BIO
Urodzony 4 listopada 1909 w Warszawie; syn Antoniego Wiernika, lekarza, i Brytyjki, Marii Webster, absolwentki szkoły pielęgniarskiej. Uczęszczał do Gimnazjum Magnusa Kryńskiego w Warszawie; tu zdał maturę. Następnie studiował filologię romańską na Sorbonie w Paryżu. W 1931 ukończył studia i rozpoczął pracę dziennikarską. Współpracował w tym okresie z prasą angielską i francuską, m.in. z „Manchester Guardian” i „La Petite Gironde” (Bordeaux). Wybuch II wojny światowej zastał go we Francji. Wstąpił do 2. Dywizji Strzelców Pieszych Wojska Polskiego. Po kapitulacji Francji został internowany i przebywał w obozach jenieckich w Szwajcarii, skąd po kilku miesiącach uciekł i przyłączył się do francuskiej partyzantki Forces Françaises de l'Interiecures (FFI), w której szeregach walczył do wyzwolenia Paryża. Od grudnia 1944 do września 1948 był korespondentem francuskiej armii okupacyjnej w Niemczech, współpracował też z prasą polską wychodzącą w Paryżu, m.in. z „Głosem Kobiet” (1944-45). We wrześniu 1948 powrócił do Polski i zawarł związek małżeński z Janiną Kostecką, redaktorką. W 1947-52 pracował w redakcji „Trybuny Wolności”, na której łamach publikował reportaże z Polski, Francji, Anglii, krajów skandynawskich, Chin oraz w 1951, jako korespondent radia i prasy polskiej, z Korei i Wietnamu; tu także w 1955 drukował m.in. cykl reportaży pt. Co nowego na Zachodzie? Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 1952 pełnił funkcję redaktora naczelnego Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Od grudnia 1952 pracował jako redaktor w Polskim Radiu. Był autorem, a od 1965 także reżyserem wielu słuchowisk i adaptacji radiowych. Za twórczość radiową wielokrotnie otrzymywał nagrody, m.in. Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1961, 1965, 1966). Współpracował także z Telewizją Polską jako autor scenariuszy filmów publicystycznych. W 1957 wchodził w skład jury konkursu radiowego Prix Italia we Włoszech. W 1962-63 przebywał w Wietnamie jako członek Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Sajgonie. Od 1973 należał do Związku Literatów Polskich. W 1974 otrzymał Złoty Mikrofon przyznany przez redakcję tygodnika „Radio i Telewizja” za zasługi w rozwoju polskiego radia i wybitne osiągnięcia twórcze w tej dziedzinie, a w 1989 Nagrodę Państwową I stopnia. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1950), Krzyżem Oficerskim (1954) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989). Zmarł 5 sierpnia 1989 w Warszawie.
Twórczość
1. Józef Pehm-Mindszenty, szpieg w kardynalskiej purpurze. [Publicystyka; współautor:]. K. Małcużyński. Warszawa: Książka i Wiedza 1949, 121 s.
2. Trasa W-Z. [Album]. Tekst: B. Wiernik, K. Małcużyński. Warszawa: Czytelnik 1949, 30 s.
Przekłady
czeski
3. Wall Street napada na Koreę. [Publicystyka]. Warszawa: Książka i Wiedza 1950, 38 s.
4. Któregoś dnia w Nowej Hucie. [Reportaż]. Warszawa: Czytelnik 1953, 103 s.
5. Wschód jest czerwony, słońce wschodzi... [Reportaże]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1953, 290 s.
6. Białostocki żubr obudził się. [Reportaż]. Warszawa: Czytelnik 1954, 84 s.
7. Na pirackiej wyspie. Wspomnienia marynarzy ze statku „Praca”… Zebrał i spisał B. Wiernik. Warszawa: Czytelnik 1954, 163 s.
8. Podróż na Trzecią Płaszczyznę. [Reportaż]. Warszawa: Czytelnik 1954, 302 s.
9. Nietutejszy. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1960, 308 s.
Adaptacje
teatralne
10. Reszta nie jest milczeniem. [O D. Rubinowiczu; współautor:] J. Janicki. Warszawa: Czytelnik 1960, 74 s.
Przekłady
węgierski
11. Ich pierwsza miłość. Przygody jednego powrotu. Pierwodruk pt. Przygody jednego powrotu. „Świat” 1961 nr 8-20. Wyd. osobne Warszawa: Czytelnik 1961, 263 s.
12. Anne-Marie i inni. [Opowiadania]. Warszawa: Książka i Wiedza 1962, 233 s.
Zawartość
13. Niektóre przygody Elzy R. [Powieść]. Warszawa: Książka i Wiedza 1962, 418 s.
Przekłady
węgierski
14. Spotkanie w dżungli. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1963, 234 s.
15. Rok Tygrysa. O Wietnamie... i nie tylko o Wietnamie. [Reportaż]. Warszawa: Książka i Wiedza 1964 [właśc. 1963], 253 s.
16. Nocny rajd. [Powieść]. Warszawa: Iskry 1965, 166 s.
17. Kto zabił Szańca? [Powieść; współautor:] M. Bejkało. Warszawa: Czytelnik 1966, 222 s.
18. Cień kapitana Daileya. Korespondent sajgoński zmienia zdanie. [Powieść reportażowa]. Warszawa: Książka i Wiedza 1967, 385 s.
19. Fuga. [Powieść]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1981, 219 s.
Nagrody
Słuchowiska radiowe, m.in.
Nadto wspólnie z A. Szczypiorskim niezrealizowany scenariusz filmowy
Omówienia i recenzje
• Inf. córki A. Wiernik 2002.