WERFEL Edda

Urodzona 8 marca 1912 we Lwowie; córka Emila Igla, kupca, i Janiny z domu Volk. Dzieciństwo spędziła w Wiedniu, gdzie uczęszczała do Reform-Realgymnasium. W tym czasie należała do młodzieżowej organizacji socjalistycznej. Po zdaniu matury w 1930 powróciła do Polski i zamieszkała we Lwowie. Uczyła prywatnie niemieckiego, a od 1935 prowadziła korespondencję handlową w firmie Centromydło. Była członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, a od 1935 Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, w której była łączniczką Krajowego Sekretariatu Komitetu Centralnego. W tym czasie poślubiła Romana Werfla, działacza komunistycznego, dziennikarza, prawnika. W 1936 przeniosła się do Warszawy i do 1939 pracowała jako korespondentka w biurze firmy Spiral. Po wybuchu II wojny światowej udała się do Lwowa, gdzie w czasie okupacji sowieckiej pracowała w Państwowym Wydawnictwie Mniejszości Narodowych. W czerwcu 1941, po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, ewakuowała się w głąb Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i pracowała fizycznie w Uzbekistanie. W 1943 wstąpiła do I Dywizji im. T. Kościuszki i pełniła służbę w sztabie w Kujbyszewie, a następnie w Moskwie. Pracowała też w radiu i piśmie „Wolna Polska”. W 1944 została przyjęta w Moskwie do Polskiej Partii Robotniczej. W tymże roku po przybyciu z wojskiem do Polski została zastępcą redaktora naczelnego dziennika „Rzeczpospolita”, wydawanego początkowo w Lublinie, a od 1945 w Łodzi. Od 1948 należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W 1948-50 przebywała w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie zamieszkała w Warszawie. Pracowała w redakcji dzienników „Życie Warszawy” (1949-54), „Trybuna Ludu” (1954-57) oraz tygodnika „Świat” (1954-65); w pracy dziennikarskiej i publicystycznej używała też pseudonimów, m.in.: Ewa Wolska, Wilczek. W 1957 wystąpiła z PZPR. Zajmowała się głównie przekładami z języka niemieckiego. Od 1960 była członkiem Związku Literatów Polskich
(ZLP). W tymże roku została redaktorem naczelnym niemieckojęzycznej wersji miesięcznika „Polska”. W 1969 wyemigrowała z Polski do Austrii i zamieszkała w Wiedniu. W 1971 została skreślona z listy członków ZLP. Kontynuowała pracę przekładową, głównie z języka polskiego na niemiecki. Współpracowała z czasopismem „Europäische Rundschau” (Wiedeń), poświęconym problemom Europy Środkowej. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1952), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954). Zmarła 23 maja 1992 w Wiedniu.