pt. Matka. (Widowisko w 19 scenach). Oprac.: S. Atlas, J. Wilczek. Materiały Repertuarowe 1962 nr 2 s. 55-83; „Teatr Ludowy” 1964 nr 4 s. 16-32. Wystawienie: fragmenty pt. Pamiętnik matki. Telewizja Polska 1962.
A. Arbuzow: Irkucka historia. Przeł. J. Jędrzejewicz. Telewizja Polska 1969.
H. Fielding: Cnota uciśniona czyli przygody Józefa Andrewsa. Przeł. M. Korniłowicz. Telewizja Polska 1970.

Omówienia i recenzje

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 3. Warszawa 1965.

Ogólne

Artykuły

S. Zieliński: Na wschód od Sanu. Nowe Książki 1961 nr 11.
W. Nawrocki: Klasyczne dzieło prozy produkcyjnej. Kultura 1970 nr 47, przedruk pt. Klasyk prozy produkcyjnej w tegoż: Klasa, ideologia, literatura. Poznań 1976.

Nr 16 produkuje

K. Filipowicz. „Dziennik Literacki1949 nr 36.
M. Janion. „Wieś1949 nr 39.
J. Kamodziński: Debiut Jana Wilczka. Dziennik Literacki 1949 nr 311.
W. Natanson. „Odrodzenie1949 nr 48.
S. Żółkiewski: Trzy debiuty. Kuźnica 1949 nr 34.
H. Kirchner. „Sztandar Młodych1950 nr 127.
Jan Wilczek i jego powieść pt.Nr 16 produkuje. Warszawa: Czytelnik 1951, 10 s.