WIERZBOWSKA Janina

Urodzona 21 stycznia 1917 w Warszawie; córka Adolfa Nadla, nauczyciela gimnazjum, i Rozalii z Pelców. Uczęszczała do Gimnazjum im. J. Korzeniowskiego w Brodach. Następnie podjęła studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim; w 1938 uzyskała magisterium. Studiowała też w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie, której nie ukończyła. W 1939 odbyła podróż do Anglii. Zajęła się tłumaczeniami z języka angielskiego, m.in. przełożyła powieść James'a Fenimore'a Coopera pt. Ostatni Mohikanin oraz Roberta Louisa Stevensona pt. Wyspa skarbów (wojna uniemożliwiła ich wydanie). Po wybuchu II wojny światowej udała się do Lwowa, gdzie spędziła następnie cały okres okupacji sowieckiej i okupacji niemieckiej. Zarabiała na życie, podejmując się różnych prac. W 1944 powróciła do Warszawy i tu oraz w okolicach przebywała do końca wojny. Po wyzwoleniu została w 1945 korespondentką wojenną Agencji Prasowej „Polpress” w Lublinie, później pracowała w Polskiej Agencji Prasowej, skąd przeszła do nowo zorganizowanej Agencji Robotniczej. Debiutowała w 1946 artykułem o wystawie prasy podziemnej pt. Po przeczytaniu podaj dalej, opublikowanym na łamach czasopisma „Echo Krakowa” (nr 66), w którym następnie drukowała też wywiady. W 1946-47 ogłaszała reportaże w „Głosie Ludu”. W 1947-52 była reportażystką w Polskim Radiu, z którym współpracowała dorywczo także w latach następnych. Zawarła związek małżeński z Andrzejem Piwowarczykiem, prozaikiem. W latach pięćdziesiątych publikowała reportaże, a w sześćdziesiątych utwory prozą (także wspólnie z mężem). W 1956 powtórnie odbyła podróż do Anglii. W 1962 została członkinią Związku Literatów Polskich. Zmarła 6 stycznia 2001 w Warszawie.